Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[assje]

Joosie200 schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:23:
En dat staat los van of je uit liefde voor de ander de ander wilt compenseren omdat jij meer verdient dan je partner. Dat moet geen verplichting zijn, maar uit het idee dat je ander uit de liefde voor elkaar wat gunt waar die eigen dingen mee kan doen. (stel ik verdien 2500, zij 1200. Vaste lasten: 1500 dus elk 750 bijdragen. Houd ik 1750 over, zij maar 450. Dan wil ik best een aantal aankopen van haar voorschieten zodat ze meer overhoudt)

Je hebt het over "voorschieten", jij bent dus eigenaar van dat geld en bepaalt of zij dat krijgt voor een bepaald doel. Hiermee creëer je dus direct een ongelijkheid waarvan je je kan afvragen of dat terecht is.

Het feit dat onze kapitalistische systeem jouw werk hoger waardeert dan het werk van je vriendin wil dat zeggen dat jij jezelf ook belangrijker vind? daar lijkt het zo namelijk wel op.

Mijn vriendin werkt met dementerende ouderen in de zorg, verdient daardoor stuk minder dan ik. Als ik haar nu 50% van de kosten zou laten betalen zeg ik dus eigenlijk dat haar mening m.b.t. onze bestedingen een stuk minder van belang is daardoor? Ik vind dat nogal wat....

[.oisyn]

Friespeuk schreef op maandag 07 september 2015 @ 08:27:
Alles op één hoop. Als je dan toch in gemeenschap van goederen getrouwd bent, waarom niet?

Dat vind ik een beetje een rare conclusie. Trouwen in gemeenschap van goederen impliceert al alles op 1 hoop. Je kunt dat in de praktijk natuurlijk alsnog niet doen door persoonlijke rekeningen aan te houden enzo, maar wettelijk heeft je partner net zo veel recht op het geld dat jij verdient als jijzelf, en andersom

Wij zijn overigens ook getrouwd in gemeenschap van goederen, maar we gooiden alles al op 1 hoop sinds we met zijn tweeën een huis hebben gekocht, 4 jaar voordat we trouwden. Onze inkomensverhouding ligt op ongeveer 60/40, maar enerzijds is zij een jaar terug naar school gegaan (waardoor we het dus moesten doen met mijn inkomsten en haar stufi), anderzijds heb ik de laatste paar jaar tonnen (netto) verdiend met een businessuitstapje (naast mijn reguliere baan in loondienst) waardoor we er nu enigszins warmpjes bij zitten (met een kind en een andere die nog 1 maand in productie is).

Zou ik het zuur vinden dat zij daar gewoon de helft van mee kan nemen als we nu uit elkaar zouden gaan? Absoluut. Daarentegen heeft zij in die tijd veel taken in het huishouden op zich genomen omdat ik in mijn "vrije tijd" veel bezig was met mijn bedrijfje. Die periode was voor ons allebei dus hoe dan ook zwaarder.

Ik graptje altijd dat ik maar 1/8e overhield van wat we verdienden. De helft van de winst ging naar mijn businesspartner, de helft van wat ik overhield ging naar de belastingdienst, en de helft van wat ik daarvan weer overhield ging naar mijn vrouw

[Hoijong]

Joosie200 schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:23:
Ik zou qua vaste lasten opteren voor 50/50 want de een benut niet meer dan de ander het samenwonen in dezelfde woning, eten/drinken, stroom/gas/water e.d. Maar qua huwelijk zou ik enkel trouwen op huwelijkse voorwaarden. Wat je dan op dat moment hebt bij aangaan van het huwelijk, verkregen erfenis e.d. is en blijft van jou. Mocht er een scheiding komen pakt ieder zijn/haar eigen spullen en je hebt slechts een beperkte gemeenschap van goederen qua huishouding (wederom die vaste lasten dus) Verder zou ik ook werken met een en/of rekening waar alle vaste lasten van afgaan, waar ieder voor de helft aan bijdraagt. Blijft er wat over, dan krijgt elk de helft op de eigen rekening. En uitgaven voor jou alleen betaal je dan maar van je eigen rekening.

Om nu te werken met een bijdrage naar rato van hoeveel iemand in verhouding verdiend zou ik niet overwegen. Want daaruit trekt men vaak de gevolgtrekking: stel 70/30, dan heb ik ook voor 70% recht op [insert dingen] terwijl de keerzijde van de medaille: 70% van de kosten zijn dus ook voor jou niet meegenomen wordt. Bovendien blijf je dan als boekhouder bezig wat je kunt doortrekken in elke transactie die je samen doet. (drankje op een terras dus ook 70/30 doen?) Samenwonen betekent samen de kosten delen dus daarom vind ik 50/50 het uitgangspunt. Maar je moet ook iets voor jezelf hebben, zowel qua tijd als geld. Je moet dingen voor je zelf kunnen doen en dingen voor jezelf kunnen kopen, zonder dat je daarvoor toestemming nodig zou moeten hebben van de ander.

En dat staat los van of je uit liefde voor de ander de ander wilt compenseren omdat jij meer verdient dan je partner. Dat moet geen verplichting zijn, maar uit het idee dat je ander uit de liefde voor elkaar wat gunt waar die eigen dingen mee kan doen. (stel ik verdien 2500, zij 1200. Vaste lasten: 1500 dus elk 750 bijdragen. Houd ik 1750 over, zij maar 450. Dan wil ik best een aantal aankopen van haar voorschieten zodat ze meer overhoudt)

Dus dat het hele idee: afrekening op een hoop = automagisch AGVG en naar rato = automagisch huwelijkse voorwaarden is te rigide. Er zijn mengvormen te bedenken.

Ook niet heel werkbaar op de lange termijn, immers kun je veel kapitaal vergaren tijdens een huwelijk buiten je vaste lasten.
Wat als 1 van de 2 niets verdient? Dan kun je ook niet bijleggen aan de vaste lasten. Of wat als 1 iemand meer verbruikt? Voorschieten klinkt inderdaad heel erg zakelijk, dat impliceert terugbetalen.

[CivLord]

Hoijong schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:17:

Dan kun je dus prima tijdens je relatie/huwelijk/etc. alles op een hoop gooien en samen vrolijk door het leven gaan het liefst voor altijd en altijd, waar de meesten toch op hopen. Mocht dat niet lukken is het voor iedereen duidelijk wat daarna gebeurt middels de afgesproken (hopelijk eerlijke) regeling voor beide partners. Alleen daarom al is die uitspraak van die docent lachwekkend (en heel anders dan ik tijdens die blokken gehad heb). Als je beide tot een regeling moet komen alsof je van je ergste vijand scheidt komt je niet tot een consensus lijkt me, want dan is er geen eerlijke verdeling voor beide partijen.

Die uitspraak van die docent is juist niet lachwekkend. Wanneer je beide een regeling afspreekt alsof je van je ergste vijand scheidt, kom je in consensus tot een regeling waarin niets aan de ander wordt 'weggegeven'. Er is later bij een eventuele scheiding dus geen reden om daar heibel over te maken.
Wanneer de relatie onverhoopt toch niet eeuwigdurend blijkt te zijn, maar je partner op dat moment toch ook niet je ergste vijand is, kun je de regeling altijd nog in positieve zin bijstellen. Maar wanneer het een vechtscheiding wordt, dan valt er bitter weinig te vechten, omdat alles is vastgelegd en niemand wordt bevoordeeld.

[Joosie200]

assje schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:32:
[...]
Je hebt het over "voorschieten", jij bent dus eigenaar van dat geld en bepaalt of zij dat krijgt voor een bepaald doel. Hiermee creëer je dus direct een ongelijkheid waarvan je je kan afvragen of dat terecht is.

Het feit dat onze kapitalistische systeem jouw werk hoger waardeert dan het werk van je vriendin wil dat zeggen dat jij dat ook doet, daar lijkt het zo namelijk wel op.

Mijn vriendin werkt met dementerende ouderen in de zorg, verdient daardoor stuk minder dan ik. Als ik haar nu 50% van de kosten zou laten betalen zeg ik dus eigenlijk dat haar mening m.b.t. onze bestedingen een stuk minder van belang is daardoor? Ik vind dat nogal wat....

Ik ga niet uit van de waardering in het systeem op basis waarvan het salaris wordt vastgesteld. Ik ga uit van het idee dat je met elkaar samenwoont en dus de kosten deelt. Met twee personen dus ieder 50%. Qua "voorschieten" is meer bij gebrek aan een beter woord, gift/bijdrage zo je wilt. Dat staat voor mij ook los van wat ze er ooit mee wil doen, moet ze helemaal zelf weten. Eenmaal gegeven is het mijn geld niet meer. Ik ga het ook niet geven onder voorwaarden, want daarin vind ik juist dat je elkaar vrij moet laten. Ze mag zelf bepalen of ze het stuk slaat op een duur item en/of verliest door een slechte investering.

Het idee ook dat je met huwelijkse voorwaarden niet van elkaar zult houden want anders trouw je wel in gvg. Dat vind ik achterhaald en best wel lichtelijk ingegeven vanuit het idee dat als je trouwt je maar 1 smaakje hebt en das alles met elkaar delen. Het een is niet beter dan het ander, maar bij huwelijkse voorwaarden heb je iig geen gesteggel igv worst case scenario genaamd scheiding. Je kunt zelfs bepalen in huwelijkse voorwaarden dat je igv scheiding afrekent als ware je in gvg getrouwd. Je hebt iig meer vrijheid om zelf te bepalen hoe je het wilt regelen. Dat heeft niks met liefdeloosheid te maken of andermans werk niet kunnen waarderen.

[PhilipsFan]

Friespeuk schreef op maandag 07 september 2015 @ 13:58:
[...]

Enige reden die ik kan verzinnen is als er sprake is van een eigen bedrijf waarin aansprakelijkheid op die manier wordt afgedekt.

Het bedrijf hoeft nog niet te bestaan op het moment van trouwen. Je kunt een huwelijk in gemeenschap van goederen niet later omzetten in huwelijkse voorwaarden. Dus als je later een bedrijf wilt beginnen kom je alsnog in de problemen. En dat hoeft helemaal niet om vertrouwen te gaan. Stel je bedrijf gaat failliet. In gemeenschap van goederen plukken je schuldeisers vervolgens ook je vrouw kaal en zit je met het hele gezin in de schuldhulpverlening. Als je onder huwelijkse voorwaarden bent getrouwd kun je in dat geval het huis op naam van je vrouw zetten, dan is dat in ieder geval veilig en haar eigen spaargeld ook. Met een beetje geluk kun je het dan uitzingen tot je nieuw werk hebt gevonden.

En dat eeuwige vertrouwen in elkaar. Dat heb je alleen als je jong, naief en nog samen bent. Op het moment dat de relatie over is, dan is dat er niet meer. Als je dan geen goede afspraken hebt, dan ben je gewoon de sjaak.

[Voor 12% gewijzigd door PhilipsFan op 07-09-2015 14:41]

[Hoijong]

CivLord schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:37:
[...]


Die uitspraak van die docent is juist niet lachwekkend. Wanneer je beide een regeling afspreekt alsof je van je ergste vijand scheidt, kom je in consensus tot een regeling waarin niets aan de ander wordt 'weggegeven'. Er is later bij een eventuele scheiding dus geen reden om daar heibel over te maken.
Wanneer de relatie onverhoopt toch niet eeuwigdurend blijkt te zijn, maar je partner op dat moment toch ook niet je ergste vijand is, kun je de regeling altijd nog in positieve zin bijstellen. Maar wanneer het een vechtscheiding wordt, dan valt er bitter weinig te vechten, omdat alles is vastgelegd en niemand wordt bevoordeeld.

Een regeling met je ergste vijand treffen over een verdeling houdt imo in dat je die ander zo weinig mogelijk gunt (immers 'ergste vijand') als je beiden die instelling hebt is het moeilijk tot een consensus komen en krijg je niets verdeeld (het grootste probleem bij mensen die daadwerkelijk als ergste vijanden uit elkaar gaan). Beter is een faire verdeling maken, die periodiek controleren en updaten bij veranderingen en als je dan daadwerkelijk als ergste vijanden uit elkaar gaat kan daar niet over gejammerd worden.

[Joosie200]

Hoijong schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:35:
[...]

Ook niet heel werkbaar op de lange termijn, immers kun je veel kapitaal vergaren tijdens een huwelijk buiten je vaste lasten.
Wat als 1 van de 2 niets verdient? Dan kun je ook niet bijleggen aan de vaste lasten. Of wat als 1 iemand meer verbruikt? Voorschieten klinkt inderdaad heel erg zakelijk, dat impliceert terugbetalen.

Das het mooie aan huwelijkse voorwaarden, je kunt elke situatie afdichten (veel, weinig of geen geld) Als je niks verdient want geen werk of huishouding op je nemen kan dat al dienst doen als bijdrage aan de vaste lasten. Want een moeder die thuis het huishouden doet, op de kinderen past vereist iig geen bijdrage aan de naschoolse opvang/kindercreche en dergelijke. Dat bespaart weer kosten, die de werkende dus niet hoeft te betalen aan vaste lasten. Ergo dat wat je bespaart is wat de huisvrouw dus inbrengt.

En voorschieten was bij gebrek aan een beter woord. Gift/bijdrage/noem het hoe je wilt, ik vind dat zoiets niet verder moet gaan omdat het naar rato zo hoort, maar omdat je dat voor elkaar over hebt. En 50/50 is ingegeven vanuit het idee dat je de kosten met elkaar deelt, man/vrouw dus elk de helft.

[JPM85]

PhilipsFan schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:40:
[...]

Het bedrijf hoeft nog niet te bestaan op het moment van trouwen. Je kunt een huwelijk in gemeenschap van goederen niet later omzetten in huwelijkse voorwaarden. Dus als je later een bedrijf wilt beginnen kom je alsnog in de problemen.

Onzin, een huwelijk kan makkelijk omgezet worden van gemeenschap van goederen, naar huwelijkse voorwaarden, zolang je beide maar tekent.

http://www.echtscheiding-...welijkse-voorwaarden.html

[assje]

Joosie200 schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:38:
[...]
Ik ga niet uit van de waardering in het systeem op basis waarvan het salaris wordt vastgesteld. Ik ga uit van het idee dat je met elkaar samenwoont en dus de kosten deelt. Met twee personen dus ieder 50%.

Dat is dus het probleem, stel de vaste lasten zijn €2.000

Zij verdient €1.200,-
Hij verdient €3.000,-

Ieder draagt 50% bij dus zij heeft nog €200,- te besteden en hij nog €2.000,- Zij wil nieuwe schoenen/uit eten/op vakantie wat dan ook en moet dus aan hem vragen of dat kan/mag/past?

Er vanuit gaande dat je allebei je 100% inzet (voor het gezin/de huishouding) is dat dus een hele vreemde situatie.

