samenwonen: hoe om te gaan met bankrekeningen?

[D-e-n]

Ik meen me te herinneren dat er ooit al eens een discussie over dit onderwerp geweest is maar ik kan er geen recent topic over vinden. Dus gooi ik het (nog) maar eens in de groep.

Mijn vriendin en ik zijn van plan binnenkort te gaan samenwonen. Dat is op dit moment vooral heel leuk en spannend maar we hebben in onze omgeving genoeg voorbeelden gezien waarin het mis ging en/of er problemen onstonden op financieel gebied. En dus willen we de financiële zaken goed regelen. Dan heb ik het niet alleen over een samenlevingscontract maar ook over het omgaan met de bankrekeningen.

Wij zijn beiden van mening dat het om discussies (en schulden) te voorkomen verstandig is zaken van elkaar te scheiden. Dat houdt ten eerste in dat we allebei onze eigen rekening(en) houden waar we dingen voor onszelf van kunnen kopen. Dan heb je het over kleding, gsm-abbo, haar fluitles, mijn computergadgets (waar zij soms ook profijt van heeft maar oké ) enzovoort. En volgens een bepaalde verdeelsleutel (ik verdien meer dan zij tenslotte) maken we allebei geld over naar een gezamenlijke rekening(en).

Ik zeg bewust "en" tussen haakjes want ook die gezamenlijk rekening kun je nog opsplitsen. Je hebt je boodschappen, maandelijkse lasten, een spaarpotje voor het (koop)huis en je gaat ook nog wel eens samen uit of op vakantie. Mijn vriendin is voor zichzelf al gewend om een aparte boodschappenrekening aan te houden dus dat zijn we al van plan. Maar dan heb je de rest nog. Sparen doe je meestal apart maar waar vallen de woonlasten of de uitjes dan onder? Of betaal je die bijvoorbeeld gewoon om en om of 50-50 uit de eigen rekening? En hoeveel pasjes wil je uiteindelijk?

Ik ben eigenlijk benieuwd hoe collega-Tweakers hier mee omgaan.

[Magic798]

Ons systeem:
- 1 gemeenschappelijke rekening waar alle gezamenlijke maandelijkse lasten vanaf gaan (huur, GWL, gemeentebelastingen, boodschappen, tv+inet abbo, huis-verzekeringen, etc).....met twee pasjes....alles wordt gepint danwel via automatische incasso afgeschreven....automatisch alert bij laag saldo (rabobank) via mail+sms
- Elke maand 50/50 automatisch enkele dagen nadat het salaris gestort is wordt het bedrag naar de gezamenlijke rekening gestort
- Persoonsgebonden uitgaven van eigen rekening (zorgverzekering, mobieltje, cadeau's, kleding, etc)
- Grotere uitgaven (meubels, vakanties, etc) 50/50 wanneer ze optreden....meubels ed liever om-en-om zodat iets echt van de een of de ander is
- Uitjes betalen we enigszins afwisselend (ik meer dan haar)
- Indien gezamenlijke rekening te vroeg leeg in de maand, dan betalen met eigen pasje (altijd voldoende op laten staan).....indien te vaak leeg, uitgaven herbekijken danwel maandbedrag verhogen
- Verder minimale uitgaven van eigen rekening, zorg dat je op dezelfde manier over geld en je toekomst denkt, maximaal sparen

[ Voor 3% gewijzigd door Magic798 op 25-02-2013 01:08 ]

[Fire69]

Daar is inderdaad al een keer (of 100 ) een topic over geweest
Volgens mij heb ik daar ook in gereageerd dat ik het heel vreemd vind dat mensen gescheiden rekeningen houden.
Dat getuigt volgens mij van weinig vertrouwen in je relatie.
Als je een relatie hebt, en iemand wil iets kopen en moet dat van zijn eigen geld doen omdat de andere er niet mee akkoord is... Vreemd.
Of een verdeelsleutel, omdat de ene meer verdient dan de andere... Ook vreemd. Wat nu als de 'grootverdiener' plots zijn job kwijtraakt? Pech gehad dan?

Maar goed, ieder zijn ding natuurlijk.

[Blue-eagle]

Fire69 schreef op zondag 24 februari 2013 @ 23:23:
Daar is inderdaad al een keer (of 100 ) een topic over geweest
Volgens mij heb ik daar ook in gereageerd dat ik het heel vreemd vind dat mensen gescheiden rekeningen houden.
Dat getuigt volgens mij van weinig vertrouwen in je relatie.

Relaties gaan vaak stuk, da's toch gewoon een simpel feit? Net als huwelijkse voorwaarden. Niemand gaat een relatie of huwelijk aan met het idee vette ruzie te krijgen en uit elkaar te gaan Maar het kan gebeuren, voor wat voor redenen dan ook, en dan is het handig als je in het verleden slim bent geweest.

't Is net als een airbag in je auto: je bent niet van plan hem ooit nodig te hebben, maar zodra iemand je van voren ramt ben je blij dat je een airbag hebt.

Het is niet meer dan volwassen en realistisch, denk ik. Persoonlijke mening

[Avalon95]

De manier waarop wij het doen is als volgt:

Onze situatie:
Ik heb een koophuis, deze staat enkel op mijn naam. Zij is hier later bij ingetrokken. We hebben afgesproken dat zij enkel meebetaald aan de hypotheekrente, niet de waardeopbouw. We hebben een gezamenlijke rekening waar de gezamenlijke lasten vanaf gaan, ieder stort daar een bepaalde bedrag op. Het inkomen in de maand februari wordt gebruikt voor de maand maart. Verder kijken we elke maand na welke uitgaves gedaan zijn en wordt het verrekend (we betalen 99% via pinpas). Dit helpt ook met inzicht van onze geldstromen en het kunnen budgeteren.

Onze idee:
Ieder is zelf verantwoordelijk voor zijn or haar financiele situatie, en betaalt dus met een specifieke verdeelsleutel mee aan gezamenlijke kosten. Je eigen kosten betaal jezelf (dus met vrienden naar de bios, zelf betalen. Samen naar de bios, van de gezamenlijke rekening).
We hebben geen 50/50 verdeelsleutel, maar onze verdeelsleutel is flexibel. We tellen haar netto inkomen en mijn netto inkomen (incl. reiskosten, dus wat je netto op je rekening krijgt gestort) bij elkaar op. Dus stel je voor dat ik 2500 euro netto verdien en zij verdient 1800 euro netto, dan hebben we gezamenlijk 4300 euro netto. Ik draag dan 58.14% van de gezamenlijke lasten en zij draagt 41.86%. Dus heb je 1900 euro aan gezamenlijke kosten, dan betaal ik 1104.66 euro en zij 795.34. Dat betekent dat ik 1395.34 (55.81%) overheb na de gezamenlijke kosten te hebben betaalt en zij 1004.66 euro (55.81%). De reden hierachter is dat simpelweg 50/50 te doen een zware druk legt op degene met het minste inkomen. En dan zou diegene dus weinig geld overhouden voor eigen leuke dingen en de andere houdt juist erg veel over. En nu houden van ons eigen inkomen procentueel gezien precies hetzelfde over. Zou je voor een 50/50 verdelen gaan dan wordt het met de bovenstaande getallen: ik betaal 950 euro en hou over 1550 (62%) en zij betaalt 950 euro en houdt over 850 euro (47.22%). En die verdeling vindt ik dan weer erg scheef terwijl het op kostenverdelingsniveau misschien eerlijk lijkt met de 50/50. Het is dus wat je wilt, vindt je het eerlijk dat je hetzelfde percentage inkomen overhoudt na de gezamenlijke lasten dan doe je wat ik doe, anders iets anders

We hebben de lasten onderverdeeld in de drie categorieen. Gezamenlijke lasten, mijn lasten, haar lasten. Het idee is dat als geld wordt uitgegeven voor iets waar we allebei wat aan hebben dan is het gezamenlijk, anders is het voor jezelf. Dus samen naar de bios -> gezamenlijk. Met vrienden naar de bios, betaal je zelf. (Studie)schuld opgebouwt, betaal jezelf. En kwa dingen als meubels, die kopen we meestal niet samen (in the unlikely event dat het mis gaat). Dus zij heeft laatst de nieuwe wasmachine betaalt en ik heb een nieuwe kast betaalt. We proberen dat wel enigszins gelijk te verdelen, maar het is geen pre.

* Gezamenlijke lasten
- Hypotheek rente
- Boodschappen (eten, drinken, douche artikelen, maar geen make-up of parfum, etc. In principe alle dingen die je bij de AH kunt halen, en sommige dingen van bij de drogist zoals asprines, etc)
- Leuke dingen (Dagje weg, bioscoop, uit eten. We moeten het wel samen gedaan hebben, dus zelf met vrienden naar de bios is dat zelf van je eigen geld betalen)
- Brandstof auto 1 (Gezinsauto en auto waarin ik hoofdzakelijk in rij)
- Wegenbelasting auto 1
- Verzekering auto 1
- Brandstof auto 2 (Auto die zij vooral gebruikt om van en naar werk te komen)
- Wegenbelasting auto 2
- Verzekering auto 2
- Verzekering huis (opstal/glas)
- Verzekering huis (inboedel)
- Gas/Elektriciteit voorschot
- Waterverbruik kosten
- Gemeentelijke belastingen
- Waterschapsbelasting
- Internet abonnement
- Kosten voor huisdier
- Kosten voor de kabelboer (ziggo)
- Kados (voor een verjaardag van gezamenlijke vrienden etc)
- Onderhoudskosten auto (APK, kleine/grote beurt, winter/zomer banden, wasstraat, etc)
- Bank kosten voor de gezamenlijke rekening

* Mijn lasten
- Hypotheek - waarde opbouw gedeelte
- Mijn studieschuld afbetaling
- Mijn ziekenkostenverzekering
- Mijn kleren/schoenen
- Eten wat ik voor mezelf koop (keertje macdonalds als ik alleen thuis ben en niet wil koken bijvoorbeeld)
- Leuke dingen (waar zij dus niet bij is)
- kapper
- Telefoonrekening
- Eigen boetes e,d, (regel is dat degene die achter het stuur zit betaalt)
- Kados (van mijn vrienden als ik alleen ga bijvoorbeeld)
- Levensverzekering
- Eigen medische kosten
- Bank kosten van eigen rekening
- Grote 'eenmalige' uitgaves (nieuwe meubels, of een nieuwe tablet voor mijzelf, etc)

* Haar lasten
- Haar kleren
- Haar ziekenkostenverzekering
- Haar studieschuld betaling
- Haar medische kosten
- Nagels laten doen
- Kapper
- Make-up, etc
- eten wat ze voor zichzelf koopt
- kados (voor haar vrienden als zij alleen gaat en ik ze niet echt ken)
- Foster parents plan sponsor kind (had ze al voor lange tijd en is haar ding dus)
- leuke dingen die ze met vriendinnen doet en waar ik niet bij ben
- Telefoon rekening
- Levensverzekering
- spotify abonnement
- Boetes
- bank kosten van eigen rekening
- Grote 'eenmalige' uitgaves (nieuwe meubels, of een nieuwe tablet voor haarzelf, etc)


Kwa inkomen hebben we een zelfde soort verdeling:

* Gezamenlijk inkomsten
- Mijn inkomen
- Haar inkomen
- Belasting teruggave hypotheekrente

* Mijn inkomsnten
- eindejaars bonus (want zelf goed gedaan dus, zou ook gezamenlijk kunnen zijn...)
- Vakantie geld (kun je laten vallen onder gezamenlijk inkomen, kwestie van smaak)
- Kados gekregen (verjaardag, kerst, en dan geld kados...)
- Verkoop van eigen dingen via marktplaats

Haar inkomen
- Overwerken inkomen (zou je kunnen laten vallen onder gezamenlijk inkomen, maar wij hebben dat niet gedaan. zij werkt bovenop haar 40 normale uren, dus dan zelf houden. anders verdien ik aan dat zij extra werkt...)
- Kados gekregen (verjaardag, kerst, en dan geld kados...)
- Vakantie geld (kun je laten vallen onder gezamenlijk inkomen, kwestie van smaak)


En dat is het wel zo ongeveer Hopelijk kun je er wat mee als inspiratie./...

[D-e-n]

@fire69
Het gaat niet om vertrouwen. Het gaat om overzichtelijk met geld omgaan Je wilt samen overzicht houden over waar het geld blijft. Zie ook de boodschappenrekening die mijn vriendin nu ook al heeft.

Ook denk je er in grote lijnen hetzelfde over, je hebt allebei toch je eigen uitgavenpatroon. De ene spaart liever, de ander koopt veel spulletjes. Je hebt naast een gezamenlijk leven ook eigen interesses en je geeft elkaar de vrijheid om daar ook geld te besteden. Hoe vaak zie je geen irritatie bij stellen waar de man een dure gitaar koopt of de vrouw bakken vol met kleding. Wij vertrouwen elkaar maar geven elkaar die eigen keuze.

Die verdeelsleutel is noodzakelijk als de inkomens niet gelijk zijn. Anders zou de minst verdienende bijna niks over houden.

@avalon95
Je uitleg zag later pas. Uitgebreid hoor! De uitleg over de verdeelsleutel sluit prima aan bij mijn eigen opmerking.

[ Voor 24% gewijzigd door D-e-n op 25-02-2013 00:16 ]

[Smuggler]

Wij hebben hier de verdeling:
Gezamelijk:
- Huur
- Gas/Water/Licht
- Gemeentelijke belastingen
- Boodschappen
- Verzekeringen die op ons beiden van toepassing zijn.
- TV/Internet
- Meubels (soms om en om, soms gezamelijk. afhankelijk van de situatie)
- Verbeteringen aan het huis -> Verf/behang/vloer.
- Kado's

Persoonlijk:
- Lunch op werk/school.
- Persoonlijke verzekeringen.
- Mijn auto (alle kosten). (zij heeft haar eigen auto waar ze voor betaald).
- Collegegeld.
- Vakanties.
- Persoonlijke aankopen.

We storten allebei evenveel naar de rekening. dit bedrag is gebasseerd op de vaste lasten die onder gezamelijke rekening vallen. Dit hebben we zo gedaan omdat het simpel is in onze situatie.
Ik heb een hoger inkomen dan m'n vriendin, maar door nog bijvoorbeeld een studie die ik aan het afronden ben zijn mijn uitgaven nog hoger en houd ik dus bij voorbaat al minder geld over.
Door een vast bedrag per maand te gebruiken is dit probleem opgelost, zodra we meer uitgeven van de gezamelijke rekening dan gepland dan vult mijn vriendin de pot aan. die kan dat beter betalen dan ik.

[D-e-n]

En heb je dan slechts één rekening samen of is er ook nog een spaarrekening?

[St@m]

Allebei de salarissen op één rekening. Ik verdien wel iets meer dan zij, maar wat dan nog. Daarnaast stort ik iedere maand een x bedrag op mijn en haar rekening als "zakgeld". Ik drink daar mijn biertjes van en zij houdt theeparty's met haar dinnetjes (ofzo). Kleren kopen we daar ook van.
Gaan we ergens samen naartoe, dan gaat dat van de gezamelijke rekening.

[FireAge]

Ik heb het wat simpel geregeld. Een rekening (loop+spaar) waarop mijn verdiensten binnenkomen waar alles van wordt betaald. En zij heeft nog een andere rekening waar haar loon op binnenkomt waar ze graag een vorm van zelfstandigheid mee wil behouden.

Het zal mij een worst wezen wat er met dat geld gebeurt, we geven allebei weinig uit, dus er is ook geen kans op discussie. Mocht het misgaan, dan splitten we die rekening gewoon doormidden, en mag ze daarnaast haar eigen rekening houden. Het zijn maar centen, dus kan er niet wakker van liggen.

[Smuggler]

D-e-n schreef op maandag 25 februari 2013 @ 07:17:
En heb je dan slechts één rekening samen of is er ook nog een spaarrekening?

