Samenwonen met groot inkomensverschil?

[Anoniem: 938443]

Hoi, héél lang meegelezen hier, maar nu zelf even wat open gooien

Wat is jullie mening over het volgende?

Mijn nieuwe vriend en ik willen graag samenwonen, maar we hebben een enorm inkomensverschil.
Hij verdient 2000 euro per maand, en ik zit in de ziektewet. Ik werk wel, maar vanwege mijn ziekte kan ik niet fulltime werken, en verdien ik zelf 600 euro per maand, wat tot het minimumloon wordt aangevuld door het UWV.

Duidelijk is dat we het niet ruim zullen hebben als we samen gaan wonen. Nu lukt het me als alleenstaande moeder prima. Ik ben geen grootverbruiker, maar wanneer we samen gaan wonen valt de aanvulling vanuit het UWV uiteraard weg. Eigenlijk vind ik dat heel fijn, want ik haat het gevoel afhankelijk te zijn, alleen ben ik bang dat ik me dadelijk afhankelijk ga voelen van mijn vriend.
Hij zal uiteraard meer moeten betalen aan vaste lasten. We hebben het eens uitgerekend en houden dan samen 400 euro over voor onszelf. Hij vond de verdeling 300 euro voor hem, en 100 euro voor mij en mijn zoontje dus heel goed. (En ik moet daar mijn zoontje zijn extra lessen ook van betalen, dus houd dan 50 euro per maand over voor iets leuks doen, én kleding kopen voor mij en mijn zoontje, terwijl hij 300 euro in zijn eentje kan gebruiken voor wat hij maar wil.)

Zelf vind ik dit niet helemaal eerlijk. Hij vind dat hij meer over mag houden omdat hij meer inlegt. Maar ik zit dan zelf in een situatie waarin ik niet eens een treinkaartje naar een vriendin die 20km verderop woont kan betalen. (Om een voorbeeld te noemen). 50 euro per maand voor kleding voor 2 personen en 'leuke' dingen. Ik denk dat er uberhaupt niets overblijft om iets van te doen, een aangezien kinderen hard groeien (en dus meer kleding nodig hebben) zal ik waarschijnlijk nooit iets voor mezelf kunnen kopen zolang ik samenwoon, terwijl ik dat nu wel kan, ook al zit ik in de ziektewet.

Daarnaast vindt hij het normaal dat ik naast mijn part-time werk voor mijn kind zorg én het volledige huishouden doe. Ik wil zelf eigenlijk samenwonen uit liefde, maar dit voelt beklemmend en alsof ik wordt gestraft dat ik ziek ben en niet meer kan verdienen, ook al weet ik dat hij dit niet zo bedoelt. Terwijl ik hem ook snap, omdat hij meer verdient.

Wat is jullie mening hier over?

[Rukapul]

Blijf lekker op jezelf en wacht op de dag dat je een partner tegen het lijf loopt die wel begrijpt wat samenwonenn en een gezamenlijke huishouding voeren betekent.

Overigens is het vrij simpel: met 'inkomen' van topicstarter woont topicstarter boven haar stand in de nieuwe situatie. Met dat inkomen past ongeveer een kartonnen doos en de partner mag daarbij intrekken onder betaling van de maandelijkse kosten. Het alternatief is een inkomensoverdracht.

Dit is een relatiesamenwonen diewat topicstarter zich niet kan veroorloven.

[Anoniem: 938443]

Hi Rukapul, ik begrijp je 2e alinea niet helemaal?

[Jeroenneman]

Hij vind dat hij meer over mag houden omdat hij meer inlegt.

Dat lijkt me nog redelijk eerlijk als je geen gezamenlijke rekening voert.

én kleding kopen voor mij en mijn zoontje
Dat lijkt me dan weer raar. Waarom zou je zoon niet van beide ouders geld krijgen voor kleding?

Daarnaast vindt hij het normaal dat ik naast mijn part-time werk voor mijn kind zorg én het volledige huishouden doe.
Tja, het lijkt wel alsof hij het kind er liever niet bij heeft. Lijkt me geen gezonde visie in een relatie. Dat jij het meeste in het huishouden doet, terwijl hij fulltime werkt, is redelijk te begrijpen.

Overall: ik zou het niet doen. Als je echt van elkaar houdt, dan miep je niet over de kosten voor een kind, en dan scheep je iemand niet af met 100 euro per maand.

[.Maarten]

Simpel gezegd. Zoek een goedkopere woning als je samen wilt wonen.

Je kunt het op die manier niet betalen. Zelfs met beide inkomens is het moeilijk. 400 euro om kleding van te moeten kopen en alle extra dingen voor 2 volwassenen en een kind is niks.

[Anoniem: 604938]

Klinkt niet als een goede basis voor samenwonen.

Betalen naar ratio en wat overblijft voor jezelf houden vind ik best een redelijke oplossing, zeker voor prille relaties (menig tweakers is het hier overigens niet mee eens). Maar als die regeling betekent dat jij niks overhoudt dan schiet het door, zeker omdat er een kind in het spel is.

Of je het huishouden moet doen is iets waar iedereen anders over zal denken en dat zal ook liggen aan de aard van je ziekte, of je kind naar school gaat en hoeveel uren je zelf werkt. Ik kan me verdelingen voorstellen waar jij inderdaad het volledige huishouden op je zou moeten nemen.

Al met al is het lastig bepalen zonder de exacte situatie te kennen, maar het feit dat je deze vraag moet stellen zegt wel een hele boel over de relatie...

[YouriHL]

2600 en niet ruim hebben. Wát ?
Mijn vrouw en ik doen het met 1 volwassen niet-werkende zoon met net geen 1600 euro netto. We houden genoeg over om van te sparen en we leven echt niet superzuinig...

[ Voor 3% gewijzigd door YouriHL op 26-06-2017 21:51 ]

[DJ-Promo]

Wat ben je dan kwijt aan je huis als je 1600 hebt?

[Mandrake466]

Is hij ook de vader van je zoontje?

[Anoniem: 938443]

Dank je wel voor de antwoorden. Kort wat extra info: Mijn zoon is geboren uit een eerdere relatie. Hij gaat supergoed met hem om, maar zegt niet financieel verantwoordelijk voor hem te willen zijn.

Ik werk zelf part-time, meer kan ik vanuit mijn ziekte niet doen. En nog steeds is dat voor mijn gezondheid een hele belasting, zeker met een kind erbij (ook al is hij het geluk in mijn leven.)
Ik heb nu in mijn eentje de volledige zorg voor hem, en heb nu zelf een eigen huishouding. Maar samenwonen betekent wel extra werk, waarvan ik niet zeker weet of ik dat kan dragen met mijn gezondheid. En mijn vriend is nogal kritisch...

Maar ook dat voelt voor mij oneerlijk, dat ik de hele dag in principe bezig ben, en hij om half 5 kan neerploffen op de bank, terwijl ik dan nog moet koken, afwassen, de hele routine met mijn zoontje, en pas om half 8 kan relaxen... Omdat ik minder verdien..

Maar dat zou dus dan ook betekenen dat ik nooit zou kunnen samenwonen, omdat ik ziek ben... Niet echt een fijn vooruitzicht...

[CLB]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:54:
Maar dat zou dus dan ook betekenen dat ik nooit zou kunnen samenwonen, omdat ik ziek ben...
Niet echt een fijn vooruitzicht...

Als je er vanuit gaat iedereen zo is/doet als je huidige vriend en dat zal echt het geval niet zijn

[OosterF]

Jouw vriend vindt dat hij meer geld over mag houden.. Voor wat? Zodat hij een nieuwe laptop kan kopen en jij niet eens de trein kan pakken naar die vriendin? Dit is echt geen gezonde basis om samen te gaan wonen imo.

[MAX3400]

Tis wel handig(er) om te weten of de genoemde bedragen bruto of netto zijn.

2000 + minimumloon - vaste lasten = 400€ over? Lijkt me not done of iemand geeft teveel uit?

Even in perspectief; na aftrek van alle vaste kosten hier thuis, is de rest van het geld gescheiden gehouden. Ja, ik kan wat meer met mijn geld maar het is niet zo dat de verhouding 3:1 is zoals uit de startpost. Puur uit normale relatie-overwegingen zou ik dan al fifty-fifty doen.

[CurlyMo]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:26:
Hij vind dat hij meer over mag houden omdat hij meer inlegt.

Daar verschillen hier op tweakers de meningen over, maar...

Maar ik zit dan zelf in een situatie waarin ik niet eens een treinkaartje naar een vriendin die 20km verderop woont kan betalen. [...]

...als hij dit eerlijk vind dan wordt het tijd voor een ander vriendje, een lat-relatie of geen relatie.

[...] dit voelt beklemmend [...]

Dat snap ik, dat zou ik me ook voelen als er een geldige reden is voor het inkomensverschil (zoals laksheid).

Daarnaast vindt hij het normaal dat ik naast mijn part-time werk voor mijn kind zorg én het volledige huishouden doe.

Dat is ook de reden dat de wetgever partner alimentatie heeft geregeld bij scheiding en in samenlevingscontracten meestal wordt afgesproken dat de kosten voor het huishouden naar evenredigheid van inkomens worden gedragen. Hij kan dus aan zijn carrière werken zolang jij voor je kind en het huis zorgt, hij zal dus een groter deel van jullie financiële huishouding voor zijn rekening moeten nemen, om de vrijheid die hij heeft ("op de bank ploffen" te vergoeden). Maar meestal is discussie hierover niet de juiste basis voor een relatie.

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:54:
Maar dat zou dus dan ook betekenen dat ik nooit zou kunnen samenwonen, omdat ik ziek ben... Niet echt een fijn vooruitzicht...

Nee, dat betekent het niet, de kans is groot dat dat met deze partner niet gaat lukken.

[tweakerharrie]

Ben het met Rukapul eens. Samenwonen is SAMEN 1 inkomen. Hij probeert het te verdelen, jullie zijn geen zakelijk bedrijf waar hij meer aandelen heeft dan jij. Grote kans dat het fout gaat als je überhaupt al op voorwaarden gaat samenwonen. Gewoon 1 rekening.

[YouriHL]

DJ-Promo schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:52:
Wat ben je dan kwijt aan je huis als je 1600 hebt?

