Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[PLAE]

Met mijn partner ga ik op korte termijn een woning kopen. Daarbij komt ook een samenlevingscontract kijken.

Nu is onze verhouding in inkomsten 60/40 en eigenlijk wil ik op die manier ook de woning kopen. De verhouding hou ik ook aan wanneer het gaat om vaste lasten die aan de woning vast zitten (GWL, gemeentelijke belastingen, verzekeringen, spaarrekening voor onderhoud/verbouwingen woningen) en enkele zaken die daar iets verder vanaf staan (boodschappen, internet/tv). Dat doen we overigens ook nu al nu we huren. 'Gewoon' sparen doen we zelfstandig.

<sub>edit: Mochten er ooit kinderen komen waardoor zij minder gaat werken (werken nu beiden 40 uur) dan ga ik meer betalen omdat je samen kinderen krijgt en daar de zorgen voor deelt. De verhouding op papier blijft gelijk. Daar mag zij natuurlijk niet de dupe van worden.

Belangrijke motivatie voor mij is de ellende die ik heb zien ontstaan bij mijn ouders door te trouwen in gemeenschap van goederen met ongelijke inkomens/bezittingen. Een ander stel waar er erg veel druk vanuit de ouders van de bruid werd uitgeoefend op de bruidegom dat hij in gemeenschap van goederen moest trouwen omdat hij anders niet echt van haar hield. 15 jaar later heeft hij na de scheiding de helft van z'n bedrijf moeten verkopen. In een dergelijke situatie wil ik nooit terecht komen.</sub>

Mijn vriendin is nu aan het bedenken of ze zich dit ok vind of niet.

Hoe hebben andere Tweakers dit verdeeld? Op andere fora zie ik in topics dat over het algemeen (met name bij de wat lagere inkomens) alles op een hoop wordt gegooid. Ik kan me daar zelf weinig bij voorstellen.

[ Voor 8% gewijzigd door PLAE op 06-09-2015 13:56 ]

[Mach]

Achteraf gezien had ik het ook beter naar rato kunnen doen. Ben er uiteindelijk niet van aan de bedelstaf geraakt, maar het heeft een nare ervaring (van uit elkaar gaan) financieel nog wat zuurder gemaakt.

[418O2]

We betalen hier ieder de helft van de gezamenlijke kosten. We verdienen evenveel dus dat maakt t makkelijker.

We sparen ook samen voor dingen als onderhoud van het huis en de auto.

Verder is alles persoonlijk.

[MAX3400]

Bepaalde zaken kan/wil je niet 60/40 afrekenen. Als voorbeeld: rioolheffing. Dat wordt vaak per lid of per huishouden berekend. Bot gezegd: je gooit evenveel weg en je gaat even vaak naar de plee; moet je partner dan minder betalen? Water/electra: je doucht allebei 10 minuten per dag, poetst allebei 2x je tanden, gebruikt samen de vaatwasser & wasmachine. Moet de een daar dan gemiddeld (!!!) meer voor betalen dan de ander?

De grootste kostenpost zijn de hypotheek en de bijkomende verzekeringen. Persoonlijk, maar dat ben ik, zou ik die echt 50/50 doen. Zeker de verzekeringen; uiteindelijk is een dekking (gemakshalve) 100% en zullen jullie beiden blij zijn dat na een storm een ruit wordt vervangen. Of zal 1 partner blij zijn (no offense) als de ander overlijdt en alle kosten zijn gedekt in de levensverzekeringen.

Je zegt ook: mochten er kinderen komen, gaat ze minder werken. Dan krijgt ze waarschijnlijk ook minder inkomen. Stel dat ze van 40 uur naar 20 uur gaat en ook naar rato betaalt krijgt. Als je dan alsnog je 60/40 wil handhaven, wordt dat voor je partner eigenlijk 60/80 (want er komt rechts maar de helft binnen).

Denk er nog maar eens heeeeel goed over na welke verdeling het slimste is; maak maar eens een paar Excel-sheets waarbij de ene persoon het dubbele gaat verdienen of de andere persoon (om whatever reason) 0 gaat verdienen.

[ Voor 8% gewijzigd door MAX3400 op 06-09-2015 13:51 ]

[PLAE]

MAX3400 schreef op zondag 06 september 2015 @ 13:50:
Bepaalde zaken kan/wil je niet 60/40 afrekenen. Als voorbeeld: rioolheffing. Dat wordt vaak per lid of per huishouden berekend. Bot gezegd: je gooit evenveel weg en je gaat even vaak naar de plee; moet je partner dan minder betalen? Water/electra: je doucht allebei 10 minuten per dag, poetst allebei 2x je tanden, gebruikt samen de vaatwasser & wasmachine. Moet de een daar dan gemiddeld (!!!) meer voor betalen dan de ander?

Je kunt er helemaal in doordraaien inderdaad maar dat is niet het idee. Je weet toch wat je gezamenlijk aan kosten hebt jaarlijks en dat doe je 60/40 per grotere post.

Zeker de verzekeringen; uiteindelijk is een dekking (gemakshalve) 100% en zullen jullie beiden blij zijn dat na een storm een ruit wordt vervangen. Of zal 1 partner blij zijn (no offense) als de ander overlijdt en alle kosten zijn gedekt in de levensverzekeringen.

Hier begrijp ik geen snars van

Je zegt ook: mochten er kinderen komen, gaat ze minder werken. Dan krijgt ze waarschijnlijk ook minder inkomen. Stel dat ze van 40 uur naar 20 uur gaat en ook naar rato betaalt krijgt. Als je dan alsnog je 60/40 wil handhaven, wordt dat voor je partner eigenlijk 60/80 (want er komt rechts maar de helft binnen).

Sorry, dit had ik niet duidelijk omschreven. Wanneer dit het geval is zal ik meer gaan betalen zonder dat op papier de eigendomsverhouding wijzigt.

[418O2]

Je kan ook alle gezamenlijke kosten van een gezamenlijke rekening laten gaan en elke maand je deel van de kosten overboeken? Zo doen wij het.

[PLAE]

Ja dat is ook het idee

[Lolhozer]

Wij legden in eerste instantie evenveel in, maar tegenwoordig gaat alles op de grote bukt en krijgen we allebei periodiek een gelijke betaling.

Op die manier kunnen we allebei evenveel sparen.

Ik heb een leaseauto vanuit mijn werk, maar een auto voor mijn vriendin betalen we ook gezamenlijk. Ook voor de kinderen betalen we beiden dus evenveel. Uiteindelijk geen scheve gezichten of moeilijk doen over bepaalde uitgaven omdat de één daar meer aan zal bijdragen dan de ander.

[Imperium]

Wij hebben alles op de grote hoop, ik verdien aanzienlijk meer dan mijn vrouw, desondanks zijn we in gemeenschap van goederen getrouwd, Samen in samen uit.

Heel kort door de bocht, maar dat ze minder verdiend maakt haar in mijn ogen niet minder dan ik. ze werkt er net zo hard voor, en als ze minder uren werkt kom ik thuis in een schoon huis en verzorgde kinderen.

Zo werkt het voor ons in ieder geval.

[Renquin]

Bij ons thuis is het, op dit moment nog gezien alle vaste lasten van ons huidige huis van mijn rekening af gaan, dat mijn vrouw 50% van die lasten aan mij over maakt.
We zijn gezamelijk een nieuw huis aan het kopen en hier wordt het uiteindelijk gewoon elke maand een vast bedrag naar de gezamelijke rekening en de rest op je eigen rekening houden.

Grote uitgaven die er komen, worden sowieso altijd 50/50 afgerekend.
Mochten er ooit nog kinderen bijkomen, dan denk ik dat alles gewoon op 1 grote hoop gegooid gaat worden en we daaruit elk een toelage krijgen om "eigen dingen" van te doen.

P.s. we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, dus alles is sowieso van ons beide

[Sport_Life]

Alles op 1 hoop bij ons, gaat al jaren goed, En nooit gezeur om geld (hebben wat dat betreft ook niet te klagen, scheelt misschien ook). Ik vind het raar als stelletjes beide bij de pinautomaat staan hun eigen geld te pinnen.

Wij kiezen voor een bepaald uitgavenspatroon dat past bij ons inkomen (qua huis, vakantie, ed) en dit is in de praktijk een gemiddelde tussen mijn inkomen en dat van haar .

[ Voor 52% gewijzigd door Sport_Life op 06-09-2015 14:19 ]

[Thecola]

Alles op 1 hoop en allebei 'zakgeld' maandelijks uitkeren doen wij.

[Lethalis]

Uiteindelijk is het heel simpel: hoe groot is de ongelijkheid?

Valt het mee, dan kun je het zonder al teveel gedoe op 1 hoop gooien. Is het verschil erg groot, dan is het de moeite om daar over na te denken.

[Sport_Life]

Lethalis schreef op zondag 06 september 2015 @ 14:14:
Uiteindelijk is het heel simpel: hoe groot is de ongelijkheid?

Valt het mee, dan kun je het zonder al teveel gedoe op 1 hoop gooien. Is het verschil erg groot, dan is het de moeite om daar over na te denken.

Als het verschil erg groot is lijkt het mij juist lastiger. Ofwel de een spaart veel meer (wat uiteindelijk ook uitgegeven moet worden) ofwel de een leeft veel luxer dan de ander. Of je calculeert al in dat je uit elkaar gaat, dan is het anders en is het handig om te sparen voor de volgende ex .

[ Voor 4% gewijzigd door Sport_Life op 06-09-2015 14:18 ]

[Mektheb]

Thecola schreef op zondag 06 september 2015 @ 14:12:
Alles op 1 hoop en allebei 'zakgeld' maandelijks uitkeren doen wij.

Dit.

Als je al een tijd samen bent en na een jaar of 4/5 ineens 1 huishouden krijgt en al helemaal voor elkaar gaat en toch samen wil blijven.

Dan is het voor mijn idee toch alles van ieder.
Of ik nu meer verdien dan haar.

[President]

PLAE schreef op zondag 06 september 2015 @ 13:42:
Hoe hebben andere Tweakers dit verdeeld? Op andere fora zie ik in topics dat over het algemeen (met name bij de wat lagere inkomens) alles op een hoop wordt gegooid. Ik kan me daar zelf weinig bij voorstellen.

Hier wordt alles bij elkaar gegooid, al komen wij met 1800/1600 netto vast bij jou onder de noemer 'lagere inkomens' al hebben we beiden gewoon HBO opleiding.

ALs je 60% en 40% gaat doen dan vind je dus eigenlijk dat jij meer 'verdient' dan je partner. Op je werk is dat misschien zo, maar dan verwacht ik ook dat jij zeker 60% van het huishouden doet, dat jij zorgt dat je minder geld kwijt bent aan kleding/auto/etc. En natuurlijk moet je als er straks kinderen zijn ook meer luiers vervangen, meer spuug opruimen, etc.

Als er een groot verschil in rijkdom is voordat je gaat trouwen (bijv. 1 van de 2 heeft een eigen bedrijf of heeft al een ton) dan kun je best laten vastleggen dat alles wat er voor het huwelijk was dat naar ratio wordt verdeeld, maar dat de inkomsten tijdens het huwelijk 50%/50% worden verdeeld.

[Piper]

Pas ook over geblogd, wij weten wat we per maand nodig hebben voor de gezamenlijke lasten en leggen naar verhouding in.
Hebben samen een huis gekocht, gewoon 50/50. Dat ik dan maar iets meer aan het huis heb betaald dan mijn wederhelft als we uit elkaar zouden gaan is dan maar zo en kan daar niet wakker van liggen.

Als ik hetzelfde als mijn partner zou verdienen dan hadden we ook een ander, goedkoper, huis moeten kopen maar ik wilde liever wat meer neerleggen en wonen waar we nu wonen, daar betaal ik dan ook voor.

[Fore!]

Mektheb schreef op zondag 06 september 2015 @ 14:22:
[...]

Dit.

Zelfde hier. Op 1 hoop, samen wat "prive" spaargeld. Maar dat is meer voor het kopen van een kado voor kerst/ de verjaardag van de partner .
Met mijn geld worden de rekeningen betaald + boodschappenen rest bedrag van eind v/de maand gaat naar de spaar rekening, zij gooit alles direct op de spaarrekening.
Zo is ook onze hypotheek afgestemd.

Het scheelt ook weer hoe jullie in elkaar steken. We hebben allebei geen last van een gat in de hand en hebben vrijwel de zelfde interesses. Als we wat bijzonders willen zeggen we dat gewoon tegen elkaar, in sommige gevallen in kort overleg.

Dus in onze situatie werkt het prima. Dit jaar ben ik nog de groot verdiener en dat gaat ook weer veranderen, vind ik helemaal niet erg. Betekent dat we eerder klaar zijn met het spaarpotje voor t volgende project .

[ybos]

tweakerdennis schreef op zondag 06 september 2015 @ 14:28:
[...]

ALs je 60% en 40% gaat doen dan vind je dus eigenlijk dat jij meer 'verdient' dan je partner. Op je werk is dat misschien zo, maar dan verwacht ik ook dat jij zeker 60% van het huishouden doet, dat jij zorgt dat je minder geld kwijt bent aan kleding/auto/etc. En natuurlijk moet je als er straks kinderen zijn ook meer luiers vervangen, meer spuug opruimen, etc.

Deze vind ik erg sterk!

Bij ons ook gewoon op grote hoop. Dankzij werk van mijn vrouw enkele jaren flink kunnen sparen. Door een change is ons leven over enkele tijd inkomen van mijn vrouw minimaal. Dit gun ik haar van harte, ga daar echt niet moeilijk over doen. Hier dus ook 1 grote, en straks wat minder grote hoop

[Squ1zZy]

Lastig... Ik heb mijn ex uit moeten kopen voor 28.000 euro. Dat was veel geld. Gelukkig ging alles goed, maar nooit meer... Ik ga never-nooit meer een contract aan of trouwen...

[President]

Squ1zZy schreef op zondag 06 september 2015 @ 15:59:
Lastig... Ik heb mijn ex uit moeten kopen voor 28.000 euro. Dat was veel geld. Gelukkig ging alles goed, maar nooit meer... Ik ga never-nooit meer een contract aan of trouwen...

Jammer dat je door één negatieve ervaring zo in het leven bent gaan staan. Ik hoop dat je een vrouw tegenkomt die er ook zo over denkt en niet een die wel wil trouwen maar deze 'behoefte' teleurgesteld zal moeten onderdrukken om bij jou te blijven

Maar TS: hoe denkt jouw vriendin er over? Zij moet er 'over nadenken' zeg je. Is ze bang dat je dit doet omdat je bang bent dat het fout gaat lopen?

[ Voor 12% gewijzigd door President op 06-09-2015 16:15 ]

[LED-Maniak]

Waarom dat ratio van 60/40? beter lezen.

Je weet wat je uitgaven zijn, je weet wat inkomsten van beide is. Elk jaar maak je de balans op en reken je uit hoeveel een ieder in verhouding meebetaalt in het huishouden. Verdient je wederhelft opeens minder of blijft ze thuis voor de kinderen, dan draag jij naar rato een groter deel van de kosten.

Wat is daar oneerlijk aan? Ja, je gebruikt evenveel het toilet en de douche. Maar gelijk afrekenen lijkt mij niet het doel van samenwonen.

[ Voor 19% gewijzigd door LED-Maniak op 06-09-2015 16:21 ]

[StecaGrid]

Wij leven vanuit gelijkwaardigheid. Wij doen beiden ons best, We hebben samen een huishouden en we gaan ervan uit dat de een niet de kantjes ervan afloopt. We kunnen elkaar vanuit deze gelijkwaardigheid aanspreken op exorbitante uitgaven. Als de een minder gaat werken omdat hij of zij het niet trekt, er geen andere baan beschikbaar is of zelfs werkloos dan dealen we er beiden mee. We zijn financieel gelijkwaardig ingestapt en als we uit elkaar gaan is het niet erg als alles door de helft gaat.
Het grootste voordeel is dat we beiden gelijk in het leven staan. We hebben dus ook een gelijk uitgavenpatroon

[kmf]

Ieder een vast percentage van de eigen inkomen inleggen (bv 50%) in een gezamenlijke pot en daar de vaste laten/levenskosten mee betalen.

