Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[Firefly III]

-

[Voor 102% gewijzigd door Firefly III op 23-10-2016 15:32. Reden: Leeg vanwege privacy.]

[Knippr]

@ardana:

"Risico van dit systeem is tweërlei:
* Wat valt onder "vaste lasten? Ieders telefoonrekening? De pizza die je met vriendinnen in de stad eet? De kado'tjes die je elkaar geeft? Ieders zorgverzekering? De kleding die je nodig hebt?"


Onder vaste lasten verstaan we met name gezamenlijke vaste lasten. De meeste voorbeelden die je noemt dus niet:

- Telefoonrekening
- Eten met vriendinnen
- Kleding

Dit zijn in onze ogen eigen kosten, en dus niet gezamenlijk. Daarom kunnen we er dus ook nooit een discussie over hebben, je doet wat je wil met je eigen geld.

"Wat doet degene met het meeste geld met zijn/haar eigen geld? Koopt die gewoon duurdere dingen voor zichzelf? Gaat die 'n keer in z'n uppie op vakantie? Legt 'ie dat extra op zij om mee te nemen als er een scheiding komt?"

Dat mag die persoon helemaal zelf weten, daarom het het eigen geld.

"Jullie hebben een gezamenlijke koopwoning, is daar de eigendomsverdeling ook 60/40?"

Nee, in afdracht wel, maar in eigendom niet.

"Gaat dat aangepast worden als er een wisseling komt in inkomstenverdeling?"

Nee, wat ons betreft is ons huis ten aller tijde van ons samen, 50/50, wat er ook gebeurd.

"En wat gaan jullie doen als 1 van beiden significant in inkomen daalt?"

Dan blijft het ratio systeem werken, die persoon betaald dan minder, de ander meer.

[Onbekend]

Als de inkomens of vaste kosten ineens veranderen, kan je daarop natuurlijk ook de berekening op aanpassen. Je bent niet verplicht om alle beslissingen die je ooit hebt genomen tot in eeuwigheid uit te voeren.
Als de kosten ineens omhoog gaan, kind gaat studeren of er komt een tweede auto bij bijvoorbeeld, dan is een vaste verdeelsleutel handhaven soms niet meer mogelijk.

[Wild Chocolate]

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 15:12:
Maar wat is het verschil in moeite dan met "de grote hoop"? Wij gaan ook echt geen uren overleggen over een gewenste aankoop.

"Hey, ik heb x gezien, zullen we dat halen?" "Prima, doe maar!" of "Wil je dat echt?" "Yup, eigenlijk al best wel lang". "Ok, ga je gang", of "Je weet dat we niet veel hebben deze maand he?" "Je hebt gelijk, ik wacht wel ff".

Mijn ervaring met naar rato en/of 50/50 is dat er uiteindelijk altijd ruzie komt: "de gezamenlijke pot is leeg, kun jij wat bijleggen?", "ja, maar ik heb deze maand al een keer zelf de boodschappen betaalt" "Ja maar jij koopt altijd van die dure dingen, je hoeft niet altijd zo'n pak Knorr Wereldgerechten te kopen". "Ja, maar jij betaalt je kousen van de gezamenlijke pot" "Ja, maar jij betaalt het magazine dat je leest ervan". "Ja, maar jij wilt een veel te duur internetabonnement." "Ja, maar jij maakt daar ook gebruik van". Etc. etc.

Dan heb ik liever alles gezamenlijk, én goed rekening houden met elkaar.

Je moet natuurlijk wel zorgen dat de gezamenlijke "pot" groot genoeg is, voor de afgesproken uitgaven.
Zoniet, kan je ook nog naar rato bijstorten, maar dat moet dan uitzondering zijn. Zolang je zorgt dat je gezamenlijk geld alleen uitgeeft aan afgesproken zaken (vooraf of ter plaatse) kan er nooit ruzie zijn over uitgaven

.

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 10:59:
[...]

Ze is voor 50% partner, maar heeft wel minder te besteden.

Mag ik dat een contradictio vinden? Als ze werkelijk volwaardig partner was, zou ze evenveel te besteden hebben. En nu draagt ze ook binnen haar relatie de gevolgen van een lager betaalde baan. Alsof iedereen zomaar een beter betaalde baan kan vinden... Does not compute.

Volgens mij heb ik eerder uitgelegd dat ik ondanks 70-30 verdeling van de kosten, er al wel vanuit ga dat zij 50% eigenaar is van de gezamenlijke spullen. Als ik zo door het topic lees, komt ze er beter af dan veel anderen. Beter betaalde baan is wel degelijk een keuze, en bijvoorbeeld ook de reiskosten naar een baan. Dat is een afweging die zij maakt, en waar zij ook zelf de lusten en lasten van afweegt.
Als ze alleen zou wonen, of met iemand met eenzelfde inkomen als zijzelf, zou ze duidelijk minder geld overhouden. Dus ik denk niet dat ze er slecht vanaf komt.
Wordt een ander verhaal wanneer er kinderen in het spel zouden komen, of bij een huwelijk, maar voorlopig blijft het zo.

Tehh schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 12:09:
Mijn ouders zijn gescheiden nadat ik net een maand verkering had. Grote gore shitzooi aan gezeik gehad rondom die scheiding (ze waren in gemeenschap van goederen getrouwd, pa verdiende 10x zoveel als ma, maar ma had een erfenis gekregen van een ton). Mensen wat een gezeik en gezanik. Ze zien elkaar nu nog steeds niet ook al zijn beide hertrouwd.
Het brengt je relatie wel in een stroomversnelling. Vijf jaar na de scheiding ben ik getrouwd. Gewoon in gemeenschap van goederen. Ik moet er niet aan denken om te trouwen / samen te leven op het moment dat je al aan het bedenken bent hoe je dingen gaat verdelen bij een scheiding. Natuurlijk het kan gebeuren dat je elkaar na verloop van tijd echt heel erg zat bent. Nou, dan kies je maar. Je geliefde materiële centjes of je geluk.
(...)

Ik denk juist dat je het gezeik achteraf voorkomt, door alles goed vast te leggen terwijl je elkaar nog wel lief vindt. Op dat moment zijn er een stuk minder emoties in het spel, en ontstaat er dus ook niet zo gauw ruzie (en anders is goedmaaksex tenminste nog een reeële optie ).

Bij een huwelijk wordt het een ander verhaal, daar neig ik naar gemeenschap van goederen. Maar aan de andere kant, als je het van tevoren regelt (huwelijkse voorwaarden) dan heb je achteraf denk ik ook minder kans op ruzie.

Uiteindelijk moet iedereen natuurlijk in overleg bepalen wat de beste optie is binnen je relatie, en is het vooral een keuze die ieder voor zich moet maken.

[DaTimMan]

Wij doen alles op 1 grote hoop, zo te lezen is dat hier een beetje een uitzondering. we hadden al een grote hoop voordat we samen gingen wonen. Ik woonde al zelfstandig en had een goede baan, zij had een weekendbaantje. Omdat ik haar in het weekend graag wel wilde zien heb ik gevraagd of ze wilde stoppen met werken zodat we elkaar vaker konden zien. Vanaf toen was het dus al een grote hoop.

Ik heb gekeken naar een verdeling naar rato, maar kon niet leven met het feit dat ze dan 50 euro over zou hebben en ik 500. Oneerlijk, samenleven is dan ook gewoon samen. Ook ben ik veel te lui om de hele tijd te rekenen met verdeelsleutels en vind ik geld niet zo heel belangrijk.

Stel dat we uitelkaar gaan, dan kost het geld. Niet zo heel belangrijk in mijn opzicht.

Wel leuk om de enorme hoeveelheid verschillen te lezen.

[ninjazx9r98]

Wild Chocolate schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 23:10:
[...]


Bij een huwelijk wordt het een ander verhaal, daar neig ik naar gemeenschap van goederen. Maar aan de andere kant, als je het van tevoren regelt (huwelijkse voorwaarden) dan heb je achteraf denk ik ook minder kans op ruzie.

Ik geloof eerlijk gezegd niet zo in huwelijkse voorwaarden als wondermiddel voor het vredig uit elkaar gaan. Als je probleemloos kunt scheiden met huwelijkse voorwaarden kun je dat imho ook met gemeenschap van goederen. Om probleemloos te scheiden heb je mensen nodig die zich volwassen gedragen en die er niet op uit zijn om elkaar financieel en emotioneel kapot te maken.
Huwelijkse voorwaarden gaan er niet voor zorgen dat iemand vol met wrok dat direct aan de kant schuift alleen maar omdat er 'toevallig' huwelijkse voorwaarden zijn en als je iemand dwars wil zitten zijn er duizend en één manieren om dat alsnog te doen. Daarnaast ben je er mogelijk nog niet met alleen opstellen van die voorwaarden maar moet je zeker weten dat ze goed zijn opgesteld (open deur maar toch) en dat ze ook goed nageleefd worden (verrekenbeding) om te voorkomen dat ze achteraf ineens nietig blijken te zijn.

Ben gelukkig zelf geen ervaringsdeskundige maar heb wel van zeer dichtbij een (vecht)scheiding meegemaakt waarbij ook kinderen als 'wapen' werden ingezet. Dat was een huwelijk met gemeenschap van goederen maar als ik zie wat daar allemaal gebeurt is in een aantal jaren tijd tijdens en na de scheiding dan is de verdeling van geld/goederen niet het probleem geweest. Wat wel het probleem was (en ontzettend veel geld heeft gekost waardoor er alsnog niks over bleef) is de belofte van de verlaten persoon om de andere financieel en emotioneel kapot te maken. Dat los je niet op met huwelijkse voorwaarden.

[Grolsch]

Als de liefde over is telt alleen het geld nog. Ik heb diverse scheidingen meegemaakt, en uiteindelijk komt het daar op neer.

Juist daarom moet je (indien noodzakelijk) huwelijkse voorwaarden opstellen.

Als je alle 2 met evenveel geld cq. vermogen de relatie ingaat zou ik ook in gemeenschap van goederen trouwen.

In mijn situatie is dat nu eenmaal anders, en daarom heb ik mijn Holding erbuiten gezet.

Ik zie trouwen op huwelijkse voorwaarden hetzelfde als een all-risk autoverzekering.
Ik hoop dat ik er nooit geen gebruik van hoef te maken, maar mocht het nodig zijn dan is het risico afgedekt.

[ninjazx9r98]

Het is niet dat ik afhankelijk van de situatie geen noodzaak zie voor huwelijkse voorwaarden, ik zie het alleen niet als garantie dat een scheiding ineens vlekkeloos verloopt. Als één van beide partners (of zelfs allebei) uit is op wraak of hoe je het ook wilt noemen (en dat gebeurt met grote regelmaat, dat alleen geld nog telt gaat echt niet op voor alle scheidingen) dan kun je het de ander vreselijk lastig maken los van de huwelijkse voorwaarden.
Als het echt alleen nog om geld gaat dan zie ik zeer zeker voordeel in huwelijkse voorwaarden in bepaalde omstandigheden maar als het om (veel) meer gaat (liefde over aan slechts één kant, wraakgevoelens enz) dan is het naar mijn idee echt geen wondermiddel wat alle financiële narigheid zonder meer gaat voorkomen.

[Grolsch]

ninjazx9r98 schreef op woensdag 09 september 2015 @ 09:32:
Het is niet dat ik afhankelijk van de situatie geen noodzaak zie voor huwelijkse voorwaarden, ik zie het alleen niet als garantie dat een scheiding ineens vlekkeloos verloopt. Als één van beide partners (of zelfs allebei) uit is op wraak of hoe je het ook wilt noemen (en dat gebeurt met grote regelmaat, dat alleen geld nog telt gaat echt niet op voor alle scheidingen) dan kun je het de ander vreselijk lastig maken los van de huwelijkse voorwaarden.
Als het echt alleen nog om geld gaat dan zie ik zeer zeker voordeel in huwelijkse voorwaarden in bepaalde omstandigheden maar als het om (veel) meer gaat (liefde over aan slechts één kant, wraakgevoelens enz) dan is het naar mijn idee echt geen wondermiddel wat alle financiële narigheid zonder meer gaat voorkomen.

Huwelijkse voorwaarden zijn zoals je zelf al aangeeft helemaal geen garantie dat een scheiding "soepeltjes" verloopt.

De meeste scheidingen verlopen nou eenmaal stroef, en als de liefde over is, gaat een ieder voor zijn eigen gewin.

Daarom kun je naar mijn mening dus beter dit soort zaken met elkaar bespreken op het moment dat je nog goed met elkaar kunt.

[thafusion]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[_Apache_]

Wij hebben in gemeenschap van goederen gedaan, al was het alleen al omdat we samen een huist kochten.

Zij werkt parttime in de zorg, ik fulltime in de IT. 50:50 verdelen is - naast niet eens haalbaar - ook nog geen heel oneerlijk.

Echt alle gezamelijke zaken worden (hypotheek, gas/water/licht/, vve, wegenbelasting, internet/ telefonie, en een vast bedrag voor boodschappen. Gaan van een gedeelde rekening (ook wel gezamelijke of en/of rekening) beide hebben we hier een pas voor.
De wat meer persoonlijke dingen, zoals hobbies, mobieltje, en eigen kosten pinnen we zelf.

Rijdt de een wat meer met de auto, tankt hij/zij die zelf weer vol.

Ik heb een keer uitgerekend welk bedrag we nodig hebben om de gezamenlijke kosten te dragen. Hierbij draag ik 65/70% bij, zij de rest. Kom je aan het einde van dit bedrag een stukje maand te kort, dan betaalt iemand gewoon zelf bij. Gaan we een keer uit eten? Dan betaal ik dat meestal.

We hebben dus 5 rekeningen,
1 gedeelde
2 persoonlijke betaal/courant rekeningen
2 persoonlijke spaarrekeningen.

[Voor 11% gewijzigd door _Apache_ op 09-09-2015 10:09]

[RodeStabilo]

_Apache_ schreef op woensdag 09 september 2015 @ 10:08:
We hebben dus 5 rekeningen,
1 gedeelde
2 persoonlijke betaal/courant rekeningen
2 persoonlijke spaarrekeningen.

Gemeenschap van goederen maar toch nog persoonlijke rekeningen. Ik vraag me af waarom?

[CrashOne]

Wij doen alles uit één pot en hebben ook geen eigen rekeningen. Dat de een meer/minder verdient dan de nader maakt ons beide niet uit, we zetten ons beide in voor ons gezin/huishouden/werk. De een niet meer dan de ander en een optelsom is wat mij betreft niet te maken. Ik maak me niet druk om het uitgavenpatroon van mijn vrouw, zij niet om het mijne. We doen beide geen gekke dingen en een grote uitgaven overleggen we. Al hebben we dat nooit zo hard afgesproken.

[jappas]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Benedict Tokkie]

Wij werken beiden fulltime, zijn getrouwd in gemeenschap van goederen en gooien alles op een hoop (meer een keutel). Ik verdien iets meer maar geef ook meer uit (tech, films, games, kroeg). Zij regelt de financiën graag en heeft een spreadsheet voor onze uitgaven en inkomsten, van mij mag ze. We overleggen over alle wat grotere uitgaven.

[_Apache_]

Friespeuk schreef op woensdag 09 september 2015 @ 10:21:
[...]
Gemeenschap van goederen maar toch nog persoonlijke rekeningen. Ik vraag me af waarom?

Omdat eenieder nog hobby's heeft, nog zelf wil sparen en daar komt bij elk hun salaris op binnen.
De gedeelde rekening hoeft bijvoorbeeld niet gebruikt te worden als ik besluit een nieuwe motorjas te kopen. Naast de vraag of het bedrag überhaupt op die rekening zou staan, heeft het weinig met 'ons' te maken.

