samenwonen: hoe om te gaan met bankrekeningen?

[Ardana]

Ik voel me prima ik, en kan uitstekend beslissingen voor mezelf (en voor hem maken) en vice versa. Ik hou van hem, en hou graag rekening met zijn wensen, en ook dat gaat vice versa. Daarom hebben wij 1 rekening, en kunnen we prima beslissen om iets samen, of alleen te doen. De ene keer geeft hij meer geld uit, de andere keer ik. Ik zie geen enkele reden om /tijdens/ de relatie naar rato te verdelen.

Ja, ik zie prima reden om achteraf te verrekenen, en dat jaarlijks even vast te leggen (de aangifte is een mooi moment), maar dat betekent enkel dat de een iets meer (schuld) mee krijgt aan 't einde van de relatie dan de ander - tijdens de relatie hebben beiden evenveel te besteden. Ik snap echt niet (en zal dat vermoedelijk ook nooit kunnen) dat je tijdens een relatie zegt "ach, wat jammer dat jouw geld op is, nou, dan ga ik maar alleen op vakantie" of "ach, wat jammer dat jouw geld op is, hier, heb je 'n aalmoes zodat je ook mee kan". Brrrr.... Als een van ons alleen op vakantie wil, 'n nieuwe laptop, kleding, kapsel, verzin 't eens, dan moet dat kunnen en dan zorg je samen dat dat gebeurd (al dan niet stilzwijgend!). Er hoeft over weinig overlegd te worden, we weten van elkaar wat ons standpunt is, en als we achteraf verkeerd blijken te zitten, ach, daar komen we echt wel overheen: onze relatie kan tegen 'n stootje. We eten er geen boterham minder om als de een 'n keer met 'n "foutje" van € 100 thuiskomt, dus dat is dan 'n helaas-pindakaas-momentje. Zonde, maar geen reden voor ruzie of onenigheid.

@Sorcerer: je spreekt over "mijn vrouw", ben je gehuwd in gemeenschap van goederen? Want als dat zo is, is je huis en inkomen voor de helft van haar. En ik vind het ook vreemd: als zij een full-time baan heeft, én het huishouden doet, en alsnog minder te besteden heeft dan jij, dan is dat toch onwijs oneerlijk? Zij kan het (vermoedelijk) ook niet helpen dat jij zo'n goed betaalde baan heeft en zij niet. Dat is het statusverschil maar dan binnen de relatie... De een woont in Wassenaar/Aerdenhout, en de ander in de Bijlmer... Tsja, lief, als jij nou even de afwas doet, dan krijg je wel 'n tientje van me. Brrr...

[Lelletje]

Waarom niet beide salarissen op 1 gezamelijke rekening en ieder eigen rekening met 'zakgeld' vanaf de gezamelijke rekening (bedrag kan je samen afspreken).

Wat je overhoudt op gezamelijke rekening kan mooi naar de spaarrekening en spaar je sneller?

Zakgeld is dus voor je eigen dingen, maakt niet uit wat het is?

[douwe.nl]

Toen ik mijn vriendin leerde kennen had ik al een koopwoning, nu woont ze 1.5 jaar bij mij en betaald ze mij naar ratio een tegemoetkoming in de vaste lasten.

M'n vriendin betaald de boodschappen, eind vd maand word het totaal opgeteld en de helft daar van word van haar maandelijkse tegemoetkoming vaste lasten naar mij in mindering gebracht.

Op deze manier zijn de vaste lasten mijn/ons inziens eerlijk verdeeld en houden we toch onze eigen rekeningen waar we op sparen en evt eigen uitgaven van kunnen doen.

Tevens sparen we ieder een vast bedrag per maand voor onze kleine die er aan zit te komen en uitgaven als vakantie / verbouwingen / andere grote gezamenlijke zaken.

Wat er over blijft is voor ons vrij te besteden, op deze manier voorkom je wrijving door elkaar uitgaven, zo vind ik een mooie set wielen onder de auto mooi terwijl zij elke euro anders dan de vaste lasten gespendeerd aan een auto totale flauwekul vind, en ik heb dat met haar zoveelste paar dure laarzen.

Allemaal wat omslachtig maar op deze manier hebben we zicht op de uitgaven die we maandelijks doen aan boodschappen, vaste lasten en onze eigen dingen.

[Ardana]

douwe.nl schreef op zondag 28 april 2013 @ 17:23:
Wat er over blijft is voor ons vrij te besteden, op deze manier voorkom je wrijving door elkaar uitgaven, zo vind ik een mooie set wielen onder de auto mooi terwijl zij elke euro anders dan de vaste lasten gespendeerd aan een auto totale flauwekul vind, en ik heb dat met haar zoveelste paar dure laarzen.