Volgens mij kan je dan beter als basis nemen dat je ieder een percentage van het te besteden geld krijgt. In bovenstaand geval dus €2200 vrij te besteden, kies dan bijvoorbeeld voor een verdeling van 60/40 daarvan:
zij €880
hij €1320

Dat lijkt me dan een beter resultaat geven dan de vaste lasten via een sleutel verdelen (alsnog een vreemde situatie uitgaande van gelijke inzet).

[Voor 18% gewijzigd door assje op 07-09-2015 15:08]

[Joosie200]

assje schreef op maandag 07 september 2015 @ 15:02:
[...]


Dat is dus het probleem, stel de vaste lasten zijn €2.000

Zij verdient €1.200,-
Hij verdient €3.000,-

Ieder draagt 50% bij dus zij heeft nog €200,- te besteden en hij nog €2.000,- Zij wil nieuwe schoenen/uit eten/op vakantie wat dan ook en moet dus aan hem vragen of dat kan/mag/past?

Er vanuit gaande dat je allebei je 100% inzet (voor het gezin/de huishouding) is dat dus een hele vreemde situatie.

Volgens mij kan je dan beter als basis nemen dat je ieder een percentage van het te besteden geld krijgt. In bovenstaand geval dus €2200 vrij te besteden, kies dan bijvoorbeeld voor een verdeling van 60/40 daarvan:
zij €880
hij €1320

Dat lijkt me dan een beter resultaat geven dan de vaste lasten via een sleutel verdelen.

Mengvorm (alles op een hoop & naar rato) is nog het beste: inkomens op 1 hoop - vaste lasten op de gezamenlijke en/of rekening = restant naar rato 50/50 voor elk op hun eigen rekening.

Dan zou ik ook opteren voor restant 50/50 delen: 4200 - 2000 = 2200 / 2 = 1100 op de eigen rekening. Want zo deel je als nog de vaste lasten gezamenlijk en heb je elk voor jezelf een gelijke portie aan geld uit te geven zoals je zelf wilt. Daarom ook drie rekeningen, een gezamenlijke en twee voor elk individu.

Je zet je (mag verondersteld worden) inderdaad in voor 100%. Of je nu fulltime of partime werkt, dat doet er voor mij niet toe. En zo krijg je ook geen gezeur als ik tech gear in huis sleep en vrouwlief shopping spree qua kleding houdt. Ieder zo zijn eigen interesses en vooral hobby's, dat moet kunnen zonder verantwoording af te moeten leggen of zoiets zou mogen.

[Voor 11% gewijzigd door Joosie200 op 07-09-2015 15:11]

[Glenfiddich]

Wij doen ook alles naar rato, mijn partner is bij mij in komen wonen dus in feite betaal ik alle vaste lasten, en maandelijks betaalt mijn partner mij "zijn" deel daarvan (het bankspaardeel van de hypotheek daarvan expliciet uitgesloten). Werkt prima aan de hand van een excel sheet. Zijn inkomen is wat wisselend, hij vult elke maand zijn inkomen in en er rolt dan een bedrag uit wat hij mij moet betalen. Als er iets wijzigt in de vaste lasten of in mijn inkomen, dan is dat eenvoudig aan te passen in dat excelbestand.

Boodschappen betalen we vanaf een gezamenlijke rekening die we elke keer met een gelijk bedrag aanvullen als hij leeg raakt. Elke maand wordt het feit dat de boodschappen in eerste instantie 50/50 zijn betaald weer betrokken in dat excelbestand, zodat ook de uitgaven voor de boodschappen uiteindelijk naar rato gaan.

Heel SP-achtig eigenlijk, terwijl we allebei meer VVD-mensen zijn

[Voor 27% gewijzigd door Glenfiddich op 07-09-2015 15:18]

[DaMei]

Wij hebben een gezamenlijke rekening en ieder onze eigen lopende en spaarrekening. Rond de 25ste (loontijd) maken we ieder 50% over van de benodigde gelden voor de gezamenlijke rekening. Van de gezamenlijke rekening gaat gwl, hypotheek, huur (deze maand nog), kpn, boodschappen en diverse verzekeringen etc. Soms komen we aan het eind van de maand iets te kort, dan storten we ieder 25 of 50 euro en kunnen we de maand afmaken.

De rest van het inkomen blijft op ieders eigen rekening. Daarvan betalen we 'eigen' zaken, zoals telefoonabonnement, gadgets, cosmetica (in mijn geval dan ). Terras/bios/uit eten doen we van onze eigen rekeningen en doen we om de beurt (ongeveer, maken er nooit ruzie over iig). Grote aankopen zoals bank, tv etc doen we 50/50. Tanken doen we naar rato, wie de auto voor die tankbeurt het meest heeft gebruikt draagt ook meer bij (wordt nauwelijks voor werk gebruikt, dus eigenlijk alleen prive ritjes).

Sparen doen we op onze eigen spaarrekingen en die zijn ook gewoon van ons zelf. Gelukkig zijn we wat dat betreft heel erg gelijk, dus we sparen ongeveer hetzelfde en geven ongeveer hetzelfde uit. Dus we hebben beide een aardig bedrag als back-up

Sinds woensdag hebben we een huis in ons bezit (yay! ) wat ook 50/50 van ons beide is. We dragen immers ook 50/50 bij. Daarnaast hebben we sinds woensdag ook een samenlevingscontract waarin het grootste deel van onze spullen 50/50 is verdeeld (want ook 50/50 gekocht), behalve onze spaarrekeningen, die waren apart en blijven apart van de ander. Mocht er iets veranderen, dan kunnen we dat ook veranderen, maar op dit moment werkt het prima zoals we het doen

We willen ook gaan trouwen, maar dan wil ik wel huwelijkse voorwaarden, maar dat komt door negatieve ervaring met scheiden met gemeenschap van goederen van mijn ouders. Het is allemaal hartstikke leuk zolang je samen gelukkig bent, maar het is best genaaid als je vervolgens inderdaad elkaars ergste vijand wordt en je erachter komt dat manlief een shitton aan schulden heeft waaraan jou spaargeld opgaat voordat de scheidingspapieren zo'n beetje getekend zijn. Extreem geval natuurlijk en dat is niet hoe mijn vriend is (denk ik ) maar ik zie geen reden om het anders te doen.

[PhilipsFan]

JPM85 schreef op maandag 07 september 2015 @ 15:01:
[...]


Onzin, een huwelijk kan makkelijk omgezet worden van gemeenschap van goederen, naar huwelijkse voorwaarden, zolang je beide maar tekent.

http://www.echtscheiding-...welijkse-voorwaarden.html

Okee, dat wist ik niet. Dan kun je het dus later alsnog veranderen, beter...

[Glenfiddich]

DaMei schreef op maandag 07 september 2015 @ 15:20:
(...)

maar het is best genaaid als je vervolgens inderdaad elkaars ergste vijand wordt en je erachter komt dat manlief een shitton aan schulden heeft waaraan jou spaargeld opgaat voordat de scheidingspapieren zo'n beetje getekend zijn.

(...)

Of omgekeerd hè, dat manlief er achter komt dat vrouwlief al "zijn" zuurverdiende spaargeld heeft verbrast bij Zalando en daarnaast nog grote schulden heeft bij Otto en Wehkamp

PhilipsFan schreef op maandag 07 september 2015 @ 15:22:
[...]

Okee, dat wist ik niet. Dan kun je het dus later alsnog veranderen, beter...

Het kan wel, maar als je het doet op het moment dat je schulden hebt dan kan het wel geweigerd of achteraf aangetast worden omdat je tracht de schuldeisers te benadelen.

[Voor 25% gewijzigd door Glenfiddich op 07-09-2015 15:26]

[RodeStabilo]

PhilipsFan schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:40:
En dat eeuwige vertrouwen in elkaar. Dat heb je alleen als je jong, naief en nog samen bent. Op het moment dat de relatie over is, dan is dat er niet meer. Als je dan geen goede afspraken hebt, dan ben je gewoon de sjaak.

De basis van een goede relatie lijkt me vertrouwen, wederzijds. Wat moet je dan hebben... wantrouwen? achterdocht?

natuurlijk kan je 100 scenario's verzinnen met 'what if' maar zo sta ik niet in mijn huwelijk.

[Voor 9% gewijzigd door RodeStabilo op 07-09-2015 15:33]

[DaMei]

Glenfiddich schreef op maandag 07 september 2015 @ 15:25:
[...]

Of omgekeerd hè, dat manlief er achter komt dat vrouwlief al "zijn" zuurverdiende spaargeld heeft verbrast bij Zalando en daarnaast nog grote schulden heeft bij Otto en Wehkamp

Haha, ik wil ook niet zeggen dat de man altijd degene is met de stiekeme gokschuld Was helaas daadwerkelijk de situatie bij het scheiden van mijn ouders dus daarom dat als voorbeeld gepakt

[PhilipsFan]

Friespeuk schreef op maandag 07 september 2015 @ 15:31:
[...]

De basis van een goede relatie lijkt me vertrouwen, wederzijds. Wat moet je dan hebben... wantrouwen? achterdocht?

natuurlijk kan je 100 scenario's verzinnen met 'what if' maar zo sta ik niet in mijn huwelijk.

Wantrouwen niet, maar wel realisme. Je realiseren dat de relatie uit kan gaan. In de helft van de gevallen gebeurt dat, maar iedereen denkt dat het hem/haar nooit overkomt. We sluiten verzekeringen af tegen brand en inbraak, terwijl de kans daarop veel kleiner is dan de kans dat de ander er op een slechte dag vandoor gaat. En geloof me, die financiele schade is groot.

[Glenfiddich]

Friespeuk schreef op maandag 07 september 2015 @ 15:31:
[...]

De basis van een goede relatie lijkt me vertrouwen, wederzijds. Wat moet je dan hebben... wantrouwen? achterdocht?

natuurlijk kan je 100 scenario's verzinnen met 'what if' maar zo sta ik niet in mijn huwelijk.

Zeker als er sprake is van ongelijke vermogens/schulden dan kan je veel beter op huwelijkse voorwaarden trouwen. Heeft niks met achterdocht of wantrouwen te maken maar alles met realiteit. Je bent beiden beter af als de zaken goed geregeld zijn, mocht de relatie over gaan.

Ik zie het in mijn werk (jurist) elke keer weer, mensen die op enig moment enorm van elkaar hielden, elkaar volledig vertrouwden en precies dat zeiden wat jij nu zegt, kunnen elkaar haast naar het leven staan als de relatie onverhoopt beëindigd wordt, met name wanneer er nieuwe partners in beeld komen.

Als je dan de zaken niet goed geregeld hebt, dan is er dus iets om ruzie om te maken. Het eind van het liedje is vaak dat al het geld verdwijnt naar de advocaten en niemand echt iets wint. Alleen al om dure ruzies te voorkomen waar niemand bij gebaat is, is het veel beter om te zorgen dat er zo weinig mogelijk is waar überhaupt ruzie om te maken valt.

Om nog maar te zwijgen over de schulden die nog wel eens gemaakt worden of het vermogen dat verdwijnt in de eindfase van de relatie, noem het maar op, vóór de scheiding rond is (al is dat tegenwoordig iets minder problematisch omdat tegenwoordig de gemeenschap van goederen ogenblikkelijk eindigt bij het indienen van het echtscheidingsverzoek, vanaf dat moment is de gemeenschap "gefixeerd" en moet enkel nog verdeeld, nieuwe schulden/baten vallen er in principe buiten).

[Voor 15% gewijzigd door Glenfiddich op 07-09-2015 15:46]

[Ardana]

PhilipsFan schreef op maandag 07 september 2015 @ 14:40:
Het bedrijf hoeft nog niet te bestaan op het moment van trouwen. Je kunt een huwelijk in gemeenschap van goederen niet later omzetten in huwelijkse voorwaarden.

Dit kan prima. Het is alleen lastiger dan wanneer je het vooraf regelt.

In gemeenschap van goederen plukken je schuldeisers vervolgens ook je vrouw kaal en zit je met het hele gezin in de schuldhulpverlening.

Dat kom je toch wel. Je hebt nl. de medewerking van je partner (en eigenlijk alle huisgenoten) nodig om een schuldregelingstraject te kunnen aangaan.

En dat eeuwige vertrouwen in elkaar. Dat heb je alleen als je jong, naief en nog samen bent. Op het moment dat de relatie over is, dan is dat er niet meer. Als je dan geen goede afspraken hebt, dan ben je gewoon de sjaak.

Dat is dus bullshit. Je kunt ook prima achteraf nog vertrouwen in elkaar hebben: ik heb zeker 3 ex'en die ik oprecht mijn beste vrienden durf te noemen, die ik nog steeds met mijn bankrekening en volledige bezit vertrouw.
En nee, het is echt niet dat ik altijd de relatie beëindigd heb of dat het allemaal vreselijk gemakkelijk gegaan is, een keer zelfs toen we met trouwplannen bezig waren (jurk was al uitgezocht) dat hij aankwam met "tsja, ik hou toch meer van m'n ex dan van jou". Ik ben alleen van mening dat je van iemand bent gaan houden om bepaalde redenen, om bepaalde eigenschappen. Dan kan het prima gebeuren dat de omstandigheden wijzigen, dat jullie gewoon niet (meer) bij elkaar passen of dat de ander (meer) van een ander gaat houden, maar dat wil niet zeggen dat jouw reden om van de ander te houden gewijzigd is. Tuurlijk kan dat pijn doen, en tuurlijk doet het pijn als de ander binnen 1 week een nieuwe liefde (of rebound) vindt, maar dat is m.i. geen reden om je dan maar als klein kind op te stellen. Die ander is er ook niet op uit om jou pijn te doen, die denkt echt niet bij zichzelf "Goh, laat ik nu eens lekker verliefd worden op een ander, want dat doet m'n ex lekker veel pijn". Dus waarom zou je elkaar dan pijn willen doen? Ik heb dat nooit begrepen.

[Prosac]

Ik betaal alles en verwacht van mijn vrouw een bijdrage. Zij stort gewoon maandelijks een deel van haar inkomen op de betaalrekening. Omdat ze, (zeker begin van het schooljaar) nooit zeker weet hoeveel er elke maand binnen komt (invalkracht onderwijs), hangt het er gewoon vanaf hoeveel het uiteindelijk is.

Ik wil dat ze ook genoeg geld op haar rekening heeft om leuke dingen te doen. Als ik de vaste lasten kan voldoen EN geld over heb om zelf ook nog ff wat leuks te kunnen doen, dan vind ik het al snel goed.

Verder doet zij van haar rekening vaak de wekelijkse boodschappen. Zodra ze een vaste aanstelling heeft, gaat alles op een bulk en dan zien we wel.

[Ero-Sensei]

Alles op één hoop, en nooit discussie. De afgelopen 10 jaar is de inkomensverdeling geschommeld van 60/40 naar 100/0 en weer naar 75/25. Telkens in mijn voordeel. Of misschien haar voordeel, maar net hoe je het bekijkt .

Ik werk ruim boven de 50 uur in de week. Ik help haar thuis wanneer het nodig is (weekend/avond). Ze heeft nog nooit van me gevraagd wat te doen in het huishouden. Ja, ik sta in het weekend toch om 7.15 op, dus dan kan ik de vaatwasser ook wel even leeghalen, maar doe ik het niet, ook prima.