We hebben 1 betaal rekening.
Mocht het bedrag op deze rekening evenhoog worden als 2x het te storten maand bedrag dan wordt dit naar de spaarrekening weggeschreven dit is tot nu toe niet voorgekoomen en de internetspaarrekening is nog altijd leeg.

Op dit moment houd ik te weinig over om te sparen, alles dat ik overhoud gebruik ik om mijn schulden in te lossen.
Mijn vriendin spaart wel op haar eigen rekening is dat is dan ook volledig van haar.

[qadn]

Wij doen het wat simpeler dan avalon.
We hebben allebei nog onze eigen rekeningen en maken één keer per maand (zodra het geld binnenkomt) alles-500 over naar de gezamelijke rekening.
Van de gezamelijke rekening gaan alle vaste of variabele kosten (zoals een keertje de kroeg in, naar de bios, etc. etc.)

Eigenlijk wordt dat eigen geld alleen maar gebruik voor de kosten van de hobbies.
Nu hebben we niet zulke hele dure hobbies dus blijft er wel wat over

Maagoed, mijn vrouw gaat graag verweg op reis (duur) en ik betaal graag het huis versneld af (ook "duur", maar in weze bespaar je op de lange termijn geld natuurlijk).
Die dingen gaan dan weer van wat we persoonlijk over hebben.

En we hebben ook nog een gezamenlijke spaarrekening, gewoon voor wat er elke maand over blijft.

[Lethalis]

Ik heb het als volgt opgelost:
- Mijn vriendin betaalt mij elke maand een bijdrage omdat ze bij mij woont. Dit bedrag is gebaseerd op de kosten als ik mijn flat zou huren (dus ik heb mijn aflossing buiten beschouwing gehouden en neem alleen de rente die ik betaal mee) inclusief andere woonkosten (eneco, belastingen, etc). Vervolgens heb ik onze netto salarissen in procenten uitgedrukt en ben zodoende tot het bedrag gekomen.
- Daarnaast betalen we beiden ongeveer de helft aan boodschappen. Dit gaat voorlopig vrij losjes, in die zin dat we gewoon om de beurt naar de supermarkt gaan.
- Voor de rest mogen we zelf weten wat we met ons geld doen.

In principe werkt dit systeem vrij goed voor ons. Geen aparte rekening benodigd.

Deze constructie is wel gebaseerd op het feit dat de woning mijn eigendom is. Als we zouden huren zou ik het misschien anders aanpakken.

[ Voor 8% gewijzigd door Lethalis op 25-02-2013 08:46 ]

[Koppensneller]

Mijn vriendin en ik zitten in dezelfde situatie en we hebben de volgende afspraken gemaakt (huurwoning trouwens):

• Eén gezamenlijke betaalrekening, één gezamenlijke spaarrekening en beiden een eigen spaar- en betaalrekening.
• Alle boodschappen, woonlasten etc. worden naar rato betaald. Als ik 2x zoveel verdien, draag ik 2x zoveel bij aan gezamenlijke kosten.
• Aan het begin van de maand maken we vanuit de eigen rekeningen geld over naar de gezamenlijke rekening, wat meer dan strikt genomen noodzakelijk is.
• Aan het eind van de maand gaat al het geld op de gezamenlijke betaalrekening boven de x euro naar de gezamenlijke spaarrekening.
• Alle kosten voor jezelf betaal je ook zelf.
• Grote aankopen (meubels, vakanties, wasmachine etc) gaan van de gezamenlijke spaarekening. Als dat niet genoeg is leggen we de rest gewoon 50/50 bij.

[Argantonis]

Ik vind zo'n verdeelsleutel waarbij mensen niet hetzelfde betalen ook wel een beetje krom moet ik zeggen. ZEKER als mensen niet evenveel uren werken per week, maar zelfs al is dat wel zo dan kiezen mensen alsnog zelf voor een bepaalde baan in een bepaalde sector die meer of minder betaalt. Ik vind de technische sector leuk, maar 't is OOK een voordeel dat het goed betaalt. Als mijn partner bij wijze van spreken een sociale studie had gedaan omdat ze het zo leuk vond maar wel wist dat de banen niet voor het oprapen lagen of de salarissen relatief laag zijn dan is dat wel een bewuste keuze van haar en dan mag ze best minder overhouden.

Ik zou het ook geen prettig idee vinden om iemand 'te moeten onderhouden', dus netto meer bij te dragen aan haar dan andersom. Maar misschien zijn mijn ideeën hierover wel vreemd en ben ik wat te ver doorgeslagen in feminisme/gelijke rechten en plichten.

[ Voor 16% gewijzigd door Argantonis op 25-02-2013 08:49 ]

[Señor Sjon]

Ik kan het oude topic zo snel niet vinden.

Wij hebben drie rekeningen.
1 gezamenlijk en 1 voor ieder privé. Alles gaat van/naar de gezamenlijke rekening, vanaf daar gaat het 'zakgeld' naar de privérekeningen.
Zelf betalen:
- kleding
- kapper
- mobiel (niet het abo, dat gaat via de gezamenlijke rekening)
- spul wat je zelf wilt kopen/niet-gezamenlijke hobbies.

De verdeelsleutel ligt ook aan wat iemand in het huishouden doet. Werkt iemand drie dagen, maar kookt wel altijd en maakt altijd schoon, dan zie ik dat als fulltime werk.

[Lethalis]

Argantonis schreef op maandag 25 februari 2013 @ 08:46:
Ik vind zo'n verdeelsleutel waarbij mensen niet hetzelfde betalen ook wel een beetje krom moet ik zeggen.

Ja ach, als ik dat niet zou toepassen zou het wel erg krom worden. Momenteel hou ik 1000 euro netto over per maand, terwijl het bij haar misschien eens 200 euro is.

Het is een compensatie voor het feit dat je op een bepaald niveau leeft dat niet mogelijk met haar salaris was geweest.

Als je per se evenveel wilt betalen, zul je dus op haar niveau moeten leven.

Stel dat jij 1200 euro per maand aan woonkosten kwijt bent in totaal en je vriendin gaat bij jou wonen, dan kun je moeilijk verwachten dat ze 600 euro per maand betaalt als ze met moeite minimumloon verdient en daarnaast nog een opleiding volgt. Om die reden is het verdelen van de kosten naar netto inkomen een beter toepasbare methode, waarbij ieder zijn of haar deel betaalt.

Wat zou je doen als jouw vriendin haar baan kwijt raakt?

[ Voor 4% gewijzigd door Lethalis op 25-02-2013 08:54 ]

[Argantonis]

Lethalis schreef op maandag 25 februari 2013 @ 08:52:
[...]

Stel dat jij 1200 euro per maand aan woonkosten kwijt bent in totaal en je vriendin gaat bij jou wonen

Ja in die situatie waarbij iemand bij je komt inwonen vind ik het ook wel wat anders, dan heeft diegene ook weinig keuze wat betreft lasten. Maar dat gaat dan alsnog alleen maar om de woonlasten.

[_Apache_]

@ Argantonis, Hier hetzelfde, mijn vriendin werkt parttime in de zorg. Dus haar salaris is nogal lager dan dat van mijn (fulltime in de it). Wel had zij veel meer gespaard (meer bijbaantjes gehad en spaarzamer ingesteld) hierdoor had zij 20k om in ons huis te investeren en ik nog geen 5k (net een motor gekocht). Daarom betaal ik meer (en niet alleen omdat er bij mij simpelweg meer geld binnenkomt). De verdeel sleutel is ongeveer 40/60.

[Lethalis]

Argantonis schreef op maandag 25 februari 2013 @ 08:55:
[...]
Ja in die situatie waarbij iemand bij je komt inwonen vind ik het ook wel wat anders, dan heeft diegene ook weinig keuze wat betreft lasten. Maar dat gaat dan alsnog alleen maar om de woonlasten.

Ik verdeel ook alleen de woonlasten (naar rato) en boodschappen (door de helft).

Haar overige kosten moet ze zelf beheersen. Ik betaal bijvoorbeeld niet mee aan haar opleiding of haar veel te dure zorgverzekering en dat soort zaken. Om die reden houdt ze ook veel minder over dan ik.

[DukeBox]

Bij ons (relatie 14 jaar, samen gewoond 8 jaar waar van de laatste 3 getrouwd) sinds het samenwonen vaste lasten verdeeld over persoonlijke rekeningen, andere uitgaven in principe 50/50 maar wel een beetje afhankelijk van inkomen. Pas vrij laat (denk jaar of 4) elkaars rekening gemachtigd maar verder geen gezamenlijke rekening o.i.d. Gaat voor ons prima zo.

[Anoniem: 35872]

Alles op 1 hoop en sparen ook alles op 1 hoop...

Snap het verdelen ook niet zo, we zijn getrouwd in gemeenschap van goederen dus ben zowiezo de helft kwijt..
Ook al heb ik het op een eigen rekening staan


En bij een evt breuk zie ik dan wel weer. Spullen hecht ik geen waarde aan, dus die mag ze hebben..
Huis + hypo mag ze ook hebben.. (anders NHG)

En die 10-15k spaargeld is gewoon 50/50..
Ik en mijn vrouw staan alweer 10+ jaar ingeschreven bij de woningbouwstichting (individueel) dus vervangende woonruimte is geen probleem.
Reageren is wonen in ons geval..

[ Voor 46% gewijzigd door Anoniem: 35872 op 25-02-2013 09:07 ]

[Lethalis]

Anoniem: 35872 schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:02:
Alles op 1 hoop en sparen ook alles op 1 hoop...

Snap het verdelen ook niet zo, we zijn getrouwen in gemeenschap van goederen dus ben zowiezo de helft kwijt..
Ook al heb ik het op een eigen rekening staan

Dat is ook zo. Daarom zal ik niet zo snel gaan trouwen

Ik ga namelijk heel anders om met geld dan mijn vriendin.

[Anoniem: 35872]

Lethalis schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:06:
[...]

Dat is ook zo. Daarom zal ik niet zo snel gaan trouwen

Ik ga namelijk heel anders om met geld dan mijn vriendin.

Ik ga ook heel anders met geld om..
We hebben gewoon de afspraak om bijna alles te overleggen.
Zo geef ik gemiddeld 100 euro per maand uit aan mijn hobby, moet ze niet om zeuren..
Of als ik een keer een rondje in de kroeg geef hetzelfde..

Maar als ik een nieuwe pc wil hebben dan overleggen we dat even..
Of als ik een keer op vakantie wil met vrienden..

Ook met kleding kopen, als we het kopen zijn we vaak een kapitaal kwijt, dan is het even een heads up van te voren en dan inslaan...

[Argantonis]

Lethalis schreef op maandag 25 februari 2013 @ 08:52:
[...]
Wat zou je doen als jouw vriendin haar baan kwijt raakt?

En om hier nog op te reageren, al zijn er alsnog wel sectoren waar baanverlies aannemelijker is, ben ik niet zo'n botte hork dat ik dan iemand maar op een houtje zal laten bijten baanverlies is toch meestal wel buiten iemand's schuld om.

[timag]

Fire69 schreef op zondag 24 februari 2013 @ 23:23:
Dat getuigt volgens mij van weinig vertrouwen in je relatie.

Mensen vergeten nog wel eens dat er genoeg redenen buiten je relatie zijn om huwelijksvoorwaarden of gescheiden financiën te hebben. Het is ook om jullie samen te beschermen tegen aanspraken van buiten. Zeker als je ooit van plan bent om zelf te gaan ondernemen is dat helemaal niet zo'n gekke gedachte. Mocht dat mislopen is het misschien nog steeds heel naar, maar wel fijn dat je partner niet ook alles kwijt is.

Overigens heb je als je getrouwd bent de plicht om voor elkaar te zorgen en onderling te verrekenen, jaarlijks of als de relatie stukloopt. Grof gezegd: vermogen kan je apart houden, inkomen niet.

[ Voor 13% gewijzigd door timag op 25-02-2013 09:20 ]

[André]

Rianne en ik hebben ook alles op 1 hoop gegooid en doen allebei waar we zin in hebben. Alleen grote uitgaven even overleggen. Zij heeft bewust 3 jaren niet gewerkt om voor de kinderen te zorgen, ik heb die jaren alles betaald, geen probleem. Ik zie onze relatie niet als 2 individuen die mogelijk uit elkaar kunnen gaan maar als een eenheid dat samen leeft tot de dood ons scheid.

En mocht het wel tot een scheiding komen dan gewoon alles 50/50, of zelfs meer naar haar, ik red me wel. Geld is niet alles.

[Fire69]

timag schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:17:
[...]


Mensen vergeten nog wel eens dat er genoeg redenen buiten je relatie zijn om huwelijksvoorwaarden of gescheiden financiën te hebben. Het is ook om jullie samen te beschermen tegen aanspraken van buiten. Zeker als je ooit van plan bent om zelf te gaan ondernemen is dat helemaal niet zo'n gekke gedachte. Mocht dat mislopen is het misschien nog steeds heel naar, maar wel fijn dat je partner niet ook alles kwijt is.

Overigens heb je als je getrouwd bent de plicht om voor elkaar te zorgen en onderling te verrekenen, jaarlijks of als de relatie stukloopt. Grof gezegd: vermogen kan je apart houden, inkomen niet.

Dat is inderdaad een goeie reden om alles gescheiden te houden. Zo zullen er nog wel enkele redenen zijn, zoals rare familieleden waarbij je niet wil dat het geld naar hen gaat bij een eventueel overlijden of zo.
Maar anders dan blijf ik het maar raar vinden.

Wij hebben alles op 1 rekening en spaarrekening.
Ik geef wat meer uit aan gadgets en zo, zij aan kleding. Grote uitgaven bespreken we gewoon eerst (meestal, je moet soms snel zijn op iBood )

[Lethalis]

Anoniem: 35872 schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:10:
[...]
Ik ga ook heel anders met geld om..
We hebben gewoon de afspraak om bijna alles te overleggen.
Zo geef ik gemiddeld 100 euro per maand uit aan mijn hobby, moet ze niet om zeuren..
Of als ik een keer een rondje in de kroeg geef hetzelfde..

Maar als ik een nieuwe pc wil hebben dan overleggen we dat even..

Dat is precies waar ik geen behoefte aan heb.

Als ik een nieuwe pc wil hebben dan koop ik die gewoon. En als zij nieuwe kleren wil hebben, ga ik daar ook niet over miepen. Om die reden is het beter om de boel gescheiden te houden.

Zodra het namelijk invloed op elkaars mogelijkheden gaat hebben, gaan we volgens mij alleen maar ruzie krijgen.

Nu is het mijn eigen verantwoordelijkheid. Ik zie wanneer ik een pc kan kopen en wanneer niet. Hetzelfde geldt voor haar. Als ze geen geld meer heeft, kan ze geen kleding kopen.. anders wel. Gooi je alles op 1 hoop, dan lijkt het alsof je veel meer geld hebt en dan gaat het vast en zeker mis. Zij is aan het einde van de maand bijna altijd blut, terwijl ik druk aan het sparen ben.

En dan kunnen mensen roepen "dat werkt dan toch niet" .. maar ja, een relatie is meer dan geld alleen. En juist om dat te beschermen wil ik van geld geen probleem maken en is het gescheiden houden verstandiger. Want als ik straks ook blut ben aan het einde van de maand dan blijft er niet veel over van de relatie.

[ Voor 15% gewijzigd door Lethalis op 25-02-2013 09:49 ]

[Admiral Freebee]

Wij verdienen ongeveer evenveel, en na de aankoop van een huis (waar de bijdrage ongelijk was, en we dit ook verrekend hebben) hadden we ongeveer evenveel spaargeld over. Dus alles zit nu gemeenschappelijk. En over grotere uitgaven praten we samen voor we ze maken.

Simples

Vroeger hadden we inderdaad aparte spaarrekeningen en een gezamenlijke huishoudrekening, maar dat gaf een heel gedoe met "stort je nog xx euro terug aan de gemeenschappelijke rekening?", enz.

Lethalis schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:43:
Zodra het namelijk invloed op elkaars mogelijkheden gaat hebben, gaan we volgens mij alleen maar ruzie krijgen.