Voor huur en servicekosten (flatwoning met twee verdiepingen) zijn wij 450 euro kwijt. Gas, water en elektra kost bijna 120 per maand. Dan driemaal 120 euro (360 dus) aan de Menzis en internet, telefoonabonnementen en een aantal andere dingen (wij kijken allemaal geen TV, we zijn allen gamers en levensgenieters) kosten om en nabij de 180 euro per maand.

Dus om het even op een rijtje te zetten:
- 450
- 120
- 360
- 180
=====
TOTAAL:
- 1110

Dan hebben we nog genoeg over voor andere leuke dingen.
We hebben ook nog twee katten met beiden een eigen kattenbak, we kopen geregeld games 'n stuff voor onze gameverslaving en we gaan geregeld een hapje eten buiten de deur.

[Anoniem: 677216]

@Anoniem: 938443 Zijn de bedragen die je noemt bruto of netto?
Als samenwonen betekent dat een deel van jouw inkomen wegvalt, betekent dat dat je al direct een flinke bijdrage doet aan de gezamenlijke financiën. De gezamenlijke vaste lasten moeten natuurlijk ook rekening houden met het budget dat jullie ieder hebben. Klinkt alsof je samen een te duur huis zou betrekken.
Samenwonen betekent daarnaast natuurlijk ook samen huishouden. Als jij dat allemaal moet doen omdat je minder werkt (kan werken), lijkt het me niet gezond om op deze manier samen te gaan wonen.

[powerboat]

hoe is jullie relatie nu ?

[Anoniem: 938443]

Ja die berekening lijkt me ook prima Y_H. Ik heb nu een appartement met huursubsidie, vandaar dat ik het zelf nu met een minimumloon prima red, maar hij zegt daar niet voor in aanmerking te komen? En hij heeft een auto wat (naar mijn mening) ook duur is. En hij rookt, wat (naar mijn mening) ook duur is

[Fiber]

Lijkt me geen basis voor een gezonde relatie.

Als jullie echt van elkaar houden komt er een gezamenlijke rekening en doen jullie gezamenlijk het huishouden, ieder naar zijn of haar mogelijkheden. En met 2600 euro netto moet je ruim kunnen leven met z'n drieën. Zoals ik het nu lees is hij een enorme egoïst die jou gaat misbruiken als goedkope huishoudster.

[YouriHL]

Voor de topicstarter .. ik verdien per maand 1450 euro, mijn vrouw doet vrijwilligerswerk en krijgt daar een vergoeding voor van 138 euro per maand. Daarmee komen we uit op een enórm groot verschil tussen wat ik en wat zij binnenbrengt. Doen wij daar moeilijk over ? Nee. Dat deden we voor ons huwelijk niet, dat doen nu tijdens ons huwelijk ook niet. Onze zoon is daarbij ook niet mijn zoon. Het is mijn stiefzoon. Maar dat boeit mij niet. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat jouw vriend jou even gaat vertellen welke normen en waarden jij moet leren ? Belachelijk dat je daar zelfs over denkt ... sorry, maar wat een mafkees.

[powerboat]

Ik zou zeggen lekker laten varen, als je het nu prima red. Je kind gaat voor alles.

[Anoniem: 938443]

Inkomen moet idd nog belasting vanaf..

[Ramon]

Volgens mij is het simpel: reken voor jezelf uit wat jij nodig hebt om je dingetjes te doen en voor je kind te zorgen. Breng dat bedrag in de discussie in. Krijg je dat niet voor elkaar dan moet je niet samen gaan wonen.

_{Zou sowieso nooit samen gaan wonen met iemand die rookt.}

[Mandrake466]

Knip

Hij kan dus aan zijn carrière werken zolang jij voor je kind en het huis zorgt, hij zal dus een groter deel van jullie financiële huishouding voor zijn rekening moeten nemen, om de vrijheid die hij heeft ("op de bank ploffen" te vergoeden).

Hij kan ook zeggen 'de mazzel' en met een meisjes zonder kind(eren) wonen.

Ik denk dat hij helemaal niet wil samenwonen en voor je kind zorgen. Niks vreemds aan.

[Anoniem: 938443]

@powerboat onze relatie staat momenteel wat onder spanning sinds het over samenwonen gaat...

[KDL]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:54:

Mijn zoon is geboren uit een eerdere relatie.
Hij zegt niet financieel verantwoordelijk voor hem te willen zijn.
1

Ik werk zelf part-time, meer kan ik vanuit mijn ziekte niet doen.
Ik heb nu in mijn eentje de volledige zorg voor hem, en heb nu zelf een eigen huishouding. Maar samenwonen betekent wel extra werk etc
2

Maar dat zou dus dan ook betekenen dat ik nooit zou kunnen samenwonen, omdat ik ziek ben... Niet echt een fijn vooruitzicht...
3

1 maakt niet uit. "Man up" = wees een vent

2 Volgens mij werk je meer dan full-time, ik ga ervan uit dat zoontje onder de 12 is

3 Helaas, hart breekt dat er mensen zijn die met dit gevoel zitten. We leven met je mee, ziek zijn is al erg genoeg als je wel een steun aan je partner hebt

[HKLM_]

tweakerharrie schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:57:
Ben het met Rukapul eens. Samenwonen is SAMEN 1 inkomen. Hij probeert het te verdelen, jullie zijn geen zakelijk bedrijf waar hij meer aandelen heeft dan jij. Grote kans dat het fout gaat als je überhaupt al op voorwaarden gaat samenwonen. Gewoon 1 rekening.

Ik ben het daar niet mee eens, samenwonen gaat prima met ieder zijn eigen geldzaken. Mits beide partners werken natuurlijk.

Ik verdien 300 meer netto per maand dan mijn vriendin en we doen huur, boodschappen etc 50/50

Zeker in de eerste paar jaar kan dat geen kwaad.

[Anoniem: 938443]

@KDL Mijn zoontje is 6, dank je wel voor je reactie

[YouriHL]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:00:
Ja die berekening lijkt me ook prima Y_H. Ik heb nu een appartement met huursubsidie, vandaar dat ik het zelf nu met een minimumloon prima red, maar hij zegt daar niet voor in aanmerking te komen? En hij heeft een auto wat (naar mijn mening) ook duur is. En hij rookt, wat (naar mijn mening) ook duur is

Wij rookten tot voor kort ook. Kostte ons om en nabij de 50 euro per week. Wij krijgen wel huursubsidie, maar dat komt omdat mijn vrouw inkomen krijgt uit vrijwilligerswerk wat niet meegerekend hoeft te worden, waardoor vervolgens mijn inkomen niet toereikend wordt geacht om een gezin te onderhouden. Daarom krijgen wij het wel.

V.w.b. je ziekte, wij zijn beiden ook lichamelijk niet 100%. Mijn vrouw heeft fibromyalgie en cvs, ik heb een aantal lichamelijke obstakels. Sommigen uit onze omgeving vinden ons aanstellers, terwijl wij op papier kunnen aantonen (wat we niet gaan doen, want alleen dat is al belachelijk) dat we wel degelijk minder valide zijn.

Meer werken zit er voor mij ook niet in op dit moment, gezien ik niet meer uren toegewezen krijg

Als jouw vriend hier moeite mee heeft, wijs hem dan de deur. Je verdient zoveel beter dan dit ..

[Rukapul]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:42:
Hi Rukapul, ik begrijp je 2e alinea niet helemaal?

Hij zal zich moeten aanpassen aan de levensstandaard die bij jouw inkomen hoort of jouw inkomen (virtueel) verhogen (door groter deel van de kosten van het huishouden op zich te nemen).

tweakerharrie schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:57:
Ben het met Rukapul eens. Samenwonen is SAMEN 1 inkomen. Hij probeert het te verdelen, jullie zijn geen zakelijk bedrijf waar hij meer aandelen heeft dan jij. Grote kans dat het fout gaat als je überhaupt al op voorwaarden gaat samenwonen. Gewoon 1 rekening.

Dat zeg ik niet. Samenwonen is samen een huishouden voeren voor alle redelijke uitgaven die nodig zijn voor alle personen die deel uit maken van het huishouden. Vanaf een bepaald niveau gaat 'een huishouden voeren' echter over op puur vrij besteedbare uitgaven en daar kun je m.i. elke afspraak over maken waar beide zich prima bij voelen.

In dit geval wordt dat niveau echter niet gehaald en zijn vrijwel alle middelen nodig om het huishouden draaiende te houden inclusief de volstrekt logische kostenposten van onderwijs, vervoer en kleding.

[Mandrake466]

Y_H schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:01:
Voor de topicstarter .. ik verdien per maand 1450 euro, mijn vrouw doet vrijwilligerswerk en krijgt daar een vergoeding voor van 138 euro per maand. Daarmee komen we uit op een enórm groot verschil tussen wat ik en wat zij binnenbrengt. Doen wij daar moeilijk over ? Nee. Dat deden we voor ons huwelijk niet, dat doen nu tijdens ons huwelijk ook niet. Onze zoon is daarbij ook niet mijn zoon. Het is mijn stiefzoon. Maar dat boeit mij niet. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat jouw vriend jou even gaat vertellen welke normen en waarden jij moet leren ? Belachelijk dat je daar zelfs over denkt ... sorry, maar wat een mafkees.

Waarom doet je vrouw vrijwilligerswerk?

[Deick]

Jij krijgt nu dus minimum loon wat ongeveer 1500 bruto is gok ik.
Hij verdient 2000 bruto.
Dat is dus een ratio van 3 op 4.
Verdeel je naar ratio die 400 euro dan kom je uit op ongeveer 170 euro voor jou en 230 voor hem.

[powerboat]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:04:
@powerboat onze relatie staat momenteel wat onder spanning sinds het over samenwonen gaat...

In dit geval zou ik er niet aan beginnen, het lijkt erop dat jullie of je vriend er nog niet klaar voor is.
Zorg er in iedergeval eerst voor dat er weer rust komt en kijk in de toekomst wat mogelijk is.

.* vind het overigens wel een k t instelling.

[YouriHL]

Mandrake466 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:08:
[...]


Waarom doet je vrouw vrijwilligerswerk?

Omdat ze er plezier in heeft. Maakt dat wat uit ?