Ik kan dus mijn rust nemen op momenten dat het mij uitkomt. Allebei kunnen we kopen wat we willen, en overleggen we dat ook met elkaar. Over geld hebben we nog nooit discussie gehad, op=op.

We gaan er beiden verantwoord mee om, en vertrouwen elkaar hier ook in. Dat ik financieel meer inbreng dan haar, daar denk ik nooit over na. 'Wij' verdienen geld om 'ons' gelukkig te maken. En dat ben ik: gelukkig. Ondanks dat ik meer geld verdien en minder tijd heb om het uit te geven.

Ik kom thuis in een schoon huis. Mijn kinderen lopen er netjes en gezond bij. Ik hoef me niet te schamen als er visite komt en we hebben veel plezier als gezin.

Dat we dan ook nog iets als geld hebben, dat interesseert me totaal niet, we doen het met wat we hebben en nogmaals: op=op.

De mogelijkheid dat we weleens uit elkaar zouden kunnen gaan en het dan oneerlijk wordt, die bestaat. Noem me naïef, maar wie dan leeft wie dan zorgt. De beslissing om samen verder te gaan is op een bepaald punt in ons leven heel rationeel genomen, en als we daar voor gaan, dan ook voor de volle 100%.

Een huwelijk/relatie is niet in geld uit te drukken, en dat moet al helemaal geen issue worden tussen partners.

En mocht mijn vrouw zometeen ineens een rijke oudtante schijnen te hebben die haar alles nalaat, dan ben ik koopman

[HellPunk]

JPM85 schreef op maandag 07 september 2015 @ 13:44:
[...]
Zo zijn onze geldzaken op dit moment ook geregeld.
1 rekening waar ons salaris op binnen komt (verhouding nu ongeveer 70/30), en 1 spaarrekening waar het geld naar toe gaat wat overblijft einde van de maand.

We merken wel dat we beide soms een discussie hebben als 1 iets wilt kopen wat de ander eigenlijk geen meerwaarde vindt, dus gaan 2 rekeningen erbij openen voor ieder als 'zakgeld'.
Enige wat hierin nog een factor is, hoeveel gaan we als zakgeld krijgen.
Op dit moment betaal ik bv mijn abbo van de Xbox nog uit de gezamelijke rekening, maar dit hoort in het zakgeld potje terecht te komen. Zo zullen er nog wel wat uitgaven zijn van beide kanten.

Wij hebben ook enkele jaren lang een situatie gehad waarbij beide inkomens erg fluctueerden, dan is het systeem 'één rekening voor alles' wel zo handig. Zat ik enkele weken in het buitenland, dan kon ik die maand wel 15% extra hebben. Die factor is ondertussen nu wel weggevallen (ander werk), maar mijn vrouw doet al enkele jaren onregelmatige opdrachten in het onderwijs. Haar inkomen kan daardoor sterk variëren van maand tot maand - met een voltijdse opdracht verdient zij netto meer dan ik, maar dat kan de maand erop ineens halveren. Als je dan pro rata je uitgaven moet verdelen kun je wel een boekhouder in dienst nemen .

[RickN]

Ik ben destijds ook voor een mengvorm gegaan. Mijn vriendin was aanmerkelijk jonger, net afgestudeerd, zij een eerste baan en er was een groot inkomensverschil.

Alle uitgaven binnen de relatie gingen in principe van de gezamelijke rekening af, waarop we een gelijke maandelijkse inleg deden (350eu). Wat hiervan overbleef was een klein gezamelijk spaarpotje.

Er was 1 uitzondering. Het huis was van mij en dit betaalde ik volledig zelf (inclusief belastingen/verzekeringen). Zij woonde gratis bij mij in.

In deze regeling voelden we ons beide goed. Ik betaalde het huis wat ook van mij was en waarvoor ik de kosten zou moeten dragen of zij nu wel of niet bij me woonde. Daarnaast hield ik in een nog te prille relatie de beschiking over het merendeel van mijn inkomen. Zij was ook tevreden want als een starter op de arbeidsmarkt hield ze, met lasten van slechts 350eu/maand, erg veel over.

Nu zijn we uit elkaar. Voor mij is er financieel weinig veranderd. Voor haar wel omdat ze als alleenstaande ineens voor veel meer vaste lasten komt te staan, maar dat is inherent aan uit elkaar gaan.

Kortom: Je kunt je partner in een relatie met een groot inkomensverschil prima tegemoetkomen zonder gelijk alles op 1 hoop te gooien.

[Voor 16% gewijzigd door RickN op 07-09-2015 16:51]

[PhilipsFan]

ardana schreef op maandag 07 september 2015 @ 16:07:
[...]

Dat is dus bullshit. Je kunt ook prima achteraf nog vertrouwen in elkaar hebben: ik heb zeker 3 ex'en die ik oprecht mijn beste vrienden durf te noemen, die ik nog steeds met mijn bankrekening en volledige bezit vertrouw.

Uitzonderingen zijn er altijd. Ik kan gelukkig ook nog goed met m'n ex opschieten. Maar meestal zie je toch dat exen elkaar liever failliet zien, vooral als er ontrouw in het spel is. Dat is natuurlijk onzin, want als er ontrouw is dan is daar meestal een reden voor die al langer speelt, maar op het moment voelt het alsof de ander jou groot onrecht aandoet. En bij veel mensen is dat reden om wraak te nemen. Via het geld, via de kinderen, hoe dan ook. En aangezien het leven onvoorspelbaar is en je dus nooit kunt weten of je een relatie op een nette manier kunt beeindigen, kun je daar maar beter vooral afspraken over maken.

[timag]

Dit topic lezend komt bij mij weer een huwelijk boven waar bij de trouwambtenaar zich hardop afvroeg of het stel zich wel realiseerde waarvoor zij tekenden. Nu had deze trouwambtenaar dit met het stel voorbesproken dus het vervolg kwam hen niet zo rauw op hun dak maar ik hoop voor de meesten in dit topic dat ze nooit gaan scheiden want jullie hebben duidelijk geen idee. Een klein tipje van de sluier:

Als je trouwt neem je de verantwoordelijkheid op je om voor je partner te zorgen en dat is geen wassen neus. Het staat in de wet en de overheid en de rechter zullen je er aan houden of jij dat nu leuk vindt of niet.

De gevolgen van die zorgplicht zijn bij gemeenschap van goederen eenvoudig: je hebt geen eigen geld, alles is gezamenlijk bezit. Je hoeft financieel niet voor je partner te zorgen, jouw geld is zijn/haar geld.

Dit heeft best vergaande consequenties: Als je man jouw salaris pint en daarvan naar de hoeren gaat kan je daar juridisch niets aan doen, het is ook zijn geld. Als je vrouw jaren voor je elkaar kende een mooie verzameling gokschulden heeft opgebouwd en vlak na je trouwdag staat er een deurwaarder op de stoep gaat jouw mooie nieuwe auto toch echt mee om verkocht te worden. Naar buiten toe ben je een financiële eenheid.

Bij huwelijksvoorwaarden ligt iets ingewikkelder, er is nl. veel meer mogelijk. Maar in de meeste gevallen hou je gescheiden financiën. Dat betekent dat je vermogen van voor het huwelijk van jou blijft. Het betekent niet dat de zorgplicht vervalt. Je moet je inkomen onderling verrekenen. Daar zijn verschillende methoden voor maar er onderuit kom je niet! Tijdens de duur van het huwelijk komt niemand controleren of je het doet maar bij beëindiging (bij scheiding maar ook bij overlijden) moet het alsnog gebeuren. Als je het je hele huwelijk lang niet hebt gedaan gebeurt het dan in één keer.

Je zorgplicht houdt ook niet op na scheiding. Je blijft tot 12 jaar (!) lang zorgplicht houden. Je kan over alimentatie daardoor in je huwelijksvoorwaarden of echtscheidingsconvenant ook geen afspraken maken die afwijken van dit principe. Ze zullen geen stand houden bij een rechter. Zelfs als je het samen eens bent kom je er niet onderuit. Als je samen afspreekt om geen alimentie te betalen maar je partner komt in de bijstand dan moet je gewoon alsnog betalen.

Friespeuk schreef op maandag 07 september 2015 @ 13:58:
[...]

Zo zou ik kunnen pareren dat alleen mensen die niet genoeg vertrouwen in hun relatie kiezen voor trouwen op huwelijkse voorwaarden maar dat is net zo kort door de bocht als die van jou.

Enige reden die ik kan verzinnen is als er sprake is van een eigen bedrijf waarin aansprakelijkheid op die manier wordt afgedekt.

Dit is een misvatting of in ieder geval een beperkte blik op de zaken. Er zijn allerlei manieren waarop mensen financieel in de problemen kunnen komen. Stel je partner heeft als hobby filmpjes delen op het internet via torrents en BREIN staat een keer op de stoep met een forse rekening voor het illegaal verspreiden van materiaal. Of je partner wisselt van baan en interpreteert z'n relatiebeding anders dan z'n vroegere baas. Rechtzaak aan z'n broek en hoppetee.

Die dingen kunnen allemaal aardig in de papieren lopen en hebben weinig te maken met hoeveel vertrouwen je hebt in je relatie. In gemeenschap van goederen hang je financieel gezien gezamenlijk, bij huwelijksvoowaarden alleen je partner. Dan kan je als stel in ieder geval nog iets.

Trouwen of een partnerschap sluiten heeft dus nogal wat gevolgen. Ik las pas een krantenartikel waarin werd gesteld dat stellen die huwelijksvoorwaarden laten opstellen minder vaak scheiden. Dat zou komen omdat die stellen beter samen hebben besproken en nagedacht hoe ze dingen willen doen. Ik weet niet of je daar huwelijkvoorwaarden voor nodig hebt maar erover nadenken en weten hoe zaken nu echt zitten helpt denk ik behoorlijk

[PhilipsFan]

timag schreef op maandag 07 september 2015 @ 16:53:
[...]

Dit!!! Beter nog dan huwelijkse voorwaarden, trouw je helemaal niet. Zie mijn post een stuk naar boven, het is nergens meer voor nodig...

[demichel]

Mensen toch, samen uit, samen thuis, toch?? Als ik dit zo allemaal lees begin ik te vermoeden dat veel Tweaker-koppels elkaar maandelijks loonstroken toesturen??

[Ferra]

Bij ons is het 80/20, waarbij ik voor de 80 in sta. We zijn niet getrouwd, dus ook geen gezeik over contracten e.d. Mn vriendin kan nu onze kleine naar school gaat, pas meer werken. De verhouding zal dus wel beter worden, maar ik heb zoiets dat het fijn is als zij ook wat overhoudt voor zichzelf. Ze heeft zichzelf al die jaren weggecijferd, dus mij boeit het eigenlijk niet zoveel dat ik meer betaal .

[JPM85]

demichel schreef op maandag 07 september 2015 @ 17:05:
Mensen toch, samen uit, samen thuis, toch?? Als ik dit zo allemaal lees begin ik te vermoeden dat veel Tweaker-koppels elkaar maandelijks loonstroken toesturen??

Inderdaad.
Voorbeelden die hier genoemd worden, daar vraag ik me echt af waarvoor mensen nog een relatie beginnen.

Als ik een beslissing neem, waardoor er financieel iets veranderd in de thuis situatie, dan is mijn vrouw daar direct vanaf het begin bij betrokken. Mailtje op Linkedin, investering in iets, onderhoud van de auto...alles gaat in overleg.

timag schreef op maandag 07 september 2015 @ 16:53:
Dit is een misvatting of in ieder geval een beperkte blik op de zaken. Er zijn allerlei manieren waarop mensen financieel in de problemen kunnen komen. Stel je partner heeft als hobby filmpjes delen op het internet via torrents en BREIN staat een keer op de stoep met een forse rekening voor het illegaal verspreiden van materiaal. Of je partner wisselt van baan en interpreteert z'n relatiebeding anders dan z'n vroegere baas. Rechtzaak aan z'n broek en hoppetee.

Die dingen kunnen allemaal aardig in de papieren lopen en hebben weinig te maken met hoeveel vertrouwen je hebt in je relatie. In gemeenschap van goederen hang je financieel gezien gezamenlijk, bij huwelijksvoowaarden alleen je partner. Dan kan je als stel in ieder geval nog iets.

Trouwen of een partnerschap sluiten heeft dus nogal wat gevolgen. Ik las pas een krantenartikel waarin werd gesteld dat stellen die huwelijksvoorwaarden laten opstellen minder vaak scheiden. Dat zou komen omdat die stellen beter samen hebben besproken en nagedacht hoe ze dingen willen doen. Ik weet niet of je daar huwelijkvoorwaarden voor nodig hebt maar erover nadenken en weten hoe zaken nu echt zitten helpt denk ik behoorlijk

De voorbeelden die je noemt, ik kan me geen huwelijk voorstellen waarom je elkaar daarin niet zou steunen. Mocht mijn vrouw, of ik, in de problemen komen door een rechterlijk of zakelijk geschil, dan zullen wij elkaar daarin altijd steunen. Als je al deze zaken wilt splitsen binnen een relatie, dan heeft het helemaal geen zin om bij elkaar te zijn.

[overhyped]

ik verdien ongeveer 3 keer wat m'n partner verdient, maar wij doen het zo dat we beide hetzelfde bedrag "zakgeld" hebben. Voor de rest gaat alles op 1 hoop, grote uitgaven buiten zakgeld overleggen we, en voor de rest doen we niet te moeilijk.

Scheelt misschien dat we riant verdienen, ruim 10 jaar samen zijn, getrouwd zijn en toen we elkaar net kenden beide nagenoeg niets hadden

[BB-One]

JPM85 schreef op maandag 07 september 2015 @ 17:14:
[...]


De voorbeelden die je noemt, ik kan me geen huwelijk voorstellen waarom je elkaar daarin niet zou steunen. Mocht mijn vrouw, of ik, in de problemen komen door een rechterlijk of zakelijk geschil, dan zullen wij elkaar daarin altijd steunen. Als je al deze zaken wilt splitsen binnen een relatie, dan heeft het helemaal geen zin om bij elkaar te zijn.

Het emotioneel steunen is natuurlijk niet eens een vraag, maar even voortbordurend op het bovenstaande voorbeeld van het concurrentiebeding: Gemeenschap van goederen houdt dan in beiden alles kwijt, huwelijkse voorwaarden kan inhouden alleen je partner alles kwijt...
Denk dat je in het laatste geval je partner beter kan steunen...

[Glenfiddich]

demichel schreef op maandag 07 september 2015 @ 17:05:
Mensen toch, samen uit, samen thuis, toch?? Als ik dit zo allemaal lees begin ik te vermoeden dat veel Tweaker-koppels elkaar maandelijks loonstroken toesturen??

Dat je een verdeling vd kosten naar rato maakt zoals de meesten lijken te doen, betekent toch niet dat iedereen zijn gang gaat en niks overlegt?

[Firefly III]

-

[Voor 100% gewijzigd door Firefly III op 23-10-2016 15:33. Reden: Leeg vanwege privacy.]

