Lijkt mij lastig als je partner een totaal andere houding over de financiën heeft. Heb je je FO-interesse overboord gezet of houd je de stille wens dat je partner nog 'bijdraait' als je op een gegeven moment een redelijke pot geld bij elkaar hebt verzameld?hv08 schreef op maandag 25 mei 2020 @ 09:19:
[...]
Waar ik interesse heb in FO is dat bij mij ega totaal niet zo. Maarja, we hebben het daar verder weinig over want het heeft toch weinig zin. Ze heeft een eigen inkomen en getrouwd in gemeenschap van goederen, dus ik kan er wat van vinden, maar dat hou ik tegenwoordig maar wat vaker voor me. Slappe hap kun je denken, maar gezinsgeluk staat op sommige vlakken zeker boven eigen geluk, dus dan maar FMO of wat langer erover doen.
Haha, het blijft een echt mannen-topic dit. Maar meer dan genoeg vrouwen die ruimschoots meer verdienen dan de man en hun boeltje prima op het droge hebben. De vraag is dan of zij wel geinteresseerd is in zo'n ouderwets verzuurde levensinstelling als luxurydiver. Ik vrees van niet... 
:strip_icc():strip_exif()/u/2538/Kermit4.jpg?f=community)
Ik denk dat @Luxurydiver gewoon een hele slechte ervaring heeft gehad en dat nu ietwat generaliseert op het gehele vrouwelijke geslacht:
Haha, het blijft een echt mannen-topic dit. Maar meer dan genoeg vrouwen die ruimschoots meer verdienen dan de man en hun boeltje prima op het droge hebben. De vraag is dan of zij wel geinteresseerd is in zo'n ouderwets verzuurde levensinstelling als luxurydiver. Ik vrees van niet...
Mijn reis naar FO zal ongetwijfeld langer duren dan als ik geen partner en kinderen had gehad, maar ik vraag me dan wel af hoe diegene die straks FO is zonder partner en kinderen omgaat als die er wel opeens zijn. Als je een partner hebt zonder vermogen of (laag) inkomen blijf je dan zelf FO en je partner niet? Of deel je je vermogen waardoor je waarschijnlijk niet meer FO bent?
We hebben recent een een groter huis gekocht in een kleinere stad en ons oude huis met flinke overwaarde kunnen verkopen. Verhuizen hoeft pas weer als we niet meer voor ons zelf kunnen zorgen. We weten al dat we het bij twee kinderen gaan houden en hebben nu goed zicht op wat de kosten hiervoor zijn. Daardoor heeft mijn pad naar FO al een stuk minder variabelen dan iemand die nu partner- en kinderloos is, alhoewel duidelijk is dat dat pad een stuk(je) langer gaat zijn.
“If a cluttered desk is a sign of a cluttered mind, of what, then, is an empty desk a sign?” - Albert Einstein
Verwijderd
@Nadinarama Er wordt hier meer over partner gepraat dan over vrouw 
een enkele verzuurde passant verandert daar gelukkig weinig aan.
een enkele verzuurde passant verandert daar gelukkig weinig aan.
Dat is waar... gelukkig maar... ondanks dat ik iets minder actief deelneem aan de conversaties, leer ik van alle standpunten die voorbijkomen.:
@Nadinarama Er wordt hier meer over partner gepraat dan over vrouw
Ps: Ik was nog naar Meesman bijeenkomst geweest voor vrouwen en daaruit blijkt wel degelijk dat vrouwen met FO bezig zijn, maar het is nog niet voldoende zichtbaar. En dan lezen zij meer de Linda dan dat zij op Tweakers zitten, gheghe...
Volgens mij is ook een groot gedeelte van de bokt van het vrouwelijke geslacht.
https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=2&t=1957830 , het is daarin wel wat minder druk dan hier, en ik kan me voorstellen dat een paard houden FO ook niet bespoedigt
:strip_icc():strip_exif()/u/991435/crop59fedfe524ccf_cropped.jpeg?f=community)
:strip_exif()/u/396800/D-_3427da0a9c293b63f2a66dea2e642102.gif?f=community)
/u/45936/crop5daf2f026c745.png?f=community)
Ik zou zeggen: snelste manier om FO te worden is een partner hebben. Alles vaste lasten door 2! Wij zijn gaan samenwonen direct na studie en dat scheelde al meteen, onze eerste woning was goedkoper dan 2x een losse kamer. Nu is mijn vriendin ook gewoon zuinig aangelegd, maar ook als ze dat niet was, dan zou ik nog steeds veel goedkoper leven door hebben van een partner en delen van kosten.
Financiën natuurlijk 100% gescheiden, het zijn moderne tijden. In gemeenschap van goederen trouwen vind ik zo'n archaïsch principe.
Vind dat altijd zo leuk met vrienden collega's, als ze dat horen: "ow wat raar dat gescheiden houden, al dat gefocus op geld. Nee, wij doen lekker makkelijk alles op 1 bult......"
Maar de realiteit is dat het bij ons nooit een topic is, wij hebben zo ons eigen uitgaves en hobbies. Echter bij hun regelmatig: "Ow ja ik wil x kopen maar moet dat eerst met mijn partner overleggen", of erger "dat mag ik niet". Dat vind ik zo intriest, twee hoog opgeleiden met eigen inkomen en dan moeten vragen of je weekendje weg mag wegens de kosten.
En nog sneuer is dat de eerste, wegens een scheiding, zich ook al gemeld heeft met "je had toch gelijk". Dan is het zoals @Luxurydiver zegt: echt alles ben je kwijt, dikke gedwongen verliezen en nog door betalen ook....
Financiën natuurlijk 100% gescheiden, het zijn moderne tijden. In gemeenschap van goederen trouwen vind ik zo'n archaïsch principe.
Vind dat altijd zo leuk met vrienden collega's, als ze dat horen: "ow wat raar dat gescheiden houden, al dat gefocus op geld. Nee, wij doen lekker makkelijk alles op 1 bult......"
Maar de realiteit is dat het bij ons nooit een topic is, wij hebben zo ons eigen uitgaves en hobbies. Echter bij hun regelmatig: "Ow ja ik wil x kopen maar moet dat eerst met mijn partner overleggen", of erger "dat mag ik niet". Dat vind ik zo intriest, twee hoog opgeleiden met eigen inkomen en dan moeten vragen of je weekendje weg mag wegens de kosten.
En nog sneuer is dat de eerste, wegens een scheiding, zich ook al gemeld heeft met "je had toch gelijk". Dan is het zoals @Luxurydiver zegt: echt alles ben je kwijt, dikke gedwongen verliezen en nog door betalen ook....
Niet gek. In dat tempo is het na 30 jaar toch al gauw 410,49 euro!
516K subscribers 👍🏻 5.2K 👎🏻 428 🔕 Notify ➦ Share ▤ᐩ Save
Daar zijn ook al legio topics over geweest, dus laten we die kant niet opgaan
Wij doen overigens wel alles op 1 hoop met een semi gemeenschap van goederen. De rest van mijn onderbouwing kan je in een van die topics vinden
Sinds de 2 dagen regel reageer ik hier niet meer
:strip_icc():strip_exif()/u/212439/crop607bfcb2aeee9_cropped.jpg?f=community)
Maar dat hoog opgeleid en eigen inkomen (op vergelijkbaar niveau) is al geen gemiddelde situatie wat mij betreft, mogelijk projecteer je dan dus ook je eigen situatie op die van je vrienden/collega's.:
Financiën natuurlijk 100% gescheiden, het zijn moderne tijden. In gemeenschap van goederen trouwen vind ik zo'n archaïsch principe.
Vind dat altijd zo leuk met vrienden collega's, als ze dat horen: "ow wat raar dat gescheiden houden, al dat gefocus op geld. Nee, wij doen lekker makkelijk alles op 1 bult......"
Maar de realiteit is dat het bij ons nooit een topic is, wij hebben zo ons eigen uitgaves en hobbies. Echter bij hun regelmatig: "Ow ja ik wil x kopen maar moet dat eerst met mijn partner overleggen", of erger "dat mag ik niet". Dat vind ik zo intriest, twee hoog opgeleiden met eigen inkomen en dan moeten vragen of je weekendje weg mag wegens de kosten.
Het zal nog wel zo'n verschil tussen stad (hoogopgeleid) en periferie zijn, ik weet in mijn wijde omgeving van vrienden, familie en kennissen werkelijk niemand die meer dan een paar jaar samen is en zijn financiën gescheiden houdt.
Vermogen gescheiden houden kan ik inkomen, zeker bij een 2e relatie. Alles meer dan dat lijkt me extreem vermoeiend, vooral in situaties die afwijken van de norm.
En wie bepaalt wat gezamelijk is en wat niet? Daar kan je toch net zo makkelijk net zoveel discussie over hebben
Kunnen mij die planten in de tuin nou schelen....