[EyeWitness]

Belachelijk dat hij niet bijdraagt aan de kosten van jouw ("jullie") kind. Dit zou voor mij voelen alsof hij niet geaccepteerd wordt...

[YouriHL]

Mag ik vragen in welke leeftijd jullie je bevinden ? Dit soort grapjes komen erg vaak voor in de leeftijdscategorie 18-30. Daarboven veranderen de meningen, tenzij 1 van de 2 een arrogante kwal is.

[Anoniem: 938443]

Ik lees geinteresseerd al jullie verhalen, en merk dat het zeker wél mogelijk moet zijn. Maar kom ook wel tot de conclusie, niet met mijn vriend dus.. Ik was er eigenlijk wel bang voor, maar heb zelf dit gevoel ook, maar wou weten of ik nou gek was of niet?

@Y_H Heftig, allebei met een beperking! Niks aantrekken van mensen die het niet begrijpen. De meeste mensen begrijpen het pas als ze het zelf meemaken, helaas.

[Anoniem: 938443]

@Y_H Ik ben 33, hij is 44

[YouriHL]

Wij zien onze euvels niet als beperking. Dat maakt het dragelijker. Wij zijn ook niet beperkt, we zijn minder valide. Daar zit een groot verschil in.

Ik heb een genetische aandoening, waardoor ik een aantal operaties nodig heb op er weer bovenop te komen.
Eén van die operaties heb ik 16 juni ondergaan, de twee vorige op 14 december 2014 en 03 juli 2013. Moet er nog eentje, maar dat duurt nog een aantal jaar. Tot die tijd is fulltime werken uit den boze (tenzij ik een hele goede aanbieding krijg van een andere werkgever).

[powerboat]

Wat je besluit ook mag zijn zorg goed voor jezelf en je kind. Zorg dat je gelukkig word en blijft.

[YouriHL]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:14:
@Y_H Ik ben 33, hij is 44

Och jeetje, serieus ?
Ik wil jullie niet uit elkaar drukken, integendeel, maar iemand van 44 zou toch beter moeten weten..

Ik 34 overigens, mijn vrouw is 37.

[KDL]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:14:
@Y_H Ik ben 33, hij is 44

Lees mentaal 33 en 22 ouch.

Het is moeilijk om niet cynisch/boos te doen tegen je vriend.. is er meer info, misschien heeft hij een verkeerde vrouw/relatie gehad hiervoor ofzo?

[leonbong]

Deze nep vent vergeet het inkomensoffer dat jij maakt door het samenwonen. (Wegvallen uwv)

Hij wil een goedkope huishoudster, zoek een ander.

[Fiber]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:13:
Ik lees geinteresseerd al jullie verhalen, en merk dat het zeker wél mogelijk moet zijn. Maar kom ook wel tot de conclusie, niet met mijn vriend dus.. Ik was er eigenlijk wel bang voor, maar heb zelf dit gevoel ook, maar wou weten of ik nou gek was of niet?

[...]

Nee, je bent niet gek en je gevoel is in mijn ogen gewoon juist. Een vent die je kind niet echt als het zijne accepteert moet je niet willen in mijn ogen. Hoe spijtig en verdrietig dat ook is. Ik kan je verder alleen maar sterkte en geluk toewensen.

[Anoniem: 938443]

@leonbong Klopt, ik vind ook dat hij mijn inkomensoffer vergeet. Hij zegt steeds dat hij 'mijn uitkering' dan betaalt... Vind ik niet tof.

Maar hoe dan ook is dit wel een reality check voor me. Een vrij harde geloof ik.. Maar wat eerder hier ook gezegd is; het geluk van mijn kind staat voorop.

[Anoniem: 677216]

Probeer op een rijtje te zetten wat in de huidige situatie de inkomsten en uitgaven van jullie beide zijn, en wat daaraan verandert als je gaat samenwonen (kort gezegd, hoeveel houdt ieder nu en straks over). Als jij onder de streep heel veel inlevert en hij (bijna) niet, snapt hij toch ook wel dat jij daar niet op zit te wachten?

[rlg.ddp]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:26:
Wat is jullie mening hier over?

In precies hetzelfde schuitje gezeten (kind en al), maar dan aan de andere kant (de vriend).

In financieel opzicht is samenwonen niet te adviseren, maar dat wist je al. Wij zijn uit liefde gaan samenwonen en in mijn boekje betekent dat samen uit, samen thuis. Al het geld ging op één hoop en allebei kregen wij net zoveel zakgeld. Heb ik nooit moeilijk over gedaan en als hij van je houdt, moet hij gewoon door de zure appel bijten en accepteren dat hijzelf maandelijks minder geld overhoudt voor leuke dingen. Dat is de prijs die je moet betalen als je echt wilt gaan samenwonen/trouwen.

Wat betreft verdeling van de huishoudelijke taken, is het begrijpelijk als deze niet 50/50 is, maar 100/0 is ook niet acceptabel. Hij kan best wekelijks de stofzuiger oppakken, samen met je boodschappen doen, samen afwassen/afdrogen, ...

Samen wonen = samen uit, samen thuis.

Maar schrijf je vriend niet te snel af o.b.v. zijn reactie; ik heb er ook even een weekje aan moeten wennen.
Vanaf zijn kant lijkt het immers oneerlijk dat hij zoveel moet "inleveren". Echter dat inleveren is alleen in materieel opzicht en je krijgt er zoveel meer voor terug.

Enfin, ik weet niet hoe hij zal reageren, maar wij zijn ondertussen bijna 20 jaar verder en still going strong.

[D_Jeff]

@Anoniem: 938443 Ik heb met mijn vriendin ook besloten om te gaan samenwonen in mijn huurflatje. Deze is niet groot, maar ik verdien teveel voor elke vorm van toeslag.

Tevens is het ook mijn eerste keer van samenwonen, dus ik probeer ook zoveel mogelijk situaties te lezen hoe de zaken geregeld worden. Zij is dan 100% gezond, maar zal met een taalachterstand beginnen (want uit ander land).

Ik snap dondersgoed dat zij de eerste tijd niets kan bijdragen in de vorm van inkomen en vind dat verder geen probleem. (En probeer daar nu ook hard voor te sparen). Zij heeft wel aangegeven het "niet te tof te vinden" om volledig van mij afhankelijk te zijn.

Mocht ze eenmaal een inkomen hebben, dat zou ik graag willen dat zij een redelijk deel (tenminste 15 - 20 %) per maand voor zichzelf vrijelijk kan besteden. Hoe de koek/taart dan verdeeld gaat worden, zal dan een gesprekspunt worden (maar zeker geen breekpunt).

2000 bruto is ongeveer 1600 euro netto, jouw nettoloon zou ongeveer 550 zijn. Dat is 2/3 tegenover 1/3, waarvan jij ook je zoontje nog hebt. Kan je niet een voorstel doen om dat jij de lasten van je zoontje draagt, hij de rest? Lijkt mij een stukje eerlijker

Verder deel ik de mening dat je met Samenwonen tegen elkaar zegt definitief verder met elkaar te willen, maar als het teveel weerstand oplevert, is dat geen goede basis. Wil een van jullie niet te snel samenwonen?

[Fietsbel]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:22:
@leonbong Klopt, ik vind ook dat hij mijn inkomensoffer vergeet. Hij zegt steeds dat hij 'mijn uitkering' dan betaalt... Vind ik niet tof.

Maar hoe dan ook is dit wel een reality check voor me. Een vrij harde geloof ik.. Maar wat eerder hier ook gezegd is; het geluk van mijn kind staat voorop.

Gezien de toon/houding beschouwd hij je inderdaad niet als volwaardig partner, dat is wel het minste wat kun je kan verwachten in een relatie.

[redfoxert]

Guess what, we betalen met zn allen "jouw" uitkering, en dat van 1000-den anderen. Dat mag nog geen reden zijn om dan maar niet van elkaar te houden.

Als zijn liefde beinvloed wordt door geld dan is het bij de eerste ruzie gelijk gedaan, ben jij je woning kwijt en sta je met je zoontje op straat.

Zeker als de relatie pas net begonnen is, lekker blijven zitten waar je zit zonder dat je afhankelijk bent van hem. Je kunt beter afhankelijk zijn van het UWV dan van een kerel.

[Anoniem: 938443]

@D_Jeff Hoe jij er in staat zou ik dus ook heel fijn vinden. Ik vind het zelf ook niet fijn om afhankelijk te zijn, ben een zelfstandig type in een lastige situatie qua gezondheid, helaas. En ik ben eerlijk gezegd bang dat dit voor lastige en scheve situaties gaat lijden als we samen gaan wonen.

Dus kan alleen maar concluderen om (voor nu) te blijven waar ik nu ben, en te kijken of latten ook voor langere tijd fijn is.

[Michelle85]

Vergeet ook niet dat je toeslagpartner van elkaar wordt en je je kindgebonden budget daarom kwijt raakt. De alleenstaande ouderkop die er in verwerkt is bedraagt per maand € 340 euro.
Ook zal de zorgtoeslag op basis van toeslagpartnerschap worden uitgekeerd. Ook die zal lager zijn.

[Jumpman]

Even buiten het feit of hij nog bijdraait met zijn mening, want dat zou rand voowaardelijk moeten zijn. Jullie kunnen toch eerst bijvoorbeeld drie maanden in jou of in zijn huis samenwonen en het andere huis aanhouden, om te kijken hoe het gaat? Of wonen jullie te ver uit elkaar?

[Anoniem: 938443]

@Jumpman Hij woont 30km hier vandaan. Op zich niet ver, maar niet praktisch met naar school brengen van mijn zoontje etc. En in mijn huis hebben we een tijdje geprobeerd, maar op langere termijn die is echt te klein, plus dat hij dan meer file-werk heeft van-en naar zijn werk

[DutchKel]

Ik heb veel reacties gelezen en ben het met het grootste deel eens. Alleen ik denk dat hij niet wil samenwonen, niet genoeg van je houd om zijn leven met jou te delen of de relatie is nog te kort voor dit onderwerp.