[311786]

PLAE schreef op maandag 07 september 2015 @ 08:09:
[...]
Je hebt zwart op wit geregeld (jij noemt het alleen maar vragen beantwoorden en doet net of je daarin zelf geen keuze had...lol) dat jij meer krijgt wanneer jullie uit elkaar gaan. Tegelijkertijd geef je aan dat je niet samen moet gaan wonen als je dit soort zaken wilt regelen. Beetje krom. Waarom heb jij niet alles op een hoop gegooid?

Bedankt voor je wijze woorden. Je hebt het helemaal begrepen en ik heb geconcludeerd dat je hemelaal gelijk hebt. Vraag gerust nog es je mede-Tweakers om advies

[Sport_Life]

overhyped schreef op maandag 07 september 2015 @ 17:17:

Scheelt misschien dat we riant verdienen, ruim 10 jaar samen zijn, getrouwd zijn en toen we elkaar net kenden beide nagenoeg niets hadden

Dit is bij ons ook het geval, (op riant verdienen misschien na dan ). We kregen wat toen we beide studeerden en vermogen cq inkomen was toen 0/negatief. Iedere euro die we nu hebben is samen opgebouwd . Maakt het wel makkelijker om alles op 1 hoop te gooien.

[Voor 5% gewijzigd door Sport_Life op 07-09-2015 19:01]

[Ewoudb]

Hier gaat alles op een grote hoop waarvan alles betaald wordt.
Mijn inkomen is 2/3 van het totaal, het inkomen van mijn vrouw is 1/3 van het totaal.
1,5/3 gaat naar vaste lasten en 1/3 naar de spaarrekening, het restant wordt gebruikt voor overige uitgaven/ sparen.
Als we iets gezamenlijk of voor onszelf nodig hebben gaat het gewoon van de grote hoop.
Werkt prima en nooit discussie erover. We geven elkaar hierin gewoon de ruimte en het vertrouwen.

[PLAE]

MajinZ schreef op maandag 07 september 2015 @ 18:22:
[...]

Bedankt voor je wijze woorden. Je hebt het helemaal begrepen en ik heb geconcludeerd dat je hemelaal gelijk hebt. Vraag gerust nog es je mede-Tweakers om advies

Je zou ook inhoudelijk kunnen reageren ipv eerst doen of je neus bloed en als ik dan nog even doorvraag proberen om mij belachelijk te maken en het door probeert te trekken naar de hele community. Ik zie in dit topic zat interessante posts van beide 'kanten'.

[koentjuh1987]

Ik en mijn vriendin zijn onlangs gaan samenwonen en hebben daar een gezamenlijke rekening voor geopend.
Nu een maand later weten we ongeveer wat de gemiddelde vaste lasten zijn. Die hebben we netjes in een overzicht gezet en daar onze salarissen en persoonlijke uitgaven (verzekering, eventueel eigen auto etc..) tegen af gezet. Uiteindelijk kwamen we op een verdeling van 650 voor haar en 750 voor mij.

Daarbij betaald zij de komende maanden nog wel wat voor de afronding van de studie maar die komt binnenkort te vervallen. Ik houd hier nu wel meer aan over maar het gaat allemaal in goed vertrouwen. Als er bijvoorbeeld wat moet bijgesprongen worden omdat het maandelijkse bedrag te kort zou zijn dan zal dat van mij af komen.

Een variabel inkomen maakt het lastig maar maak eens een overzicht van al je uitgaven. En wat er gemiddelde de afgelopen maanden binnen is gekomen. Kun je een verdeling maken waarbij ieder de lasten kan dragen en ook in verhouding staat dan ben je denk ik al een heel eind op de goede weg....

succes

[Yodah]

Eigenlijk nooit voor dezelfde keuze gestaan. Toen we gingen samen wonen had ik iets meer inkomen en mijn vriendin wat meer vermogen (0 tegen 20k denk ik). Bij samenwonen hebben we de bezittingen die we al hadden eerst apart gehouden (zelf op papier gezet) en alle kosten vanaf toen zo'n beetje 50/50 verdeeld met een gezamelijke rekening en ieder aparte rekeningen. Maar we kwamen er al gauw achter dat het vermogensverschil waarschijnlijk snel teniet zou zijn gedaan door inkomensverschil. Toen we gingen trouwen was dat inderdaad al het geval en hebben we alles op een hoop gegooid, vooral ook omdat we een kinderwens hadden. Inmiddels 2 kinderen en inkomensverschil is behoorlijk, 75 / 25 % denk ik. Maar mocht het ooit fout gaan dan wil ik sowieso dat we het beiden goed hebben ook al moet ik daar zelf wat meer voor inleveren, vooral met het oog op de kinderen. Daarom ook geen moment gedacht over huwelijkse voorwaarden. Wanneer je beiden in loondienst bent en je geen risico als ondernemer hebt zou ik ook niet snel voor huwelijkse voorwaarden kiezen.

[311786]

PLAE schreef op maandag 07 september 2015 @ 20:13:
[...]


Je zou ook inhoudelijk kunnen reageren ipv eerst doen of je neus bloed en als ik dan nog even doorvraag proberen om mij belachelijk te maken en het door probeert te trekken naar de hele community. Ik zie in dit topic zat interessante posts van beide 'kanten'.

Sorry, maar ik ga niet inhoudelijk in op dit soort kortzichtige flutreacties. Ik heb betere dingen te doen met m'n leven. Als je normaal had gereageerd had ik best nog energie in je topic willen steken, maar helaas. Je reactie slaat helemaal nergens op. En als jij dat zelf niet kunt inzien, dan vrees ik het ergste voor je partner. Veel succes in de toekomst.

Ik maak je namelijk helemaal niet belachelijk. Jij maakt mij belachelijk. Ga volwassen worden.

[Voor 6% gewijzigd door 311786 op 07-09-2015 21:55]

[Knippr]

Wij doen alles naar ratio, de verhouding is ongeveer 60/40 in inkomsten. Eens per jaar tellen we alle gezamenlijke lasten bij elkaar op, en delen die door de verhouding. Vervolgens stellen we automatisch de overboeking in van onze eigen rekening (waar het salaris binnenkomt) naar de gezamenlijke betaalrekening.

Daarna volgt stap 2: gezamenlijk sparen. We stellen per jaar een doel om te sparen, bijvoorbeeld voor extra aflossing, het opbouwen van geld voor alvast de volgende auto, huisonderhoud, etc. Dat bedrag stellen we per jaar vast, en ook dat wordt automatisch naar ratio gespaard.

Wat na deze 2 stappen overblijft is voor de persoon zelf, en dat is een krachtig aspect van het systeem. Het is onmogelijk voor ons om ruzie over geld te krijgen. Aangezien het vanaf dan eigen geld is, boeit het me niet wanneer mijn vriendin een vermogen uitgeeft bij de sauna, en het boeit haar niet wanneer ik een dure lens voor mijn camera koop. Het is ons eigen speelgeld, en we hebben al aan de verplichtingen voldaan.

Dit lijkt een koud en zakelijk systeem, maar het is niets meer dan eens per jaar er een middag voor gaan zitten, en daarna is er geen omkijken naar en lang leve de lol. Het is juist goed voor onze relatie, het brengt financiele rust.

[Ardana]

MajinZ schreef op maandag 07 september 2015 @ 21:54:
Sorry, maar ik ga niet inhoudelijk in op dit soort kortzichtige flutreacties. Ik heb betere dingen te doen met m'n leven. Als je normaal had gereageerd had ik best nog energie in je topic willen steken, maar helaas. Je reactie slaat helemaal nergens op. En als jij dat zelf niet kunt inzien, dan vrees ik het ergste voor je partner. Veel succes in de toekomst.

Ik maak je namelijk helemaal niet belachelijk. Jij maakt mij belachelijk. Ga volwassen worden.

Hij heeft op zich wel een punt, en vraagt daar zelfs naar. Je schrijft nl.

MajinZ schreef op zondag 06 september 2015 @ 21:45:
Verder staat in onze samenlevingsovereenkomst dat ik meer geld heb ingebracht (2 / 2,5 keer zoveel) en heb ik ook recht op een groter aandeel als we toch uit elkaar gaan en we moeten de hele bende verdelen.

Dat strookt niet met het "grote hoop" principe wat je zegt voor te staan. Jullie hebben er voor gekozen dat jij bij een eventuele scheiding méér mee krijgt dan je partner. Dat is een bewuste keuze geweest, je had er ook voor kunnen kiezen om beiden met evenveel weg te lopen.

Wij hebben er bijv. voor gekozen dat het uitgangsprincipe is dat beiden er evenveel op moeten vooruit (of achteruit, kan ook natuurlijk) gaan bij een eventuele scheiding (tov vóór onze relatie).

Nu weet ik niet of "heb ik recht op een groter aandeel" slaat op enkel wat je hebt ingebracht in de relatie, of op wat jullie gezamenlijk gespaard hebben, in het eerste geval kan ik de logica goed inzien, in het tweede geval niet.

Wij hebben nl. ook zo'n beding: het geld dat hij heeft ingebracht, neemt hij ook weer mee bij een eventuele scheiding. Maar wat er tijdens de relatie is opgebouwd, dáár hebben we beiden evenveel recht op, ondanks een eventueel verschil in inkomen.

[Ardana]

Fledder2000 schreef op maandag 07 september 2015 @ 22:43:
Wij doen alles naar ratio, de verhouding is ongeveer 60/40 in inkomsten. Eens per jaar tellen we alle gezamenlijke lasten bij elkaar op, en delen die door de verhouding. Vervolgens stellen we automatisch de overboeking in van onze eigen rekening (waar het salaris binnenkomt) naar de gezamenlijke betaalrekening.

Daarna volgt stap 2: gezamenlijk sparen. We stellen per jaar een doel om te sparen, bijvoorbeeld voor extra aflossing, het opbouwen van geld voor alvast de volgende auto, huisonderhoud, etc. Dat bedrag stellen we per jaar vast, en ook dat wordt automatisch naar ratio gespaard.

Wat na deze 2 stappen overblijft is voor de persoon zelf, en dat is een krachtig aspect van het systeem. Het is onmogelijk voor ons om ruzie over geld te krijgen. Aangezien het vanaf dan eigen geld is, boeit het me niet wanneer mijn vriendin een vermogen uitgeeft bij de sauna, en het boeit haar niet wanneer ik een dure lens voor mijn camera koop. Het is ons eigen speelgeld, en we hebben al aan de verplichtingen voldaan.

Dit lijkt een koud en zakelijk systeem, maar het is niets meer dan eens per jaar er een middag voor gaan zitten, en daarna is er geen omkijken naar en lang leve de lol. Het is juist goed voor onze relatie, het brengt financiele rust.

Risico van dit systeem is tweërlei:
* Wat valt onder "vaste lasten? Ieders telefoonrekening? De pizza die je met vriendinnen in de stad eet? De kado'tjes die je elkaar geeft? Ieders zorgverzekering? De kleding die je nodig hebt?
* Wat doet degene met het meeste geld met zijn/haar eigen geld? Koopt die gewoon duurdere dingen voor zichzelf? Gaat die 'n keer in z'n uppie op vakantie? Legt 'ie dat extra op zij om mee te nemen als er een scheiding komt?

Jullie hebben een gezamenlijke koopwoning, is daar de eigendomsverdeling ook 60/40? Gaat dat aangepast worden als er een wisseling komt in inkomstenverdeling? En wat gaan jullie doen als 1 van beiden significant in inkomen daalt?

[Wild Chocolate]

MAX3400 schreef op zondag 06 september 2015 @ 13:50:
Bepaalde zaken kan/wil je niet 60/40 afrekenen. Als voorbeeld: rioolheffing. Dat wordt vaak per lid of per huishouden berekend. Bot gezegd: je gooit evenveel weg en je gaat even vaak naar de plee; moet je partner dan minder betalen? Water/electra: je doucht allebei 10 minuten per dag, poetst allebei 2x je tanden, gebruikt samen de vaatwasser & wasmachine. Moet de een daar dan gemiddeld (!!!) meer voor betalen dan de ander?

De grootste kostenpost zijn de hypotheek en de bijkomende verzekeringen. Persoonlijk, maar dat ben ik, zou ik die echt 50/50 doen. Zeker de verzekeringen; uiteindelijk is een dekking (gemakshalve) 100% en zullen jullie beiden blij zijn dat na een storm een ruit wordt vervangen. Of zal 1 partner blij zijn (no offense) als de ander overlijdt en alle kosten zijn gedekt in de levensverzekeringen.

Je zegt ook: mochten er kinderen komen, gaat ze minder werken. Dan krijgt ze waarschijnlijk ook minder inkomen. Stel dat ze van 40 uur naar 20 uur gaat en ook naar rato betaalt krijgt. Als je dan alsnog je 60/40 wil handhaven, wordt dat voor je partner eigenlijk 60/80 (want er komt rechts maar de helft binnen).

Denk er nog maar eens heeeeel goed over na welke verdeling het slimste is; maak maar eens een paar Excel-sheets waarbij de ene persoon het dubbele gaat verdienen of de andere persoon (om whatever reason) 0 gaat verdienen.

Dat mijn vriendin toevallig maar de helft verdient van wat ik verdien, wil natuurlijk niet zeggen dat zij ook maar 1/3 aandeel in onze relatie heeft. Daarnaast, als mijn vriendin de helft van onze gezamenlijke kosten moest betalen, dan hield zij daarnaast niks over, en ik des te meer.
Haar aandeel in onze partnerschap is dan ook gewoon 50%, ondanks de hoeveelheid geld die ze bijdraagt. En zij is dus gewoon voor 50% eigenaar van onze gezamenlijke bezittingen. Dus ook het huis. Denk er ook eens over na, dat als je samen een huis koopt, ieder 100% aansprakelijk is voor de schuld, ongeacht de eigendomsverdeling! Dus als de ene partner na scheiding niet kan betalen, komt de hypotheekverstrekker gewoon de volle 100% bij de ander halen. Beetje lullig om daar tegenover dan maar een 33% aandeel in het eigendom te stellen (waarvan ik zelfs betwijfel of dat zo makkelijk te regelen is).
De verdeling in de kosten is bij ons dus naar rato. Dan houdt zij nog steeds minder over dan ik, er is dus nog steeds een prikkel voor haar om eventueel een betere baan te zoeken (als ze vindt dat ze te weinig vrij te besteden heeft).

Bij de komst van kinderen, vind ik het ronduit asociaal om je vriendin/vrouw nog steeds 50% te laten betalen terwijl zij minder gaat werken om voor de kinderen te zorgen. Tenzij je natuurlijk zelf ook minder gaat werken om voor jouw kinderen te zorgen... (maar dan bleef de inkomensverhouding gelijk dus dat bedoel je denk ik niet). Of als de kinderen van de melkboer zijn natuurlijk...

En wat als mijn vriendin minder gaat werken, maar in ruil daarvoor een groter aandeel van het huishouden gaat doen/regelen? Levert ze dan minder aandeel in onze relatie? Of juist meer?