De reterende percentage kan je gebruiken voor de eigen uitgaven (ziektekosten, gadgets). Zo is het altijd eerlijk, loop het mee met je carrière en je houdt geld voor jezelf over (geen gezeur met "weer een telefoon?")

[Anoniem: 459533]

Wij gooien ook alles op 1 hoop.
We hebben 3 rekeningen, 1 van haar, 1 van mij en de gezamelijke.
De gezamenlijke rekening laten we onze vaste lasten van af gaan en onze salarissen worden erop gestort. Daarnaast werk ik meer en verdien ik ook meer dan mijn vrouw maar mijn vrouw zorgt overdag voor de baby, de hond en de katten en ook dat is werk in mijn optiek wat niet betaald wordt. Als wij dingen willen overleggen we het met elkaar en sleuren we het via internetbankieren het naar onze eigen rekening en zetten we in de omschrijving waar het voor is/was. Zo kunnen we altijd terug kijken wat er mee gedaan is. Nu liggen onze wensen voor dit jaar uit elkaar. Bijvoorbeeld ik wil de nieuwe Iphone 6s+ en zij wil haar rijbewijs maar wat wij doen is eerst voor beiden sparen en dan tegelijkertijd datgene halen wat we beiden willen. Dit vinden wij een eerlijk systeem en kan er nooit gezegd worden dat de een wordt voorgetrokken en de ander niet. Soms zijn er ook andere duurdere dingen wat wat moeilijker is zoals de nieuwe Ford Mondeo die ik (we) ga(an) kopen maar dat doen we uiteindelijk voor ons gezamelijk omdat de baby en Loopie (de hond) ook gebruik van maken. Wat ik met dit wil zeggen is, is dat je uiteindelijk zelf moet kijken wat je wil. Om alles te scheiden heb ik zelf het idee dat je niet helemaal zeker van alles bent want een relatie/huwelijk heb je samen en je moet samen eruit komen en elkaar steunen door dik en dun en ook in zure tijden. En geld....ach wanneer je eenmaal de "lucht" ingaat heb je er toch niks aan dus maak het voor jullie samen elkaar het leven comfortabel zou ik zeggen en dat de een meer dan de ander heeft maakt niet uit het gaat om jullie samen. Onder huwelijkse voorwaarden trouwen vind ik ook zo'n iets dat je er van uit gaat dat je partner je later financieel gaat uitkleden. Zoiets kan altijd gebeuren maar daar moet je niet van uit gaan. Doet me denken aan dat liedje van van Acda en De Munnik cd van jou, cd van mij

[ Voor 7% gewijzigd door Anoniem: 459533 op 06-09-2015 17:32 ]

[President]

Anoniem: 459533 schreef op zondag 06 september 2015 @ 17:22:Onder huwelijkse voorwaarden trouwen vind ik ook zo'n iets dat je er van uit gaat dat je partner je later financieel gaat uitkleden. Zoiets kan altijd gebeuren maar daar moet je niet van uit gaan.

Toch is het tegenwoordig niet meer dan 'verstandig' om rekening te houden met deze mogelijkheid. Kijk je naar http://statline.cbs.nl/St...l&HD=100526-0713&STB=G1,T dan scheid jaarlijks 1 op de 100 paren. Het totaal echtscheidingspercentage ligt op 38%, maar het is mij niet geheel duidelijk wat dat inhoud.

Qua gevoel ben ik het met je eens, maar dat is omdat men een relatie/huwelijk ziet als iets met 'gevoelens' en het wordt niet gewaardeerd als je gewoon functioneel bekijkt dat de kans aanwezig is dat je ooit uit elkaar gaat. Ik begrijp het standpunt van TS, maar ik begrijp ook jouw standpunt

[coyote1980]

Wij weten wat er maandelijks ongeveer nodig is om het huishouden draaiend te houden, boodschappen, tanken, hypotheek, nutsbedrijven, in grote lijnen is het wel duidelijk. Hierop hebben we, op basis van inkomen, een verdeling gemaakt van wie wat maandelijks bijdraagt. De een werkt iets minder en doet meer in het huishouden, daardoor hebben we een 60/40 verdeling in de kosten. Zijn er onvoorziene extra uitgaven? Dan doen we allebei een extra schep geld in de pot, veelal gewoon 50/50 verdeeld.

Ieder z'n eigen geldstroom en spaarrekening en daarnaast een gemeenschappelijke rekening voor gemeenschappelijke zaken. Dat werkt voor ons al jaren prima.

Als "trouwen in gemeenschap van goederen" een eis wordt om je liefde te bewijzen, dan is daar het gat van de deur: dat heeft liefde namelijk niet nodig.

[Webgnome]

Stap 1 is eigenlijk eerst uitzoeken hoeveel je per maand nodig hebt om je vaste lasten te kunnen betalen. Bij ons is het vrij simpel. We betalen na rato.

[Web-Brielle]

Wel leuk zo om al die verschillende verdelingen te zien.
Zelf verdien ik meer dan mijn vriendin maar alles gaat op 1 hoop. Huur etc van mijn rekening, leuke dingen en boodschappen van haar rekening.

Zelf zie ik het probleem niet hiervan. De leuke dingen doen we liever samen dan alleen. Maar soms als we iets alleen willen doen dan kan dat ook gewoon zonder scheve gezichten.

Sparen doen we waar we kunnen.
Mocht zij iets over hebben, dan wordt dat naar mij overgemaakt en op de spaar gezet.

[DrivinUCrazy]

coyote1980 schreef op zondag 06 september 2015 @ 17:55:
Wij weten wat er maandelijks ongeveer nodig is om het huishouden draaiend te houden, boodschappen, tanken, hypotheek, nutsbedrijven, in grote lijnen is het wel duidelijk. Hierop hebben we, op basis van inkomen, een verdeling gemaakt van wie wat maandelijks bijdraagt. De een werkt iets minder en doet meer in het huishouden, daardoor hebben we een 60/40 verdeling in de kosten. Zijn er onvoorziene extra uitgaven? Dan doen we allebei een extra schep geld in de pot, veelal gewoon 50/50 verdeeld.

Ieder z'n eigen geldstroom en spaarrekening en daarnaast een gemeenschappelijke rekening voor gemeenschappelijke zaken. Dat werkt voor ons al jaren prima.

Als "trouwen in gemeenschap van goederen" een eis wordt om je liefde te bewijzen, dan is daar het gat van de deur: dat heeft liefde namelijk niet nodig.

Zo hebben wij het ook. Alleen is bij ons de verhouding iets anders (66,6/33,3). Daarnaast is het bij ons zo dat het huis cq hypotheek van mij is. Zij betaalt niet mee in de aflossing van de hypotheek, maar wel een derde van de rente. De rente zien we als "huur" van de bank.

[MAX3400]

coyote1980 schreef op zondag 06 september 2015 @ 17:55:
Wij weten wat er maandelijks ongeveer nodig is om het huishouden draaiend te houden, boodschappen, tanken, hypotheek, nutsbedrijven, in grote lijnen is het wel duidelijk.

De dikgedrukte dingen snap ik misschien niet. Tenminste, ik ga ervanuit dat in een relatie het zeer zeldzaam is dat twee personen exact hetzelfde rijden en exact hetzelfde nuttigen. Dan zijn die kosten toch ook anders?

Jij rijdt elke dag 300km voor werk in een Mercedes S-klasse en je partner elke dag 40km in een Micra; is het dan "evenredig" eerlijk dat de een bijdraagt aan het verbruik van de ander of de verzekering van dat bakbeest? Of de partner vind het heerlijk om elke avond een fles champagne te drinken a 30 Euro; is het dan redelijk dat de ander, die geen alcohol drinkt, hieraan meebetaalt?

Als jij / jullie (ook anderen in dit topic) je hier fijn bij voelt, dan hoor je me niet maar ik snap sommige redenaties niet. Zeker gezien het feit dat zowel topicstarter als anderen zeggen "ik hoop nooit meer in zo'n situatie te komen", waarom dan wel bijdragen aan elkaars eigen zaken? Uiteindelijk heb je, in mijn rare voorbeeld, 10000 Euro bijgedragen aan de flessen champagne terwijl de overige normale boodschappen nog geen 4000 Euro waren. Is dat normaal?

[coyote1980]

MAX3400 schreef op zondag 06 september 2015 @ 19:08:
[...]

De dikgedrukte dingen snap ik misschien niet. Tenminste, ik ga ervanuit dat in een relatie het zeer zeldzaam is dat twee personen exact hetzelfde rijden en exact hetzelfde nuttigen. Dan zijn die kosten toch ook anders?

Jij rijdt elke dag 300km voor werk in een Mercedes S-klasse en je partner elke dag 40km in een Micra; is het dan "evenredig" eerlijk dat de een bijdraagt aan het verbruik van de ander of de verzekering van dat bakbeest? Of de partner vind het heerlijk om elke avond een fles champagne te drinken a 30 Euro; is het dan redelijk dat de ander, die geen alcohol drinkt, hieraan meebetaalt?

Als jij / jullie (ook anderen in dit topic) je hier fijn bij voelt, dan hoor je me niet maar ik snap sommige redenaties niet. Zeker gezien het feit dat zowel topicstarter als anderen zeggen "ik hoop nooit meer in zo'n situatie te komen", waarom dan wel bijdragen aan elkaars eigen zaken? Uiteindelijk heb je, in mijn rare voorbeeld, 10000 Euro bijgedragen aan de flessen champagne terwijl de overige normale boodschappen nog geen 4000 Euro waren. Is dat normaal?

Wij fietsen beiden naar het werk, als een van beiden dagelijks de auto nodig had dan zouden de zaken inderdaad wat anders verdeeld worden. Ik snap de verwarring In ons geval zijn autoritjes louter bezoek, winkelen en vakantie.

[MAX3400]

coyote1980 schreef op zondag 06 september 2015 @ 19:17:
[...]

Wij fietsen beiden naar het werk, als een van beiden dagelijks de auto nodig had dan zouden de zaken inderdaad wat anders verdeeld worden. Ik snap de verwarring In ons geval zijn autoritjes louter bezoek, winkelen en vakantie.

Check! Ik heb altijd de luxe gehad minstens 1 auto per lid van een huishouden voor de deur te hebben; dat kan nog wel aardig in de papieren lopen op sommige momenten, vandaar.

[Lulukai]

15 jaar later heeft hij na de scheiding de helft van z'n bedrijf moeten verkopen. In een dergelijke situatie wil ik nooit terecht komen.

Als hij dat bedrijf heeft opgebouwd tijdens die 15 jaar dat ze samen waren, vind ik eigenlijk dat ze wel recht heeft op de helft. Dat hij het moet verkopen is natuurlijk ontzettend sneu, ik zou proberen regelen dat ze gewoon de helft van de winst blijft krijgen. Wanneer het een familiebedrijf was dat hij kreeg van zijn ouders zou ik het wel niet kunnen accepteren.

[Anoniem: 87260]

Als je bang bent om uit elkaar te gaan en kosten over te houden moet je de hypotheek op je eigen naam zetten en het aflossingsdeel zelf betalen. Wie zegt dat het over 5 jaar nog 60/40 is. dan staat je woning wel zo in de boeken.

Wij doen alles op 1 rekening en maken elke maand een vast bedrag naar onszelf over waarvan we onze eigen aankopen doen. We sparen dan ook vanuit die gezamenlijke rekening voor vakanties en pechgevallen. alles wat eventueel overblijft gaat naar een buffer rekening voor het geval iemand werkloos raakt.

Persoonlijk vind ik dat alles wat je in de relatie doet dat doe je samen. Als iemand overwerkt maakt de ander vast avond eten en doet de boodschappen. Mocht je al veel spaargeld hebben van voor je relatie kun je dat gewoon vast laten leggen dat dat alleen van jou is.

[ Voor 20% gewijzigd door Anoniem: 87260 op 06-09-2015 19:31 ]

[MAX3400]

Lulukai schreef op zondag 06 september 2015 @ 19:26:
[...]

Als hij dat bedrijf heeft opgebouwd tijdens die 15 jaar dat ze samen waren, vind ik eigenlijk dat ze wel recht heeft op de helft. Dat hij het moet verkopen is natuurlijk ontzettend sneu, ik zou proberen regelen dat ze gewoon de helft van de winst blijft krijgen. Wanneer het een familiebedrijf was dat hij kreeg van zijn ouders zou ik het wel niet kunnen accepteren.

Als het bedrijf nog geen 50K waard was op papier of tijdens verkoop en de ander verdiende in die 15 jaar 3 miljoen; vind je dan alsnog dat die "rijke stinkerd" recht heeft op 25K tijdens de scheiding?

Wederom; ik geef altijd voorbeelden in het extreme maar zelfs als de ene persoon precies op de rand van belastingschaal A zit, is het voor beide partijen efficienter om een bepaald iets niet te verdelen waardoor aftrek/risico op lange termijn wordt geminimaliseerd en er netto meer geld overblijft voor "scheidingsregelingen" ofzo.

[ Voor 3% gewijzigd door MAX3400 op 06-09-2015 19:33 ]

[Lulukai]

Ik begrijp helaas je punt niet.

[MAX3400]

Lulukai schreef op zondag 06 september 2015 @ 19:33:
Ik begrijp helaas je punt niet.

Lulukai's webwinkel voor magische stenen: omzet van 500 Euro per jaar -> na 15 jaar dus 7500 Euro omzet en als je je webwinkel wil verkopen aan iemand anders, schat men dat je er 3500 voor krijgt. Lulukai's partner werkt commissaris bij een bank: inkomen van 93000 per jaar -> na 15 jaar dus bijna 1.4 miljoen binnengehengeld.

Lulukai gaat scheiden en om alle kosten te betalen, moet het webwinkeltje in magische stenen verkocht worden. Vind jij, Lulukai, het dan reeel om 1750Euro af te moeten dragen aan jouw partner die bijna 1.4 miljoen naar een buitenlandse "zwarte" rekening heeft gesluisd?

Of begrijp je mijn punt nog steeds niet? Dat jij iets hebt opgebouwd in de periode dat je met iemand anders samen bent, wil toch niet zeggen dat wat jij hebt opgebouwd automagisch voor (in dit geval) 50% van de ander is?

[PhilipsFan]

MAX3400 schreef op zondag 06 september 2015 @ 19:38:
[...]
Of begrijp je mijn punt nog steeds niet? Dat jij iets hebt opgebouwd in de periode dat je met iemand anders samen bent, wil toch niet zeggen dat wat jij hebt opgebouwd automagisch voor (in dit geval) 50% van de ander is?

Dit. Maar aan de andere kant heeft Lulukai misschien tijdens de jaren samen wel meegeprofiteerd van het hogere inkomen van de partner?

Het blijft een moeilijke kwestie, vooral als de inkomens veel verschillen. Stel, je doet alles op een gezamenlijke rekening, terwijl de ene partner 3x zoveel verdient. Je koopt samen een huis (50/50) en lost daar 15 jaar op af via de gezamenlijke rekening. Het huis is in die 15 jaar ook meer waard geworden.

Dan ga je uit elkaar. De meest verdienende partner blijft in het huis wonen. De situatie die je dan krijgt is dat de meestverdienende de helft van de overwaarde en de helft van de gespaarde aflossing aan de minstverdienende moet meegeven. Grote kans dat je dan onder ongunstige voorwaarden moet bijlenen. De minstverdienende eindigt dan met de vetste bankrekening, terwijl diegene ook tijdens de relatie al heeft meegeprofiteerd van het hoge inkomen. En met een beetje geluk/pech (afhankelijk van je point of view) heeft de minstverdienende partner ook nog eens recht op de helft van het pensioen en alimentatie.