Ik heb zelf eens een situatie gehad dat een ex van mij geen werk had en alleen een uitkering, zelf heb ik een ruim salaris. In principe heb ik er niks op tegen dat ik mijn inkomen moet delen. Echter was zij al na 2 maanden bij iedereen aan het vertellen dat ze waarschijnlijk binnenkort bij mij ging intrekken, dat was niet leuk om te horen via haar vrienden. Vooral omdat de relatie nog erg pril is en het houden van nog moest groeien. Uiteindelijk is het ook uitgegaan omdat zij alles al voor mij al had bepaald, ik werd geleefd in die relatie.

Nu weet ik dus niet hoe lang je een relatie hebt en of geduldig zijn hierbij zal helpen, dat kun jij beter bepalen.

[mitch187]

Om nou op basis van een paar reacties nou te beslissen of die vriend nou prima is gaat me wat ver. Maar ik zou het samenwonen even in de koelkast schuiven als dit voor spanningen in de relatie zorgt. Los daarvan, is het financieel verantwoordelijk om je zoon te verzorgen van het bedrag wat je over houd?

[migchiell]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:14:
@Y_H Ik ben 33, hij is 44

Die gaat zijn houding hoogstwaarschijnlijk niet meer bijstellen.

[redfoxert]

Toen ik mijn vriendin leerde kennen was ze alleenstaande moeder van een dochtertje van 3. Zij had geen werk, ik had geen werk. Zij ging met hulp van de gemeente alleen wonen met haar dochter. Ik kreeg uiteindelijk wel een vaste baan, goed betaald, auto van de zaak etc. Ondertussen ging onze relatie verder en was ik vaker bij haar dan thuis. Uiteindelijk heeft ze zelf ook vast werk gekregen, goed betaald. Inmiddels wonen we nu 10 jaar samen in een koopwoning, hebben samen nog 2 kinderen erbij. Aangezien de biologische vader van de oudste (inmiddels 17) al jaren geleden niet meer op de aarde aanwezig is en haar nooit erkend heeft, heb ik haar erkend waardoor ik nu dus drie kinderen heb. Ze heeft zelfs mijn achternaam

Dat had ik met een dergelijke insteek van de partner van de TS nooit gehad. Geld is lang niet alles en voor een relatie moet je offers maken.

[CurlyMo]

Laat overigens je de keuze voor het doorzetten van een relatie niet afhangen van een paar anonieme reacties op een techneuten forum. Ga eens een keer met je vriend naar een professional zoals een relatietherapeut, maar je zou ook aan een accountant kunnen denken om je financiën eens te bekijken. Als hij daar niet toe bereid is weet je ook genoeg, als hij wel mee wilt, dan krijg je echt onafhankelijk advies, en hij kan zijn verhaal ook doen.

Kost wel iets, maar samenwonen op deze manier gaat je ook een hoop kosten. Net als bij een hypotheek kan een hypotheekadviseur een hoop geld besparen.

[ Voor 14% gewijzigd door CurlyMo op 26-06-2017 22:39 ]

[migchiell]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:22:
@leonbong Klopt, ik vind ook dat hij mijn inkomensoffer vergeet. Hij zegt steeds dat hij 'mijn uitkering' dan betaalt... Vind ik niet tof.

Maar hoe dan ook is dit wel een reality check voor me. Een vrij harde geloof ik.. Maar wat eerder hier ook gezegd is; het geluk van mijn kind staat voorop.

Met deze persoon moet je als uitkeringsgerechtigde niet willen samen wonen, en anders eigenlijk ook niet.

[Anoniem: 938443]

Oh, dit gaat mij niet om het wel of niet behouden van de relatie hoor. (Even voor de duidelijkheid) Dat kan je in een paar zinnen niet vertellen, en er gaat gelukkig ook genoeg goed hoor! Het gaat me puur en alleen even over het topic samenwonen.

[Waah]

Over inkomensverdeling nog:
Hier niet alles op 1 hoop. We hebben onze eigen inkomsten en betalen 1x per maand voor het huishouden op een rekening.

Dit is niet 50/50, maar op basis van het aantal uur dat we kunnen werken. Zelf werk ik 40 uur, en dat is de max voor een kantoorbaan. Vriendin werkt in de GGZ en haar werk trekt niemand 40 uur (en die contracten krijg je ook niet, max is 32).

Mijn vriendin werkte 28 uur en betaalde dus minder mee aan het huishouden, en aangezien zij zwaarder werk heeft ronden we af in haar voordeel.

Waarom zo gedaan? Omdat je dan eigen baas blijft. Over geld (ik en zij kan kopen wat ze wil, nooit discussie over) en als eentje minder wil werken kan dat. Vriendin is minder gaan werken, eigen keuze dus ook minder inkomsten. Maar dat compenseert weer doordat ze nu ook minder hoeft te betalen aan vaste lasten.

Zelf vind zij dit eerlijk en ik ook. We werken naar wat we beide kunnen. Minder werken kan prima , maar dat heeft gevolgen voor jezelf. Eigen baas dus.

En dit geval snap ik dus de vriend totaal NIET. Je kunt niet meer leven als voorheen, hij kan leuke dingen doen en jij kan niets meer. Dat heet geen liefde... Dat is een contract dat Trump zou opstellen

[DarkSide]

Samenwonen heeft altijd consequenties. Ookal is het inkomens verschil kleiner dan bij jullie.
Er zijn genoeg belastingsvoordelen als alleenstaande ouder bv. Of dat je net onder een bepaalde grens komt om ergen in aanmerking voor te komen.
Op het moment dat je samenwoont ga je volgens mij ook samen belasting betalen. En dat betekend dat je samen verantwoordelijk bent om rond te komen.

Het is prima als de een wat meer verdient dat die misschien wat meer overhoudt of meer in de gezamenlijke pot stopt.
Maar voor is het belangrijste onderdeel van samenwonen het woord samen.

Jullie moeten samen er voor zorgen dat alles goed gaat. En ook samen zorgen voor jouw kind.
Die hoort bij jou en die laat je niet los (ga ik niet vanuit) dat is een voorwaarde die hoort als je met jou een relatie aan gaat. Als samenwonen betekend dat iemand vind dat hij/zij te veel moet opofferen.
Of dat je het niet goed redt financieel gezien (of een redt het niet omdat de ander vindt dat hij elk weekend een weekend weg kan/mag met vrienden) dan zit er gewoon iets scheef.

Dan kan je beter of een LAT relatie houden. Bljiven jullie het beide financieel redden.
En dan "samen" besluiten of jullie een keer een weekend weg willen of iets anders leuks willen doen. En hoe jullie dat dan betalen.
Maar kort gezegd klinkt het niet heel erg fijn zoals het nu overkomt.

[P.O. Box]

in de nu voorgestelde situatie ga jij er qua financiën én afhankelijkheid heel erg op achteruit t.o.v. je huidige situatie, terwijl hij er qua financiën wellicht iets op achteruit gaat, maar daarvoor in ruil een huishoudster én meer () in huis krijgt.... mijn conclusie zou dan zijn dat samenwonen er voorlopig niet in zit. Zijn liefde voor jou is blijkbaar (nog) niet groot genoeg om jullie als één gezin te zien. Blijf nog lekker in je eigen huis en kijk wat de relatie brengt, ook al wil JIJ nog zo graag, HIJ blijkbaar (nog) niet (ik weet niet hoe lang jullie al een relatie hebben, wellicht heb je dat al gezegd in het topic, maar wellicht komt "het" ook nooit bij hem (en dan moet je goed bedenken wat je daarmee wilt)).

Overigens vind ik dat er vanuit de overheid betere regelingen moeten komen voor zulke situaties. Nu blijven mensen (sociale) woningen bezet houden en uitkeringen ontvangen omdat dat voordeliger is. Als ze jou zouden korten op je uitkering, maar niet zo belachelijk veel als dat ze nu doen, dan had je deze vraag niet eens gesteld. Maar goed, dat is mijn persoonlijke (ietwat linkse) mening.

[Flavius]

In zijn algemeenheid ben ik van mening dat je, wanneer je een gezamenlijk huishouden hebt, je als één 'lichaam' dient te gedragen. Het feit dat je vriend 300 euro voor zichzelf wilt behouden en jou en jouw zoontje slechts 100 euro gunt vind ik kwalijk. Als je er in een relatie voor kiest om één huishouden te hebben dan kies je naar mijn, misschien naïeve, mening voor een gezamenlijke toekomst - al dan niet tot in den eeuwigheid. Enfin.

Dat komt naar mijn mening op het volgende neer: als je beide inkomen hebt dan dient dit inkomen op één rekening te komen. Vanaf deze rekening betaal je alle gezamenlijke vaste lasten (waarvan ik vind dat een kind hier ook onder valt) en zet je een deel opzij voor gezamenlijk spaargeld. Datgene wat vervolgens overblijft verdeel je dan 50/50 en stuur je naar twee aparte rekeningen: één voor de vrouw en één voor de man (of man-man, vrouw-vrouw, zo je wilt). Van dat geld (naar mijn mening kun je met 150/200 euro per maand méér dan genoeg wanneer alle vaste lasten al betaald zijn) kun je dan individueel doen wat je wilt wat niet voor het geheel is (zoals kleding, eigen hobby, of dergelijke), waarbij op=op is (per maand natuurlijk).

Ik vind het persoonlijk niet gezond voor een relatie wanneer beiden elkaar niet gelijk behandelen, waarbij een gelijke financiële situatie dus van belang is (onafhankelijk van hoeveel er wordt verdiend en wíe dat verdiend). Anders moet je (klinkt misschien onaardig) er maar niet aan beginnen (aan een gezamenlijk huishouden).

[YouriHL]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:36:
@Jumpman Hij woont 30km hier vandaan. Op zich niet ver, maar niet praktisch met naar school brengen van mijn zoontje etc. En in mijn huis hebben we een tijdje geprobeerd, maar op langere termijn die is echt te klein, plus dat hij dan meer file-werk heeft van-en naar zijn werk

Hoe klein is klein ? Onze flatwoning, zelfs met de twee etages die we hebben, hebben we effectief 43m² aan leefruimte. 1 grote woonkamer (dat dan weer wel) van 24m², 1x slaapkamer van 12m², 1x slaapkamer van 6m² ..

[YouriHL]

Misschien een nog beter voorbeeld.