Ik heb mijn vriendin niet uitgezocht op haar inkomen (dat had ik ook niet nodig). En zij mij niet op het mijne. Ik kan prima 2/3 van onze kosten ophoesten, en we kunnen daarnaast samen een leuk leven leiden.

De eerste paar jaren van ons samenwonen hadden we nog wel een huurhuis, waardoor we geen gedeelde eigendommen hadden. Inmiddels is dat anders.

@TS: Ik zou inderdaad kijken naar ofwel de rente samen delen (ook over het spaardeel, niet de aflossing), ofwel een redelijke vergoeding voor het huren van ruimte. Dit zou ik wel laten vastleggen in een samenlevingsovereenkomst bij de notaris, en 1 maal per jaar de balans opmaken van wat jullie ieder hebben bijgedragen, en het eventuele verschil aan elkaar kwijtschelden.
Als je het niet goed vastlegt, en bijhoudt, kan een rechter namelijk besluiten dat jullie in gemeenschap van goederen leefden, en op die manier ook de boedel verdelen.

[Wild Chocolate]

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 00:32:
[...]

Risico van dit systeem is tweërlei:
* Wat valt onder "vaste lasten? Ieders telefoonrekening? De pizza die je met vriendinnen in de stad eet? De kado'tjes die je elkaar geeft? Ieders zorgverzekering? De kleding die je nodig hebt?
* Wat doet degene met het meeste geld met zijn/haar eigen geld? Koopt die gewoon duurdere dingen voor zichzelf? Gaat die 'n keer in z'n uppie op vakantie? Legt 'ie dat extra op zij om mee te nemen als er een scheiding komt?

Jullie hebben een gezamenlijke koopwoning, is daar de eigendomsverdeling ook 60/40? Gaat dat aangepast worden als er een wisseling komt in inkomstenverdeling? En wat gaan jullie doen als 1 van beiden significant in inkomen daalt?

Wij doen het vergelijkbaar als Fledder2000, dus even mijn visie "antwoord" op jouw vragen:

* Ik noem het gezamenlijke kosten, want het is meer dan vaste lasten. Wat daaronder valt maakt in principe niet uit, als je het van tevoren maar afspreekt. Bij ons is dat in de basis alles wat we samen doen. Gaat 1 iemand met vrienden weg, dan betaalt diegene dat zelf. Eet de ander dan thuis, dan is dat gezamenlijk, want de boodschappen zijn gezamenlijk Degene die uitgaat weet dat ook, en degene die thuisblijft beslist niet dat de ander uitgaat. Maar bestelt de thuisblijver pizza, dan is dat eigen keus en betaalt die dat wel zelf.

* In ons geval: Deels koop ik duurdere dingen, heb ik duurdere hobby's. Niet al onze bezittingen zijn gezamenlijk, dus de dure stereo is van mij, en de ijsmachine, en de motor en de hele garage inrichting, doe het zelf spullen. Het merendeel van die spullen heeft zij ook plezier van, maar mochten we uit elkaar gaan, dan is het mijn eigendom. In dat geval is het trouwens niet zo dat zij geen spullen heeft om een huis in te richten, het gaat vooral om zaken die niet strikt noodzakelijk zijn voor je levensonderhoud .
Deels leg ik wat meer bij als we wat leuks gaan doen wat niet in ons gezamenlijk budget past. Dat is dan wel mijn keuze, en ik zie dat als een soort cadeau richting mijn vriendin (dat verdient ze, hoeft ze me niet extra voor te bedanken ofzo).

[PLAE]

Vaste lasten in mijn beleving:
Hypotheekrente, hypotheekaflossing, onderhoud woning (potje), gemeentelijke belastingen, GWL, schadeverzekeringen, ORV's. Wat ik ook meeneem: internet/tv, boodschappen, geld voor vakanties.

En apart hou je dan: zorgverzekeringen (kan makkelijk tussen het rijtje hierboven maar ik heb zelf een belachelijk dure verz daar wil ik haar niet mee belasten), loterijen (wil zij geen geld aan uitgeven ik wel), sport, telefoon, goede doelen, kleding, uitgaan/etentjes, sparen, spaarpotjes nieuwe auto's, aflossing studieschuld.

[Voor 17% gewijzigd door PLAE op 08-09-2015 08:28]

[neaxx]

Dag allen,

Interessant topic!
Zijn er hier ook mensen in situatie Jong stel, Werkende fulltime / Student?

Situatieschets; Ik werkende fulltime met riant inkomen en vriendin die een uitkering krijgt plus maximaal leent via duo (komt totaal netto zowat in de buurt van mijn loon) voor het bekostigen van haar studie die nog 2 jaar duurt(geen stufi meer), verzekering etc . Zonder de lening verdien ik 2x zoveel.
Wij hebben een huurwoning waarvan de verdeling 60/40 is en een auto waarvan de verdeling 85/15 is ivm het feit dat ik hier verreweg het meeste in rijd (komt in totaal dus op 67/33 neer)
Verder een gezamenlijke rek. waar we 50/50 inleg doen voor boodschappen, huisdieren etc.

Ik vind het lastig om hier een berekening in te maken, ook vooral als je naar verhouding inkomen/huishouden kijkt. Dit om het feit dat ik fulltime werk maar zij ook naast 3-4x halve dag college ook soms tot in de late avonduurtjes nog bezig is met d'r studie. Natuurlijk houd je dan nog zat tijd over.
Ik vind het absoluut niet erg meer te betalen, meer dan logisch zelfs. Ik doe hier dan ook helemaal niet moeilijk over. Maar een wat extra bijdrage in het huishouden zou ik bijvoorbeeld dan wel fijn vinden(vind dat dit ook uit iemand zelf moet komen). Ik help verder altijd en houd dus ook van een schoon huis. Ik wil niet dat ze als schoonmaakster wordt gezien maar enige verhouding zorgt ook dat er geen scheve gezichten komen.
Helpt natuurlijk niet echt betreft woongenot!

Mensen die misschien tips of aanmerkingen hebben?

[Voor 14% gewijzigd door neaxx op 08-09-2015 10:08]

[Highland]

Meer dan de laatste pagina heb ik niet gelezen, maar grappig topic: na 10+jaar huwelijk is de verdeling bij ons wel aardig uitgekristalliseerd.
Wij hebben bij samenwonen & huwelijk wel besproken hoe we hiermee omgaan. De overwegingen bij samenwonen ben ik eerlijk gezegd vergeten, maar de samenwoonjaren gaven genoeg info om onderbouwd te kunnen kiezen voor de spelregels bij huwelijk. Dat is volgens mij ook belangrijk bij welke afspraken dan ook: de plannen zijn mooi, maar werkt het ook in de praktijk? Je moet aan elkaar proeven wat je beide verstaat onder termen als 'luxe', 'sober en doelmatig', 'beleggingsrisico willen lopen', etcetera. Wij bespreken dat zo af en toe (als er weer eens een aanleiding is of wanneer ik eens ons financieel plan actualiseer).
Onze aanpak: wij zijn zonder huwelijkse voorwaarden getrouwd, omdat we lief en leed (ook financieel) willen delen. Ons financieel succes/misère zien we als een gezamenlijke prestatie. Door zicht te hebben op de grotere doelen in het leven (hoeveel risico wil je lopen, waar wordt je blij van), kunnen we daar op koersen en zijn tussentijdse afwijkingen niet zo spannend. Dus of ik eens een mountainbike koop of zij een dure studie volgt, zolang dat binnen het grotere plan past levert dat geen discussie op.
Dat bij een scheiding alles door 2 zou gaan, zou dan ook terecht zijn. Daarom heb ik er dus ook belang bij dat mijn vrouw voldoende verdient ;-) En omdat scheidingen gruwelijk duur zijn, kun je dus beter van te voren voldoende geld uitgeven aan het onderhouden van je relatie!

[Ardana]

Wild Chocolate schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 01:17:
Haar aandeel in onze partnerschap is dan ook gewoon 50%, ondanks de hoeveelheid geld die ze bijdraagt. En zij is dus gewoon voor 50% eigenaar van onze gezamenlijke bezittingen. Dus ook het huis. Denk er ook eens over na, dat als je samen een huis koopt, ieder 100% aansprakelijk is voor de schuld, ongeacht de eigendomsverdeling! Dus als de ene partner na scheiding niet kan betalen, komt de hypotheekverstrekker gewoon de volle 100% bij de ander halen. Beetje lullig om daar tegenover dan maar een 33% aandeel in het eigendom te stellen (waarvan ik zelfs betwijfel of dat zo makkelijk te regelen is).
De verdeling in de kosten is bij ons dus naar rato. Dan houdt zij nog steeds minder over dan ik, er is dus nog steeds een prikkel voor haar om eventueel een betere baan te zoeken (als ze vindt dat ze te weinig vrij te besteden heeft).

Ze is voor 50% partner, maar heeft wel minder te besteden.

Mag ik dat een contradictio vinden? Als ze werkelijk volwaardig partner was, zou ze evenveel te besteden hebben. En nu draagt ze ook binnen haar relatie de gevolgen van een lager betaalde baan. Alsof iedereen zomaar een beter betaalde baan kan vinden... Does not compute.

[Koppensneller]

Mijn vriendin en ik wonen nu iets meer dan twee jaar samen en hebben het als volgt gedaan:

• Gezamenlijke betaal- en spaarrekening geopend.
• Spreadsheet gemaakt van alle gezamenlijke kosten (woonlasten, boodschappen, gezamenlijk sparen, samen uit eten, eigenlijk alles waar we samen van profiteren).
• Inkomens tegenover elkaar gezet en gezamenlijke kosten naar rato verdeeld: twee keer zo veel verdienen is twee keer zo veel bijdragen.
• Wat we overhouden is ons eigen geld, maar we hebben wel afgesproken flink te sparen met het oog op een koopwoning in de nabije toekomst.

Natuurlijk heb je af en toe kosten die op de grens zitten van persoonlijk en gezamenlijk, maar we zijn allebei de moeilijkste niet en hoeven niet op een paar euro te kijken. Dat wordt dus in alle redelijkheid overlegd

Wanneer we straks samen een huis gaan kopen gaan we waarschijnlijk evenveel inleggen, dus dat hoeft allemaal niet zo lastig te worden. En hoewel onze inkomens nu langzaam uit elkaar beginnen te lopen (waardoor ik meer betaal dan zij), voelt het nog steeds als het meest eerlijke systeem.

[Firefly III]

-

[Voor 100% gewijzigd door Firefly III op 23-10-2016 15:32. Reden: Leeg vanwege privacy.]

[NoepZor]

coyote1980 schreef op zondag 06 september 2015 @ 17:55:
Wij weten wat er maandelijks ongeveer nodig is om het huishouden draaiend te houden, boodschappen, tanken, hypotheek, nutsbedrijven, in grote lijnen is het wel duidelijk. Hierop hebben we, op basis van inkomen, een verdeling gemaakt van wie wat maandelijks bijdraagt. De een werkt iets minder en doet meer in het huishouden, daardoor hebben we een 60/40 verdeling in de kosten. Zijn er onvoorziene extra uitgaven? Dan doen we allebei een extra schep geld in de pot, veelal gewoon 50/50 verdeeld.

Ieder z'n eigen geldstroom en spaarrekening en daarnaast een gemeenschappelijke rekening voor gemeenschappelijke zaken. Dat werkt voor ons al jaren prima.

Ik hanteer ook deze manier met mijn vriendin, woon nu net een maand samen. We doen de gezamelijke vaste lasten (huis, energie, verzekeringen woning) en boodschappen van een gezamelijke pot. Die wordt door een 60/40 ratio gevuld, zodat we beide nog ongeveer hetzelfde overhouden voor de persoonlijke lasten en lusten. We betalen beide de auto, telefoon, zorgverzekering en dergelijke van de eigen rekening.

[Tehh]

Mijn ouders zijn gescheiden nadat ik net een maand verkering had. Grote gore shitzooi aan gezeik gehad rondom die scheiding (ze waren in gemeenschap van goederen getrouwd, pa verdiende 10x zoveel als ma, maar ma had een erfenis gekregen van een ton). Mensen wat een gezeik en gezanik. Ze zien elkaar nu nog steeds niet ook al zijn beide hertrouwd.
Het brengt je relatie wel in een stroomversnelling. Vijf jaar na de scheiding ben ik getrouwd. Gewoon in gemeenschap van goederen. Ik moet er niet aan denken om te trouwen / samen te leven op het moment dat je al aan het bedenken bent hoe je dingen gaat verdelen bij een scheiding. Natuurlijk het kan gebeuren dat je elkaar na verloop van tijd echt heel erg zat bent. Nou, dan kies je maar. Je geliefde materiële centjes of je geluk.

We zijn getrouwd tijdens mijn afstuderen. Ik had geen werk, wel kosten. Al voor het trouwen betaalde zij mijn huur. Na 1 jaar getrouwd verdienden we ongeveer evenveel, nu na drie jaar getrouwd verdien ik bijna 2x zo veel. Maar alles is van ons allebei. Inclusief alles wat daarbij komt. Ziekte, geluk, boete's.... Alles dus. Daar trouw je voor.

Vanuit het verleden is het nog zo dat de vaste lasten van haar rekening gaan. De boodschappen van mijn rekening (en/of rekening). Nu gaat hypotheek van mijn rekening, dat was gewoon even makkelijker omdat we alleen dit rekeningnummer uit ons hoofd kennen... Wordt misschien nog wel een keer gewijzigd, ooit. Of niet.

Als ik wat wil? Dan vraag/zeg/overleg ik dat afhankelijk van de kosten.

En dit:

Highland schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 10:56:
Ons financieel succes/misère zien we als een gezamenlijke prestatie. Door zicht te hebben op de grotere doelen in het leven (hoeveel risico wil je lopen, waar wordt je blij van), kunnen we daar op koersen en zijn tussentijdse afwijkingen niet zo spannend. Dus of ik eens een mountainbike koop of zij een dure studie volgt, zolang dat binnen het grotere plan past levert dat geen discussie op.
Dat bij een scheiding alles door 2 zou gaan, zou dan ook terecht zijn. Daarom heb ik er dus ook belang bij dat mijn vrouw voldoende verdient ;-) En omdat scheidingen gruwelijk duur zijn, kun je dus beter van te voren voldoende geld uitgeven aan het onderhouden van je relatie!

Samen doelen stellen (financieel gezien) en letterlijk investeren in je relatie.
Tip: zorg er voor dat de slaapkamer de mooiste kamer is van je huis. Daar brengen de meeste stellen toch de meeste tijd door tenslotte.

[robbierzz]

Er zit volgens mij wel een verschil in de TS en hoe wordt gereageerd. De vraag hoe je de financiën regelt gedurende je relatie, is anders dan hoe je notarieel vastlegt hoeveel elk van de partners bij uit elkaar gaan meekrijgt.