Dan kun je zeggen, de meestverdienende lost dat wel weer op, maar ik vind dat niet redelijk. Het is natuurlijk geen doen, maar eigenlijk zou je de verdeling van het eigendom van het huis moeten aanpassen aan de verhouding van de inkomens. Dan krijgt degene die het meest heeft bijgedragen aan de aflossing ook het meeste daarvan weer terug.

Overigens vind ik het heel naief van veel stellen dat ze er geen rekening mee houden dat er ook een einde aan de relatie kan komen. Je ziet het steeds weer, en het gaat elke keer weer fout. Vooral vrouwen voelen zich beledigd als je erover begint. Maar de realiteit is dat meer dan de helft van de stellen weer uit elkaar gaat. Dus waarom daar geen afspraken over maken?

Ontopic: Ik heb 13 jaar samengewoond en onze inkomens waren ongeveer gelijk, dus we deden alles bij elkaar en kregen allebei evenveel 'zakgeld' zodat we elkaar geen verantwoording hoefden afleggen als zij met het zoveelste paar schoenen thuiskwam en ik met nieuwe computergear. Goed geregeld!

[Lulukai]

Lulukai's webwinkel voor magische stenen: omzet van 500 Euro per jaar -> na 15 jaar dus 7500 Euro omzet en als je je webwinkel wil verkopen aan iemand anders, schat men dat je er 3500 voor krijgt. Lulukai's partner werkt commissaris bij een bank: inkomen van 93000 per jaar -> na 15 jaar dus bijna 1.4 miljoen binnengehengeld.

Lulukai gaat scheiden en om alle kosten te betalen, moet het webwinkeltje in magische stenen verkocht worden. Vind jij, Lulukai, het dan reeel om 1750Euro af te moeten dragen aan jouw partner die bijna 1.4 miljoen naar een buitenlandse "zwarte" rekening heeft gesluisd?

Neen dan vind ik dat de helft van die rekening ook voor de andere partner is. Mijn beeld is dat iedereen houdt wat je had voor de relatie, en dat je alles wat is opgebouwd tijdens de relatie deelt door 2

[Ardana]

Werk jij harder? Langer? Doe jij meer voor de relatie dan zij? Span jij je meer in?

Of zetten jullie je beiden voor 100% in?

Waarom zou dan de een aan het einde van de relatie met meer weg mogen lopen dan de ander?

Bij iedere andere verdeling dan "de grote hoop" krijg je problemen:
* de een heeft, linksom of rechtsom, meer te besteden dan de ander. Wat gaat hij/zij doen met dat geld? Apart zetten totdat er een scheiding is? Gadgets en leuke dingen voor zichzelf kopen? Alleen op vakantie of uit eten?

Let wel, ik zeg niet dat je niet op huwelijkse voorwaarden moet trouwen, noch zeg ik dat je meteen vanaf het begin aan die grote hoop moet doen.

Wij hebben een aanzienlijk inkomen (> 75k) en er was een inkomensongeijkheid, toen waren we gelijk, en nu is er weer inkomensongelijkheid. Tevens bracht mijn man een aanzienlijk vermogen in in de relatie. We hebben dan ook het principe dat ieder er in de relatie, bij een eventuele scheiding, evenveel op vooruit of achteruit moet gaan. Dus als bij een scheiding blijkt dat we € 15.000 minder hebben dan aan het begin, heeft ieder € 7.500 minder dan waarmee we de relatie begonnen.

Maar de vermogensopbouw is dus 50/50. Je kan nl. niet weten wat er allemaal gaat gebeuren, maar je kan er wél van uit gaan dat beiden zich 100% inzetten.

Tweakerdennis geeft het wel heel goed aan: als jij vind dat je recht op 60% hebt, mag je wat mij betreft ook 60% van het huishouden doen, en 60% van alle klusjes.

kmf schreef op zondag 06 september 2015 @ 16:26:
Ieder een vast percentage van de eigen inkomen inleggen (bv 50%) in een gezamenlijke pot en daar de vaste laten/levenskosten mee betalen.

De reterende percentage kan je gebruiken voor de eigen uitgaven (ziektekosten, gadgets). Zo is het altijd eerlijk, loop het mee met je carrière en je houdt geld voor jezelf over (geen gezeur met "weer een telefoon?")

Dus, als de een € 100 pm over houdt, en de ander € 500, is het "altijd eerlijk"? Ik ben het daar echt niet mee eens... Dat is verre van eerlijk... Dan pas je principes van de maatschappij en economie toe op je relatie, en dat is nou precies niet waar ik een relatie voor heb.

DrivinUCrazy schreef op zondag 06 september 2015 @ 19:04:
Zo hebben wij het ook. Alleen is bij ons de verhouding iets anders (66,6/33,3). Daarnaast is het bij ons zo dat het huis cq hypotheek van mij is. Zij betaalt niet mee in de aflossing van de hypotheek, maar wel een derde van de rente. De rente zien we als "huur" van de bank.

Maar zo bouw jíj wel vermogen op, en zij niet. En ze zorgt ervoor dat jij meer kan sparen: je kan een duurder huis betalen, terwijl zij aan 't eind niks over houdt. Bovendien, wat ga je in zo'n geval doen als zij helemaal geen inkomen meer heeft? Of als jouw inkomen weg valt en zij kostwinner wordt?

Als laatste: als jij een hoog inkomen hebt, heb je waarschijnlijk ook een duurdere woning. Daardoor betaalt ze misschien alsnog meer dan wat ze op basis van haar inkomen voor een eigen woning zou betalen.

En in 't geval van Lulukai's webwinkeltje, kennelijk zat het tijdens de relatie ook al niet goed als de webwinkel wél voor beider uitgaven zijn aangewend (en aan het eind gesplits moet worden), maar het (gespaarde) inkomen van de partner niet.

In geval van een eigen bedrijf kan het ook nuttig zijn om huwelijkse voorwaarden te hebben, zodat bij een eventueel faillissement niet álles binnen dat faillissement valt.

Maar voor de rest: je werkt alle twee even hard, moet je dan alsnog zeggen "Jij hebt pech dat je een slechter-betalend beroep hebt, dus ik neem het er lekker van, maar ondertussen delen we wel alle lasten zoals huishouden 50/50, maar ga ik er aan 't eind lekker vandoor met de grootste poet".

[President]

Maar zo bouw jíj wel vermogen op, en zij niet. En ze zorgt ervoor dat jij meer kan sparen: je kan een duurder huis betalen, terwijl zij aan 't eind niks over houdt. Bovendien, wat ga je in zo'n geval doen als zij helemaal geen inkomen meer heeft? Of als jouw inkomen weg valt en zij kostwinner wordt?

Zijn vriendin/vrouw is verplicht om bij hem te blijven, zelfs als er geen sprake is van liefde. Ze betaalt namelijk alleen mee aan de rente, dus heeft puntje bepaald 0% recht op ook maar iets van het huis

[Anoniem: 311786]

Hier gaat alles 50/50. M'n vriendin heeft een contract voor 32 uur per week, maar werkt in de praktijk vrijwel iedere week 5 dagen. In de financiële planning houden we echter rekening met haar netto inkomen op basis van deze 32 uur. We storten beide maandelijks hetzelfde op onze gezamenlijke rekening. Aan de ene kant niet helemaal eerlik, want ik verdien netto ongeveer 300 á 400 euro per maand meer dan haar (+ nog eens ongeveer 230 euro voor de bijtelling, dus mijn autokosten zijn al betaald). Daarentegen worden de kosten voor haar auto ook gewoon van onze gezamenlijke rekening betaald, wat al met al natuurlijk ook redelijk wat kost. Daarnaast hebben we net een offerte binnengekregen voor een nieuwe oprit, nieuw terras en nieuwe tuin, wat mij richting de 20k gaat kosten. M'n vriendin zal niet veel meer dan 500 á 1.000 euro kunnen opbrengen daarvoor.

Oftewel onze financiële zaken zijn eigenlijk altijd een beetje (of heel erg) oneerlijk, soms ten nadele van mij, soms ten nadele van haar. Maar uiteindelijk hebben we gekozen voor een leven samen, waarbij we er beide niet aan twijfelen of het wel goed gaat komen met ons. Had ik er ooit zo over gedacht, dan had ik niet samen met haar een huis gekocht, laat staan dat ik er nu nog es 20k in zou pompen. Ik ga er vanuit dat deze nieuwe oprit en tuin voor de komende 50 jaar voor ons samen een stukje leefgenot zal opleveren. Als je twijfelt, of als je jezelf helemaal wil indekken voor "het geval dat", dan moet je niet gaan samenwonen

Verder staat in onze samenlevingsovereenkomst dat ik meer geld heb ingebracht (2 / 2,5 keer zoveel) en heb ik ook recht op een groter aandeel als we toch uit elkaar gaan en we moeten de hele bende verdelen. Maar lekker boeiend wat erin staat, dat document zullen we nooit meer nodig hebben

Uiteindelijk moet je samen bepalen wat voor jullie beide een gezonde situatie is. In mijn geval ging dat heel erg natuurlijk en vanzelfsprekend. Voor anderen geldt juist weer dat één of beide partijen concessies moeten doen (lees: inleveren). That's life

[koentje115]

Wij zijn getrouwd volgens "scheiding van goederen" http://www.belgium.be/nl/...l/Scheiding_van_goederen/
We hebben dus elk ons eigen vermogen; er wordt GEEN gemeenschappelijk vermogen vermogen opgebouwd; maar we hebben wel zorgplicht voor elkaar.

In de praktijk hebben we een gemeenschappelijke rekening voor de kosten waar we naar rato bijdragen. Dwz ik 3 keer zoveel als haar; vanaf januari ik 3/5 en zij 2/5.
We sparen beiden maandelijks meer dan voldoende.

[PhilipsFan]

Ardana schreef op zondag 06 september 2015 @ 21:34:
[...]
Maar voor de rest: je werkt alle twee even hard, moet je dan alsnog zeggen "Jij hebt pech dat je een slechter-betalend beroep hebt, dus ik neem het er lekker van, maar ondertussen delen we wel alle lasten zoals huishouden 50/50, maar ga ik er aan 't eind lekker vandoor met de grootste poet".

Ik denk dat ik het met je eens ben, voor de vermogensopbouw tijdens de relatie moet je 50/50 hanteren. Maar dan moeten beide partijen zich inderdaad in gelijke mate inspannen voor de relatie, het huishouden en de gezamenlijke financien. En dat is vaak niet het geval.

Nu wil ik helemaal niet discriminerend overkomen, maar ik zie het om me heen gewoon zo vaak: vrouwen werken parttime, mannen fulltime. Als er kinderen komen wordt dat alleen maar erger. Bij hele kleine kinderen kan ik me daar nog wat bij voorstellen, dat is gewoon allemachtig veel werk, maar als de kinderen op een gegeven moment naar school gaan, dan zie je heel vaak dat die vrouwen het verder wel best vinden zo. Beetje koffie drinken bij de buurvrouw, shoppen voor jezelf, op je dooie gemak de boodschappen doen, eigenlijk gewoon een relaxed leventje hebben en alleen tussen 4 en 6 even flink aan de bak omdat de kinderen en man dan thuis komen, dus moet er worden gekookt, opgeruimd, gemanaged etc. En dan 's avonds weer lekker voor de tv. Terwijl de man keihard fulltime werkt.

Het is natuurlijk een persoonlijke keuze en iedereen moet zijn leven inrichten zoals hij/zij zich daar goed bij voelt. Als de man van dit stel ook kan leven met deze situatie, dan is er in principe niks aan de hand. Maar het is geen gelijke inzet. Het huishouden is nooit 40 uur werk per week. Dit steekt de kop op zodra er gescheiden moet worden, want dan moet er ineens wel aanspraak worden gemaakt op de helft van het geld, pensioen, alimentatie etc. Sorry, maar dat is gewoon niet eerlijk.

[Galois]

Ik denk dat er een groot verschil is of je 3 jaar samen bent of 30.

Bij 3 jaar zal het vast vaker voorkomen dat er naar rato zaken gaan, bij 30 jaar vast niet meer.
(ook ik ben in de loop der jaren hier anders over gaan denken)

Lijkt mij overigens erg naar als de ene altijd de nieuwste telefoon/laptop/fiets/schoenen/etc heeft en de ander dat niet kan betalen.

[Dido]

PhilipsFan schreef op zondag 06 september 2015 @ 21:57:
alleen tussen 4 en 6 even flink aan de bak omdat de kinderen en man dan thuis komen, dus moet er worden gekookt, opgeruimd, gemanaged etc. En dan 's avonds weer lekker voor de tv. Terwijl de man keihard fulltime werkt.

En daarnaast stand-by staan voor als de kids ziek zijn, naar school, de dokter, zwemles, voetbal moeten.

En dan vergeet ik nog een hoop zaken.

Natuurlijk kun je het afdoen als "lekker relaxed niets doen", maar let maar eens op wat manlief ervan vindt als moeders 40 uur gaat werken en pa laat opdraaien voor zijn deel van de opvoeding en het huishouden. In veel gevallen is het huis dan te klein.

Onderschat niet hoe ingesleten rolpatronen nog zijn, veel kerels vinden het, terecht of niet, een stuk moeilijker om vrij te regelen voor de kids dan veel vrouwen.

Als het echt zo simpel is, en het zint je niet, draai de rollen lekker relaxed om

Het is natuurlijk een persoonlijke keuze en iedereen moet zijn leven inrichten zoals hij/zij zich daar goed bij voelt. Als de man van dit stel ook kan leven met deze situatie, dan is er in principe niks aan de hand. Maar het is geen gelijke inzet. Het huishouden is nooit 40 uur werk per week. Dit steekt de kop op zodra er gescheiden moet worden, want dan moet er ineens wel aanspraak worden gemaakt op de helft van het geld, pensioen, alimentatie etc. Sorry, maar dat is gewoon niet eerlijk.

Als het een keuze is (zoals je zelf stelt) dan zie ik niet in wat er oneerlijk is aan de gevolgen van die keuze.
Heel simpel gezegd: als hij zo lekker heeft kunnen verdienen, dan is dat voor een flink deel mogelijk gemaakt door zijn luie vrouw die zorgde dat om 6 uur zijn prakkie klaarstond (en die "paar andere kleine dingen" die ze over de jaren gedaan heeft).

Vergis je niet hoe een paar jaar voor de kids zorgen je een achterstand op de arbeidsmarkt bezorgd. Dan kan ze na een paar jaar wel weer aan de bak, voor minder salaris dan ze eerder kreeg (immers, geen recente ervaring!) en dan mag ze ook nog proberen manlief zover te krijgen dat hij zijn deel in de opvoeding en het huishouden doet.

[Anoniem: 311786]

Mochten wij ooit kinderen krijgen (de wens is er wel, maar het moet lichamelijk wel lukken, uiteraard), dan zal m'n vriendin 3 dagen gaan werken. Op den duur (na jaren) zal dat ongetwijfeld weer meer worden. Misschien ook niet, ligt er maar net aan hoe zij er tegen die tijd over denkt. Qua financiën komt dat wel goed, daar zorg ik wel voor.

Andersom zou echter nooit kunnen. Als ik minder ga werken raak ik onvoorstelbaar veel kwijt (leaseauto, telefoon van de zaak, 13e maand, mooie salaris + vakantiegeld, moddervette winstuitkering) en zal ik genoegen moeten nemen met heel wat minder uurloon. Dat zou voor ons betekenen dat we het huis moeten verkopen, want dat is dan simpelweg niet meer op te brengen, ook al werkt vrouwlief 40 uur in de week (het is nou eenmaal een feit dat een verpleegkundige niet hetzelfde verdient (lees: krijgt) als een IT Consultant). Ik heb dan ook "ingecalculeerd" dat mijn wederhelft altijd minder zal werken dan mij. Maar ik krijg daar ook erg veel voor terug, nu bijvoorbeeld doordat ze belachelijk veel in het huishouden doet, en straks omdat ze sowieso 2 dagen in de week voor de kids zal zorgen.