Mijn vader is een vooraanstaand musicus en heeft zijn sporen (en geld) allang 20x terugverdiend.
Zijn vrouw, niet mijn moeder, is ook werkzaam in muziekland, maar verdient nog geen 10% van wat mijn vader binnen harkt per maand. Doen ze daar moeilijk over ? Nee, ze gooien hun verdiensten op 1 hoop en de rest .. daar wordt samen leuke dingen mee gedaan.

[redfoxert]

En dan om nog even 40 jaar terug in de tijd te gaan ... toen werkte de vrouw helemaal niet en was de man de enige kostwinnaar. Hoorde je ze toen klagen over het "inkomensverschil"? De man werd geacht te werken terwijl de vrouw thuis voor het huishouden en de kinderen zorgde. Mijn vader heb ik nooit horen zeggen dat hij zijn geld voor zichzelf wilde houden. Goed, als er iets gekocht moest worden had hij wel het laatste zegje maar alles was in het belang van het hele gezin.

[Anoniem: 926911]

@Anoniem: 938443 ik ben wel benieuwd eigenlijk van wie het idee komt om samen te wonen?

Hier met ex ook genoeg problemen mee gehad zij begon erover omdat het financieel voor haar aantrekkelijker was en gezien zijn ook meer werkte ze ook een veredelde huishoudster had. Nou we hebben het samen een half jaar kunnen uithouden nu zit ik zelf weer in een huurhuisje en zij heeft nog steeds het koophuis.

[DutchKel]

Hou er ook rekening mee dat de regering hier ook mede voor verantwoordelijk kan zijn.

Iets anders wat ik heb mee gemaakt in mijn familie is dat een oom van mij meer dan 10 jaar is getrouwd met zijn vrouw. Dan gaat zijn vrouw vreemd en loopt de relatie op de klippen. Mijn oom mocht daarna als verrassing ook nog eens 10 jaar alimentatie (er zijn geen kinderen in deze relatie) betalen aan zijn ex vrouw terwijl zij is vreemd gegaan maar geen inkomsten had, dit is via de rechter voor zover ik heb begrepen geregeld. Dit is dan weer de omgekeerde wereld maar wel iets waar je vriend misschien rekening mee houd. Als jullie uit elkaar gaan dan heeft hij volgens de wet misschien nog wel extra alimentatieplichten en jij krijgt dan niet meer zomaar alle extra's die je nu wel krijgt omdat je ex daar dan voor verantwoordelijk is.

Het klinkt krom en het is ook krom. Misschien heeft hij zoiets ook meegemaakt en heeft hij zich voorgenomen om dat niet meer te willen meemaken.

[Jeroenneman]

Y_H schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:57:
[...]


Voor huur en servicekosten (flatwoning met twee verdiepingen) zijn wij 450 euro kwijt. Gas, water en elektra kost bijna 120 per maand. Dan driemaal 120 euro (360 dus) aan de Menzis en internet, telefoonabonnementen en een aantal andere dingen (wij kijken allemaal geen TV, we zijn allen gamers en levensgenieters) kosten om en nabij de 180 euro per maand.

Dus om het even op een rijtje te zetten:
- 450
- 120
- 360
- 180
=====
TOTAAL:
- 1110

Dan hebben we nog genoeg over voor andere leuke dingen.
We hebben ook nog twee katten met beiden een eigen kattenbak, we kopen geregeld games 'n stuff voor onze gameverslaving en we gaan geregeld een hapje eten buiten de deur.

Ja, héhé, daar komt de aap al uit de mouw. 570 euro aan kosten voor woning en energie. Dat zijn studentenprijzen.

[t_captain]

Ik zie twee redenen waarom mensen willen samenwonen:

1. Financiëel. Plat gezegd, je deelt de woonlasten en kan daardoor mooier wonen en meer overhoudrn dan een alleenstaande.

Bij jullie niet van toepassing door je gedeeltelijke uitkering. In jullie geval lijkt het financiëel zelfs ongunstig.

2. Om samen een gezin te vormen.

Ik lees niet echt dat je vriend daar helemaal voor gaat. Het lijkt dat hij voorlopig meer op zichzelf is gericht dan op een gezamenlijke toekomst.

In jouw schoenen zou ik het niet doen. Ik weet niet hoe jong jullie zijn, maar als zijn mentaliteit niet verandert, gaat hij misschien niet de gewenste partner en vader worden.

[Firestorm]

Jeroenneman schreef op maandag 26 juni 2017 @ 23:21:
[...]

Ja, héhé, daar komt de aap al uit de mouw. 570 euro aan kosten voor woning en energie. Dat zijn studentenprijzen.

prima haalbaar lijkt me; huisje kopen van rond een ton en je zit op nog geen 400,- per maand aan hypotheeklasten.

[redfoxert]

Jeroenneman schreef op maandag 26 juni 2017 @ 23:21:
[...]

Ja, héhé, daar komt de aap al uit de mouw. 570 euro aan kosten voor woning en energie. Dat zijn studentenprijzen.

Guess what, dat zijn prijzen in de sociale huursector. Ik gok dat het netto bedragen zijn waar de toeslagen al bijgeteld zijn.

[Jeroenneman]

Firestorm schreef op maandag 26 juni 2017 @ 23:25:
[...]

prima haalbaar lijkt me; huisje kopen van rond een ton en je zit op nog geen 400,- per maand aan hypotheeklasten.

Lees je eerste zin nog eens. Misschien dat je een huisje van een ton vindt in Timboektoe, maar niet in Nederland. Laten we nu niet alsof ze voor het oprapen liggen in Nederland. TAS verdient een normaal beeld van maandlasten, niet een "ik heb geluk gehad en kan voor een dubbeltje wonen" unieke situaties.

[Clush]

Als je de optie samenwonen goed wil verkennen zou ik eens met een financieel adviseur gaan praten en alles goed op een rijtje zetten. Hoeveel gaat iedereen er op voor- of achteruit, hoeveel is er überhaupt nodig en hoeveel is er om vrij te besteden. En welke toeslagen kom je nog wel voor in aanmerking.

Ik denk dat jouw inkomen een grotere klap gaat krijgen dan het zijne. Voor jou is samenwonen dus een vrij slechte deal, en dat zal je met z'n tweeën toch op een of andere manier moeten opvangen.

Los van harde euro's lever je in jouw situatie ook flink in op onafhankelijkheid. Ook daar moet wel het een en ander aan zekerheid tegenover staan.

Helemaal als er ook nog een kind in het spel is. Jouw onafhankelijkheid heeft een enorme invloed op zijn leven.

Mijn advies is om niet zonder meer de stap te maken. Je vriend is niet de enige die er financieel op achteruit gaat en je zal toch een zeker evenwicht moeten vinden.

Bij wijze van spreken kan jij straks eens in de twee maand met vriendinnen op stap en gaat hij elk weekend feesten in de stad terwijl jij de afwas staat te doen

Als je gaat samenwonen moet dat op basis van gelijkwaardigheid. Kan je in de praktijk een beetje schuiven als de een toevallig een dure hobby heeft en de ander een goedkope of weet ik veel, maar dit klinkt eerder alsof je zakgeld krijgt dan dat je samen een huishouden begint.

[Stef87]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:40:
Oh, dit gaat mij niet om het wel of niet behouden van de relatie hoor. (Even voor de duidelijkheid) Dat kan je in een paar zinnen niet vertellen, en er gaat gelukkig ook genoeg goed hoor! Het gaat me puur en alleen even over het topic samenwonen.

Ik zou beginnen alle kosten voor een eventueel huis op een rij te zetten. 300/100 is natuurlijk niets, ook oneerlijk.

Dus gezamenlijk berekend:

Woonlasten, eventuele toeslagen, boodschappen, energie, verzekeringen, tv internet, gemeentelijke belastingen etc.

Krijg je bijvoorbeeld nog alimentatie van de biologische vader?

Wij hebben een gezamenlijke rekening, verdienen niet alle twee evenveel en zorgen dat wij netto beiden even veel te besteden hebben op onze eigen rekening(zeg 10-20%)

Al onze vaste kosten betalen we samen van onze gezamenlijke rekening, plus wat extra voor leuke dingen.

Mocht ik zelf iets minder willen werken is dat in overleg ook prima.

Helaas ben ik momenteel ook flink ziek, maar de vooruitzichten zijn gelukkig goed. Wat zijn de vooruitzichten bij jou? Is het iets tijdelijks? Waarom vervalt de aanvulling van het UWV?

Jeroenneman schreef op maandag 26 juni 2017 @ 23:21:
[...]

Ja, héhé, daar komt de aap al uit de mouw. 570 euro aan kosten voor woning en energie. Dat zijn studentenprijzen.

Dat vind ik wel mee vallen? Wij wonen in de stad eindhoven in een rijtjeshuis, tuin, oprit en 5/6kamers voor 540(netto) hypotheek en 45 euro aan energie (zonnepanelen)

Een appartement oid moet wel lukken voor dat geschatte bedrag?

[DarkSide]

kfaessen schreef op maandag 26 juni 2017 @ 23:17:
Hou er ook rekening mee dat de regering hier ook mede voor verantwoordelijk kan zijn.

Iets anders wat ik heb mee gemaakt in mijn familie is dat een oom van mij meer dan 10 jaar is getrouwd met zijn vrouw. Dan gaat zijn vrouw vreemd en loopt de relatie op de klippen. Mijn oom mocht daarna als verrassing ook nog eens 10 jaar alimentatie (er zijn geen kinderen in deze relatie) betalen aan zijn ex vrouw terwijl zij is vreemd gegaan maar geen inkomsten had, dit is via de rechter voor zover ik heb begrepen geregeld. Dit is dan weer de omgekeerde wereld maar wel iets waar je vriend misschien rekening mee houd. Als jullie uit elkaar gaan dan heeft hij volgens de wet misschien nog wel extra alimentatieplichten en jij krijgt dan niet meer zomaar alle extra's die je nu wel krijgt omdat je ex daar dan voor verantwoordelijk is.

Het klinkt krom en het is ook krom. Misschien heeft hij zoiets ook meegemaakt en heeft hij zich voorgenomen om dat niet meer te willen meemaken.