[Voor 25% gewijzigd door _Apache_ op 09-09-2015 11:09]

[Pierre Sec]

DaTimMan schreef op woensdag 09 september 2015 @ 08:46:

Ik heb gekeken naar een verdeling naar rato, maar kon niet leven met het feit dat ze dan 50 euro over zou hebben en ik 500. Oneerlijk, samenleven is dan ook gewoon samen. Ook ben ik veel te lui om de hele tijd te rekenen met verdeelsleutels en vind ik geld niet zo heel belangrijk.

Stel dat we uitelkaar gaan, dan kost het geld. Niet zo heel belangrijk in mijn opzicht.

Wel leuk om de enorme hoeveelheid verschillen te lezen.

Dit is exact mijn gedachte. Ook ik ben te lui om te rekenen en vind geld niet belangrijk. Met het verschil dat wij geen "grote hoop" doen. Mijn vriendin werkt 3 dagen en ik 5. Ze verdient daardoor minder en ik zou het niet eerlijk vinden als ik meer zou overhouden. Zeker niet omdat ze die 2 dagen bezig is met de zorg voor ons kind.

Wij zorgen dat we ongeveer hetzelfde vrij te besteden hebben. Ik verdien netto rond de 3k, zij rond de 1,7k. Dat verschil compenseer ik door onder meer de hypotheek een kinderopvang te betalen. De auto lease ik dus die is al van mijn inkomen af. Dan hou ik ook ongeveer 1,7k over om vrij te besteden. In de winkel, supermarkt, restaurant, etc is het dan maar net wie eerst zijn pinpas klaar heeft. Dat werkt op de een of andere manier prima. Als zij een "dure maand" heeft, verdelen we het wel weer een beetje. Maar dat is zeldzaam.

Het leuke aan eigen geld, vind ik dat ik haar nog echt cadeautjes kan geven. Mijn ouders hebben wel een grote hoop en ik vind het toch altijd een beetje gek als mijn vader dan een cadeau voor mijn moeder van de gezamelijke rekening betaalt.

[DaTimMan]

Pierre Sec schreef op woensdag 09 september 2015 @ 11:36:
[...]


Dit is exact mijn gedachte. Ook ik ben te lui om te rekenen en vind geld niet belangrijk. Met het verschil dat wij geen "grote hoop" doen. Mijn vriendin werkt 3 dagen en ik 5. Ze verdient daardoor minder en ik zou het niet eerlijk vinden als ik meer zou overhouden. Zeker niet omdat ze die 2 dagen bezig is met de zorg voor ons kind.

Wij zorgen dat we ongeveer hetzelfde vrij te besteden hebben. Ik verdien netto rond de 3k, zij rond de 1,7k. Dat verschil compenseer ik door onder meer de hypotheek een kinderopvang te betalen. De auto lease ik dus die is al van mijn inkomen af. Dan hou ik ook ongeveer 1,7k over om vrij te besteden. In de winkel, supermarkt, restaurant, etc is het dan maar net wie eerst zijn pinpas klaar heeft. Dat werkt op de een of andere manier prima. Als zij een "dure maand" heeft, verdelen we het wel weer een beetje. Maar dat is zeldzaam.

Het leuke aan eigen geld, vind ik dat ik haar nog echt cadeautjes kan geven. Mijn ouders hebben wel een grote hoop en ik vind het toch altijd een beetje gek als mijn vader dan een cadeau voor mijn moeder van de gezamelijke rekening betaalt.

Die methode heb ik ook geprobeerd, onder aan de streep is hetzelfde overhouden in de maand bijna hetzelfde als een grote hoop.Het verschil is alleen in papier (IMHO). Voor cadeautjes ben ik het met je eens, dat is een beetje mag. Het gaat echter om het idee achter het presentje.

bij ons is de inkomstenverdeling ongeveer hetzelfde. Komt er dus 4,7 k binnen en na aftrek van alle kosten is daar dan 3K vanover om samen te besteden

[Pierre Sec]

DaTimMan schreef op woensdag 09 september 2015 @ 11:41:
[...]


Die methode heb ik ook geprobeerd, onder aan de streep is hetzelfde overhouden in de maand bijna hetzelfde als een grote hoop.Het verschil is alleen in papier (IMHO). Voor cadeautjes ben ik het met je eens, dat is een beetje mag. Het gaat echter om het idee achter het presentje.

bij ons is de inkomstenverdeling ongeveer hetzelfde. Komt er dus 4,7 k binnen en na aftrek van alle kosten is daar dan 3K vanover om samen te besteden

In de praktijk komt het vaak op hetzelfde neer. Ik denk ook dat onze huidige situatie deels zo is ontstaan omdat we ons geld anders besteden. Een ander ritme zeg maar. Mijn vriendin geeft vaker kleine bedragen uit. Zij is een liefhebber van kleren/tassen/schoenen (duh) en ik hoop meerdere maanden op omdat ik nog weleens een duur horloge wil aanschaffen. Mijn laatste aanschaf was 5k+. Dat zou ik niet met een gerust hart van de gezamelijke rekening trekken. Uit mijn eigen potje gaat een stuk meer ontspannen.

[Ero-Sensei]

Maar ook meer verdienen meer "zelf" overhouden.
Dan dus toch de vruchten plukken van eigen keuzes en inzet, of op de blaren zitten.

Kijk dit soort opmerkingen blijven me toch tegen het zere been schoppen. Alsof iemand met minimumloon daadwerkelijk minder hard werkt, heeft gekozen een kut baas te hebben of bewust fouten heeft gemaakt.

En dan heb je het over je levenspartner.

[Glenfiddich]

Ero-Sensei schreef op woensdag 09 september 2015 @ 11:54:
[...]


Kijk dit soort opmerkingen blijven me toch tegen het zere been schoppen. Alsof iemand met minimumloon daadwerkelijk minder hard werkt, heeft gekozen een kut baas te hebben of bewust fouten heeft gemaakt.

En dan heb je het over je levenspartner.

Vind ik ook, al hebben wij het zelf ook zo geregeld dat we naar rato bijdragen in de kosten. Ik hou dan ook meer over dan mijn partner, maar in de praktijk betekent het gewoon dat ik vaker wat onverwachte uitgaven betaal, of veel meer betaal van de vakantie etc

[assje]

Ero-Sensei schreef op woensdag 09 september 2015 @ 11:54:
[...]


Kijk dit soort opmerkingen blijven me toch tegen het zere been schoppen. Alsof iemand met minimumloon daadwerkelijk minder hard werkt, heeft gekozen een kut baas te hebben of bewust fouten heeft gemaakt.

En dan heb je het over je levenspartner.

Inderdaad, helemaal mee eens.

Enige uitzondering zou wat mij betreft kunnen zijn als je bijvoorbeeld extra overwerkt of klusjes aanneemt o.i.d. dat je dan zegt dat extraatje heb je zelf te besteden.

Maar zelfs dan nog is de support van de partner nodig om dat extra werk mogelijk te maken, bijvoorbeeld omdat er geen tijd over blijft om boodschappen te doen of eten klaar te maken.

Je doet het toch echt samen, dat dit bij een prille relatie anders werkt kan ik me goed voorstellen.

[HuHu]

Ero-Sensei schreef op woensdag 09 september 2015 @ 11:54:
[...]


Kijk dit soort opmerkingen blijven me toch tegen het zere been schoppen. Alsof iemand met minimumloon daadwerkelijk minder hard werkt, heeft gekozen een kut baas te hebben of bewust fouten heeft gemaakt.

En dan heb je het over je levenspartner.

Iemand met een hoog loon heeft wellicht wél bewust gekozen voor een kut-baas (want die betaalde meer), of werkt daadwerkelijk harder (en krijgt dus meer) of volgt een zorgvuldig uitgestippelde carrière. Zo'n "high achiever" kan ook voor minder geld kiezen in een eenvoudige(re) baan, maar kiest daar bewust niet voor. Dit soort persoonlijke keuzes mogen ook resulteren in een hoger loon of "eigen deel".

[Pierre Sec]

HuHu schreef op woensdag 09 september 2015 @ 12:31:
[...]

Iemand met een hoog loon heeft wellicht wél bewust gekozen voor een kut-baas (want die betaalde meer), of werkt daadwerkelijk harder (en krijgt dus meer) of volgt een zorgvuldig uitgestippelde carrière. Zo'n "high achiever" kan ook voor minder geld kiezen in een eenvoudige(re) baan, maar kiest daar bewust niet voor. Dit soort persoonlijke keuzes mogen ook resulteren in een hoger loon of "eigen deel".

Ja, maar het kan toch niet de bedoeling zijn dat je samenleeft, en dat ik dan dure kleren koop terwijl mijn vriendin het met h&m moet doen? Als je dat in het extreme trekt, ga ik dit jaar op vakantie naar Hawaii en blijft mijn vriendin thuis. Ik werk hard omdat ons gezin een lekker leven kan hebben. En zodat zij minder kan werken. Niet zodat ik meer kan besteden.

[D-e-n]

HuHu schreef op woensdag 09 september 2015 @ 12:31:
[...]

Iemand met een hoog loon heeft wellicht wél bewust gekozen voor een kut-baas (want die betaalde meer), of werkt daadwerkelijk harder (en krijgt dus meer) of volgt een zorgvuldig uitgestippelde carrière. Zo'n "high achiever" kan ook voor minder geld kiezen in een eenvoudige(re) baan, maar kiest daar bewust niet voor. Dit soort persoonlijke keuzes mogen ook resulteren in een hoger loon of "eigen deel".

Het zijn allemaal aannames. Feit is dat je samen besluit het leven te delen. Waar de één wat meer geld op de bankrekening krijgt (ik zeg bewust niet "verdienen" ) zal de ander wellicht meer bijdragen aan het huishouden. Het lijkt me echt een bijzonder ongezonde relatie wanneer de ene partner allemaal duren spullen voor zichzelf heeft en de ander in vodden rondloopt en nooit eens wat leuks kan doen.

[DaTimMan]

D-e-n schreef op woensdag 09 september 2015 @ 12:39:
[...]

Het zijn allemaal aannames. Feit is dat je samen besluit het leven te delen. Waar de één wat meer geld op de bankrekening krijgt (ik zeg bewust niet "verdienen" ) zal de ander wellicht meer bijdragen aan het huishouden. Het lijkt me echt een bijzonder ongezonde relatie wanneer de ene partner allemaal duren spullen voor zichzelf heeft en de ander in vodden rondloopt en nooit eens wat leuks kan doen.

helemaal eens.
Dat zal het verschil tussen samenleven en samenwonen wel zijn

[Onbekend]

Pierre Sec schreef op woensdag 09 september 2015 @ 11:36:
[...]


Dit is exact mijn gedachte. Ook ik ben te lui om te rekenen en vind geld niet belangrijk. Met het verschil dat wij geen "grote hoop" doen. Mijn vriendin werkt 3 dagen en ik 5. Ze verdient daardoor minder en ik zou het niet eerlijk vinden als ik meer zou overhouden. Zeker niet omdat ze die 2 dagen bezig is met de zorg voor ons kind.

Wij zorgen dat we ongeveer hetzelfde vrij te besteden hebben. Ik verdien netto rond de 3k, zij rond de 1,7k. Dat verschil compenseer ik door onder meer de hypotheek een kinderopvang te betalen. ....

Vanwege de 2 dagen verplicht oppassen, zou dan ook rekenen naar een volledige werkweek van 40uur: 1,7k / 3 * 5 = 2,8k.
De virtuele inkomstenverhouding is dan 3k tegen 2,8k en dan kom je bijna 50/50 uit. Die paar procent verschil is bijna verwaarloosbaar klein.

[tweedebas]

Ero-Sensei schreef op woensdag 09 september 2015 @ 11:54:
[...]


Kijk dit soort opmerkingen blijven me toch tegen het zere been schoppen. Alsof iemand met minimumloon daadwerkelijk minder hard werkt, heeft gekozen een kut baas te hebben of bewust fouten heeft gemaakt.

En dan heb je het over je levenspartner.

Die opmerking alleen is misschien cru, maar zoals daarboven staat je dan ook meer bijdraagt in netto Euro's aan de gezamenlijke rekening...

Delen is leuk, maar alles delen vind ik wat dat betreft toch lastig en zolang het niet nodig is door tekorten bij een persoon zou ik het niet doen.

Daarnaast trekt iedereen het hier graag naar het extreme, Maatpak versus Zeeman, €500 versus €50 vrije bestedingsruimte. Maar als je al met ruime inkomens zit en dat beide partners kunnen aanschaffen wat ze nodig hebben of willen hebben.

[Grolsch]

In ons persoonlijke geval wil ik het ook niet zo doen.

"Vroeger" toen wij nog geen kinderen hadden had mijn vrouw ook een goede baan, en het bijbehorende salaris.

Maar nu we een kind hebben is het onze keuze geweest dat mijn vrouw minder gaat werken (3 dagen ipv 5), en dan kan het toch niet zo zijn dat ik veel meer te besteden heb als zij.

Zij heeft haar "goede salaris" opgegeven zodat ik mijn werk kan blijven doen

Daarom alles op 1 bult gegooid, we zijn samen 1 gezin, ik draag financiëel meer bij, mijn vrouw draagt meer bij in de huishouding en de opvoeding van ons kind.

Ik wil dit allemaal niet op de weegschaal gaan leggen, en dit doen we dan ook niet.

Als het er op aan komt neem ik zelf wel genoegen met minder als mijn vrouw en kind het maar goed hebben.

Gelukkig kunnen we ons alle 3 op dit moment goed redden

[Voor 5% gewijzigd door Grolsch op 09-09-2015 12:54]

[Pierre Sec]

Onbekend schreef op woensdag 09 september 2015 @ 12:50:
[...]

Vanwege de 2 dagen verplicht oppassen, zou dan ook rekenen naar een volledige werkweek van 40uur: 1,7k / 3 * 5 = 2,8k.
De virtuele inkomstenverhouding is dan 3k tegen 2,8k en dan kom je bijna 50/50 uit. Die paar procent verschil is bijna verwaarloosbaar klein.

Dat klopt. Maar dat verandert niets aan de situatie. Het verschil is er als we aan het einde van de maand worden uitbetaald. En dat compenseren we dus met de uitgaven. Zodat we uitkomen op wat ons uitgangspunt is: evenveel overhouden om stuk te slaan.

[blubbers]

ardana schreef op dinsdag 08 september 2015 @ 15:12:
Maar wat is het verschil in moeite dan met "de grote hoop"? Wij gaan ook echt geen uren overleggen over een gewenste aankoop.

"Hey, ik heb x gezien, zullen we dat halen?" "Prima, doe maar!" of "Wil je dat echt?" "Yup, eigenlijk al best wel lang". "Ok, ga je gang", of "Je weet dat we niet veel hebben deze maand he?" "Je hebt gelijk, ik wacht wel ff".

Mijn ervaring met naar rato en/of 50/50 is dat er uiteindelijk altijd ruzie komt: "de gezamenlijke pot is leeg, kun jij wat bijleggen?", "ja, maar ik heb deze maand al een keer zelf de boodschappen betaalt" "Ja maar jij koopt altijd van die dure dingen, je hoeft niet altijd zo'n pak Knorr Wereldgerechten te kopen". "Ja, maar jij betaalt je kousen van de gezamenlijke pot" "Ja, maar jij betaalt het magazine dat je leest ervan". "Ja, maar jij wilt een veel te duur internetabonnement." "Ja, maar jij maakt daar ook gebruik van". Etc. etc.

Dan heb ik liever alles gezamenlijk, én goed rekening houden met elkaar.