Klinkt goed in theorie, maar in de praktijk beïnvloed je elkaars mogelijkheden nog altijd. Stel, je wil de woning renoveren, maar jij hebt altijd de nieuwste hardware gekocht en daardoor weinig centjes over. Dan moet je dat uitstellen, omdat je gezamenlijk niet voldoende geld hebt.

Hoe je het ook draait of keert, als je samenwoont heeft je uitgavenpatroon invloed op de andere.

[ Voor 39% gewijzigd door Admiral Freebee op 25-02-2013 09:48 ]

[S0epkip]

Moet iedereen hier nou zijn eigen constructie neer gaan pleuren op de cent af?

Hoeveel pasjes WIL je? Zo min mogelijk natuurlijk! (Net zoals zo min mogelijk kosten, bij de voor jou gewenste service).

Het lijkt me (in het begin...) zeker handig om beiden een persoonlijke rekening aan te houden. Een aparte "boodschappenrekening" sounds like bullshit to me, maar doe gewoon wat je chill vind. Volgens mij kost je dat gewoon een "betaalpakket" per jaar, dus zonde van het geld imho.

Wat me verder belangrijk(er) lijkt: samenlevingscontract waarin je vastleg wat van wie is etc. en hoe je dat regelt met de woning als je uit elkaar gaat. Zei je nou koophuis?

Verder:

Admiral Freebee schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:45:

Vroeger hadden we inderdaad aparte spaarrekeningen en een gezamenlijke huishoudrekening, maar dat gaf een heel gedoe met "stort je nog xx euro terug aan de gemeenschappelijke rekening?", enz.

[...]


Hoe je het ook draait of keert, als je samenwoont heeft je uitgavenpatroon invloed op de andere.

Dat en dat.

[ Voor 25% gewijzigd door S0epkip op 25-02-2013 09:49 ]

[Lethalis]

Admiral Freebee schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:45:
Klinkt goed in theorie, maar in de praktijk beïnvloed je elkaars mogelijkheden nog altijd. Stel, je wil de woning renoveren, maar jij hebt altijd de nieuwste hardware gekocht en daardoor weinig centjes over. Dan moet je dat uitstellen, omdat je gezamenlijk niet voldoende geld hebt.

Hoe je het ook draait of keert, als je samenwoont heeft je uitgavenpatroon invloed op de andere.

Daar heb je in principe gelijk in.

Alleen geldt dit iets minder voor mij, omdat de woning volledig mijn eigendom is en ik renovaties om die reden sowieso vooral zelf betaal.

[Anoniem: 35872]

Lethalis schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:43:
[...]


En dan kunnen mensen roepen "dat werkt dan toch niet" .. maar ja, een relatie is meer dan geld alleen. En juist om dat te beschermen wil ik van geld geen probleem maken en is het gescheiden houden verstandiger. Want als ik straks ook blut ben aan het einde van de maand dan blijft er niet veel over van de relatie.

Hier spreek je jezelf wel tegen..
Eerst zeg je dat een relatie meer is dan geld. en dan zeg je dat je zonder geld geen relatie hebt..


In jou situatie dat jij alleen spaart en zij verbrast alles zou voor mij een reden zijn om hard weg te rennen..
Stel jij hebt 10-20k gespaard en zij heeft niets.
Dan moet ze bij jou gaan vragen om geld als ze iets echt nodig heeft.. bv een dure tandarts rekening of een nieuwe auto..

Nee, laat mij en me vrouw elkaar maar een beetje in toom houden qua uitgaven, dan weet je precies wat je aan elkaar hebt, en wat niet..

[S0epkip]

Lethalis schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:43:
[...]

Zij is aan het einde van de maand bijna altijd blut, terwijl ik druk aan het sparen ben.

[...]

Want als ik straks ook blut ben aan het einde van de maand dan blijft er niet veel over van de relatie.

Dit klinkt als een ongezonde situatie, vooral omdat jij het zo te lezen heel belangrijk vind om wat over te houden, waar je vriendin aan het eind van de maand "bijna altijd blut" is. Daar moet je natuurlijk gewoon over praten, niet de boel gescheiden houden en wachten tot er een verschil van x-duizend is ontstaan... Want hoe ga je het DAN oplossen als jij de nieuwe auto hebt betaald? En zij hem plat rijdt? Of jij toch wel eens nieuw meubels wil maar zij niet bij kan leggen?

Lethalis schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:53:
[...]

...omdat de woning volledig mijn eigendom is en ik renovaties om die reden sowieso vooral zelf betaal.

Dat klopt uiteindelijk natuurlijk ook niet helemaal, hoe moet zij zich daarbij voelen?


_{NB: Neem alle reacties hier wel met een korreltje Tweakers-zout he?}

[Dido]

Wij zijn van een situatie met 1 gemeenschappelijke rekening juist recent overgestapt op 1 rekening voor vaste lasten, 1 gemeenschappelijke rekening voor variabele lasten (boodschappen), 1 gemeenschappelijk spaarrekering en ieder een eigen betaalrekening (met naar eigen smaak een spaarrekening daaraan).

Dit om ten eerste een beter inzicht te krijgen in waar het geld nou heenging (en dat werkt uitstekend!) maar daarnaast ook om persoonlijke uitgaven los te koppelen van de gemeenschappelijke rekening. En ja, het voelt beter als je een etentje nu uit eigen zak betaald als je dat aanbiedt (eerder was het toch half een sigaar uit eigen doos).

Waarbij gezegd zij dat ziektekosten bijvoorbeeld wel gemeenschappelijk zijn.

Wat verdeling betreft, alles wat na berekening van vaste lasten en geschatte variable lasten overblijft gaat gelijk verdeeld naar de spaarrekening en de twee persoonlijke rekeningen. Op die manier profiteren we beiden mee van individuele meevallers als vakantiegeld, 13e maand, bonusuitkeringen etc.

[ZeRoC00L]

Er is geen 'goed of fout' in deze.
Het belangrijkste is dat jullie samen een regeling maken die voor jullie beide aansluit bij de wensen.
Of dat nu alles op één hoop is, of alles strikt gescheiden, dat maakt niet uit. Als je je zelf er maar prettig bij voelt.

[Lethalis]

Anoniem: 35872 schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:56:
[...]
In jou situatie dat jij alleen spaart en zij verbrast alles zou voor mij een reden zijn om hard weg te rennen..
Stel jij hebt 10-20k gespaard en zij heeft niets.
Dan moet ze bij jou gaan vragen om geld als ze iets echt nodig heeft.. bv een dure tandarts rekening of een nieuwe auto..

De tandartsrekening valt over te praten als een noodzakelijk iets waar ze weinig aan kan doen, maar die auto kan ze dan natuurlijk vergeten. Ik heb ook niet zoveel moeite met "nee" zeggen, dus dat scheelt.

S0epkip schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:58:
[...]
Dit klinkt als een ongezonde situatie, vooral omdat jij het zo te lezen heel belangrijk vind om wat over te houden, waar je vriendin aan het eind van de maand "bijna altijd blut" is. Daar moet je natuurlijk gewoon over praten, niet de boel gescheiden houden en wachten tot er een verschil van x-duizend is ontstaan... Want hoe ga je het DAN oplossen als jij de nieuwe auto hebt betaald? En zij hem plat rijdt? Of jij toch wel eens nieuw meubels wil maar zij niet bij kan leggen?

Daar hebben we weleens vaker over gepraat hoor. Ze wil ook wel sparen, maar is daar niet zo goed in. Ze is sowieso vrij impulsief, terwijl ik juist het tegenovergestelde ben. Het is niet zo erg als bij Dharma & Greg, maar het lijkt er soms wel op

Voorlopig heeft zij geen rijbewijs en kan ik prima alles zelf betalen wat ik wil, dus dat scheelt

Dat klopt uiteindelijk natuurlijk ook niet helemaal, hoe moet zij zich daarbij voelen?

Ze vindt het niet altijd even leuk, maar ze weet hoe ik ben. Ik ben altijd al zo geweest en zij natuurlijk ook. Het is leven en laten leven. Je kunt wel de hele tijd proberen elkaar te veranderen, maar dan weet je zeker dat het niet goed afloopt..

En ergens heb ik het ook nodig dat zij anders is dan ik. Ze houdt mij een beetje "normaal", want zonder haar zou ik behoorlijk kunnen doorslaan in allerlei dingen. Dus dat ik extreem ga sparen en extreem efficient wil leven, alles multifunctioneel maak, nooit meer uit eten ga enzovoorts.. waardoor het voor een buitenstaander echt wazig wordt Ze houdt mij ook een beetje in toom.

[ Voor 12% gewijzigd door Lethalis op 25-02-2013 10:31 ]

[frumper]

Ik denk dat het ook te maken heeft met wanneer je gaat samenwonen.
Toen wij gingen samenwonen, studeerden we allebei met weinig eigen vermogen. Het is dan ook nooit bij ons opgekomen om rekeningen gescheiden te houden. De eindjes moesten toch aan elkaar geknoopt worden. Zij is toen wegens omstandigheden gestopt met de studie en is eerst gaan werken. We leefden toen vooral op haar salaris. Na een paar jaar (ik had toen vast werk) is zij veel minder gaan werken om toch nog te gaan studeren, en draaide ik voor alle kosten op. En nu 15 jaar verder zit er inderdaad een verschil in inkomen maar ik heb er nog nooit over nagedacht dat ik dan meer rechten zou hebben om bepaalde uitgaven te doen. Aankopen tot een euro of 100 kan gewoon in overleg, als de één gaat shoppen en geeft eens 300 euro uit... prima! We weten allebei wat redelijk is en wat er mogelijk is.
En mochten we ooit uit elkaar gaan? Dan mag ze gewoon meenemen wat ze wil... geld is maar geld, en ik red me wel

[DaTimMan]

Toen ik ging samenwonen werkte ik al wel en mijn vriendin niet veel. We hebben toen een gezamelijk rekening genomen waar ik geld op storte, dat kon zij dan ook uitgeven. Ook toen ze wel ging werken hebben we altijd alles op een hoop gegooid. Ik vond het namelijk zelf niet erg "gezellig" als ze nooit geld over zou hebben en ik wel altijd. Daar komt ook bij als je samen woont in een huis wat al van jou is, bepaar je zelfs doordaat een deel van de lasten nu bij je partner komt.

Wil je het eerlijk gescheiden houden , dan moet je haar alleen de meerkosten laten betalen.

Als meest verdienende is het natuurlijk makkelijker om te zeggen alles op een hoop, maar toch samen wonen doen je ook samen natuurlijk. Nu gaan we trouwen en maakt het helemaal niet uit.

stel er is een verschil in vermogen ontstaan van enkele tienduizenden euro's en je gaat trouwen? wat dan?

[Anoniem: 149800]

Het nadeel van 1 gezamenlijke rekening is dat het concept eigen geld weg is.

Wij hebben elk onze eigen rekeningen en 1 gezamenlijke rekening.
We kijken elke maand via een financieel excelbestand wat er deze maand nodig is en wat er over blijft.
Als er geld over is dan wordt dit gedeeld (50/50) en houden we dat op onze eigen rekening, wat we met dit geld doen moeten we zelf weten. Voor de rest gaan alle dagelijkse betalingen van de gezamenlijke rekening.

Het voordeel van deze eigen rekeningen is dat je je eigen geld kunt besteden hoe jij dit wilt zonder er verantwoording over te hoeven overleggen en dat je iets leuks kunt regelen zonder dat je partner er van op de hoogt is.

Ik breng 70% van de inkomsten binnen maar zo zie ik het niet. We werken allebei even hard en ik zie niets in de rare constructies die ik wel eens hoor. Het is veel simpeler als je alles op 1 grote hoop gooit en schep ook nog eens vertrouwen.

[hypz]

Sinds wij samen wonen hebben we van mijn rekening een gezamelijke rekening gemaakt en hebben we de rekening van mijn vrouw (toen nog vriendin) opgezegd. Ik haalde toen denk ik 70% van het totaal inkomen binnen en zei de rest part time.

Verder doen we alle uitgaven gewoon in overleg met elkaar en hebben niet speciaal een potje voor haar en een potje voor mij om uit te geven. Je koopt gewoon wat je nodig hebt en alles uit 1 rekening.

Het zal wel aan mij liggen maar ik vind het gewoon vreemd als je van allebei de boel gescheiden houd en alle lasten 50/50 gaat verdelen enzo. Wat is dan de achterliggende gedachte? Ik neem aan dat als je gaat samenwonen dat je dan een serieuze relatie hebt en de bedoeling hebt bij elkaar te blijven? Als dat de gedachte is dan sta je toch samen in het leven, en ben je samen verantwoordelijk voor waar je jullie geld aan besteden?

[Miki]

Hier hebben we een jaar of 6 het volgende systeem aangehouden:

Prognose opstellen aan de hand van de gezamenlijke te maken kosten, d.w.z. hypotheek, verzekeringen, boodschappen, gas, water, licht, tv, etc. Over dit bedrag werd nog een buffer opgenomen van €200 voor onvoorziene uitgaven en leuke dingen. Het totaalbedrag werd naar rato van inkomsten gedeeld en moest dan iedere begin van de maand overgemaakt worden op een gezamenlijke rekening. Wat over bleef aan het einde van de maand ging naar een gezamenlijke spaarrekening voor vakanties en andere uitgaven.
Uiteraard had ieder nog een prive rekening en die was dan ook bedoeld voor eigen uitgaven zoals mobieltje, zorgverzekering en sporten.

Het is misschien wat zakelijk maar wel het eenvoudigste op te lossen mocht het fout gaan. Inmiddels zijn we wel van dit systeem afgestapt sinds we een kleine hebben en gooien we alles op de grote hoop

[DaTimMan]

Anoniem: 149800 schreef op maandag 25 februari 2013 @ 10:39:
Het nadeel van 1 gezamenlijke rekening is dat het concept eigen geld weg is.

Het voordeel van deze eigen rekeningen is dat je je eigen geld kunt besteden hoe jij dit wilt zonder er verantwoording over te hoeven overleggen en dat je iets leuks kunt regelen zonder dat je partner er van op de hoogt is.

Eens, wij hebben dit ook gehouden , vooral ivm kadotjes voor elkaar. Al maakt de verantwoording niet uit. We hebben het goed genoeg om niet over elke euro te moeten vallen. Grote dingen beslis je toch samen.

[Alarmnummer]

Ik snap niet dat mensen zo graag alles op 1 hoop willen gooien.

40% van de huwelijken eindigen in een scheiding (en voor normale relaties is dat percentage denk ik nog wel hoger). Dus 40% van de mensen die alles op een hoop gooien die zal zometeen tegen het ontrafelen van de financien aanlopen. Persoonlijk vind ik het naief, alhoewel anderen me wel een krent zullen vinden.

Wellicht dat de mensen die weinig geld over houden, makkelijker alle financien op 1 hoop gooien dan mensen die vermogen opbouwen, aangezien deze laatste categorie meer over geld nadenkt.

PS:
Mijn vriendin werkt niet, dus ik betaal alles. Alhoewel mijn vriendin wel eigen vermogen heeft, 40k, hoeft ze dit niet te gebruiken (ik heb liever dat ze iets achter de hand heeft mocht er iets tussen ons gebeuren). We storten 25% van mijn salaris op een gemeenschappelijke rekening en daar moet alles uit betaald worden. We doen wel wat boekhouden om een grove indicatie te krijgen waar het geld heen gaat, maar zo lang we binnen het budget blijven doe ik nergens moeilijk over.

De andere 75% is om vermogen op te bouwen.

