Samenwonen met groot inkomensverschil?

[Sissors]

Waah schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 08:24:
Over wettelijke verplichting gesproken:

[...]

Het moment dat die jou zwanger maakte heeft die gekozen voor een kind.

Zoals ik dat lees gaat het over haar nieuwe vriend, die prima met het kind om gaat, maar niet er financieel verantwoordelijk voor wil zijn. (En in een redelijk vroeg stadium nog van de relatie kan ik hem niet anders dan gelijk geven daarin).


Zoals hier beschreven is het inderdaad niet realistisch voor TS. Tegelijk vind ik alle reacties dat alles per direct op de grote hoop moet ook een beetje kort door de bocht. Zelf denk ik ook dat diegene die dit zien als een goedkope huishoudster (voor hem), ook wel er flink naast zitten. Ik vermoed zo dat gewoon een huishoudster inhuren heel veel goedkoper en eenvoudiger is .

Alles op één hoop is een prima keuze. Maar niet de enige. En hoewel het meestal prima zal gaan, ken ik ook wel de voorbeelden waar alles op één hoop slecht is geeindigd voor vooral degene met het hoge inkomen.

[ Voor 11% gewijzigd door Sissors op 27-06-2017 08:58 ]

[OverSoft]

tweakerharrie schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:57:
Ben het met Rukapul eens. Samenwonen is SAMEN 1 inkomen. Hij probeert het te verdelen, jullie zijn geen zakelijk bedrijf waar hij meer aandelen heeft dan jij. Grote kans dat het fout gaat als je überhaupt al op voorwaarden gaat samenwonen. Gewoon 1 rekening.

Dan verschillen wij heel erg daarover in mening. Ik ben getrouwd en woon (uiteraard) samen in het huis wat we samen gekocht hebben.
We houden een vast bedrag per maand aan wat we in moeten leggen voor de vaste lasten en dat verdelen we naar rato van inkomen. De rest van ons inkomen is gewoon van onszelf (we zijn getrouwd onder koud uitsluitsel, wat inhoud dat wat van mij is, van mij is, en wat van haar is, van haar is).
Dat houdt dus ook in, dat ik meer overhoudt dan zij. Ik verdien ook meer, lijkt me niet meer dan logisch.

Niet iedereen wil alles delen.

[Anoniem: 35872]

Het gaat om samenwonen..
Wanneer je dus de financiele situatie weet van beide partijen zul je dus ook afspraken moeten maken omtrent geld..

Op 1 hoop is misschien niet nodig, maar een beetje gelijkwaardig kunnen leven lijkt me wel wenselijk binnen een relatie, en niet de een alles en de ander niets..

[Anoniem: 938443]

Dank jullie wel voor jullie reacties. Ik heb hier veel aan! Natuurlijk is dit voor mij 'slechts' een mening die ik aan onbekenden vraag, maar ik weet van mezelf dat ik te makkelijk met iemand 'mee' ga in wat hij wil, (beetje te empatisch denk ik), en dat gaat soms ten koste van mezelf. Het is dus fijn om te lezen wat de algehele mening is over de situatie samenwonen.

Even wat info dat gevraagd is:

-Mijn ex betaalt geen alimentatie, omdat zijn inkomen te laag is. In mijn situatie hoe hij nu is zou dat niet uitmaken, aangezien de overheid dat zal compenseren met mijn uitkering, en ik er dus zelf niets van zou zien. Gaan we samenwonen, is er dus ook geen sprake van alimentatie vanuit mijn ex.

-Ik woon in de randstad, dus idd een stuk duurder dan wanneer je op het platteland of bijv noordelijker of oostelijker woont. En idd ook lastiger om een nieuw huurhuis te vinden wanneer het toch niet goed gaat met samenwonen. Er is hier (nogal) sprake van een woon-nood wat betreft goedkopere huurwoningen.
Maar dit is wel de plek waar ik veel heb opgebouwd voor mezelf, en dat is heel belangrijk voor me.

-Ik ben nu zelf (financieel) verantwoordelijk voor mijn kind, en dat hoort ook zo. Het is mijn huishouden, mijn financieen. Alleen zou het voor mij best vreemd zijn dat nog steeds in mijn eentje te moeten zijn als wij samenwonen? Dan ben je in mijn mening een familie en hoort alles bij elkaar.

-Ik vind het niet erg om meer te doen in het huishouden, ik vind het alleen niet eerlijk dat wanneer we allebei de hele dag bezig zijn, ik nog 3 uur langer door moet 'omdat hij meer verdient.'
Daarnaast ben ik niet voor niets afgekeurd, ik kan het gewoon niet dragen, en ik vind het niet eerlijk dat hij dat niet mee neemt. Als ik niet ziek was geweest had ik misschien meer verdiend dan hij, maar ik voel me nu soort van 'gestraft' dat ik wel ziek ben.

Hoe dan ook (heb er nu een nachtje over geslapen) is dit voor mij nu dus niet realistisch. Wel jammer dus. Maar ik weet dat ik hier vrij slecht uit ga komen. Hij zegt dat als ik naar een vriendin wil met de trein, ik hem dan maar moet vragen voor geld, maar dat doet me denken aan mijn situatie van 20 jaar geleden.. Mijn pubertijd... En dat heb ik ruimschoots achter me gelaten. Mijn geluk zit (ook) in me vrij voelen. Ik heb niet veel nodig, maar hem moeten vragen een keer met de trein te kunnen, of een ijsje te kunnen kopen voor mijn zoontje omdat hij een nieuwe jas nodig had, gaat mij te ver...

[battler]

Misschien onconventioneel maar je kan de kosten die hij bespaart door dat jij het huishouden doet kwantificeren? Een schoonmaakster is minimaal 50 euro per week

[Malandro]

Beste weetjewat, laat het los. Blijf waar je bent en vergeet samenwonen. Het is niet goed voor jou en ook niet voor je zoontje. Niet alleen financieel, ook wat betreft stabiliteit. Zelf de regie in handen hebben is vele malen belangrijker.

[Tommie12]

Goede en nuchtere beslissing.
Hou het maar bij een lat-relatie of geen relatie, dat zal je zelf moeten uitmaken.
Een stuk vrijheid is zeer belangrijk.

Héél goed dat je de discussie gevoerd hebt voor je samenwoont, je hebt misschien heel wat miserie vermeden. En besef goed dat je iemand weer iets beter leert kennen als er over geld moet gepraat worden.

Keep going!

[breew]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:05:
[...]Hij zegt dat als ik naar een vriendin wil met de trein, ik hem dan maar moet vragen voor geld, [...]

Ik kan het niet in context plaatsen natuurlijk, maar mijn nekharen staan overeind van zo'n antwoord. Dit klinkt zo-ontzettend-fout.

[Miss_80]

Same here. Deze relatie is op geen enkele manier nog gelijkwaardig. Zou lekker blijven latten (als je de relatie niet zou willen verbreken met die instelling) en vooral jezelf en je zoontje op de eerste plek zetten. je komt nu ook rond, je hebt hem wat dat betreft niet nodig. Lekker houden zo.