De verdeelsleutels voor de inbreng in de maandelijkse kosten als vaste lasten en andere zaken zijn bij velen divers; natuurlijk, veel van de mannen hier werken in de ICT; een beter betaald beroep dan waar onze vrouwen vaak in werken zoals de zorg. De sleutel is daarbij door de jaren heen ook aan verandering onderhevig, je gaat meer/minder werken, krijgt loonsverhoging of iets dergelijks.

Die fluctuatie is volgens mij moeilijk vast te leggen in een samenlevingscontract. Je legt daarin vast waar beide partners recht op hebben. Ik ben het eens met wat ardana (profiel) zegt dat je gedurende de relatie wellicht een andere inbreng hebt in het geheel, maar wel beiden voor de helft mag genieten van de gezamenlijke inbreng! Dat is immers waarvoor je samen wilt zijn. Je zegt toch ook niet dat ze maar 30% van die biefstuk mag eten 's avonds .

Besluit je dus gezamenlijk een nieuwe auto te kopen, prima, dat betekent ook dat op het moment dat je uit elkaar gaat deze wordt meegenomen in de berekening. Heb je zelf (lees: van je eigen persoonlijke rekening, op jouw eigen naam) die stereo-installatie gekocht? Dan is en blijft die eigendom van jou. Hetgeen wordt verdeeld bij het uit elkaar gaan zijn immers de gezamenlijke bezittingen.

Een huis is door bovengenoemde fluctuatie in mogelijke inleg dus lastig. In ons geval hebben we er dan ook voor gekozen dat ik 100% eigenaar ben van het huis en dus heb gekocht. Mijn partner draagt natuurlijk bij in de vaste lasten, maar ontvangt bij uit elkaar gaan natuurlijk wel de helft van het hypotheekbedrag wat we in de tussentijd hebben afgelost, dat is immers vermogen dat in principe van ons beiden is, maar op papier van mij is.

Dat bovenstaande wellicht niet op alle situaties van toepassing is, zeker als een van beide partners een fors eigen vermogen heeft of een eigen bedrijf, vraagt wellicht om andere constructies. De verdeling van het eigen vermogen bij inbreng kun je makkelijk regelen bij de start van het samenlevingscontract. Het opstarten van een bedrijf gedurende de looptijd van je samenlevingscontract of huwelijk vraagt wellicht tussentijdse herziening van de gemaakte afspraken. Zowel om de simpele reden dat de andere partner het financiele risico niet wil of kan lopen voor het bedrijf van de andere partner, als dat deze partner niet wil dat de andere partner het hele bedrijf onderuit kan halen op het moment dat je besluit uit elkaar te gaan.

[Ero-Sensei]

Ik lees toch wel erg vaak dingen als:

De verdeling in de kosten is bij ons dus naar rato. Dan houdt zij nog steeds minder over dan ik, er is dus nog steeds een prikkel voor haar om eventueel een betere baan te zoeken (als ze vindt dat ze te weinig vrij te besteden heeft).

En meer in die strekking. Volgens mij heb je dan echt niet begrepen wat het betekend om een relatie te hebben. Om samen lief en leed te delen. In voor en tegenspoed enzo.

A. JULLIE (niet ze/hij) hebben minder te besteden maar gelukkig in het leven door fijne baan.
B. Allebei eigen potje, vette carrière tijgers, en 's avonds nog te moe om elkaar goeiedag te zeggen

Dat lijken de enige opties te zijn van velen hier om een relatie op basis van gelijkwaardigheid aan te gaan.
Van vele mensen hier kan ik toch al duidelijk zeggen dat de relatie het niet gaat redden. De visie op het leven/relatie is veel te zakelijk.

[Ardana]

JCE schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 11:19:
Ik weet het niet. Als ze 50% partner is, moet ze dan niet 50% bijdragen? Is dat niet eerlijker? Je woont toch allebei voor de helft in een huis?

Ze draagt toch voor 50% bij? Alleen niet enkel in geld. Of vind jij geld belangrijker dan tijd en inzet?

Sterker nog, meestal woont de minstverdienende partner zelfs meer in het huis: die werkt vaak minder uren. Moet die dan ook maar meer gaan betalen? Da's wel zo eerlijk toch?

[Voor 19% gewijzigd door Ardana op 08-09-2015 12:14]

[Koppensneller]

Ero-Sensei schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 12:11:
Ik lees toch wel erg vaak dingen als:
[...]


En meer in die strekking. Volgens mij heb je dan echt niet begrepen wat het betekend om een relatie te hebben. Om samen lief en leed te delen. In voor en tegenspoed enzo.

A. JULLIE (niet ze/hij) hebben minder te besteden maar gelukkig in het leven door fijne baan.
B. Allebei eigen potje, vette carrière tijgers, en 's avonds nog te moe om elkaar goeiedag te zeggen

Dat lijken de enige opties te zijn van velen hier om een relatie op basis van gelijkwaardigheid aan te gaan.
Van vele mensen hier kan ik toch al duidelijk zeggen dat de relatie het niet gaat redden. De visie op het leven/relatie is veel te zakelijk.

Bedankt voor het ongevraagde relatie-advies, maar ik denk dat je je persoonlijke opvattingen niet te veel op anderen moet projecteren.

[Zygapophysis]

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 12:11:
[...]

Ze draagt toch voor 50% bij? Alleen niet enkel in geld. Of vind jij geld belangrijker dan tijd en inzet?

Sterker nog, meestal woont de minstverdienende partner zelfs meer in het huis: die werkt vaak minder uren. Moet die dan ook maar meer gaan betalen? Da's wel zo eerlijk toch?

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 10:59:
[...]

Ze is voor 50% partner, maar heeft wel minder te besteden.

Mag ik dat een contradictio vinden? Als ze werkelijk volwaardig partner was, zou ze evenveel te besteden hebben. En nu draagt ze ook binnen haar relatie de gevolgen van een lager betaalde baan. Alsof iedereen zomaar een beter betaalde baan kan vinden... Does not compute.

Schijnbaar vind je dat iemand pas een volwaardig partner is als deze evenveel te besteden heeft. Los van dat deze stelling vrij beperkt en arbitrair is,zou je daaruit ook op kunnen maken dat geld blijkbaar belangrijker is dan tijd en inzet.


ow, hier wilde ik ook nog even op reageren:

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 00:28:
[...]

Hij heeft op zich wel een punt, en vraagt daar zelfs naar. Je schrijft nl.


[...]

Dat strookt niet met het "grote hoop" principe wat je zegt voor te staan. Jullie hebben er voor gekozen dat jij bij een eventuele scheiding méér mee krijgt dan je partner. Dat is een bewuste keuze geweest, je had er ook voor kunnen kiezen om beiden met evenveel weg te lopen.

Wij hebben er bijv. voor gekozen dat het uitgangsprincipe is dat beiden er evenveel op moeten vooruit (of achteruit, kan ook natuurlijk) gaan bij een eventuele scheiding (tov vóór onze relatie).

Nu weet ik niet of "heb ik recht op een groter aandeel" slaat op enkel wat je hebt ingebracht in de relatie, of op wat jullie gezamenlijk gespaard hebben, in het eerste geval kan ik de logica goed inzien, in het tweede geval niet.

Wij hebben nl. ook zo'n beding: het geld dat hij heeft ingebracht, neemt hij ook weer mee bij een eventuele scheiding. Maar wat er tijdens de relatie is opgebouwd, dáár hebben we beiden evenveel recht op, ondanks een eventueel verschil in inkomen.

Volledig met bovenstaande eens

[Firefly III]

-

[Voor 100% gewijzigd door Firefly III op 23-10-2016 15:32. Reden: Leeg vanwege privacy.]

[Ardana]

Zygapophysis schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 12:25:
Schijnbaar vind je dat iemand pas een volwaardig partner is als deze evenveel te besteden heeft. Los van dat deze stelling vrij beperkt en arbitrair is,zou je daaruit ook op kunnen maken dat geld blijkbaar belangrijker is dan tijd en inzet.

Nee, geld is even belangrijk als tijd en inzet. Daarom zetten beiden zich volledig in, zowel qua tijd als qua inzet, en daarom zouden beiden ook evenveel te besteden moeten hebben (mits dat de wens is).

Als iemand voldoende heeft met een minimum, en het juist fijn vindt als zijn/haar partner alles heeft wat zijn/haar hartje begeert, ook helemaal prima.

Het is m.i. gewoon erg zuur als je ongewenst in een relatie zit waarin de een gewoon meer heeft (op welk vlak dan ook) dan de ander. En als je het onderling helemaal prima vind dat de een meer tijd heeft, en de ander meer geld, dan zal ik daar niets van zeggen. Maar mijn voorkeur heeft het niet.

[Valandil]

Al vanaf dag 1 alles op een hoop. We begonnen beide met niets, dus wel zo makkelijk. Nu is de verhouding 75/25 qua inkomen, maar deel het met alle liefde met mijn vrouw en het gezin. Zij werkt ook parttime. Af en toe trakteer ik mezelf op wat leuks, dat is geen probleem.
Samen uit, samen thuis

[Ero-Sensei]

Koppensneller schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 12:15:
[...]


Bedankt voor het ongevraagde relatie-advies, maar ik denk dat je je persoonlijke opvattingen niet te veel op anderen moet projecteren.

Ik vraag me af hoe persoonlijk die opvattingen van mij zijn. Het is ook geen reactie op iedereen die een verdeling maakt, dat moet een ieder voor zich maar weten.

Het was meer een reactie op opmerkingen dat 'het een trigger is om een betere baan te zoeken als je vrouw minder te besteden hebt dan jij'. Dat soort opmerkingen geven toch heel duidelijk aan dat je alles wat je meer finacieel bijlegt dan je vrouw als een gunst/gift aan je vrouw i.p.v. aan je relatie.

Kijk, als je vrouw de kantjes ervan afloopt, dat moet het onderwerp van discussie een hele andere zijn dan geld. Het is voor mij toch wel erg vreemd dat je vrouw om haar waardigheid onderling te behouden haar brood mee moet nemen naar de Efteling terwijl de rest van het gezin een hotdog koopt.

Wil je zelf ook een hotdog moet je netjes dankjewel zeggen en je gelukkig prijzen met de tomeloze arbeidsinzet van je man?

[Melniek]

Bij ons thuis gaat alles op de grote hoop. Alle vermogensbestanddelen zijn van ons gezamenlijk.

Kan mij niet voorstellen dat wij zouden bijhouden wat er bij wie binnenkomt en weer uitgaat. Alles gaat op de grote hoop en daar gaat ook alles weer af. Salaris komt binnen, spaargeld wordt weggezet en van de rest betalen wij de vaste lasten. Wat overblijft is vrij besteedbaar.

De ene keer geef ik wat meer uit, de andere keer mijn vriendin, so be it. Zolang wij beiden maar het gevoel hebben dat het allemaal in het redelijke blijft. Grote 'persoonlijke' uitgaven (tassen, horloges laptops etc.) plannen wij in en dat gaat eigenlijk altijd goed.

Wij hoeven, voor zover ik weet , op deze manier niets voor elkaar verborgen te houden en voorkomt scheve gezichten.

[Twisted]

Getrouwd op huwelijkse voorwaarden. We betalen ieder 50% van de vaste lasten (hypotheek, nutsbedrijven e.d.). Uitgave van het resterend bedrag is voor een ieder zelf te bepalen.

Voor grote uitgaves b.v. autos wordt er intern geld geleend bij de partner.

Deze oplossing zorgt ervoor dat er geen geruzie mogelijk is over uitgaves, deze zijn namelijk persoonlijk. De bovenstaande verdeling werkt echter alleen maar goed als de inkomsten niet veel van elkaar verschillen.

[Melniek]

Zorgt dat intern lenen niet voor extra stress op de relatie? Als je schuld creëert, zal die ook afbetaald moeten worden via een betaling van een bepaalde hoogte en in x termijnen.

Komt op mij over als een soort bedrijfsmatige aanpak van je relatie. Ik zou mij daar niet prettig bij voelen. Waarom moet alles perse in balans zijn?

[Voor 21% gewijzigd door Melniek op 08-09-2015 13:02]

[Twisted]

Lenen is vrijwilig, welk aspect zou stress moeten veroorzaken?

De opzet is inderdaad bedrijfsmatig: overzichtelijk en transparent. En als ik een tegenvraag mag stellen, waarom moeten de financien persé in een inbalance zijn?

In een situatie waar het geld op een hoop gegooid wordt stel ik mij voor dat alle aankopen besproken en beargumenteerd moeten worden. Ik kan me voorstellen dat ik het niet zinvol vind als mijn vrouw 20ste paar schoenen koopt. Moet mijn vrouw mij van het nut van de 20ste paar schoenen overtuigen zodat wij (van ons geld) het paar kunnen kopen?

In mijn situatie is het bovenstaande geen punt. Ik heb namelijk niets te maken met de aankoop van wederom een paar schoenen en de betaling ervan.

[Pindakaas]

Leuke discussie dit. Ik zie dat toch veel mensen de kosten verdelen naar rato. Iets wat mij best wel verbaast.

Zelf doen wij gewoon alles op 1 hoop. Al het geld komt binnen op 1 rekening en alle vaste lasten worden betaald via een andere rekening. Spaargeld gaat naar de spaarrekening en de rest is gewoon vrij te besteden door wie dan ook.

Als we dan iets duurs willen gaan kopen overleggen we dit gewoon en sparen we wat extra. Veel eerlijker en simpeler kan het volgens mij niet.

[Ero-Sensei]

Twisted schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 13:11:
Lenen is vrijwilig, welk aspect zou stress moeten veroorzaken?

De opzet is inderdaad bedrijfsmatig: overzichtelijk en transparent. En als ik een tegenvraag mag stellen, waarom moeten de financien persé in een inbalance zijn?

In een situatie waar het geld op een hoop gegooid wordt stel ik mij voor dat alle aankopen besproken en beargumenteerd moeten worden. Ik kan me voorstellen dat ik het niet zinvol vind als mijn vrouw 20ste paar schoenen koopt. Moet mijn vrouw mij van het nut van de 20ste paar schoenen overtuigen zodat wij (van ons geld) het paar kunnen kopen?

In mijn situatie is het bovenstaande geen punt. Ik heb namelijk niets te maken met de aankoop van wederom een paar schoenen en de betaling ervan.

Mijn vrouw hoeft echt niet al haar aankopen te beargumenteren hoor. Het enige wat we beide moeten doen is verantwoord met het geld omgaan. Als zij haar 20e paar schoenen belangrijk vindt, wie ben ik dan om het niet belangrijk te vinden. Net zoals ik mijn games belangrijk vind, wat zij weer niet kan begrijpen.

Ik hoef echt niet al haar aankopen zinvol te vinden, ik hoef slecht begrip te hebben dat zíj het zinvol vindt.

Voor mij is het juist een vreemde situatie dat ze geld van me moet lenen voor een grote aankoop. Moet ik dan ook een afbetalingsplan opstellen, en een deurwaarde langsturen wanneer ze niet optijd terugbetaald

[Voor 7% gewijzigd door Ero-Sensei op 08-09-2015 13:28]

[Zygapophysis]

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 12:40:
[...]