Dit snap ik dus echt niet (nooit gedaan, zal ik ook nooit snappen). Als je een langdurige economische eenheid bent, dan maakt het geen ene flikker uit van "wiens" geld uitgave X gedaan wordt... als er geld tekort is, moet het tóch ergens vandaan komen.
En 't argument "ja maar het is míjn geld" neemt niet werkelijk de irritatie over 'n dure laars/wielen weg, het geeft alleen een excuus om niet te mogen zeuren. Je vind het nl. nog steeds te duur en weggegooid geld. Alleen nu mag je er ineens niet meer over zeuren... nee, daar word je gelukkig van.

Volgens mij wordt je er veel gelukkiger van als je accepteert dat beiden gelukkig worden van andere dingen - en elkaar dat gunt!

[Knakker]

Ardana schreef op zondag 28 april 2013 @ 16:05:
@Sorcerer: je spreekt over "mijn vrouw", ben je gehuwd in gemeenschap van goederen? Want als dat zo is, is je huis en inkomen voor de helft van haar. En ik vind het ook vreemd: als zij een full-time baan heeft, én het huishouden doet, en alsnog minder te besteden heeft dan jij, dan is dat toch onwijs oneerlijk? Zij kan het (vermoedelijk) ook niet helpen dat jij zo'n goed betaalde baan heeft en zij niet. Dat is het statusverschil maar dan binnen de relatie... De een woont in Wassenaar/Aerdenhout, en de ander in de Bijlmer... Tsja, lief, als jij nou even de afwas doet, dan krijg je wel 'n tientje van me. Brrr...

Ik vind dit ook vrij bijzonder Je leeft samen of je doet het niet... en hoe doe je dat dan als je vrouw stopt met werken omdat jullie kinderen krijgen? Sorry schat, maar die laarzen kun je dus niet meer kopen! Bij ons gaat alles op een hoop.

[Metalfreak]

Ardana schreef op maandag 29 april 2013 @ 00:29:
[...]

Dit snap ik dus echt niet (nooit gedaan, zal ik ook nooit snappen). Als je een langdurige economische eenheid bent, dan maakt het geen ene flikker uit van "wiens" geld uitgave X gedaan wordt... als er geld tekort is, moet het tóch ergens vandaan komen.
En 't argument "ja maar het is míjn geld" neemt niet werkelijk de irritatie over 'n dure laars/wielen weg, het geeft alleen een excuus om niet te mogen zeuren. Je vind het nl. nog steeds te duur en weggegooid geld. Alleen nu mag je er ineens niet meer over zeuren... nee, daar word je gelukkig van.

Dus als je er wel over mag zeuren, word je wél gelukkig volgens jou Ik krijg trouwens echt jeuk van die term "langdurige economische eenheid", het is een relatie, geen politieke beweging. Ik snap hem wel. Mijn vriendin zou het ook niet accepteren als ik velgen voor mijn auto zou kopen van "ons" geld, terwijl ze daar geen enkel probleem mee zou hebben als het mijn eigen geld is. Zo werkt het nu eenmaal wel.

Volgens mij wordt je er veel gelukkiger van als je accepteert dat beiden gelukkig worden van andere dingen - en elkaar dat gunt!

En toch zijn er ook wel eens dingen die je van elkaar afkeurt, maar gewoon toestaat zolang jij er niet bij betrokken wordt. Ja, ook dat kan in een relatie.

[douwe.nl]

Metalfreak: amen

Ardana schreef op maandag 29 april 2013 @ 00:29:
[...]

Dit snap ik dus echt niet (nooit gedaan, zal ik ook nooit snappen). Als je een langdurige economische eenheid bent, dan maakt het geen ene flikker uit van "wiens" geld uitgave X gedaan wordt... als er geld tekort is, moet het tóch ergens vandaan komen.
En 't argument "ja maar het is míjn geld" neemt niet werkelijk de irritatie over 'n dure laars/wielen weg, het geeft alleen een excuus om niet te mogen zeuren. Je vind het nl. nog steeds te duur en weggegooid geld. Alleen nu mag je er ineens niet meer over zeuren... nee, daar word je gelukkig van.

Volgens mij wordt je er veel gelukkiger van als je accepteert dat beiden gelukkig worden van andere dingen - en elkaar dat gunt!

Ik begrijp je reactie, het gaat er zeker niet om dat we elkaar niks gunnen hoor. We houden maandelijks ieder ongeveer hetzelfde over na betalen vd vaste lasten, ik betaal daar bijvoorbeeld een stuk meer in juist om te voorkomen dat zij jiks overhoud.

Reden dat we het zo doen is omdat ik altijd erg slecht ben geweest in de omgang met geld en dat eigenlijk pas 2/3 jaar in de hand heb en zij in een vorige relatie een vent had met een enorm gat in z'n hand waardoor er nooit geld was om wat leuks te doen of zelfs de auto te onderhouden.

Het omslachtige begint soms te irriteren en met een kleine op komt en m'n vriendin die dan idd ook mnder gaat werken is het gewoon makkelijker om het op een hoop (je) te gooien.

Je laatste punt is iets wat wel wel hebben moeten leren, elkaars aankopen "accepteren" alleen al door te zien dat de ander daar gelukkig van word. We komen beide uit een lastige financiele situatie namelijk.