[Anoniem: 632581]

Ik verdiende hetzelfde als uw vriend maar wat ik overhield mocht mijn vrouw toch echt gebruiken en hetzelfde geldt van haar naar mij toe. Samen uit samen thuis. Anders moet hij alleen maar wonen als hij het meeste toch voor zich zelf wilt gebruiken? en ja aan de andere kant begrijp ik het wel het is toch niet echt 100% zijn zoon maar die keuze maak je of die keuze maakt je niet. Waarom wordt het niet verdeeld in 50% jij en 50% je vriend? want in huishouden zit ook tijd en dat doet hij niet en jij wel kost ook tijd anders huurt hij maar een huishoudster in kost hem ook geld.

[ Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 632581 op 27-06-2017 09:25 ]

[m-designz]

Hij zegt dat als ik naar een vriendin wil met de trein, ik hem dan maar moet vragen voor geld, maar dat doet me denken aan mijn situatie van 20 jaar geleden..

Klinkt in mijn ogen ook als een (zacht uitgedrukt) zeer ongelijke relatie als hij dat soort antwoorden gaat geven.

Om terug te komen op de eerste vraag, hier zijn de salarissen ook niet gelijk maar wij staan gewoon beide een x bedrag af op onze gezamenlijke rekening en zorgen ervoor dat na bedrag X we allebei ongeveer evenveel overhouden op onze eigen rekeningen.

Daarnaast zijn we niet zo heel strak op wat waarvan betaald word want ja, zoals eerder ook al aangekaart. We hebben geen puur zakelijke relatie maar zijn getrouwd en vertrouwen elkaar blind, dus ook met geld.

[P.O. Box]

Volledig offtopic, maar iets wat me altijd in dit soort topics opvalt en een beetje opvoeding kan geen kwaad:
het is PRO RATO... niet PRO RATIO...

Anoniem: 604938 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:48:
Klinkt niet als een goede basis voor samenwonen.

Betalen naar ratio en wat overblijft voor jezelf houden

Deick schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:09:
Dat is dus een ratio van 3 op 4.
Verdeel je naar ratio die 400 euro dan kom je uit op ongeveer 170 euro voor jou en 230 voor hem.

Mizojojo schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 01:09:
Pro ratio betalen we even veel naar wat we verdienen

zo moet het dus:

OverSoft schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:01:
[...]


We houden een vast bedrag per maand aan wat we in moeten leggen voor de vaste lasten en dat verdelen we naar rato van inkomen.

[Tom]

Hoe zit het met de echte vader van het kind? Daar lees ik niets over. Je verwacht nu van je nieuwe vriend dat hij financieel verantwoordelijk gaat zijn voor je kind, maar dat is nogal wat om van iemand te verwachten! Dat hij een kind uit een eerdere relatie accepteert en in huis wil nemen is al een offer. Meer dan dat mag je eigenlijk niet verwachten, misschien op de lange termijn dat hij het meer als zijn kind gaat zien.

Jullie relatie is bovendien niet erg gelijkwaardig en zit daar wel een risico. De relatie verbreken zal voor hem moeilijker worden, hij zet dan een alleenstaande moeder op straat met uitkering en kind. Ook dat geeft een soort druk, een ongelijkheid waarmee hij moet dealen. Druk die hij vanuit jou kan voelen, maar ook vanuit zijn omgeving.

Ik krijg verder de indruk dat hij een slechte ervaring heeft op dit gebied. Want 'alles op één hoop' klinkt heel romantisch en is het ook als alles goed gaat, maar de keerzijde is (en die voorbeelden zijn er genoeg) dat het achteraf gezeik geeft, wat voorkomen had kunnen worden door er iets zakelijker tegenaan te kijken. Ik heb ook een slechte ervaring (die gelukkig nog goed is afgelopen, maar wel gezeik heeft gegeven). Jammer voor m'n toekomstige partners, ik sta er dus ook wat zakelijker in. Zeker als de relatie nog pril is. Als jullie beide het idee hebben samen oud te worden en veel meegemaakt hebben, dan vind ik het een ander verhaal en mag het inkomen best op een hoop.

Overigens - maar dat is een losse discussie - valt het mij op hoe (vaak) vrouwen opkijken tegen 'het huishouden'. Alsof het dagelijks een gigantische klus is die geklaard moet worden. Met een kind of een groot huis is het anders, maar ik woon in een vrij groot appartement en de boel schoonhouden, boodschappen, koken, wassen/strijken, ik vind het allemaal niet zo spannend. Toen ik samenwoonde (ja, er is wat meer te doen, meer was etc.) deed ik het ook een tijdje als enige vanwege haar studie en had ik er ook geen problemen mee, naast m'n fulltime baan en andere verplichtingen. Met een kind is het anders, maar puur het huishouden is niet zo'n big deal als sommige vrouwen doen voorkomen. Even los van je ziekte waarbij ik niet weet wat je hebt en dus niet over kan oordelen.

[Sebazzz]

Ik woon met iemand samen die niet werkt, Zij verzorgd en past echter op de kinderen, doet het huishouden en zorgt ervoor dat als ik thuis ben mij nergens zorgen voor hoef te maken. Het belangrijkste in mijn ervaring is dat je zuinig met gezamenlijk geld bent, goed afspraken maakt en overlegt, en alle taken goed en eerlijk verdeeld.

[Jeroenneman]

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:21:
Hoe zit het met de echte vader van het kind? Daar lees ik niets over. Je verwacht nu van je nieuwe vriend dat hij financieel verantwoordelijk gaat zijn voor je kind, maar dat is nogal wat om van iemand te verwachten! Dat hij een kind uit een eerdere relatie accepteert en in huis wil nemen is al een offer. Meer dan dat mag je eigenlijk niet verwachten, misschien op de lange termijn dat hij het meer als zijn kind gaat zien.

Dat is imho echt bullshit.
Alsof dat kind een soort aanhangsel is. Gewoon part of the package. En als je niet wil dealen met enige verantwoordelijkheid voor een kind, dan moet je niet met een vrouw + kind iets beginnen. Dan ben je daar duidelijk niet aan toe, en moet je een single vrouw gaan daten.

[Bergie]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:54:
Dank je wel voor de antwoorden. Kort wat extra info: Mijn zoon is geboren uit een eerdere relatie. Hij gaat supergoed met hem om, maar zegt niet financieel verantwoordelijk voor hem te willen zijn.

Sorry hoor maar een kind valt financieel gezien wat mij betreft in dezelfde categorie als de woning, vaste lasten, eten & drinken etc. Zaken waar je samen de lasten voor draagt. Het is niet een of andere hobby waar je het over hebt.

[Waah]

@Anoniem: 938443 goede keus denk ik. Nu verder gewoon genieten van je leven. Veel belangrijker en dan zie je wel waar het allemaal toe leid!

[Tom]

Jeroenneman schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:24:
[...]


Dat is imho echt bullshit.
Alsof dat kind een soort aanhangsel is. Gewoon part of the package. En als je niet wil dealen met enige verantwoordelijkheid voor een kind, dan moet je niet met een vrouw + kind iets beginnen. Dan ben je daar duidelijk niet aan toe, en moet je een single vrouw gaan daten.