Trouwen is wat anders dan samen wonen.
Ik zie ook niets over een geregistreerd partnerschap.
Gaat nu alleen over samen wonen.
Dan hoef je niet meteen alimentatie te betalen of opeens te zorgen voor andermans kinderen.

Je bent alleen financieel partner voor de BD. En krijgt dan te maken met de voor en nadelen daarvan.

Jouw spullen zijn nog steeds jouw spullen. Alleen wat je gezamenlijk koopt moet je eventueel later zien op te lossen ( nieuwe bank in tv e.d).
Maar al die zaken kan je ook al vast laten leggen ( laat ik even buiten beschouwing of dat een goede start van een relatie of samenwonen is)

[Highland]

Waar ga je wonen als na 3 maanden blijkt dat het samenwonen toch niet goed uitpakt?

Goed dat je het onderwerp eerst besproken hebt voor je de stap hebt genomen. Nu weet je:
- hij wil niet financieel voor je zoon zorgen
- hij heeft geen oog voor jouw afhankelijke situatie
- hij verwacht iets van jou (huishouden doen) wat jij niet zo wil.

Als je mijn dochter zou zijn, zou ik je dringend adviseren niet in deze fuik te zwemmen. Al is hij nog zo grappig/knap/weet ik veel wat, jij wordt de afhankelijke partij en dat is geen gezonde basis.

[Skimovic]

400 Euro per maand over houden is in welke verdeling dan ook erg krap voor 2 volwassenen en een kind.
Dat lijkt me persoonlijk hoe dan ook niet houdbaar. Er hoeft bijvoorbeeld maar eens een wasmachine stuk te gaan of iets dergelijks.

Al zou je het 50/50 splitten, of eerst een deel voor het kind aftrekken en dan de rest samen verdelen. Het is erg krap voor 2 volwassenen en een kind.

2.000 bruto voor iemand van 44 is ook geen vetpot. Dat hij dan zelf meer over wil houden snap ik ergens wel. Volgens mij is echter vooral het totale budget in dit verhaal al aan de te krappe kant.

[Falastine]

Zoek een echte vent. Samenwonen betekend samen delen gewoon al dat geld samen uitgeven. Ik heb nog nooit zoiets gierig gehoord als dit verhaal.

[Mizojojo]

Zoals ik het lees houden ze geen 400 euro ober gezien van die 400 een verdeling is waar weer vaste lasten uit betaald dienen te worden. Beetje kromme verdeling

Wij wonen ook met zijn 2en en hebben samen ongeveer 3000 euro waar er 1900 van mijn kant en 1100 van haar kant netto. Geen gezamenlijke rekening maar ik betaal alle lasten en zij alleen het eten. Pro ratio betalen we even veel naar wat we verdienen waardoor we even veel overhouden als het spaargeld eraf is. 500 euro naar de spaar rekening en 250 pp voor leuke dingen per maand lasten vrij.

[YouriHL]

Jeroenneman schreef op maandag 26 juni 2017 @ 23:21:
[...]

Ja, héhé, daar komt de aap al uit de mouw. 570 euro aan kosten voor woning en energie. Dat zijn studentenprijzen.

Nou nee, dat zijn prijzen voor onze regio.
Wij wonen nu eenmaal niet in Amsterdam, maar aan de 'east coast'.

Als wij nu zouden verhuizen, zouden we minimaal 660 euro betalen (voor dezelfde flatwoning).

[YouriHL]

Jeroenneman schreef op maandag 26 juni 2017 @ 23:31:
[...]


Lees je eerste zin nog eens. Misschien dat je een huisje van een ton vindt in Timboektoe, maar niet in Nederland. Laten we nu niet alsof ze voor het oprapen liggen in Nederland. TAS verdient een normaal beeld van maandlasten, niet een "ik heb geluk gehad en kan voor een dubbeltje wonen" unieke situaties.

Er staan hier in Hengelo (Overijssel) 27 huizen te koop voor 93000 euro.

edit:
En dat zijn echte huizen, geen flatjes. En om je even voor te zijn, Hengelo is geen achterstandsdorp waar niets te beleven is, onze stad stond in de 19e en 20e aan de basis van de textielindustrie van Nederland

[ Voor 18% gewijzigd door YouriHL op 27-06-2017 01:28 ]

[Wim-Bart]

Eerst een beetje off-topic.
Ik mis een aantal zaken.
600 euro salaris/inkomsten voor @Anoniem: 938443. Samen hebben jullie een bruto bedrag + kind. Dat wil zeggen dat je onder een bepaalde grens uit komt waarbij je gewoonweg opeens zorgtoeslag krijgt. Je hebt kinderbijslag (geen vetpot). En waarschijnlijk zal hij ook dalen in uitgaven want hij zal ook een stuk zorgtoeslag krijgen.

Samen zitten jullie dus op een netto inkomen van 2700 á 2800 euro netto. dat is redelijk veel. 2000 netto is ook redelijk veel, hoewel sommige mensen daar niet over eens zullen zijn.

Kosten er van af:
Huur: 600
Gas/Water/Licht: 200 (of je moet een zwembad hebben)
Zorg: 2 x 100
Verzekeringen: 50
Molbile telefoons: 30 euro (lekker ruig - kan veel minder)
200 kleedgeld per persoon + kind : 500
Totaal 1.530 euro per maand
Dus 1000 euro over voor eten:
Eten kan voor 150 euro in de week met een kind = 750/maand

Heb jij 100 en hij 150 euro zakgeld per maand


Maar nu on-topic.
Heb in de zelfde situatie gezeten een paar jaar geleden. Alleen als partner. Mijn toenmalige vriendin had een inkomen van 0 en een kind van 2,5. Enige waar ze voor in aanmerking kwam was kinderbijslag en dat pas na een jaar (eu burger uit een buurland).

Het is maar wat je als partner belangrijk vindt. Geld is vrij onbelangrijk in de liefde, maar geld kan liefde wel kapot maken. Zeker wanneer de werkende het gevoel gaat krijgen dat hij/zij voor alles moet opdraaien. En dat kan een hoop zijn. Dus ja ik snap hem wel een beetje.

Zelf zou ik nu zeggen als het weer zou gebeuren. Woonlasten (huis, gas, water, licht, internet, eten) betaal ik. En de rest betaalt mijn partner maar zelf en als het kan en goed voelt in de relatie dan kan dat meer worden. Maar voor de rest geen suiker-partner meer.

Dus, ik snap de angst een beetje van je partner, maar een verdeling maken van hij zo veel, jij zo veel gaat niet werken. Je moet van andere principes uit gaan.

[ Voor 35% gewijzigd door Wim-Bart op 27-06-2017 01:44 ]

[iceheart]

Y_H schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 01:25:
[...]


Er staan hier in Hengelo (Overijssel) 27 huizen te koop voor 93000 euro.

edit:
En dat zijn echte huizen, geen flatjes. En om je even voor te zijn, Hengelo is geen achterstandsdorp waar niets te beleven is, onze stad stond in de 19e en 20e aan de basis van de textielindustrie van Nederland

Zonder me verder in het topic te mengen vind ik het als randstedeling wel mooi hoe je jezelf in je edit in één adem meteen zo hard tegenspreekt

[KopjeThee]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:54:
Dank je wel voor de antwoorden. Kort wat extra info: Mijn zoon is geboren uit een eerdere relatie. Hij gaat supergoed met hem om, maar zegt niet financieel verantwoordelijk voor hem te willen zijn.

Ik werk zelf part-time, meer kan ik vanuit mijn ziekte niet doen. En nog steeds is dat voor mijn gezondheid een hele belasting, zeker met een kind erbij (ook al is hij het geluk in mijn leven.)
Ik heb nu in mijn eentje de volledige zorg voor hem, en heb nu zelf een eigen huishouding. Maar samenwonen betekent wel extra werk, waarvan ik niet zeker weet of ik dat kan dragen met mijn gezondheid. En mijn vriend is nogal kritisch...

Maar ook dat voelt voor mij oneerlijk, dat ik de hele dag in principe bezig ben, en hij om half 5 kan neerploffen op de bank, terwijl ik dan nog moet koken, afwassen, de hele routine met mijn zoontje, en pas om half 8 kan relaxen... Omdat ik minder verdien..

Maar dat zou dus dan ook betekenen dat ik nooit zou kunnen samenwonen, omdat ik ziek ben... Niet echt een fijn vooruitzicht...

Wat zijn je verwachtingen precies van samenwonen met je nieuwe vriend? Op basis van wat je vertelt, zou ik het niet doen. Feitelijk: Je moet harder werken en met je zoon met minder geld rondkomen. Gevoelsmatig: Weet je zeker dat dit je vriend is? Geen slavendrijver o.i.d.? Maar goed, misschien staan er ook voordelen van samenwonen tegenover, maar ik zie ze nog niet,

[rodebest]

Ikzelf (21) ga mij over enkele jaren in eenzelfde situatie bevinden.
Ikzelf ben momenteel studen HBO-electrotechniek 2e jaars en als ik mijn studie succesvol afrond (fingers crossed) dan ga ik met mijn eerste baan al rond de 2000 netto verdienen. in 10 jaar is 3500 netto mogelijk mocht alles volgens plan gaan.

Mijn vriendin (23) is 100% afgekeurd en ontvangt dan ook een wajong van +-1000 euro per maand.

Hierbij krijgen wij dan nog een berg toeslagen (huurtoeslag-290,zorgtoeslag-180 en her en der nog wat kleine bedragen van de zorgverzekering) Hiernaast komen wij ook in aanmerking tot kwijtschelding van de gemeentelijke belastingen rond de 400 euro per jaar aangezien ik student ben.

Wij hebben nu een huurhuisje (92m2 gelijkvloers) waar we 590 voor betalen en rond de 100 euro aan GWL. Eten is rond de 100 euro per week wegens allergieen en gezond eten is duur. Alle verzekeringen zijn toch wel 330 euro per maand bij elkaar. reken er nog 100 euro bij voor overige kosten en dat zijn onze vaste lasten.