[De_Bastaard]

Als man moet je zowieso wat meer door de vingers zien

Zelfde situatie bij mij hoor, vriendin komt ook uit een lastige financiele situatie. Ze is nu sinds we samen wonen eindelijk van zo'n persoonlijk krediet af, maar heeft toch af en toe wat moeite met de kop boven water te houden. Zal wel komen doordat ze wat makkelijker geld uitgeeft als mij, maarja .. you give some you take some.

[Amafi]

Beiden aparte rekeningen en spaarrekeningen.
Tevens hebben we samen een betaal en een spaarrekening.
Salaris komt op de eigen rekening binnen en we maken (via een automatische opdracht) geld over naar de gezamenlijke betaal/spaarrekening. Hier betalen we dan de vakanties, boodschappen en GWL van.
Hypotheek en onderhoud betaal ik zelf volledig en zij spaart tot we samen een ander huis willen kopen.

Ideale situatie is dat we altijd inzicht hebben in hoeveel wie uitgeeft, zonder dat we daar over gezeur hebben op het moment dat we iets uitgeven.
Minder ideaal is dat ik het huis volledig op mijn naam heb staan, (gekocht voordat we een relatie hadden)
En nu we samenwonen/gaan trouwen daar iets voor willen verzinnen hoe we dat het beste kunnen regelen

[Lethalis]

Amafi schreef op maandag 29 april 2013 @ 09:29:
En nu we samenwonen/gaan trouwen daar iets voor willen verzinnen hoe we dat het beste kunnen regelen

Als je zonder voorwaarden gaat trouwen is de woning toch voor de helft van haar geworden, dus dan kan alles naar rato verdeeld worden.

[leroydew]

.

[ Voor 108% gewijzigd door leroydew op 01-05-2013 09:38 ]

[fredkroket]

Ardana schreef op maandag 29 april 2013 @ 00:29:
[...]

Dit snap ik dus echt niet (nooit gedaan, zal ik ook nooit snappen). Als je een langdurige economische eenheid bent, dan maakt het geen ene flikker uit van "wiens" geld uitgave X gedaan wordt... als er geld tekort is, moet het tóch ergens vandaan komen.
En 't argument "ja maar het is míjn geld" neemt niet werkelijk de irritatie over 'n dure laars/wielen weg, het geeft alleen een excuus om niet te mogen zeuren. Je vind het nl. nog steeds te duur en weggegooid geld. Alleen nu mag je er ineens niet meer over zeuren... nee, daar word je gelukkig van.

Volgens mij wordt je er veel gelukkiger van als je accepteert dat beiden gelukkig worden van andere dingen - en elkaar dat gunt!

Volledig mee eens...

Ik snap de discussies nooit zo goed van jouw geld \ mijn geld. Uiteindelijk wil je samen oud worden en deel je in alles denk ik zo. En ik weet wat ik wil, ik weet wat mijn vrouw wil en dan kijken we samen hoe we het kopen of niet. Beetje cru als ik ga sparen voor die auto van 50K, terwijl mijn vrouw op versleten schoenen moet blijven lopen... Tja, het is toch mijn geld... Is voor jullie te hopen dat er niemand werkeloos raakt, dan kan de één een luxe leven leiden, terwijl de ander bijna om komt van de honger...

Kleine nuance: Bovenstaande situatie is van toepassing als je wat langer bij elkaar bent. Snap wel dat als je bijvoorbeeld net samen woont, dat je even de kat uit de boom kijkt de eerste tijd. Maar als je bv eenmaal een huis gaat kopen of aan kinderen gaat beginnen, dan gewoon alles op 1 hoop lijkt me.

[ Voor 10% gewijzigd door fredkroket op 29-04-2013 10:56 ]

[Franck]

fredkroket schreef op maandag 29 april 2013 @ 10:54:
[...]

Volledig mee eens...

Ik snap de discussies nooit zo goed van jouw geld \ mijn geld. Uiteindelijk wil je samen oud worden en deel je in alles denk ik zo. En ik weet wat ik wil, ik weet wat mijn vrouw wil en dan kijken we samen hoe we het kopen of niet. Beetje cru als ik ga sparen voor die auto van 50K, terwijl mijn vrouw op versleten schoenen moet blijven lopen... Tja, het is toch mijn geld... Is voor jullie te hopen dat er niemand werkeloos raakt, dan kan de één een luxe leven leiden, terwijl de ander bijna om komt van de honger...

Kleine nuance: Bovenstaande situatie is van toepassing als je wat langer bij elkaar bent. Snap wel dat als je bijvoorbeeld net samen woont, dat je even de kat uit de boom kijkt de eerste tijd. Maar als je bv eenmaal een huis gaat kopen of aan kinderen gaat beginnen, dan gewoon alles op 1 hoop lijkt me.

Je trekt alles heel makkelijk naar het extreme. Je conclusie klopt dan ook niets van. Alsof iemand de partner dan niet te hulp zou schieten. Dat is wel heel makkelijk discussiëren en zo kun je alle argumenten, ook die van jezelf heel makkelijk ridiculiseren.