[Dido]

Anoniem: 311786 schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:14:
Maar ik krijg daar ook erg veel voor terug, nu bijvoorbeeld doordat ze belachelijk veel in het huishouden doet, en straks omdat ze sowieso 2 dagen in de week voor de kids zal zorgen.

Een mooi praktijkvoorbeeld dat aantoont dat wat iedere partner aan geld binnenbrengt niet het enige is dat telt.

Ik neem aan dat je bezit en vruchtgebruik niet naar rato van inkomen verdeelt in die situatie en ik begrijp dat jij je wel realiseert dat je partner, hoewel niet in geld, wel degelijk evenveel inbrengt als jij

[PLAE]

Anoniem: 311786 schreef op zondag 06 september 2015 @ 21:45: Ik ga er vanuit dat deze nieuwe oprit en tuin voor de komende 50 jaar voor ons samen een stukje leefgenot zal opleveren. Als je twijfelt, of als je jezelf helemaal wil indekken voor "het geval dat", dan moet je niet gaan samenwonen

Verder staat in onze samenlevingsovereenkomst dat ik meer geld heb ingebracht (2 / 2,5 keer zoveel) en heb ik ook recht op een groter aandeel als we toch uit elkaar gaan en we moeten de hele bende verdelen. Maar lekker boeiend wat erin staat, dat document zullen we nooit meer nodig hebben

Er zit wel verschil tussen wat jij zegt en doet. Je zorgt goed voor jezelf maar roept dat je er niet aan moet beginnen wanneer je zoiets regelt

Ik vind de reacties vanuit het 50/50 kamp over het algemeen wel erg goed van vertrouwen. Waarschijnlijk deel van de oorzaak dat er vaak financiële ellende ontstaat wanneer stellen uit elkaar gaan.

Als ik het zo lees vind ik 60/40 nog steeds wel netjes wanneer de inbreng ook 60/40 is. Daar doe je niemand tekort mee IMO.

[ Voor 17% gewijzigd door PLAE op 06-09-2015 22:35 ]

[PhilipsFan]

Dido schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:08:
[...]

Als het een keuze is (zoals je zelf stelt) dan zie ik niet in wat er oneerlijk is aan de gevolgen van die keuze.
Heel simpel gezegd: als hij zo lekker heeft kunnen verdienen, dan is dat voor een flink deel mogelijk gemaakt door zijn luie vrouw die zorgde dat om 6 uur zijn prakkie klaarstond (en die "paar andere kleine dingen" die ze over de jaren gedaan heeft).

Wat ik probeer te zeggen is dat het geen gelijke inzet is. De dingen die je zegt zijn waar hoor (hoewel voetbal etc altijd na schooltijd is), uiteraard is het huishouden ook bij schoolgaande kinderen een flinke bak werk, maar niet te vergelijken met een fulltime baan en de ellende die daarbij hoort (reistijd, nooit je eigen zaken kunnen regelen omdat bedrijven altijd alleen maar onder kantoortijd open zijn). En veel vrouwen die parttime (of helemaal niet) werken doen het vaak wel voorkomen alsof het 40 uur werk is. Dat is wat ik probeer duidelijk te maken.

Vergis je niet hoe een paar jaar voor de kids zorgen je een achterstand op de arbeidsmarkt bezorgd. Dan kan ze na een paar jaar wel weer aan de bak, voor minder salaris dan ze eerder kreeg (immers, geen recente ervaring!) en dan mag ze ook nog proberen manlief zover te krijgen dat hij zijn deel in de opvoeding en het huishouden doet.

Dit is dus ook precies de reden dat vrouwen dat niet moeten doen. Je zet jezelf op een gigantische achterstand, qua werkervaring, salaris, pensioen en kans op nieuw werk. Zolang de relatie duurt heb je daar misschien geen last van, maar dat is maar tijdelijk. Zelfs met alimentatie kom je nooit meer aan je welvaartsnivo wat je had gehad als je fulltime, of in ieder geval zoveel mogelijk uren als maar mogelijk is, had gewerkt. Maar vaak wordt alleen maar gekeken of het netto-salaris van de vrouw uitkan tegen de kosten van de kinderopvang, en dat is helaas steeds minder vaak het geval.

Natuurlijk kun je het afdoen als "lekker relaxed niets doen", maar let maar eens op wat manlief ervan vindt als moeders 40 uur gaat werken en pa laat opdraaien voor zijn deel van de opvoeding en het huishouden. In veel gevallen is het huis dan te klein.

Onderschat niet hoe ingesleten rolpatronen nog zijn, veel kerels vinden het, terecht of niet, een stuk moeilijker om vrij te regelen voor de kids dan veel vrouwen.

De manier waarop je dat zegt geeft inderdaad blijk van een ingesleten rollenpatroon. De man 'laten opdraaien' is inderdaad hoe het wordt gezien, terwijl de man het toch juist jammer zou moeten vinden om de hele dag op z'n werk te zitten en zoveel van z'n kinderen te moeten missen. Ik vind dat in ieder geval achteraf jammer.

Gelukkig vindt er nu langzaamaan een cultuuromslag plaats, veel werkgevers beginnen het belang in te zien van een goede balans tussen werk en prive. Werknemers die een dagje voor zichzelf/partner/gezin nemen, zijn op de overige werkdagen productiever. Maar we hebben nog een lange weg te gaan. Kinderopvang, overblijf etc wordt nog steeds vaak gezien als een noodzakelijk kwaad waardoor veel ouders hun kinderen daar met een schuldgevoel naartoe brengen. Daar moeten we vanaf. De schooltijden zouden flexibeler moeten zodat ouders met reistijd toch redelijk op tijd op hun werk kunnen zijn. Werkgevers moeten zich flexibeler opstellen, het is verbazend bij hoeveel bedrijven verwacht wordt dat je voor 9 uur begint, terwijl er nooit gekeken wordt hoe laat je weer vertrekt. Zelfs bij kantoorbanen waarbij het niet uitmaakt hoe laat het werk gebeurt.

Maar het belangrijkste is dat vrouwen inzien dat ze moeten zorgen dat ze werk hebben en houden, en zoveel mogelijk uren. Dan ben je het minst afhankelijk van je man of omgeving en heb je uiteindelijk meer vrijheid om je eigen keuzes te maken.

[Ardana]

PhilipsFan schreef op zondag 06 september 2015 @ 21:57:
Ik denk dat ik het met je eens ben, voor de vermogensopbouw tijdens de relatie moet je 50/50 hanteren. Maar dan moeten beide partijen zich inderdaad in gelijke mate inspannen voor de relatie, het huishouden en de gezamenlijke financien. En dat is vaak niet het geval.

Maar daar ben je als partner toch zelf bij? Je kunt zelf zeggen "dat accepteer ik niet". En in 'n extreem geval, kun je je afvragen of het uberhaupt wel logisch is dat je partners bent, als je zoveel van elkaar verschilt.

Ik ga er in ieder geval van uit dat je zoiets in overleg besloten hebt, beiden de consequenties ervan ziet en daarmee akkoord gegaan bent.

Kijk, als jij trouwt, in gemeenschap, en het blijkt dat je zo'n vrouw getrouwd hebt, dan zou je dus eigenlijk op het moment dat zij weigert terug te gaan aan het werk (en een "luizenleventje" thuis heeft, volgens jou dan), huwelijkse voorwaarden moeten bespreken. Maar als je dat niet doet, heb je achteraf bij een eventuele scheiding m.i. geen recht van klagen: je was er zelf bij en bent er zelf (al dan niet stilzwijgend) mee akkoord gegaan.

Ik geloof overigens niet dat het kan dat beiden zich niet 100% inzetten voor de relatie (mits beiden oprecht in de relatie zijn en beiden oprecht willen dat de relatie slaagt). Wel kan er verschil zijn in wat ieder 100% vind, maar dat heb je ook mbt alleen carrieres. De een vind dat je pas echt carriere wil maken als je minstens 80 uur per week werkt en daarnaast nog studeert, de ander vind dat je ook part time carriere kunt maken.

PhilipsFan schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:33:
Wat ik probeer te zeggen is dat het geen gelijke inzet is. De dingen die je zegt zijn waar hoor (hoewel voetbal etc altijd na schooltijd is), uiteraard is het huishouden ook bij schoolgaande kinderen een flinke bak werk, maar niet te vergelijken met een fulltime baan en de ellende die daarbij hoort (reistijd, nooit je eigen zaken kunnen regelen omdat bedrijven altijd alleen maar onder kantoortijd open zijn). En veel vrouwen die parttime (of helemaal niet) werken doen het vaak wel voorkomen alsof het 40 uur werk is. Dat is wat ik probeer duidelijk te maken.

In 1955 bleek dat de vrouw gemiddeld 62 uur per week kwijt was aan huishoudelijke taken. Dat is bijna negen uur per dag.
De Nederlandse huisvrouw was in 1984 nog steeds 51 uur per week kwijt aan het huishouden, ruim zeven uur per dag.

Uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau blijkt dat tweeverdieners in Nederland gemiddeld tussen de 20 en 40 uur per week zorgen. Kostwinners doen dat minder dan 20 uur per week. Alleen mensen wier partner de kost verdient en alleenstaande ouders met een uitkering, komen boven de 40 uur onbetaalde zorg per week uit.

Je hebt het mis. Ook een modern-huishouden runnen, kost meestal meer dan 40 uur per week, blijkt uit meerdere onderzoeken.

Maar het belangrijkste is dat vrouwen inzien dat ze moeten zorgen dat ze werk hebben en houden, en zoveel mogelijk uren. Dan ben je het minst afhankelijk van je man of omgeving en heb je uiteindelijk meer vrijheid om je eigen keuzes te maken.

Als vrouwen werkelijk vrij zijn, dan zijn ze dus ook vrij om te kiezen om wél huisvrouw te worden. In jouw ideale plaatje, zouden ze dat dus eigenlijk juist níet mogen doen.

[ Voor 35% gewijzigd door Ardana op 06-09-2015 22:42 ]

[Anoniem: 311786]

PLAE schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:33:
[...]
Er zit wel verschil tussen wat jij zegt en doet. Je zorgt goed voor jezelf maar roept dat je er niet aan moet beginnen wanneer je zoiets regelt

Zo'n samenlevingscontract moet nou eenmaal geregeld worden (hypotheekaanvraag, juridische zekerheid bij overlijden, pensioenfondsen), dat is één van de meest standaard en meest logische dingen... ooit. Hoe haal jij hieruit dat ik goed voor mezelf zorg? De vraag komt van de notaris, wij beantwoorden die vraag. Ik had het ook niet kunnen doen, maar dan had ik dit huis ook niet gehad. Dat is niet voor mezelf zorgen, dat is voor "ons" zorgen Dat in dat documentje staat dat ik meer heb ingebracht betekend dat ik niet heb gelogen over m'n spaargeld, maar dat ik tegenover de wet eerlijk ben geweest.

Ik zie je punt niet

[President]

PLAE schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:33:
[...]


Er zit wel verschil tussen wat jij zegt en doet. Je zorgt goed voor jezelf maar roept dat je er niet aan moet beginnen wanneer je zoiets regelt

Ik vind de reacties vanuit het 50/50 kamp over het algemeen wel erg goed van vertrouwen. Waarschijnlijk deel van de oorzaak dat er vaak financiële ellende ontstaat wanneer stellen uit elkaar gaan.

Als ik het zo lees vind ik 60/40 nog steeds wel netjes wanneer de inbreng ook 60/40 is. Daar doe je niemand tekort mee IMO.

Beste PLAE, of je nou 50/50 doet of 60/40 of wat anders; bij een scheiding ontstaat altijd financiële ellende aangezien beiden er altijd op achteruit gaan. De een meer dan de ander

[Dido]

PhilipsFan schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:33:
Wat ik probeer te zeggen is dat het geen gelijke inzet is.

En wat ik probeer tebeschrijven is dat het dat wel is. Ga jij 40 uur werken als je daarnaast ook voor je kids en huis moet zorgen?

De dingen die je zegt zijn waar hoor (hoewel voetbal etc altijd na schooltijd is), uiteraard is het huishouden ook bij schoolgaande kinderen een flinke bak werk, maar niet te vergelijken met een fulltime baan en de ellende die daarbij hoort (reistijd, nooit je eigen zaken kunnen regelen omdat bedrijven altijd alleen maar onder kantoortijd open zijn).

Niemand die je tegenhoudt om huisman te worden.
Je klinkt eerder jaloers dan dat je echt een steekhoudend argument aandraagt.
Als je echt kunt volhouden dat jij in je eentje die 40 uur blijft werken met al die sores, en daarnaast nog een keer voor kids en huis zorgt, prima. Maar de meeste kerels trekken dat niet.

En veel vrouwen die parttime (of helemaal niet) werken doen het vaak wel voorkomen alsof het 40 uur werk is. Dat is wat ik probeer duidelijk te maken.

Tijd om te gaan scrummen. Het gaat niet om de uurtjes (al willen sommige werkgevers wel graag dat je dat gelooft!)

Dit is dus ook precies de reden dat vrouwen dat niet moeten doen. Je zet jezelf op een gigantische achterstand, qua werkervaring, salaris, pensioen en kans op nieuw werk. Zolang de relatie duurt heb je daar misschien geen last van, maar dat is maar tijdelijk. Zelfs met alimentatie kom je nooit meer aan je welvaartsnivo wat je had gehad als je fulltime, of in ieder geval zoveel mogelijk uren als maar mogelijk is, had gewerkt. Maar vaak wordt alleen maar gekeken of het netto-salaris van de vrouw uitkan tegen de kosten van de kinderopvang, en dat is helaas steeds minder vaak het geval.

Dat ben ik helemaal met je eens. Drie keer raden wie vaak - bewust of onbewust(!) - de grootste invloed uitoefent op die beslissing... dezelfde kerel die later loopt te klagen dat ie "uitgekleed" wordt bij de scheiding, terwijl de rechter alleen maar probeert de vrouw te compenseren voor de gevolgen van het moederschap.

De manier waarop je dat zegt geeft inderdaad blijk van een ingesleten rollenpatroon. De man 'laten opdraaien' is inderdaad hoe het wordt gezien, terwijl de man het toch juist jammer zou moeten vinden om de hele dag op z'n werk te zitten en zoveel van z'n kinderen te moeten missen. Ik vind dat in ieder geval achteraf jammer.

Dat is ook heel jammer. Dat ingesleten rollenpatroon is echter nog steeds heel actueel. Roep maar eens dat je vaderschapsverlof wil, en vergelijk dat met de reactie als je vrouw verlof wil...
Wettelijk worden vrouwen, zelfs in de 21ste eeuw in vrijgevochten Nederland, nog steeds in de klassieke rol geduwd - met alle gevolgen van dien voor beide ouders.

(Er is wel wat verbeterd, hoor. Nog niet zo lang gelden moest een vrouw sowieso stoppen met werken als ze trouwde, want een getrouwde vrouw was niet wilsbekwaam(!!))

Gelukkig vindt er nu langzaamaan een cultuuromslag plaats, veel werkgevers beginnen het belang in te zien van een goede balans tussen werk en prive. Werknemers die een dagje voor zichzelf/partner/gezin nemen, zijn op de overige werkdagen productiever. Maar we hebben nog een lange weg te gaan. Kinderopvang, overblijf etc wordt nog steeds vaak gezien als een noodzakelijk kwaad waardoor veel ouders hun kinderen daar met een schuldgevoel naartoe brengen. Daar moeten we vanaf. De schooltijden zouden flexibeler moeten zodat ouders met reistijd toch redelijk op tijd op hun werk kunnen zijn. Werkgevers moeten zich flexibeler opstellen, het is verbazend bij hoeveel bedrijven verwacht wordt dat je voor 9 uur begint, terwijl er nooit gekeken wordt hoe laat je weer vertrekt. Zelfs bij kantoorbanen waarbij het niet uitmaakt hoe laat het werk gebeurt.