Part of the package van het nemen van een kind is ook verantwoordelijk ervoor zijn en dat niet afschuiven op een ander!
Dat die nieuwe vriend enige verantwoordelijkheid moet nemen klopt ook, hij is tenslotte bewust een relatie met iemand aangegaan met een kind uit eerdere relatie. Ik neem dat als ze met drieën op pad gaan hij gewoon meedeelt in de kosten die gemaakt worden (entree dierentuin etc.). En hij neemt hem/haar in huis en gaat er kennelijk goed mee om. Maar een volledige financiele verantwoordelijkheid terwijl hij niet de vader is, de echte vader het niet doet en de moeder het niet kan? Prachtig verhaal voor in een roman of film, maar naar mijn idee niet helemaal realistisch om dat van iemand te verwachten. Hooguit op termijn, als hij het meer als z'n eigen kind gaat beschouwen.

[ Voor 4% gewijzigd door Tom op 27-06-2017 09:38 ]

[KDL]

P.O. Box schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:21:
Volledig offtopic, maar iets wat me altijd in dit soort topics opvalt en een beetje opvoeding kan geen kwaad:
het is PRO RATO... niet PRO RATIO...

zo moet het dus

Deick heeft het wel goed gebruikt, bij 4:3 alleen
/offtopic idd

[ Voor 1% gewijzigd door KDL op 27-06-2017 09:39 . Reden: 4:3 ]

[Distoration]

Het je het er ook al over gehad met mensen uit je omgeving? (die vriendin die je bijvoorbeeld aanhaalde) Misschien kunnen zij je nog iets beter adviseren aangezien ze jou waarschijnlijk beter kennen dan de mensen hier op het forum.

[Erik2B]

Mijn Vrouw werkt ook niet, helaas ook door een ziekte (RSI). ik verdien behoorlijk en zei krijgt niks van de overheid.

Wij hebben een klassieke verhouding. Ik werk en zei doet zorgen voor onze dochter en het huishouden. Ik hoef me nergens zorgen over te maken. Maar ik kook wel 4 dagen in de week en doe ook klusjes in het huishouden. Ik ben van mening dat je SAMEN doet, ene keer doe ik iets meer en de andere keer mijn vrouw.

Wij hebben/hadden ook vrienden die op die manier met elkaar omgingen. (nu met jouw auto weg want de we zijn gisteren met die van mij geweest, of jij kan niks kopen want jeouw geld is op)

Neem je verlies van samenwonen en wacht op iemand die jouw waardeer als persoon en niet als huishoudster of geldboom. ene roken bij een kind is zeker niet goed :-)!

[Rukapul]

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:36:
[...]

Part of the package van het nemen van een kind is ook verantwoordelijk ervoor zijn en dat niet afschuiven op een ander!
Dat die nieuwe vriend enige verantwoordelijkheid moet nemen klopt ook, hij is tenslotte bewust een relatie met iemand aangegaan met een kind uit eerdere relatie. Ik neem dat als ze met drieën op pad gaan hij gewoon meedeelt in de kosten die gemaakt worden (entree dierentuin etc.). En hij neemt hem/haar in huis en gaat er kennelijk goed mee om. Maar een volledige financiele verantwoordelijkheid terwijl hij niet de vader is, de echte vader het niet doet en de moeder het niet kan? Prachtig verhaal voor in een roman of film, maar naar mijn idee niet helemaal realistisch om dat van iemand te verwachten. Hooguit op termijn, als hij het meer als z'n eigen kind gaat beschouwen.

Nee.

De moeder kan in combinatie met het sociale stelsel prima voor haar kind zorgen. We hebben in onze maatschappij echter verwachtingen en een ervan is dat als je samenwoont je ook samen een huishouden voert.

Uiteindelijk is er bedrag X nodig om alle redelijke basiskosten van zo'n huishouden te financieren. Kan of wil de combinatie van leden van dat huishouden die kosten niet opbrengen dan kan er geen gezamenlijk huishouden gevoerd worden en dus ook niet samengewoond worden.

Dat kun je allemaal meningen of wensdenken op loslaten, maar bovenstaande is de situatie.

[StealthyPeanut]

Totaal ongezonde basis om samen te gaan wonen. Hij houdt inderdaad meer geld over, omdat hij meer verdient. Jij kiest er toch niet voor om ziek te zijn en minder te kunnen werken? Daarnaast doe jij thuis ook wat zaken waarschijnlijk (huishouden etc) waar geen geld tegenover staat. Moet je die uren dan ook maar gaan noteren?

(ben trouwens wel benieuwd naar de verdeling, want € 400,- overhouden als je € 2600,- inkomen hebt lijkt me niet helemaal kloppen).

Samenwonen = Samen van 1 inkomen leven en wonen. Wat moet hij met die honderden euro's extra voor zichzelf? Een laptop of tv kopen die jij nooit mag gebruiken? Of lekker een weekendje weg te gaan met zijn vrienden? Klinkt voor mij niet echt als een gezonde basis.

Mijn vriendin werkt 12 uur (800 netto) en is verder thuis voor onze dochter (5mnd) en het huishouden. (niet helemaal te vergelijken, maar zo deed ik het ook met mijn ex, waar ik geen kinderen mee had). Ik deel met alle liefde en plezier mijn inkomen (2200 netto) om met z'n drietjes een gezin te zijn. We sparen wat voor ons beide en als er iemand wat wilt kopen of nodig heeft; soms even overleg, maar verder gewoon doen. Ik ben sowieso niet van het "mijn geld / jouw geld". Zijn het dan ook zijn boterhammen en jouw pak melk in de koelkast?

Dat hij niet financieel verantwoordelijk wilt zijn op wettelijk gebied snap ik wel, maar hij ziet hoe jij worstelt om rond te komen, maar er kan nog geen paar euro af om kleding te kopen voor jouw zoon? Ik vind het echt een ongezonde basis om samen te gaan wonen.

Sorry als ik wat direct overkom, maar jouw vriend wil alle lusten van het samenwonen, maar niet de lasten?

[ Voor 9% gewijzigd door StealthyPeanut op 27-06-2017 09:59 ]

[Wailing_Banshee]

redfoxert schreef op maandag 26 juni 2017 @ 23:03:
En dan om nog even 40 jaar terug in de tijd te gaan ... toen werkte de vrouw helemaal niet en was de man de enige kostwinnaar. Hoorde je ze toen klagen over het "inkomensverschil"? De man werd geacht te werken terwijl de vrouw thuis voor het huishouden en de kinderen zorgde. Mijn vader heb ik nooit horen zeggen dat hij zijn geld voor zichzelf wilde houden. Goed, als er iets gekocht moest worden had hij wel het laatste zegje maar alles was in het belang van het hele gezin.

Helaas heb ik het tegenovergestelde meegemaakt. Waarbij mijn vader zei: jij hebt nooit gewerkt, dus je hebt geen recht op geld van mij, toen hij ging scheiden van m'n moeder. Dat mijn moeder zijn 3 kinderen heeft opgevoed, altijd ervoor zorgde dat zijn was gewassen was, hij in een schoon bed kon slapen en elke dag te eten kreeg was hij voor het gemak maar even vergeten.