[ Voor 63% gewijzigd door Alarmnummer op 25-02-2013 11:22 ]

[D-e-n]

Dank voor de reacties. Het is niet dat ik op de cent een berekening vraag maar ik vind het verhelderend om te zien hoe anderen er mee omgaan. Wees niet bang: we doen gewoon ons eigen ding en nemen niks klakkeloos over

Over die verdeelsleutel: als je ook twee eigen rekeningen wilt houden en je niet twee gelijkwaardige riante salarissen hebt is het gewoon noodzaak. Je draagt allebei bij aan het totale huishouden dus mag het niet zo zijn dat één van de twee bijna niks overhoudt voor leuke dingen. Het argument dat een beroep dat minder verdient een eigen keuze is vind ik niet opgaan. Iedereen heeft zijn of haar kwaliteiten en dat de maatschappij de ene kwaliteit beter beloond is jammer maar in een relatie trek ik die ongelijkheid liever recht.

De suggestie om alles op één rekening te laten binnenkomen en vervolgens pas te verdelen over twee priverekeningen vind ik ook wel een aardige. Onder de streep komt het bijna op hetzelfde neer.

Overigens gaat het me helemaal niet om het geld en haar ook niet. Ik breng meer mee dan zij (door allerlei oorzaken) dus ik draag graag meer bij. En als ik zeg dat ik een bepaald deel van mijn spaargeld in het huis wil steken is zij de eerste die zegt dat ik ook wat moet overhouden voor mezelf. We vinden het beiden vooral van belang dat we weten waar wat blijft. Dan voorkom je ook dat je teveel uitgeeft.

[Snippertje]

Mijn vriendin en ik studeren beide nog. Zijn gaan samenwonen, maar via de SSH in Utrecht. Hebben beide dus een apart contract en betalen beide gewoon de huur apart.

We hebben wel een gezamenlijke rekening. Hier storten we elke maand 150 euro op en betalen we TV/Internet van en de boodschappen. Mocht de rekening eerder leeg zijn dan storten we beide een zelfde bedrag bij.

Verder betaal ik de zorgverzekering waarbij zij haar zorgtoeslag + wat het extra kost naar mij overmaakt.

Werkt eigenlijk prima. Niet helemaal vergelijkbaar misschien, maar het werkt.

[nare man]

Alarmnummer schreef op maandag 25 februari 2013 @ 11:01:
Ik snap niet dat mensen zo graag alles op 1 hoop willen gooien.

Dat komt naar mijn idee voort uit het misplaatste idee dat als je van elkaar houdt, je alles moet delen en alles moet vermengen, en dat als je een zekere scheiding of structuur aanbrengt in je wederzijdse financiën, je elkaar niet genoeg vertrouwt, of zoiets.

[timag]

Alarmnummer schreef op maandag 25 februari 2013 @ 11:01:
Ik snap niet dat mensen zo graag alles op 1 hoop willen gooien.

40% van de huwelijken eindigen in een scheiding (en voor normale relaties is dat percentage denk ik nog wel hoger). Dus 40% van de mensen die alles op een hoop gooien die zal zometeen tegen het ontrafelen van de financien aanlopen. Persoonlijk vind ik het naief, alhoewel anderen me wel een krent zullen vinden.

Ik quote even mezelf hierboven:

timag schreef op maandag 25 februari 2013 @ 09:17:
[...]
Overigens heb je als je getrouwd bent de plicht om voor elkaar te zorgen en onderling te verrekenen, jaarlijks of als de relatie stukloopt. Grof gezegd: vermogen kan je apart houden, inkomen niet.

Bij samenwonen kan je het zo regelen als je wilt, als je gaat trouwen ben je toch echt gebonden aan wat er in de wet staat. Als je in gemeenschap van goederen trouwt wordt alles gemeenschappelijk eigendom, dus valt er niets apart te houden maar ook bij huwelijkse voorwaarden moet je verrekenen, krent of niet. Er zijn zoveel mensen die dit niet weten als ze gaan trouwen.

[Zoijar]

Ik ben in gemeenschap van goederen getrouwd, dus dan maakt het verder sowieso niet uit of je je eigen rekening hebt. Vandaar ook m'n betaal- en spaarrekening omgezet naar een gezamelijke rekening, enu alles op een hoop. Vooralsnog heeft zij geen werk hier, dus betaal ik alles.

Moet er niet aan denken dat ik ook nog bij moet houden wat van wie is en op welke rekeningen... maar misschien wel verstandig als je net samen bent. Bij mij is dat nooit een punt geweest; voordat ik trouwde was gewoon alles van mij

[ Voor 30% gewijzigd door Zoijar op 25-02-2013 11:38 ]

[Alarmnummer]

nare man schreef op maandag 25 februari 2013 @ 11:29:
[...]
Dat komt naar mijn idee voort uit het misplaatste idee dat als je van elkaar houdt, je alles moet delen en alles moet vermengen, en dat als je een zekere scheiding of structuur aanbrengt in je wederzijdse financiën, je elkaar niet genoeg vertrouwt, of zoiets.

Gezien het hoge percentage (v)echtscheidingen denk ik dat je er toch rekening mee mag houden.

En sowieso is een relatie nog iets vrijblijvender dan een huwelijk.

[ Voor 6% gewijzigd door Alarmnummer op 25-02-2013 11:43 ]

[Rukapul]

nare man schreef op maandag 25 februari 2013 @ 11:29:
[...]


Dat komt naar mijn idee voort uit het misplaatste idee dat als je van elkaar houdt, je alles moet delen en alles moet vermengen, en dat als je een zekere scheiding of structuur aanbrengt in je wederzijdse financiën, je elkaar niet genoeg vertrouwt, of zoiets.

Dit zal ongetwijfeld in een deel van de gevallen meespelen, maar m.i. is er nog een veel eenvoudiger uitleg voor het merendeel van de gevallen: eenvoud.

Veel mensen worden een stel in hun jongere levensjaren waarbij er nauwelijks vermogen of schulden zijn, maar alleen inkomen en het hoofddeel van dat inkomen wordt aangewend om het (gezamenlijke) huishouden te runnen. In zo'n geval is de grote hoop aanpak het eenvoudigst. Dat als gevolg daarvan vermogen dat wordt opgebouwd ook gezamenlijk wordt is een bijkomstigheid.

[D-e-n]

@Alarmnummer
We kennen elkaar nu ruim drie jaar en zien samenwonen niet als een vrijblijvend iets. Op dit moment hebben we verder ook niet de behoefte om te trouwen maar als we dat zouden doen zouden we er waarschijnlijk allebei wel enige huwelijkse voorwaarden in willen stoppen, gezien de slechte ervaringen die we om ons heen gezien hebben

@Rukapul
We zijn in elk geval allebei geen twintig meer dus in die zin is onze situatie dan inderdaad anders

[Dionysos]

Nogmaals, het is ieder voor zich. Dus iedereen moet lekker doet wat voor hem of haar werkt, maar ik zou helemaal gek worden van die verdeelsleutels.

Hier komt alles op 1 hoop. Grote aankopen gaan toch in overleg. Lijkt mij ook niet zo'n punt in een relatie.

Ik verdien meer, maar bij het kiezen van een partner let je hopelijk niet op salaris en mogelijke verdiencapaciteit in de toekomst.

[Mektheb]

1 Rekening
1 Berg geld
beide de zelfde lasten en zorgen
beide de zelfde verplichtingen
Mijn geld is haar geld haar geld is mijn geld.
Dingen kopen gaat in overleg , is het iets kleins kan het altijd wel gewoon als het maar niet de spuitgaten uitloopt.

Verder nemen we samen 2keer per week de rekening even door van dit is eraf dit erbij en dit is gekocht en dat etc jada jada, we hebben nog X voor Y.
Doen we nu zo'n 2 jaar zo en dat gaat prima

[Teckna]

Alarmnummer schreef op maandag 25 februari 2013 @ 11:41:
[...]

Gezien het hoge percentage (v)echtscheidingen denk ik dat je er toch rekening mee mag houden.

En sowieso is een relatie nog iets vrijblijvender dan een huwelijk.

Een samenlevingscontract zie ik persoonlijk dan toch ongeveer hetzelfde als een huwelijk onder voorwaarden enkel zonder de ceremonie en daarom valt ook wel wat te zeggen voor een gezamenlijke rekening. Ook om elkaar inzicht te geven in waar je staat. Waar ik wel in een samenlevingscontract zou vastzetten wat er gebeurd met een eventueel gespaard bedrag bij het uit elkaar gaan juist om het vechten te voorkomen.

Waar ik wel voorstander van ben bij een gezamenlijke rekening is dat je ook een vrij te besteden bedrag vrijhoudt voor elkaar waar je beiden bijvoorbeeld 200 euro per maand krijgt om je hobby(s), gadgets en ander ongein van te betalen of om te sparen waar je elkaar dan ook in vrij laat. Noem het zakgeld

Maar boven alles moet iedereen gewoon zelf doen waar je bij voelt. De een zal strikt alles willen scheiden en de ander zou alles op de grote hoop willen gooien. Ik geloof niet dat er een goede of foute manier is, alles heeft voor en nadelen.

[Rukapul]

Ach, verdeelsleutels. Ondanks dat we in gemeenschap van goederen zijn getrouwd hebben we een verdeelsleutel wat de bijdrage aan de gezamenlijke rekening is (net zoals toen we samenwoonden). Ik hoef niet te weten of in te stemmen waar ze haar overige geld aan uitgeeft en wat ik beleg of aan klussen besteed hoeft niet langs m'n vrouw.

Een keer per jaar (na het invullen van de belastingaangifte) update ik m'n vrouw over ons gezamenlijke vermogen en dat is het.

Iedereen moet het gewoon inrichten zoals ze het zelf prettig vinden.

[Alarmnummer]

Dionysos schreef op maandag 25 februari 2013 @ 12:02:
Ik verdien meer, maar bij het kiezen van een partner let je hopelijk niet op salaris en mogelijke verdiencapaciteit in de toekomst.

Ik zal dan misschien als een koude kikker over komen,

Ik denk dat je financiele compatibiliteit toch zeker mee mag nemen. Dat wil niet zeggen dat je evenveel hoeft te verdienen of vermogen moet hebben, maar wel dat je financieel bij elkaar past.

Stel jij houd er van lekker van je geld te leven en je ziet wel aan het einde van de maand, en zij spaart liever, dan gaat dit problemen opleveren. Beide personen zijn goeie mensen, maar niet financieel compatible.

Ander voorbeeld: ik zie in Bulgarije veel vrouwen die volledig op het geld van de man leven en als prinsesjes rond willen lopen. Paar keer per week naar de schoonheidssalon, regelmatig nieuwe outfits. Afgezien van het feit dat ze vaak wel aantrekkelijk zijn, zie ik ze niet als een geschikte partner.

Maw.. ik denk dat het zeker iets is om mee te nemen binnen een relatie.

PS:
Ik wil rond 2020 financieel onafhankelijk zijn, maw niet meer verplicht te hoeven werken. Ik zoek dus ook iemand die bij mijn levensdoelen past.

[ Voor 8% gewijzigd door Alarmnummer op 25-02-2013 12:16 ]

[Rukapul]

Alarmnummer schreef op maandag 25 februari 2013 @ 12:12:
Ik denk dat je financiele compatibiliteit toch zeker mee mag nemen. Dat wil niet zeggen dat je evenveel hoeft te verdienen of vermogen moet hebben, maar wel dat je financieel bij elkaar past.

Fair punt.

Ik werd al kriegel van het overmatig lenen van IBG en het zien van welke rommel er allemaal gekocht werd op de vrije dag (4-daagse werkweek). Gelukkig kunnen mensen veranderen

Een grote hoop model is onwerkbaar bij een combinatie waarbij de een spaarzaam is en de andere beschikbaar geld eenvoudig uitgeeft.

[ Voor 11% gewijzigd door Rukapul op 25-02-2013 12:20 ]

[Alarmnummer]

Rukapul schreef op maandag 25 februari 2013 @ 12:16:
[...]
Fair punt.
Ik werd al kriegel van het overmatig lenen van IBG en het zien van welke rommel er allemaal gekocht werd op de vrije dag (4-daagse werkweek). Gelukkig kunnen mensen veranderen

Been there! Ik had 36k studieschuld.

Laten we zeggen dat ik de laatste jaren pas financieel volwassen ben geworden. Ik heb nu een duidelijk doel, ik heb de middelen om dat doel te bereiken en ik ben ook bereid om bepaalde zaken op te geven. Vooral als het niet echt iets bijdraagt tot mijn leven zoals electronica.

[St@m]

Zoals al eerder gezegd gooien wij het op een grote hoop, maarja.. dat ligt er natuurlijk aan hoeveel je precies verdient om het "eerlijk" te houden. Stel mijn vriendin verdient 1600 netto en ik 1900 netto.. tja.. Ik heb ook meer vaste lasten (hogere schuld IBG, voetbalcontributie, dartcontributie, ik rook enz). Dus uiteindelijk levelt het wel aardig. Als ik nou 3000 netto zou verdienen, tja.. dan wilde ik wel een groter gedeelte eigen geld.

[Rukapul]

St@m schreef op maandag 25 februari 2013 @ 12:27:
meer vaste lasten ( [...] , voetbalcontributie, dartcontributie, ik rook enz).

De voorbeelden die je geeft vallen bij de meeste mensen niet onder vaste kosten, maar onder de discrete persoonlijke uitgaven Slim onderhandeld!

[Smuggler]

Als je 1 grote hoop hebt, hoe doe je dat dan met hobbies, als zij opeens een eigen paard wilt en jij wilt die langverwachte porsche hebben voor de deur.
met een eigen rekening kan je daar voor sparen, met een gezamelijke rekening zit jij met een half paard en zonder porsche of andersom zit zij zonder paard en met een halve porsche.

De uitgaven waar je zelf invloed op hebt gewoon bij jezelf laten liggen.
Ik hoef niets uit te geven van mijn eigen rekening.(op de auto na dan)
Mijn boodschappen worden van de gezamelijke rekening betaald dus alles dat ik zelf uitgeef zijn extra´tjes. (De auto is een apart verhaal maar zij heeft haar eigen auto die ze ook zelf betaald).
Ik heb zelf de keus hoeveel ik spaar en hoeveel er naar mijn hobbies gaan.
Er is ook een gezamelijke spaarrekening maar die is nog leeg (we wonen pas 3 maanden samen nu).
Deze kan gebruikt worden voor grotere uitgaven, nieuw huis enzo , of grof verbouwen.

[St@m]

Smuggler schreef op maandag 25 februari 2013 @ 12:37:
Als je 1 grote hoop hebt, hoe doe je dat dan met hobbies, als zij opeens een eigen paard wilt en jij wilt die langverwachte porsche hebben voor de deur.
met een eigen rekening kan je daar voor sparen, met een gezamelijke rekening zit jij met een half paard en zonder porsche of andersom zit zij zonder paard en met een halve porsche.

Wij hebben allebei "zakgeld". We hebben vaste lasten, vaste spaarinleg en wat er overblijft gaat ook naar de spaarrekening. Van het zakgeld kun je doen wat je wil.. Aangezien ik geen Porsche hoef zuip ik het op
Hobbies gaan van de gezamelijk rekening. En mocht er een grote uitgave komen voor één van ons, bijvoorbeeld een paard. Dan zal dat in overleg gaan.. Maar het antwoord is nee
Zolang het allemaal levelt is het prima. Zodra dat niet meer het geval is moet je dingen heroverwegen.

[ Voor 5% gewijzigd door St@m op 25-02-2013 12:41 ]

[YellowOnline]

Magic798 schreef op zondag 24 februari 2013 @ 23:18:
Ons systeem:
- 1 gemeenschappelijke rekening waar alle gezamenlijke maandelijkse lasten vanaf gaan (huur, GWL, gemeentebelastingen, boodschappen, tv+inet abbo, huis-verzekeringen, etc).....met twee pasjes....alles wordt gepint danwel via automatische incasso afgeschreven....automatisch alert bij laag saldo (rabobank) via mail+sms
- Elke maand 50/50 automatisch enkele dagen nadat het salaris gestort is wordt het bedrag naar de gezamenlijke rekening gestort
- Persoonsgebonden uitgaven van eigen rekening (zorgverzekering, mobieltje, cadeau's, kleding, etc)
- Grotere uitgaven (meubels, vakanties, etc) 50/50 wanneer ze optreden....meubels ed liever om-en-om zodat iets echt van de een of de ander is
- Uitjes betalen we enigszins afwisselend (ik meer dan haar)
- Indien gezamenlijke rekening te vroeg leeg in de maand, dan betalen met eigen pasje (altijd voldoende op laten staan).....indien te vaak leeg, uitgaven herbekijken danwel maandbedrag verhogen
- Verder minimale uitgaven van eigen rekening, zorg dat je op dezelfde manier over geld en je toekomst denkt, maximaal sparen

Idem als ^^

[ptjuh]

wij hebben ook alles op de grote hoop... En inderdaad de hele grote uitgaven worden gewoon in overleg gedaan!! Bedoel je deelt toch alles....ZIj dan maar dit jaar een paard en ik volgend jaar die porsche!
Daar kom je dan ook wel uit.