Het belangrijkste woord is "langzaam". Zo langzaam dat ik nu al weet dat ik van de week aan mijn laatste project begonnen ben bij mijn huidige werkgever.

Maar het belangrijkste is dat vrouwen inzien dat ze moeten zorgen dat ze werk hebben en houden, en zoveel mogelijk uren. Dan ben je het minst afhankelijk van je man of omgeving en heb je uiteindelijk meer vrijheid om je eigen keuzes te maken.

Helemaal mee eens. Alleen dient dat inzicht niet alleen bij de vrouw, maar ook bij de man te ontstaan. Dan kunnen beide partners daadwerkelijk een keuze maken, zonder er later de ander op af te rekenen.

Zie ook mijn user icon en sig

[Gamebuster]

Ik en mijn vriendin verdienen 80/20 op het moment. We gooien alles op 1 hoop en we overleggen gewoon wat we met de centjes doen. Gaat prima hier, maar dat verschilt natuurlijk per persoon enz.

Wel vaak genoeg discussies enz over geld, maar dat hoort er nou eenmaal bij.

Galois schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:07:
Lijkt mij overigens erg naar als de ene altijd de nieuwste telefoon/laptop/fiets/schoenen/etc heeft en de ander dat niet kan betalen.

Herkenbaar... Dit levert bij "ons" ook wel eens discussies op. Of ik betaal voor de dingetjes die zij wil hebben, of ik koop een 980TI en een nieuwe monitor terwijl zij amper kleding kan halen. In praktijk betaal ik dus veel bij, in ruil daarvoor doet zij het groter deel van het huishouden en doet ze een opleiding.

Imperium schreef op zondag 06 september 2015 @ 14:01:
Wij hebben alles op de grote hoop, ik verdien aanzienlijk meer dan mijn vrouw, desondanks zijn we in gemeenschap van goederen getrouwd, Samen in samen uit.

Heel kort door de bocht, maar dat ze minder verdiend maakt haar in mijn ogen niet minder dan ik. ze werkt er net zo hard voor, en als ze minder uren werkt kom ik thuis in een schoon huis en verzorgde kinderen.

Zo werkt het voor ons in ieder geval.

En zo hoort het ook in mijn ogen Ik hoop dat dit ook nog goed gaat bij "ons" zodra er eventueel kinderen bij komen e.d. Geld is leuk om te hebben en je moet er gewoon beiden 50/50 fun mee hebben. In mijn ogen is er geen vaste regel die werkt; je moet gewoon beiden iets vinden waar je tevreden mee bent. Als je beiden de intentie hebt om voor elkaar te leven (weet je wel, omdat je van elkaar houdt enzo) dan zou geld nooit echt een serieus issue moeten zijn.

[ Voor 124% gewijzigd door Gamebuster op 06-09-2015 23:36 ]

[TheGhostInc]

PhilipsFan schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:33:
[...]
Wat ik probeer te zeggen is dat het geen gelijke inzet is. De dingen die je zegt zijn waar hoor (hoewel voetbal etc altijd na schooltijd is), uiteraard is het huishouden ook bij schoolgaande kinderen een flinke bak werk, maar niet te vergelijken met een fulltime baan en de ellende die daarbij hoort (reistijd, nooit je eigen zaken kunnen regelen omdat bedrijven altijd alleen maar onder kantoortijd open zijn). En veel vrouwen die parttime (of helemaal niet) werken doen het vaak wel voorkomen alsof het 40 uur werk is. Dat is wat ik probeer duidelijk te maken.

Jammer, je hele punt valt in duigen toen je zei 'en veel vrouwen'. Gewoon prehistorisch denken en iets teveel testosteron in de hersenpan. Er zijn genoeg mannen die een dergelijke rol hebben (vrouwen zijn sowieso intelligenter (hoger IQ), dus ga er maar vanuit dat in de toekomst de vrouw de hoofdverdiener wordt) en dan hebben we het nog niet over homoseksuele stellen. De meeste homo's die ik tegenkom zijn echt carrière ... uhm ... bikkels? Geen kids, geen zeverende vrouw thuis en het is nooit de verkeerde tijd van de maand
We zijn echt wel weer een millennium verder.

Ikzelf doe alles op een hoop (het was ook ongeveer hetzelfde).

Maar ik denk dat het hierboven al een paar keer is aangestipt, 'naar rato' neigt naar een 'zakelijke' overeenkomst die in eerste instantie 'goed' lijkt uit te pakken voor de groot verdiener, maar zodra er kinderen komen moet er meer 'naar rato' worden verdeeld en dan blijkt 'geld' ineens anders te worden beschouwd als 'tijd'.

Paar leuke voorbeeldjes (mama is te wisselen voor papa en Hij voor Zij)::
De kinderen gaan 2 dagen in de week naar de crèche, want mama wil ook 2 dagen werken. Hoe reken je af, vrij simpel. Beide partners zijn 2,5 dag in de week verantwoordelijk voor opvang, mama doet 3 dagen, papa doet 0 dagen, dus papa betaald mama 0,5 dag in de week PLUS de volledige crèche bijdrage.
Mama haalt de kleine op van de crèche, want papa is altijd een uur later met zijn dikke salaris? Betaald papa dan ook mama voor de besparing aan crèche kosten?

In het weekeind op bezoek bij de familie, keuze: leaseauto (ZIJ) of koekblikje (HIJ). Leaseauto heeft een eigen bijdrage van €100 per maand, stel je doet elke maand 4 dingen, dan kost dit ritje €25, de helft is voor rekening van HIJ. Maar het is maar een klein ritje, dus Hij zou in zijn koekblikje echt geen €12,50 kwijt zijn, helemaal niet als ZIJ de helft van de kosten zou bijdragen. Allebei maar apart gaan rijden?

Maar deze is ook leuk:
Hij koopt een mooi huis en Zij 'huurt' de woning. Nu moet er een nieuwe CV ketel komen. Zij is wel thuis, maar als (gedeeltelijk) huurder totaal niet verantwoordelijk voor onderhoud, dat is voor de eigenaar (Hij) en die betaald. Dus Hij mag mooi een dag vrijnemen om de loodgieter binnen te laten terwijl zij lekker op de koffie gaat bij de buurman. Iets te strict? Dan doet ze 'naar rato' de deur open.

Als mijn partner de 'naar rato' mentaliteit zou hebben dan denk ik dat ze binnen een paar weken inbind en besluit alles maar op de grote hoop te gooien, want met een beetje humor en creativiteit maak ik de ander COMPLEET gek.

Ik ben uiteraard ook begonnen met een gezamenlijke rekening, maar je merkt al snel dat (als het goed gaat) het een grijze gebied begint. Cadeau voor een huwelijk van haar, maar hij zit wel lekker mee te schranzen tijdens het feest, is dat dan gezamenlijk cadeau of betaald zij en gaat hij maar ff een frietje halen tijdens de bruiloft

[DrivinUCrazy]

Ardana schreef op zondag 06 september 2015 @ 21:34:

[...]

Maar zo bouw jíj wel vermogen op, en zij niet. En ze zorgt ervoor dat jij meer kan sparen: je kan een duurder huis betalen, terwijl zij aan 't eind niks over houdt. Bovendien, wat ga je in zo'n geval doen als zij helemaal geen inkomen meer heeft? Of als jouw inkomen weg valt en zij kostwinner wordt?

Als laatste: als jij een hoog inkomen hebt, heb je waarschijnlijk ook een duurdere woning. Daardoor betaalt ze misschien alsnog meer dan wat ze op basis van haar inkomen voor een eigen woning zou betalen.

Heerlijk, al die aannames. De reden waarom ik mijn post 3 keer heb weggeklikt. Geen idee waarom ik de vierde keer alsnog op versturen heb gedrukt.

Ik doe alsof het een persoonlijke aanval op mij is (zo voel ik het niet ) en verweer me even, eenmalig. Ik heb deze discussie al iets vaker gevoerd, vooral met buitenstaanders.

1 We bouwen allebei vermogen op. Alleen zit dat van mij vast in stenen. Zij heeft er alle vrijheid mee.
2 Ik moet dus ook geld opzij zetten voor onderhoud en dergelijke. Niet alleen de lusten, maar ook de lasten en risico's.
2b het risico op waardedaling is dus ook 100% voor mij!
3 zij zorgt er voor dat ik kan sparen? Ik durf gerust te beweren dat ik het voor haar mogelijk maak om te sparen, maar ik ga onze financiën hier niet uit de doeken doen.
4 Als de inkomens veranderen wordt dat netjes aangepast. Als inkomens wegvallen cq er maatregelen moeten worden genomen ivm kinderen wordt dit verrekend met behulp van een huishoudvergoeding.
5 Ik verdien niet zo bijzonder veel, zij verdient gewoon weinig. Omdat ze het werk doet dat ze leuk vindt. Mede mogelijk gemaakt doordat ze zich om financiën niet zo druk hoeft te maken.
6 Ondanks mijn "hoge" inkomen hebben we geen al te duur huis gekozen. Integendeel, we hebben een normaal huis gekozen, zodat we maar voor de helft van de waarde een hypotheek nodig hadden. Daardoor woont ze nu in een twee-onder-een-kap woning voor de prijs van haar vorige woning, een studentenkamertje. En zij zou niks overhouden? Als ze alles verbrast, dan klopt dat. Maar dat is dan haar keuze.
7 mocht de relatie voorbijgaan, is de afwikkeling daarvan netjes vastgelegd in ons samenlevingscontract. Geloof me maar, ze komt er niet slecht van af.
8 Tot slot, mocht mij iets overkomen, dan erven mijn ouders (nog, totdat ik mijn testament aanpas) het huis. Mijn partner mag hier dan nog jaren gratis het vruchtgebruik van genieten.

Het belangrijkste is nog wel: Mijn partner en ik staan hier 100% achter. Toen we alles regelden bij de notaris zei die nog regelmatig dat we het wel uitermate netjes hebben geregeld.

[Goodfellas]

Het valt op dat veel mensen in een traditionele rolverdelening denken en dat mannen over het algemeen nog steeds meer verdienen dan vrouwen. Dat wisten we natuurlijk al, maar wordt in dit topic weer eens pijnlijk duidelijk.

Mijn partner hebben ook een flink inkomensverschil, hebben geen kinderen en zijn niet getrouwd. We werken beide full time, waarbij ik ongeveer 2/3 verdien en zij 1/3.

Voor nu doen we het op de volgende manier:
1) We tellen alle uitgaven bij elkaar op (huur, internet, verzekeringen, eten, telefoon, etc). Dit bedrag is nogal ruim genomen om ook te voorzien in eventuele extra uitgaven (denk bioscoop of uit eten). Ook zit hier een gezamelijk spaarbedrag bij.
2) We nemen beide inkomens en trekken daar de uitgaven van af.
3) Wat er over blijft verdelen we naar ratio, waarbij we het verschil wat afvlakken (nu naar zeg 55/45).

Ik vind het erg fijn om samen op te bouwen (daar gaat het overgrote deel ook heen), maar wil ook de vrijheid hebben om mijn eigen keuzes te maken.

[PhilipsFan]

Dido schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:55:
[...]

En wat ik probeer tebeschrijven is dat het dat wel is. Ga jij 40 uur werken als je daarnaast ook voor je kids en huis moet zorgen?

[...]

Niemand die je tegenhoudt om huisman te worden.
Je klinkt eerder jaloers dan dat je echt een steekhoudend argument aandraagt.
Als je echt kunt volhouden dat jij in je eentje die 40 uur blijft werken met al die sores, en daarnaast nog een keer voor kids en huis zorgt, prima. Maar de meeste kerels trekken dat niet.

Dat is inderdaad wat ik doe. Okee, ik heb de kinderen maar de helft van de tijd, maar ik werk 36 uur en doe het huishouden erbij. Heb wel een vriendin, maar die woont niet bij mij en zal wel gek zijn om mijn huishouden te gaan doen (ze werkt trouwens ook 40 uur ). Ik besteed denk ik een uurtje per dag aan het huishouden (koken en schoonmaken) en in het weekend drie (boodschappen doen, schoonmaken en de was). Dus het huishouden zal neerkomen op 12 uur werk per week. Als kinderen hier zijn iets meer, de andere week iets minder.

En ja, ik ben ook jaloers. Ik zou ervoor tekenen als mijn vrouw mij zou willen onderhouden en ik huisman kon zijn! 12 uur per week de huishouding doen (okee, iets meer want dan wil je het ook echt goed doen, maar meer dan 20 uur is het met de beste wil van de wereld niet) en de hele week onder schooltijd hobbyen achter de laptop, films kijken etc. Vrienden opzoeken zal niet gaan, die werken allemaal fulltime Helaas komt ook daar het rollenpatroon bovendrijven, want de omgeving zal je dan niet voor vol aanzien, een man hoort namelijk geld te verdienen voor z'n gezin...

[...]

Dat ben ik helemaal met je eens. Drie keer raden wie vaak - bewust of onbewust(!) - de grootste invloed uitoefent op die beslissing... dezelfde kerel die later loopt te klagen dat ie "uitgekleed" wordt bij de scheiding, terwijl de rechter alleen maar probeert de vrouw te compenseren voor de gevolgen van het moederschap.

Grappig, dat point of view. Ik heb namelijk de indruk dat het juist de vrouwen zijn die het wel best vinden dat hun man fulltime werkt, ze dus in de gelegenheid stelt om veel vrije tijd te hebben, en hem vervolgens ook nog uitkleden als ze uit elkaar gaan. Ik heb nog nooit een vrouw horen klagen dat ze graag meer uurtjes wil werken maar dat dat niet gaat vanwege haar man...

Dat is ook heel jammer. Dat ingesleten rollenpatroon is echter nog steeds heel actueel. Roep maar eens dat je vaderschapsverlof wil, en vergelijk dat met de reactie als je vrouw verlof wil...
Wettelijk worden vrouwen, zelfs in de 21ste eeuw in vrijgevochten Nederland, nog steeds in de klassieke rol geduwd - met alle gevolgen van dien voor beide ouders.

(Er is wel wat verbeterd, hoor. Nog niet zo lang gelden moest een vrouw sowieso stoppen met werken als ze trouwde, want een getrouwde vrouw was niet wilsbekwaam(!!))

Ik heb juist het idee dat mannen in het rollenpatroon geduwd worden En daarnaast ook nog zorgtaken erbij krijgen. Er was laatst een onderzoek, in Trouw geloof ik, waaruit bleek dat mannen relatief slecht af zijn door de emancipatie. De extra zorgtaken die ze erbij krijgen worden niet voldoende gecompenseerd door de extra centen die de vrouw binnenhengelt, zoiets.

Ik ga hier waarschijnlijk geen vrienden mee maken, maar eigenlijk moet dat hele huwelijk worden afgeschaft. Het is nergens meer voor nodig. Vrouwen hebben alle rechten en kansen om zelf een opleiding te doen en een goede baan te vinden en hebben dus geen man meer nodig voor hun levensonderhoud. In een relatie is het vanzelfsprekend dat je elkaar bijstaat en trouw bent, daar hoeft niemand een papiertje voor te tekenen. Juridisch is alles ook prima te regelen, ook met kinderen. Dus dan blijft over dat feest, dat zo langzaamaan tot een narcistische happening uitgroeit waarbij alles precies zo moet als het bruidspaar wil, anders is de trouwdag verpest. Een feestje geven kun je ook prima doen zonder te trouwen. En getrouwd zijn is alleen maar lastig als je weer uit elkaar wilt, moet je weer naar de rechter om je te laten betuttelen over de kinderen. Waarom bestaat dat burgerlijk huwelijk eigenlijk nog?

Helemaal mee eens. Alleen dient dat inzicht niet alleen bij de vrouw, maar ook bij de man te ontstaan. Dan kunnen beide partners daadwerkelijk een keuze maken, zonder er later de ander op af te rekenen.

Dat is wel een goed punt. En bij werkgevers, vooral van mannen.

[Goodfellas]

PhilipsFan schreef op maandag 07 september 2015 @ 00:08:
[...]