[Tjommer]

Mijn vriendin en ik hebben sinds we samen wonen een gezamenlijke rekening geopend, naast onze eigen rekening. Hier storten we elke maand een bedrag op waar we de huur van betalen, boodschappen van doen, GWE/belastingen van betalen. We storten hier allebei hetzelfde bedrag op. Ook maken we elke maand hetzelfde bedrag over op onze gezamenlijke spaarrekening. Ik verdien iets meer, omdat ik 40 uur werk en zij 32, daarvoor werkte zij ook 40 uur en verdiende zij iets meer dan ik. Dit gaat heel goed zo.
Zo houd je je eigen rekening, waar je dan van kan doen wat je wil zonder dat je hoeft te overleggen.

[Zoijar]

Metalfreak schreef op maandag 29 april 2013 @ 08:25:
Mijn vriendin zou het ook niet accepteren als ik velgen voor mijn auto zou kopen van "ons" geld, terwijl ze daar geen enkel probleem mee zou hebben als het mijn eigen geld is. Zo werkt het nu eenmaal wel.

Maar als je dus langdurig samen bent, dan is eigenlijk alles "ons" geld. Dat met het niet erg is als het van je eigen geld komt is puur een semantisch trucje.

Ik zie twee uitzonderingen: als je net samen bent -- je gaat niet na 2 weken alles delen -- en als een van de twee daarvoor al een bedrijf of een aanzienlijke hoevelheid geld/belang heeft -- maar dan trouw je ook niet in gemeenschap van goederen.

Ik ben het helemaal met Ardana eens wat dat betreft, maar er valt niet zo veel te discussieren: de een doet het op deze manier, en de ander op die manier... whatever floats your boat

[ Voor 15% gewijzigd door Zoijar op 29-04-2013 11:07 ]

[Franck]

Zoijar schreef op maandag 29 april 2013 @ 11:04:
[...]

Ik zie twee uitzonderingen: als je net samen bent -- je gaat niet na 2 weken alles delen -- en als een van de twee daarvoor al een bedrijf of een aanzienlijke hoeveelheid geld/belang heeft -- maar dan trouw je ook niet in gemeenschap van goederen.

Dit En ik denk dat de illusie van getrouwd = altijd samen ook inmiddels wel achterhaald is gezien het aantal scheidingen. Neemt niet weg dat dat het uitgangspunt moet zijn. Houdt echter wel rekening houden met in, in plaats van naïef kop in het zand en hopen dat het goed blijft gaan.

[ Voor 27% gewijzigd door Franck op 29-04-2013 11:09 ]

[ByteMe_]

Amafi schreef op maandag 29 april 2013 @ 09:29:
Beiden aparte rekeningen en spaarrekeningen.

Same here. Vind dit vooral fijn omdat ik het overzicht kan houden wat wel en niet eraf kan (vrouw is veel impulsiever dan ik). We houden meestal ongeveer hetzelfde geld over p/m (ik alle huis/abbokosten als hoofdverdiener, zij de boodschappen en extra dingen), maar uiteindelijk zou 1 spaarrekening dan ook goed genoeg zijn.

Ik zet meestal extra geld ook meteen op de spaarrekening omdat deze alleen online bereikbaar is en het zo moeilijker geld wordt uitgegeven aan onzinnige dingen, is voor mij niet zo moeilijk, ik heb steeds minder wat ik eigenlijk wil kopen/hebben en hou geld over, ik schuif nu ook zelf geld voor de kleine op zijn eigen spaarrekening, vrouw hoeft dat van mij niet, heb salarisverhoging gehad en zit dus weer wat breder.

Net als ik geld heb gegeven aan de vrouw voor morgen op de markt, ze wou zelf geld halen, maar in plaats daarvan geef ik haar weer geld mee zodat ze zichzelf kan uitleven. Gewoon een voorbeeld 'Samen delen en elkaar veel gunnen'

[ Voor 27% gewijzigd door ByteMe_ op 29-04-2013 11:30 ]

[Zoijar]

RonaldDesigns schreef op maandag 29 april 2013 @ 11:21:
Net als ik geld heb gegeven aan de vrouw voor morgen op de markt, ze wou zelf geld halen, maar in plaats daarvan geef ik haar weer geld mee zodat ze zichzelf kan uitleven.

Goed bedoeld hoor, maar dit is dus precies de situatie die ik een beetje kleinerend vind. - Hier, vrouw, heb je 50 euro, leef je maar eens lekker uit. - Oh, nou bedankt, man! Het is geen kind dat een snoepje wil kopen

[Mektheb]

Bij ons is alles op 1 rekening.

Haargeld en mijngeld.
We betalen alles van die rekening en we kopen beide voor ons zelf ook van die rekening.
Beide kunnen inzien wat eropstaat en wat er gekocht is, geen verassingen geen geheimen etc.
Spaargeld ook beide op de zelfde rekening.