Me vriendin was ook meer van sparen en ik lang leven de lol.. Ik ben te makkelijk zij soms te moeilijk.Mooi balans vind ik dat. Nu denk ik soms te moeilijk en zij te makkelijk het is maar hoe je met situaties omgaat.

[Dionysos]

Alarmnummer schreef op maandag 25 februari 2013 @ 12:12:
[...]

Ik zal dan misschien als een koude kikker over komen,

Ik denk dat je financiele compatibiliteit toch zeker mee mag nemen. Dat wil niet zeggen dat je evenveel hoeft te verdienen of vermogen moet hebben, maar wel dat je financieel bij elkaar past.

Stel jij houd er van lekker van je geld te leven en je ziet wel aan het einde van de maand, en zij spaart liever, dan gaat dit problemen opleveren. Beide personen zijn goeie mensen, maar niet financieel compatible.

Ja, misschien is dat ook wel waar en werkt het bij ons omdat we (kennelijk) óók financieel bij elkaar passen.

Je kan het ook omdraaien: kan je een bestendige relatie opbouwen als je financieel incompatible met elkaar bent? Dat gaat in mijn optiek op den duur ook wringen.

Ik weet het niet. Voor ons werkt het zo prima.

En dat Porsche / paard verhaal.... weet je hoeveel paardenkrachten erin een Porsche zitten? Discussie is dan gesloten. Die Porsche komt dus eerst.

[MrFl0ppY]

Bij ons gaat ook alles op de grote hoop, juist om de rede dat er toch afhankelijkheid is tussen de uitgaven. Ook als je deze scheidt. Mijn inziens kun je dit beter vroeg aan de kaak stellen dan laat. Dus liever een keer een discussie over een audio set dan er achteraf achter komen dat mijn vriendin er heel der geld er doorheen heeft gebrast toen we net ver op vakantie wilden oid.

In de regel is er geen controle over en weer en worden alleen grote zaken besproken. Dus stappen, kleren uit eten etc. vertrouwen we elkaar in. Ik koop vaak wat duurdere dingen zoals electronika, zij koopt wat meer kleren. Het zal wel. Beide houden we in de gaten dat alles soepel blijft lopen.

Nu moet ik wel zeggen dat wij financieel comptabel zijn, dat maakt het erg makkelijk.

Overigens zorgt deze constructie er wel voor dat je, mocht je dat normaal niet doen, soms wat beter nadenkt over de grote aankopen. Want je weet immers van te voren al dat je er wel een reden voor moet hebben. Natuurlijk betekend dit niet dat je een heel betoog moet kunnen houden maar het gaat verder dan "ja, dat is toch gaaf". Dus het weerhoudt je van misschien wat eerder van miskopen. Iets wat ik zelf wel positief vind.

[Zoijar]

Smuggler schreef op maandag 25 februari 2013 @ 12:37:
Als je 1 grote hoop hebt, hoe doe je dat dan met hobbies, als zij opeens een eigen paard wilt en jij wilt die langverwachte porsche hebben voor de deur.

Dan overleg je dat Je woont/leeft toch samen; ik neem aan dat je dan wel met elkaar praat?

[Metalfreak]

Zoijar schreef op maandag 25 februari 2013 @ 15:16:
[...]

Dan overleg je dat Je woont/leeft toch samen; ik neem aan dat je dan wel met elkaar praat?

Persoonlijk krijg ik er de kriebels van om alles maar te moeten overleggen. Natuurlijk praat je met elkaar, maar om elke uitgave > 100 euro te moeten overleggen, nee dank je... Zij ziet toch het nu niet van dingen die ik wil kopen en ik niet in die dingen van haar, prima, dat mag dan ieder ook voor zich uitmaken. Ik heb echt geen zin in die zinloze discussies, waardoor je alleen maar zo'n aan elkaar klevend stel wordt dat elkaar uiteindelijk niets gunt.

Wij hebben gewoon allebei onze eigen rekening en alle vaste lasten worden van mijn rekening afgeschreven en zij stort gewoon maandelijks 50% van de vaste lasten naar mijn rekening. Boodschappen doen we gewoon om en om, hoe het uitkomt. Dat wordt echt niet tot in de details nagerekend. Als we iets kopen voor in het huis, is het gewoon 50/50 (ook al heb ik 95% van het interieur dat er nu staat al betaald, ik woonde er al). Zij verdient een beetje meer dan ik en dan wil ze me nog wel eens een keer extra mee uit eten nemen om dat een beetje gelijk te trekken. Dat inkomensverschil zal nog wel eens kunnen fluctueren (ze wil gaan promoveren, dus inkomen naar beneden, maar uiteindelijk specialiseren (als arts) en dan gaat het weer flink omhoog uiteindelijk), maar dat zien we dan wel.

[Ardana]

Niet alles doorgelezen, juist omdat deze topics toch vaak een herhaling van anderen zijn.

In deze kwestie gaat het om 2 basis-vragen:
1 kun je het eens zijn met elkaars uitgavenpatoon?
2 hoe wil je de boel verdeeld hebben bij een eventuele scheiding.

Als je het volledig eens bent met elkaars uitgavenpatroon, kun je prima alles op 1 rekening zetten en komt dat wel goed. Erger je je echter aan die honderden euro's die zij uitgeeft aan kleding, en vice versa, dan is het inderdaad handig om een vorm van zakgeld-regeling af te spreken.

Tijden een relatie zal er vermogensverandering zijn. De vraag is hoe je dat wil vastleggen. Dat kun je doen door maandelijks te kijken naar wie moet wat bijdragen, maar je kan ook simpel iets vastleggen over de verdeling bij scheiding. Dan maakt het plots niet meer uit wie wat betaald heeft gedurende de relatie, maar dan kijk je alle bij scheiding: dit vermogen is er, dit was de verdeelfactor, dus dit krijgt ieder mee.

Persoonlijk vind ik dat een veel prettiger manier van werken, maar goed, ieder zijn voorkeur.

[S0epkip]

Alarmnummer schreef op maandag 25 februari 2013 @ 12:12:

PS:
Ik wil rond 2020 financieel onafhankelijk zijn, maw niet meer verplicht te hoeven werken. Ik zoek dus ook iemand die bij mijn levensdoelen past.

Quite ambitious! We zien je topic wel over een jaar of 7, ben benieuwd..!

[ebia]

Ik woon samen met m'n vriendin, maar niet volgens een samenlevingscontract. We hebben geen koophuis, maar huren een appartement (en eigenlijk ook nog een losse kamer in de stad waar m'n vriendin werkt, want dat is niet om de hoek).

• Wij hebben allebei onze eigen betaalrekening, waar het eigen salaris op binnen komt.
• We storten allebei automatisch geld op een gezamenlijke rekening, in totaal iets van 2250 per maand. Ik schat in dat de vaste lasten iets van 1500 zijn.
• Om het 'sociaal' te houden gaat dit naar verhouding van ieders netto inkomen. Als dit inkomen structureel wijzigt, of als het ingelegde bedrag opgehoogd moet worden, dan berekenen we opnieuw ieders inleg.
• Van de gezamenlijke rekening betalen we in principe alle gezamenlijke kosten voor het huishouden (boodscahppen, huur, gwl, belastingen), maar ook voor luxe zaken die we samen gebruiken/doen (denk aan uiteten, weekendjes weg, etc)
• Voor alle niet-standaard maar niet al te grote uitgaven op de gezamenlijke rekening consulteren we elkaar niet van te voren.
• Grotere uitgaven waar we allebei profijt van hebben worden meestal ook betaald van die gezamenlijke betaal- of spaarrekening (denk aan nieuwe tv, bankstel, etc), uiteraard na overleg.
• Al het geld wat op de betaalrekening overblijft aan het einde van de maand gaat naar de gezamenlijke spaarrekening en dient als reserve en voor op vakantie. Soms is dat niks, soms wel een paar honderd Euro.
• Als het geld op de lopende rekening hard gaat dan zuiveren we meestal bij vanuit de gezamenlijke spaarrekening, maar soms ook nog een extra bedrag van onze persoonlijke rekeningen.

Eigen abonnementen en verzekeringen (gsm, krant, dagblad, zorg), en zaken als kadootjes voor jezelf (of voor de ander), hobbies, kleding, etc betaald ieder voor zichzelf.

We doen in principe dus vrij veel van onze gezamenlijke rekening, en hebben ieder dan ook een pasje en onbeperkte bewegingsruimte op die rekening. We zijn volwassen genoeg om geen fratsen uit te halen op die gezamenlijke rekening, daar voor heb ik geen samenlevingscontract nodig in ieder geval. Ook niet voor ons huis, want dat huren we immers.

[itsalex]

Ik vind het altijd een moeilijk en hekelpunt qua financieel maar ik had het altijd vrij simpel geregeld.

We storten allebei € 700 per maand op de bankrekening, we eten, sparen, betalen gezamelijke rekeningen etc van. Sparen ging ook nog en hielden vaak nog iets leuks over voor de vakantie. Voor gas, licht, water en huur daar betaalde ik het meeste voor want eerlijk is eerlijk, ik ben veel thuis dus ik gebruik veel meer energiekosten en zodoende betaalde ik dat en ze maakte dan over naar mijn rekening.

[ninjazx9r98]

Metalfreak schreef op maandag 25 februari 2013 @ 16:49:
[...]

Persoonlijk krijg ik er de kriebels van om alles maar te moeten overleggen. Natuurlijk praat je met elkaar, maar om elke uitgave > 100 euro te moeten overleggen, nee dank je... Zij ziet toch het nu niet van dingen die ik wil kopen en ik niet in die dingen van haar, prima, dat mag dan ieder ook voor zich uitmaken. Ik heb echt geen zin in die zinloze discussies, waardoor je alleen maar zo'n aan elkaar klevend stel wordt dat elkaar uiteindelijk niets gunt.

Dit is meer een karikatuur van een dergelijke situatie dan een voorstelling van hoe het in de praktijk werkt.
Bij ons gaat alles op de grote hoop en is er een soort van afspraak dat alles boven de grofweg 100 euro in overleg gaat.
Tot zover het plaatje zoals jij het in de eerste paar zinnen schetst maar daarna houdt de vergelijking al snel op.
Overleg over uitgaves van meer dan 100 euro is echt geen kwestie van een vergadering inclusief notulen en dergelijke waarbij je de ander moet/gaat overtuigen van een aanschaf of het moet een heel bijzonder iets zijn wat één van beide wil aanschaffen.
Nu heb ik natuurlijk geen flauw idee van jouw uitgavenpatroon maar het aantal keren per jaar dat ik iets koop puur voor mezelf alleen waar m'n vrouw het nut niet van inziet en wat ook nog eens boven de 100 euro is kan ik op één hand tellen.
De keren dat het wel voorkomt is het een kwestie van "goh, ik zou graag foo bar kopen" en dan is het antwoord "is goed, koop maar" (andersom geldt dat uiteraard ook, ik zie bijv geen nut in tig paar schoenen, tig damestasjes en meerdere kasten vol met vrouwenkleding maar zolang het financieel kan zul je mij er niet over horen)
In de praktijk is het overleg dan ook in het algemeen meer een mededeling dan een overleg of het wel kan en mag.
In ruim tien jaar is het in ieder geval nog nooit voorgekomen dat een van ons iets wil kopen wat (ruim) boven de honderd euro is en dat de ander dat niet wil toestaan omdat hij/zij daar het nut niet van inziet.
Als je bang bent om zinloze discussies te krijgen omdat je elkaar niets gunt dan is er imho eerder iets met je relatie zelf mis en niet alleen met het financiële deel.

Financiën gescheiden houden kun je overigens net zo makkelijk een karikatuur van maken want wanneer is er nu sprake van een eerlijke verdeling?
Kosten 50/50 delen of een ander percentage gebaseerd op salaris lijkt misschien eerlijk maar als je gaat kijken wat er met dat geld gedaan wordt en wie het meeste profijt heeft van wat er gekocht/betaald wordt, is het dan nog steeds zo eerlijk?
Douche je allebei even lang?
Ga je allebei even vaak en/of even lang in bad?
Kijk je allebei even lang en vaak TV?
Heeft een van beide meer gadgets die stroom gebruiken?
Allemaal zaken die van invloed zijn op de energierekening die je deelt
En dan heb je nog de boodschappen, eet drink en snoep je allebei even veel?
Of heb je allebei eigen planken in de voorraadkast, koelkast en is alles gelabeld en geteld wie waar recht op heeft?

Uiteindelijk komt het er gewoon op neer dat je moet doen waar je je allebei prettig bij voelt en dat er geen goed of fout bestaat.
Kom je er samen niet uit en wil de een alles op de grote hoop maar de ander alles redelijk tot strikt gescheiden dan denk ik dat je relatie sowieso geen lang leven beschoren is.

[ebia]

ninjazx9r98 schreef op maandag 25 februari 2013 @ 20:22:
[...]

Bij ons gaat alles op de grote hoop en is er een soort van afspraak dat alles boven de grofweg 100 euro in overleg gaat.

Nu heb ik natuurlijk geen flauw idee van jouw uitgavenpatroon maar het aantal keren per jaar dat ik iets koop puur voor mezelf alleen waar m'n vrouw het nut niet van inziet en wat ook nog eens boven de 100 euro is kan ik op één hand tellen.

De keren dat het wel voorkomt is het een kwestie van "goh, ik zou graag foo bar kopen" en dan is het antwoord "is goed, koop maar" (andersom geldt dat uiteraard ook, ik zie bijv geen nut in tig paar schoenen, tig damestasjes en meerdere kasten vol met vrouwenkleding maar zolang het financieel kan zul je mij er niet over horen)

Dat is dan ook wel een beetje de essentie van je verhaal. Als je zelf niet zoveel dure spullen koopt, of geen eigen hobby hebt die veel geld kost en waar je vrouw helemaal niks in ziet, dan zul je ook niet zo vaak hoeven discussiëren over dat soort onderwerpen.

Ik en mijn vriendin zijn veel te 'onafhankelijk' daar voor. Ik wil gewoon kunnen doen met mijn geld wat ik wil, al is het elke maand alles verbrassen in de vorm van nieuwe gadgets, computers, en weet ik het wat. Mijn vriendin geeft weer relatief veel geld uit aan kleding en gaat ook wel eens op vakantie met vriendinnen (en dus zonder mij). Voor beiden is die vrijheid blijheid op financieel gebied een belangrijke factor in onze overall hapiness.

Kosten 50/50 delen of een ander percentage gebaseerd op salaris lijkt misschien eerlijk maar als je gaat kijken wat er met dat geld gedaan wordt en wie het meeste profijt heeft van wat er gekocht/betaald wordt, is het dan nog steeds zo eerlijk?
Douche je allebei even lang?
Ga je allebei even vaak en/of even lang in bad?
Kijk je allebei even lang en vaak TV?
Heeft een van beide meer gadgets die stroom gebruiken?
Allemaal zaken die van invloed zijn op de energierekening die je deelt
En dan heb je nog de boodschappen, eet drink en snoep je allebei even veel?
Of heb je allebei eigen planken in de voorraadkast, koelkast en is alles gelabeld en geteld wie waar recht op heeft?