En ja, ik ben ook jaloers. Ik zou ervoor tekenen als mijn vrouw mij zou willen onderhouden en ik huisman kon zijn! 12 uur per week de huishouding doen (okee, iets meer want dan wil je het ook echt goed doen, maar meer dan 20 uur is het met de beste wil van de wereld niet) en de hele week onder schooltijd hobbyen achter de laptop, films kijken etc. Vrienden opzoeken zal niet gaan, die werken allemaal fulltime Helaas komt ook daar het rollenpatroon bovendrijven, want de omgeving zal je dan niet voor vol aanzien, een man hoort namelijk geld te verdienen voor z'n gezin...

[...]

Grappig, dat point of view. Ik heb namelijk de indruk dat het juist de vrouwen zijn die het wel best vinden dat hun man fulltime werkt, ze dus in de gelegenheid stelt om veel vrije tijd te hebben, en hem vervolgens ook nog uitkleden als ze uit elkaar gaan. Ik heb nog nooit een vrouw horen klagen dat ze graag meer uurtjes wil werken maar dat dat niet gaat vanwege haar man...

Wow.

Als je er voor kiest om niet te werken, of deeltijd te werken, maak je een enorme opoffering voor je carriere. De kosten daarvan zijn niet alleen gemist inkomen, maar ook kansen (promoties, etc) die je niet kunt pakken omdat je andere verplichtingen (kinderen / huishouden) bent aangegaan. Of banen die je na het verlof niet krijgt om dat je er een aantal jaar 'uit bent geweest'. Dit moet terugkomen in de financiele verdeling tussen partners, zowel tijdens als na het huwelijk (in geval van schijding).

Hoeveel tijd dat kost is per geval verschillend en het slaat nergens op om dit te generaliseren met '20 uur per week max'.

[sNielz123]

Onze beide inkomens worden gestort op een gezamenlijke rekening. Daarvan worden de vaste lasten betaald, gespaard en er wordt op onze beide rekeningen wat zakgeld gestort. De rest is voor de variabele gezamenlijke lasten.

Dit werkt voor ons het beste. Het zakgeld werkt erg goed omdat je daardoor nooit ruzie hebt over geld. Ze kan shoppen wat ze wil en onnodige dingen kopen zonder dat ik daar financieel wat van merk

Onze verhouding van netto inkomen is overigens 75/25.
Zij zorgt wel grotendeels voor de kinderen en het huishouden.

[Canaria]

Wij hebben geen gezamenlijke financiën. We wonen samen in het huis van mijn vriend maar ik heb ook nog een eigen huis.

Ik heb een bedrijf, mijn vriend is in loondienst. Ik maak elke maand een bedrag over van de zakelijke rekening naar mijn privérekening, de rest van de inkomsten blijft staan als buffer. Daardoor hebben we ongeveer evenveel te besteden.

We houden niet bij wie wat betaalt. Meestal betaalt mijn vriend gezamenlijke dingen, maar dat komt vooral doordat we vinden dat de man in bijvoorbeeld restaurants zou moeten afrekenen. Als het echt scheef gaat lopen, bijvoorbeeld na vakanties, maak ik geld over naar mijn vriend of ik koop iets voor hem.

Mochten er kinderen komen dan zal ik minder gaan werken in mijn bedrijf. Daar zie ik wel tegenop, omdat ik gewoon graag werk. Financieel zal het geen probleem zijn.

[PLAE]

Anoniem: 311786 schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:44:
[...]

Zo'n samenlevingscontract moet nou eenmaal geregeld worden (hypotheekaanvraag, juridische zekerheid bij overlijden, pensioenfondsen), dat is één van de meest standaard en meest logische dingen... ooit. Hoe haal jij hieruit dat ik goed voor mezelf zorg? De vraag komt van de notaris, wij beantwoorden die vraag. Ik had het ook niet kunnen doen, maar dan had ik dit huis ook niet gehad. Dat is niet voor mezelf zorgen, dat is voor "ons" zorgen Dat in dat documentje staat dat ik meer heb ingebracht betekend dat ik niet heb gelogen over m'n spaargeld, maar dat ik tegenover de wet eerlijk ben geweest.

Ik zie je punt niet

Je hebt zwart op wit geregeld (jij noemt het alleen maar vragen beantwoorden en doet net of je daarin zelf geen keuze had...lol) dat jij meer krijgt wanneer jullie uit elkaar gaan. Tegelijkertijd geef je aan dat je niet samen moet gaan wonen als je dit soort zaken wilt regelen. Beetje krom. Waarom heb jij niet alles op een hoop gegooid?

tweakerdennis schreef op zondag 06 september 2015 @ 16:10:
[...]

Maar TS: hoe denkt jouw vriendin er over? Zij moet er 'over nadenken' zeg je. Is ze bang dat je dit doet omdat je bang bent dat het fout gaat lopen?

Nee ze begrijpt prima waarom ik dit doe (zie OP) maar het zijn wel dingen waar je even goed over nadenkt voordat je het uitvoert lijkt mij . Ik denk dat ze er nooit eerder over heeft nagedacht.

tweakerdennis schreef op zondag 06 september 2015 @ 22:49:
[...]

Beste PLAE, of je nou 50/50 doet of 60/40 of wat anders; bij een scheiding ontstaat altijd financiële ellende aangezien beiden er altijd op achteruit gaan. De een meer dan de ander

Er zit voor mij wel een verschi tussen ellende en er op achteruit gaan.

[Galactic]

Alles 50/50 hier, ik zie niet in waarom het anders zou moeten zijn. Moet de vriendin dan minder bijdragen omdat ze een vrouw is? Mag zij minder werken of minder bijdragen omdat "het zo hoort". De enige reden die ik zie waarom we deze verdeling zouden veranderen (en zullen veranderen) is dat we kinderen zullen hebben in de toekomst. Als er dan iemand 40 uren werkt, en de andere bijvoorbeeld 20 uren, zal het veranderen naar 75/25. Nochtans bij ons een ongelijk inkomen. Waarom? Ik kies bewust veel te verdienen en werkt te doen wat ik minder leuk vind. Zij kiest bewust voor een leuke baan die minder verdient, en wil daardoor ook langer aan de bak blijven.

[RodeStabilo]

Alles op één hoop. Als je dan toch in gemeenschap van goederen getrouwd bent, waarom niet?

[demichel]

Snap het niet zo goed. Samen uit, samen thuis, één rekening waar alles op gaat en alles af gaat. Het leven is zo al moeilijk genoeg zonder ook nog eens ingewikkelde constructies te gaan opzetten.

[ArchitectOfDoom]

Mijn vriendin verdient meer dan ik (700 euro bruto meer), maar we leggen beiden een even groot bedrag in op een gezamelijke rekening. Dat gebruiken we voor ons huis, vakanties en dergelijken.

Wat we daarna overhouden gebruiken we om persoonlijk gerelateerde kosten (e.g. zorgverzekering; mijn studieschuld, kleding, persoonlijke gadgets) te betalen.

Dus 50/50 . Ik moet wel zeggen dat we daar soms wat discussie over hebben. Mijn vriendin stelt regelmatig voor om naar rato te betalen (ik doe vaker het huishouden; koken; etc. etc.), maar dat wil ik niet. Klinkt stom, maar het voelt als man toch raar om enige afhankelijkheid daar te creeeren.

[BB-One]

Als ik het zo lees, mensen met (negatieve) ervaringen in het verleden (lees: uit elkaar gaan) kiezen in hun huidige relatie voor naar rato... (zal toch ergens vandaan komen...)

Het antwoord op de vraag van TS is: doe waar jij je het beste bij voelt maar ook je partner. Belangrijkste is volgens mij dat je het hier samen over hebt. Er zullen altijd grijze gebieden zijn, maar als je de grote lijnen regelmatig afstemt en dat beide het daar mee eens zijn dan is het goed.

De zaken hierboven gaan voornamelijk om de lusten van het geld, maar er zitten ook verplichtingen aan het hebben van zaken, dat wordt nog wel eens vergeten.
Voor mij persoonlijk geldt, gehuwd onder huwelijkse voorwaarden ivm eigen huis die onder water staat/stond, zodat de bank geen extra verhaalsmogelijkheid zou krijgen. (ik had dus de mogelijkheid om in gemeenschap van goederen kunnen trouwen en daarmee de helft van de minderwaarde van de woning bij een ander in de schoenen kunnen schuiven), we verdelen de vaste lasten (exclusief hyp. rente en aflossing) naar rato van inkomen. Ik ontvang een bijdrage in de rentekosten en de rest van mijn inkomen, dat is voor mij, o ja dat geldt ook voor de ander ;-)

Maar zoals gezegd eens in de zoveel tijd hebben we het er over, grotere uitgaven worden besproken en we zijn er beiden happy mee en dat laatste is het belangrijkste.

[Bob Popcorn]

Wij hebben een gezamelijke rekening waar we per maand beiden een vast bedrag op storten dat voldoende is voor huur/verzekeringen/belastingen/boodschappen, en verder hebben een gezamelijk spaarrekening waar een vast bedrag op wordt gestort. Daarnaast houden we alles voor onszelf. We verdienen praktisch evenveel, maar hebben een ander uitgavenpatroon.

Als we eens wat leuks gaan doen of op vakantie ofzo delen we de kosten. Laatst op vakantie gewoon allebei 150 euro gepind en dan kijken we wel wanneer het op is. Helder systeem vind ik, en iedereen weet wat 'ie kan verwachten.

[Fireb@ll]

Alles op 1 grote hoop. inkomsten zijn ongeveer 70/30. Ik betaal huis/ko/vaste lasten, zij de boodschappen/auto en extra's. Wel 10 jaar samen, getrouwd en twee kids. Bij grote bedragen kopen we het samen. Mocht het ooit mis gaan dan zullen je financiën wel het minste van je zorgen zijn als er kinderen zijn.

[Hbeez]

Goodfellas schreef op maandag 07 september 2015 @ 00:08:
Het valt op dat veel mensen in een traditionele rolverdelening denken en dat mannen over het algemeen nog steeds meer verdienen dan vrouwen. Dat wisten we natuurlijk al, maar wordt in dit topic weer eens pijnlijk duidelijk.

Dat heeft te maken met een verschil in beroepssector (IT-ers vs niet IT-ers) dus maak er niet meer van dan het is.

Wij betalen onze gemeenschappelijke lasten ongeveer naar ratio, ik betaal iets meer. Ik heb een hoger inkomen, en betaal ook iets meer voor etentjes, vakantie, uitgaan, etc. Hierdoor wordt het verschil nog iets kleiner.

Wat enorm scheelt is dat ze geen big spender is, en we allebei kostenbewust zijn. We gaan straks trouwen in gemeenschap van goederen, dus dan is er helemaal geen verschil meer tussen haar en mijn geld. Ik wil wel volgend jaar een sportwagen kopen van ons geld, dat vindt ze dan ook geen probleem. Al met al werkt het perfect nu, maar het scheelt denk ik ook dat we allebei goede banen hebben en tevreden zijn met ons inkomen.

[Anoniem: 459533]

Ik zie hier ook dat een aantal mannen denken dat huishouden een poep en een scheet is en dat het "echte werk" zwaarder is. Nou, als ik kijk naar mijn vrouw die de zwangerschap heeft moeten doorstaan met vocht in haar handen etc dat ze niet fatsoenlijk iets kon beetpakken zonder pijn te hebben etc is dat een hele kluif werk waar wij mannen te klein zerig voor zijn. Toen ik mijn vrouw de baby zag persen had ik het geluk dat ik hem alleen bij haar op haar buik hoefde te leggen (lees ik haalde mijn zoon eruit) en de navelstreng door ging knippen. Maar die 9 maanden lang heeft ze alles ALLEEN gedaan qua dragen van de baby. Ze deed alles voor me. Het huishouden, Loopie mee wandelen en dingetjes leren, behangen, trap verven, baby spulletjes kopen en een bord eten op tafel zetten en ga zo maar door. Ik heb respect voor huisvrouwen! Want wat wij niet weten of zien is wel gedaan door haar! En eerlijk gezegd werkt mijn vrouw harder dan ik als ik alles van haar optel wat zij doet. Om op alles terug te komen. Ik vind het ontzettend kort door de bocht om alles via rato te doen dan vind ik ook dat je met haar een uurloon moet afspreken voor het werk dat zij in en om het huis doet! Als je echt eerlijk wil zijn begin daar s mee zou ik zeggen! En dan niet €5 per uur, nee marktconform CAO. Als je zo moet leven kun je er net zo goed mee stoppen vind ik.

[ Voor 7% gewijzigd door Anoniem: 459533 op 07-09-2015 10:40 ]

[Blue-eagle]

Wij hebben een leuke spreadsheet. Zaken als water en elektriciteit delen wij gewoon 50/50. Maar de huur is wel naar rato. Ik kan namelijk dit huis zelf betalen, en zij zou liever kleiner wonen als het wel 50/50 zou zijn. Zij verdient minder dus dat is dan haar goed recht. Doordat ik naar rato de kosten verdeel daarvan is het in ieder geval eerlijk: zij betaalt 400 Euro, ik betaal 700 Euro.

Dan zijn er nog zaken die bestaan met een voorkeur van mijzelf, zoals het internet. Ik heb een abbo van 60 Euro per maand (glasvezel) omdat ik dat wil hebben. Zij is al blij met een 20 Euro/maand pakketje van de goedkoopste aanbieder. Dus zij betaalt 20 Euro per maand, ik 40. Niet naar rato, wel naar beider tevredenheid opgelost.

Zaken die persoonlijk zijn (kleding, mijn motor, haar sport, beider hobby's, etc.) zijn voor ieders eigen rekening.

Als wij ooit een huis gaan kopen zou ik dat nooit samen doen. Dan koop ik een huis binnen de hypotheek die ik zelf kan krijgen, en kan zij (incl. contract) een "kamer huren", of andersom natuurlijk. Misschien niet de meest geniale oplossing voor de persoon die "huurt", maar ik zit niet te wachten op een hypotheek wat ik alleen niet kan dragen zodra de relatie uit gaat.

1. Ik ken geen relaties die niet uit zijn gegaan buiten de typische 70+ers om;
2. Ik ben van mening dat alle relaties uit elkaar gaan en vaak alleen bij elkaar blijven (relatie stuk, toch samenwonend) omdat uit elkaar gaan teveel werk is (dus een hypotheek of huis ineens verdelen, of verlies pakken bij spoedverkoop van het huis, of er zijn kinderen, of men is te trots om te scheiden, etc.)

Misschien niet romantisch, maar volgens mij wel de meest rationele manier van denken Maar neem dat met een flinke schep zoutkorrels want ik ben ook absoluut tégen kinderen en trouwen om ongeveer dezelfde redenen.

[Ardana]

BB-One schreef op maandag 07 september 2015 @ 09:04:
Als ik het zo lees, mensen met (negatieve) ervaringen in het verleden (lees: uit elkaar gaan) kiezen in hun huidige relatie voor naar rato... (zal toch ergens vandaan komen...)

Lang niet altijd hoor. Ik heb vrijwel altijd "de grote hoop" methode gehanteerd, en ben er ook wel een keertje (flink) op achteruit gegaan. Echter heeft dat voor mij de boel niet veranderd: ik blijf van mening dat je je beiden 100% inzet, en dus dat ieder recht op 50% heeft. Dat mijn werkgever me zoveel meer betaalt of dat ik zoveel makkelijker werk vind, hoeft van mij geen gevolgen te hebben voor wat je samen opbouwt, per slot van rekening ben je samen (vrijwel) altijd goedkoper uit, en hoe je dus méér over dan wanneer je alleen iets opbouwd, al was het maar in vrij besteedbare tijd.

Maar het belangrijkste is wel dat je bij elkaar past wat betreft bestedingspatroon. Als je beiden ongeveer even gemakkelijk spaart of geld uitgeeft, en beiden even gemakkelijk je uitgavenpatroon aanpast naar veranderde omstandigheden kom je er wel, zeker als je elkaar wat gunt. Als je jaloers bent op de uitgaven van de ander, of ze onzin vind, dan krijg je gegarandeerd heibel.