[ Voor 17% gewijzigd door assje op 25-05-2020 13:25 ]
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
Er zijn tijden geweest dat ik me heb afgevraagd of ik gelukkiger was geweest als de beslissing over het hebben van kinderen juist wel meer financieel ingegeven was. Mijn partner en ik zijn langzaam uit een depressie aan het kruipen na een zware verbouwing / verhuizing met 3 kinderen en een eigen bedrijf naast anderhalve voltijd baan waar Corona doorheen kwam (dus veel excuses van bouwvakkers die opeens niet komen en kinderen thuis moeten hebben tussen twee huizen in). Zes maanden afzien om vervolgens het "houden we nog wel van elkaar" gesprek te hebben was best heftig, gelukkig weten we elkaar na 12 jaar altijd wel weer te vinden. Zij vroeg zich af of ik wel gelukkig kan zijn in een gezinssituatie omdat ik toch eigenlijk snel genoeg heb aan mijn eigen gezelschap. Zij kreeg de indruk dat ik aan twee dagen per week gezin meer dan genoeg had. Half grappend vroeg ik me toen af of zij dan misschien ook twee dagen in de week even geen gezin wilde en dat het dan toch weer aardig uitkomt
Ja, ik zou waarschijnlijk al FO geweest zijn zonder haar en de kinderen, beide omdat ik dan naar alle waarschijnlijkheid al multimiljonair was geweest (iets met crypto wat we verkocht hebben voor een huis dat ik anders nooit gekocht had) en omdat ik veel zuiniger zou leven, maar was ik dan gelukkiger geweest? Misschien wel, misschien niet... Inmiddels ben ik wel zover dat ik dat gewoon geen zinnige gedachtenpatronen meer vind. Dat is gewoonweg niet de situatie waar ik nu in zit, ik focus dan liever op wat ik nu wil en kan doen. We denken allebei dat onze relatie nog steeds netto positief is en potentie heeft voor meer, dus geen reden om uit elkaar te gaan. Grappig genoeg was zij juist degene die het scheiden is duur argument erbij haalde, terwijl ik (als partij die daar het vervelendste uit zou komen als degene die 80% van het inkomen brengt en getrouwd in gemeenschap van goederen) daar juist helemaal niet mee bezig was. Wat wel heel duidelijk is voor mij is als mijn relatie ooit nog eens echt stuk zou lopen (wat ik niet hoop) het voor mij wel klaar is. Dan wil ik verder denk ik ook geen contact meer met haar of de kinderen en ga ik er naar alle waarschijnlijkheid ook niet meer aan beginnen. Is toch een te grote investering waar ik niet meer aan begin nu ik weet wat de kosten en de opbrengsten een beetje zijn. Dat ligt voor een groot deel ook wel in mijn karakter, voor mij zijn dingen erg zwart / wit, alles of niets, maar denk dat je zeker bij kinderen van tevoren ook echt niet weet waar je aan begint (in ons geval een hoop medisch gedoe wat de relatie (met zowel kinderen als partner) niet ten goede is gekomen en maar langzaam beter wordt naarmate ze wat zelfstandiger worden).
Wat FO betreft staan we nu weer een beetje bij start door het nieuwe huis, grotere schuld dan eerst, maar wel perspectief op een hoger inkomen op de middellange termijn door eigen bedrijf (wat het grotere huis "noodzakelijk" maakte) en meer woongenot. Hoewel mijn partner stiekem wel graag dingen koopt of doet is ze toch meer op het geld gaan letten om mij tegemoet te komen. Ik denk dat het voor ons beiden voelt dat we compromissen maken voor het gezin, dat lijkt me ook heel normaal. Denk ook dat het vrijwel onmogelijk is om algemeen advies te geven over het wel of niet aan gaan van relaties en beginnen aan kinderen. Mijn bijdrage zou zijn; bekijk niet alles door de rozekleurige bril en probeer jezelf af te vragen of je bereid bent om compromissen te maken en te accepteren dat alles niet op de manier gaat die jij wil, of met de snelheid die jij wil en niet meteen opgeven bij het eerste tegenslagje. Zolang de mooie dingen en de rukdingen een beetje in balans zijn is de basis er. Een relatie in stand houden en verbeteren is gewoon hard werken, voor mij is er eigenlijk geen betere indicator dat een relatie werkt dan wanneer beide partijen bereid zijn om er moeite voor te doen. Ik zou dat door willen trekken naar FO, zolang je er beiden op je eigen manier moeite voor doet, doe je het al best wel goed.
Wat de uitgaven betreft maken we in januari gewoon een begroting van wat we redelijk vinden om uit te geven aan hobby's e.d. Dit is niet eens zozeer om elkaar te begrenzen, maar meer om te controleren of we alles bij elkaar niet meer uitgeven dan er binnenkomt. Verder geen waarde-oordelen over waar het geld heen gaat, maar gewoon oprecht afvragen of voor diegene het verwachte plezier / genot het geld waard is. Als gedurende het jaar blijkt dat iemand heel erg aan het afwijken is komt er geen veroordeling, maar even een check of dat bewust is, waarop we bijsturen of gewoon afwijken van de begroting en die informatie meenemen naar het jaar erop (zolang de delta maar positief blijft). We hadden de financiën gescheiden kunnen houden, maar dan ga je toch eigenlijk dezelfde discussie voeren: hoeveel leggen we beiden in op de gezamenlijke rekening? 50/50? Dan kan zij niet meer bij mij wonen qua kosten en inkomen
Ik moet haar linksom of rechtsom subsidiëren, dus dan maar alles op een grote hoop, is makkelijker.
HP ZBook Studio G3 - Hyundai Ioniq EV Classic - Opel Vivaro-e 75kWh - 22x Prusa i3 MK3S - 8x Prusa MINI+ - Ooznest Workbee 1,5m x 1,5m
Wij samen? Die discussie blijf je houden of je het nu op de grote hoop gooit of niet. Dus snap het punt niet echt? Lijkt me vrij simpel dat als zij met vriendinnen gaat drinken dat dat niet gezamenlijk is of dat als ik een wielrenfiets koop dat dat niet gezamenlijk is. Vrij weinig discussie over mogelijk.:
[...]
En wie bepaalt wat gezamelijk is en wat niet? Daar kan je toch net zo makkelijk net zoveel discussie over hebben
Kunnen mij die planten in de tuin nou schelen....
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
Nee, ik definieer/schets daar de situatie van de vrienden en collega's voor jullie: namelijk allemaal hoog opgeleid (HBO+) en dubbel inkomen.
Wat mij namelijk wel opvalt is de hoge financiële onkunde ook bij die hoogopgeleide mensen. Als je laag inkomen hebt snap ik wel dat je eens een financiering nodig hebt of moeite hebt met bepaalde uitgaven. Maar 2 personen met beide bovenmodaal salaris met een keuken of auto op afbetaling.
Erger nog zulke mensen zijn dus ergens (financieel) manager. Dat verklaart ook waarom (managing) consulting zo makkelijk is: geen wonder dat er daar nog efficiëntie slagen te behalen zijn.
:strip_icc():strip_exif()/u/1199012/crop5e9b58ab2e2b7_cropped.jpeg?f=community)
Al is de win/lose rate met relaties 50/50, als je goed je risico's managed kun je er nog beter uitkomen.:
@Luxurydiver Gezien je opmerking ga je er vanuit dat alle relaties mislopen en dat je partner minder verdient dan "kost".
Statistisch gezien lopen niet alle relaties stuk, maar wel een hoog percentage. Maar dat is natuurlijk lastig van te voren inschatten.
Volgens mij doet een daytrader dit ook. Als je wins maar groter zijn als de loses. 
@Ko.Kane Ik deel je visie betreft hoe jij erin staat met je relatie qua financiën. Ik zou het huis prima willen splitten qua vermogensopbouw en inbreng erin. Dus als mijn toekomstige partner mee wil betalen aan het huis, prima.(zo niet? tsja, ook prima is het huis wel mijn eigendom) Deel wat ik er al ingestopt hebt blijft aan mijn kant, deel wat jij er in stopt is van jou. Verdere zaken gewoon splitten, en over kleine verschillen zou ik me niet druk maken.
Gewoon 3 potjes, 1 die ik beheer, 1 die ze zelf beheert & de gezamenlijke. En de gezamenlijke misschien naar rato van inkomen. o.i.d. En daaruit weer vaste lasten betalen o.i.d.
Zou graag wel de afspraak hebben samen om de hypotheek zo snel mogelijk af te lossen, zodat we beide van die vaste lasten zo snel mogelijk af zijn. (Dat lijkt me positief voor beide) Ook individueel kun je dan sneller vermogen opbouwen. Dus het is zowel altruïstisch als egoïstisch. WIN-WIN
Geen ruzie over geld, want je bent de baas over je eigen deel. Ik zie dit juist als een positieve factor in een relatie om het zo aan te pakken. En ja, ik vind als man dat je tegenwoordig ook de wat vrouwelijke taken ook hoort te delen als beide werken. Ik ben voor eerlijkheid, transparantie en vrijheid. Laat elkaar in waarde.
Dus ja ik vind het wel mooi hoe Ko.Kane de financiële situatie heeft ingericht met zijn partner.
[ Voor 54% gewijzigd door Immutable op 25-05-2020 14:06 ]
Om hier dan op terug te komen, wij hebben inderdaad ook overleg met elkaar als één van de twee een weekendje weg wil, en ja, één van de afwegingen is daar ook de kosten.:
Dat vind ik zo intriest, twee hoog opgeleiden met eigen inkomen en dan moeten vragen of je weekendje weg mag wegens de kosten.
Zelfs als je gescheiden financiën hebt is iedere euro die de ander uitgeeft daarna niet meer beschikbaar voor andere doeleinden. Door e.e.a. gescheiden te houden verlies je inzicht en flexibiliteit.
[ Voor 4% gewijzigd door assje op 25-05-2020 13:49 ]
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
/u/9354/imagesmall.png?f=community)
Sorry net edit gedaan
Uiteraard wel, iedere aanschaf/uitgave is óók een afweging van de kosten, anders zou ik niet in dit topic zitten en gewoon alles consumeren...
Uiteindelijk zijn er wel 1001 beslissingen in het leven die je samen maakt en financieel een gigantische impact (kunnen) hebben: kinderen, groter wonen, andere baan, verhuizen voor baan, verre vakantie, een paard, eerder men pensioen, opleiding doen, sabbatical, etc. etc.
Al die afwegingen zullen we toch echt samen moeten maken, daar helpen eventueel gescheiden financiën niet tegen.Het enige dat je daar mee oplost is het klein bier zoals uit eten of weekendjes weg...
[ Voor 34% gewijzigd door assje op 25-05-2020 13:54 ]
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
:strip_exif()/u/84481/crop55f2cc178a988_cropped.gif?f=community)
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
Nee, dat overleg ik dus niet uit financieel oogpunt. Alleen zoals ZR40 aanhaalt uit relationeel oogpunt, eigenlijk of het in de agenda past....
Dat is mijn budget en ik hoef dus alleen te kijken of het strookt met mijn FO budget. Base-case bij ons is dat er natuurlijk overschot aan geld is voor de gezamenlijke dingen mede door FO-pot, dus tenzij ik bijvoorbeeld sportauto's ga verzamelen is er geen risico dat gezamenlijke basis uitgaven in het gedrang komen.