Om hier even op terug te komen;

Wij hebben een aparte portefeuille die we gebruiken voor eten te kopen. Elke maand komt hier dus van beide een bedrag in te zitten om eten te kopen. Is dit op gaat er standaard van elk persoon nog eens 50 euro bij in.

Elke maand een minimum bedrag sparen en met de rest van je geld zie je maar wat je doet, zolang de rekening betaald geraken tenminste.

Nu moet ik wel zeggen dat wij beide zeer tot redelijk zuinig zijn. Als je met een partner zit die alles graag buiten gooit is dit moeilijker denk ik en zullen er vaak ruzies komen ja.

[HuHu]

Pierre Sec schreef op woensdag 09 september 2015 @ 12:36:
[...]


Ja, maar het kan toch niet de bedoeling zijn dat je samenleeft, en dat ik dan dure kleren koop terwijl mijn vriendin het met h&m moet doen? Als je dat in het extreme trekt, ga ik dit jaar op vakantie naar Hawaii en blijft mijn vriendin thuis. Ik werk hard omdat ons gezin een lekker leven kan hebben. En zodat zij minder kan werken. Niet zodat ik meer kan besteden.

Dus omdat de extremen jou niet aanstaan, is een gematigde variant ook uit den boze? Als jij naar Hawaï gaat en je laat je vriendin thuis... dan is er meer mis met je relatie dan alleen de afgesproken verdeling.

Daarnaast zijn vastgelegde afspraken (bijvoorbeeld in een samenlevingscontract) een minimum, waar je altijd in positieve zin van kan afwijken als je dat wilt. Als je afspreekt de vaste lasten 50/50 te verdelen, is er niets of niemand die je tegenhoud om in de praktijk dat in overleg aan te passen.

Communiceren is nog altijd de sleutel tot succes in een relatie. Als je je puur laat leiden door wat je ooit eens in zo'n contract hebt afgesproken, dan is er sowieso wat mis.

D-e-n schreef op woensdag 09 september 2015 @ 12:39:
[...]

Het zijn allemaal aannames. Feit is dat je samen besluit het leven te delen. Waar de één wat meer geld op de bankrekening krijgt (ik zeg bewust niet "verdienen" ) zal de ander wellicht meer bijdragen aan het huishouden. Het lijkt me echt een bijzonder ongezonde relatie wanneer de ene partner allemaal duren spullen voor zichzelf heeft en de ander in vodden rondloopt en nooit eens wat leuks kan doen.

Ook jij trekt het in het extreme... waarom? Je houdt van elkaar, je zorgt voor elkaar, een keihard dichtgetimmerd contract om normaal gedrag vast te leggen is nergens voor nodig.

Ieder krijgt wat hij op zijn bankrekening krijgt. Als jij je vriend of vriendin in vodden laat lopen, is er sowieso wat mis met je relatie. Daar helpen contractueel vastgelegde afspraken niet bij.

[KillerAce_NL]

Ik snap dat nooit zo, dat verdelen. Al is dat afhankelijk van je levensfase (b.v. jomg en nog geen plannen voor kinderen etc). Als je toch al een huis koopt en trouwt, zie ik geen noodzaak om dingen vast te leggen naar rato.
Samenlevingscontract en huwelijksakte is toch een wassen neus als er gescheiden wordt en het huis stata b.v. onder water. Als de minst verdienende niets ophoest, stapt de bank toch naar de partner die wél kan betalen....

[D-e-n]

HuHu schreef op woensdag 09 september 2015 @ 13:00:
[...]
Daar helpen contractueel vastgelegde afspraken niet bij.

Er ligt vast wat van wie was bij het punt van samenwonen maar voor de rest is er niks contractueel. Wij hebben een aparte rekening voor gezamenlijke vaste lasten en boodschappen en dan moet je toch bepalen wie wat in de "pot" stopt. En dan is het uitgangspunt voor ons hetgeen ik omschrijf.

[quacktech]

In mijn vorige relatie (zowel tijdens samenwonen als getrouwd in gemeenschap van goederen) hadden we allebei al de meeste dingen geregeld toen we elkaar leerden kennen (auto, 06-abo, zorgverz. etc.). Dit hebben we eigenlijk zo gelaten, en alleen het huis + boodschappen kwamen erbij (daarvoor woonden we allebei thuis). Omdat mijn salaris een stukje hoger was nam ik de hypotheek en alle bijkomende lasten (stroom, verwarming, water, OR, etc.) voor mijn rekening. Onder aan de streep hield ik dan iets minder over om zelf te besteden, maar dat vond ik niet zo erg. Wel ben ik wat zuiniger met mijn geld, waardoor ik een stuk meer spaarde dan zij. Als er dan onverwachte kosten of vakanties kwamen ging dit van "mijn" spaarpotje... Allemaal geen probleem zolang we beiden tevreden waren. Toen ze in 2014 echter wilde scheiden en bij de bemiddelaar alles verdeeld moest worden moest ik wederom weer de helft van mijn spaarpotje afstaan. De rest van het spaarpotje had ik nodig om alle kosten van de scheiding etc. te betalen.

Een volgende keer zou ik het anders doen:
- Een gezamenlijke rekening waar al het inkomen op wordt gestort
- Van deze rekening gaan dan alle vaste lasten af
- Beiden een eigen betaal- en spaarrekening waar het restant van de gezamenlijke rekening 50/50 op wordt verdeeld. Geen gedoe met "naar rato" etc, want je kiest ervoor om het samen te doen. Dus gewoon allebei de helft. Kies je ervoor om het uit te geven, prima, kies je ervoor om het te sparen ook prima. Ik zou het wel zo vast willen leggen dat, mochten we uit elkaar gaan, ieder zijn eigen potje mee kan nemen. Het is dan immers al 50/50 verdeeld.

En in het geval dat je een gezinsaankoop (vakantie, TV, noem het op) wilt doen dan leg je allebei de helft in vanuit je eigen potje.

Maar goed, ik besef ook dat je dit niet in je eentje bepaalt, maar samen. Voorlopig is het nog niet aan de orde, ik ben nog steeds puin aan het ruimen van de scheiding vorig jaar.

[Grolsch]

Weer een sprekend voorbeeld

Daarom, zorg dat je vooraf bewuste keuze's maakt hoe je het doet.

Alles op een bult gooien kan een bewuste keuze zijn (zoals die van ons), maar dan niet gaan klagen achteraf

[Pierre Sec]

HuHu schreef op woensdag 09 september 2015 @ 13:00:
[...]

Dus omdat de extremen jou niet aanstaan, is een gematigde variant ook uit den boze?

Hier heb je een punt. Behalve dat ik het niet uit den boze vind. Misschien dat ik dat niet goed verwoord heb. Voor mij werkt het niet, maar het mag voor een ander best werken.

[rikoos]

Herkenbaar quacktech

Ik ben na 2 lange relaties er klaar mee om alles maar samen op één grote hoop te gooien. Mijn ex was net klaar met haar studie en had letterlijk niets als bezit. Ik betaalde dus ongeveer 75% van alle kosten en zij probeerde zo veel mogelijk bij te dragen door maandelijks geld te storten op onze rekening.

Nadat onze relatie strandde kreeg ik ook een advocaat op mijn dak die de helft van alles opeiste en ook dus ook de bezittingen die ik al had voordat we een relatie kregen. Resultaat was dat ik alles bij elkaar ruim 80.000 euro armer was omdat het huis ook door 2en moest (ondanks dat er 25% bij aankoop betaald was door winst op mijn vorige woning) en ik ook nog eens mijn eigen spaarekening (die ik al had vanaf mijn 18de) en beleggingen (aandelen werkgever) moest verdelen.

Inmiddels heb ik weer wat opgebouwd en voor mij gaat nu alles op papier. Alles wat ik heb voor de relatie is van mij en niemand komt daar meer aan. Alles wat tijdens de relatie als gezamenlijk wordt aangemerkt gaat door de helft maar ook dan blijven er nog steeds stukken die van mij zijn en deze zal ik steeds toevoegen aan mijn bezit dmv een notaris verklaring.

[Voor 10% gewijzigd door rikoos op 09-09-2015 13:34]

[Glenfiddich]

rikoos schreef op woensdag 09 september 2015 @ 13:31:
Herkenbaar quacktech

Ik ben na 2 lange relaties er klaar mee om alles maar samen op één grote hoop te gooien. Mijn ex was net klaar met haar studie en had letterlijk niets als bezit. Nadat onze relatie strandde kreeg ik ook een advocaat op mijn dak die de helft van alles opeiste en ook dus ook de bezittingen die ik al had voordat we een relatie kregen. Resultaat was dat ik alles bij elkaar ruim 80.000 euro armer was omdat mijn huis ook door 2en moest en ik ook nog eens mijn eigen spaarekening (die ik al had vanaf mijn 18de) en beleggingen (aandelen werkgever) moest verdelen.

Inmiddels heb ik weer wat opgebouwd en voor mij gaat nu alles op papier. Alles wat ik heb voor de relatie is van mij en niemand komt daar meer aan. Alles wat tijdens de relatie als gezamenlijk wordt aangemerkt gaat door de helft maar ook dan blijven er nog steeds stukken die van mij zijn en deze zal ik steeds toevoegen aan mijn bezit dmv een notaris verklaring.

Dan was je dus getrouwd (in gemeenschap van goederen)? Want anders snap ik niet op grond waarvan die ex recht meende te hebben op de helft van alles.

[rikoos]

Glenfiddich schreef op woensdag 09 september 2015 @ 13:34:
[...]


Dan was je dus getrouwd (in gemeenschap van goederen)? Want anders snap ik niet op grond waarvan die ex recht meende te hebben op de helft van alles.

Samenlevings contract wat bijna gelijk is alleen kan je hier dus tijdens je relatie steeds aangeven wat van jou is en wat niet. Ik was er van uitgegaan dat dit dan achteraf ook verrekend zou worden met je eigen inleg. Ik was dus verkeerd voorgelicht en moest daardoor (eigen schuld) op de blaren zitten ;-)

Edit: ze probeerde het zelfs nog een jaar na het beëindigen van de relatie om extra geld te krijgen omdat ze niet op de hoogte was van alles zei ze. Gelukkig gaat een samenlevingens contract over een duurzame relatie, dus bij elkaar wonen etc etc anders was ik nog meer kwijt geweest.

[Voor 19% gewijzigd door rikoos op 09-09-2015 13:39]

[Glenfiddich]

rikoos schreef op woensdag 09 september 2015 @ 13:36:
[...]


Samenlevings contract wat bijna gelijk is alleen kan je hier dus tijdens je relatie steeds aangeven wat van jou is en wat niet. Ik was er van uitgegaan dat dit dan achteraf ook verrekend zou worden met je eigen inleg. Ik was dus verkeerd voorgelicht en moest daardoor (eigen schuld) op de blaren zitten ;-)

Edit: ze probeerde het zelfs nog een jaar na het beëindigen van de relatie om extra geld te krijgen omdat ze niet op de hoogte was van alles zei ze. Gelukkig gaat een samenlevingens contract over een duurzame relatie, dus bij elkaar wonen etc etc anders was ik nog meer kwijt geweest.

Heb je zelf na het uit elkaar gaan wel goede juridische hulp ingeschakeld? Of heb je je laten overbluffen door die advocaat?

Want dit klinkt namelijk helemaal niet als een gebruikelijke gang van zaken met een samenlevingscontract. Of je hebt er destijds een paar hele (voor je ex) gulle bepalingen in opgenomen over het "mixen" van de vermogens.

[Grolsch]

Dit klinkt zoals ik het hier heel veel lees.

"Waarom wil je zulke dingen regelen, gooi het toch op 1 bult, we houden toch van elkaar".

En de liefde is over, en weg is je geld cq. vermogen

[quacktech]

rikoos schreef op woensdag 09 september 2015 @ 13:36:
[...]


Samenlevings contract wat bijna gelijk is alleen kan je hier dus tijdens je relatie steeds aangeven wat van jou is en wat niet.

[...]

Edit: ze probeerde het zelfs nog een jaar na het beëindigen van de relatie om extra geld te krijgen omdat ze niet op de hoogte was van alles zei ze.
[...]

Bij een huwelijk kan dit ook. Huwelijkse voorwaarden met kille uitsluiting heet dat geloof ik. Dan moet je ook alle aankopen daarna aan één van de twee gehuwden toewijzen.

Zo ken ik een voorval van iemand (uit eerste hand), die zijn ex zeer ruim bedeeld heeft achtergelaten. Zij hield het huis, wat ze later met dikke winst heeft verkocht, ze kreeg partneralimentatie (ca. 20.000,- per jaar) etc. Dit is voor maximaal 12 jaar volgens de wet. Echter staat er in de kleine lettertjes dat dit langer kan duren als de achterblijvende partij ineens erg zou dalen in levensstandaard ofzo... Dus na 11,5 jaar kreeg desbetreffende persoon ineens een brief van de advocaat van zijn ex.

Uiteindelijk heeft hij gelijk gekregen van de rechter, maar dan ben je weer anderhalf jaar verder, en de advocaatkosten waren uiteindelijk meer dan het totale bedrag waar het om ging (bij pensioen houdt het sowieso op oid)... maar dan wordt het ineens een principekwestie he.

[rikoos]

Glenfiddich schreef op woensdag 09 september 2015 @ 13:47:
[...]


Heb je zelf na het uit elkaar gaan wel goede juridische hulp ingeschakeld? Of heb je je laten overbluffen door die advocaat?

Want dit klinkt namelijk helemaal niet als een gebruikelijke gang van zaken met een samenlevingscontract. Of je hebt er destijds een paar hele (voor je ex) gulle bepalingen in opgenomen over het "mixen" van de vermogens.

Ik had mijn rechtshulp ingeschakeld echter gaven die gelijk aan dat ik geen poot had om op te staan en dat als ik een zaak zou beginnen ik hem voor 99,9% zeker zou verliezen. Ik had vooraf zaken als overwaarde huis inleg etc moeten laten vastleggen. Nu werd het wettelijk gezien als een schenking van mij aan de lopende relatie met nu een gelijkwaardige beëindiging van de relatie en dus had ze er volgens de Nederlandse rechtspraak gewoon recht op, alleen als ik kon aantonen dat ik door deze splitsing financiële problemen door zou krijgen kon er onderhandeld worden.

Zo krom die regels, ze zijn natuurlijk opgesteld om mensen te beschermen dat ze niet na een relatie met niets achterblijven en andere alles meenemen. Dat is ook terecht in veel gevallen maar net zoals in mijn situatie voelt het als puur diefstal en onrecht.

Dus helaas pindakaas....

[Voor 3% gewijzigd door rikoos op 09-09-2015 14:27]

[Lasteraar]

Wij zijn nu bijna 15 jaar samen. Ben 33 jaar oud.
Toen we samen gingen wonen hadden we beide niks.. #nomoney :*-)

Nu hebben we alles. Een (koop)huis. 2 kinderen. 2 honden. 1 kat en een paard (jaja..).
Toen we kinderen kregen hebben we een geregistreerd partnerschap geregeld om zo het erfrecht gedekt te hebben. In feiten gewoon , zonder huwelijkse voorwaarden , getrouwd voor de wet. Maar zonder de toeters en bellen eromheen. Feestje houdt de familie al 15 jaar te goed ..

Ik ben sinds dat we samenwonen kostwinner. Heb een eigen bedrijf. Zij is thuis de directeur en regelt het huishouden.

Mochten wij ooit uit elkaar zouden gaan dan zou alles gewoon gedeeld worden.
Ondanks dat dat waarschijnlijk heel vervelend is zullen er functioneel weinig dingen veranderen. Gezien we een behoorlijke spaarpot hebben valt er makkelijk te delen. Ik de zaak , zij het huis , spaargeld in 2e en gezien ik elke maand haar 'salaris' overboek vanuit de zaak zal ik er financieel maandelijks heel weinig van merken. Nu noem ik het salaris. Dan noem ik het alimentatie.