Nee, geld is even belangrijk als tijd en inzet. Daarom zetten beiden zich volledig in, zowel qua tijd als qua inzet, en daarom zouden beiden ook evenveel te besteden moeten hebben (mits dat de wens is).

Als iemand voldoende heeft met een minimum, en het juist fijn vindt als zijn/haar partner alles heeft wat zijn/haar hartje begeert, ook helemaal prima.

Het is m.i. gewoon erg zuur als je ongewenst in een relatie zit waarin de een gewoon meer heeft (op welk vlak dan ook) dan de ander. En als je het onderling helemaal prima vind dat de een meer tijd heeft, en de ander meer geld, dan zal ik daar niets van zeggen. Maar mijn voorkeur heeft het niet.

Dit is al een stuk genuanceerder dan je eerdere post, voldoende inzetten stel je nu niet per definitie gelijk aan hetzelfde te besteden hebben.
_{Ergens ongewenst in/mee zitten is meestal vrij zuur denk ik}

Ero-Sensei schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 12:52:
[...]


Ik vraag me af hoe persoonlijk die opvattingen van mij zijn. Het is ook geen reactie op iedereen die een verdeling maakt, dat moet een ieder voor zich maar weten.

Het was meer een reactie op opmerkingen dat 'het een trigger is om een betere baan te zoeken als je vrouw minder te besteden hebt dan jij'. Dat soort opmerkingen geven toch heel duidelijk aan dat je alles wat je meer finacieel bijlegt dan je vrouw als een gunst/gift aan je vrouw i.p.v. aan je relatie.

Kijk, als je vrouw de kantjes ervan afloopt, dat moet het onderwerp van discussie een hele andere zijn dan geld. Het is voor mij toch wel erg vreemd dat je vrouw om haar waardigheid onderling te behouden haar brood mee moet nemen naar de Efteling terwijl de rest van het gezin een hotdog koopt.

Wil je zelf ook een hotdog moet je netjes dankjewel zeggen en je gelukkig prijzen met de tomeloze arbeidsinzet van je man?

Dit hele topic en bijbehoorden keuzes zijn natuurlijk alles behalve binair. Dit wel zo schetsen en of stellingen in het absurde trekken voegt m.i. weinig toe.

[Twisted]

Ero-Sensei schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 13:27:
[...]


Mijn vrouw hoeft echt niet al haar aankopen te beargumenteren hoor. Het enige wat we beide moeten doen is verantwoord met het geld omgaan. Als zij haar 20e paar schoenen belangrijk vindt, wie ben ik dan om het niet belangrijk te vinden. Net zoals ik mijn games belangrijk vind, wat zij weer niet kan begrijpen.

Ik hoef echt niet al haar aankopen zinvol te vinden, ik hoef slecht begrip te hebben dat zíj het zinvol vindt.

Voor mij is het juist een vreemde situatie dat ze geld van me moet lenen voor een grote aankoop. Moet ik dan ook een afbetalingsplan opstellen, en een deurwaarde langsturen wanneer ze niet optijd terugbetaald

Wat doe je als je niet je gewenste game kunt kopen omdat je vrouw een nieuw paar schoenen heeft gekocht? Is dat niet juist een stress veroorzaker?

Ik begrijp dat je een grapje maakt in je laatste zin Dat is natuurlijk niet de situatie.

[Ero-Sensei]

Twisted schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 13:35:
[...]


Wat doe je als je niet je gewenste game kunt kopen omdat je vrouw een nieuw paar schoenen heeft gekocht? Is dat niet juist een stress veroorzaker?

Ik begrijp dat je een grapje maakt in je laatste zin Dat is natuurlijk niet de situatie.

Dat laatste was inderdaad een grapje, fijn dat iemand dat eens een keer herkend .

Op je eerste vraag: wanneer het inderdaad de laatste 100 euro is die we bezitten die aan die schoenen wordt uitgegeven, dan waren die schoenen in de eerste plaats al niet gekocht. Sterker nog, dan was het 18e en 19e paar niet eens gekocht, en speelde ik gewoon een wat oudere game ipv een nieuwe,

Daar begon mijn eerdere betoog ook mee: allereerst gaan we beide verantwoord met geld om. Maar om het in het extreme te trekken en ik kan inderdaad geen game kopen vanwege die paar schoenen, dan hoop ik dat ze veel plezier heeft van haar schoenen, en vertel haar dat ik van de volgende € 50.- die we sparen graag een game zou willen kopen. Ik ben ervan overtuigd dat ze me die game dan van harte gunt.

Gelukkig hebben we niet de noodzaak op € 50- te moeten kijken elke maand, en gelukkig heeft ze niet zo'n dure smaak qua kleding en schoenen .

[Ardana]

Vrijwel niemand heeft ongelimiteerd geld, en vrijwel iedereen heeft een gevoel dat zegt "dit is eerlijk".

Dat betekent dat je nooit alles kan kopen wat je leuk vind, maar dat er altijd afwegingen gemaakt moeten worden van wat iets aan jouw/jullie leven toevoegd.

Voor de een voegt dat 100ste spel écht wat toe, voor de ander dat 100ste paar schoenen. Het gaat er ook om dat je elkaar, zoals Ero-Sensei hierboven, wat gunt.

Er zit een verschil tussen "need" en "want" en dan heb ik het niet over basale dingen als eten, slapen, persoonlijke verzorging en dat eerste paar schoenen. Ik ben bijv. gek op sierraden (goud en diamanten, net een ekster), maar dat is een "want", het is leuk om te hebben, maar echt helemaal doorlopend happy? Nee, dat word ik er niet van (ok, op mijn bijzondere Niessing-ring na dan). Maar een fatsoenlijke tablet? Ja, daar word ik wel echt dagelijks happy van.

En zo ligt dat voor iedereen verschillend.

[MarcoC]

Ik snap de mensen die een zakelijke manier van het verdelen van lasten raar vinden niet zo goed. Ik woon zelf niet samen, maar ik zou me er juist prettig bij voelen om zakelijke aspecten van het samenwonen (financiën dus) ook zo zakelijk mogelijk te houden en daar afspraken over te maken. Dan hoef je daar verder niet over na te denken. Dat zou mij juist een extra gevoel van rust geven en is mijns inziens allesbehalve kil of afstandelijk, maar verstandig.

[Ardana]

Ga jij niet nadenken over zakelijke dingen? Lekker handig.

Ook (Juist?) over zakelijke transacties zul je goed moeten nadenken: wat vind jij redelijk, wat vindt zij redelijk, wat vind jij belangrijk, wat vindt zij belangrijk?

[MarcoC]

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 14:31:
Ga jij niet nadenken over zakelijke dingen? Lekker handig.

Ook (Juist?) over zakelijke transacties zul je goed moeten nadenken: wat vind jij redelijk, wat vindt zij redelijk, wat vind jij belangrijk, wat vindt zij belangrijk?

Je leest volgens mij totaal niet wat ik zeg. Ik zeg juist dat je daar wel moet over nadenken, maar als je dat eenmaal gedaan hebt en afspraken erover hebt gemaakt, je dus verder niet meer over elke uitgave hoeft na te denken.

[Twisted]

Ook bij separate rekeningen moet er over geldtransacties nagedacht worden. Ik denk dat het voordeel van mijn oplossing ligt in de duidelijke regels over uitgaven en de onafhankelijkheid van elkaars spaartegoed.

[overhyped]

Sport_Life schreef op maandag 07 september 2015 @ 18:59:
[...]

Dit is bij ons ook het geval, (op riant verdienen misschien na dan ). We kregen wat toen we beide studeerden en vermogen cq inkomen was toen 0/negatief. Iedere euro die we nu hebben is samen opgebouwd . Maakt het wel makkelijker om alles op 1 hoop te gooien.

Precies, ik werkte wel toen we elkaar leerde kennen, maar had misschien een paar duizend euro als totaal vermogen en een te duur huurflatje. Dat ik nu stukken meer verdien, tja, m'n vrouw is hoger opgeleid, dus 't had zo andersom kunnen zijn

[Ero-Sensei]

MarcoC schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 14:35:
[...]

Je leest volgens mij totaal niet wat ik zeg. Ik zeg juist dat je daar wel moet over nadenken, maar als je dat eenmaal gedaan hebt en afspraken erover hebt gemaakt, je dus verder niet meer over elke uitgave hoeft na te denken.

Klopt, maar door de regels die je samen afspreekt, zul je het ook moeten bijhouden. Excel, overboekingen doen, en waarschijnlijk ook nog eens een periodieke nacontrole of het allemaal wel goed gegaan is de afgelopen maand.

Ik wil als ik thuiskom, de kinderen vermaken (andersom eigenlijk ) en uiteindelijk lekker op de bank ploffen en juist nergens over na hoeven denken.

[MarcoC]

Ero-Sensei schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 15:02:
[...]


Klopt, maar door de regels die je samen afspreekt, zul je het ook moeten bijhouden. Excel, overboekingen doen, en waarschijnlijk ook nog eens een periodieke nacontrole of het allemaal wel goed gegaan is de afgelopen maand.

Ik wil als ik thuiskom, de kinderen vermaken (andersom eigenlijk ) en uiteindelijk lekker op de bank ploffen en juist nergens over na hoeven denken.

Dat kan, maar overmaken is letterlijk 10 seconden werk met de ING-app, dus als je af en toe wat verrekent is dat nou niet echt iets waar je hele avonden mee bezig bent. Nacontrole en Excel vind ik niet echt nodig, zo ingewikkeld is het niet.

Voor mij zou het een vorm van schijnrust zijn door me er helemaal niet mee bezig te houden, maar dat is voor een ieder persoonlijk natuurlijk. Als jij je daar prettig bijvoelt (omdat het bijvoorbeeld op die manier al jarenlang goed gaat), dan moet je dat vooral blijven doen.

[Voor 15% gewijzigd door MarcoC op 08-09-2015 15:07]

[Remy!!!!]

Bij ons is de verdeling ongeveer 80/20. Dit komt omdat ik werk en m'n vriendin nog met d'r studie bezig is + een bijbaantje heeft.
We wonen samen in een koophuis die op beide namen staat.
Tevens hebben we in totaal 5 rekeningen (bedenk ik mij net, in de toekomst moeten we dat maar eens wat terug brengen).
- Gezamenlijke rekening
- Ieder een eigen rekening + spaarrekening

Iedere maand stort ik zo'n 70% van m'n loon naar de gezamenlijke rekening, 20% gebruik ik om mijn eigen rekeningen te betalen. En dan blijft er nog zo'n 10% voor mijzelf over, en dat geld gebruik ik of voor dingen voor mijzelf (kleding/gadgets/games/gereedschap) of voor ons samen (uit eten/bios), en vaak genoeg kan ik die 10% ook gebruiken voor beide gevallen.
En iedere maand pinnen we €200á250 van de gezamenlijke rekening om boodschappen te doen. Helaas in het verleden een paar keer meegemaakt dat bijna al het geld op was op de rekening en dat we geen geld meer hadden voor boodschappen... Liever nu even een paar dagen €50 in het rood staan, dan dat we geen eten in huis hebben (gelukkig komt het roodstaan zo goed als niet meer voor).

Mijn vriendin maakt iedere maand het geld over dat ze kan missen, soms is dat €100 en soms €300. Door d'r bijbaantje (in de zorg met wisselende tijden) is het nogal wisselend wat zij krijgt. En op dit moment loopt ze stage dus ze kan wat meer bijspringen, maar dat geld gebruiken we merendeels voor leuke dingen.
Zij stort zelf iedere maand een X bedrag naar haar spaarrekening en pint iedere maand €100 om leuke dingen te doen (shoppen, uit eten).

Een aantal punten die in de toekomst veranderd gaan worden:
- Op dit moment gaan er nog een aantal rekeningen van mijn persoonlijke rekening af die eigenlijk voor de gezamenlijke rekening zijn (zoals Gas/Elektra). Zo krijgen we samen een duidelijker overzicht over de bij/afschrijvingen
- M'n vriendin is bezig met haar laatste studiejaar, en hopelijk zonder vertragingen weet ze daarna redelijk snel een leuke baan te vinden. En dan wil ik het waarschijnlijk doen zoals een aantal andere het hier al hebben. Al het geld op 1 hoop gooien, alle kosten ervan af halen en dan wat overblijft verdelen onder ons. Dit lijkt mij het meest eerlijke. En tegen die tijd verwacht ik dat de verdeling 60/40 zal zijn, dus het zal voor geen van beide oneerlijk zijn naar mijn idee.
- Zelf sparen, op dit moment komen we goed genoeg rond om redelijk leuk te leven, echter spaar ik zelf nog niet (heb ik vanaf jongs af aan eigenlijk nooit gedaan). En dit is wel iets wat ik wil gaan doen. Ik weet nog niet hoe we het dan gaan doen 1. Samen sparen op een spaarrekening of 2. Ieder z'n eigen spaarrekening.

[koentje115]

Ero-Sensei schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 15:02:
[...]


Klopt, maar door de regels die je samen afspreekt, zul je het ook moeten bijhouden. Excel, overboekingen doen, en waarschijnlijk ook nog eens een periodieke nacontrole of het allemaal wel goed gegaan is de afgelopen maand.

Ik wil als ik thuiskom, de kinderen vermaken (andersom eigenlijk ) en uiteindelijk lekker op de bank ploffen en juist nergens over na hoeven denken.

Je kan dat heel gemakkelijk bijhouden zonder excel: neem een gemeenschappelijke rekening waar je elk geld naar overschrijft. Deze rekening gebruik je voor gemeenschappelijke uitgaven (GWL/huur, uitjes, etc.). Voor persoonlijke uitgaven gebruik je je eigen rekening. Klaar. Geen excel nodig.

[Ardana]

Maar wat is het verschil in moeite dan met "de grote hoop"? Wij gaan ook echt geen uren overleggen over een gewenste aankoop.

"Hey, ik heb x gezien, zullen we dat halen?" "Prima, doe maar!" of "Wil je dat echt?" "Yup, eigenlijk al best wel lang". "Ok, ga je gang", of "Je weet dat we niet veel hebben deze maand he?" "Je hebt gelijk, ik wacht wel ff".

Mijn ervaring met naar rato en/of 50/50 is dat er uiteindelijk altijd ruzie komt: "de gezamenlijke pot is leeg, kun jij wat bijleggen?", "ja, maar ik heb deze maand al een keer zelf de boodschappen betaalt" "Ja maar jij koopt altijd van die dure dingen, je hoeft niet altijd zo'n pak Knorr Wereldgerechten te kopen". "Ja, maar jij betaalt je kousen van de gezamenlijke pot" "Ja, maar jij betaalt het magazine dat je leest ervan". "Ja, maar jij wilt een veel te duur internetabonnement." "Ja, maar jij maakt daar ook gebruik van". Etc. etc.

Dan heb ik liever alles gezamenlijk, én goed rekening houden met elkaar.