Wat een onzin, kinderen zijn gewoon maar een hobby. En zoals alle hobbies kun je daar je interesse in verliezen. Je hebt toch ook oude vrienden gehad die je niet meer hoeft te zien? Er is geen verplichting om een band te bouwen. Zolang @Shapeshifter zich aan de wettelijke minimale stipulaties houdt is dat zijn goed recht.
Trouwens als de minst verdienende partner aanhaalt dat een scheiding te duur is....dat is een eufemisme voor "ik ga er dan ook op achteruit"
[ Voor 4% gewijzigd door Ko.Kane op 25-05-2020 14:05 ]
Nouja laten we deze discussie verder maar niet opnieuw voeren want die hebben we al eens gehad (zoals de meeste andere discussies trouwens
)
[ Voor 21% gewijzigd door assje op 25-05-2020 14:13 ]
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
/u/147561/vaag2.JPG?f=community)
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
Uiteindelijk is de wettelijke verantwoordelijkheid daarin leidend. Wat je dan persoonlijk nog meer wil doen is, nouja, persoonlijk. Zowel praktisch als wettelijk kun je dat dus zeker wel maken, maar er zullen zeker mensen zijn die daar een sterke mening over hebben. Ik vind het persoonlijk wel een prettig idee dat je wettelijk gezien niet voor een leven lang vast zit aan een beslissing die je eigenlijk niet geïnformeerd kan nemen. Zelfs iemand vermoorden zit je minder lang vast aan de gevolgen... Desalniettemin is dat geen beslissing die je even neemt en vooralsnog hoef ik daar gelukkig ook niet mee bezig te zijn
Het is hem niet zozeer de verbondenheid die ik mis, maar meer de complete frustratie die het vaak oplevert. Het enige dat kinderen voor mij draagbaar maakt is een partner om de frustratie mee te delen. Als die wegvalt trek ik het gewoon niet (hier ben ik achter gekomen tijdens eerdergenoemde situatie plus partner die 2 weken uitvalt door dubbele holte-ontsteking). De kosten-baten verhouding is gewoon compleet scheef. Ik vind het heel fijn voor je dat je kennelijk kinderen hebt waarbij je voor langere tijd in de buurt kunt zijn zonder gek te worden, voor mij is maandag naar het werk belangrijk om mentaal weer bij te komen van het weekend. Moet er niet aan denken om niet full time te werken en in plaats daarvan thuis te zijn. Je kunt mij dwingen om in mijn eentje met kinderen om te gaan, maar dan moet je niet gek opkijken als ik na een maandje van een brug spring. Dat is de context waarin ik zeg dat ik het dan maar liever helemaal los laat. Overigens hoop ik ten zeerste dat ik daar in de toekomst heel anders in sta (zowel door daar zelf moeite voor te doen als kinderen die een beetje volwassen worden), maar dit is even zoals het nu is.
Edit: nu ik het woord wegvallen gebruik; als je gaat scheiden is er een uitweg, namelijk kinderen naar de partner. Als zij echt zou overlijden oid, dan is dat er niet echt, dan gaan we zien hoe lang ik dat volhoud.
[ Voor 4% gewijzigd door Shapeshifter op 25-05-2020 14:44 ]
HP ZBook Studio G3 - Hyundai Ioniq EV Classic - Opel Vivaro-e 75kWh - 22x Prusa i3 MK3S - 8x Prusa MINI+ - Ooznest Workbee 1,5m x 1,5m
:strip_icc():strip_exif()/u/998371/crop5a42b9ea2d000_cropped.jpeg?f=community)
“If a cluttered desk is a sign of a cluttered mind, of what, then, is an empty desk a sign?” - Albert Einstein
:strip_exif()/u/492254/crop67e544ad1c3eb_cropped.webp?f=community)
Erg herkenbaar! Ik werk zelf ook in de finance en je moest eens weten hoe veel collegas met flinke salarissen, geen spaarpotje achter de hand hebben en leven van maand tot maand. Ze zijn verantwoordelijk voor het budget van de zaak, maar eigen budget beheer hebben ze geen kaas van gegeten:
[...]
Erger nog zulke mensen zijn dus ergens (financieel) manager. Dat verklaart ook waarom (managing) consulting zo makkelijk is: geen wonder dat er daar nog efficiëntie slagen te behalen zijn.
Maar ben je ook op zoek geweest naar een partner die ook goed verdient (ong. net zoveel als jij) of verdient zij een stuk minder en draagt naar rato bij, of delen jullie woonlasten/ eten, drinken door 2 en wat er per persoon dan overblijft is voor die persoon wat overblijft?:
Ik zou zeggen: snelste manier om FO te worden is een partner hebben. Alles vaste lasten door 2! Wij zijn gaan samenwonen direct na studie en dat scheelde al meteen, onze eerste woning was goedkoper dan 2x een losse kamer. Nu is mijn vriendin ook gewoon zuinig aangelegd, maar ook als ze dat niet was, dan zou ik nog steeds veel goedkoper leven door hebben van een partner en delen van kosten.
Financiën natuurlijk 100% gescheiden, het zijn moderne tijden. In gemeenschap van goederen trouwen vind ik zo'n archaïsch principe.
Vind dat altijd zo leuk met vrienden collega's, als ze dat horen: "ow wat raar dat gescheiden houden, al dat gefocus op geld. Nee, wij doen lekker makkelijk alles op 1 bult......"
Maar de realiteit is dat het bij ons nooit een topic is, wij hebben zo ons eigen uitgaves en hobbies. Echter bij hun regelmatig: "Ow ja ik wil x kopen maar moet dat eerst met mijn partner overleggen", of erger "dat mag ik niet". Dat vind ik zo intriest, twee hoog opgeleiden met eigen inkomen en dan moeten vragen of je weekendje weg mag wegens de kosten.
En nog sneuer is dat de eerste, wegens een scheiding, zich ook al gemeld heeft met "je had toch gelijk". Dan is het zoals @Luxurydiver zegt: echt alles ben je kwijt, dikke gedwongen verliezen en nog door betalen ook....
Ik kan mij zo voorstellen in geval bijvoorbeeld van sommige van je vrienden, dat daar een groot verschil zit in inkomsten tussen man en vrouw (of partners in alle vormen), waardoor je de situatie krijgt dat de ene 500 euro/ maand overhoud voor leuke dingen/ losse dingen en de ander net aan 50 euro. De meestverdiener gaat dan lekker leuke dingen kopen, vaak met vrienden uit-eten en dergelijke terwijl de minstverdiener bij een 2e keer uiteten in de maand al moet gaan nadenken of dat wel kan.
Op 1 hoop gooien (doen wij ook niet) vind ik overigens een ander uiterste, maar ik ben wel benieuwd hoe mensen dat hier doen?
Ik ben (verreweg) de meestverdiener hier in huis, naast het hoogste uurloon werk ik ook dubbel zoveel. Zij is er dan weer meer tijd voor de kinderen dan dat ik dat heb. De vaste lasten betalen we samen en ik betaal het grootste deel daarvan. Wat er overblijft gaat naar de spaarrekening(en), zowel van mijzelf als haar als van de kinderen. Beiden sparen we ongeveer evenveel standaard, maar ik houd zelf wat vaker iets meer over om van te sparen, waardoor we beiden ook leuke dingen kunnen doen en onze eigen dingen kunnen doen en blijven doen, zonder daar heel moeilijk over te moeten doen, omdat haar hobby duurder is dan de mijne.
Wel zijn we dit jaar gestart met bewust omgaan met geld, met name omdat het een paar maanden echt extreem hard ging, en we geen idee hadden waar het allemaal heen ging. Nu we het allemaal netjes in beeld hebben gebracht helpt dit ook om e.e.a. op orde te houden, en er beter voor te zorgen dat het niet zo hard gaat.
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
Mijn kinderen zijn zeker niet perfect en hebben echt geen twee weken nodig om mij gek te krijgen hoor. Twee uur is ruim voldoende, daag ze niet uit of het gaat naar minuten. Hoewel ik mijn papadag kan waarderen ben ik de afgelopen maand blij met een vitaal beroep.
Het is echter wel iets wat moet groeien. Met kinderen is het experimenten wat werkt en wat niet werkt met oneindig aantal variablelen. Je kan hooguit je best doen.
Zelf zie ik de opvoeding dan eigenlijk ook gelijk aan mijn weg naar FO. Ik investeer nu (tijd ipv geld) zodat ze steeds meer zelf gaan doen. Onze oudste maakt al dagelijks sinds die 4 is zijn eigen ontbijt. Daarna ook een poosje voor zijn broertje en die doet het nu ook zelf. Het doel naar (financiële) onafhankelijkheid is geen harde deadline, maar elke keer maak ik een stapje in die richting (door geld opzij te zetten). Kinderen worden dan ook niet vanzelf volwassen, daar moet je als ouder voor zorgen.
Het is net als automatiseren gewoon mooi om te zien hoe alles uiteindelijk vanzelf gaat en je alleen maar toe hoeft te kijken. Alleen het doorspoelen en opruimen lijkt een onmogelijke opgave..
HP ZBook Studio G3 - Hyundai Ioniq EV Classic - Opel Vivaro-e 75kWh - 22x Prusa i3 MK3S - 8x Prusa MINI+ - Ooznest Workbee 1,5m x 1,5m
@jbdeiman Kwestie van peergroep die al leidt tot hebben van hoogopgeleide vriendinnen. En de emotionele psychologische selectie van de partner leidt dan weer tot het tot op zekere hoogte hebben van zelfde opvattingen ten opzichte van geld. Ik wil zelf ook alleen maar zo gelijk mogelijke relatie op allerlei vlakken: opleiding nivo/financieel/interesses. Dat werkt long term beter dan alleen selecteren op een leuk gezichtje denk ik.
Maar wij doen niet naar rato, maar naar gebruik: oftewel 50-50. Omdat ik nu meer verdien bezit ik niet een groter deel van de zitbank.