@Anoniem: 938443 ik zou absoluut niet gaan samenwonen als dit de voorwaarden zijn. Als jij financiele offers moet maken om samen te wonen (minder inkomen vanuit UWV, etc) dan zou hij ook financiele offers mogen brengen om samen te wonen. Een relatie draait geven en nemen. Het zou natuurlijk wel zo kunnen zijn dat grotere uitgaven door hem goedgekeurd moeten worden, maar dan hebben we het natuurlijk niet over voeding, kleding, schoolspullen, etc, dingen die noodzakelijk zijn in een moderne samenleving.
Wat je zou kunnen voorstellen is dat je noodzakelijke dingen zonder rekenschap af te leggen kunt uitgeven (dat is dus ook die extra lessen en kleding voor je zoon!) en dat hij meer "zakgeld" krijgt (geld waar je geen rekenschap aan de ander over hoeft af te leggen) dan jij. Maar dat is dan ook echt voor de ontspanning (dus die treinkaartjes naar je vriendin).

[Jewest]

Dit is mijn mening:
Je kunt nu rond komen, gewoon blijven waar je nu bent.
Op dit moment ben je van niemand afhankelijk, hou dit vast want je loop in een financieel afhankelijkheid valkuil.

Als hij echt voor jou gaat dan komt het geld vanzelf.
Toen mijn vrouw en ik gingen samenwonen zijn de vaste lasten verdeeld verdeeld naar inkomen.
(Op dit moment niet meer van toepassing, getrouwd en alles op de grote hoop is voor ons makkelijker).
Hebben zelf een jaar haar flat aangehouden zodat ze ten alle tijden "weg" kon.

Hou je onafhankelijkheid vast, je bent dit verplicht aan je kind.
Geen Air Max dragen is minder erg dan ongezonde situatie thuis.

[redfox314]

Mij lijkt dit van begin af aan een tijdbom: jij voelt je constant beperkt in je mogelijkheden, hij heeft het idee dat je niks inbrengt. Onder deze voorwaarden komt het niet goed.

Samenwonen is een gezamenlijk project waar de middelen worden ingezet om het 'geluk' van beide partners te maximaliseren. Dé manier om dat te saboteren is om alles met de apothekersweegschaal te gaan afwegen want dan ga je focussen op wat je niet hebt en wordt elke milligram een breekpunt. Uiteindelijk is iedereen dan ongelukkig.

[StealthyPeanut]

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:36:
[...]

Part of the package van het nemen van een kind is ook verantwoordelijk ervoor zijn en dat niet afschuiven op een ander!
Dat die nieuwe vriend enige verantwoordelijkheid moet nemen klopt ook, hij is tenslotte bewust een relatie met iemand aangegaan met een kind uit eerdere relatie. Ik neem dat als ze met drieën op pad gaan hij gewoon meedeelt in de kosten die gemaakt worden (entree dierentuin etc.). En hij neemt hem/haar in huis en gaat er kennelijk goed mee om. Maar een volledige financiele verantwoordelijkheid terwijl hij niet de vader is, de echte vader het niet doet en de moeder het niet kan? Prachtig verhaal voor in een roman of film, maar naar mijn idee niet helemaal realistisch om dat van iemand te verwachten. Hooguit op termijn, als hij het meer als z'n eigen kind gaat beschouwen.

Part of the package van het aangaan van een relatie met iemand die niet fulltime kan werken en een kind heeft uit een vorige relatie, waar ze geen alimentatie van ontvangt, is het financieel inbrengen van hulp voor dit kind.

Je praat erover alsof het ene hond is. Alsjeblieft zeg; je gaat een relatie aan met al haar/zijn bagage. Dus ook kinderen en andere zaken (eventuele restschuld etc.).Wil je dat niet? Dan moet je verder zoeken naar iemand die helemaal aan jouw verwachting doet en financieel exact hetzelfde als jij verdient.

[Qwerty-273]

@Tom over je losse discussie, een huishouden van twee jonge mensen die veel meer buiten de deur zijn en wellicht zelf ook spullen opruimen is moelijker te vergelijken met een situatie waar men veel meer thuis is, en bv zelf niet opruimt omdat "de vrouw" dat wel doet. Bv het klassieke voorbeeld van een biertje naar "de man" op de bank brengen die in zijn zetel zit en tv kijkt, het biertje drinkt en het lege flesje op tafel zet, waarna de vrouw het lege flesje weer terug naar de keuken (/krat) brengt. Want dat wordt verwacht in het oudbollige plaatje van de huisvrouw. Ook de frequentie van wat maak je wanneer schoon verschilt van mens tot mens, hoevaak was je de badkamer? Dagelijks, wekelijks, maandelijks?

[migchiell]

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:36:
Prachtig verhaal voor in een roman of film, maar naar mijn idee niet helemaal realistisch om dat van iemand te verwachten. Hooguit op termijn, als hij het meer als z'n eigen kind gaat beschouwen.

Als je dat punt nog niet hebt bereikt dan moet je niet gaan samenwonen met je partner en (haar) kind.

[P.O. Box]

Jewest schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 10:16:
Dit is mijn mening:
Je kunt nu rond komen, gewoon blijven waar je nu bent.
Op dit moment ben je van niemand afhankelijk, hou dit vast want je loop in een financieel afhankelijkheid valkuil.

Dit mag toch wel even benadrukt worden... ik snap dat TS het gevoel heeft afhankelijk te zijn van het UWV... maar in Nederland is het nou eenmaal zo geregeld, daar betalen we met zijn allen voor... probeer het schuldgevoel / afhankelijkheidsgevoel daarover van je af te schudden, want in de samenwoonsituatie ben je pas écht afhankelijk....

[Wim-Bart]

Dets schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 06:57:
[...]

Helemaal mee eens. Vergelijkbare discussie hier met mijn dochter gehad. Hoe leuk ze die knul ook vond. Toen ik haar toekomstbeeld over 5 jaar schetste, gingen de ogen open, exit knul.
Je kunt relatie/samenwonen/financiën niet scheiden, het is een package-deal waar beide partijen zich in moeten kunnen vinden.
Maar TS moet zelf het gesprek aan met haar vriend over deze onderwerpen.

De persoon die niet werkt buiten de deur zorgt gewoon 100% voor het huishouden. Het is geen luilekkerland voor verwende zwak/ziek/lui/misselijk dames...

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:21:
Hoe zit het met de echte vader van het kind? Daar lees ik niets over. Je verwacht nu van je nieuwe vriend dat hij financieel verantwoordelijk gaat zijn voor je kind, maar dat is nogal wat om van iemand te verwachten! Dat hij een kind uit een eerdere relatie accepteert en in huis wil nemen is al een offer. Meer dan dat mag je eigenlijk niet verwachten, misschien op de lange termijn dat hij het meer als zijn kind gaat zien.

Zo is het wel. Zo iets gaat niet van 1 op de andere dag.