Grap er wel eens over dat ik in zo'n geval goedkoper uit zou zijn :-)

[Grolsch]

Lasteraar schreef op woensdag 09 september 2015 @ 14:29:
Wij zijn nu bijna 15 jaar samen. Ben 33 jaar oud.
Toen we samen gingen wonen hadden we beide niks.. #nomoney :*-)

Nu hebben we alles. Een (koop)huis. 2 kinderen. 2 honden. 1 kat en een paard (jaja..).
Toen we kinderen kregen hebben we een geregistreerd partnerschap geregeld om zo het erfrecht gedekt te hebben. In feiten gewoon , zonder huwelijkse voorwaarden , getrouwd voor de wet. Maar zonder de toeters en bellen eromheen. Feestje houdt de familie al 15 jaar te goed ..

Ik ben sinds dat we samenwonen kostwinner. Heb een eigen bedrijf. Zij is thuis de directeur en regelt het huishouden.

Mochten wij ooit uit elkaar zouden gaan dan zou alles gewoon gedeeld worden.
Ondanks dat dat waarschijnlijk heel vervelend is zullen er functioneel weinig dingen veranderen. Gezien we een behoorlijke spaarpot hebben valt er makkelijk te delen. Ik de zaak , zij het huis , spaargeld in 2e en gezien ik elke maand haar 'salaris' overboek vanuit de zaak zal ik er financieel maandelijks heel weinig van merken. Nu noem ik het salaris. Dan noem ik het alimentatie.

Grap er wel eens over dat ik in zo'n geval goedkoper uit zou zijn :-)

Mwah, waar het probleem kan ontstaan is de waarde van "De Zaak"

Ik weet niet wat voor'n bedrijf je hebt, maar wat is de waarde van "De Zaak".

Worst-Case-Scenario: Jullie gaan uit elkaar, huis wordt getaxeerd, spaargeld weet je, maar dan de waarde van de zaak.

Je bijna ex vrouw vindt dat de zaak 1.000.000 waard is, maar zakelijk heb je al je vermogen in stenen (pand ), voorraden en OHW zitten.

Nu moet je dan 500.000 aftikken die waarschijnlijk niet op je rekening staat niks te doen

[quacktech]

Lasteraar schreef op woensdag 09 september 2015 @ 14:29:
Wij zijn nu bijna 15 jaar samen. Ben 33 jaar oud.
Toen we samen gingen wonen hadden we beide niks.. #nomoney :*-)

Nu hebben we alles. Een (koop)huis. 2 kinderen. 2 honden. 1 kat en een paard (jaja..).
Toen we kinderen kregen hebben we een geregistreerd partnerschap geregeld om zo het erfrecht gedekt te hebben. In feiten gewoon , zonder huwelijkse voorwaarden , getrouwd voor de wet. Maar zonder de toeters en bellen eromheen. Feestje houdt de familie al 15 jaar te goed ..

Ik ben sinds dat we samenwonen kostwinner. Heb een eigen bedrijf. Zij is thuis de directeur en regelt het huishouden.

Mochten wij ooit uit elkaar zouden gaan dan zou alles gewoon gedeeld worden.
Ondanks dat dat waarschijnlijk heel vervelend is zullen er functioneel weinig dingen veranderen. Gezien we een behoorlijke spaarpot hebben valt er makkelijk te delen. Ik de zaak , zij het huis , spaargeld in 2e en gezien ik elke maand haar 'salaris' overboek vanuit de zaak zal ik er financieel maandelijks heel weinig van merken. Nu noem ik het salaris. Dan noem ik het alimentatie.

Grap er wel eens over dat ik in zo'n geval goedkoper uit zou zijn :-)

Helder.... maar dan hoop ik wel dat je het andersom goed hebt afgeschermd... als de zaak over de kop gaat, dat je niet al je privébezit kunt verkopen om de schuldeisers te betalen. Juist met een eigen zaak in het spel kiezen veel stellen voor huwelijkse voorwaarden, zodat al het bezit aan 1 partij kan worden toegeschreven en de zaak aan de ander. Eventuele schuldeisers kunnen dan niets halen omdat de eigenaar van de zaak geen bezittingen heeft.

Met een paar goede holdingconstructies is zoiets volgens mij ook in te dekken, maar dan is je boekhouding weer veel duurder etc.

[Glenfiddich]

rikoos schreef op woensdag 09 september 2015 @ 14:26:
[...]


Ik had mijn rechtshulp ingeschakeld echter gaven die gelijk aan dat ik geen poot had om op te staan en dat als ik een zaak zou beginnen ik hem voor 99,9% zeker zou verliezen. Ik had vooraf zaken als overwaarde huis inleg etc moeten laten vastleggen. Nu werd het wettelijk gezien als een schenking van mij aan de lopende relatie met nu een gelijkwaardige beëindiging van de relatie en dus had ze er volgens de Nederlandse rechtspraak gewoon recht op, alleen als ik kon aantonen dat ik door deze splitsing financiële problemen door zou krijgen kon er onderhandeld worden.

Zo krom die regels, ze zijn natuurlijk opgesteld om mensen te beschermen dat ze niet na een relatie met niets achterblijven en andere alles meenemen. Dat is ook terecht in veel gevallen maar net zoals in mijn situatie voelt het als puur diefstal en onrecht.

Dus helaas pindakaas....

Had je je in het samenlevingscontract verplicht tot een dergelijke schenking, of tot het na afloop van de relatie afrekenen alsof al het vermogen van beide partners gemeenschappelijk bezit was geweest? Had je al je spaargeld tijdens de relatie op een en/of rekening gezet, of stond het gewoon nog op jouw rekening op jouw naam?

En hoezo de overwaarde verdelen in een huis dat van jou is? Of was het huis gekocht terwijl jullie samen waren, volledig gefinancierd en hebben jullie de lasten, zowel rente als aflossing, steeds gezamenlijk gedaan? En zelfs dan nog: de zgn. beleggingsleer (dat de partner die meebetaalt aan in dit geval de woning van de andere partner, "investeert" en derhalve aanspraak maakt op de waardestijging) is in principe niet van toepassing op samenlevingscontracten tenzij dit expliciet wél overeengekomen is (en in de model-samenlevingscontracten is dat níet standaard, dus ligt niet voor de hand).

Bovendien: hoezo als jíj er een zaak van zou maken? Het was je ex die wat wilde, dus het initiatief lag bij haar en niet bij jou.

Sorry dat ik er over door ga hoor, maar de jurist in mij krijgt een beetje de kriebels van dit verhaal. Maar goed, ik realiseer me ook wel dat ik natuurlijk niet alle ins en outs ken, en dat het inmiddels toch al verleden tijd is.

[Lasteraar]

Grolsch schreef op woensdag 09 september 2015 @ 14:35:
[...]


Mwah, waar het probleem kan ontstaan is de waarde van "De Zaak"

Ik weet niet wat voor'n bedrijf je hebt, maar wat is de waarde van "De Zaak".

Worst-Case-Scenario: Jullie gaan uit elkaar, huis wordt getaxeerd, spaargeld weet je, maar dan de waarde van de zaak.

Je bijna ex vrouw vindt dat de zaak 1.000.000 waard is, maar zakelijk heb je al je vermogen in stenen (pand ), voorraden en OHW zitten.

Nu moet je dan 500.000 aftikken die waarschijnlijk niet op je rekening staat niks te doen

Was het maar zo dat mijn zaak zoveel waard is :-)
Nee , ik denk een 300k.. En de helft daarvan kan ik wel missen...

[Grolsch]

Jij denkt 300k, maar hoe denkt je vrouw erover als jullie in een vechtscheiding zijn beland

Het waarderen van een bedrijf kan dmv verschillende methodes (Rentabiliteitsmethode, Discounted Cash Flow methode, balans, winsten) en er zal vast een methode zijn die je vrouw op dat moment beter uitkomt.

[Ero-Sensei]

tweedebas schreef op woensdag 09 september 2015 @ 12:50:
[...]


Die opmerking alleen is misschien cru, maar zoals daarboven staat je dan ook meer bijdraagt in netto Euro's aan de gezamenlijke rekening...

Delen is leuk, maar alles delen vind ik wat dat betreft toch lastig en zolang het niet nodig is door tekorten bij een persoon zou ik het niet doen.

Daarnaast trekt iedereen het hier graag naar het extreme, Maatpak versus Zeeman, €500 versus €50 vrije bestedingsruimte. Maar als je al met ruime inkomens zit en dat beide partners kunnen aanschaffen wat ze nodig hebben of willen hebben.

Die opmerking is meer dan cru. Die opmerking is van de kippen af, en laat duidelijk zien dat er binnen de bewuste relatie geen sprake is van 'wij' en des te meer van 'ik en jij'.

Wanneer je elkaars levenspartner verkiest te zijn, of dat nu in een huwelijk is of onbeschreven, dan beslis je dingen sámen.
Als je vrouw geen carriéretijger wil zijn, en jij bent dat wel, dan heb je dat alsnog SAMEN beslist. In een gezonde relatie wordt er namelijk overlegt. Toen ik mijn huidige baan aannam 9 jaar geleden heb ik met mijn vrouw overlegd: 'gaan WE dit doen of niet? Ik ben vroeg weg en laat thuis, koken en het meeste van het huishouden zal op jouw neerkomen'.

Toen we kinderen kregen is mijn vrouw minder gaan werken. Van mij hoefde dat niet, ik had graag die extra financiële ruimte gehouden. Mijn vrouw is dus met mij in overleg gegaan: 'Ik wil eigenlijk minimaal twee dagen per week bij de kinderen zijn. Dat betekend xx euro minder te besteden elke maand, hebben we dat er voor over'. Beslissing SAMEN genomen. Zo hoort het in een relatie, en ik zou echt een grote gore lul zijn wanneer ik haar ooit zeg dat ze iets niet mag kopen omdat ze zelf de keuze heeft gemaakt minder te werken.

[timag]

quacktech schreef op woensdag 09 september 2015 @ 13:19:
Een volgende keer zou ik het anders doen:
- Een gezamenlijke rekening waar al het inkomen op wordt gestort
- Van deze rekening gaan dan alle vaste lasten af
- Beiden een eigen betaal- en spaarrekening waar het restant van de gezamenlijke rekening 50/50 op wordt verdeeld. Geen gedoe met "naar rato" etc, want je kiest ervoor om het samen te doen. Dus gewoon allebei de helft. Kies je ervoor om het uit te geven, prima, kies je ervoor om het te sparen ook prima. Ik zou het wel zo vast willen leggen dat, mochten we uit elkaar gaan, ieder zijn eigen potje mee kan nemen. Het is dan immers al 50/50 verdeeld.

Ik ben voor de tweede keer getrouwd en dit is bijna exact zoals wij het nu doen. Het laatste is geregeld d.m.v. huwelijksvoorwaarden hoewel we die (zoals ik hierboven ook heb beschreven) met name hebben om te zorgen dat we naar buiten toe in de meeste gevallen maar voor het deel van één van ons beiden kunnen worden aangesproken (zie voorbeelden hierboven en ook handig als één van ons tweeën nog eens voor zichzelf begint). Na eerdere ervaringen is dit de variant die het eerlijkst en het meest samen voelt èn ook rekening houdt met de harde zakelijke buitenwereld.

[Jheroun]

Mijn vriendin en ik hebben (al jaren) samen een huis (inmiddels wonen we in nummer twee) en wij hebben bij de eerste koop een samenlevingscontract afgesloten en het huis in op naam van beiden gekomen, voor een gelijk deel. Nou verdienen wij grofweg evenveel dus dat is wellicht een makkelijk geval.

Wat we toen we die contracten op aan het maken waren wel beiden hebben gedaan is de emotiekraan dichtdraaien. Een huis kopen is ook een zakelijke overeenkomst. Daar ga je geen zinnige dingen bij op papier zetten als je elkaar gek gaat zitten maken met van die "hou je wel van me" opmerkingen, zoals ook bij huwelijk (al dan niet in gemeenschap van goederen) regelmatig langskomt. Een contract sluit je met je hoofd, niet met je hart. Persoonlijk vind ik dit vooral van belang bij zaken als het eigendom van een huis of zaak, om te voorkomen dat de partner die ergens significant meer aan heeft bijgedragen met een probleem komt te zitten als een relatie over is (of ineens een eigen bedrijf kwijt is).

Besteedbaar inkomen vind ik wat anders. In onze omgeving zie ik ook wel eens dat mensen die al tijden samenzijn, en samenwonen, nog steeds drankjes van een eigen rekening betalen, of gaan rekenen als er in een restaurant betaald moet worden. Dat komt op mij vreemd over, je bent toch samen.

Onze inkomens komen op een en/of rekening binnen en we geven onszelf zakgeld, dat is voor ons allebei maandelijks hetzelfde bedrag, los van wie er meer geld verdient.

Het bovenstaande voorbeeld mist naar mijn mening wel een paar posten, maar wellicht zien jullie zaken als sparen voor vakanties, renovaties aan het huis en nieuwe meubelen etcetera ook als vaste last. Een situatie waarin het dak vervangen moet worden maar je discussie krijgt of jij je biergeldspaarpot of je vriendin haar schoenengeldspaarpot moet aanbreken wil je ook vermijden, lijkt me

[Lasteraar]

Lasteraar schreef op woensdag 09 september 2015 @ 15:15:
[...]


Was het maar zo dat mijn zaak zoveel waard is :-)
Nee , ik denk een 300k.. En de helft daarvan kan ik wel missen...

Kan ook wat meer zijn hoor. Of wat minder. Maar niet zoveel meer dat ik het niet kan dekken zeg maar :-)

[maartend]

Alles op 1 hoop, beiden wat zakgeld en verder gewoon lekker leven.
En als de relatie ooit klapt? Rugzak/tentje pakken en dag met het handje. Mag ze de hele ratseflats hebben.

[Gitarist]

Een kick van dit topic, omdat ik binnenkort ook in dit "schuitje" zit.
Er is een onderwerp wat in dit topic wel al een beetje voorbij is gekomen, maar waar ik nog wat meer van zou willen weten, ik hoop daarom dat een kick in dit geval is toegestaan.
_{Ik realiseer me dat mijn vraag misschien het beste beantwoord kan worden door een financieel planner of notaris, maar omdat ik me alvast een beetje wil inlezen leek GoT mij een mooie bron van kennis om mijn vraag hier tegen het licht te houden}

Situatieschets:
Ik heb 11 jaar geleden een huis gekocht (zelf), waarbij er na verkoop een vrij groot bedrag vrijkomt. Mijn huis is bijna verkocht.
Ik heb in die 11 jaar vrij zuinig geleefd en heb netjes aflossingen gedaan. Verder is het huis qua waarde min of meer gelijkgebleven, dus dat betaalt zich nu uit.

Mijn vriendin heeft enkele jaren bij me ingewoond en nu gaan we samen een huis kopen. We betalen de boodschappen een beetje over en weer, maar verder draagt mijn vriendin nu nog niet bij aan de kosten voor de hypotheek e.d. Dat is verder ook geen probleem, maar willen we in de nabije toekomst gaan veranderen (zie verder).

Het grote vrijgekomen bedrag gaat in het nieuwe huis geïnvesteerd worden, maar mede door negatieve ervaringen uit het verleden met een ex wil ik nu gaan vastleggen dat dat grote bedrag "van mij" blijft, in het geval de relatie stukloopt en het huis wellicht ooit verkocht moet worden.