In theorie kan ik mij duurdere dingen veroorloven, maar wegens FO is dus gewoon alleen mijn SR hoger. Tevens is dat dus ook niet fixed in de tijd, als ik carrière switch maak zit ik vermoedelijk weer tijdje lager. Dat er dus af en toe 1 van de 2 meer overhoudt, c'est la vie. Er zijn altijd mensen met meer of minder.
Het kan wel zo zijn dat mocht ik straks eerder FO zijn, dat ik dan mijn vriendin indirect sponsor door zelf een woning te kopen om ergens op een mooi plek met pensioen te gaan, indien het alternatief is dat ik nog veel langer moet wachten totdat zij ook FO is. In tegenstelling tot wachten tot we dat 50-50 kunnen kopen, mocht het tzt erg scheef zijn, dan is de sponsoring dus nul woonlasten.
Maar wij doen niet naar rato, maar naar gebruik: oftewel 50-50. Omdat ik nu meer verdien bezit ik niet een groter deel van de zitbank.
In theorie kan ik mij duurdere dingen veroorloven, maar wegens FO is dus gewoon alleen mijn SR hoger. Tevens is dat dus ook niet fixed in de tijd, als ik carrière switch maak zit ik vermoedelijk weer tijdje lager. Dat er dus af en toe 1 van de 2 meer overhoudt, c'est la vie. Er zijn altijd mensen met meer of minder.
Het kan wel zo zijn dat mocht ik straks eerder FO zijn, dat ik dan mijn vriendin indirect sponsor door zelf een woning te kopen om ergens op een mooi plek met pensioen te gaan, indien het alternatief is dat ik nog veel langer moet wachten totdat zij ook FO is. In tegenstelling tot wachten tot we dat 50-50 kunnen kopen, mocht het tzt erg scheef zijn, dan is de sponsoring dus nul woonlasten.
:strip_icc():strip_exif()/u/63098/crop651ad86823c45.jpg?f=community)
Dat veronderstellen van jou kan ik zeer duidelijk maken, helaas.:
[...]
Volgens mij is ook een groot gedeelte van de bokt van het vrouwelijke geslacht.
https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=2&t=1957830 , het is daarin wel wat minder druk dan hier, en ik kan [bme voorstellen[/b] dat een paard houden FO ook niet bespoedigt
1 van de meest dure hobbies die er is, een paard houden. Dus, wanneer mogelijk, nooit aan beginnen.
Vrouwlief heeft er eentje, gemiddeld kost een paard tussen de 250 en 400 euro per maand, en dan doe je niks geks!
maar ja, happy wife happy life. Er zijn best zo nu en dan woorden over maar kan moeilijk zeggen dat beest is te duur hij gaat eruit.
Dat snap ik, maar ik vind dat soort dingen altijd zo oneerlijk overkomen, zij kiest er toch ook niet voor dat jij meer verdient, tenminste dat hoop ik niet voor je, maar dat ze kiest voor jou om wie je bent (en andersom). Ik heb mijn vrouw ook niet voor haar leuke gezichtje gekozen hoor.:
@jbdeiman Kwestie van peergroep die al leidt tot hebben van hoogopgeleide vriendinnen. En de emotionele psychologische selectie van de partner leidt dan weer tot het tot op zekere hoogte hebben van zelfde opvattingen ten opzichte van geld. Ik wil zelf ook alleen maar zo gelijk mogelijke relatie op allerlei vlakken: opleiding nivo/financieel/interesses. Dat werkt long term beter dan alleen selecteren op een leuk gezichtje denk ik.
Maar wij doen niet naar rato, maar naar gebruik: oftewel 50-50. Omdat ik nu meer verdien bezit ik niet een groter deel van de zitbank.
In theorie kan ik mij duurdere dingen veroorloven, maar wegens FO is dus gewoon alleen mijn SR hoger. Tevens is dat dus ook niet fixed in de tijd, als ik carrière switch maak zit ik vermoedelijk weer tijdje lager. Dat er dus af en toe 1 van de 2 meer overhoudt, c'est la vie. Er zijn altijd mensen met meer of minder.
Het kan wel zo zijn dat mocht ik straks eerder FO zijn, dat ik dan mijn vriendin indirect sponsor door zelf een woning te kopen om ergens op een mooi plek met pensioen te gaan, indien het alternatief is dat ik nog veel langer moet wachten totdat zij ook FO is. In tegenstelling tot wachten tot we dat 50-50 kunnen kopen, mocht het tzt erg scheef zijn, dan is de sponsoring dus nul woonlasten.
Maar als ik dit zo lees is het grootste verschil dat ik dat 'delen' nu al doe en dat jij dat straks doet, dat komt voor mij grotendeels op hetzelfde neer.
Mijn vrouw zat in de gehandicaptenzorg (ik zit in Zorg en IT) en we verdienden initieel redelijk hetzelfde, echter door omstandigheden (PTSS) is zij uit de gehandicaptenzorg gegaan en werkt nu in de kinderopvang en minder uren dan toen we gingen samenwonen. Ik heb ook door deze omstandigheden wat meer 'water bij de wijn gedaan'.
Dit herken ik (al wonen wij nu pas 10 jaar samen), wij doen dat ook op deze manier en verdelen juist het spaargedeelte dichter naar 50/50 dan dat onze vaste uitgaven zijn. Ligt er ook maar net aan hoe je er zelf in staat/ mee om wilt gaan.
Wij zijn niet zo van 'onze eigen bezittingen', wat we hebben is van ons samen, die keuze hebben we bewust gemaakt. We sparen op deze manier beiden om leuke dingen te kunnen doen en hebben er samen voor gekozen om het huis in 30 jaar af te betalen.
Ik heb mijn vrouw dus wel om haar leuke gezichtje gekozen, dat was toch wel één van de belangrijkste criteria op die leeftijd
De redenen dat we 12,5 jaar later nog bij elkaar zijn zijn natuurlijk veel diverser en daar heeft dat leuke gezichtje waar ik destijds voor viel weinig mee te maken.Hoe dan ook speelde verdiencapaciteit geen enkele rol. Ik kan me voorstellen dat als je op latere leeftijd gaat daten (vergelijkbare) financiële stabiliteit een veel grotere rol speelt in partnerkeuze. In zo'n situatie dan ook meer voor de hand liggend zaken meer gescheiden te houden.
Mijn vrouw werkt in de zorg en is op sommige vlakken 4x het mens dat ik ben ondanks haar 1/4 verdiencapaciteit. Ik zou mezelf echt een kneus vinden als ik vanwege mijn verdiencapaciteit grotere zeggenschap over onze bestedingen zou claimen.
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
Mijn motoren krijgen eens per jaar verse olie en af en toe nieuwe banden. De maandelijkse lasten zijn 2,50 EUR wegenbelasting en 3,75 EUR verzekering voor mijn (old-timer) Kawasaki Vulcan 750 ('86), en de Kawasaki Vulcan 900 die ik zakelijk rijd kost 10 EUR per maand wegenbelasting en 34 EUR verzekering
Maar goed, hobbies hebben zeker het risico om zeer veel te kosten, zowel structureel als incidenteel. Na het bereiken van je FO wordt het stukje zingeving extra belangrijk en dan moet je er niet te laat achterkomen dat dat het verzamelen van klassieke auto's blijkt te zijn
“If a cluttered desk is a sign of a cluttered mind, of what, then, is an empty desk a sign?” - Albert Einstein
/u/57732/GoT.PNG?f=community)
1 en 2 voor mij. Elk jaar met zijn verjaardag x bedrag naar de spaarrekening en hetzelfde bedrag elk jaar naar Meesman. Hij is pas ander half maar als meesman meer rendemend blijkt te halen na een paar jaar(ik verwacht van wel
) dan ga ik misschien het vaste spaar bedrag halveren en ook naar meesman.
:strip_icc():strip_exif()/u/332140/crop5b6bf53b16f97_cropped.jpeg?f=community)
Wij kregen van onze (groot)ouders altijd geld om in onze spaarpot te stoppen en eventueel een klein kado (lego doosje). Eenmaal per jaar konden we dan naar de bank toe om de spaarpot leeg te maken in de muntstortautomaat en was er een wedstrijd met mijn broertje om te kijken wie het meest gespaart had. Geen enkel moment heb ik de grote dure kado's gemist en het was altijd leuk om naar de bank te gaan voor je spaarboekje. Dit heeft zeker een basis gelegd qua mindset (financieel was t niet veel
)
Hier gaat alles op één hoop.:
Ik zou zeggen: snelste manier om FO te worden is een partner hebben. Alles vaste lasten door 2! Wij zijn gaan samenwonen direct na studie en dat scheelde al meteen, onze eerste woning was goedkoper dan 2x een losse kamer. Nu is mijn vriendin ook gewoon zuinig aangelegd, maar ook als ze dat niet was, dan zou ik nog steeds veel goedkoper leven door hebben van een partner en delen van kosten.
Financiën natuurlijk 100% gescheiden, het zijn moderne tijden. In gemeenschap van goederen trouwen vind ik zo'n archaïsch principe.
Vind dat altijd zo leuk met vrienden collega's, als ze dat horen: "ow wat raar dat gescheiden houden, al dat gefocus op geld. Nee, wij doen lekker makkelijk alles op 1 bult......"
Maar de realiteit is dat het bij ons nooit een topic is, wij hebben zo ons eigen uitgaves en hobbies. Echter bij hun regelmatig: "Ow ja ik wil x kopen maar moet dat eerst met mijn partner overleggen", of erger "dat mag ik niet". Dat vind ik zo intriest, twee hoog opgeleiden met eigen inkomen en dan moeten vragen of je weekendje weg mag wegens de kosten.
En nog sneuer is dat de eerste, wegens een scheiding, zich ook al gemeld heeft met "je had toch gelijk". Dan is het zoals @Luxurydiver zegt: echt alles ben je kwijt, dikke gedwongen verliezen en nog door betalen ook....