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:21:
Jullie relatie is bovendien niet erg gelijkwaardig en zit daar wel een risico. De relatie verbreken zal voor hem moeilijker worden, hij zet dan een alleenstaande moeder op straat met uitkering en kind. Ook dat geeft een soort druk, een ongelijkheid waarmee hij moet dealen. Druk die hij vanuit jou kan voelen, maar ook vanuit zijn omgeving.

Als het fout gaat kan je niets anders. Heb zelfde aan de hand gehad, mijn ex week de tijd gegeven toen om te vertrekken, veel problemen mee gehad, ook emotioneel, maar houd er niet van om onder druk gezet te worden. Was een vreselijk groot drama omdat het ook haar zoontje betrof die mij als vader zag, dat was het meest erge, maar kon gewoon niet anders. Ze is toen bij een vriendin ingetrokken want in nood werken opeens andere krachten en is alles goed gekomen. Alleen jammer dat ze een aantal keer geprobeerd heeft om terug te komen, alleen had ik daar geen zin meer in.

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:21:
Ik krijg verder de indruk dat hij een slechte ervaring heeft op dit gebied. Want 'alles op één hoop' klinkt heel romantisch en is het ook als alles goed gaat, maar de keerzijde is (en die voorbeelden zijn er genoeg) dat het achteraf gezeik geeft, wat voorkomen had kunnen worden door er iets zakelijker tegenaan te kijken. Ik heb ook een slechte ervaring (die gelukkig nog goed is afgelopen, maar wel gezeik heeft gegeven). Jammer voor m'n toekomstige partners, ik sta er dus ook wat zakelijker in. Zeker als de relatie nog pril is. Als jullie beide het idee hebben samen oud te worden en veel meegemaakt hebben, dan vind ik het een ander verhaal en mag het inkomen best op een hoop.

Overigens - maar dat is een losse discussie - valt het mij op hoe (vaak) vrouwen opkijken tegen 'het huishouden'. Alsof het dagelijks een gigantische klus is die geklaard moet worden. Met een kind of een groot huis is het anders, maar ik woon in een vrij groot appartement en de boel schoonhouden, boodschappen, koken, wassen/strijken, ik vind het allemaal niet zo spannend. Toen ik samenwoonde (ja, er is wat meer te doen, meer was etc.) deed ik het ook een tijdje als enige vanwege haar studie en had ik er ook geen problemen mee, naast m'n fulltime baan en andere verplichtingen. Met een kind is het anders, maar puur het huishouden is niet zo'n big deal als sommige vrouwen doen voorkomen. Even los van je ziekte waarbij ik niet weet wat je hebt en dus niet over kan oordelen.

Met je eens, doe het huishouden nu zelf ook alleen. Voor een schoonmaakster was er zelfs te weinig werk. En op nodergoed, t-shirs, sokken na gaat alles naar de AH Stomerij

[ Voor 72% gewijzigd door Wim-Bart op 27-06-2017 11:03 ]

[juggle]

Lieve TS,

Ik kan mij voorstellen dat deze situatie best lastig is je houdt van je man en wilt graag de volgende stap zetten. Dat is heel begrijpelijk. Zeker in een relatie is gelijkheid heel belangrijk en als de een wat meer werkt mag ook van de ander verwacht worden dat er iets meer in het huishouden wordt gedaan. Alles binnen het redelijke.

De verdeling zoals jij deze beschrijft lijkt mij ook niet helemaal eerlijk. Aan de andere kant vraag je wel van je vriend om het gat financieel te komen opvullen wat ontstaat. Dat is niet niks en op een inkomen van 2000 blijft er dus maar weinig over.

Mijn advies is, als je je relatie heel wilt houden, ga dan nu niet samenwonen. Ga samen leuke dingen doen. Zorg dat je snel beter wordt en ga dan kijken of je weer iets meer kan gaan werken.

Oude liefde vergaat niet en nu ga je door de situatie je relatie dusdanig onder druk zetten wat voor frustraties gaat zorgen. Dat moet je niet doen. Nu is de situatie door omstandigheden moeilijk gelijk te trekken maar dat gaat uiteindelijk over en dan kun je wel deze stap maken en heb je minder stress over de financieën.

Veel suc6!

[HansvDr]

Bij ons niet alles op 1 hoop. Ik heb een gezamenlijke, persoonlijke en zakelijke rekening.

Zij werkt halve dagen en haar salaris gaat naar de gezamenlijke rekening. Ik stort 2,5 keer zoveel als dat zij binnenbrengt.

We kunnen er prima van leven en sparen. Zij doet 80% van het huishouden.

Ik betaal grote uitgaven zoals vakantie, wasmachine vervangen, uit eten enz. enz. van mijn persoonlijke rekening.

[juggle]

Wim-Bart schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 10:51:
[...]

De persoon die niet werkt buiten de deur zorgt gewoon 100% voor het huishouden. Het is geen luilekkerland voor verwende zwak/ziek/lui/misselijk dames...

Hork... zonder enige kennis van voorgeschiedenis of van de situatie dit soort ongenuanceerde prietpraat verspreiden vind ik bijzonder ongepast. Situatie bij ziektewet is over het algemeen tijdelijk en soms moeten er concessies gedaan worden. Een burnout bijvoorbeeld is bijzonder zwaar en dan wil de zieke wel maar lukt het gewoon niet..

[Dets]

[quote]Wim-Bart schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 10:51:
[...]
De persoon die niet werkt buiten de deur zorgt gewoon 100% voor het huishouden. Het is geen luilekkerland voor verwende zwak/ziek/lui/misselijk dames...
[...]
Geen idee waar jij op reageert, ik zeg niets over de taakverdeling. Maar als je de topicstart had gelezen:
Ik werk wel, maar vanwege mijn ziekte kan ik niet fulltime werken, en verdien ik zelf 600 euro per maand, wat tot het minimumloon wordt aangevuld door het UWV.

[Ardana]

Wat betaalt de vader van je kind voor zijn onderhoud? Indien € 0, waarom?

Als het goed is, ontvang je nu ook alleenstaande ouderkorting en combinatiekorting van de belastingdienst, klopt dat? Zo niet, heb je over de afgelopen 5 jaar aangifte bij de belastingdienst gedaan? Zo niet, dan wil ik je dringend adviseren om dat alsnog te doen, dat kan je in een paar uurtjes werk duizenden euro's opleveren.

Ik ga ervan uit dat je nu Zorgtoeslag krijgt? Onderzoek, vóór je gaat samenwonen, of je dat ja het samenwonen ook nog krijgt. Vraag ook bij de belastingdienst na of het van invloed is op welk moment je gaat samenwonen: het kan zijn dat als je in bijv. juli gaat samenwonen, dat je met terugwerkende kracht vanaf januari alsnog toeslagpartners bent en dan je Zorgtoeslag mag terug betalen. Hetzelfde kàn gelden voor de Huurtoeslag (huursubsidie bestaat al even niet meer).

Je kind is gewoon een vaste last die van het /gezamenlijke/ inkomen betaald moet worden, niet van jouw "plezier-geld". Dat is gewoon een achterlijke zienswijze.