En nu maak jij er een karikatuur van

Nee, natuurlijk zal de één langer douchen, en de ander meer eten, etc. Maar zolang er geen excessen zijn zal dat toch geen punt van discussie worden lijkt me? En als je gewoon een gezonde relatie hebt zou alles bespreekbaar moeten zijn toch?

Bij ons is bovengenoemde dus absoluut geen punt van discussie. Het enige waar we op moeten letten is of het bedrag dat we samen inleggen nog voldoet om alle kosten te dekken. En als het antwoord "nee" is, of je dan structureel dat bedrag gaat ophogen, of dat je scherper gaat letten op de kosten die je samen maakt.

[Zoijar]

Metalfreak schreef op maandag 25 februari 2013 @ 16:49:
Persoonlijk krijg ik er de kriebels van om alles maar te moeten overleggen. Natuurlijk praat je met elkaar, maar om elke uitgave > 100 euro te moeten overleggen, nee dank je... Zij ziet toch het nu niet van dingen die ik wil kopen en ik niet in die dingen van haar, prima, dat mag dan ieder ook voor zich uitmaken. Ik heb echt geen zin in die zinloze discussies, waardoor je alleen maar zo'n aan elkaar klevend stel wordt dat elkaar uiteindelijk niets gunt.

Nouja, het hoeft toch geen uren discussie op te leveren. "Schat, ik zag leuke schoenen, maar ze zijn een beetje duur, 250 euro, zal ik ze nemen?" "Mwja, wat je wilt, kijk maar." of "We zitten een beetje krap deze maand; heb je ze echt nodig?" Dat laatste snap ik niet echt. Waarom zou je elkaar niets gunnen? Juist wel.

Zij verdient een beetje meer dan ik en dan wil ze me nog wel eens een keer extra mee uit eten nemen om dat een beetje gelijk te trekken.

Dat vind ik nou weer vreemd klinken. Je bent getrouwd of woont samen, betaalt het huis en de lasten samen, en dan wordt je een keer extra mee uit eten genomen...

Maar misschien heb ik een hele makkelijke partner die eigenlijk niets uitgeeft.

[ninjazx9r98]

ebia schreef op maandag 25 februari 2013 @ 21:03:
[...]

Dat is dan ook wel een beetje de essentie van je verhaal. Als je zelf niet zoveel dure spullen koopt, of geen eigen hobby hebt die veel geld kost en waar je vrouw helemaal niks in ziet, dan zul je ook niet zo vaak hoeven discussiëren over dat soort onderwerpen.

Dus de essentie is dat het hebben van een hobby of het kopen van dure spullen bijna automatisch inhoudt dat de ander er niets in ziet?
Zodra je de ander zijn/haar hobby gunt is het probleem er niet eens.
Daarnaast, als je het nu eens realistisch bekijkt hoeveel keer per jaar geeft een gemiddeld mens nu meer dan honderd zo niet honderden euro's uit alleen aan zichzelf?
Leuk dat je gadgets en computers noemt maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je daar iedere maand honderd tot honderden euro's aan opmaakt.
Een hobby die iedere maand honderd tot honderden euro's kost lijkt me sowieso iets wat ook veel tijd kost en als de ander dat totaal niet ziet zitten lijkt het me buiten het financiële deel al iets wat veel discussie kan opleveren.
Heb overigens in het verleden een dure hobby gehad (m'n nick wijst daar nog steeds naar en als je veel kilometers maakt is dat echt geen goedkope hobby) waar m'n vrouw niks in zag maar daar is nooit een punt van gemaakt.

[...]

En nu maak jij er een karikatuur van

Niet zo vreemd als ik dat nota bene aankondig in de zin direct voor het deel dat je quote, beetje jammer dat je nu net die zin hebt weggelaten in je quote.
Ik schreef letterlijk het volgende:
Financiën gescheiden houden kun je overigens net zo makkelijk een karikatuur van maken want wanneer is er nu sprake van een eerlijke verdeling?

[Anoniem: 258387]

Wij hebben 1 gezamelijke rekening en verder alles gescheiden. Dat werkt zolang we samen zijn al prima. We hebben ons eigen inkomen en zorgen dat we vanaf die gezamelijke rekening alle vaste lasten kunnen betalen en kunnen sparen en aflossen op de hypotheek.

Dat is volgens mij ook gewoon het makkelijkste mocht je ooit eens uitelkaar gaan.

[Metalfreak]

Zoijar schreef op maandag 25 februari 2013 @ 22:13:
[...]

Nouja, het hoeft toch geen uren discussie op te leveren. "Schat, ik zag leuke schoenen, maar ze zijn een beetje duur, 250 euro, zal ik ze nemen?" "Mwja, wat je wilt, kijk maar." of "We zitten een beetje krap deze maand; heb je ze echt nodig?" Dat laatste snap ik niet echt. Waarom zou je elkaar niets gunnen? Juist wel.

Schoenen van 250 euro vind ik de grootst mogelijke onzin ter wereld, dus ik zal nee zeggen (gelukkig vindt ze dat zelf ook), maar als het haar eigen geld is, moet ze dat helemaal zelf weten. Zij vindt een uitbreiding van mijn computer of een nieuwe gitaar weer onzin ("hij doet het toch?" of "je hebt er toch al een?") Ik heb gewoon een ongelofelijk schijthekel aan dergelijke discussies. Ik heb geen zin om voor alles wat ik doe verantwoording af te moeten leggen tegenover iemand anders. Het is mijn moeder niet... Daar heb ik nooit behoefte aan gehad en zal ik ook nooit behoefte aan krijgen.

[...]

Dat vind ik nou weer vreemd klinken. Je bent getrouwd of woont samen, betaalt het huis en de lasten samen, en dan wordt je een keer extra mee uit eten genomen...

Maar misschien heb ik een hele makkelijke partner die eigenlijk niets uitgeeft.

Tja, zij betaalt dan een keer extra het uit eten gaan (meestal gaat dat 50/50 op, maar als ze een maand aanzienlijk meer heeft door meer onregelmatige diensten dan zegt ze dat wel eens). Voor ons werkt het, wij voelen ons er prettig bij en het zorgt eigenlijk voor geen gezeur op financiëel gebied.

Maar je partner geeft dus niets uit, en jij ook niet? Of dat dan weer wel? Dat is dan toch juist scheef, of niet?

[ebia]

ninjazx9r98 schreef op maandag 25 februari 2013 @ 22:14:
[...]

Dus de essentie is dat het hebben van een hobby of het kopen van dure spullen bijna automatisch inhoudt dat de ander er niets in ziet?

Neuh dat beweer ik niet. Maar soms koop je iets waar de ander gewoonweg niets aan heeft. De kleren van mijn vriendin kan ik moeilijk aantrekken, zij snapt niks van de computerapparatuur die ik hier naar binnensleep. En als zij alleen op vakantie gaat met een vriendin, dan heb ik daar ook weinig plezier van.

De vraag is dan, hoe ga je dat 'eerlijk' verdelen als je zoiets koopt? Als je iets wilt hebben waar de ander absoluut niks aan heeft of mee kan. Of juist als je een kado wilt geven aan de ander?

Ja, natuurlijk gun ik haar die vakantie, maar waarom zou ik meebetalen aan iets waar ik niks aan heb?

Of ga je dat dan bijhouden? Jij 1500 euro vakantie, ik 1500 euro nieuwe PC? Dat lijkt me ook niet echt de bedoeling, want dan ga je uiteindelijk ook alles 'verdelen', iets wat je juist niet deed omdat je alles op één hoop gooide.

Zodra je de ander zijn/haar hobby gunt is het probleem er niet eens.
Daarnaast, als je het nu eens realistisch bekijkt hoeveel keer per jaar geeft een gemiddeld mens nu meer dan honderd zo niet honderden euro's uit alleen aan zichzelf?
Leuk dat je gadgets en computers noemt maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je daar iedere maand honderd tot honderden euro's aan opmaakt.

Het ligt denk ik heel erg aan je uitgavenpatroon, en wat voor een soort dingen je koopt van je geld, of het een systeem is waarmee je beiden kunt leven. En ja, ik geef rustig honderden euro's per maand uit aan zaken waar alleen ik aan heb. En dat geldt omgekeerd precies zo.

Ik zou het vervelend vinden als ik elke grote uitgave zou moeten verantwoorden aan mijn vriendin, en of het wel past in ons budget. En dat terwijl ik gewoon mijn eigen inkomen verdien, en zij idem dito.

We hebben 'samen' in principe altijd genoeg geld voor 'ons', en we hebben allebei ons eigen geld voor ons zelf (of voor elkaar). Ik vind dat eigenlijk wel het beste van twee werelden.

Een hobby die iedere maand honderd tot honderden euro's kost lijkt me sowieso iets wat ook veel tijd kost en als de ander dat totaal niet ziet zitten lijkt het me buiten het financiële deel al iets wat veel discussie kan opleveren.
Heb overigens in het verleden een dure hobby gehad (m'n nick wijst daar nog steeds naar en als je veel kilometers maakt is dat echt geen goedkope hobby) waar m'n vrouw niks in zag maar daar is nooit een punt van gemaakt.

Goed, ik zei 'hobby' meer als een voorbeeld van waar het geld naartoe kan gaan. Voor hetzelfde geldt wil ik een duur horloge. Ook weer typisch zo'n ding waar alleen ikzelf wat aan heb.

Ben eigenlijk benieuwd. Stel jij wil een mooi Omega klokje, van zeg 5K. Hoe ga je dat dan aanpakken?

[...]

Niet zo vreemd als ik dat nota bene aankondig in de zin direct voor het deel dat je quote, beetje jammer dat je nu net die zin hebt weggelaten in je quote.
Ik schreef letterlijk het volgende:
Financiën gescheiden houden kun je overigens net zo makkelijk een karikatuur van maken want wanneer is er nu sprake van een eerlijke verdeling?

Ah my bad, niet goed gelezen.

[Phion]

Wij storten ons salaris elk op onze eigen rekening, en laten daar automatisch onze vaste lasten van storten op een gezamenlijke rekening die is gebonden aan automatische incasso's. Dit is op basis van een verdeelsleutel en ik stort daarom ook wat meer dan zij, maar ik zie hier het probleem niet van in.

Schoenen kopen vind ik wel een leuke, die koop ik vaker dan zij dat doet.

[themac1983]

Fire69 schreef op zondag 24 februari 2013 @ 23:23:
Daar is inderdaad al een keer (of 100 ) een topic over geweest
Volgens mij heb ik daar ook in gereageerd dat ik het heel vreemd vind dat mensen gescheiden rekeningen houden.
Dat getuigt volgens mij van weinig vertrouwen in je relatie.
Als je een relatie hebt, en iemand wil iets kopen en moet dat van zijn eigen geld doen omdat de andere er niet mee akkoord is... Vreemd.
Of een verdeelsleutel, omdat de ene meer verdient dan de andere... Ook vreemd. Wat nu als de 'grootverdiener' plots zijn job kwijtraakt? Pech gehad dan?

Maar goed, ieder zijn ding natuurlijk.

Ik zou niet weten waarom mijn vriendin mee moet betalen aan mijn hobbies (bijvoorbeeld nieuwe game pc van € 2000,- of een motor). En waarom zou ik aan haar uitjes met vriendinnen meebetalen? het scheelt gewoon gezeik als je dit van tevoren afspreekt.

Een verdeelsleutel hebben wij zelf niet, maar dat komt omdat we ongeveer hetzelfde verdienen. het lijkt me niet meer dan logisch dat als de een € 60.000 binnenharkt en de ander de helft dat de 1e persoon meer betaald aan het huis etc dan de ander.

Maar soms koop je iets waar de ander gewoonweg niets aan heeft. De kleren van mijn vriendin kan ik moeilijk aantrekken,

Maar uittrekken doe je toch wel hoop ik

[ Voor 7% gewijzigd door themac1983 op 26-02-2013 15:47 ]

[Cartman!]

Ik zou gek worden van allemaal verschillende rekeningen, toen ik ging samenwonen hebben we haar rekening opgezegd en is mijn rekening omgezet in een en/of-rekening. We kunnen elkaar gewoon vertrouwen qua uitgaven, bij grotere uitgaven overleggen we en levert nooit problemen op. Dat ik meer verdien maakt me niet veel uit, als ik in 1 keer wat krijg dan verdient zij meer...so be it Als je vertrouwen in elkaar hebt dan snap ik het gedoe met al die verdeelsleutels en aparte rekeningen niet zo. Het alleen doen voor als je uit elkaar gaat dan zou ik me afvragen wat ik in die relatie doe, dat lijkt me geen gezonde basis.

Als voorbeeld heeft m'n vrouw een tijd lang rijlessen gevolgd (en vorige week gehaald, jeej!) en dat heeft heel veel geld gekost. Moet zij dan op een houtje bijten terwijl ik het riant voor elkaar heb? Ik vind van niet.

[Robkazoe]

Ik kan het begrijpen als je elkaar weinig ontloopt qua salaris en kosten. Maar zitten er (grote) verschillen in inkomsten en uitgaven, dan krijg je op den duur wel ruzie gok ik.

[Ardana]

Metalfreak schreef op maandag 25 februari 2013 @ 22:27:
Schoenen van 250 euro vind ik de grootst mogelijke onzin ter wereld, dus ik zal nee zeggen (gelukkig vindt ze dat zelf ook), maar als het haar eigen geld is, moet ze dat helemaal zelf weten. Zij vindt een uitbreiding van mijn computer of een nieuwe gitaar weer onzin ("hij doet het toch?" of "je hebt er toch al een?") Ik heb gewoon een ongelofelijk schijthekel aan dergelijke discussies. Ik heb geen zin om voor alles wat ik doe verantwoording af te moeten leggen tegenover iemand anders.

Kennelijk gunnen jullie elkaar die schoenen en die computer niet. Dat staat los van 't feit of je gescheiden financiën hebt of alles op 1 grote hoop gooit. Het feit dat jullie gescheiden financiën hebt, geeft jullie nu de mogelijkheid om te zeggen "Het is lekker mijn geld, en daarmee doe ik wat ík wil, lekker puh!" ipv dat jullie begrip hebben voor elkaars wensen.

Het lijkt me echt een vreselijke situatie...

Maar je partner geeft dus niets uit, en jij ook niet? Of dat dan weer wel? Dat is dan toch juist scheef, of niet?

Waarom? Als mijn partner honderden euro's meer uitgeeft dan ik, waarom zou ik dat scheef vinden? Ik gún hem die uitgaves, ik zie hoe blij hij wordt van X, X en X. En daar word ik weer blij van. Ik kom niks te kort, moet ik dan maar hem dezelfde normen opleggen als waar ik naar leef?

Moet ik dan maar geld uit gaan geven omdat hij dat ook doet? Of moet ik hem ongelukkig maken en zeggen "Nee, omdat ik niks uitgeef, mag jij dat ook niet!". Dat is toch kinderachtig? Dat is toch vreselijk oneerlijk?

Het is niet zo dat ik niks heb aan zijn gadgets, vakantie of wat dan ook: hij word er blij van, en daar word ik weer blij van. Dát is de essentie van een relatie.

Enig nadeel is dat we nooit kado'tjes voor elkaar kunnen kopen: als we iets willen, komt dat er altijd Als ik écht een duur niet-absoluut noodzakelijk iets zou willen van meer dan € 1.000 (bijv. 'n horloge), zouden we overleggen hoe we dat zouden gaan doen. En afhankelijk van hoe graag ik dat wil, komt dat er volgende week, of over 5 jaar. Maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat dat gebeurt: we hebben beiden geen belangstelling voor dat soort zaken. Hoewel ik wel vorig jaar € 750 aan sierraden heb uitgegeven: in overleg en we zijn samen naar de juwelier gegaan.

Overigens vraag ik me ook altijd af hoe je dat "naar rato" of "gelijke delen" gaat doen als een van beiden (al dan niet vrijwillig) geen inkomen meer heeft. Wordt 't dan "Tsja, schat, jij bent minder gaan werken, dus ik ga lekker uit eten en op vakantie, ga je even naar de Zeeman voor 'n nieuwe broek voor jezelf? Die broek met gaten kan écht niet meer hoor, hier heb je 'n tientje".