Ik heb een vrouw die minder werkt dan ik (19 uur per week), die in haar beroepsgroep ook nog eens altijd een lager inkomen houdt dan ik. Met het diploma in haar branche komt ze eigenlijk niet uit boven 1.3* modaal o.b.v. fulltime werk. Ik zit over vijf jaar met gemak op 3* modaal.
Daarentegen is het iemand die wel zorg draagt voor onze kinderen en het huis aan kant heeft. Kortom: een traditionele rolverdeling, waarbij ik wel een papadag heb en natuurlijk ook mijn rol pak in het huishouden.
We kennen elkaar vanaf ons 13e (nu in de 30), dat maakt wel dat je elkaars wensen en verwachtingen van jongs af aan redelijk in beeld hebt.
Een kinderdagverblijf vinden we beiden overigens niets. Dus ook dat is geen argument waarom ze meer zou kunnen werken. Wel fan van de peuterspeelzaal, waar onze oudste binnenkort naartoe kan. Die uren gaan m'n vrouw én ik aanwenden om weer eens lekker even tijd voor elkaar te maken, in plaats van altijd maar meer geld willen verdienen.
En zodra de kinderen beiden naar de basisschool gaan, dan gaat het moment vanzelf komen dat mijn vrouw weer wat meer zou kunnen gaan werken.
Als dat overigens nut heeft. Het wordt dan serieus de vraag wat die paar piek extra van twee fulltime werkende gestreste partners opwegen tegen twee meer ontspannen partners, als gevolg van één partner die het gezin en huishouden ontzorgt en verzorgt.
Ze is overigens nog eens véél zuiniger dan ik. We hebben elkaar nog nooit iets ontzegd of überhaupt overlegd over een aankoop (wel samen gedroomd over doelen of wensen, dat is wat anders).
Ik vind 'de grote hoop' niet meer dan normaal. Moet ik m'n vrouw anders een financiële tegemoetkoming doen? Dat zou pas vreemd voelen.
Het is in mijn hoofd extreem veel rustiger op de dinsdag, woensdag en donderdag, als ik weet dat oma en mama zorg dragen dat thuis alles op rolletjes loopt. Dat zijn de dagen dat m'n werk oprecht een hobby is. De maandag daarentegen is altijd een hel (lange dag voor m'n vrouw, dus een korte werkdag voor papa waarin de meeste vragen van collega's binnenkomen).
Elke euro is er één, maar ik zou het toejuichen als m'n vrouw zelfs nog wat minder zou werken in deze periode. Voor haar carrièrepad maakt het geen verschil (ze heeft een passie die ze wil blijven uitvoeren en dat ondersteun ik, een prachtig beroep!). Voor mij geeft het héél veel rust.
Dus ja, die grote hoop werkt soms prima. Ook als we uit elkaar gaan, waar ik niet vanuit ga, heeft ze de partneralimentatie en kinderalimentatie verdiend. Ze heeft bijdragen dat ik kon groeien tot waar ik nu sta in m'n carrière.
:strip_icc():strip_exif()/u/1389046/crop5ff034b92c268_cropped.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/135355/20071128geek.jpg?f=community)
Hier same! Ik verdien meer dan mijn vriendin en ook maak ik meer uren (5 dagen vs 4 dagen). Echter doet zij het huishouden en boodschappen op die extra vrije dag.
Naar mijn idee werken we allebei hard en doen iets wat we allebei leuk vinden. Daar hecht ik meer waarde aan dan wat er onder aan de streep binnenkomt. Ook heb ik meer ambities en ben ik serieus bezig met een carrière.
Wij gooien dus alles op één hoop, geven ons zelf een eigen zakcentje (Ieder hetzelfde bedrag) dat we kunnen besteden aan individuele activiteiten of hobbies of cadeautjes voor elkaar.
Sparen, boodschappen, vaste lasten en andere gezamenlijke uitgaven gaan van de gezamenlijke rekening.
Werkt prima! En naar mijn mening het eerlijkst richting de toekomst (zeker als we besluiten voor kids te gaan en zij bv minder gaat werken).
Ps. We zijn rond de dertig en wonen bijna 1,5 jaar samen
Paar dingen:
- Vinden dat mensen bepaalde rechten hebben maakt dat nog geen harde realiteit, ik kan mijzelf ook een hoop rechten toebedelen, maar helaas werkt dat gewoonweg niet op die manier
- Zeker met kinderen weet je gewoon niet van tevoren waar je aan begint, de samenleving houdt je voor 90% van de tijd leuke verhaaltjes voor en zeker als je jong bent heb je geen flauw benul van wat je te wachten staat. Zelf bepalen of je dan wel of geen kinderen moet nemen is schier onmogelijk maar het is voor anderen ook weer taboe om zich er mee te bemoeien of heb jij wel voorlichting gekregen van je ouders / school over eventuele minder positieve kanten? Nee toch? Het gaat toch altijd goed, het valt allemaal wel mee en je krijgt er zoveel voor terug?
- Ik ben niet per se tegen mijn zin in aan kinderen begonnen, mijn partner wilde ze heel graag en ik ben daarin mee gegaan, hoe erg kan het zijn, iedereen doet het toch, hoort erbij, nou daar ben ik achter gekomen
- Ik heb volgens mij nergens iets genoemd over hoe ik daadwerkelijk met onze kinderen om ga. Ik heb alleen hardop nagedacht over het scenario waarin mijn partner bij me weg gaat en wat ik dan op dit moment zou willen doen. Het is echt niet zo dat ik ze thuis stelselmatig negeer, geen interactie met ze heb en dat we elkaar ontwijken. Er zijn ook genoeg leuke dingen, maar die wegen voor mij persoonlijk gewoon niet echt op tegen al het gezeik. Natuurlijk probeer ik dat niet af te reageren op de kinderen, die kunnen er immers ook niet echt iets aan doen. Dat maakt de situatie juist zo frustrerend
- Hobby's en activiteiten klinkt natuurlijk leuk, maar daar wringt de sok juist. Door de bijzondere behoeften van onze kinderen gaat 90% van de tijd op aan basale dingen zoals eten erin krijgen en zorgen dat ze genoeg slaap krijgen e.d. Dit kost mijn vrouw en mij zoveel energie dat we uitgeput instorten als ze eindelijk op bed liggen, maar vertel me vooral dat onze kinderen fysiek prima zijn en dat het allemaal aan ons ligt dat ze bepaald gedrag vertonen (heb nog een fotoalbum liggen voor mensen die dergelijke discussies willen voeren).
- Het gaat de laatste weken sinds ze weer half naar school gaan weldegelijk iets beter, maar misschien juist daarom komt alle modder van de afgelopen maanden er nu uit. Ik zou kunnen proberen om het uit te leggen maar het is onmogelijk, probeer anders zelf een half jaar allemaal intensieve complexe dingen te doen terwijl het om je heen een chaos is, zonder dat iemand je echt kan helpen met gemiddeld een half uurtje of minder "me time" per week terwijl de samenleving nog even benadrukt wat voor plichten je allemaal hebt richting die keuzes die je toch echt zelf bij je volle verstand met alle informatie vooraf beschikbaar gemaakt hebt. Maar niet klagen, want dan bedeel je jezelf de slachtofferrol toe en probeer ook zoveel mogelijk positief te blijven en niet te depressief over te komen bij je vrienden, want die weten daar anders ook zo weinig raad mee
Punt is, het is makkelijk om te roepen dat iemand zijn verantwoordelijkheid moet nemen zonder ook maar iets te weten over de situatie, of zelf een voorstelling proberen te maken van de situatie en die vervolgens even weg te verklaren met een nature en nurture verhaaltje oid. De werkelijkheid is vaak helaas een beetje complexer dan dat. Het is verder vast goed bedoeld allemaal, maar het komt wel heel moralistisch over als je zelf nog nooit in een dergelijke situatie hebt gezeten.
Ok, achteraf gezien is mijn toon wat scherper dan ik wilde maar heb geen puf meer om het aan te passen. Ik kan verder ook heel vriendelijk zijn hoor
HP ZBook Studio G3 - Hyundai Ioniq EV Classic - Opel Vivaro-e 75kWh - 22x Prusa i3 MK3S - 8x Prusa MINI+ - Ooznest Workbee 1,5m x 1,5m
Wij hebben (in gemeenschap van goederen) de verdeling gemaakt dat ik alle vaste lasten betaal en mijn partner alle variabele lasten. Denk hierbij aan cadeau’s, thuisbezorgd, uit eten, vakanties, kleding en ook boodschappen. Voor mijzelf heb ik ook een vrij budget (”zakgeld”) wat ik daaraan besteed zodat ze niet altijd hoeft te betalen.
Binnen mijn “domein” kan ik mijn interesse voor financiële planning kwijt. Alleen grote uitgaves even overleggen en/of samen kiezen. Blijkbaar was een setje AirPod Pro’s en Magic toetsenbord voor mijn iPad (€399) wel even mededeling waard ondanks dat het een zakelijke aankoop is.
Scheelt wel dat ons inkomen dit toelaat. Toen ik zelf nog rond modaal zat en mijn partner thuis bij de kinderen zat kreeg ze ook een maandelijks budget, maar is nu vervangen voor haar salaris. Meestal spaart ze wel ruim de helft daarvan, dus ik vind het allemaal prima en aangezien we de interesse voor financiële planning niet delen hoeven wij hierover niet in detail te gaan. Noem het je kop in het zand steken, maar zie het liever als onderling vertrouwen.
Voor de kinderen zet ik elke maand een klein bedrag opzij. Dit krijgen ze op hun 18de vrij besteedbaar ter beschikking. Voor de studie mogen ze eerst bij Duo aankloppen en zorgverzekering regelen en betalen ze ook maar zelf (van de toeslag). Na de studie (succesvol of niet) zullen we wel beoordelen of we het voor ze gaan betalen, maar het moet gek lopen als we dat niet zouden doen. Wij willen ze vooral bewust maken van de kosten. Bij een fulltime baan volgt er ook kost en inwoning en wil dat eigenlijk terug geven bij de aankoop van hun eerste woning.