Natuurlijk gaan we er niet van uit dat onze relatie stukloopt, maar ik zou het voor nu en de komende jaren niet "eerlijk" vinden als we alles, dus ook dat grote bedrag (waar ik jaren hard voor gewerkt heb) 50/50 zouden moeten verdelen bij een relatiebreuk.
Ik wil dus dat bedrag uitsluiten.

Mijn vraag is: moet dat via de notaris, of kan het wellicht ook onderhands (document met onze twee handtekeningen)?

Overigens zijn we niet getrouwd, hebben geen samenlevingscontract en dus ook (nog) geen fiscaal partner.

---
En om nog even op de echte inhoud van dit topic in te gaan:
Onze inkomensverhouding ligt op 60/40, daarom lijkt het ons het meest eerlijk als ik dan ook 60% van de lasten draag. We willen daarom alle gezamenlijke kosten + de kosten voor het huis van één gezamenlijke rekening af laten schrijven. Dus in tegenstelling tot nu gaan we dan wel samen de kosten betalen (vinden we eerlijk, aangezien mijn vriendin dan ook eigenaar is van het huis). Iedere maand maken we (conform onze inkomensverdeling) daar een bedrag naartoe over van onze eigen rekeningen.
Op die manier dragen we naar rato bij aan de gezamenlijke kosten en houden we allebei een klein beetje over voor onszelf voor leuke dingen die we individueel willen hebben.

[Voor 4% gewijzigd door Gitarist op 24-11-2016 17:06]

[spartacusNLD]

op dit moment ben ik aan het afstuderen en ik vraag me het zelfde af. Wat ik en mijn vriendin gaan doen als we gaan samenwonen is het volgende:

1. rekening op mijn naam
2. rekening op haar naam
3. en/of rekening

al mijn persoonlijke abbo's / aankopen gaan van 1 af, zo ook bij haar. Ieder maken we (automatisch) elke maand 50% van de vaste kosten over naar 3. Salaris van mij op 1 en dat van haar op 2.

Lijkt me een goede oplossing. Heb het hier een keer met mijn ouders over gehad en die konden er niet bij met hun hoofd. Daar komt gewoon alles op 1 rekening binnen en gaat alles van 1 rekening af.

En om echt op je vraag in te gaan:
geld (terug) vragen/eisen is heel moeilijk als het om familie / geliefde gaat...

dus naar ratio indelen zou mischien wel goed zijn maar is niet makkelijk.

[Voor 49% gewijzigd door spartacusNLD op 24-11-2016 17:17]

[GermanPivo]

spartacusNLD schreef op donderdag 24 november 2016 @ 17:10:
op dit moment ben ik aan het afstuderen en ik vraag me het zelfde af. Wat ik en mijn vriendin gaan doen als we gaan samenwonen is het volgende:

1. rekening op mijn naam
2. rekening op haar naam
3. en/of rekening

al mijn persoonlijke abbo's / aankopen gaan van 1 af, zo ook bij haar. Ieder maken we (automatisch) elke maand 50% van de vaste kosten over naar 3. Salaris van mij op 1 en dat van haar op 2.

Lijkt me een goede oplossing. Heb het hier een keer met mijn ouders over gehad en die konden er niet bij met hun hoofd. Daar komt gewoon alles op 1 rekening binnen en gaat alles van 1 rekening af.

Ik zou het ook op die manier doen. Me 3 kan je samen sparen voor vakanties en andere leuke/benodigde dingen. Met 1/2 houd je de mogelijkheid om zelf ook nog voor iets te sparen; kan je dingen kopen zonder dat je gezeur krijgt dat het gezamelijk geld is. Als jij een nieuwe pc wilt van 1000 kan je dat zonder gezeur doen, maar als je vriendin een tas wilt van 1000 hoef je ook niet te zeuren

[spartacusNLD]

GermanPivo schreef op donderdag 24 november 2016 @ 17:15:
[...]


Ik zou het ook op die manier doen. Me 3 kan je samen sparen voor vakanties en andere leuke/benodigde dingen. Met 1/2 houd je de mogelijkheid om zelf ook nog voor iets te sparen; kan je dingen kopen zonder dat je gezeur krijgt dat het gezamelijk geld is. Als jij een nieuwe pc wilt van 1000 kan je dat zonder gezeur doen, maar als je vriendin een tas wilt van 1000 hoef je ook niet te zeuren

precies onze redenatie ook.. ik hoor t veel te vaak op teamspeak.. ik wil een nieuwe gpu maar t mag niet van de vrouw

[Driek]

spartacusNLD schreef op donderdag 24 november 2016 @ 17:10:
op dit moment ben ik aan het afstuderen en ik vraag me het zelfde af. Wat ik en mijn vriendin gaan doen als we gaan samenwonen is het volgende:

1. rekening op mijn naam
2. rekening op haar naam
3. en/of rekening

al mijn persoonlijke abbo's / aankopen gaan van 1 af, zo ook bij haar. Ieder maken we (automatisch) elke maand 50% van de vaste kosten over naar 3. Salaris van mij op 1 en dat van haar op 2.

Lijkt me een goede oplossing. Heb het hier een keer met mijn ouders over gehad en die konden er niet bij met hun hoofd. Daar komt gewoon alles op 1 rekening binnen en gaat alles van 1 rekening af.

Ik zal in het begin waarschijnlijk meer verdienen (mijn startsalaris ligt hoger) maar zij zal op termijn toch meer gaan verdienen (WO opgeleid). Ik vind het onzin om naar ratio de kosten te gaan verdelen. Je hebt hard gewerkt voor je opleiding en inkomen (als het goed is) en daar mag je dan denk ik ook wel van profiteren

en nog het belangrijkste: geld (terug) vragen/eisen is heel moeilijk als het om familie / geliefde gaat...

Verdienen jullie allebei ongeveer evenveel?

Stel jij 2000 je vriendin 1000, en de de vaste kosten zijn 1500. Dan heb jij 1250 zakgeld per maand en je vriendin 250. Vindt je dat eerlijk?

[spartacusNLD]

Driek schreef op donderdag 24 november 2016 @ 17:16:
[...]

Verdienen jullie allebei ongeveer evenveel?

Stel jij 2000 je vriendin 1000, en de de vaste kosten zijn 1500. Dan heb jij 1250 zakgeld per maand en je vriendin 250. Vindt je dat eerlijk?

Jup. Gelukkig hebben we allebei t zelfde idee. Als je meer verdient dan heb je er ook iets voor gelaten en dan verdien je het om er van te profiteren. ik zal in t begin meer verdienen en dus wat meer overhouden maar omdat zij WO opgeleid is heeft zij een potentieel veel hoger eindsalaris..

en stel dat bovenstaande situatie voorkomt en ze wil iets graag.. dan ben je ook niet een man als je het dan ook niet voor der haalt of wel?

[Voor 23% gewijzigd door spartacusNLD op 24-11-2016 17:22]

[Koppensneller]

Ik en mijn vriendin gaan binnenkort ook samenwonen, en lopen tegen dezelfde dingen aan die hier al eens beschreven zijn: ik ben al een paar jaar aan het werk, zij is starter. We hebben overwogen om de gezamenlijke kosten 50/50 te doen (op een en/of rekening), maar dan komt het er op neer dat ik 4x zoveel kan sparen als zij. Misschien fair in de ogen van sommigen, maar met het idee in het achterhoofd dat we vooral sparen voor dingen om samen te doen (reizen bijvoorbeeld) leek dat ons geen goed idee.

Naar rato van inkomen meebetalen sloeg dan weer de andere kant uit, vooral omdat ik één grote kostenpost heb (auto) en zij niet. We zouden dan ongeveer evenveel kunnen sparen, ondanks mijn ruim hogere inkomen.

De oplossing was voor ons de tussenweg: 50% van de gezamenlijke kosten betalen we 50/50, en de andere helft naar rato. Dat wel met de afspraak dat we bij grote veranderingen in onze financiële situatie die beslissing opnieuw evalueren. Gelukkig hebben we allebei een vrij rationele (lees: zakelijke) maar redelijke instelling wat betreft de financiële kant van onze relatie

[XWB]

Koppensneller schreef op donderdag 24 november 2016 @ 17:50:
Gelukkig hebben we allebei een vrij rationele (lees: zakelijke) maar redelijke instelling wat betreft de financiële kant van onze relatie

Dat is bij veel mensen zo. Issue is pas wanneer koppels uit elkaar gaan, mensen veranderen dan en kunnen soms de gekste dingen doen. Het draait dan niet meer om "wij" maar om "ik".

[Bazziek]

Koppensneller schreef op donderdag 24 november 2016 @ 17:50:
Gelukkig hebben we allebei een vrij rationele (lees: zakelijke) maar redelijke instelling wat betreft de financiële kant van onze relatie

Wat is hier dan zakelijk aan? Wat is jouw zakelijk voordeel uit het gedeeltelijk betalen van haar kosten? Wat is haar financieel voordeel uit het samenwonen met jou in plaats van een goedkope woning delen met meerdere huisgenoten zodat zij haar lagere inkomsten minder hoeft aan te spreken voor een van haar primaire behoeften?

Uiteindelijk is een keuze als deze toch altijd gebaseerd op emotie en in hoeverre je dingen voor elkaar op wil geven?

[Koppensneller]

Bazziek schreef op donderdag 24 november 2016 @ 18:14:
[...]

Wat is hier dan zakelijk aan? Wat is jouw zakelijk voordeel uit het gedeeltelijk betalen van haar kosten? Wat is haar financieel voordeel uit het samenwonen met jou in plaats van een goedkope woning delen met meerdere huisgenoten zodat zij haar lagere inkomsten minder hoeft aan te spreken voor een van haar primaire behoeften?

Uiteindelijk is een keuze als deze toch altijd gebaseerd op emotie en in hoeverre je dingen voor elkaar op wil geven?

Met 'zakelijk' bedoel ik dat we nuchter met geldzaken omgaan en we de financiële kant los kunnen zien van de romantische. Dat we beiden onze keuzes vanuit twee kanten bekijken. Niet bezig met er zo veel mogelijk voor jezelf uithalen, en niet alles op een grote hoop ongeacht het inkomen. Redelijkheid dus.

XWB schreef op donderdag 24 november 2016 @ 18:04:
[...]


Dat is bij veel mensen zo. Issue is pas wanneer koppels uit elkaar gaan, mensen veranderen dan en kunnen soms de gekste dingen doen. Het draait dan niet meer om "wij" maar om "ik".

Tsja, dat kun je natuurlijk nooit voorspellen, maar ik schat zo in dat dat hier niet aan de orde is. Dan kun je zeggen dat je dat nooit van tevoren weet, maar ik denk (misschien naïef) dat ik dat kan inschatten. We onderkennen het risico wel, en dat is een van de redenen dat de 'alles op een hoop' oplossing ons niet aanstaat.

[Voor 26% gewijzigd door Koppensneller op 24-11-2016 18:34]

[Bazziek]

Koppensneller schreef op donderdag 24 november 2016 @ 18:30:
[...]


Met 'zakelijk' bedoel ik dat we nuchter met geldzaken omgaan en we de financiële kant los kunnen zien van de romantische. Dat we beiden onze keuzes vanuit twee kanten bekijken. Niet bezig met er zo veel mogelijk voor jezelf uithalen, en niet alles op een grote hoop ongeacht het inkomen. Redelijkheid dus.

Dat klinkt als het tegenovergestelde van zakelijk, maar wel zeer redelijk inderdaad. (Niet negatief bedoeld overigens.)

[Iblies]

www.nibud.nl
En dan langzaam doorspitten.

Zo zijn er zat dingen in mijn huis waar ik als man niet echt aan denk maar die wel worden aangeschaft en tijdig vervangen.

Die spullen zijn een keer benoemd en er wordt geld voor opzij gelegd.

Denk bijvoorbeeld aan lakens, hoezen, kussens, allerlei prullaria in de keuken, van de week een nieuw veegmatje gezien. Praktisch alles wat een huis een thuis maakt


Die kleine ogenschijnlijke onzinnige zaken kunnen opgeteld een flinke som zijn ten laste van een persoon en dat kan op een gegeven moment gaan steken.

[Rukapul]

Gitarist schreef op donderdag 24 november 2016 @ 17:05:
Een kick van dit topic, omdat ik binnenkort ook in dit "schuitje" zit.
Er is een onderwerp wat in dit topic wel al een beetje voorbij is gekomen, maar waar ik nog wat meer van zou willen weten, ik hoop daarom dat een kick in dit geval is toegestaan.
_{Ik realiseer me dat mijn vraag misschien het beste beantwoord kan worden door een financieel planner of notaris, maar omdat ik me alvast een beetje wil inlezen leek GoT mij een mooie bron van kennis om mijn vraag hier tegen het licht te houden}

Situatieschets:
Ik heb 11 jaar geleden een huis gekocht (zelf), waarbij er na verkoop een vrij groot bedrag vrijkomt. Mijn huis is bijna verkocht.
Ik heb in die 11 jaar vrij zuinig geleefd en heb netjes aflossingen gedaan. Verder is het huis qua waarde min of meer gelijkgebleven, dus dat betaalt zich nu uit.

Mijn vriendin heeft enkele jaren bij me ingewoond en nu gaan we samen een huis kopen. We betalen de boodschappen een beetje over en weer, maar verder draagt mijn vriendin nu nog niet bij aan de kosten voor de hypotheek e.d. Dat is verder ook geen probleem, maar willen we in de nabije toekomst gaan veranderen (zie verder).

Het grote vrijgekomen bedrag gaat in het nieuwe huis geïnvesteerd worden, maar mede door negatieve ervaringen uit het verleden met een ex wil ik nu gaan vastleggen dat dat grote bedrag "van mij" blijft, in het geval de relatie stukloopt en het huis wellicht ooit verkocht moet worden.

Natuurlijk gaan we er niet van uit dat onze relatie stukloopt, maar ik zou het voor nu en de komende jaren niet "eerlijk" vinden als we alles, dus ook dat grote bedrag (waar ik jaren hard voor gewerkt heb) 50/50 zouden moeten verdelen bij een relatiebreuk.
Ik wil dus dat bedrag uitsluiten.

Mijn vraag is: moet dat via de notaris, of kan het wellicht ook onderhands (document met onze twee handtekeningen)?

Overigens zijn we niet getrouwd, hebben geen samenlevingscontract en dus ook (nog) geen fiscaal partner.

---
En om nog even op de echte inhoud van dit topic in te gaan:
Onze inkomensverhouding ligt op 60/40, daarom lijkt het ons het meest eerlijk als ik dan ook 60% van de lasten draag. We willen daarom alle gezamenlijke kosten + de kosten voor het huis van één gezamenlijke rekening af laten schrijven. Dus in tegenstelling tot nu gaan we dan wel samen de kosten betalen (vinden we eerlijk, aangezien mijn vriendin dan ook eigenaar is van het huis). Iedere maand maken we (conform onze inkomensverdeling) daar een bedrag naartoe over van onze eigen rekeningen.
Op die manier dragen we naar rato bij aan de gezamenlijke kosten en houden we allebei een klein beetje over voor onszelf voor leuke dingen die we individueel willen hebben.

Bedenk goed dat je je partner mogelijk financieel opsluit in de relatie als je zelf een fors bedrag in het huis steekt. Dit treedt met name op als het huis met verlies verkocht wordt en de ene partner aan de andere partner een schuld heeft.