Relatie : 7 jaar en 2 jaar samenwonend nu het plan volgende jaar ergens in het huwelijksbootje te stappen.

[ByteMe_]

@Zoijar, is weinig kleinerend aan, je weet wat je hebt en bij de twee rekeningen verdeel je alles gelijk en van wat je overhoudt kan je elkaar ook weer eens verrassen, of het nou een cadeau is, iets voor kleding, of wat dan ook. Het geld is van elkaar samen uiteindelijk. Maar sommigen zien hun geld van hun rekening niet van hem/haar. Daar gaat mijn voorbeeld over, niet over 'mag je mijn geld uitgeven'.

[BlakHawk]

Ons systeem:

We roepen al sinds we getrouwd zijn dat we een gezamenlijke rekening moeten openen...

Ik betaal de hypotheek en alle vaste lasten. Dan probeer ik alles wat ik overhoud te sparen.
Mijn vrouw betaalt de boodschappen en alle overige zaken die we kopen/doen

Zo is de verdeling en het gaat eigenlijk wel prima...

[fredkroket]

Franck schreef op maandag 29 april 2013 @ 11:03:
[...]


Je trekt alles heel makkelijk naar het extreme. Je conclusie klopt dan ook niets van. Alsof iemand de partner dan niet te hulp zou schieten. Dat is wel heel makkelijk discussiëren en zo kun je alle argumenten, ook die van jezelf heel makkelijk ridiculiseren.

Met extreme voorbeelden wordt vaak het punt een stuk duidelijker... Overdreven, maar duidelijk...

[Spanky79]

Lekkerboeie86 schreef op zondag 31 maart 2013 @ 22:04:
Lastige constructies lees ik allemaal hier. Geen idee wat verstandig is want heb nog niet zoveel ervaring hierin. Ik woon sinds een half jaar samen. alle vaste lasten worden automatisch afgeschreven van mijn rekening. Mijn vriendin betaald hier een bedrag aan wat past bij haar inkomen. Zeg maar 60/40 grofweg. Daarnaast hebben we een extra rekening geopend voor de boodschappen. Hier storten we allebei hetzelfde bedrag op. Daarvan gaan we ook naar de bios of uit eten enz. Ook de vakantie betalen we van deze rekening. Wat er voor haar overblijft mag je helemaal zelf besteden. En hetzelfde geldt voor mij.

Zo deden mijn vrouw en ik het ook toen we net begonnen samen. Nu zijn we getrouwd in gemeenschap van goederen, maar alsnog hebben we beiden een eigen rekening waar ons loon op binnenkomt. Ik verdien meer en weerk ook meer, dus draag meer bij aan de gezamelijke rekening, we houden beiden ca even veel over op onze eigen rekeningen. Maar voor geldt het idee dat ik zel fbepaal wat ik daarmee doe, ik vind het een fijn gevoel.

Uiteindelijk is alles wat we hebben van ons samen en over grote aankope ovelreg ik altijd. Maar ik vind het wel fijn dat ik ook niet hoef uit te leggen wat ik allemaal aan mijn hobbies uitgeef en waarom. En mijn vrouw mag haar uitspattingen ook hebben, bemoei ik me ook niet mee.. Gaat prima zo

We hebben naast een gezamenlijke boodschappenrekening ook een spaarrrekening voor kapotte tv's en onderhoud aan het huis enzo.

[douwe.nl]

Prima oplossing denk ik zo:)

[Ardana]

@Spanky: je weet dat het bij een eventuele scheiding geen moer uitmaakt op wiens naam een rekening staat, toch? Beiden zijn 50/50 eigenaar van 't saldo, positief of negatief.

@dfrenner: ben je gehuwd in gemeenschap van goederen? Of ben je bij de notaris geweest om een akte op te laten stellen?

@Mekteb: ga je ook huwelijkse voorwaarden op laten stellen?

Ik ben het trouwens ook volledig eens met Zoijar, en wij gaan dan ook inderdaad huwelijkse voorwaarden op laten stellen. Mijn partner brengt een aanzienlijk vermogen in in de relatie, en ik kan me goed voorstellen (en alleen maar toe juichen) dat hij het niet wenselijk acht om dat even met 1 "ja"-woord te zien halveren. Wat we samen opbouwen is 50/50 van ons beiden, wat we inbrengen, versmelt langzaam met het gezamenlijke vermogen.

[Metalfreak]

fredkroket schreef op maandag 29 april 2013 @ 10:54:
[...]

Volledig mee eens...

Ik snap de discussies nooit zo goed van jouw geld \ mijn geld. Uiteindelijk wil je samen oud worden en deel je in alles denk ik zo. En ik weet wat ik wil, ik weet wat mijn vrouw wil en dan kijken we samen hoe we het kopen of niet. Beetje cru als ik ga sparen voor die auto van 50K, terwijl mijn vrouw op versleten schoenen moet blijven lopen... Tja, het is toch mijn geld... Is voor jullie te hopen dat er niemand werkeloos raakt, dan kan de één een luxe leven leiden, terwijl de ander bijna om komt van de honger...