@Shapeshifter Ouder zijn is ook niet makkelijk en niemand kan je daarop voorbereiden, zeker als het minder soepel gaat als “normaal”. Het enige wat er toe doet is proberen (daar begint het ook mee). Ik ging erin met als iedereen het kan, dan kan ik het ook wel. Ook al heb ik (nog steeds) niets met kinderen. Hier op GoT heb ik wel veel geleerd en onderbouwde meningen gelezen, maar dat was allemaal wel achteraf. Ik wil je wel echt aanraden om een dagje minder te gaan werken, al dan niet tijdelijk. Want of je een jaar eerder of later FO wordt maakt niets uit, maar tijd met je kinderen haal je nooit meer in (net als slaap ). Daarnaast kan het ook wat druk van de ketel halen voor je psychische gezondheid (en daar wil ik zeker niets mee impliceren! Naast kinderen krijgen is een dag thuis één van mijn betere beslissingen geweest, een soort voorproefje van FO).
Binnen mijn “domein” kan ik mijn interesse voor financiële planning kwijt. Alleen grote uitgaves even overleggen en/of samen kiezen. Blijkbaar was een setje AirPod Pro’s en Magic toetsenbord voor mijn iPad (€399) wel even mededeling waard ondanks dat het een zakelijke aankoop is.
Scheelt wel dat ons inkomen dit toelaat. Toen ik zelf nog rond modaal zat en mijn partner thuis bij de kinderen zat kreeg ze ook een maandelijks budget, maar is nu vervangen voor haar salaris. Meestal spaart ze wel ruim de helft daarvan, dus ik vind het allemaal prima en aangezien we de interesse voor financiële planning niet delen hoeven wij hierover niet in detail te gaan. Noem het je kop in het zand steken, maar zie het liever als onderling vertrouwen.
Voor de kinderen zet ik elke maand een klein bedrag opzij. Dit krijgen ze op hun 18de vrij besteedbaar ter beschikking. Voor de studie mogen ze eerst bij Duo aankloppen en zorgverzekering regelen en betalen ze ook maar zelf (van de toeslag). Na de studie (succesvol of niet) zullen we wel beoordelen of we het voor ze gaan betalen, maar het moet gek lopen als we dat niet zouden doen. Wij willen ze vooral bewust maken van de kosten. Bij een fulltime baan volgt er ook kost en inwoning en wil dat eigenlijk terug geven bij de aankoop van hun eerste woning.
@Shapeshifter Ouder zijn is ook niet makkelijk en niemand kan je daarop voorbereiden, zeker als het minder soepel gaat als “normaal”. Het enige wat er toe doet is proberen (daar begint het ook mee
). Ik ging erin met als iedereen het kan, dan kan ik het ook wel. Ook al heb ik (nog steeds) niets met kinderen. Hier op GoT heb ik wel veel geleerd en onderbouwde meningen gelezen, maar dat was allemaal wel achteraf. Ik wil je wel echt aanraden om een dagje minder te gaan werken, al dan niet tijdelijk. Want of je een jaar eerder of later FO wordt maakt niets uit, maar tijd met je kinderen haal je nooit meer in (net als slaap ). Daarnaast kan het ook wat druk van de ketel halen voor je psychische gezondheid (en daar wil ik zeker niets mee impliceren! Naast kinderen krijgen is een dag thuis één van mijn betere beslissingen geweest, een soort voorproefje van FO).
Klinkt als een stresserende situatie, ik hoop voor je dat het stap voor stap beter gaat.:
[...]
Paar dingen:
- Vinden dat mensen bepaalde rechten hebben maakt dat nog geen harde realiteit, ik kan mijzelf ook een hoop rechten toebedelen, maar helaas werkt dat gewoonweg niet op die manier
- Zeker met kinderen weet je gewoon niet van tevoren waar je aan begint, de samenleving houdt je voor 90% van de tijd leuke verhaaltjes voor en zeker als je jong bent heb je geen flauw benul van wat je te wachten staat. Zelf bepalen of je dan wel of geen kinderen moet nemen is schier onmogelijk maar het is voor anderen ook weer taboe om zich er mee te bemoeien of heb jij wel voorlichting gekregen van je ouders / school over eventuele minder positieve kanten? Nee toch? Het gaat toch altijd goed, het valt allemaal wel mee en je krijgt er zoveel voor terug?
- Ik ben niet per se tegen mijn zin in aan kinderen begonnen, mijn partner wilde ze heel graag en ik ben daarin mee gegaan, hoe erg kan het zijn, iedereen doet het toch, hoort erbij, nou daar ben ik achter gekomen
- Ik heb volgens mij nergens iets genoemd over hoe ik daadwerkelijk met onze kinderen om ga. Ik heb alleen hardop nagedacht over het scenario waarin mijn partner bij me weg gaat en wat ik dan op dit moment zou willen doen. Het is echt niet zo dat ik ze thuis stelselmatig negeer, geen interactie met ze heb en dat we elkaar ontwijken. Er zijn ook genoeg leuke dingen, maar die wegen voor mij persoonlijk gewoon niet echt op tegen al het gezeik. Natuurlijk probeer ik dat niet af te reageren op de kinderen, die kunnen er immers ook niet echt iets aan doen. Dat maakt de situatie juist zo frustrerend
- Hobby's en activiteiten klinkt natuurlijk leuk, maar daar wringt de sok juist. Door de bijzondere behoeften van onze kinderen gaat 90% van de tijd op aan basale dingen zoals eten erin krijgen en zorgen dat ze genoeg slaap krijgen e.d. Dit kost mijn vrouw en mij zoveel energie dat we uitgeput instorten als ze eindelijk op bed liggen, maar vertel me vooral dat onze kinderen fysiek prima zijn en dat het allemaal aan ons ligt dat ze bepaald gedrag vertonen (heb nog een fotoalbum liggen voor mensen die dergelijke discussies willen voeren).
- Het gaat de laatste weken sinds ze weer half naar school gaan weldegelijk iets beter, maar misschien juist daarom komt alle modder van de afgelopen maanden er nu uit. Ik zou kunnen proberen om het uit te leggen maar het is onmogelijk, probeer anders zelf een half jaar allemaal intensieve complexe dingen te doen terwijl het om je heen een chaos is, zonder dat iemand je echt kan helpen met gemiddeld een half uurtje of minder "me time" per week terwijl de samenleving nog even benadrukt wat voor plichten je allemaal hebt richting die keuzes die je toch echt zelf bij je volle verstand met alle informatie vooraf beschikbaar gemaakt hebt. Maar niet klagen, want dan bedeel je jezelf de slachtofferrol toe en probeer ook zoveel mogelijk positief te blijven en niet te depressief over te komen bij je vrienden, want die weten daar anders ook zo weinig raad mee
Punt is, het is makkelijk om te roepen dat iemand zijn verantwoordelijkheid moet nemen zonder ook maar iets te weten over de situatie, of zelf een voorstelling proberen te maken van de situatie en die vervolgens even weg te verklaren met een nature en nurture verhaaltje oid. De werkelijkheid is vaak helaas een beetje complexer dan dat. Het is verder vast goed bedoeld allemaal, maar het komt wel heel moralistisch over als je zelf nog nooit in een dergelijke situatie hebt gezeten.
Ok, achteraf gezien is mijn toon wat scherper dan ik wilde maar heb geen puf meer om het aan te passen. Ik kan verder ook heel vriendelijk zijn hoor
Ik kan me zeker vinden in de punten die je aanhaalt, en ja, het is makkelijk roepen van een afstandje en (nog) zonder kinderen. Ik heb ook nergens gezegd dat je een slechte ouder bent, of dat je op dit moment je verantwoordelijkheden niet neemt. Wel schiet jouw opmerkingen over het verlaten van je kinderen wel bij mij in het verkeerde keelgat. Dat is voor mij een grote no-go, want zoals je zelf aangeeft, je was er toch echt zelf bij.:
[...]
Paar dingen:
- Vinden dat mensen bepaalde rechten hebben maakt dat nog geen harde realiteit, ik kan mijzelf ook een hoop rechten toebedelen, maar helaas werkt dat gewoonweg niet op die manier
- Zeker met kinderen weet je gewoon niet van tevoren waar je aan begint, de samenleving houdt je voor 90% van de tijd leuke verhaaltjes voor en zeker als je jong bent heb je geen flauw benul van wat je te wachten staat. Zelf bepalen of je dan wel of geen kinderen moet nemen is schier onmogelijk maar het is voor anderen ook weer taboe om zich er mee te bemoeien of heb jij wel voorlichting gekregen van je ouders / school over eventuele minder positieve kanten? Nee toch? Het gaat toch altijd goed, het valt allemaal wel mee en je krijgt er zoveel voor terug?
- Ik ben niet per se tegen mijn zin in aan kinderen begonnen, mijn partner wilde ze heel graag en ik ben daarin mee gegaan, hoe erg kan het zijn, iedereen doet het toch, hoort erbij, nou daar ben ik achter gekomen
- Ik heb volgens mij nergens iets genoemd over hoe ik daadwerkelijk met onze kinderen om ga. Ik heb alleen hardop nagedacht over het scenario waarin mijn partner bij me weg gaat en wat ik dan op dit moment zou willen doen. Het is echt niet zo dat ik ze thuis stelselmatig negeer, geen interactie met ze heb en dat we elkaar ontwijken. Er zijn ook genoeg leuke dingen, maar die wegen voor mij persoonlijk gewoon niet echt op tegen al het gezeik. Natuurlijk probeer ik dat niet af te reageren op de kinderen, die kunnen er immers ook niet echt iets aan doen. Dat maakt de situatie juist zo frustrerend
- Hobby's en activiteiten klinkt natuurlijk leuk, maar daar wringt de sok juist. Door de bijzondere behoeften van onze kinderen gaat 90% van de tijd op aan basale dingen zoals eten erin krijgen en zorgen dat ze genoeg slaap krijgen e.d. Dit kost mijn vrouw en mij zoveel energie dat we uitgeput instorten als ze eindelijk op bed liggen, maar vertel me vooral dat onze kinderen fysiek prima zijn en dat het allemaal aan ons ligt dat ze bepaald gedrag vertonen (heb nog een fotoalbum liggen voor mensen die dergelijke discussies willen voeren).