[Marzman]

Wij doen eigenlijk een combinatie. Mijn vrouw betaald wel mee naar rato omdat de rekeningen van mijn rekening betaald worden (al zet ik haar geld altijd meteen door naar de spaarrekening) maar als er iets gekocht moet worden kijken we daar ook niet echt naar. Haar electrische fiets heb ik betaald en als ik een nieuwe auto nodig heb zal ze ook meebetalen als er genoeg op haar rekening staat. We hebben ook geen huwelijkse voorwaarden ofzo, volgens mij is dat vooral interessant als je bij het begin van de relatie grote verschillen in vermogen hebt of als je verwacht dat je relatie eindig is (bijvoorbeeld omdat je pas 19 bent). Als je 40 bent en kinderen hebt (of wilt) dan ga je toch als gezin op vakantie en eet je als gezin en niet naar ratio (de ene gehakt en de andere biefstuk? ) en als ik meer kan werken is dat omdat mijn vrouw meer in het huis aan taken doet zodat ik geen tijd kwijt ben aan wassen of koken.

[MarcoC]

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 15:12:
Maar wat is het verschil in moeite dan met "de grote hoop"? Wij gaan ook echt geen uren overleggen over een gewenste aankoop.

"Hey, ik heb x gezien, zullen we dat halen?" "Prima, doe maar!" of "Wil je dat echt?" "Yup, eigenlijk al best wel lang". "Ok, ga je gang", of "Je weet dat we niet veel hebben deze maand he?" "Je hebt gelijk, ik wacht wel ff".

Mijn ervaring met naar rato en/of 50/50 is dat er uiteindelijk altijd ruzie komt: "de gezamenlijke pot is leeg, kun jij wat bijleggen?", "ja, maar ik heb deze maand al een keer zelf de boodschappen betaalt" "Ja maar jij koopt altijd van die dure dingen, je hoeft niet altijd zo'n pak Knorr Wereldgerechten te kopen". "Ja, maar jij betaalt je kousen van de gezamenlijke pot" "Ja, maar jij betaalt het magazine dat je leest ervan". "Ja, maar jij wilt een veel te duur internetabonnement." "Ja, maar jij maakt daar ook gebruik van". Etc. etc.

Dan heb ik liever alles gezamenlijk, én goed rekening houden met elkaar.

Je vergelijkt nu twee situaties:
- Alles op één hoop, rekening houden met elkaar
- 50/50 of naar rato, geen rekening houden met elkaar

Jouw ervaringen die je hierboven schetst heeft niets te maken met welk verdelingsprincipe je hanteert, maar met het geen rekening houden met elkaar. Het verhaal dat jij hierboven schetst gaat net zo goed gebeuren als je alles op één hoop gooit en vervolgens geen rekening met elkaar houdt.

[Ardana]

Daar heb je wel gelijk in. Maar het grappige is wel dat dezelfde ervaring (geen rekening houden met elkaar) dus kan leiden tot 2 verschillende voorkeuren: ieder eigen geld, of grote hoop.

[Remy!!!!]

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 15:12:
Maar wat is het verschil in moeite dan met "de grote hoop"? Wij gaan ook echt geen uren overleggen over een gewenste aankoop.

"Hey, ik heb x gezien, zullen we dat halen?" "Prima, doe maar!" of "Wil je dat echt?" "Yup, eigenlijk al best wel lang". "Ok, ga je gang", of "Je weet dat we niet veel hebben deze maand he?" "Je hebt gelijk, ik wacht wel ff".

Mijn ervaring met naar rato en/of 50/50 is dat er uiteindelijk altijd ruzie komt: "de gezamenlijke pot is leeg, kun jij wat bijleggen?", "ja, maar ik heb deze maand al een keer zelf de boodschappen betaalt" "Ja maar jij koopt altijd van die dure dingen, je hoeft niet altijd zo'n pak Knorr Wereldgerechten te kopen". "Ja, maar jij betaalt je kousen van de gezamenlijke pot" "Ja, maar jij betaalt het magazine dat je leest ervan". "Ja, maar jij wilt een veel te duur internetabonnement." "Ja, maar jij maakt daar ook gebruik van". Etc. etc.

Dan heb ik liever alles gezamenlijk, én goed rekening houden met elkaar.

Maarja op dit moment hebben wij een 80/20 (omdat een grote hoop op dit moment helaas weinig nut gaat hebben) verdeling maar dan puur qua loon inleggen. Als wij vervolgens boodschappen gaan doen en m'n vriendin wilt product X halen wat duurder is dan andere artikelen dan hoeft dat toch geen probleem te zijn?
Als ik mij en m'n vriendin vergelijk met jouw verhaal dan zitten wij in een 50/50 grote hoop mix. Ja we leggen in naar wat wij kunnen, maar we overleggen gewoon wat we kunnen/willen halen. Als wij naar de grote hoop gaan dan verwacht ik daar geen/weinig veranderingen in.

[koentje115]

Dat is inderdaad persoonlijk. Wij doen geen grote hoop, omdat we erg lage uitgaven hebben (<20% van inkomsten), elk een verschillend investeringsprofiel hebben, en elk meer dan een ton hadden toen we trouwden. Misschien denken we er anders over binnen 20 jaar.

[Ero-Sensei]

koentje115 schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 15:18:
Dat is inderdaad persoonlijk. Wij doen geen grote hoop, omdat we erg lage uitgaven hebben (<20% van inkomsten), elk een verschillend investeringsprofiel hebben, en elk meer dan een ton hadden toen we trouwden. Misschien denken we er anders over binnen 20 jaar.

Tja, als je elk meer dan een ton hebt (vrij te besteden neem ik aan dan, en niet in stenen), dan denk ik ook niet dat ik er erg lang over na zou denken. Ik denk dat de meeste hier geen uitgebreid investeringsprofiel hebben, door gebrek aan investeringsmiddelen .

Sommige gaan heel ver in verdeling, en ik heb niet het idee dat dat uit weelde is (aanname). Eerder las ik iemands reactie: "wanneer vriendin uit eten gaat, betaald ze dat van haar eigen rekening. Wanneer vriend dan thuis kookt gaat dat van gezamelijke rekening. Maar wanneer vriend dan besluit pizza te laten komen moet het weer wel van eigen rekening."

Ik vind dat allemaal vrij ingewikkeld voor een relatie. Zeker wanneer die pizza € 6.00 kost, maar hij besluit voor € 8.00 te koken. Dat is gewoon voer voor relationele discussies

[Twisted]

Wat altijd helpt is de gun-factor. Vooral bij uit eten gaan is het fijn om je partner te trakteren.

[Melniek]

Dit is wel een verschil in insteek. Bij ons is het dat wij gezamenlijk uit eten gaan, in plaats van: "Zullen wij uit eten gaan? Ik betaal.".

Ik ben dat niet gewend in onze relatie en daardoor voelt het al vreemd aan om überhaubt te lezen. Kan het mij gewoon niet voorstellen wanneer je samen in hetzelfde huis woont. Klinkt ook wat kleinerend: "Ik weet dat je het geld niet hebt, maar ik gun het je.".

Waarom de materiële zaken tegen elkaar afwegen? Een relatie bestaat juist bij de gratie van het immatriële, de meeste althans. Tot welk moment wil je de administratie gescheiden houden. Wat is het doel als je de intentie hebt de rest van je leven bij elkaar te blijven (Ook al is het een reële optie dat dit toch niet standhoudt)?

[Voor 6% gewijzigd door Melniek op 08-09-2015 15:54]

[Grolsch]

"Vroeger" toen wij net samen gingen wonen hebben we samen een huis gekocht. (2007)

1 E/O rekening waarop naar rato bijgedragen werd door ons alle 2.

Verder hadden we alle 2 onze eigen betaal en spaarrekening.

Vervolgens gingen we trouwen (2012) en kwam er een baby (2014).

Wij zijn wel getrouwd op huwelijke voorwaarden omdat ik een eigen BV met onderliggende BV's heb.

Alles privé gaat op 1 bult, behalve mijn persoonlijke holding (die eigenaar is vd rest vh zakelijke verhaal) en die holding staat geheel buiten ons huwelijk.

Eenmaal per jaar (meestal met het maken van de jaarrekening) gaan we verrekenen via het afgesproken verrekenbeding en leggen dit op papier vast.

[tikkietrugjaap]

koentje115 schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 15:09:
[...]


Je kan dat heel gemakkelijk bijhouden zonder excel: neem een gemeenschappelijke rekening waar je elk geld naar overschrijft. Deze rekening gebruik je voor gemeenschappelijke uitgaven (GWL/huur, uitjes, etc.). Voor persoonlijke uitgaven gebruik je je eigen rekening. Klaar. Geen excel nodig.

Ja dat hebben wij ook. We hebben dus elk 2 prive rekeningen en 2 gezamenlijke (spaar en betaal). 4 in het hele gezin dus. Makkelijk zat.

[Firefly III]

-

[Voor 99% gewijzigd door Firefly III op 23-10-2016 15:32. Reden: Leeg vanwege privacy.]

[Onbekend]

Hoe je precies de inkomens verdeelt is natuurlijk erg lastig en ook afhankelijk hoe hoog de inkomens zijn.
Is er maar één inkomen, of is de tweede minder dan het minimumloon, of ben je getrouwd in gemeenschap van goederen, dan is het gemakkelijkste om alles op 1 grote hoop te gooien en beiden "zakgeld" te geven die je kan besteden aan hobbies en "eigen aankopen" die je niet hoeft te verantwoorden. (Bijvoorbeeld een presentje voor je vrouw. )

Anders kan je beter de bedragen naar ratio verdelen. Trek eerst de kosten af voor levensonderhoud e.d. en verdeel dat dan naar ratio gewerkte uren. Of, als 1 persoon vanwege oppas en/of huishouden niet kan werken wat die persoon eigenlijk wilt, pas je die ratio aan om die uren te compenseren.

[D-e-n]

De verdeling hangt volgens mij heel erg af van de beide salarissen. Als de één veel meer verdient dan de ander kan het naar rato verdelen wel heel scheef uitpakken.

Wij hebben als uitgangspunt dat je, na aftrekken van alle noodzakelijke lasten (gezamenlijke vaste lasten maar dus ook de zorgverzekering, reiskosten of lenzen) ongeveer evenveel overhoudt voor leuke dingen.

Ik heb alle uitgaven en inkomsten in een Excelsheetje gezet. Eens per jaar vullen we alles in en zo bepalen we wat ieder op de gezamenlijke rekeningen moet storten.

Ps.
In het samenlevingscontract staat overigens wél dat ik meer heb bijgedragen aan het koophuis, dit mede op advies van de adviseur.

[Voor 11% gewijzigd door D-e-n op 08-09-2015 18:16]

[tweedebas]

Mooi om die verschillende oplossingen te lezen, en het soms totale onbegrip!
Die ik zelf overigens ook heb, ik weet van mezelf dat ik egoïstischer ben dan mijn vriendin, dus dit topic zette wel aan tot denken.

Beide full-time, ik verdien netto een kwart meer.
Nu wonen we in mijn koop-appartement, we betalen van de vaste lasten allebei de helft, exclusief de aflossing op de hypotheek, die betaal ik zelf. In feite huurt ze dus op het moment bij mij, dat zie ik als 1e jaar samenwonen, eens zien hoe dat verloopt voordat iemand zich moet inkopen, of dat je moet vastleggen met hoeveel geld iemand "instapt".
Typisch dat is van mij gedrag als ik het zo teruglees.

Eerlijk zou ik vinden bij een nieuwe neutrale verdeling is beide 50% of meer/minder netto salaris inleggen voor vaste lasten + sparen misschien wel vakantiefonds en dergelijke, dus meer verdienen meer inleggen.

Maar ook meer verdienen meer "zelf" overhouden.
Dan dus toch de vruchten plukken van eigen keuzes en inzet, of op de blaren zitten.
Dit is een zonder kinderen beide fulltime werken.

Zodra daar verandering in komt zou ik het huishouden ook als werk beschouwen, dus degene die een dag minder werkt, maar huishouden/kinderen doet valt niet 1/5 terug in salaris. Maar dat dan samen opvangen.
Kan nog een lastige som worden, maar zou mezelf er prettiger bij voelen om gezamenlijk een berekening/verdeelfactor overeen te komen, en daarna geen gedoe.

[Grolsch]

Toen er bij ons een kind kwam ook even aan het rekenen geweest, maar na een zeer korte tijd kwamen we tot de conclusie dat we alles op 1 bult gingen gooien.

Je blijft aan het tellen en geld is relatief naar ons idee.

Ik verbruik aanzienlijk meer als mijn vrouw door mijn hobby's (motorrijden, weekendjes weg en naar de kroeg heen gaan met vrienden ).

Ik verdien ook aanzienlijk meer, maar we doen alle 2 waar we zin in hebben

[Flatlinernl]

Wordt er bij de naar ratio gekeken naar netto of bruto inkomen? En hou je dan rekening met dingen als leaseauto of mobiel abonnement betaald door een baas?

Bij ons gaat alles op 1 hoop en betalen we er alles van. Wil zij uit eten met een vriendin? Lekker doen. Geen zakgeld. netto inkomen is ongeveer 66/33 Wel beide naast de baan nog een eigen bedrijfje. Inkomsten daaruit zijn voor de persoon zelf.

[ninjazx9r98]

JCE schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 17:27:
[...]

Dit lijkt op wat ik postte, maar wat je er uit haalt vind ik een beetje raar.

Jij had het alleen over de pizza, er was nog een andere post waar het zowel over uit eten als over de pizza gaat.
Moet echter wel zeggen dat ik er zo'n beetje hetzelfde uit haal en eerder het pizza voorbeeld raar vindt dan wat ik er uit haal.
Op zich ben ik zoals ik eerder al aangaf voorstander van de grote hoop maar dat neemt niet weg dat ik op zich wel kan begrijpen waarom mensen voor andere oplossingen kiezen. Ik vraag me dan alleen af hoe ver moet je (willen) gaan en dat pizza voorbeeld is naar mijn idee gewoon extreem ver.
Ik zie dan in gedachte twee mensen aan tafel die de kosten van een bestelde pizza (inclusief fooi?) gaan verrekenen met de kosten van de ingrediënten die gebruikt zouden zijn als er gekookt werd

Doet me ook denken aan een stel wat vroeger in m'n stamkroeg kwam, die zaten letterlijk aan de bar AH bonnetjes met elkaar te verrekenen van boodschappen die zij gedaan had terwijl hij aan het biljarten was. Aan het eind van de avond werd dan hun gezamenlijke bon rekening houdend met zijn consumpties terwijl zij bij de AH was door hun afgerekend. Soms was hij gul en nam dan weer de hele bon voor z'n rekening.
Kwam "uiteraard" ook geen levensverzekering toen ze samen een huis kochten want stel je voor dat hij vroegtijdig kwam te overlijden en zij weer een nieuwe vent zou krijgen. Die nieuwe vent zou dan profiteren van zijn centen en dat kan natuurlijk niet.
Geen idee of ze nog bij elkaar zijn (is ondertussen een jaar of vijftien geleden) maar ik kan me bijna niet voorstellen dat een dergelijke relatie stand houdt op de langere termijn.