[Salandur]

Gitarist schreef op donderdag 24 november 2016 @ 17:05:
Een kick van dit topic, omdat ik binnenkort ook in dit "schuitje" zit.
Er is een onderwerp wat in dit topic wel al een beetje voorbij is gekomen, maar waar ik nog wat meer van zou willen weten, ik hoop daarom dat een kick in dit geval is toegestaan.
_{Ik realiseer me dat mijn vraag misschien het beste beantwoord kan worden door een financieel planner of notaris, maar omdat ik me alvast een beetje wil inlezen leek GoT mij een mooie bron van kennis om mijn vraag hier tegen het licht te houden}

Situatieschets:
Ik heb 11 jaar geleden een huis gekocht (zelf), waarbij er na verkoop een vrij groot bedrag vrijkomt. Mijn huis is bijna verkocht.
Ik heb in die 11 jaar vrij zuinig geleefd en heb netjes aflossingen gedaan. Verder is het huis qua waarde min of meer gelijkgebleven, dus dat betaalt zich nu uit.

Mijn vriendin heeft enkele jaren bij me ingewoond en nu gaan we samen een huis kopen. We betalen de boodschappen een beetje over en weer, maar verder draagt mijn vriendin nu nog niet bij aan de kosten voor de hypotheek e.d. Dat is verder ook geen probleem, maar willen we in de nabije toekomst gaan veranderen (zie verder).

Het grote vrijgekomen bedrag gaat in het nieuwe huis geïnvesteerd worden, maar mede door negatieve ervaringen uit het verleden met een ex wil ik nu gaan vastleggen dat dat grote bedrag "van mij" blijft, in het geval de relatie stukloopt en het huis wellicht ooit verkocht moet worden.

Natuurlijk gaan we er niet van uit dat onze relatie stukloopt, maar ik zou het voor nu en de komende jaren niet "eerlijk" vinden als we alles, dus ook dat grote bedrag (waar ik jaren hard voor gewerkt heb) 50/50 zouden moeten verdelen bij een relatiebreuk.
Ik wil dus dat bedrag uitsluiten.

Mijn vraag is: moet dat via de notaris, of kan het wellicht ook onderhands (document met onze twee handtekeningen)?

Overigens zijn we niet getrouwd, hebben geen samenlevingscontract en dus ook (nog) geen fiscaal partner.

---
En om nog even op de echte inhoud van dit topic in te gaan:
Onze inkomensverhouding ligt op 60/40, daarom lijkt het ons het meest eerlijk als ik dan ook 60% van de lasten draag. We willen daarom alle gezamenlijke kosten + de kosten voor het huis van één gezamenlijke rekening af laten schrijven. Dus in tegenstelling tot nu gaan we dan wel samen de kosten betalen (vinden we eerlijk, aangezien mijn vriendin dan ook eigenaar is van het huis). Iedere maand maken we (conform onze inkomensverdeling) daar een bedrag naartoe over van onze eigen rekeningen.
Op die manier dragen we naar rato bij aan de gezamenlijke kosten en houden we allebei een klein beetje over voor onszelf voor leuke dingen die we individueel willen hebben.

Ik zou de dagelijkse kosten ook verdelen naar inkomsten, dus 60/40.

Qua financiering van het huis ligt het lastiger. Omdat je vanuit je eigen financien een grote bijdrage levert in de aanschafkosten van de woning, zou ik dat meenemen in de verdeling in het kadaster. Als jouw bijdrage 40% is, verdeel de overige 60% eerlijk tussen beiden. Dan heb jij 70% eigendom en je vriendin 30%.
Overigens zou ik bij notaris wel een samenlevingscontract opstellen, zodat jij of je vriendin in de woning kan blijven wonen mocht 1 van jullie er niet meer zijn. Anders gaat het eigendom van de woning over op de betreffende ouders...

[k995]

Hier is alles bij elkaar en voor grotere kosten word er eens over gesproken voor de kleinere (tot 100euro) doen we gewoon wat we willen.

Beide hebben we een 'budget' voor hobbies.


Aan mensen die alles becijferen is er dan geen discussie als iemand meer doet in het huishouden? Bedoel als je zo alles gaat tellen komt er dan daar geen discussie?

Bedoel hoe "eerlijk" is het als iemand op zijn werk het dubbele verdient en het geld ervan heeft en dan thuis amper iets doet?

[Ruben0s]

Per 1 januari komt alles bij ons binnen op 1 rekening. Vanuit deze rekening worden de vaste lasten en gezamenlijke uitjes en dergelijke betaald. Daarnaast houden mijn vriendin en ik een aparte rekening waar een soort van "zakgeld" op wordt gestort (beide evenveel), waar je mee mag doen wat je wil.

Ik heb een beter salaris dan mijn vriendin, maar heb er totaal geen probleem mee om het te delen.

[LennG]

Salandur schreef op donderdag 24 november 2016 @ 19:16:
[...]

Ik zou de dagelijkse kosten ook verdelen naar inkomsten, dus 60/40.

Qua financiering van het huis ligt het lastiger. Omdat je vanuit je eigen financien een grote bijdrage levert in de aanschafkosten van de woning, zou ik dat meenemen in de verdeling in het kadaster. Als jouw bijdrage 40% is, verdeel de overige 60% eerlijk tussen beiden. Dan heb jij 70% eigendom en je vriendin 30%.
Overigens zou ik bij notaris wel een samenlevingscontract opstellen, zodat jij of je vriendin in de woning kan blijven wonen mocht 1 van jullie er niet meer zijn. Anders gaat het eigendom van de woning over op de betreffende ouders...

Het lijkt me dat je dit niet zozeer moet regelen in de verdeling van het eigendom van het huis, maar in de verdeling van de schuld.
Als jullie een huis willen kopen voor € 200.000 en jij brengt € 40.000 mee zal bij aanvang de hypothecaire financiering € 160.000 bedragen.
Daarbij wil je afspreken dat bij het verdelen van deze schuld € 60.000 schuld Gitarist is en € 100.000 schuld partner. Dit even los van hoofdelijke aansprakelijkheidsissues.

Wel even IANAL

Wat betreft de verdeling van de woonlasten, dit hangt geheel af waarbij jullie je prettig voelen.
De een kiest ervoor te verdelen naar rato van inkomen (bijvoorbeeld o.b.v. netto salaris).
De ander vind het prettig de lasten gewoon 50/50 te verdelen.
Met het verdelen naar rato van inkomen sorteer je voor op de gevolgen van aanzienlijke wijzigingen in inkomen (kinderen, verlies baan, arbeidsongeschiktheid).
Het gevolg is wel dat er een soort nivelleringseffect optreed bij bijvoorbeeld inkomensstijgingen.

[Voor 49% gewijzigd door LennG op 24-11-2016 23:09]

[Galactic]

Wij hebben huis wat 50/50 is. Verder heb ik alleen een appartement in eigendom. We maken alletwee evenveel over naar de gemeenschappelijke pot. Verder is alles apart. Daar voelen we ons alletwee goed bij.

Zij heeft gekozen voor een leuke baan die weinig verdient, wetende dat ze die lang zal "moeten" blijven doen. Ik heb gekozen voor een zware baan die veel verdient, mijn doel is dan ook om niet al te lang te werken Dit hebben we beiden gewoon zelf bepaald in samenspraak, en dat werkt voor ons heel goed.

Het hebben van je eigen pot is praktisch en gemakkelijk. Hobby aankopen dienen niet per se te worden overlegd enz... Ook kan ik zelf investeren en op de beurs beleggen, iets waar mijn vriendin van huiverd zeker aangezien ik nogal speculatief ben ingesteld.

Wij zijn 2 handen op een buik, de kans van scheiden is nihil tot onbestaande. Voor ons is dat een goed system, wat een ander er van denkt interesseerd ons geen ene moer.

[Divak]

Je hebt een relatie, woont samen, gaat misschien later trouwen, dan komen er ook nog kids bij kijken… maar… jullie hebben dan nog wel allebei een apart spaarpotje. Dat is in mijn ogen behoorlijke waanzin. Wat denken jullie daar mee te bereiken? Dat jij van je spaargeld (bijvoorbeeld) wel een dure hobby kan onderhouden maar je vriendin niet? Of dat jij wel een dure broek kan kopen en je vriendin niet? Dan mag je jezelf echt wel eens achter de oren krabben.

Een huishouden heb je samen, ongeacht hoeveel je verdient of hoelang je werkt. Als vrouwlief iets minder werkt zorgt ze dat ze zich op andere manieren goed inzet voor het gezin/huishouden en dat betaalt zich niet uit in meer of minder geld.

Toen ik 18 was dacht ik er misschien over bij mijn vriendinnetjes, maar als je eenmaal iets serieus hebt en gaat samenwonen is toch niet meer acceptabel? Hangt natuurlijk ook af van hoe jullie de situatie bekijken, en of jullie misschien ook al praten over 'wat als'. Ik heb een tijd in het buitenland gewerkt en in welk land dan ook denkt iedereen er net zo over.. Dit naar eigen vermogen inleggen in je huishouden is volgens mij echt iets typisch voor ons gierige Nederlanders

Met vrienden heb ik hier ook zoveel discussies over, het is ook alsof ze vriendengroep wel netjes naar rato 50/50 is verdeeld met de voor- en tegenstanders van het op 'een hoop gooien'.

[Voor 10% gewijzigd door Divak op 25-11-2016 09:13]

[ybos]

Vraag me altijd af hoe ver men doorgaat.
Stel het voorbeeld van hierboven, 1 van de 2 heeft flinke spaarpot, kan me prima voorstellen dat dit apart beschreven word, zeker ivm slechte ervaringen vanuit verleden door die persoon.
Maar: 40k wordt in een huis gepompt en dus flink lagere hypotheek. So far so good.
Dan wil men kosten naar rato verdelen terwijl salaris 60/40 is. Verschil is al niet dusdanig (vind ik) dat ik dat zou doen. Maar als je hier al naar kijkt, zou zij dan juist niet meer moeten betalen? Want door de spaarpot van 40k, val je weer in lagere risicoklasse hypotheek, en dus flink minder rentelasten, door inbreng van hem. Dus eigelijk moeten de kosten dan maar 50/50 omdat zij toch al (door zijn spaarpot) minder rente betaald.



*recept voor einde relatie

[w3rd]

Wij verdelen de kosten naar rato van inkomen wat 70/30 zou zijn.
Huis op mijn naam dus vriendin betaalt enkel mee aan rente (zien we als 'huur' en derhalve gezamenlijk deel).

Verder leggen we beiden maandelijks naar rato een bedrag in op de gezamenlijke rekening voor de gedeelde vaste lasten zoals GWL, verzekeringen, internet, boodschappen, etc.
Leggen ook beiden in op gezamenlijke spaarrekening, dit is in de praktijk wel 50/50.
Daarnaast hebben we beiden onze eigen rekening waar we de eigen kosten van betalen zoals kleding, telefoon, ziektekosten, etc.
Ook houden we er een eigen spaarrekening op na. E.e.a. is afgesproken in een samenlevingscontract en om elkaar goed achter te laten testamenten.
Inboedel is 50/50, daar houden we geen lijst op na van 'wie wat betaald heeft'; dat boeit ons echt niet.

Op papier is dit denk ik het meest zuiver in onze situatie.
Is alles in de praktijk zo strak geregeld? Nee, het is meer één hoop.
We letten er echt niet op wie wat betaald, zolang we het beiden goed hebben (en dus niet de een een dure hobby en de ander niet) is het prima

[Jrz]

Lui merk dat bijna niemand een relatie heeft met iemand anders die een totaal ander leven had:
Studenten leven / vakantie vs werken om eerder klaar te zijn
Opgroeien rijk/normaal vs arm
Ander bestedingspatroon
Spaargeld vs geen geld maar veel uitgegeven

Maandelijkse kosten 50/50 of eventueel deels naar ratio ok. Maar alles op een hoop? Lijkt mij een recept voor ellende. Krijg je dan ook 10jaar van je leven terug ervoor?

[King of Snake]

Interessant topic. Mijn vriendin en ik zijn beiden zzp-er/freelancer en verdienen momenteel ongeveer gelijk. We maken allebei maandelijks hetzelfde bedrag over naar een gezamelijke rekening vanwaaruit de vaste lasten en gezamelijke uitgaven betaald worden, van hypotheek tot vakantie, boodschappen en cadeautjes. De rest van wat we verdienen houden we zelf op eigen spaar- en betaalrekeningen. Dit voelt op dit moment het beste, zo kunnen we beiden gewoon dingen kopen van ons "eigen" geld zonder dat we iets hoeven te verantwoorden naar de ander (hoewel we geen van beiden nou echt vaak dure dingen voor onszelf kopen).

Het is wel de vraag is of dit nog logisch is als er kinderen zouden komen en 1 van ons tweeën ineens minder gaat verdienen. Ik kan me voorstellen dat een andere opzet dan handiger is.

[Divak]

Jrz schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 09:41:
Maandelijkse kosten 50/50 of eventueel deels naar ratio ok. Maar alles op een hoop? Lijkt mij een recept voor ellende. Krijg je dan ook 10jaar van je leven terug ervoor?

Welke ellende ben je dan bang voor? Als je naar rato de lasten betaalt en/of de lasten 50/50 deelt geeft eigenlijk al aan dat je je relatie zelf niet eens serieus neemt. Dan hou je juist al rekening met ellende, en/of eigen je jezelf meer geld toe omdat jij toevallig meer verdient dan je vrouw.

Mijn vriendin heeft ook gewerkt in het buitenland, toen verdienden we allebei goed. Daarna is ze in Nederland een master gaan studeren zonder baan (dat kost dan weer een hoop geld en ze verdient niets), en op dit moment is ze nog werkzoekend. Je kiest er samen voor om bepaalde keuzes te maken en nu betekent het dat ik al een jaar lang alle kosten betaal. Hierdoor sparen we geen 2000 euro in de maand meer en is het allemaal wat krapper, maar dat is iets wat je samen doet. Zodra ze weer een goede baan krijgt blijft het nog steeds één hoop, en betekent het gewoon dat we samen meer te besteden hebben dan voorheen. En zo ook als zij ooit meer verdient dan ik, of minder gaat werken omdat er kinderen komen, of ik kies ervoor om een andere baan te nemen die veel minder verdient.. Dat overleg je allemaal.

Om nu je eigen potje te houden zodat je niet hoeft te overleggen als je eens iets wilt kopen vind ik echt onzin. Alsof je anders wel opeens ruzie zal krijgen als je een nieuwe PC wilt kopen. Of ben je dan bang voor ruzie als vrouwlief een paar dure schoenen op het oog heeft? Living together, maar toch apart. Weer een nieuwe vorm van een lat-relatie.

[Voor 6% gewijzigd door Divak op 25-11-2016 10:15]

[finsdefis]

Divak schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 10:11:
[...]
Welke ellende ben je dan bang voor? Als je naar rato de lasten betaalt en/of de lasten 50/50 deelt geeft eigenlijk al aan dat je je relatie zelf niet eens serieus neemt. Dan hou je juist al rekening met ellende, en/of eigen je jezelf meer geld toe omdat jij toevallig meer verdient dan je vrouw.

Als je het zo interpreteert wordt het inderdaad een self-fulfilling prophecy. Maar er zijn ook mensen die dat kunnen scheiden van de emotionele aspecten. En het kan natuurlijk ook zo zijn dat jij niet 'toevallig' meer verdient, maar daar bewust voor kiest, juist zodat je de overuren in je eigen dure hobby kan stoppen.

Onderschat niet hoeveel goede relaties stranden, terwijl mensen nooit nagedacht hebben of rekening gehouden hebben met een scheiding omdat men er toch wel vanuit ging dat men eeuwig van elkaar zou blijven houden en/of trouw zou blijven.