- Het gaat de laatste weken sinds ze weer half naar school gaan weldegelijk iets beter, maar misschien juist daarom komt alle modder van de afgelopen maanden er nu uit. Ik zou kunnen proberen om het uit te leggen maar het is onmogelijk, probeer anders zelf een half jaar allemaal intensieve complexe dingen te doen terwijl het om je heen een chaos is, zonder dat iemand je echt kan helpen met gemiddeld een half uurtje of minder "me time" per week terwijl de samenleving nog even benadrukt wat voor plichten je allemaal hebt richting die keuzes die je toch echt zelf bij je volle verstand met alle informatie vooraf beschikbaar gemaakt hebt. Maar niet klagen, want dan bedeel je jezelf de slachtofferrol toe en probeer ook zoveel mogelijk positief te blijven en niet te depressief over te komen bij je vrienden, want die weten daar anders ook zo weinig raad mee
Punt is, het is makkelijk om te roepen dat iemand zijn verantwoordelijkheid moet nemen zonder ook maar iets te weten over de situatie, of zelf een voorstelling proberen te maken van de situatie en die vervolgens even weg te verklaren met een nature en nurture verhaaltje oid. De werkelijkheid is vaak helaas een beetje complexer dan dat. Het is verder vast goed bedoeld allemaal, maar het komt wel heel moralistisch over als je zelf nog nooit in een dergelijke situatie hebt gezeten.
Ok, achteraf gezien is mijn toon wat scherper dan ik wilde maar heb geen puf meer om het aan te passen. Ik kan verder ook heel vriendelijk zijn hoor
Dat het allemaal lastiger is dat het lijkt: ik geloof je meteen. Ik weet niet wat de situatie is met jouw kinderen (het klinkt allemaal niet 'standaard)' maar ik begrijp dat dat ook zeker een grote last kan zijn voor jou, alsmede je vrouw. En ja, mij wordt wel verteld dat niet alles leuk is, en ik kan dat tot nu toe ook zelf goed inzien. Misschien valt het mee, of is het verschrikkelijk kut, who knows.
Ik hoop voornamelijk dat je je kinderen niet zo makkelijk zou verlaten als dat je in je eerdere post aangaf. En ik hoop dat zowel jij als je vrouw er doorheen slaan en dat het daadwerkelijk zo leuk wordt als dat velen beweren. (of op zijn minst het beste wat het kan worden)
-
Yep. Partner veto'de een mogelijke carrière keuze en gebruikte kinderen als hefboom. Zonder pardon en als ik daar op terug kwam, was ik een zeurpiet. Zonder deze relationele details postte ik maar eens deze tegenvaller op m'n Facebook page. Twee vrienden: "Ja, je bent nu een vader, deal with it". OK bedankt voor jullie steun. Er was 1 persoon die een fractie milder was, maar zeker niet mee leefde.:
[...]
terwijl de samenleving nog even benadrukt wat voor plichten je allemaal hebt richting die keuzes die je toch echt zelf bij je volle verstand met alle informatie vooraf beschikbaar gemaakt hebt. Maar niet klagen, want dan bedeel je jezelf de slachtofferrol toe en probeer ook zoveel mogelijk positief te blijven en niet te depressief over te komen bij je vrienden, want die weten daar anders ook zo weinig raad mee
Ik heb het onverwacht zwaar gehad hiermee, en kon er pas goed mee omgaan toen ik dit punt met een therapeut besprak. Toen heb ik er een positieve draai aan kunnen geven (ben gaan freelancen, focus op FIRE). Ik kan het je echt adviseren.
516K subscribers 👍🏻 5.2K 👎🏻 428 🔕 Notify ➦ Share ▤ᐩ Save
:
@Shapeshifter Ouder zijn is ook niet makkelijk en niemand kan je daarop voorbereiden, zeker als het minder soepel gaat als “normaal”. Het enige wat er toe doet is proberen (daar begint het ook mee
Had eerlijk gezegd weinig begrip verwacht, maar word positief verrast. Had mensen de laatste tijd even niet meer zo hoog staan, maar dit motiveert me wel om wat minder te focussen op de afgelopen tijd en weer eens met een frisse blik vooruit te gaan kijken. Dank.
De hele discussie heeft me er wel opnieuw over doen nadenken en misschien heb ik net iets te veel uit de heup geschoten. Als ik eerlijk ben naar mijzelf toe gaat de laatste week eigenlijk best goed, als we die lijn vast kunnen houden trek ik denk ik wel weer bij, het was toch vooral oud zeer besef ik me nu. Het liefste hoop ik natuurlijk niet in een scheiding terecht te komen, klinkt als een suboptimale uitkomst voor iedereen.:
[...]
Ik kan me zeker vinden in de punten die je aanhaalt, en ja, het is makkelijk roepen van een afstandje en (nog) zonder kinderen. Ik heb ook nergens gezegd dat je een slechte ouder bent, of dat je op dit moment je verantwoordelijkheden niet neemt. Wel schiet jouw opmerkingen over het verlaten van je kinderen wel bij mij in het verkeerde keelgat. Dat is voor mij een grote no-go, want zoals je zelf aangeeft, je was er toch echt zelf bij.
Dat het allemaal lastiger is dat het lijkt: ik geloof je meteen. Ik weet niet wat de situatie is met jouw kinderen (het klinkt allemaal niet 'standaard)' maar ik begrijp dat dat ook zeker een grote last kan zijn voor jou, alsmede je vrouw. En ja, mij wordt wel verteld dat niet alles leuk is, en ik kan dat tot nu toe ook zelf goed inzien. Misschien valt het mee, of is het verschrikkelijk kut, who knows.
Ik hoop voornamelijk dat je je kinderen niet zo makkelijk zou verlaten als dat je in je eerdere post aangaf. En ik hoop dat zowel jij als je vrouw er doorheen slaan en dat het daadwerkelijk zo leuk wordt als dat velen beweren. (of op zijn minst het beste wat het kan worden)
Ja, het deel waarin je een simplistisch input == output gedachtengoed propageert wel ja, het ligt volgens mij echt veel genuanceerder dan dat. Om maar een voorbeeld te noemen: toen onze oudste niet wilde eten reageerde het ziekenhuis hetzelfde: het zal wel aan jullie liggen, ga maar een half jaar videos opnemen van hoe hij krijsend weigert te eten. Na een half jaar en veel video later kwamen ze tot de conclusie dat we toch eigenlijk niets verkeerd deden, alles ging volgens het boekje maar het kind deed gewoon niet wat 'ie moest doen. He, wat vervelend, maar toen was het te laat voor de acties die er genomen hadden moeten worden. Gevolg anderhalf jaar eetkliniek en neussonde gevolgd door maagsonde, hij overdags niet meer thuis en 's avonds kotsend in bed. Wat zou jouw voorstel zijn in zo'n scenario? Een kind heeft ook een karakter en persoonlijkheid die je maar weinig beïnvloed met je eigen gedrag, stellen dat "je oogst wat je zaait" is echt te kort door de bocht.
Ik was overigens niet degene die kinderen vergeleek met een hobby of een hond, sterker nog, het is mij pijnlijk duidelijk dat kinderen geen huisdieren zijn. Die kun je met een beetje geluk binnen korte tijd africhten
Ja, de beste momenten voor de relatie van mijn vrouw en mij is als er opvang is, dan kunnen we heel even met elkaar bezig zijn. KDV en BSO hebben we beide (hoewel we na de verhuizing in het nieuwe dorp weer op de wachtlijst zijn gekomen), maar dat is zodat we kunnen werken (wat voor mij ook een belangrijke manier is om even te vluchten). Oppas is in onze regio maar lastig te vinden. Zou daar met liefde meer geld aan uitgeven, maar de beschikbaarheid is laag. Het is zelf zo erg dat we op een gegeven moment de gemeente op de stoep hebben gehad om te praten over hulp; heel attent natuurlijk, maar vervolgens hadden ze geen middelen of mensen om er gevolg aan te geven. Ze hadden het er zelf eigenlijk ook wel moeilijk mee om dat te moeten verkopen, tja, waarom kom je dan langs als je al weet dat je toch niets kunt doen.
Corona was wel een beetje de druppel denk ik, vooral die eerste twee weken dat mijn vrouw het bed niet uit heeft kunnen komen (waar zij het vervolgens mentaal ook weer zwaar mee had want ze wilde ook haar steentje bijdragen). Ook net belangrijke deadlines bij mij op het werk en dan met kinderen thuis moeten zitten die het schoolwerk maar saai vinden en zich instantaan vervelen en daardoor strontvervelend worden. Yup, het is echt wel tijd om dat hoofdstuk lekker af te sluiten en hopen dat de scholen nu open blijven. Heb me daardoor wel gerealiseerd dat het krijgen van kinderen ook een impliciet sociaal contract is; je verwacht immers scholing e.d. toen dat weg viel voelde ik me wel een beetje verraden (ook al snap en accepteer ik de achterliggende redenen). Voor mij een nog grotere impuls om meer onafhankelijk te worden en FO is daar een belangrijk onderdeel van. Als je dan toch min of meer alleen staat kun je maar beter sterk staan.
HP ZBook Studio G3 - Hyundai Ioniq EV Classic - Opel Vivaro-e 75kWh - 22x Prusa i3 MK3S - 8x Prusa MINI+ - Ooznest Workbee 1,5m x 1,5m
Welkom op het internet
Daar moet je het doen met enkel dat wat iemand opschrijft.Met mijn suggestie bedoelde ik niet meer medische hulp, maar pedagogische. Dat kan al zijn wat iemand hier al zei, een dag vaker naar de (medische) kinderopvang of in uitgebreidere vorm gezinsondersteuning aan huis. Niet zodat jullie een dag vaker kunnen gaan werken, maar een dag vaker samen kunnen ontspannen. Deze ondersteuning heeft het negatieve imago snel een oordeel te vellen over de vaardigheden van de ouders, maar het biedt juist ook vaak verlichting in gezinnen waar door (medische) overmacht opvoeding moeilijk gaat.