[ybos]

TheGhostInc schreef op zondag 06 september 2015 @ 23:26:
[...]

Paar leuke voorbeeldjes (mama is te wisselen voor papa en Hij voor Zij)::
De kinderen gaan 2 dagen in de week naar de crèche, want mama wil ook 2 dagen werken. Hoe reken je af, vrij simpel. Beide partners zijn 2,5 dag in de week verantwoordelijk voor opvang, mama doet 3 dagen, papa doet 0 dagen, dus papa betaald mama 0,5 dag in de week PLUS de volledige crèche bijdrage.
Mama haalt de kleine op van de crèche, want papa is altijd een uur later met zijn dikke salaris? Betaald papa dan ook mama voor de besparing aan crèche kosten?

In het weekeind op bezoek bij de familie, keuze: leaseauto (ZIJ) of koekblikje (HIJ). Leaseauto heeft een eigen bijdrage van €100 per maand, stel je doet elke maand 4 dingen, dan kost dit ritje €25, de helft is voor rekening van HIJ. Maar het is maar een klein ritje, dus Hij zou in zijn koekblikje echt geen €12,50 kwijt zijn, helemaal niet als ZIJ de helft van de kosten zou bijdragen. Allebei maar apart gaan rijden?

Maar deze is ook leuk:
Hij koopt een mooi huis en Zij 'huurt' de woning. Nu moet er een nieuwe CV ketel komen. Zij is wel thuis, maar als (gedeeltelijk) huurder totaal niet verantwoordelijk voor onderhoud, dat is voor de eigenaar (Hij) en die betaald. Dus Hij mag mooi een dag vrijnemen om de loodgieter binnen te laten terwijl zij lekker op de koffie gaat bij de buurman. Iets te strict? Dan doet ze 'naar rato' de deur open.

Als mijn partner de 'naar rato' mentaliteit zou hebben dan denk ik dat ze binnen een paar weken inbind en besluit alles maar op de grote hoop te gooien, want met een beetje humor en creativiteit maak ik de ander COMPLEET gek.

Ik ben uiteraard ook begonnen met een gezamenlijke rekening, maar je merkt al snel dat (als het goed gaat) het een grijze gebied begint. Cadeau voor een huwelijk van haar, maar hij zit wel lekker mee te schranzen tijdens het feest, is dat dan gezamenlijk cadeau of betaald zij en gaat hij maar ff een frietje halen tijdens de bruiloft

Geweldige voorbeelden

[Sissors]

Anoniem: 459533 schreef op maandag 07 september 2015 @ 10:29:
Ik zie hier ook dat een aantal mannen denken dat huishouden een poep en een scheet is en dat het "echte werk" zwaarder is. Nou, als ik kijk naar mijn vrouw die de zwangerschap heeft moeten doorstaan met vocht in haar handen etc dat ze niet fatsoenlijk iets kon beetpakken zonder pijn te hebben etc

Ik ben (momenteel) alleenstaand, en doe dus zelf ook het huishouden. Nu heeft dat bij een alleenstaande man vaak wat minder prioriteit dan soms zou moeten , maar ik denk toch eerlijk te kunnen zeggen dat ik het over het algemeen best netjes houd allemaal. En weet je wat me dan nog nooit is overkomen: Dat ik zwanger raakte? Ondanks al dat huishoudelijke werk, ben ik nooit zomaar zwanger geraakt.

De vraag is dan dus: Wat heeft zwangerschap met huishoudelijk werk te maken?

(Ik vraag me persoonlijk dan ook af hoe de fuck je op 60 uur huishoudelijk werk per week komt, ook met een gezin, die uit een onderzoek die Ardana eerder linkte kwam. Of we hebben hier een enorm ruime definitie van huishoudelijk werk, of ik vergeet blijkbaar een hele hoop te doen).

[NeFoRcE]

Hier ook naar rato. Onze inkomsten liggen redelijk bij elkaar. Elke maand boeken we een bepaald bedrag over naar de gezamelijke rekening. Hier worden dan de vaste lasten van betaald, incl gwl. Daarnaast wordt er elke maand een X bedrag (wat wel gelijk is aan elkaar) hier naar overgeboekt voor de boodschappen. Wat er dan nog overblijft blijft op onze eigen rekeningen waar we dan van sparen en leuke dingen doen.

[Kapotlood]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 15% gewijzigd door Kapotlood op 07-09-2015 11:23 ]

[Mythio]

Momenteel niks vastgelegd omdat we gewoon samenwonen (lees: zij staat ingeschreven op mijn adres, huurcontract op mijn naam). Wanneer het officieler wordt dan vastleggen, maar dat wordt toch praktisch volledig 50/50.

Moet er niet aan denken om alles bij te gaan houden en "naar rato" te verdelen...waarom zou je daar mee beginnen? Gelijken zijn in de relatie geldt voor alle gebieden, ook de geldzaken naar mijn idee.

[PhilipsFan]

Mythio schreef op maandag 07 september 2015 @ 11:39:
Momenteel niks vastgelegd omdat we gewoon samenwonen (lees: zij staat ingeschreven op mijn adres, huurcontract op mijn naam). Wanneer het officieler wordt dan vastleggen, maar dat wordt toch praktisch volledig 50/50.

Moet er niet aan denken om alles bij te gaan houden en "naar rato" te verdelen...waarom zou je daar mee beginnen? Gelijken zijn in de relatie geldt voor alle gebieden, ook de geldzaken naar mijn idee.

Tot je uit elkaar gaat. En tijdens de relatie kunnen er ook genoeg problemen komen hoor. Wat als je partner voortdurend de nieuwste apparatuur, auto, kleding etc wil kopen terwijl jij zuinig bent aangelegd en pas iets vervangt als dat ook echt nodig is?

Bij een huurhuis is het ook nog minder boeiend als bij een koophuis. Wie lost het meeste af en heeft diegene dan ook recht op de meeste overwaarde/bankspaartegoed? Of doe je dat toch 50/50? Beter maak je daar vantevoren goede afspraken over. Relaties zijn meestal tijdelijker dan je vantevoren denkt...

[Arunia]

Wij hebben alles op één hoop gegooid sinds dat we begin 2006 ons eerste huis kochten. Beide kwamen uit het ouderlijk huis.
Het huis hebben we gekocht op grotendeels mijn salaris omdat zij toen nog stage liep (waar ze overigens goed verdiende).
Vanaf het begin een gezamenlijke rekening genomen en daar het salaris op laten storten.
Alles betaalden we hier van.
Later heb ik "zakgeld" ingesteld zodat we ieder 100 euro in de maand krijgen om zelf wat mee te doen (of wat ik toen zei, al pin je het en steek je het in de fik).
Dingen die we samen doen wordt gewoon besproken.
Ieder kan z'n eigen hobby bekostigen zonder dat de ander er iets over hoeft te zeggen.
Af en toe met het vakantiegeld en de 13e maand iets extra's omdat we er beide hard genoeg voor werken.

Sinds we de kleine hebben en het ouderschapsverlof is afgelopen is mijn vrouw naar 3 dagen werken gegaan en ik ben weer volledig gaan werken.

Als ik naar mijn ouders en mijn schoonouders kijk, dan hebben ze 1 rekening gezamenlijk en doen daar alles van.
Ikzelf wil ook nog wel iets voor mijn vrouw als verrassing kopen en dat scheelt op die manier dan wel wanneer het niet zichtbaar is.
Daarnaast hebben we een spaarrekening welke nog wel op mijn vrouw haar naam staat en waar ik mede eigenaar van ben. Daar sparen we dan ook gewoon op. Voor zover dat gaat

Lang verhaal kort, wij doen niet aan percentages. Je bent samen 1 en alles gebeurd van wat er op de grote hoop binnenkomt.

[Semyon]

Volgens mij spelen er twee van verschillende dingen, waarvan de noodzakelijk het gevolg is van de andere.

Het eerste is dat je gaat verdelen vs het op een hoop gooien, en het tweede is als je het gaat verdelen wat de verhouding dan vervolgens is.
En dit zijn verschillende dingen, stel eens voor dat van een stelletje beide 50% verdienen, als je het gaat verdelen moet je dan voortdurend bijhouden wat van wie is. Of de een niet meer consumeert (dat weg is) dan de andere. En alles in het huis moet een label, van A of van B hebben. Wat verschillend is van dit al op een hoop gooien. Want dan ben je op elke moment 50% eigenaar, terwijl in het eerste ook

Het tweede is dan als je gaat verdelen welke verhoudingen daar bijhoren.

Ik heb al helemaal geen zin in het eerste, om alles te gaan lopen labelen. We hebben gekozen om samen alles te delen in leef en leed, en dat doen we dan ook.
Wat ik wil zeggen is dat als je al wilt gaan verdelen, voor een of ander gevoel van eerlijkheid, je dat dus ook voor altijd moet gaan lopen bijhouden.

(En het verschil van inkomsten uitgedrukt in geld is best wel een paar veelvouden, maar kinderen, en het in lief en leed alles delen, gemiste inkomsten door kinderen, gemiste carrière door kinderen etc.)

[ Voor 6% gewijzigd door Semyon op 07-09-2015 12:28 ]

[ninjazx9r98]

PhilipsFan schreef op maandag 07 september 2015 @ 11:44:
[...]

Wat als je partner voortdurend de nieuwste apparatuur, auto, kleding etc wil kopen terwijl jij zuinig bent aangelegd en pas iets vervangt als dat ook echt nodig is?

Misschien moet je dan wel concluderen dat je eigenlijk niet goed bij elkaar past en beter niet aan een relatie kunt beginnen? Als dat soort zaken spelen in een relatie kun je die naar mijn idee namelijk niet oplossen met welke verdeelsleutel dan ook.

Bij ons overigens alles op de grote hoop en getrouwd in gemeenschap van goederen. Ik verdien netto meer en heb daarnaast ook nog een leaseauto maar met dat verschil doen we dus niets.
We hebben een soort van afspraak dat we beiden tot aan 100 euro vrij zijn om uit te geven en boven dat bedrag gaat in overleg. Praktijk is dat uitgaven boven de 100 euro eerder meegedeeld worden dan overlegd aangezien de ander over het algemeen altijd akkoord gaat, kwestie van gezond verstand en dat werkt voor ons goed.
Wat ik gewoon niet wil is zelf een persoonlijke goedgevulde spaarpot hebben terwijl zij niet of nauwelijks in staat is om iets leuks te doen/kopen maar dan wel samen in één huis wonen.
Natuurlijk kun je dat weer oplossen door haar regelmatig wat toe te stoppen maar dat is imho nogal kunstmatig en dan geef ik haar mogelijk het gevoel dat ze me steeds op haar blote knieën moet bedanken omdat ik zo goed voor haar ben
Uiteraard zit dat echter weer tussen de oren aangezien je feitelijk hetzelfde doet met één rekening waar je beide vrij mee aan de gang kunt maar dat voelt gewoon beter/anders.

Uiteindelijk moet je naar mijn idee gewoon iets kiezen waar je allebei goed mee kunt leven, er is wat dat betreft geen goed of fout (tenzij je iemand dwingt om perse jouw keuze te volgen)

[Deveon]

Hier doen wij de zakgeld methode (beide hetzelfde), maar dit is puur om het overzicht te bewaren op de gezamenlijke rekening. Voor de rest doen we alles heel traditioneel om grote uitgaves en onenigheden met elkaar te bespreken.

De voorbeelden die ik hier voorbij zie komen kan ik dan ook moeilijk serieus nemen. Hoort je partner geen gelijke te zijn? Enige onderscheid wat ik zou maken is waarmee je een serieuze relatie binnen komt, niet wat je tijdens de relatie genereert.

[Firefly III]

-

[ Voor 101% gewijzigd door Firefly III op 23-10-2016 15:33 . Reden: Leeg vanwege privacy. ]

[Wuursj]

Hier doen we:

- Boodschappen 50/50
- Alle vaste lasten dat met het huis te maken heeft naar rato. Momenteel 70/30. Ook een vast bedrag per maand reservering voor onderhoud dat in een potje gaat.
- Roerende goederen zoals meubels etc. kijken we per geval. Zo heb ik bijvoorbeel gewoon zelf de TV gekocht omdat zij de oude gewoon meer dan prima vond en geen geld over had voor een nieuwe. Nieuwe kast en camera die wel allebei graag wilden gingen wel 50/50.

Mijn vriendin zou wel 50/50 willen doen maar dat is nu gewoon niet haalbaar en houdt al weinig over.
We kwamen uit een goedkoop maar erg klein huurappartementje en ik wilde graag naar een koophuis. Op deze manier werd het voor haar ook betaalbaar.

Wat je dan doet met het huis bij een eventuele break is soms wel lastig en stof tot nadenken, liefst voor einde relatie
Bij ons zou dan dan ook naar rato gaan hebben we afgesproken. Ik zou haar dan moeten uitkopen als ik het huis zou houden.

Maar een vriendin van mij doet het met haar vriend anders. Zij betaald de helft van de rente en niks van de aflossing van zijn huis. Ze bouwt dus niets op maar ook geen riscio en geen gedoe bij een einde relatie. In mijn ogen een slechte deal voor haar maar zij voelt zich er juist goed bij.

[PhilipsFan]

Wuursj schreef op maandag 07 september 2015 @ 13:02:
[...]

Maar een vriendin van mij doet het met haar vriend anders. Zij betaald de helft van de rente en niks van de aflossing van zijn huis. Ze bouwt dus niets op maar ook geen riscio en geen gedoe bij een einde relatie. In mijn ogen een slechte deal voor haar maar zij voelt zich er juist goed bij.

Dit zou ook mijn voorkeur hebben. Ze kan uiteraard prima het bedrag wat ze anders zou meebetalen aan de aflossing, opzij zetten in een apart potje. Fiscaal misschien iets ongunstiger maar je bouwt toch iets op. En het is zo handig om wat spaargeld achter de hand te hebben als je ooit uit elkaar gaat...

[Testert]

Ik verdien veel meer en betaal daarom ook alle vaste lasten. Zij verdient meer dan ze uitgeeft en beheert het spaargeld. We betalen daarmee verbouwingen en dat soort incidentele dingen. Is zo gegroeid toen we samen gingen wonen en ik al fulltime werkte en zij alleen nog een bijbaantje had naast haar opleiding. Het komt erop neer dat zij wat meer spaart en we beiden van het totaal inkomen vrij te besteden zakgeld hebben. Grotere uitgaven doen we in overleg en we hebben geen van beide dure hobbies, dus dat gaat al meer dan 10 jaar heel soepel. De financien zijn niet de bron van onze ruzies

Als je meer werkt bouw je meer pensioen op. Blijft 1 van de 2 thuis vanwege de gezinssituatie, zorg er dan voor dat diegene wel op persoonlijke titel spaart voor de oude dag!

Vrouwen verdienen vaak minder, blijven vaker thuis om voor kinderen te zorgen en leven ook nog eens langer!

[HellPunk]

Bij ons gaat alles sinds dag 1 op een grote hoop waar iedereen naar believen uit put. We gaan ervan uit dat geen van ons tweeën de kluit belazert. Ik zou dat nog 't makkelijkste kunnen aangezien ik de meeste geldzaken beheer, maar zo zijn we gewoon niet getrouwd

[JPM85]

HellPunk schreef op maandag 07 september 2015 @ 13:08:
Bij ons gaat alles sinds dag 1 op een grote hoop waar iedereen naar believen uit put. We gaan ervan uit dat geen van ons tweeën de kluit belazert. Ik zou dat nog 't makkelijkste kunnen aangezien ik de meeste geldzaken beheer, maar zo zijn we gewoon niet getrouwd

Zo zijn onze geldzaken op dit moment ook geregeld.
1 rekening waar ons salaris op binnen komt (verhouding nu ongeveer 70/30), en 1 spaarrekening waar het geld naar toe gaat wat overblijft einde van de maand.