Mijn vriendin heeft ook gewerkt in het buitenland, toen verdienden we allebei goed. Daarna is ze in Nederland een master gaan studeren zonder baan (dat kost dan weer een hoop geld en ze verdient niets), en op dit moment is ze nog werkzoekend. Je kiest er samen voor om bepaalde keuzes te maken en nu betekent het dat ik al een jaar lang alle kosten betaal. Hierdoor sparen we geen 2000 euro in de maand meer en is het allemaal wat krapper, maar dat is iets wat je samen doet. Zodra ze weer een goede baan krijgt blijft het nog steeds één hoop, en betekent het gewoon dat we samen meer te besteden hebben dan voorheen. En zo ook als zij ooit meer verdient dan ik, of minder gaat werken omdat er kinderen komen, of ik kies ervoor om een andere baan te nemen die veel minder verdient.. Dat overleg je allemaal.

Een weloverwogen beslissing die niemand je kwalijk zal nemen. Maar het draait juist om dat overleg wat je noemt. Dát is toch het belangrijkste, en niet wat eruit rolt? Als je samen overlegt en dan tot een 50/50 verdeling komt met eigen spaarpotje, is dat toch ook prima? Dat het niet strookt met jouw ideaalplaatje is dan weer wat anders, iedereen heeft daar een eigen visie op.

Om nu je eigen potje te houden zodat je niet hoeft te overleggen als je eens iets wilt kopen vind ik echt onzin. Alsof je anders wel opeens ruzie zal krijgen als je een nieuwe PC wilt kopen. Of ben je dan bang voor ruzie als vrouwlief een paar dure schoenen op het oog heeft? Living together, maar toch apart. Weer een nieuwe vorm van een lat-relatie.

Dat is wel erg overtrokken. Je kan het ook anders zien. Je houdt een eigen potje apart voor je dure hobby, zoals bijvoorbeeld een motor. Stel er komt een flink dure onderhoudsbeurt aan, dan hoeft het gezamenlijk vermogen niet te lijden onder de keuze voor een dure hobby.

Overigens is dat weer wat anders dan een enorme discrepantie in besteedbaar inkomen (een motor vs. amper nieuwe kleren kunnen kopen bijv.). Net zoals de maatschappij nivelleert vind ik dat ook wel normaal in een relatie. De manier waarop en de mate waarin je dat doet is toch echt afhankelijk van de relatie. Daar is geen 'goed' of 'slecht' in, zolang je het maar (duidelijk) afspreekt en overlegt.

[Marzman]

Ik vind dat alles wat je opbouwt tijdens de relatie van de partners samen is. De een verdient misschien meer maar de ander werkt niet minder hard, en zet zich niet minder in. Misschien doet die meer onbetaald werk voor het huishouden, misschien is die even gestopt met werken om voor het gezin te zorgen (dan heb je daarna een lager salaris, lager punt in je carierre als je zo'n tijger bent).

60/40. Eet je dan ook 60 procent van de boodschappen op, en gebruik je 60 procent van het huis, en doe je 60 procent van de huishoudelijke klusjes? Dat zou wel eerlijk zijn want de ander heeft het huis maar voor 40 procent. Je rijdt dan ook 60 procent van de benzine van de auto op, je gaat drie weken op vakantie en de partner maar 2 en je zorgt voor 60 procent van de kinderen.

Als je een bedrijf opbouwt tijdens een relatie (voorbeeld hierboven) is het zuur als je dat na de relatie moet verkopen maar misschien heb je dat op kunnen bouwen omdat de partner voor 80 procent het huishouden deed, voor de kinderen zorgde etc. Natuurlijk zijn er uitzondering, bijvoorbeeld als je relatie net begint en je al veel meer bezit hebt (student als extreme voorbeeld), maar zelfs die grote verschillen zijn niet meer zo groot als je daarna een relatie samen hebt voor 30 jaar. Wel moet je dan wat beter opletten natuurlijk (ain't sayin she a golddigger).

[Divak]

finsdefis schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 10:21:
[...]

Een weloverwogen beslissing die niemand je kwalijk zal nemen. Maar het draait juist om dat overleg wat je noemt. Dát is toch het belangrijkste, en niet wat eruit rolt? Als je samen overlegt en dan tot een 50/50 verdeling komt met eigen spaarpotje, is dat toch ook prima? Dat het niet strookt met jouw ideaalplaatje is dan weer wat anders, iedereen heeft daar een eigen visie op.

Helemaal mee eens, iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt!

Dat is wel erg overtrokken. Je kan het ook anders zien. Je houdt een eigen potje apart voor je dure hobby, zoals bijvoorbeeld een motor. Stel er komt een flink dure onderhoudsbeurt aan, dan hoeft het gezamenlijk vermogen niet te lijden onder de keuze voor een dure hobby. [...] Daar is geen 'goed' of 'slecht' in, zolang je het maar (duidelijk) afspreekt en overlegt.

Maar, die dure hobby heb je toch hoe dan ook? Ik heb ook een motor, om even in hetzelfde straatje te blijven. Dat kost dan inderdaad wat geld van het gezamenlijk vermogen, maar wat voor verschil had het gemaakt als ik wél een apart potje had gehad? Dan had die grote beurt nog steeds € 550 gekost, alleen komt het dan uit een ander potje.

De enige die dan benadeeld wordt is je vriendin, die bijvoorbeeld iets wil kopen maar haar eigen spaarpotje is niet toereikend genoeg. En dat terwijl je op dat moment zelf wel genoeg op je rekening hebt staan. Vind je dat niet cru? Zeg je haar dan dat ze maar gewoon even door moet sparen of betaal je dan wel mee?

Is het trouwens niet zo dat je bij een scheiding sowieso alles moet verdelen, of je nou een apart potje hebt of niet? Maar aan de andere kant gaat dat natuurlijk wel uit van een getrouwd stel.

[Yoicaa]

Het gaat hier veel over inkomensverschil tussen partners, maar wat ik vooral mis bij veel post (niet alle!!) is de inbreng van de partner die niet/minder werkt; schoonmaken, boodschappen, kinderen brengen/ophalen, eten koken etc.
Als je alles echt financieel eerlijk wil spelen zou je partner moet 'betalen' voor de taken die er rond het huis gebeuren. Dit kan je o.a. doen door een 60/40 verdeling vast te leggen terwijl het inkomensverschil eigenlijk 80/20 is.

Verder lees ik veel verschillende mening hier. Uiteindelijk is er maar 1 ding belangrijk, wat werkt ervoor je eigen relatie.

Bij ons is het heel simpel, alles samen. We hebben een gezamelijk rekeningen voor de dagelijkse boodschappen. De vaste lasten hebben we verdeeld over onze eigen rekening waar de salarissen op binnenkomen. Zij vult de gezamelijk rekening aan, betaald de hypotheek, GWL en kinderdagopvang en ontvangt verlopige teruggave/kinderopvangtoeslag. Ik betaal de verzekeringen (zorg, huis, auto),gemeente/waterschapbelastingen, auto, meeste abbo's en overmaken naar onze reserveringen/spaarrekening/beleggingen. Eens in de zoveel tijd veranderen we de verdeling als er een grote wijzing is mbt kosten of inkomen.

TLDR: Gewoon doen waar jullie allebei goed bij voelen.

[HuHu]

Divak schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 09:11:
Je hebt een relatie, woont samen, gaat misschien later trouwen, dan komen er ook nog kids bij kijken… maar… jullie hebben dan nog wel allebei een apart spaarpotje. Dat is in mijn ogen behoorlijke waanzin. Wat denken jullie daar mee te bereiken? Dat jij van je spaargeld (bijvoorbeeld) wel een dure hobby kan onderhouden maar je vriendin niet? Of dat jij wel een dure broek kan kopen en je vriendin niet? Dan mag je jezelf echt wel eens achter de oren krabben.

Een huishouden heb je samen, ongeacht hoeveel je verdient of hoelang je werkt. Als vrouwlief iets minder werkt zorgt ze dat ze zich op andere manieren goed inzet voor het gezin/huishouden en dat betaalt zich niet uit in meer of minder geld.

Toen ik 18 was dacht ik er misschien over bij mijn vriendinnetjes, maar als je eenmaal iets serieus hebt en gaat samenwonen is toch niet meer acceptabel? Hangt natuurlijk ook af van hoe jullie de situatie bekijken, en of jullie misschien ook al praten over 'wat als'. Ik heb een tijd in het buitenland gewerkt en in welk land dan ook denkt iedereen er net zo over.. Dit naar eigen vermogen inleggen in je huishouden is volgens mij echt iets typisch voor ons gierige Nederlanders

Met vrienden heb ik hier ook zoveel discussies over, het is ook alsof ze vriendengroep wel netjes naar rato 50/50 is verdeeld met de voor- en tegenstanders van het op 'een hoop gooien'.

Ik snap wel dat je discussies krijgt, als je de mening van andere mensen bestempelt als "behoorlijke waanzin", "niet meer acceptabel" en "gierig".

[Divak]

Ik bekrachtig mijn mening en noem het 'in mijn ogen waanzin'.. Wat er verder mis is met iets niet acceptabel vinden en het omschrijven van het stereotype Nederlanders als gierige mensen is mij een raadsel. Maargoed.

Ik heb het in het topic al een aantal keer aangehaald maar nog niemand heeft mij kunnen uitleggen hoe hij/zij met de situatie omgaat als in de praktijk je vriendin dus iets wilt kopen waar zij het geld niet voor heeft, maar jij wel. Of als jullie op een vakantie willen waarbij het gezamenlijke potje niet toereikend is maar je persoonlijk nog wel een zak geld hebt liggen.

Hoe los je dat op? Leg je het dan toch wel bij vanuit je eigen potje om toch op vakantie te gaan of om toch je vriendin iets te gunnen? Dan ben ik vooral erg benieuwd als je nee zegt, en haar dus vertelt dat ze zelf maar even nog lekker door moet sparen en dat ze niet aan je geld mag komen. Ik kan mij niet voorstellen dat dit (ondanks de afspraken) niet zonder spanningen verloopt.

[ScoTtix]

Een van de redenen voor mij om niet alles op een hoop te gooien is om het een beetje spannend te houden.

Wij vinden het leuk om elkaar mee uit eten te nemen, cadeautjes te kopen voor elkaar, etc. In theorie kan dit net zo goed van de grote hoop komen aangezien we er allebei evenveel aan uitgeven, echter is dan de spanning er wel een beetje vanaf... He schat, zag net dat je 100 euro hebt uitgegeven bij de kookwinkel... Ja dat was een cadeautje voor je over 3 weken...

Hoe gaan jullie hier mee om als je alles op een hoop gooit?

[Grolsch]

Toen wij gingen samenwonen (2007) hebben wij een ratio "bepaald". (iets van 60/40 denk ik).

Wel samen een huis gekocht en 50/50 laten beschrijven, mijn vriendin had nog meer spaargeld als ik.

Dat ging heel goed, 1 gezamenlijke rekening + 1 gezamenlijke spaarrekening waar we elke maand naar rato geld op storten.

Ik kon dan inderdaad meer sparen, maar ik had (en heb ) wel een duurdere levensstandaard (cafébezoek / motoren) dus mijn vriendin hield nog meer geld over als ik.

Sinds 2012 zijn we getrouwd (op huwelijkse voorwaarden omdat ik een bedrijf (BV) bezit met een redelijk eigen vermogen welke vooral in bakstenen/vastgoed zit en tot mij is gekomen d.m.v. mijn familie) en sindsdien alles (privé) op 1 berg. Sinds 2014 ook kinderen en mijn vrouw is minder gaan werken.

Zowel ik als mijn vrouw hebben eigenlijk geen "minimaal overleg bedrag" en we hebben nooit geen gezeur over geld.

ScoTtix schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 15:03:
Een van de redenen voor mij om niet alles op een hoop te gooien is om het een beetje spannend te houden.

Wij vinden het leuk om elkaar mee uit eten te nemen, cadeautjes te kopen voor elkaar, etc. In theorie kan dit net zo goed van de grote hoop komen aangezien we er allebei evenveel aan uitgeven, echter is dan de spanning er wel een beetje vanaf... He schat, zag net dat je 100 euro hebt uitgegeven bij de kookwinkel... Ja dat was een cadeautje voor je over 3 weken...

Hoe gaan jullie hier mee om als je alles op een hoop gooit?

Ik heb ook wel eens inkomsten die niet via de bank binnenkomen, dus dat wil heel goed.

Verder hebben we alle 2 nog onze eigen rekeningen waar mijn vrouw niet op kan kijken. Er gebeurt niet veel op die rekeningen, maar wel "handig" voor verrassingen

[Voor 33% gewijzigd door Grolsch op 25-11-2016 15:09]

[Marzman]

ScoTtix schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 15:03:
Een van de redenen voor mij om niet alles op een hoop te gooien is om het een beetje spannend te houden.

Wij vinden het leuk om elkaar mee uit eten te nemen, cadeautjes te kopen voor elkaar, etc. In theorie kan dit net zo goed van de grote hoop komen aangezien we er allebei evenveel aan uitgeven, echter is dan de spanning er wel een beetje vanaf... He schat, zag net dat je 100 euro hebt uitgegeven bij de kookwinkel... Ja dat was een cadeautje voor je over 3 weken...

Hoe gaan jullie hier mee om als je alles op een hoop gooit?

Dat zie ik niet. Mijn vrouw heeft haar rekening, ik heb de mijne en we vertrouwen elkaar (al kunnen we gewoon op elkaars rekeningen kijken. Net als dat we in elkaars mail kunnen kijken enzo. Het is wel gescheiden, maar niet geheim). Als er te veel geld op de rekeningen staat komt dat op een spaarrekening van ons beiden en als we in een winkel staan betaald een van ons beiden (het is niet zo boeiend of je betaald met een euro uit je linkerzak of uit je rechterzak toch?)

[HuHu]

Divak schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 14:50:
Ik bekrachtig mijn mening en noem het 'in mijn ogen waanzin'.. Wat er verder mis is met iets niet acceptabel vinden en het omschrijven van het stereotype Nederlanders als gierige mensen is mij een raadsel. Maargoed.

Ik heb het in het topic al een aantal keer aangehaald maar nog niemand heeft mij kunnen uitleggen hoe hij/zij met de situatie omgaat als in de praktijk je vriendin dus iets wilt kopen waar zij het geld niet voor heeft, maar jij wel.

Die situatie komt niet voor, we gaan beiden verstandig met geld om en hebben een toereikende individuele spaarpot. Onze individuele wensen zijn niet groter dan onze individuele inkomens.

Dat is op dit moment. Onze relatie is niet onherstelbaar vastgelegd. Mocht de situatie veranderen waarbij één iemand fors minder gaat werken (arbeidsongeschikt, ontslag, kinderen), dan is dat bijvoorbeeld een moment om te her-evalueren.

Of als jullie op een vakantie willen waarbij het gezamenlijke potje niet toereikend is maar je persoonlijk nog wel een zak geld hebt liggen.

Dan storten we beiden geld bij in de gezamenlijke pot.

Hoe los je dat op? Leg je het dan toch wel bij vanuit je eigen potje om toch op vakantie te gaan of om toch je vriendin iets te gunnen? Dan ben ik vooral erg benieuwd als je nee zegt, en haar dus vertelt dat ze zelf maar even nog lekker door moet sparen en dat ze niet aan je geld mag komen. Ik kan mij niet voorstellen dat dit (ondanks de afspraken) niet zonder spanningen verloopt.

Het hebben van een eigen rekening staat niet gelijk aan het niet willen betalen voor een ander. Overigens zou de een niet op vakantie gaan zonder de ander, dus met "nee" zeggen heb je ook jezelf.

Gescheiden bankrekeningen betekend niet dat je als compleet gescheiden personen door het leven gaat.

Het betekend wel dat je een flink percentage van je eigen inkomen ook volledig naar eigen wens kunt besteden. Maar je zult ook begrijpen dat als ik m'n "eigen geld" aan drank, drugs en hoeren uitgeef; ik me nog steeds kan verantwoorden bij m'n partner.