Of jouw aanvulling vanuit het UWV stopt als je gaat samenwonen, is afhankelijk van wat voor soort aanvulling je krijgt. De normale arbeidsongeschiktheidsuitkeringen zijn nl. NIET afhankelijk van wat je partner verdient.

Wat betreft het huishouden doen: als het UWV vind dat je voor bijv. 30-50% arbeidsongeschikt bent, betekent dat, dat je voor 1 uur huishouden, 2 uur werktijd nodig hebt. Dus als jij 20 uur in de week werkt, heb je de je werkzame uren al 100% opgebruikt, vergelijkbaar met zijn 40 uur werken. Het overige 'werk' (huishouden dus) zal dan ook gelijk verdeeld moeten worden, naar rato 2:1, waarbij hij 2 uur, en jij 1 uur zou moeten besteden, want jij zet je met je uren harder in dan hij. Zo kan je het ook brengen, en is ergens net zo oneerlijk als wat hij nu voorsteld. Overigens, hij kan prima, naast z'n werk, ook het huishouden doen, dat doet hij nu toch ook?

Anyway, run, Forest, run! Dit is geen vent die eerlijk naar de relatie wil kijken.

Zeker gezien het risico dat jij én je kindje nemen door jóuw woning op te zeggen en bij hém in te trekken, zou ik écht wel wat garanties en zekerheden willen hebben. Laat hem anders bij jou intrekken, hou jij iig de zekerheid van je woonruimte.

En een andere vraag: hoe lastig is het om nieuwe woonruimte te vinden als je straks met kind en al op straat staat? Hier (Leiden) is de wachtlijst 6 tot 8 jaar... Weet je zeker dat je dat risico wilt lopen? Voor iemand die er niet 100% voor wil gaan??

Even een check: hoe lang zijn jullie al samen? Dat is wel belangrijk bij een dergelijke afweging...

[ Voor 16% gewijzigd door Ardana op 27-06-2017 12:13 ]

[Anoniem: 420148]

Rukapul schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:39:
Blijf lekker op jezelf en wacht op de dag dat je een partner tegen het lijf loopt die wel begrijpt wat samenwonenn en een gezamenlijke huishouding voeren betekent.

Iets te kortzichtig, denk ik. Hoe lang zijn ze uberhaupt al samen? Dit is ook geen huwelijk, dus er is nog niets gedeeld.

Overigens is het vrij simpel: met 'inkomen' van topicstarter woont topicstarter boven haar stand in de nieuwe situatie. Met dat inkomen past ongeveer een kartonnen doos en de partner mag daarbij intrekken onder betaling van de maandelijkse kosten. Het alternatief is een inkomensoverdracht.

Dit is een relatiesamenwonen diewat topicstarter zich niet kan veroorloven.

Honderd keer dit. Zolang je het absolute minimum krijgt, is het niet rendabel om te gaan samenwonen met iemand die zwaar onder modaal binnenhaalt. In welk geval ook, je blijft afhankelijk van een externe bron om je levensstijl te behouden. Je doet een gigantische klap gratis geld van de hand om te gaan samenwonen, en verwacht dat hij alles opgeeft, en een kind dat niet van hem is met het beetje geld dat over is, te gaan verzorgen. Dat geld om dat kind te verzorgen, krijg je nu eigenlijk "gratis" binnen, en dat geef je op om samen te gaan wonen.

Als hij een full-time broodwinner is, en jij, in het hypothetische geval dat je gaat samenwonen, erg vaak thuis bent, lijkt het me niet meer dan normaal dat het huishouden meer op jouw schouders valt. Niet volledig natuurlijk, maar iets als 75% jij / 25% hij lijkt me zeker eerlijk. Zijn werk, en het geld daaruit is natuurlijk al een erg grote bijdrage aan het huishouden.

[emnich]

Anoniem: 420148 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 11:54:
[...]
Als hij een full-time broodwinner is, en jij, in het hypothetische geval dat je gaat samenwonen, erg vaak thuis bent, lijkt het me niet meer dan normaal dat het huishouden meer op jouw schouders valt. Niet volledig natuurlijk, maar iets als 75% jij / 25% hij lijkt me zeker eerlijk. Zijn werk, en het geld daaruit is natuurlijk al een erg grote bijdrage aan het huishouden.

Het gaat niet zo zeer om de exacte verdeling. Niet voor het geld en ook niet voor het huishouden. Het gaat om (on)gelijkwaardigheid en om (on)afhankelijkheid.

De vriend maakt TS volledig afhankelijk van hem, wil dat laten merken en buit dat (in mijn optiek) ook nog uit.

Met de informatie die we hebben, is dit echt een disaster waiting to happen....

[YouriHL]

"Gratis geld"..

Zeggen ze tegen ons ook wel eens.
Wij hebben echter voorheen allebei fulltime gewerkt. Zíj nota bene langere tijd als hospik in het leger, ik als eerste bartender in een heel groot concern. In die tijd werkte zij zo'n 40-50u pw, ik werkte 60-70u pw.

Daar wordt echter niet eens bij stilgestaan. Dat gratis geld waar iedereen het over heeft, daar hebben wij zelf indertijd aan mee betaald hoor.

Het zijn vaak die onwetende werkende mensen die nergens last van hebben en altijd een zorgeloos leventje hebben gehad. Zij zijn zo vol van zichzelf door hun onwetendheid. Maar ja, op een gegeven moment belanden ook zij in een situatie en zijn dan de zieligste mensen op aarde.

Heb respect voor elkaars situatie.

Om even duidelijk te zijn:
Mijn beider ouders gaat het nu voor de wind. Maar dat was 20jr geleden wel anders. Elk dubbeltje werd drie keer omgedraaid om een zo goed mogelijk leven te hebben en te geven voor hun kinderen.
Ikzelf werk al sinds mijn 13e, ben nu 34 en minder valide. Niet minder valide voor altijd, daar werk ik hard aan. Mijn vrouw echter wel. Voor altijd. Waarom is dat zo moeilijk te accepteren voor mensen?

Wie heeft die zogenaamde standaard bedacht, de 'levenswijze' die nageleefd dient te worden. Want als je anders bent, ben je ineens uitschot. Welke standaard houdt men aan om uitspraken te doen als "ja, maar jij bent ziek of werkloos dus jij moét het volledige huishouden op je nemen". Wie heeft die standaard, een vrij hoge bijna onhaalbare standaard bedacht? Mama en papa thuis? Grootouders? Leraar maatschappijleer? De huisarts? Misschien wel de melkboer.

Dit soort situaties worden altijd genegeerd door bovenstaande bevolkingsgroep.

Word daar een beetje boos van.

[Ardana]

Een andere benadering: hoeveel kost het hem als jij bij hem intrekt? Zijn gemeentelijke belastingen gaan iets omhoog, zijn gas/licht/water gaan iets omhoog, maar daar blijft het dan wel bij verwacht ik. Je zou kunnen voorstellen dat je hem voor dat verlies "compenseert", maar dat je echt niet meer wil betalen zodat híj rijker wordt dan hij nu is, terwijl jíj armer wordt.

Daarnaast kan je hem de uren die je in het huishouden stopt in rekening brengen à € 12,50 per uur.