Jaarlijks hebben we trouwens wél een verrekening van wie waar recht op heeft als we op dat moment uit elkaar zouden gaan: die gaat in een ruk mee met de aangifte, en moeten we doen vanwege onze samenlevingsovereenkomst, én omdat hij veel geld heeft ingebracht in de relatie, en ik meer verdien dan hij. Op die manier zorgen we er wel voor dat we aan 't einde weten wie waar recht op heeft.

Keyword in een relatie is inzet, niet opbrengst. Als mijn partner zich 'n slag in de rondte werkt in het huishouden en op het werk, maar toch maar de helft binnenbrengt als ik, vind ik 't niet eerlijk om tegen hem te zeggen "ach, wat jammer voor je, helaas, ik word rijk, en jij niet!".

[Grolsch]

Wij bepalen eens per jaar elkaars netto "vrij te besteden inkomen".

Dat is dus salaris - de verplichte kosten (auto, verzekeringen, zorgverzekering).

Deze netto netto bedragen tellen we bij elkaar op, en dat is 100%.
Ieders netto inkomen bepaald dus de ratio tov het totaal.

Dan hebben we een gemeenschappelijke rekening waar alle "gemeenschappelijkë" zaken afgaan.

Totale kosten hebben we begroot, en wordt naar ratio betaald.

Voorbeeld
Grolsch heeft netto te besteden 2000
Vrouw Grolsch heeft netto te besteden 1000
Totaal 3000 EURO te besteden, waarvan Grolsch 66% en Vrouw grolsch 33%

Totale lasten zijn 1500 EURO
Grolsch betaald 66% = 1000 EURO
Vrouw Grolsch betaald 33% = 500 EURO

Tevens hebben we een gemeenschappelijke spaarrekening voor de grote onverwachte uitgaven.

Zo doen wij het al zolang wij samen wonen. (7 jaar)

Sinds vorig jaar is er wel het 1 en ander veranderd, we zijn getrouwd (op huwelijkse voorwaarden) en ik heb sinds vorig jaar een eigen zaak (BV).

Nu moeten wij dus periodiek verrekenen (juridisch verhaal).

Ik gun mijn vrouw het allerbeste, en andersom ook, en ik leg echt niet alles op de weegschaal, maar dit vinden wij de beste oplossing.

[MaximusTG]

Sluit mij hierin aan bij Ardana; Daarnaast, al die verdeelsleutels is allemaal prima. Maar dan ga je er dus wel vanuit dat je allebei werkt. Wat nou als een van de twee minder gaat werken. Bv ivm kinderen. En die partner zal dan vaker ook meer doen in het huishouden. Dus die partner heeft dan ook meteen minder recht op jullie gezamenlijke inkomen?

[Ardana]

Oftewel, meneer Grolsch houdt € 1.000 over om uit te geven, en mevrouw Grolsch houd € 500 over. Als jullie feest vieren/kleding kopen/zorgkosten hebben/kado's geven/etc., kunnen jullie voor max € 1.000 feest vieren, waarna meneer Grolsch nog € 500 over heeft om over de balk te smijten, terwijl mevrouw Grolsch op 'n houtje moet bijten, of bedelen bij meneer Grolsch. Gezellig.

Wat doe je eigenlijk als mevrouw Grolsch geen inkomsten meer heeft?

Ik zie het trouwens bij 'n stel in m'n omgeving, en ik snap er werkelijk geen kont van. Dat is dan 'n stelletje, en als een van ons jarig is, krijg je dus 2 kado'tjes: 1 van hem, en 1 van haar. En als ze ons dan uit eten nemen (waarbij meestal zelfs iedereen nog een gelijk deel van de kosten draagt), kan het gebeuren dat de een zeg "tsja, ik heb niet zoveel te besteden nu, dus kunnen we 't wat goedkoper doen" terwijl de ander vrolijk nog 'n extra rondje bestelt. Nee, gezellig uit eten gaan zo.

[Grolsch]

Ardana schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 17:41:
Oftewel, meneer Grolsch houdt € 1.000 over om uit te geven, en mevrouw Grolsch houd € 500 over. Als jullie feest vieren/kleding kopen/zorgkosten hebben/kado's geven/etc., kunnen jullie voor max € 1.000 feest vieren, waarna meneer Grolsch nog € 500 over heeft om over de balk te smijten, terwijl mevrouw Grolsch op 'n houtje moet bijten, of bedelen bij meneer Grolsch. Gezellig.

Wat doe je eigenlijk als mevrouw Grolsch geen inkomsten meer heeft?

Ik zie het trouwens bij 'n stel in m'n omgeving, en ik snap er werkelijk geen kont van. Dat is dan 'n stelletje, en als een van ons jarig is, krijg je dus 2 kado'tjes: 1 van hem, en 1 van haar. En als ze ons dan uit eten nemen (waarbij meestal zelfs iedereen nog z'n eigen kosten draagt), kan het gebeuren dat de een zeg "tsja, ik heb niet zoveel te besteden nu, dus kunnen we 't wat goedkoper doen" terwijl de ander vrolijk nog 'n extra rondje bestelt. Nee, gezellig uit eten gaan zo.

Rustig blijven ademen

In ons geval is het netto besteedbare inkomen van mevrouw grolsch bijna net zoveel als die van mij (48% om 52%).
Mevrouw Grolsch heeft een auto van de zaak, en niet zulke dure hobby's als ik heb

Zij kan dus aanzienlijk harder sparen dan ik.

Kado's kopen wij altijd samen (50/50).

Uit eten gaan betaal ik over het algemeen, en hoeft echt niet verrekend te worden.
Een paar sokken of nieuwe onderbroeken betaald mevrouw grolsch dan weer contant

Wij leggen niet alles op de weegschaal, en het gaat met eigenlijk vanzelf.

Als de schoonmaakster bijvoorbeeld komt dan gaat het bij ons van "betaal jij die ff deze week, ik heb vorige week kado voor X betaald".

Gaat hartstikke fijn zo, en vooral vanwege de zaak is het noodzakelijk om het zo te doen.

[Thalaron]

Ligt er lijkt mij ook aan wat je huidige situatie is.

Mijn vriendin (23) en ik (27) hebben pas een nieuwbouw woning gekocht.
Ikzelf had in die tijd geen rooie cent op mijn spaarrekening.
Zei had iets van 5000 euro.
Mijn inboedel / apparatuur had vermoedelijk een aanschafwaarde van circa 8000-9000 euro.

Ofwel, ik had wat spullen, en zij wat geld...
Salaris is redelijk gelijk op dit moment. We willen allebei een gelijkwaardige relatie. Wat in de toekomst met salaris gebeuren zal is in onze mening niet van groot belang.

Wat wij vooral belangrijk vinden is overleg. Wil de een iets, overleg dat met de ander. En hierbij heb ik het niet over een broodje frikandel maar over bv. een nieuwe TV van 1000+ euro.

"WE" hebben straks gewoon 1 spaarrekening voor onvoorziene uitgaven/grote uitgaven en 1 betaalrekening voor vaste lasten en overigen. We vonden elke "verdeelsleutel" of ieder de helft niet echt een handig idee, is steeds zo'n geregel. Buiten dat vonden we het niet handig om de situatie te krijgen als: Samen uit eten... maar "ik" heb geen geld meer voor die maand....

Maar goed, onze situatie is dat we nu ongeveer gelijk opgaan, en het niet erg vinden als de een meer verdiend dan de ander en daar dan "profijt" van heeft.

Zou wellicht een heel ander verhaal worden als bv. 1 van de 2 100.000 euro in te brengen heeft en de ander bij wijze van 500 euro rood staat.

Ieder gelijk deel van de kosten, hierboven al aangegeven... meneer houd na alle lasten 1000 over en de ander 500. Dit is financieel gezien wellicht de "eerlijke" oplossing daar je allebei evenveel betaald voor de levensonderhoud. Het levert in mijn ogen echter geen situatie op waarbij je een gelijkwaardige relatie hebt. Immers heeft de 1 het 2x zo breed.


Ik ken ook een stel waarbij je iedere keer hebt van: Tsja... hij heeft weer eens geen geld... Zij studeert nog en hij werkt al fulltime... tsja... samenwonen met je partner is in MIJN ogen: Geven en nemen, en niet verdeel en heers.

[ Voor 16% gewijzigd door Thalaron op 26-02-2013 17:57 ]

[Cartman!]

Grolsch schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 17:32:
Wij bepalen eens per jaar elkaars netto "vrij te besteden inkomen".

Ik ben het helemaal eens met ardana... wat doe je als je een ongeluk krijgt en niet meer kunt werken? Heb je dan ineens geen "vrij te besteden inkomen" (wat een term zeg) meer? Of als jullie kinderen krijgen?

En 48% om 52%... als je tot op een paar project nauwkeurig je inkomen moet gaan tellen, wat een relatie heb je dan

Al die extra rekeningen kosten ook nog eens geld, moeite om bij te houden en daarmee ook tijd, zonde imo.

[Grolsch]

Als er iemand een ongeluk krijgt, of als m'n vrouw zwanger wordt lossen we dat dan wel weer op.

Wij doen het zo en het werkt voor ons.

Ik heb vorig jaar aandelen gekocht van een bedrijf waar mijn vrouw 0,0 belang bij heeft.

Moet ik dat dan "ff" pinnen van onze gemeenschappelijke rekening

Als wij gewoon allebei in loondienst waren geweest, en geen grote vermogensverschillen hadden gehad dan hadden wij ook wel alles op 1 bult gegooid, maar dat is nu eenmaal niet zo.

Ik vind dat je realistisch genoeg moet zijn om te erkennen dat 1 op de 3 huwelijken stranden.
Als er een vermogensverschil is van een paar duizend euro dan kun je dat gokken.
Maar als je de verantwoording hebt van een eigen zaak waar 10-tallen gezinnen van moeten eten vind ik dat je het niet kunt maken om dat risico te lopen.

[ Voor 25% gewijzigd door Grolsch op 26-02-2013 19:02 ]

[Megamind]

Tja ik weet niet of dat nou zo leuk is. Ik studeer en mijn vrouw werkt, ik geef uit zij geeft uit. We leven normaal, sparen voor vakantie en doen boodschappen uit de grote pot. Alleen heeft ze zelf een rekening om kado's van de kunnen kopen zonder dat ik het zie (bekeuringen gaan daar ook uit ).

[ebia]

Ardana schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 17:20:
[...]

Waarom? Als mijn partner honderden euro's meer uitgeeft dan ik, waarom zou ik dat scheef vinden? Ik gún hem die uitgaves, ik zie hoe blij hij wordt van X, X en X. En daar word ik weer blij van. Ik kom niks te kort, moet ik dan maar hem dezelfde normen opleggen als waar ik naar leef?

Het kan scheef gaan op het moment dat je partner in feite jouw geld aan het uitgeven is. Als die er dus een stuk steviger uitgavepatroon op nahoudt dan jijzelf. Dat zou voor mij in ieder geval wel de grens zijn waarop ik zo'n systeem niet meer acceptabel zou vinden.

Moet ik dan maar geld uit gaan geven omdat hij dat ook doet? Of moet ik hem ongelukkig maken en zeggen "Nee, omdat ik niks uitgeef, mag jij dat ook niet!". Dat is toch kinderachtig? Dat is toch vreselijk oneerlijk?

Het is niet zo dat ik niks heb aan zijn gadgets, vakantie of wat dan ook: hij word er blij van, en daar word ik weer blij van. Dát is de essentie van een relatie.

Maar vanuit de partner geredeneerd zou ik me wel vervelend er onder voelen als ik weet dat ik structureel meer geld zou uitgeven aan allerhande zaken dan mijn partner (die nota bene meer verdient in jullie geval).

Overigens vraag ik me ook altijd af hoe je dat "naar rato" of "gelijke delen" gaat doen als een van beiden (al dan niet vrijwillig) geen inkomen meer heeft. Wordt 't dan "Tsja, schat, jij bent minder gaan werken, dus ik ga lekker uit eten en op vakantie, ga je even naar de Zeeman voor 'n nieuwe broek voor jezelf? Die broek met gaten kan écht niet meer hoor, hier heb je 'n tientje".

Als het onvrijwillig is, dan is het natuurlijk vrij simpel. Stel je hebt besloten bedrag X in te leggen, dan kun je gewoon bedrag X blijven aanhouden. Alleen de verdeelsleutel is dan variabel en afhankelijk van het inkomen. Stel mijn vriendin wordt werkloos en moet leven van een WW uitkering, dan heeft dat mogelijk het gevolg dat ik meer moet gaan bijdragen vanaf dan in 'onze' pot. Als je lief en leed deelt met elkaar moet dat in een normale relatie toch geen enkel probleem zijn lijkt me zo.

Als de inkomensval dusdanig groot is kun je alsnog besluiten om bedrag X te verminderen, en dus in feite kosten zien te drukken op je huishoudbudget.

Het uitgangspunt is natuurlijk ten alle tijden dat we allebei nog genoeg overhouden om zelf ook fatsoenlijk te kunnen leven. Bedrag X is dus niet dusdanig hoog dat één van ons tweeën inderdaad naar de Zeeman moet voor een broek terwijl de ander kan shoppen bij de Bijenkorf.

En zoals Grolsch aangeeft, gaat de rest bij ons eigenlijk ook vanzelf. Als we uit eten gaan doen we dat de ene keer op 'ons' budget, de andere keer trakteer ik, en de andere keer trakteer zij. En nee, ik houdt hier verder helemaal geen aantekeningen over bij wie wat waaraan besteed. Als ons geld of mijn eigen geld 'op' is aan het eind van de maand doe we of ik gewoon even rustig aan.

Keyword in een relatie is inzet, niet opbrengst. Als mijn partner zich 'n slag in de rondte werkt in het huishouden en op het werk, maar toch maar de helft binnenbrengt als ik, vind ik 't niet eerlijk om tegen hem te zeggen "ach, wat jammer voor je, helaas, ik word rijk, en jij niet!".

Maar stel die inzet is om wat voor een reden dan ook laag bij één van de partners. Hoe ga je dan om met het factor gevoel en elkaar iets gunnen. Stel jouw vriend zet het huishouden op een laag pitje, gaat een dag minder werken, en in general 'doesn't care for a while'. Ben je dan nog steeds zo soepel waar het aankomt op het uitgeven van jullie geld van zijn kant? Lijkt me een flinke clash kunnen opleveren.

Dat gedoe ga je denk ik wel beter uit de weg als je een pot hebt waar je samen iets aan bijdraagt, maar ook je eigen geld hebt ernaast. Dat maakt ook een betere scheiding tussen de 'verplichtingen' die ik heb in mijn relatie. Ik moet natuurlijk een goede partner zijn, mijn steentje bijdragen in het huishouden, 'inzet' tonen. Los daarvan hebben we ook wat financiële verplichtingen samen, waarvan ik mijn deel ook bijdraag. Als één van die factoren een probleem wordt, dan blijft het andere buiten schot. Ik ben heel benieuwd of je met het systeem 'alles op één hoop' dat nog allemaal wel los van elkaar kunt blijven zien? Lijkt me erg moeilijk.

[ninjazx9r98]

ebia schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 00:04:
[...]

Neuh dat beweer ik niet. Maar soms koop je iets waar de ander gewoonweg niets aan heeft. De kleren van mijn vriendin kan ik moeilijk aantrekken, zij snapt niks van de computerapparatuur die ik hier naar binnensleep. En als zij alleen op vakantie gaat met een vriendin, dan heb ik daar ook weinig plezier van.

De vraag is dan, hoe ga je dat 'eerlijk' verdelen als je zoiets koopt? Als je iets wilt hebben waar de ander absoluut niks aan heeft of mee kan. Of juist als je een kado wilt geven aan de ander?