[IceStorm]

Divak schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 14:50:
Ik heb het in het topic al een aantal keer aangehaald maar nog niemand heeft mij kunnen uitleggen hoe hij/zij met de situatie omgaat als in de praktijk je vriendin dus iets wilt kopen waar zij het geld niet voor heeft, maar jij wel.

Heel bot gezegd heeft mijn vriendin dan pech (of andersom natuurlijk). Maar gelukkig zijn wij beide in staat om redelijk verstandig met geld om te gaan en komt die situatie niet voor. En het scheelt dat wij beiden geen onaardig inkomen hebben.
Persoonlijk vind ik het weer vreemd om al het geld op een hoop te gooien en dan individueel zaken te gaan kopen. Ik wil geen scheve gezichten over de aanschaf van een nieuwe pc (of schoenen of kan mij schelen wat).
Ik kan mij ook nauwelijks voorstellen dat als je wel alles op 1 hoop gooit dat je partner er erg blij mee is als je jij 3x per maand aangeeft om bij te springen voor de aanschaf van een of andere gadget.

Uiteindelijk moet je vooral doen waar je je (beiden) goed bij voelt. Voor mijn vriendin en mij is dat naar rato een pot vullen en daar alle gangbare dingen uit betalen. Excessen doen we lekker zelf vanaf een eigen rekening.

[edit]Verder, eensch met HuHu hierboven

[Morrar]

Persoonlijk vind ik het onzin om romantiek op te hangen aan hoe je de financiën onderling regelt. Zodra je gaat samenleven is er gewoon een gezamenlijke huishouding met kosten die je op een bepaalde manier moet delen.

Persoonlijke kosten kunnen prima daarnaast bestaan; als ik een dure PC of camera wil kopen, wil ik niet dat mijn vrouw daaraan mee *moet* betalen omdat alles op 1 hoop wordt gegooid. Andersom, als zij een duur sieraad of een dure tas wil kopen, moet ze dat lekker doen. We hoeven op deze manier niet de "goedkeuring" van de ander te hebben en zijn vrij om ons geld te besteden aan dingen die we zelf willen hebben (ik geef bijvoorbeeld niets om tassen en zij niets om PC's of camera's). Als je het geld voor zulke persoonlijke uitgaven niet hebt, dan is het jammer en moet je gewoon even verder sparen.

Uiteraard kun je de ander altijd helpen door iets cadeau te doen, er is niets dat je tegenhoudt. Maar je weet dan ook dat je nooit achteraf hoeft te / kunt gaan zeuren over het geld dat je cadeau hebt gedaan vanwege de manier waarop het geregeld is (eens gegeven blijft gegeven). Bij een gemeenschappelijke boekhouding krijg je wel automatisch de helft weer terug.... Vind ik een minder romantisch idee eigenlijk

Momenteel is het voor ons op deze manier heel eenvoudig, omdat onze inkomens en het aantal uur dat we werken gelijk is. Als dat zou veranderen, dan verschuift de verdeling van kosten gewoon. Als een van beiden helemaal zou (moeten) stoppen met werken, dan moet je natuurlijk wel het inkomen gaan verdelen.

Persoonlijk vind ik het ook een fijn idee dat alles op ieder moment eerlijk verdeeld is. Als je dat niet meteen doet, is het na een aantal jaar samen volstrekt onmogelijk om nog te ontrafelen wie hoeveel / wat heeft bijgedragen. Ik weet ook uit ervaring dat als een relatie uitgaat er altijd heibel ontstaat over bezit en geld, zelfs als je dat niet wilt of als je denkt heel rationeel te zijn. Uit elkaar gaan roept emoties op die je niet van jezelf kende en daarom vind ik het beter zaken goed te regelen terwijl alles goed loopt. Iets eerlijk regelen kan namelijk nooit kwaad, ook als je wel bij elkaar blijft

[Voor 13% gewijzigd door Morrar op 25-11-2016 16:31]

[Kheos]

Divak schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 14:50:
Ik heb het in het topic al een aantal keer aangehaald maar nog niemand heeft mij kunnen uitleggen hoe hij/zij met de situatie omgaat als in de praktijk je vriendin dus iets wilt kopen waar zij het geld niet voor heeft, maar jij wel. Of als jullie op een vakantie willen waarbij het gezamenlijke potje niet toereikend is maar je persoonlijk nog wel een zak geld hebt liggen.

Hoe los je dat op? Leg je het dan toch wel bij vanuit je eigen potje om toch op vakantie te gaan of om toch je vriendin iets te gunnen? Dan ben ik vooral erg benieuwd als je nee zegt, en haar dus vertelt dat ze zelf maar even nog lekker door moet sparen en dat ze niet aan je geld mag komen. Ik kan mij niet voorstellen dat dit (ondanks de afspraken) niet zonder spanningen verloopt.

als mijn vrouw iets wil kopen en ze heeft niet genoeg geld, gaan we met de situatie om alsof ze iets wil kopen maar niet genoeg geld heeft. Waanzin, I know.
als ik iets wil kopen van pakweg 2000 euro, ga ik daar voor moeten sparen. Het zou pas waanzin zijn als ik aan mijn vrouw vroeg om mee te sparen voor iets dat ik wil en zij niets aan heeft.
Dit heeft in de afgelopen 12,13 jaar (want zo kort zijn ze nog maar samen) nog voor geen nanoseconde spanning gezorgd. wat absoluut wel het geval zou geweest zijn als ik geld van onze gemeenschappelijke rekening zou hebben genomen om iets voor mezelf te kopen.

[Moah]

Kheos schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 16:40:
[...]

als mijn vrouw iets wil kopen en ze heeft niet genoeg geld, gaan we met de situatie om alsof ze iets wil kopen maar niet genoeg geld heeft. Waanzin, I know.
als ik iets wil kopen van pakweg 2000 euro, ga ik daar voor moeten sparen. Het zou pas waanzin zijn als ik aan mijn vrouw vroeg om mee te sparen voor iets dat ik wil en zij niets aan heeft.
Dit heeft in de afgelopen 12,13 jaar (want zo kort zijn ze nog maar samen) nog voor geen nanoseconde spanning gezorgd. wat absoluut wel het geval zou geweest zijn als ik geld van onze gemeenschappelijke rekening zou hebben genomen om iets voor mezelf te kopen.

Maar waarschijnlijk heb jij een vriendin die zelfvoorzienend is, een zeldzaamheid in Nederland. De hele discussie over de verdeling komt voort uit het feit dat het gros van de Nederlandse vrouwen niet financieel onafhankelijk is van hun partner. Dat zie je hier in dit topic nog goedgepraat worden dat vrouwen zo'n goede bijdrage leveren in het huishouden...

[Jumpiefox]

Verdien ongeveer 2x zoveel als mijn vrouw op dit moment maar vanaf dag #1 alles op een hoop gegooid, lasten er vanaf, deel sparen eraf en wat er over blijft delen door 2 en dat is dan ieder zijn "uitgeef geld".

Als ik een grote aankoop wil doen dan wat een "luxe" is dan "spaar" ik daarvoor van mijn eigen uitgeef geld, en vrouwlief ook..maar vaak "gunnen" we het mekaar ook en helpt de ander mee (dus een maandje of twee wat opzij zetten). Voor grotere bedragen stel tussen 2-3k in overleg van de spaar rekening. Werkt voor ons de afgelopen 4 jaar prima zo.

Dus kwa rekeningen: ieder zijn eigen rekening + 1 spaarrekening. Alle Vaste lasten worden van mijn rekening betaald, sparen gaat van de vrouw haar rekening naar de spaar rk en dan wordt er nog wat van de ene persoon naar de ander geboekt om het "uitgeef" geld gelijk te maken.

[Voor 23% gewijzigd door Jumpiefox op 25-11-2016 18:00]

[ChojinZ]

Divak schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 10:11:
[...]
Welke ellende ben je dan bang voor? Als je naar rato de lasten betaalt en/of de lasten 50/50 deelt geeft eigenlijk al aan dat je je relatie zelf niet eens serieus neemt. Dan hou je juist al rekening met ellende, en/of eigen je jezelf meer geld toe omdat jij toevallig meer verdient dan je vrouw.

Mijn vriendin heeft ook gewerkt in het buitenland, toen verdienden we allebei goed. Daarna is ze in Nederland een master gaan studeren zonder baan (dat kost dan weer een hoop geld en ze verdient niets), en op dit moment is ze nog werkzoekend. Je kiest er samen voor om bepaalde keuzes te maken en nu betekent het dat ik al een jaar lang alle kosten betaal. Hierdoor sparen we geen 2000 euro in de maand meer en is het allemaal wat krapper, maar dat is iets wat je samen doet. Zodra ze weer een goede baan krijgt blijft het nog steeds één hoop, en betekent het gewoon dat we samen meer te besteden hebben dan voorheen. En zo ook als zij ooit meer verdient dan ik, of minder gaat werken omdat er kinderen komen, of ik kies ervoor om een andere baan te nemen die veel minder verdient.. Dat overleg je allemaal.

Om nu je eigen potje te houden zodat je niet hoeft te overleggen als je eens iets wilt kopen vind ik echt onzin. Alsof je anders wel opeens ruzie zal krijgen als je een nieuwe PC wilt kopen. Of ben je dan bang voor ruzie als vrouwlief een paar dure schoenen op het oog heeft? Living together, maar toch apart. Weer een nieuwe vorm van een lat-relatie.

Sorry, maar ik vind dit wel een kortzichtige reactie. Dat jij het er niet mee eens bent en het nooit zo zou willen regelen wil nog niet zeggen dat het ook niet bij andere gaat werken. En als beide partijen geen problemen hebben met deze constructie, wat is dan volgens jou het probleem?

Mijn vrouw en ik sparen gezamelijk maar ook apart. Dat willen wij beide en voelen ons hier ook goed bij.

Divak schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 14:50:

Ik heb het in het topic al een aantal keer aangehaald maar nog niemand heeft mij kunnen uitleggen hoe hij/zij met de situatie omgaat als in de praktijk je vriendin dus iets wilt kopen waar zij het geld niet voor heeft, maar jij wel. Of als jullie op een vakantie willen waarbij het gezamenlijke potje niet toereikend is maar je persoonlijk nog wel een zak geld hebt liggen.

Dan heeft ze OF pech OF ik spring bij. Hangt van de situatie af. Vakantie vind ik over het algemeen geen probleem. Maar een paar laarzen (waar ze 40 paar van heeft), daar mag ze lekker zelf voor sparen.

[Voor 15% gewijzigd door ChojinZ op 25-11-2016 21:26]

[Krisp]

Uiteindelijk gaat het erom dat beide partijen het eens zijn met de verdeling, en dat dit duidelijk gemaakt wordt op papier. Dat laatste is vooral bedoeld om achter geen gezeik te krijgen wanneer je onverhoopt toch uit elkaar gaat. Bonuspunten als je ook nog opschrijft hoe je uit elkaar gaat.

Hoe je het precies verdeelt, maakt niet zo bar veel uit. Ik denk dat een exacte 50/50-verdeling nauwelijks haalbaar is, maar als het gelijkwaardig is, is het al goed.

[ninjazx9r98]

Kheos schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 16:40:
[...]

als mijn vrouw iets wil kopen en ze heeft niet genoeg geld, gaan we met de situatie om alsof ze iets wil kopen maar niet genoeg geld heeft. Waanzin, I know.
als ik iets wil kopen van pakweg 2000 euro, ga ik daar voor moeten sparen. Het zou pas waanzin zijn als ik aan mijn vrouw vroeg om mee te sparen voor iets dat ik wil en zij niets aan heeft.
Dit heeft in de afgelopen 12,13 jaar (want zo kort zijn ze nog maar samen) nog voor geen nanoseconde spanning gezorgd. wat absoluut wel het geval zou geweest zijn als ik geld van onze gemeenschappelijke rekening zou hebben genomen om iets voor mezelf te kopen.

Bij ons gaat alles op de grote hoop en wordt er helemaal niet gesproken over mee sparen voor iets dat de ander wil.
Tot 100 euro doen we zelfstandig waar we zin in hebben, boven de 100 melden we het aan elkaar en als het er flink boven gaat bespreken we het. De grens van 100 moet je ook weer niet te letterlijk nemen, als m'n vrouw gaat winkelen met een vriendin is het vooraf al duidelijk dat het daar zo goed als zeker overheen gaat en dat is prima. Wil ze iets bijzonders kopen tijdens het winkelen dan is het met een belletje of whatsappje zo geregeld, voor mij geldt dat uiteraard ook en beide voelen al ruim 15 jaar probleemloos aan wanneer we de ander iets "moeten" vragen.
We hebben nog nooit nee tegen de ander gezegd, als ik iets wil van 2000 euro dan kan dat zonder gezeur en voor haar geldt dat ook, dat gunnen we elkaar.
Uiteraard is dat een stuk eenvoudiger als er een redelijke buffer is en je niet elk dubbeltje hoeft om te keren.

[ChojinZ]

Krisp schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 19:56:
Uiteindelijk gaat het erom dat beide partijen het eens zijn met de verdeling, en dat dit duidelijk gemaakt wordt op papier. Dat laatste is vooral bedoeld om achter geen gezeik te krijgen wanneer je onverhoopt toch uit elkaar gaat. Bonuspunten als je ook nog opschrijft hoe je uit elkaar gaat.

Hoe je het precies verdeelt, maakt niet zo bar veel uit. Ik denk dat een exacte 50/50-verdeling nauwelijks haalbaar is, maar als het gelijkwaardig is, is het al goed.

Pcies. Al is de verdeling 10/90, als je beide mee kan leven is dat toch prima? En hoe je het ook verdeelt, problemen over geld en inboedel blijf je toch wel houden als je uit elkaar gaat.

[Seriph]

Ik heb met mijn vrouw geregeld dat we naar ratio betalen. In zoverre dat wij beide ongeveer hetzelfde overhouden op onze eigen rekening. En als zij iets wil kopen dan doet ze dat lekker en als ik dat wil dan doe ik dat. Toen wij gingen trouwen hebben we al onze goederen op een grote hoop gegooid met de gedachte: "Zo dit is nu van ons." Geld hebben we gescheiden gehouden.

Maar ik vind het belangrijk dat wij allebei onze eigen middelen hebben. Ik ben erg van de zou je dat nou wel doen als het om kleren en zo gaat. En zij heeft dat met elektronica. Echt grote uitgaven worden toch met elkaar besproken. Wij zijn daar gelukkig mee.

Het enige nadeel wat ik heb kunnen ontdekken is de kerst. Ik ben niet van het versieren dus toen mij verteld werd dat het huis versierd ging worden zei ik mooi niet. Toen kreeg ik terug van dan koop ik het van mijn eigen geld en dan kan je me niet tegenhouden.

[Canaria]

Moah schreef op vrijdag 25 november 2016 @ 17:35:
[...]

Maar waarschijnlijk heb jij een vriendin die zelfvoorzienend is, een zeldzaamheid in Nederland. De hele discussie over de verdeling komt voort uit het feit dat het gros van de Nederlandse vrouwen niet financieel onafhankelijk is van hun partner. Dat zie je hier in dit topic nog goedgepraat worden dat vrouwen zo'n goede bijdrage leveren in het huishouden...

De vrouwen in mijn omgeving (ben zelf ook vrouw) zijn allemaal zelfvoorzienend en ik ken er genoeg die meer verdienen dan hun man. Ok, ik ken die vrouwen uit mijn studententijd of via werk dus dat zijn hoogopgeleide vrouwen. Ik vraag me af of dat nog zeldzaam is.