Eens kijken hoe hij op dat voorstel reageert. Per slot van rekening gaat hij er dan ook netto op vooruit: hij krijgt een zeer goedkope, inwonende huishoudster voor een schijntje!

[ Voor 11% gewijzigd door Ardana op 27-06-2017 12:16 ]

[Anoniem: 938443]

Bedankt voor jullie reacties. Hier nog wat antwoorden:

-Hier heerst een grote woningnood (tenzij je meer dan 900pm kan betalen is de wachttijd rond de 10 jaar.) dus het risico is op dat vlak vrij groot, en heeft ook consequenties voor mijn zoontje mbt wisselen van school e.d.

-Bij mij inwonen is niet zo heel handig, ik heb maar 1 slaapkamer en daar slaapt mijn zoontje. Als het niet anders kan is het geen probleem in zo'n klein huis, en voor mij en mijn zoontje alleen is dit prima, maar om nou écht te gaan samenwonen hier...

-Over het stukje 'financiele verantwoordelijkheid' die hij niet wil.. Ik zorg nu alleen voor mijn zoontje, en ontvang verschillende toeslagen omdat ik alleenstaand ben. Juist omdát ik die toeslagen ontvang red ik het alleen, en kan ik nu rondkomen. Op het moment dat we samen gaan wonen wordt ons inkomen als 1 inkomen beschouwd, en vervallen die toeslagen. Voor mij is het dus onlogisch dat ik dan nog steeds in mijn eentje financieel verantwoordelijk ben voor mijn zoontje, terwijl ik de helft van mijn 'inkomen' mis omdat ik ga samenwonen. Ik vind het dan oneerlijk als er alleen rekening met hem wordt gehouden met boodschappen ofzo. Een kind heeft meer nodig dan eten.

-Ik ben voor 80% afgekeurd, en zoals het er nu uit ziet ben ik niet binnen 1 of 2 jaar beter. De kans zit er dik in dat ik in de rest van mijn leven op 50% moet draaien, in een gunstig geval. Zelf houd ik wel hoop dat het beter wordt dan dat.

-Ik had het eerder al wel genoemd, maar het werd nog een paar keer gevraagd: De biologische vader verdient zelf te weinig om alimentatie te kunnen betalen, dus dat is (en blijft waarschijnlijk) 0,-

-En de extra kosten zitten vooral in zijn auto (200pm), dat hij rookt (ca 200pm) en ik zal dan ook mijn HBO studieschuld af moeten gaan lossen (138pm). Nu is mijn inkomen te laag om dat af te lossen. Dus dat zijn wel extra kosten waar ik rekening mee moet houden.

-@Wim-Bart 'De persoon die niet werkt buiten de deur zorgt gewoon 100% voor het huishouden. Het is geen luilekkerland voor verwende zwak/ziek/lui/misselijk dames...'
Deze uitspraak vind ik persoonlijk een beetje raar. Dus als je ziek bent, ben je ook meteen lui, verwend en beschouw je samenwonen als luilekkerland? En je vergeet dat ik zelf ook werk én voor mijn kind zorg en het huishouden zo goed mogelijk draaiende probeer te houden. Luieren zit er over het algemeen niet bij hoor, en dan ben ik nog voor 80% afgekeurd ook! De manier waarop ik nu leef is al een behoorlijke belasting voor mijn systeem.


Hoe dan ook... Ik ben er wel over uit (en dat wordt bevestigd door de meesten van jullie) dat dit geen gezonde situatie gaat worden, omdat ik afhankelijk word van hem. Ik zal voor mezelf niets meer kunnen ondernemen, en zal moeten leven van 25euro voor mezelf en 25euro voor mijn zoontje per maand (en dan worden het écht keuzes of je dat ijsje wel of niet gaat kopen.. Pffff) En dat wetende terwijl hij 300 euro voor zichzelf heeft, en daar kan je best wat leuks mee doen.
Het zou ook betekenen dat ik mijn zoontje niet meer naar zijn biologische vader kan brengen die niet in de buurt woont, omdat ik het niet kan betalen. Dus ook daar zullen scheve verhoudingen ontstaan, omdat ik dan óók afhankelijk van hem wordt of mijn zoontje hem kan zien.

Lang verhaal kort ben ik nu veel beter af, en zal onze relatie leuker blijven als we het hier niet meer over gaan hebben. Wat ik daar op lange termijn mee wil zie ik dan wel weer, maar voor nu is het in ieder geval een duidelijk signaal.


-

[ Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 938443 op 27-06-2017 12:19 ]

[CurlyMo]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:17:
-Ik had het eerder al wel genoemd, maar het werd nog een paar keer gevraagd: De biologische vader verdient zelf te weinig om alimentatie te kunnen betalen, dus dat is (en blijft waarschijnlijk) 0,-

Maar heb je gelezen wat @ardana schrijft. Hoe zit er daar mee? Dat je ex ook recht heeft op toeslagen specifiek, omdat hij vader is van jullie kind. Die toeslagen kan hij gebruiken voor de alimentatie en zijn vooral niet bedoelt voor hem om te gebruiken voor zijn eigen levensonderhoud. Dit stond er dus niet explicie

[ Voor 4% gewijzigd door CurlyMo op 27-06-2017 12:22 ]

[Anoniem: 938443]

@Anoniem: 420148 75-25% huishoud-verdeling zou ik geen probleem vinden hoor. Ik vind het niet erg om het meeste te doen. Ik vind het oneerlijk worden wanneer hij zijn handen er vanaf haalt en zegt: 'Dat is jouw taak.' Zelfs wanneer dat betekent dat we tegelijkertijd opstaan, allebei de hele dag bezig zijn, en hij om half 5 neerploft op de bank en niets meer hoeft, en ik nog 3 uur door moet met koken, afwassen, afdrogen, mijn zoontje verzorgen e.d. Dan ben ik dus 3 uur langer op een dag bezig, en voelt het alsof ik moet boeten omdat hij meer geld in het laatje brengt.

[Anoniem: 938443]

@CurlyMo Mijn ex heeft geen recht op toeslagen, omdat hij geen officiele voogd is van mijn zoontje. Hij heeft hem alleen erkend. Situatie is iets ingewikkelder dan ik hier kan uitleggen, maar ga er maar vanuit dat hij niets heeft en niets kan inleveren.

[AlxRoelofs]

Lang verhaal kort, je hebt het nu (naar omstandigheden) goed en als je gaat samenwerken word je een slaaf voor een ander die daar niet voor wilt betalen (in de vorm van een eerlijke verdeling van het overgebleven geld). Je kan niets leuks meer met en voor je eigen en je zoontje doen.

Als hij werkelijk zo veel om jou (en je zoontje, want hij is een deel van jou) geeft, dan had hij deze verdeling nooit in zijn hoofd durven halen.

Ik hoop toch dat je niet meer twijfelt over de beslissing? Meid, zoek aub een ander en zorg goed voor je zoontje.