Ik heb het er ook niet over of één van de twee de baan kwijt raakt, dan wordt de situatie vanzelf herzien. Zowel ik als mijn partner is dan echt niet te beroerd om bij te springen. En als ik voor die auto van 50k wil sparen, maar mijn vriendin interesseert het niet of ze op versleten schoenen rondloopt (om een voorbeeld te geven, ze heeft meer schoenen dan ik ), dat mag toch ook? Als de ene wat meer wil laten voor zijn droomaankoop dan de andere, moet dat toch ook kunnen zo lang er niemand onder lijdt? Mijn vriendin verdient meer dan ik op dit moment en we hebben deze situatie nu ingericht naar hoe het op dit moment gaat en dat bevalt me helemaal goed. Nooit gezeur over geld eigenlijk. (over andere dingen dan weer wel, maar dat is vrouwen eigen... )

[Lethalis]

"Zolang er niemand onder lijdt?"

Dat is precies de crux van het verhaal.

Ik gun mijn vriendin van alles, maar ik weet dat ik haar bestedingspatroon persoonlijk niet zou kunnen bekostigen zonder dat ik zelf niets meer over zou houden. Zolang zij haar eigen baan heeft en daar haar spulletjes van koopt, is er niets aan de hand. Zou ze haar baan verliezen en ik voor haar moeten zorgen, dan zal ze het echt met minder moeten doen. Ik ben dan de beroerdste niet en wil best het geld dat overblijft door 2-en delen - voor zover er dan nog iets overblijft - maar dan houdt het ook op. Ik moet ook leven

Zodra we ons nieuwe appartement betrekken (huur) dan is dit ook op beide inkomens gebaseerd. We kunnen daar goed leven en houden elk ongeveer 500 euro per maand over. Niks aan de hand dus. Maar als zij haar baan zou verliezen, dan houden we in 1 klap niets meer over. Haar bijdrage aan het huishouden van 400 euro per maand gaat dan in mindering van de 500 die ik over heb, dus dan hebben we met moeite nog 100 euro en staan we in de survival mode. Haar zorgverzekering zou ik dan niet eens kunnen betalen.

Dit soort berekeningen zetten "kinderen" wel in perspectief trouwens. Het ene moment heb je samen 1000 euro per maand over en het andere moment ben je blut als er 1 persoon stopt met werken en voor een kindje wil zorgen. Gaat snel zoiets.

Het is ook waarom ik niet durf te kopen, maar wel een woning durf te huren voor een bepaald bedrag. We kunnen het altijd weer opzeggen mocht het tegenzitten en iemand zonder baan eindigen.

[ Voor 6% gewijzigd door Lethalis op 30-04-2013 13:02 ]

[Alarmnummer]

Lethalis schreef op dinsdag 30 april 2013 @ 12:53:
Dit soort berekeningen zetten "kinderen" wel in perspectief trouwens. Het ene moment heb je samen 1000 euro per maand over en het andere moment ben je blut als er 1 persoon stopt met werken en voor een kindje wil zorgen. Gaat snel zoiets.

Dan heb je nog niet eens de kosten van de opvoeding van het kind meegenomen

[ Voor 37% gewijzigd door Alarmnummer op 30-04-2013 13:02 ]

[Lethalis]

Alarmnummer schreef op dinsdag 30 april 2013 @ 13:01:
[...]

Dan heb je nog niet eens de kosten van de opvoeding van het kind meegenomen

Ja daar was ik mij ook al van bewust. Ik snap niet hoe andere mensen dat doen.. zo slecht verdien ik namelijk niet en we gaan gewoon in een appartementje zitten. We doen dan helemaal geen rare dingen.

Als zij zou stoppen met werken moet ik volgens mij minimaal 4000 euro per maand bruto verdienen om op dezelfde manier te kunnen blijven leven. Wel een nobel streven voor de komende jaren, maar eigenlijk best bizar.

De enige manier om dat te voorkomen is blijven sparen en tegen die tijd een woning te kopen met een flinke aanbetaling. Dan kunnen we de maandelijkse kosten lager houden en alsnog alles realiseren.

Eigenlijk is de conclusie van het verhaal: mensen gaan tegenwoordig anders om met bankrekeningen onderling, omdat het leven veel duurder is geworden en het moeilijker is om van 1 inkomen rond te komen. Je moet wel alles van 2 inkomens doen en ergens zelf wat ruimte inbouwen om nog het idee te hebben dat je ook zelf iets kunt doen.

Als ik veel meer geld zou verdienen (of alles goedkoper zou zijn), zou het mij ook minder interesseren wat van mij of van haar is. Want dan zou er altijd genoeg zijn voor ons beiden.