Dan bij deze mijn excuses daarvoor. Ik dacht dat jij het was, mijn verweer daartegen mag dan geadresseerd worden aan de oorspronkelijke auteurIk was overigens niet degene die kinderen vergeleek met een hobby of een hond, sterker nog, het is mij pijnlijk duidelijk dat kinderen geen huisdieren zijn. Die kun je met een beetje geluk binnen korte tijd africhten
Wel goed om te horen dat het nu beter gaat!
Overigens is de "je oogst wat je zaait" meestal wel een indicator van die overmacht. Als je met het volgen van de basis opvoedregels een kind niet een gezonde ontwikkeling kan laten doormaken, dan is er meestal iets anders aan de hand. Hetzij medisch, hetzij psychisch. Dat is wat je nu inderdaad hebt gemerkt. Standaard ontwikkeling betreft dan eten, slapen, spelen, sociale interactie e.d. Iedereen kent de ouders wel met het schreeuwende kind in de supermarkt die toch zijn zin krijgt. Nadeel is alleen dat de eet frustratie daarmee ook snel een pedagogische dingetje wordt, waar het primair een medisch oorzaak had.
[ Voor 21% gewijzigd door CurlyMo op 26-05-2020 09:12 ]
Sinds de 2 dagen regel reageer ik hier niet meer
:strip_icc():strip_exif()/u/99267/crop5b68293ca4ee4.jpeg?f=community)
Herkenbaar!
3 jaar niet kunnen slapen en geen puf meer hebben voor wat dan ook heeft op mij ook wel een uitwerking gehad. Het moeilijkste is ook dat elk kind anders is en dat je onmogelijk voorbereid erop kan zijn.
Aan de andere kant denk ik zelf altijd dat het ook nog erger kan. Mijn kleine druif is leuk spontaan heeft een prachtig karakter en is bovenal gezond! Maar zeker hebben wij het ook zwaar gehad en is het soms lastig om weer opa en oma in te schakelen om maar een nachtje bij te kunnen tanken.
En dan maar weer kritiek te krijgen van alle pseudo "ikwilalleenhetbestevoormijnkind" moeders.
Ik hoop voor je dat je ook de mooie kanten er weer van kan zien en dat het weer de goede kant op gaat.
Ik ga weer met kleine stapjes verder.
Ik ben begonnen met mijn jaarruimte te gaan gebruiken en de beleggingsrekening groeit aardig aan.
dit jaar is verder helemaal kut
kunststof kozijnen hakken er aardig in. Aan de andere kant gaat het flink schelen in het onderhoud en kunnen we het eindelijk maken zoals we willen.Vrouwlief komt ook aardig mee in de mindset, al heeft ze nog wel altijd het idee van ik leef nu.
Op zich vind ik dat niet zo erg, je moet ook nog maar zien hoe oud je wordt. Dus om nu als een nomade te leven en vervolgens te horen dat je voornamelijk voor je erfgenamen bezig bent geweest.
Astennu lvl 110 Warrior - Bethesda lvl 104 Warlock - Ezrah lvl 110 Druid
En ik maar denken dat ik iets heel vanzelfsprekends had gezegd:
[...]
Ok, jeetje. Vanuit die hoek had ik het nog helemaal niet bekeken.
Sinds de 2 dagen regel reageer ik hier niet meer
Ik zit nog in de fase dat mijn denkwijze op de kop wordt gezet. Mijn denkwijze is langzamerhand aan het veranderen. Newbie FO.:
[...]
En ik maar denken dat ik iets heel vanzelfsprekends had gezegd
- Hele financiële situatie door te nemen en kijken waarop ik kan besparen.
- Savingsrate proberen te maximaliseren.
- Heel veel zaken afstand van doen, verkopen en meer minimalistisch leven waar ik best positief over ben. Het zorgt ook voor rust in mijn hoofd.
- Op dit moment bezig om een plan op te zetten voor de toekomst.
[ Voor 34% gewijzigd door Immutable op 26-05-2020 12:29 ]
/u/127/chimera.png?f=community)
Dat mogen die moeders best vinden, maar ik weet dat mijn kinderen met plezier naar opa en oma gaan en visa versa. Wat mij betreft een win-win-win. Uiteindelijk hebben kinderen ook niets aan oververmoeide ouders.
Wat bij mij goed helpt is afvragen of die nieuwe aankoop mij op de lange termijn gelukkiger maakt. Met een cooldown periode van twee weken is het antwoord bijna altijd nee. Zeker bij het vervangen van iets is de toegevoegde waarde meestal nihil. Vaak helpt het ook om te relativeren. Koop je liever een nieuwe televisie voor €1000 of kijk je verder op de huidige en ga je een weekendje weg? Dan vind ik het weekendje weg vaak waardevoller, maar blijf toch lekker thuis.
(ik probeer te beperken tot 2x per jaar op vakantie en 1x een weekend weg). Toch heb ik door er zo naar te kijken al meerdere uitgaves gedaan waarvan ik achteraf toch erop terugkom of ik niet gewoon een excuus zocht voor iets nieuws/beters. Les voor de volgende keer Overigens zijn er genoeg situaties denkbaar waarin een leuk bedrag achter de hand staat om financiële tegenvallers op te vangen zoals minder werken als je er even doorheen zit, je ouders op sterven liggen of er een unieke kans ontstaat om voordelig een lange reis te maken. Plus natuurlijk hoe minder afhankelijk je van je inkomen bent, hoe sneller je risicovolle kansen kan benutten zoals een extra studie, die nieuwe baan, een eigen onderneming en/of beginnen aan kinderen. Geld maakt niet gelukkig, maar het geeft wel rust en kansen. Het is zonde om het allemaal maar uit te geven
Vorig jaar verdiept in FIRE en onze vaste lasten inmiddels behoorlijk verlaagd. Ook door middel van een extra inleg de premie van onze bankspaarhypotheek verlaagd. Hoe meer ik mij verdiep in het thema hypotheek, hoe meer ik mij begin af te vragen of een bankspaar variant voor ons wel zo financieel gunstig is als ik destijds dacht.
Ik heb een excel overzicht gemaakt met zowel een lineaire variant (het oorspronkelijke hypotheek bedrag minus de huidige inleg) versus de bankspaar variant, beiden met dezelfde looptijd (van de 30 jaar nog 18 te gaan) en hetzelfde rentepercentage (2,44%) waarbij mijn uiteindelijke kosten voor de lineaire variant toch echt lager zijn. Ja, je krijgt inderdaad meer HRA bij de bankspaar variant maar de rentekosten liggen ook (veel) hoger, immers je lost niets af. Netto betaal ik dus uiteindelijk nog steeds meer. Het enige wat ik in de vergelijking niet heb meegenomen is mijn recht op toeslagen (met name kinderopvang is voor ons interessant).
Zie ik iets over het hoofd?
Ik heb een excel overzicht gemaakt met zowel een lineaire variant (het oorspronkelijke hypotheek bedrag minus de huidige inleg) versus de bankspaar variant, beiden met dezelfde looptijd (van de 30 jaar nog 18 te gaan) en hetzelfde rentepercentage (2,44%) waarbij mijn uiteindelijke kosten voor de lineaire variant toch echt lager zijn. Ja, je krijgt inderdaad meer HRA bij de bankspaar variant maar de rentekosten liggen ook (veel) hoger, immers je lost niets af. Netto betaal ik dus uiteindelijk nog steeds meer. Het enige wat ik in de vergelijking niet heb meegenomen is mijn recht op toeslagen (met name kinderopvang is voor ons interessant).
Zie ik iets over het hoofd?
Dat de maandelijkse inleg in je banksparen een stuk minder is dan de aflossing op een lineaire hypotheek zou zijn?:
Vorig jaar verdiept in FIRE en onze vaste lasten inmiddels behoorlijk verlaagd. Ook door middel van een extra inleg de premie van onze bankspaarhypotheek verlaagd. Hoe meer ik mij verdiep in het thema hypotheek, hoe meer ik mij begin af te vragen of een bankspaar variant voor ons wel zo financieel gunstig is als ik destijds dacht.
Ik heb een excel overzicht gemaakt met zowel een lineaire variant (het oorspronkelijke hypotheek bedrag minus de huidige inleg) versus de bankspaar variant, beiden met dezelfde looptijd (van de 30 jaar nog 18 te gaan) en hetzelfde rentepercentage (2,44%) waarbij mijn uiteindelijke kosten voor de lineaire variant toch echt lager zijn. Ja, je krijgt inderdaad meer HRA bij de bankspaar variant maar de rentekosten liggen ook (veel) hoger, immers je lost niets af. Netto betaal ik dus uiteindelijk nog steeds meer. Het enige wat ik in de vergelijking niet heb meegenomen is mijn recht op toeslagen (met name kinderopvang is voor ons interessant).
Zie ik iets over het hoofd?
Bij lineair zou je immers elke maand het hypotheekbedrag gedeeld door 360 aflossen, wat je nu inlegt is een stuk minder.
“The greatest threat to our planet is the belief that someone else will save it.” [quote by Robert Swan, OBE]
:strip_icc():strip_exif()/u/109144/IMG_2440.jpg?f=community)
En een serieuze studie is ook aftrekbaar!:
[...]
Ok, jeetje. Vanuit die hoek had ik het nog helemaal niet bekeken.
Overigens nog een handigheidje waar veel mensen niet aan denken: heb je jaar op jaar wisselende inkomsten, bereken dan even of je in aanmerking komt voor middeling: mogelijk krijg je belasting terug over afgelopen jaren. Dus is nog steeds een apart papieren formulier en komt niet in je standaard belasting aangifte terug.
:strip_icc():strip_exif()/u/148671/skyaero_small_tweakers.jpg?f=community)
Dit topic is gesloten.