Voordat ik en mijn vriendin samen gingen wonen hebben wij besproken hoe het huishouden eruit zou zien en wat we in de toekomst gingen doen indien ik of zei veel meer ging verdienen dan de ander. Hieruit is dan ook gekomen dat zij eigenlijk 24/7 thuis zou zijn waardoor zij dan ook gemiddeld 70% van het huishouden op zich zou nemen. Indien teveel last van haar aandoeningen neem ik het op mij zover ik kan.
Koken, stoffen, stofzuigen, en aanverwante activiteiten is aan haar besteed. Ik doe de tuin, klussen, schrobben (zware activiteit) en eigenlijk alles wat bovengemiddeld zwaar zou zijn.
Deze indeling is dan ook ontstaan doordat ik 40+ uur per week bezig ben met school en zij ongeveer 2-4 belastbare uren heeft verdeeld over de dag. Deze indeling vond mijn vriendin ook eerlijk en ze voelt zich niet als huismeid. Vaak is het onderhouden van het huis minder dan een uurtje per dag gemiddeld omdat zowel ik als mijn vriendin het huis niet onnodig vies maken. Hiernaast besteden wij veel van ons geld aan apparaten die het makkelijker en sneller maken om schoon te maken (snoerloze dyson stofzuiger, vaatwasser, airfryer, zowel inductie als gaskoken, oven stoomfunctie, zowel wasmachine als droger, draadloze lichtschakelaars zodat er niet opgestaan hoeft te worden)

Het geld word elke maand ingedeeld. 1100 euro naar de vaste lasten rekening hieronder vallen ook bekeuringen of onvoorziene kosten. De rest gaat naar het opknappen van de woning, zorgkosten en leven in het algemeen. Mocht iemand een aankoop willen doen boven de 50 euro word dit altijd even gemeld/gevraagd. zowel ik als mijn vriendin zeggen eigenlijk nooit nee tegen elkaar hierover omdat wij elkaar vertrouwen en het zogezegde "leef en laat leven"

Op deze manier zijn wij gaan samenwonen na 4 jaar een relatie te hebben, trouwen zijn wij niet van plan puur door de huidige studieschuld die ik aan het opbouwen ben en die studieschuld zou dan ook op haar schouders vallen mocht mijn carriere niet lukken.


Het moraal van mijn verhaal is dan ook eigenlijk: Alles moet duidelijk vooraf besproken worden en er moet een eerlijke verdeling gemaakt worden. Ik vind het niet erg om alles te delen met mijn vriendin, al verdiende ik 4000 en zij niets.
Als jouw vriend er moeite mee heeft om zijn financieen te delen dan is dat denk ik niet het enige waar hij moeite mee zal krijgen als jullie samenwonen.
Hiernaast (ken de situatie natuurlijk niet) vind ik 2000 euro per maand bruto een mager salaris voor iemand van 44 jaar. Ik zou eerder minimaal 2300 verwachten, zelf zonder opleiding.

P.S. Is het indien je echt samen wilt gaan wonen niet mogelijk dat jij bij je vriend intrekt en je je eigen woning behoud en jezelf niet inschrijft bij je vriend. In dat geval blijven je toeslagen behouden (niet uitgeven maar minimaal 4/5 sparen) en mocht het na 4-6 maanden opeens niet meer lukken heb je je vangnet nog om terug naar te vallen?

[Steefph]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:54:
Dank je wel voor de antwoorden. Kort wat extra info: Mijn zoon is geboren uit een eerdere relatie. Hij gaat supergoed met hem om, maar zegt niet financieel verantwoordelijk voor hem te willen zijn.

...

Lastige situatie zit je in. Ik lees het allemaal maar, ik vind dit zo vreemd klinken. Als biologische vader is hij gewoon kinderalimentatie plichtig,toch? Hij moet dus meebetalen in de kosten lijkt me (ben geen expert)
https://www.rijksoverheid...antwoord/onderhoudsplicht (laatste paragraaf)

[Dets]

Highland schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 00:21:
Waar ga je wonen als na 3 maanden blijkt dat het samenwonen toch niet goed uitpakt?

Goed dat je het onderwerp eerst besproken hebt voor je de stap hebt genomen. Nu weet je:
- hij wil niet financieel voor je zoon zorgen
- hij heeft geen oog voor jouw afhankelijke situatie
- hij verwacht iets van jou (huishouden doen) wat jij niet zo wil.

Als je mijn dochter zou zijn, zou ik je dringend adviseren niet in deze fuik te zwemmen. Al is hij nog zo grappig/knap/weet ik veel wat, jij wordt de afhankelijke partij en dat is geen gezonde basis.

Helemaal mee eens. Vergelijkbare discussie hier met mijn dochter gehad. Hoe leuk ze die knul ook vond. Toen ik haar toekomstbeeld over 5 jaar schetste, gingen de ogen open, exit knul.
Je kunt relatie/samenwonen/financiën niet scheiden, het is een package-deal waar beide partijen zich in moeten kunnen vinden.
Maar TS moet zelf het gesprek aan met haar vriend over deze onderwerpen.

[emnich]

Het is wat mij betreft nog niet eens de verdeling van 300/100 wat me als meeste tegen zou staan. Een opmerking als `ik betaal jouw uitkering` en dat jij het volledige huishouden en de zorg voor je zoontje moet doen getuigt van zo'n disrespect voor TS dat een gezonde relatie (m.i.) gewoon niet mogelijk is.

@Anoniem: 938443 Het is hier al een paar keer gezegd, voordat je evt de stap neemt om samen te wonen, ga heel goed kijken naar wat er gebeurt als het toch nog fout gaat. Waar ga je wonen, hoeveel huur moet je dan betalen, heb je je zoontje dan al van school laten wisselen en moet dat nogmaals, etc.

[Junia]

Bijzonder om te lezen hoeveel tweakers normaliter geen glazen bol hebben als het neerkomt op it achtige vragen, maar op het moment dat een alleenstaande moeder een hele summiere situatieschets geeft iedereen meteen weet hoe het zit en oordelend is tegenover de andere kant, zonder dat we enig idee kunnen hebben hoe de situatie is. Ook vind ik het knap hoe sommige op conclusies komen en daardoor de hele relatie maar in twijfel trekken.

[emnich]

@Junia Er wordt ons om een mening gevraagd en op basis van de informatie die we krijgen, geven we die mening. Het wordt een beetje een stom topic als we eerst beide partners moeten uitnodigen voor een 2-uur durend gesprek en pas dan onze mening geven.

Het is vervolgens aan TS om de reacties op waarde te schatten waarbij zij wel alle informatie mee kan wegen.

[Qwerty-273]

@Anoniem: 938443 je noemt dat jij het volledige huishouden gaat doen (en dat daar eigenlijk niets direct tegenoverstaat), basis zou natuurlijk zijn dat beide personen 50/50 zouden doen met het huishouden in een relatie, en daar wellicht in kunnen schuiven als iemand meer tijd (of eigenlijk zin) heeft. Hij doet nu neem ik aan zijn eigen volledige huishouden? Dat valt dan compleet weg als jullie samen gaan wonen, wat zet hij daar tegenover?

Neem je trouwens de kinderbijslag wel mee in jouw berekening, voor wat je te besteden hebt voor jouw zoon? Dat geld leg je dus niet in op de grote hoop (zodat hij daar bijvoorbeeld een deel van een slof sigareten van bekostigt) maar reserveer je exclusief voor je zoon.

[Waah]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:26:
Hoi, héél lang meegelezen hier, maar nu zelf even wat open gooien

Wat is jullie mening over het volgende?

Mijn nieuwe vriend en ik willen graag samenwonen, maar we hebben een enorm inkomensverschil.
Hij verdient 2000 euro per maand, en ik zit in de ziektewet. Ik werk wel, maar vanwege mijn ziekte kan ik niet fulltime werken, en verdien ik zelf 600 euro per maand, wat tot het minimumloon wordt aangevuld door het UWV.

Allereerst respect. Ziek zijn en toch werken. Alleen dat zou je vriend al moeten trigger en om het geld eerlijk te verdelen. Je hebt er niet voor gekozen om minder te verdienen. Als die echt van je houd zou die hier alleen om al denken: samen delen.

Hij zal uiteraard meer moeten betalen aan vaste lasten. We hebben het eens uitgerekend en houden dan samen 400 euro over voor onszelf. Hij vond de verdeling 300 euro voor hem, en 100 euro voor mij en mijn zoontje dus heel goed. (En ik moet daar mijn zoontje zijn extra lessen ook van betalen, dus houd dan 50 euro per maand over voor iets leuks doen, én kleding kopen voor mij en mijn zoontje, terwijl hij 300 euro in zijn eentje kan gebruiken voor wat hij maar wil.)

Hier lees ik nu al frustratie. Dit gaat dus niet werken. Na 50 euro voor lessen houd je dus 50 euro over voor jezelf EN je kind. Dat is 600 euro per jaar. Dus geen vakanties, want dat is nauwelijks genoeg voor kleding van een groeiend kind en jezelf. 50 euro is het bedrag wat mensen die in de schuldsanering zitten krijgen...
600 euro voor jou VS 3600 euro voor hem. Niet echt eerlijk.

Als je dit niet eerlijk vind en hij wil niet wijken... Gaat hier enkel ruzie om komen en dan ben je weer terug bij af. Wie gaat die nieuwe wasmachine betalen? Is het dan opeens wel 50/50? Of betaald hij dan ook 7/8e? Leg hem die vraag eens voor...

Daarnaast vindt hij het normaal dat ik naast mijn part-time werk voor mijn kind zorg én het volledige huishouden doe. Ik wil zelf eigenlijk samenwonen uit liefde, maar dit voelt beklemmend en alsof ik wordt gestraft dat ik ziek ben en niet meer kan verdienen, ook al weet ik dat hij dit niet zo bedoelt. Terwijl ik hem ook snap, omdat hij meer verdient.

Als hij jou gevoel niet begrijpt heeft die weinig empathisch vermogen. Heb je hem het zo ook uitgelegd waarom je het niet eerlijk verdeelt vind? En wat is zijn antwoord?

Dit klinkt meer als een praktisch gratis huishoudster... Dus ik snap dat jij dit als beklemmend ervaart. Dat is het namelijk ook.

Wat is jullie mening hier over?