Vooral de woonkosten zijn in de randstad enorm gestegen. En laat dat nou een essentieel iets zijn

[ Voor 40% gewijzigd door Lethalis op 30-04-2013 13:23 ]

[JME]

Wij hebben toen we gingen samenwonen een gezamenlijke rekening en spaarrekening geopend. Daarnaast hebben we ieder onze eigen rekeningen gehouden. Salaris gaat van allebei rechtstreeks vanuit de werkgevers naar de gezamenlijke rekening. Iedere maand wordt er met een terugkerende betaalopdracht twee keer hetzelfde vaste bedrag naar beide persoonlijke rekeningen overgemaakt. Tegelijk wordt er een vast spaarbedrag naar de gezamenlijke spaarrekening overgezet.
Ieder krijgt dus evenveel "zakgeld", ondanks dat onze salarissen aardig verschillen. Met dat geld doen we de individuele dingen die we zelf willen: kleding kopen, gadgets, sparen, uitjes met vriend(inn)en, cadeautjes voor elkaar. Alles wat we samen doen, betalen we van de gezamenlijke rekening: vaste lasten, vakantie, bios, uit eten.
Reden voor ons om dit te doen, is dat wij vinden dat wij allebei even hard ons best doen om ons gezin te onderhouden. Dat de één daar minder geld voor krijgt, bijvoorbeeld omdat hij of zij minder uren (betaald!) werkt ivm de kinderen of toevallig in een financieel minder gunstige sector zit, doet daar niets aan af.
In onze omgeving zien wij ook stellen die kiezen om met een ingewikkelde verdeelsleutel te werken of zelfs waarbij beiden de vaste lasten 50/50 doen ondanks een groot verschil in inkomen. Het gevolg is dat zij nooit iets kan terwijl hij de ene dure gadget na de andere koopt. Zij vergoelijkt dat door te zeggen dat hij heel vaak ook iets leuks voor haar koopt, maar onze vertaling is dat zij gewoon afhankelijk is van hem. Dat is iets wat tegen ons gevoel van een gelijkwaardige relatie indruist.
Laatste reden dan waarom wij hebben gekozen voor deze volgens ons meest gelijkwaardige vorm is dat deze toekomstvast is. Het maakt voor de verdeling niet uit of iemand zijn baan verliest of dat we gezamenlijk besluiten dat iemand een dagje meer of minder huishoudelijk werk gaat doen. Hooguit daalt daardoor het spaarbedrag en/of beider zakgeld, maar er ontstaat nooit een verschil of afhankelijkheid tussen ons. En daar voelen wij ons het meest relaxed bij.

[Spanky79]

Ardana schreef op dinsdag 30 april 2013 @ 00:02:
@Spanky: je weet dat het bij een eventuele scheiding geen moer uitmaakt op wiens naam een rekening staat, toch? Beiden zijn 50/50 eigenaar van 't saldo, positief of negatief.

Klopt, het is meer het gevoel dat je zelf ook gewoon geld hebt en niet alles altijd hoeft te overleggen. Uiteindelijk is alles van ons samen, het huis, een auto' s, spaartegoeden etc.

[Thalaron]

Metalfreak schreef op dinsdag 30 april 2013 @ 12:27:
[...]


Ik heb het er ook niet over of één van de twee de baan kwijt raakt, dan wordt de situatie vanzelf herzien. Zowel ik als mijn partner is dan echt niet te beroerd om bij te springen. En als ik voor die auto van 50k wil sparen, maar mijn vriendin interesseert het niet of ze op versleten schoenen rondloopt (om een voorbeeld te geven, ze heeft meer schoenen dan ik ), dat mag toch ook? Als de ene wat meer wil laten voor zijn droomaankoop dan de andere, moet dat toch ook kunnen zo lang er niemand onder lijdt? Mijn vriendin verdient meer dan ik op dit moment en we hebben deze situatie nu ingericht naar hoe het op dit moment gaat en dat bevalt me helemaal goed. Nooit gezeur over geld eigenlijk. (over andere dingen dan weer wel, maar dat is vrouwen eigen... )

Wat er onder andere met de "extreme" voorbeelden bedoeld wordt is dus eigenlijk dat het zoals hierboven beschreven wordt prima is. Maar stel: Je vriendin/vrouw heeft voor 25.000 euro aan noem het even "schoenen" gekocht in de afgelopen "x" jaar. In diezelfde tijd heb jij dat apart gezet voor jou "droom" auto.

Nu raakt zij haar baan kwijt (reorganisatie of wat dan ook). Zij heeft geen cent te makken en tsja, jij hebt 25K staan. Nu heeft zij geld nodig voor wat dan ook... en dat betekend dat dus dat jij voor het "dilemma" staat dat jij van JOU spaargeld voor JOU droomauto, gezamenlijke lasten moet gaan afstaan.

In een dergelijke situatie zou ikzelf denken, dan had je maar een buffer moeten laten staan en niet zoveel troep moeten kopen... wat de relatie niet ten goede zal doen komen. Wij overleggen grote aanschaffen gewoon en houden rekening met elkaar. Ook in de zin van dat ik bepaalde wensen heb en zij andere... ikzelf hoef geen bruiloft of zelfs een trouwring. Ik wil echter wel een keer een nieuwe NAS of bv. een beamer... waar zij relatief weinig voor voelt.