We merken wel dat we beide soms een discussie hebben als 1 iets wilt kopen wat de ander eigenlijk geen meerwaarde vindt, dus gaan 2 rekeningen erbij openen voor ieder als 'zakgeld'.
Enige wat hierin nog een factor is, hoeveel gaan we als zakgeld krijgen.
Op dit moment betaal ik bv mijn abbo van de Xbox nog uit de gezamelijke rekening, maar dit hoort in het zakgeld potje terecht te komen. Zo zullen er nog wel wat uitgaven zijn van beide kanten.

[G.Shumway]

Het is inmiddels 26 jaar geleden dat wij voor eenzelfde beslissing stonden (nog steeds samenwonend). Naar voorbeeld van een collega, wij begonnen met "alles in verhouding en aan het einde van het jaar een navordering/naheffing".

Dit "systeem" bleek na 1 à 2 jaar onwerkbaar.
Je loopt nl tegen vragen/problemen aan als:
- Heeft iemand dure hobbies die verrekend moeten worden?
- Klussen in huis, moet je daar dan een uurtarief onderling voor verrekenen?
- Als 1 persoon geen inkomsten meer heeft, moet ie dan interen uit zijn/haar spaargeld?
- Als jullie terugkomen van een gezamelijk vakantie en eentje blijkt een ziekte opgelopen te hebben en kan zijn/haar overuren niet meer maken. Moet/kan/wil je zoiets verrekenen?
- Als iemand beschikt voor meer "levensenergie" (maakt meer schoon, klus meer, maakt meer overuren) dan de ander, moet je dat verrekenen? Je bent toch wie je bent!

Wat wél werkbaar bleek, was:
- Leg "alle bezittingen vóór aanvang samenwonen" vast in een (samenlevings)contract.
- We hebben 3 rekeningen, 1 van haar, 1 van mij en de gezamelijke.
- Alles op 1 hoop gooien. Dwz inkomsten en uitgaven van een gezamelijke rekening, bij een te hoog saldo krijgen beiden een gelijk bedrag overgemaakt naar hun eigen rekening.
Dat "alles op 1 hoop gooien" was ingegeven door - als ik het me goed herinner - het vernemen van rechterlijke uitspraken, waarbij de rechter - in geval van een "echtscheiding" - de uitspraak deed dat "vanaf datum samenwonen" elke partner voor de helft recht heeft op het gezamelijke opgebouwde vermogen. Eea werd veroorzaakt doordat de relatie de status van huwelijk had gekregen door het notarieel bekrachtigen ervan middels een samenlevingscontract en testament.

Zowiezo, trouw nooit in gemeenschap van goederen, maar altijd op huwelijkse voorwaarden! Dat heeft niets met liefde oid te maken, maar met gezond verstand.

Maakt er samen wat leuks van!

[frumper]

Alles gaat hier gewoon op 1 hoop. Af en toe roep ik tegen het eind van de maand eens naar mijn vrouw dat we even rustig aan moeten doen met uitgaven, aangezien zij geen idee heeft hoeveel we op de rekening hebben staan.
Ik heb mijn vrouw echter leren kennen toen we beiden nog studeerde, oftewel allebei geen rooie cent hadden. In het begin is zij eerder gaan werken en leefden we op haar salaris. Later is zij een andere studie begonnen, en leefden we vooral op mijn salaris. Ik moet er niet aan denken om "naar rato" dingen te doen.

Wat ik me dan ook afvraag bij mensen die 50/50 met boodschappen doen... vinken jullie dan ook af hoeveel je verbruikt? Ik drink een krat bier per week, mijn vrouw alleen water... dat is dan toch ook niet eerlijk

[Managelorian]

Voor de mensen die naar rato verdelen omdat dat zoveel verstandiger is voor wanneer je uit elkaar gaat: heb je er ooit aan gedacht dat deze "een-been-buiten-de-deur-houding" misschien wel mede oorzaak van een scheiding zou kunnen zijn? Een relatie gaat wat mij betreft over meer dan alleen het delen van de huur...

[CivLord]

Een docent vermogensrecht heeft ooit eens tegen me gezegd dat je moet trouwen (of een samenlevingscontract af moet sluiten) op huwelijkse voorwaarden, waarin je tot in de puntjes vastlegt hoe je van je ergste vijand gaat scheiden. Zolang er niets aan de hand is kun je er beide om lachen en wanneer het nodig is en je elkaars ergste vijand bent is er niets meer te bakkeleien, want het is al geregeld.

Wanneer één van beide het huwelijk binnenkomst met een eigen huis of bedrijf is het ook goed om te regelen dat dat buiten het huwelijk blijft. Voor de rest zou ik zeggen dat beide partners gelijk zijn.
Wanneer je een relatie begint met een boekhoudkundige rekenexercitie, zal dat een grote reden voor toekomstige problemen zijn en mogelijk zelfs voor (een groot deel) het einde van de relatie.
Er is al eerder gezegd dat wanneer ieder naar rato in de kosten bijdraagt, dat dan de minstverdienende het minste zakgeld overhoudt. De meestverdienende kan dan elk half jaar een nieuwe smartphone kopen en de minstverdienende kan net aan het einde van de winter in de uitverkoop een nieuwe winterjas kopen.
Een relatie waarin beide partners als persoon gelijkwaardig aan elkaar zijn kan op de lange termijn alleen werken wanneer alle inkomsten op één hoop gaan, waar in onderling overleg de uitgaven uit betaald worden. Heeft de één een groter gat in de hand dan de ander, of wil je geen commentaar op de uitgaven voor jezelf, dan kun je ieder een gelijk bedrag aan zakgeld geven. Het overschot van de gezamenlijk pot kan opzij gezet worden voor grote uitgaven, zoals een nieuw bankstel, een auto of de vakantie.

[RodeStabilo]

G.Shumway schreef op maandag 07 september 2015 @ 13:46:
Zowiezo, trouw nooit in gemeenschap van goederen, maar altijd op huwelijkse voorwaarden! Dat heeft niets met liefde oid te maken, maar met gezond verstand.

Ten eerste; het is sowieso. niet zowiezo.

verder zou het handig zijn als je het wat beter zou onderbouwen. Het is nogal een stelling.

Zo zou ik kunnen pareren dat alleen mensen die niet genoeg vertrouwen in hun relatie kiezen voor trouwen op huwelijkse voorwaarden maar dat is net zo kort door de bocht als die van jou.

Enige reden die ik kan verzinnen is als er sprake is van een eigen bedrijf waarin aansprakelijkheid op die manier wordt afgedekt.

[Sander]

Friespeuk schreef op maandag 07 september 2015 @ 13:58:
[...]

Ten eerste; het is sowieso. niet zowiezo.

verder zou het handig zijn als je het wat beter zou onderbouwen. Het is nogal een stelling.

Zo zou ik kunnen pareren dat alleen mensen die niet genoeg vertrouwen in hun relatie kiezen voor trouwen op huwelijkse voorwaarden maar dat is net zo kort door de bocht als die van jou.

Enige reden die ik kan verzinnen is als er sprake is van een eigen bedrijf waarin aansprakelijkheid op die manier wordt afgedekt.

Hier alles op grote hoop, maar in samenlevingscontract toch wel expliciet bepaalde zaken uitgesloten (en zou dat ook doen voor huwelijk). Met name voor zaken als:
- aandelen in bedrijf en evt verkoop/buy-out daarvan
- erfenis en vergelijkbaar

Uiteraard zullen in veel gevallen grote delen van dit soort bedragen toch ingebracht en gezamenlijk gebruikt worden. Maar door ze initieel aan de persoon te laten uitkeren en op eigen naam te hebben kun je de keuze maken en bij evt veranderde situatie ben je niet ineens helft van aandelen in het bedrijf kwijt, of helft erfenis die jij gekregen hebt. Mocht je de erfenis gebruiken voor afbetalen hypotheek, of het bedrijf verkopen en daar leuke dingen mee doen breng je het dan alsnog in in de gezamenlijke boedel en is het vanaf dat moment ook gewoon gezamenlijk geld. Wat mij betreft prima en meest simpele oplossing voor de (achteraf) meest zure situaties.

[Anoniem: 224360]

CivLord schreef op maandag 07 september 2015 @ 13:58:
Een docent vermogensrecht heeft ooit eens tegen me gezegd dat je moet trouwen (of een samenlevingscontract af moet sluiten) op huwelijkse voorwaarden, waarin je tot in de puntjes vastlegt hoe je van je ergste vijand gaat scheiden. Zolang er niets aan de hand is kun je er beide om lachen en wanneer het nodig is en je elkaars ergste vijand bent is er niets meer te bakkeleien, want het is al geregeld.

Wanneer één van beide het huwelijk binnenkomst met een eigen huis of bedrijf is het ook goed om te regelen dat dat buiten het huwelijk blijft. Voor de rest zou ik zeggen dat beide partners gelijk zijn.
Wanneer je een relatie begint met een boekhoudkundige rekenexercitie, zal dat een grote reden voor toekomstige problemen zijn en mogelijk zelfs voor (een groot deel) het einde van de relatie.
Er is al eerder gezegd dat wanneer ieder naar rato in de kosten bijdraagt, dat dan de minstverdienende het minste zakgeld overhoudt. De meestverdienende kan dan elk half jaar een nieuwe smartphone kopen en de minstverdienende kan net aan het einde van de winter in de uitverkoop een nieuwe winterjas kopen.
Een relatie waarin beide partners als persoon gelijkwaardig aan elkaar zijn kan op de lange termijn alleen werken wanneer alle inkomsten op één hoop gaan, waar in onderling overleg de uitgaven uit betaald worden. Heeft de één een groter gat in de hand dan de ander, of wil je geen commentaar op de uitgaven voor jezelf, dan kun je ieder een gelijk bedrag aan zakgeld geven. Het overschot van de gezamenlijk pot kan opzij gezet worden voor grote uitgaven, zoals een nieuw bankstel, een auto of de vakantie.

Friespeuk schreef op maandag 07 september 2015 @ 13:58:
[...]

Ten eerste; het is sowieso. niet zowiezo.

verder zou het handig zijn als je het wat beter zou onderbouwen. Het is nogal een stelling.

Zo zou ik kunnen pareren dat alleen mensen die niet genoeg vertrouwen in hun relatie kiezen voor trouwen op huwelijkse voorwaarden maar dat is net zo kort door de bocht als die van jou.

Enige reden die ik kan verzinnen is als er sprake is van een eigen bedrijf waarin aansprakelijkheid op die manier wordt afgedekt.

Wat mensen nogal eens door elkaar halen is je zaken regelen voor als je potentieel uit elkaar gaat en de zaken tijdens de relatie. Nu is dit eerste verstandig en zorgt voor duidelijkheid in een vervelende periode. Idealiter check je deze regeling periodiek en bij veranderende omstandigheden op accuraatheid.

Dan kun je dus prima tijdens je relatie/huwelijk/etc. alles op een hoop gooien en samen vrolijk door het leven gaan het liefst voor altijd en altijd, waar de meesten toch op hopen. Mocht dat niet lukken is het voor iedereen duidelijk wat daarna gebeurt middels de afgesproken (hopelijk eerlijke) regeling voor beide partners. Alleen daarom al is die uitspraak van die docent lachwekkend (en heel anders dan ik tijdens die blokken gehad heb). Als je beide tot een regeling moet komen alsof je van je ergste vijand scheidt komt je niet tot een consensus lijkt me, want dan is er geen eerlijke verdeling voor beide partijen.

Je zaken goed regelen is 1 ding, maar een relatie is zoveel meer en vergt ook veel meer dan alleen op papier je zaakjes op orde hebben. Bij ons zijn we 1 gezin en 1 eenheid en dat zorgt ervoor dat je ook over financiën op 1 lijn zit in ons geval.

[assje]

Onze situatie:

• Zij werkt 30 uur (30 werkelijk + 2 reistijd = 32)
• Ik werk 40 uur (45 werkelijk + 5 reistijd = 50
• Inkomsten zijn netto 60/40
• Koophuis is gewoon 50/50
• Bij uit elkaar gaan is ook alles 50/50

Omdat zij minder werkt doet ze heel veel in het huishouden (eten koken / de was), lekker traditioneel dus Alles wat we hebben is samen opgebouwd, we begonnen uit school met niets.

Ik betaal alle vaste lasten, zij betaalt de boodschappen en spaart. We hebben allebei onze eigen rekeningen maar wel gezamenlijke spaarrekening waarvandaan bijgevuld kan worden mocht de bodem in zicht zijn.

In praktijk is het dus gewoon alles op de grote hoop (maar gespreid op twee rekeningen). We zullen echt geen discussies voeren over wie er betaalt als we uit eten gaan (hoogstens omdat de een het nog heeft staan zonder te hoeven rommelen met spaarrekening).

Over het algemeen hebben we niet echt discussies over uitgaven die ik (wel en zij niet) nodig vind. Mocht dat te gek worden van mij dan zou ik wel voor een verdeling naar rato gaan waar ieder bijvoorbeeld 10%-20% van het netto inkomen overhoudt om naar eigen wens te besteden. Ik blijf hier liever ver vandaan omdat je vanzelf grijs gebied krijgt waar je dan weer discussies over zou kunnen krijgen.

Ik ben dus blijf dat we er gewoon samen uitkomen.

In ons samenlevingscontract hebben we zelfs een alimentatiebepaling opgenomen (die wel sterk afwijkt van de wettelijke norm bij trouwen). Deze geldt alleen bij terugval in inkomen door zorg voor kinderen (die er nu dus nog niet zijn).

[Joosie200]

Ik zou qua vaste lasten opteren voor 50/50 want de een benut niet meer dan de ander het samenwonen in dezelfde woning, eten/drinken, stroom/gas/water e.d. Maar qua huwelijk zou ik enkel trouwen op huwelijkse voorwaarden. Wat je dan op dat moment hebt bij aangaan van het huwelijk, verkregen erfenis e.d. is en blijft van jou. Mocht er een scheiding komen pakt ieder zijn/haar eigen spullen en je hebt slechts een beperkte gemeenschap van goederen qua huishouding (wederom die vaste lasten dus) Verder zou ik ook werken met een en/of rekening waar alle vaste lasten van afgaan, waar ieder voor de helft aan bijdraagt. Blijft er wat over, dan krijgt elk de helft op de eigen rekening. En uitgaven voor jou alleen betaal je dan maar van je eigen rekening.

Om nu te werken met een bijdrage naar rato van hoeveel iemand in verhouding verdiend zou ik niet overwegen. Want daaruit trekt men vaak de gevolgtrekking: stel 70/30, dan heb ik ook voor 70% recht op [insert dingen] terwijl de keerzijde van de medaille: 70% van de kosten zijn dus ook voor jou niet meegenomen wordt. Bovendien blijf je dan als boekhouder bezig wat je kunt doortrekken in elke transactie die je samen doet. (drankje op een terras dus ook 70/30 doen?) Samenwonen betekent samen de kosten delen dus daarom vind ik 50/50 het uitgangspunt. Maar je moet ook iets voor jezelf hebben, zowel qua tijd als geld. Je moet dingen voor je zelf kunnen doen en dingen voor jezelf kunnen kopen, zonder dat je daarvoor toestemming nodig zou moeten hebben van de ander.

En dat staat los van of je uit liefde voor de ander de ander wilt compenseren omdat jij meer verdient dan je partner. Dat moet geen verplichting zijn, maar uit het idee dat je ander uit de liefde voor elkaar wat gunt waar die eigen dingen mee kan doen. (stel ik verdien 2500, zij 1200. Vaste lasten: 1500 dus elk 750 bijdragen. Houd ik 1750 over, zij maar 450. Dan wil ik best een aantal aankopen van haar voorschieten zodat ze meer overhoudt)

Dus dat het hele idee: afrekening op een hoop = automagisch AGVG en naar rato = automagisch huwelijkse voorwaarden is te rigide. Er zijn mengvormen te bedenken.