Alles bij elkaar zou ik het niet doen. Zelfs bij eerlijk verdelen (beide 175 euro, 50 voor de studie van je kind) houd je heel weinig over voor als er iets mis/kapot gaat. Blijf lekker op jezelf wonen zodat je genoeg inkomsten hebt om voor je kind te zorgen. Een kind betekend dat je je verantwoordelijkheid koet nemen. En ik snap dat je wil samenwonen, maar dat is nu absoluut het slechtste wat je voor je kind kan doen. Dit kan enkel eindigen in veel ruzie door financiële problemen, en een gebroken relatie waarbij jij geen woonplek meer hebt en je kind voor het leven getekend is, want hij heeft alle touwtjes in handen. Geen enkele wettelijke verplichting naar jou. Je wordt totaal afhankelijk van hem, en dat is geen goede basis. Een getrouwde huisvrouw heeft nog genoeg middelen als het mis gaat (daar is alimentatie Ed voor, zodat je slagkracht hebt en niet afhankelijk bent). Jij hebt helemaal niets!

Over wettelijke verplichting gesproken:

Mijn zoon is geboren uit een eerdere relatie. Hij gaat supergoed met hem om, maar zegt niet financieel verantwoordelijk voor hem te willen zijn.

Het moment dat die jou zwanger maakte heeft die gekozen voor een kind. Gepland of niet maakt niet uit, hij was er zelf bij. Dat maakt hem direct financieel verantwoordelijk. Dit is ook weer "wel de lusten, niet de lasten" en je bent veel te aardig dat je hem niet laat meebetalen voor jullie kind. Bij wet heb je recht op geld voor je kind. Je laat hem niet meebetalen voor jezelf. Dat doe je zodat je kind alles kan krijgen wat die nodig heeft.

Ik wil ook wel elke avond uit eten in sjieke restaurants, maar daar niet financieel verantwoordelijk voor zijn.... Zo werkt de wereld niet.

Ik heb het idee (vanachter mijn toetsenbord, dus kan er naast zitten) dat je veel te aardig bent voor iedereen. En je ex en vriend maken daar gebruik van. Kom op voor jezelf, en als je dat om een of andere reden niet wil doe het dan voor je kind. Die verdient extra les, mogelijkheid tot leuke activiteiten en daarmee zelfontplooiing.

Dus in het kort mijn mening:

• Niet samenwonen want financieel niet haalbaar en onhoudbaar.
• Zorg direct dat de vader van je kind zijn financiële verplichtingen gaat nakomen.

[Piet_Piraat7]

@Anoniem: 938443 Klinkt als een vent die geen verantwoordelijkheidsgevoel heeft voor een vrouw met kind. Hij zoekt gewoon een goedkope huishulp. Je kan niet verwachten in een relatie dat de één allerlei concessies doet en de ander niet.

Ben het alleen niet eens wat hier soms gesteld wordt dat alle financiën op 1 hoop moeten zo gauw je gaat samenwonen. Voor mij komt dat toch echt later pas in de relatie.

Deze situatie klinkt als financieel onhoudbaar voor je, absoluut niet doen.

[Ryur]

Y_H schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 01:25:
[...]


Er staan hier in Hengelo (Overijssel) 27 huizen te koop voor 93000 euro.

edit:
En dat zijn echte huizen, geen flatjes. En om je even voor te zijn, Hengelo is geen achterstandsdorp waar niets te beleven is, onze stad stond in de 19e en 20e aan de basis van de textielindustrie van Nederland

Beetje offtopic dit:
Ik heb in Hengelo (OV) in december een appartement gekocht voor iets meer dan een ton.
Hypotheeklasten: iets lager dan 400.

Alleen jammer dat voor veel mensen kopen zo lastig wordt, terwijl dat qua maandlasten zoveel goedkoper wordt dan huren

[Zebby]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:26:
Hoi, héél lang meegelezen hier, maar nu zelf even wat open gooien

Wat is jullie mening over het volgende?

Mijn nieuwe vriend en ik willen graag samenwonen, maar we hebben een enorm inkomensverschil.
Hij verdient 2000 euro per maand, en ik zit in de ziektewet. Ik werk wel, maar vanwege mijn ziekte kan ik niet fulltime werken, en verdien ik zelf 600 euro per maand, wat tot het minimumloon wordt aangevuld door het UWV.

Duidelijk is dat we het niet ruim zullen hebben als we samen gaan wonen. Nu lukt het me als alleenstaande moeder prima. Ik ben geen grootverbruiker, maar wanneer we samen gaan wonen valt de aanvulling vanuit het UWV uiteraard weg. Eigenlijk vind ik dat heel fijn, want ik haat het gevoel afhankelijk te zijn, alleen ben ik bang dat ik me dadelijk afhankelijk ga voelen van mijn vriend.
Hij zal uiteraard meer moeten betalen aan vaste lasten. We hebben het eens uitgerekend en houden dan samen 400 euro over voor onszelf. Hij vond de verdeling 300 euro voor hem, en 100 euro voor mij en mijn zoontje dus heel goed. (En ik moet daar mijn zoontje zijn extra lessen ook van betalen, dus houd dan 50 euro per maand over voor iets leuks doen, én kleding kopen voor mij en mijn zoontje, terwijl hij 300 euro in zijn eentje kan gebruiken voor wat hij maar wil.)

Zelf vind ik dit niet helemaal eerlijk. Hij vind dat hij meer over mag houden omdat hij meer inlegt. Maar ik zit dan zelf in een situatie waarin ik niet eens een treinkaartje naar een vriendin die 20km verderop woont kan betalen. (Om een voorbeeld te noemen). 50 euro per maand voor kleding voor 2 personen en 'leuke' dingen. Ik denk dat er uberhaupt niets overblijft om iets van te doen, een aangezien kinderen hard groeien (en dus meer kleding nodig hebben) zal ik waarschijnlijk nooit iets voor mezelf kunnen kopen zolang ik samenwoon, terwijl ik dat nu wel kan, ook al zit ik in de ziektewet.

Daarnaast vindt hij het normaal dat ik naast mijn part-time werk voor mijn kind zorg én het volledige huishouden doe. Ik wil zelf eigenlijk samenwonen uit liefde, maar dit voelt beklemmend en alsof ik wordt gestraft dat ik ziek ben en niet meer kan verdienen, ook al weet ik dat hij dit niet zo bedoelt. Terwijl ik hem ook snap, omdat hij meer verdient.

Wat is jullie mening hier over?

Het is prima mogelijk, maar als je dan een eerlijke balans wilt behalen zullen jullie goedkoper moeten gaan wonen. Als hij per se groter wilt wonen omdat hij het kan betalen, moet hij ook maar extra inleggen dat jij ook genoeg geld overhoudt. Dat is hoe je het doet met een (groot) inkomensverschil. Daarnaast, als je samen gaat wonen met jouw kind gaat hij hoe dan ook mede verantwoordelijk worden, het is een minderjarige huisgenoot. Het klinkt alsof hij alleen de lusten en niet de lasten wilt.

Ik heb zelf een aantal jaar de volledige kosten voor wonen en leven voor mijn vriendin gedragen gedurende haar studie, met als enige verwachting dat ze zich ook volledig focust op de studie als zijnde een baan. Op basis van die uren is de huishouding verdeeld. Jij hebt werk en een kind om te managen, dat klinkt minstens gelijk aan de 40 uur die hij waarschijnlijk op kantoor zit. Daarmee zou het huishouden bijna 50/50 verdeeld moeten zijn.

Het punt is - je moet met een goed gevoel samen kunnen wonen en gelukkig kunnen zijn. Als hij op dit vlak al geen compromis wil sluiten gaat het geheid mis. Mijn gevoel zegt dat je hiermee geen geluk gaat vinden; het klinkt alsof je nu op jezelf beter zit.

Wil je dit soort dingen inzichtelijk maken, maak dan gewoon een lijstje. Schrijf op wat je in een dag doet aan "fun" en aan "werk" (en ja, huishouden en een kind verzorgen telt dan als werk). Je zult zien dat de balans voor jou aanzienlijk slechter is, en dan mag je ook minder geld overhouden? Als dat geen ogen opent, zoek alsjeblieft verder, voor je eigen rust.

[Anoniem: 35872]

Bij ons is alles gewoon op 1 hoop..
Eigenlijk al vanaf de start van onze relatie heb ik nooit problemen gemaakt van geldzaken.
Ik was toen 19 en mijn vriendin 16.. we woonden 200km uit elkaar en ze kon niet elke 2 weken de trein betalen..
Dus ik kochte telkens een kaartje voor haar of ging extra naar haar toe..

Ook 3-4 jaar later heb ik haar in huis genomen zonder enige vorm van inkomsten of werk in mijn regio.
Gewoon op goed vertrouwen dat ze haar best deed om een baan te zoeken en haar draai te vinden.
Ook vanaf dag 1 gewoon de pinpas aan haar gegeven zodat ze wat boodschappen kon doen of een keer kon shoppen..

Belangrijkste is vertrouwen en duidelijke afspraken omtrent uitgeef gedrag..
Zo hebben we elkaar geen restricties opgelegd om uitgaven te doen maar bepaalde dingen wel in goed overleg of kennisgeving..

We hebben onze administratie in excel zitten en per hoofd categorie een budget ingesteld.
bv:
- 150 euro kleding
- 100 euro uitjes/cadeautjes
- 450 euro boodschappen
etc...

Enkele voorbeelden:
- Mijn vrouw geeft aan dat ze komend weekend de stad in wilt gaan om kleding voor de kinderen te kopen.. Nu weten we beide wat er in het "potje" zit... Indien we denken dat het niet genoeg is dan overleggen we even of het wel kan. (vaak zijn andere potjes nog niet leeg of vullen we het aan vanuit de spaarrekening).
- Ook met grotere uitgave voor hobby's, gewoon aangeven wat je nodig hebt en dan kijken we of er budget voor vrij is of dat we toch ervoor moeten sparen of spaargeld aanspreken..

Zo is er misschien de laatste jaren hooguit 1-2x echt discussie ontstaan over een vrij grote uitgave waar 1 persoon het echt niet mee eens was.. Uit eindelijk sluit je een compromis en zijn we er altijd nog uitgekomen zonder dat iemand zich benadeeld voelde..

Op dit moment is ons inkomenverschil ook heel groot..
51k tov 6k bruto per jaar.. Maar ik zie dat niet als een probleem.

[ Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 35872 op 27-06-2017 08:56 ]