Voor mij is de vraag "waarom moet je dat eerlijk verdelen".
Mij interesseert het namelijk geen reet en als ze toevallig met een vriendin op vakantie wil gaan (zal niet snel gebeuren, wij gaan altijd samen op vakantie) dat moet ze dat vooral lekker doen, mijn zegen heeft ze.
Ik heb plezier als zij plezier heeft en ik hoef daar niet altijd perse bij te zijn of zelf voordeel aan te hebben.

Ja, natuurlijk gun ik haar die vakantie, maar waarom zou ik meebetalen aan iets waar ik niks aan heb?

Omdat je van haar houdt en om haar geeft en haar dus ook een pleziertje gunt?
Dat is in ieder geval hoe ik het zie.

Of ga je dat dan bijhouden? Jij 1500 euro vakantie, ik 1500 euro nieuwe PC? Dat lijkt me ook niet echt de bedoeling, want dan ga je uiteindelijk ook alles 'verdelen', iets wat je juist niet deed omdat je alles op één hoop gooide.

Ik ga helemaal niks bijhouden, ik verdien meer en weet 100% zeker dat zij meer opmaakt dan ik als ik alles zou optellen maar zoals gezegd het interesseert me niet.
Ik heb alles wat mijn hartje begeert en ben gelukkig, dat is waar het mij om gaat.

Het ligt denk ik heel erg aan je uitgavenpatroon, en wat voor een soort dingen je koopt van je geld, of het een systeem is waarmee je beiden kunt leven. En ja, ik geef rustig honderden euro's per maand uit aan zaken waar alleen ik aan heb. En dat geldt omgekeerd precies zo.

Dat zou in principe hier net zo goed kunnen alleen hebben we er beide geen behoefte aan.

Ik zou het vervelend vinden als ik elke grote uitgave zou moeten verantwoorden aan mijn vriendin, en of het wel past in ons budget. En dat terwijl ik gewoon mijn eigen inkomen verdien, en zij idem dito.

Het totaalbudget is gelijk of je nu alles op één hoop gooit of de boel gescheiden houdt.
Grote verschil bij gescheiden houden is dat de één over het algemeen (flink) meer budget heeft dan de ander.

Goed, ik zei 'hobby' meer als een voorbeeld van waar het geld naartoe kan gaan. Voor hetzelfde geldt wil ik een duur horloge. Ook weer typisch zo'n ding waar alleen ikzelf wat aan heb.

Ben eigenlijk benieuwd. Stel jij wil een mooi Omega klokje, van zeg 5K. Hoe ga je dat dan aanpakken?

Als het geld er is en ze weet dat ik daar heel erg blij van wordt dan zal het gekocht worden en dat geldt andersom ook.

Wat ik regelmatig voorbij zie komen in dit soort discussies is een opmerking over het aantal relaties dat stuk loopt en ik vraag me dan altijd of het (extreem) zakelijk benaderen van een relatie ook niet mee zou kunnen spelen in een (groot) aantal gevallen.
Als je partner iedere maand jaar in jaar uit letterlijk honderden euro's meer te besteden heeft en weet ik veel wat voor spullen allemaal in huis haalt dan kan ik me bijna niet voorstellen dat dat niet op enig moment tot (flinke) wrijving gaat leiden.
Maar goed, er zijn ongetwijfeld mensen die hetzelfde denken over alles op één grote hoop en het verschil in uitgavenpatroon van de betrokken personen.

ebia schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 19:44:
[...]

Het kan scheef gaan op het moment dat je partner in feite jouw geld aan het uitgeven is. Als die er dus een stuk steviger uitgavepatroon op nahoudt dan jijzelf. Dat zou voor mij in ieder geval wel de grens zijn waarop ik zo'n systeem niet meer acceptabel zou vinden.

[...]

Maar vanuit de partner geredeneerd zou ik me wel vervelend er onder voelen als ik weet dat ik structureel meer geld zou uitgeven aan allerhande zaken dan mijn partner (die nota bene meer verdient in jullie geval).

Maar de grap is dat je dit met een verdeelsleutel die niet 50/50 is net zo goed doet alleen dan is het ineens een goede en eerlijk oplossing.
Als de sleutel 60/40 is dan is er ook één persoon die structureel meer geld in de pot doet dan de ander.
Dan geeft de minst verdienende ook structureel meer uit dan de partner, de inleg is tenslotte 40% en met als aanname dat je evenveel douchet, eet, drinkt enz enz maak je beide gebruik van 50%

[ Voor 12% gewijzigd door ninjazx9r98 op 26-02-2013 20:05 . Reden: Stukje toegevoegd ]

[Zoijar]

Metalfreak schreef op maandag 25 februari 2013 @ 22:27:
Ik heb geen zin om voor alles wat ik doe verantwoording af te moeten leggen tegenover iemand anders. Het is mijn moeder niet... Daar heb ik nooit behoefte aan gehad en zal ik ook nooit behoefte aan krijgen.

Tsja, wij hebben er geen moeite mee. Eigenlijk komt het nooit ter sprake. Niemand vraagt het bij ons aan elkaar, alsof je je ouders om zakgeld vraagt, nee, het gaat gewoon vanzelf; als je iets wilt kopen hebben we het er altijd over.

Maar je partner geeft dus niets uit, en jij ook niet? Of dat dan weer wel? Dat is dan toch juist scheef, of niet?

Misschien ouderwets, maar ik zie het gewoon als zorgen voor je gezin. Op het moment ben ik de kostwinnaar en zorg ik voor haar. Als ik geen werk kan vinden zal dat andersom zijn. Zo zal het ook gaan met eventuele kinderen erbij.

Ze geeft niet niets uit, maar gooit geen geld over de balk, op die manier. Ik ook overigens niet. Verder ieder zijn eigen ding natuurlijk; ik oordeel niet.

Ardana schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 17:20:
Het is niet zo dat ik niks heb aan zijn gadgets, vakantie of wat dan ook: hij word er blij van, en daar word ik weer blij van. Dát is de essentie van een relatie.

Enig nadeel is dat we nooit kado'tjes voor elkaar kunnen kopen: als we iets willen, komt dat er altijd Als ik écht een duur niet-absoluut noodzakelijk iets zou willen van meer dan € 1.000 (bijv. 'n horloge), zouden we overleggen hoe we dat zouden gaan doen. En afhankelijk van hoe graag ik dat wil, komt dat er volgende week, of over 5 jaar. Maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat dat gebeurt: we hebben beiden geen belangstelling voor dat soort zaken. Hoewel ik wel vorig jaar € 750 aan sierraden heb uitgegeven: in overleg en we zijn samen naar de juwelier gegaan.

[...]

Keyword in een relatie is inzet, niet opbrengst. Als mijn partner zich 'n slag in de rondte werkt in het huishouden en op het werk, maar toch maar de helft binnenbrengt als ik, vind ik 't niet eerlijk om tegen hem te zeggen "ach, wat jammer voor je, helaas, ik word rijk, en jij niet!".

Precies. Helemaal mee eens. Zo gaat het hier ook.

Grolsch schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 18:58:
Maar als je de verantwoording hebt van een eigen zaak waar 10-tallen gezinnen van moeten eten vind ik dat je het niet kunt maken om dat risico te lopen.

Dan snap ik het wel. Je kan niet ineens de helft van je bedrijf kwijtraken en dan de deuren moeten sluiten. Als je die dingen deelt moet je wel heel zeker zijn.

[Uberprutser]

Wij zijn afgelopen zomer getrouwd (gemeenschap van goederen) en vonden het wel prima beide een eigen rekening. Begin deze maand zijn we toch maar overgegaan op een gezamelijke rekening waar alles op en af gaat. Aangezien ik man des huizes ben is alles wat met financien te maken heeft toch mijn pakkie aan en zo is het (voor ons) toch een stuk overzichtelijker.

Gelukkig is mijn vrouw slim genoeg om in te zien dat een dikke uitgave die ik niet verwacht niet te doen zonder overleg.

[Zoijar]

Ballebek schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 21:07:
Wij zijn afgelopen zomer getrouwd (gemeenschap van goederen) en vonden het wel prima beide een eigen rekening. Begin deze maand zijn we toch maar overgegaan op een gezamelijke rekening waar alles op en af gaat. Aangezien ik man des huizes ben is alles wat met financien te maken heeft toch mijn pakkie aan en zo is het (voor ons) toch een stuk overzichtelijker.

Gelukkig is mijn vrouw slim genoeg om in te zien dat een dikke uitgave die ik niet verwacht niet te doen zonder overleg.

Sowieso is de helft van haar nu, of je nou je eigen rekening hebt of niet. Dus dan is het wel zo makkelijk

[Uberprutser]

Zoijar schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 21:28:
[...]

Sowieso is de helft van haar nu, of je nou je eigen rekening hebt of niet.

Dat is een beetje kort door de bocht. De getrouwde stellen die ik ken hebben ook zelf nog een rekening naast de gezamelijke waarvandaan ze elke maand bedrag x op de gezamelijke knallen en de rest voor eigen dingen houden.

Overigens mag ik wel meer aan spielerij uitgeven (van haar) omdat ik ook het meeste binnen hark. Wel in overleg als het 300+ euro is.

[Metalfreak]

Ardana schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 17:20:
[...]

Kennelijk gunnen jullie elkaar die schoenen en die computer niet. Dat staat los van 't feit of je gescheiden financiën hebt of alles op 1 grote hoop gooit. Het feit dat jullie gescheiden financiën hebt, geeft jullie nu de mogelijkheid om te zeggen "Het is lekker mijn geld, en daarmee doe ik wat ík wil, lekker puh!" ipv dat jullie begrip hebben voor elkaars wensen.

Het lijkt me echt een vreselijke situatie...

Nogmaals: voor ons werkt het. We doen echt geen absurde dingen met ons geld, maar zijn wel zelf verantwoordelijk ervoor. Zij verdient meer dan ik, maar ik wil bijvoorbeeld ook niet hoeven opdraaien voor haar studieschuld die ze nog heeft. Zelf ben ik niet voor niets thuis blijven wonen en heb tijdens mijn studententijd altijd zuinig aan gedaan. Zij heeft een flinke tijd maximaal geleend. Ik heb principieel iets tegen leningen tenzij niet anders kan (hypotheek bijvoorbeeld), zij niet, maar dan mag zij ook zelf haar schuld aflossen. Voor mij zou zo'n schuld als een enorme blok aan mijn been voelen. En we gunnen elkaar echt wel iets, maar wel van eigen geld dan.

[...]

Waarom? Als mijn partner honderden euro's meer uitgeeft dan ik, waarom zou ik dat scheef vinden? Ik gún hem die uitgaves, ik zie hoe blij hij wordt van X, X en X. En daar word ik weer blij van. Ik kom niks te kort, moet ik dan maar hem dezelfde normen opleggen als waar ik naar leef?

Moet ik dan maar geld uit gaan geven omdat hij dat ook doet? Of moet ik hem ongelukkig maken en zeggen "Nee, omdat ik niks uitgeef, mag jij dat ook niet!". Dat is toch kinderachtig? Dat is toch vreselijk oneerlijk?

Het is niet zo dat ik niks heb aan zijn gadgets, vakantie of wat dan ook: hij word er blij van, en daar word ik weer blij van. Dát is de essentie van een relatie.

Dan ken je mijn vriendin nog niet Die wordt blij van mij als persoon, absoluut niet van wat ik koop. Dat vindt ze maar allemaal onzin en verspild geld en ze heeft een hekel aan elke vorm van materialisme. Zelf wil ze dan wel duizenden euro's kwijt aan reizen, terwijl ik daar toch wel een maximum aan wil stellen. Ik vind reizen hartstikke leuk, maar het moet me niet ál mijn geld gaan kosten. Als ze dus ook nog eens met een vriendin of nichtje wil gaan, prima. Maar zij wordt echt niet blij van de gadgets die ik koop of welke auto ik rijd.

Enig nadeel is dat we nooit kado'tjes voor elkaar kunnen kopen: als we iets willen, komt dat er altijd Als ik écht een duur niet-absoluut noodzakelijk iets zou willen van meer dan € 1.000 (bijv. 'n horloge), zouden we overleggen hoe we dat zouden gaan doen. En afhankelijk van hoe graag ik dat wil, komt dat er volgende week, of over 5 jaar. Maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat dat gebeurt: we hebben beiden geen belangstelling voor dat soort zaken. Hoewel ik wel vorig jaar € 750 aan sierraden heb uitgegeven: in overleg en we zijn samen naar de juwelier gegaan.

Overigens vraag ik me ook altijd af hoe je dat "naar rato" of "gelijke delen" gaat doen als een van beiden (al dan niet vrijwillig) geen inkomen meer heeft. Wordt 't dan "Tsja, schat, jij bent minder gaan werken, dus ik ga lekker uit eten en op vakantie, ga je even naar de Zeeman voor 'n nieuwe broek voor jezelf? Die broek met gaten kan écht niet meer hoor, hier heb je 'n tientje".

Zoals ik al zei: dat bekijken we dan wel weer. Misschien denk ik er over 5 jaar ook anders over. (voorwaarde 1 is dat ze haar studieschuld heeft afgelost) Zij gaat in de toekomst mogelijk 5x zoveel verdienen als ik, maar dan zien we het dan wel. En mocht ik mijn baan kwijtraken, zou ik eerst op mijn eigen uitgaven besparen voordat ik op haar zak zou gaan leven ja en zo denkt zij er ook over.

Jaarlijks hebben we trouwens wél een verrekening van wie waar recht op heeft als we op dat moment uit elkaar zouden gaan: die gaat in een ruk mee met de aangifte, en moeten we doen vanwege onze samenlevingsovereenkomst, én omdat hij veel geld heeft ingebracht in de relatie, en ik meer verdien dan hij. Op die manier zorgen we er wel voor dat we aan 't einde weten wie waar recht op heeft.

Keyword in een relatie is inzet, niet opbrengst. Als mijn partner zich 'n slag in de rondte werkt in het huishouden en op het werk, maar toch maar de helft binnenbrengt als ik, vind ik 't niet eerlijk om tegen hem te zeggen "ach, wat jammer voor je, helaas, ik word rijk, en jij niet!".

Wij hebben (nog) geen samenlevingscontract, misschien dat dat de zaak ook nog een keer iets zou veranderen. Wij leggen ook echt niet alles op de weegschaal, maar voor ons werkt dit gewoon goed op dit moment. En tja, dat kan in de toekomst misschien veranderen, maar als ik zie hoeveel relaties toch stranden (alhoewel wij beiden goede voorbeelden van stabiele relaties van thuis uit hebben meegekregen) dan is het toch wel iets om rekening mee te houden. Het zijn toch nog altijd twee persoonlijkheden. Niets irritanters als twee mensen die hun eigen karakter hebben ingeleverd sinds ze in een relatie zitten...

Zoijar schreef op dinsdag 26 februari 2013 @ 20:50:
[...]

Tsja, wij hebben er geen moeite mee. Eigenlijk komt het nooit ter sprake. Niemand vraagt het bij ons aan elkaar, alsof je je ouders om zakgeld vraagt, nee, het gaat gewoon vanzelf; als je iets wilt kopen hebben we het er altijd over.

En wij hebben geen moeite met onze manier van financiën verdelen, mooi toch? Zoveel mensen, zoveel wensen.

[...]

Misschien ouderwets, maar ik zie het gewoon als zorgen voor je gezin. Op het moment ben ik de kostwinnaar en zorg ik voor haar. Als ik geen werk kan vinden zal dat andersom zijn. Zo zal het ook gaan met eventuele kinderen erbij.

Ze geeft niet niets uit, maar gooit geen geld over de balk, op die manier. Ik ook overigens niet. Verder ieder zijn eigen ding natuurlijk; ik oordeel niet.

Dat vind ik inderdaad een heel ouderwetse manier van denken. Zeker als ik dus bedenk dat mijn vriendin meer binnen brengt dan ik. We kunnen beide goed voor onszelf zorgen en wij doen ook geen absurde uitgaven, maar mocht het een keer voorkomen, dan is het maar zo.