Je kiest om SAMEN een relatie aan te gaan. Daar horen nu eenmaal zowel de lusten alswel de lasten bij.
Als je dit niet wilt, denk ik persoonlijk dat je op een gegeven moment tegen problemen/irritaties aan zal lopen (uitzonderingen zijn er altijd natuurlijk).

Ik denk wel dat het een hypocriet is om te denken dat als je je "eigen" potje zakgeld is dat er nooit gezeur/irritatie over zal komen aan waar het aan opgaat. Rekening houden met elkaars wensen en een gezamelijk budget houden maakt het bij ons in elk geval "simpeler en overzichtelijk"

Maar dit is mijn MENING he!! Ieder moet het voor zich weten. Maar ik denk met geld altijd maar zo: Hoe ingewikkelder het wordt, hoe meer er fout kan lopen!

[Spanky79]

@ Thalaron: in extreme gevallen zit er denk ik sowieso iets scheef in je relatie. Mijn vrouw moppert wel eens op mijn hobbies, aan de andere kant zeg ik dan: 'maar jij hebt ook een hobby, je twee kinderen...

Gelukkig heeft mijn vrouw een beetje humor... maar krijg wel eens een schoen naar mijn hoofd op dergelijke momenten ;P

[Ardana]

Ik denk dat het uiteindelijk gaat om dezelfde levensinstelling: als beiden erg spaarzaam zijn, is dat prima. Als beide erg van "ik leef maar 1x" zijn, is dat ook prima. Als de een erg spaarzaam is, en de ander een gat (of gaatje) in z'n hand heeft, al is 't maar in de ogen van de ander, dan krijg je spanningen in de relatie, of dat nou op korte, of op lange termijn is.

Dat kun je proberen op te lossen door iets te hebben als "eigen geld", kun je kijken of je het moment waarop iets dergelijks escaleert kunt uitstellen. Maar dat is 't dan ook wel: uitstellen tot het moment dat er iets gebeurd wat de verschillen tussen beiden benadrukt. En het rotte eraan is: dat gaat meestal ten koste van de persoon die spaarzaam is.

Ik zou dan eigenlijk ook altijd willen adviseren om geld al vroeg in de relatie bespreekbaar te maken. Niet in de eerste week uiteraard, maar in het eerste half jaar zeker wel. Hoe kijk je tegen geld aan, wat is je doel met geld? Als je moet kiezen, wil je dan 'n mooi huis, 'n leuke vakantie, reserves op de bank, wat luxe, mooie kleding, gadgets, een potje voor de kinderen? Ben je in staat om jezelf te beheersen? Wil je bepaalde dingen per se kunnen blijven doen? Waar kun je zonder, waar absoluut niet? Etc.
Eigenlijk zijn dat ook vragen die je je stelt als je een huis koopt, maar dan een stukje beperkte: enkel in relatie tot het huis. En veel te weinig mensen stellen zich die vraag in 'n relatie mbt geld an sich.

Mijn partner vind het heel belangrijk dat er een budget(je) blijft voor spontane dingen: 'n ijsje bij de Mac, 'n filmpje, etc. Ik vond dat ik er representatief uit moest zien voor m'n werk. We geven beiden niet veel om vakanties, auto's of 'n leuk ingericht huis. Er moet wel een spaarrekening zijn, maar als daar ongeveer 10K op staat, is dat ruim voldoende. Met deze wensen houden we dan ook rekening in onze financiële planning. En hoewel hij graag (veel) geld mag uitgeven aan projecten zoals ´n drumstel of vivarium die wellicht nooit ergens toe leiden, heb ik weer andere hobby's. Zolang onze minimum-eisen bereikt zijn, zal 't ons eigenlijk aan onze derrière oxideren.

En ik denk dat een feitelijke keuze voor 1 of 2 rekeningen dan eerder een symptoom, dan een oorzaak of oplossing is. De basis ligt nl. in "hoe kijk je tegen geld aan, wat betekent geld voor jou?".

[Anoniem: 93248]

Misschien wat laat maar toch:

Toen mijn vriendin en ik samen gingen wonen was zij nog niet klaar met school (PABO) het beetje geld wat ze toen op zaterdag verdiende heb ik haar maar laten sparen. De rest betaalde ik dus allemaal; huur, GWL, telefoons, verzekeringen etc. Toen ze eenmaal een baan had zijn we de kosten een beetje op gaan splitsen zodat we allebei ongeveer dezelfde lasten hadden.
Niet heel lang daarna zijn we getrouwd en hebben we één rekening genomen waar alles op en af gaat.

Het heeft mij nooit geen ene moer gescheeld om haar volledig financieel te dragen. Ik kon het betalen, zij niet; simpel
Vandaag de dag verdien ik nog steeds ruim meer dan haar maar het is nog nooit in me opgekomen om dan een groter voor 'mezelf' te sparen/houden aangezien je dan een beetje de plank mis slaat in een huwelijk