[CurlyMo]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:26:
@CurlyMo Mijn ex heeft geen recht op toeslagen, omdat hij geen officiele voogd is van mijn zoontje. Hij heeft hem alleen erkend. Situatie is iets ingewikkelder dan ik hier kan uitleggen, maar ga er maar vanuit dat hij niets heeft en niets kan inleveren.

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:17:
Het zou ook betekenen dat ik mijn zoontje niet meer naar zijn biologische vader kan brengen die niet in de buurt woont, omdat ik het niet kan betalen. Dus ook daar zullen scheve verhoudingen ontstaan, omdat ik dan óók afhankelijk van hem wordt of mijn zoontje hem kan zien.

Ben je hier ook weer niet té empatisch? Ik snap dat je wil dat je zoon zijn vader kan zien, maar het is toch echt zijn verantwoordelijkheid om hier iets voor te doen. Het is vooral aan jou om het contact niet onmogelijk te maken, door bijv. niet thuis te zijn als hij langskomt (op afgesproken momenten).

Met het beperkte wat we hier weten over zowel je ex als je vriend lijken de problemen die je met beide hebt hetzelfde. Je ex heeft geen geld en laat jou alle verantwoordelijkheid dragen voor jullie kind, je nieuwe vriend heeft wel geld, maar laat jou ook alle verantwoordelijkheid dragen voor jullie kind. Zoals eerder gezegd, @Anoniem: 938443 komt nu eenmaal met een kind, of (stief)vaders hier nu op zitten te wachten of niet. Ze hebben er toch echt zelf voor gekozen of het risico voor genomen.

[StealthyPeanut]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:26:
@CurlyMo Mijn ex heeft geen recht op toeslagen, omdat hij geen officiele voogd is van mijn zoontje. Hij heeft hem alleen erkend. Situatie is iets ingewikkelder dan ik hier kan uitleggen, maar ga er maar vanuit dat hij niets heeft en niets kan inleveren.

Begrijpelijk en ook niet iets om helemaal in te gaan. Als dit zo is, dan is het zo.

Even iets anders;

Wat ik alleen niet begrijp; betaal jij ook de kosten om jouw zoontje naar jouw ex te brengen? Of deel je die kosten?

Lijkt me niet meer dan normaal dat dit 50/50 wordt of zelfs voor kosten van jouw ex. Jij zorgt al fulltime voor jullie zoontje en neemt die kosten op je.

[Piet_Piraat7]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:24:
Ik vind het oneerlijk worden wanneer hij zijn handen er vanaf haalt en zegt: 'Dat is jouw taak.'

Niet alleen oneerlijk gewoon geen vent. In uitzonderlijke gevallen waarbij de man weken van huis weg is op zakenreis en 80 uur per week draait en echt niet kán bijdragen aan het huishouden daargelaten, maar welke vent laat z'n vriendin alle taken in huis doen?

[Bazziek]

Piet_Piraat7 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:37:
[...]


Niet alleen oneerlijk gewoon geen vent. In uitzonderlijke gevallen waarbij de man weken van huis weg is op zakenreis en 80 uur per week draait en echt niet kán bijdragen aan het huishouden daargelaten, maar welke vent laat z'n vriendin alle taken in huis doen?

Wellicht iemand die bepaalde arbitraire eisen stelt aan het zijn van "een vrouw" zoals jij eisen stelt aan het zijn van "een vent"?

[barrymossel]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:24:
@Anoniem: 420148 75-25% huishoud-verdeling zou ik geen probleem vinden hoor. Ik vind het niet erg om het meeste te doen. Ik vind het oneerlijk worden wanneer hij zijn handen er vanaf haalt en zegt: 'Dat is jouw taak.' Zelfs wanneer dat betekent dat we tegelijkertijd opstaan, allebei de hele dag bezig zijn, en hij om half 5 neerploft op de bank en niets meer hoeft, en ik nog 3 uur door moet met koken, afwassen, afdrogen, mijn zoontje verzorgen e.d. Dan ben ik dus 3 uur langer op een dag bezig, en voelt het alsof ik moet boeten omdat hij meer geld in het laatje brengt.

Ik begrijp je punt volkomen, maar hier overdrijf je mijn inziens enorm. Als je buiten je part-time baan per week nog 21 uur bezig bent met huishouden en je kind, dan doe je iets niet goed. (Ik heb niet het hele topic doorgelezen en ik weet niet of je zoontje (veel) speciale zorg nodig heeft - dan is het anders.)
Mijn vrouw werkte 3 dagen per week (6,5 uur per dag) en had aan de overige tijd (19 uur) ruim voldoende voor huishouden, boodschappen en kinderen.

[Anoniem: 938443]

@CurlyMo @StealthyPeanut Het klopt idd dat ik soms te veel mijn best doe (heb het vaker gehoord . Is een stuk waar ik mee bezig ben om niet steeds in die valkuil te lopen. Er mag idd meer vanuit mijn ex komen.

[Anoniem: 938443]

@barrymossel In jullie situatie klopt het, in mijn situatie ben ik ook veel tijd kwijt aan mijn gezondheid waar ik verschillende keren per week voor naar therapeuten/ziekenhuis e.d. moet.

[ Voor 112% gewijzigd door Anoniem: 938443 op 27-06-2017 12:54 ]

[T.C]

DarkSide schreef op maandag 26 juni 2017 @ 23:48:
[...]

Trouwen is wat anders dan samen wonen.
Ik zie ook niets over een geregistreerd partnerschap.
Gaat nu alleen over samen wonen.
Dan hoef je niet meteen alimentatie te betalen of opeens te zorgen voor andermans kinderen.

Dat klopt....
Dat kind komt echter niet enkel uit een moeder (it needs two to tango).
Dus er moet een vader zijn en doorgaans behoren die bij te dragen aan de opvoeding/bekostiging van hun kinderen.

Vandaar de logische vraag over (kinder)alimentatie.

[StealthyPeanut]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:44:
@CurlyMo @StealthyPeanut Het klopt idd dat ik soms te veel mijn best doe (heb het vaker gehoord . Is een stuk waar ik mee bezig ben om niet steeds in die valkuil te lopen. Er mag idd meer vanuit mijn ex komen.

Er mag meer vanuit jouw ex komen? Kom op zeg. Ik weet niet welke kosten je allemaal voor jullie zoon maakt, maar het wegbrengen en ophalen zou ik mee beginnen; kosten voor jouw ex.

Je geeft zelf al aan dat je het niet heel breed hebt. Hij ook niet. Waarom moet jij dan de pijn hebben?

[barrymossel]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:47:
@barrymossel In jullie situatie klopt het, in mijn situatie ben ik ook veel tijd kwijt aan mijn gezondheid waar ik verschillende keren per week voor naar therapeuten/ziekenhuis e.d. moet.

Ik begrijp ook dat het erg moeilijk is. Ik hoop dat je beste keuze maakt.

Ik weet wel hoe het bij ons verdeeld is: ik verdien ruim meer dan mijn vrouw (ze zit nu zelfs in de ww). Vrijwel heel mijn salaris maak ik over naar haar rekening (op ongeveer 100 euro per maand na). Als ik geld nodig heb gaat dat van die 100 euro of wat geld wat ik naast mijn baan nog verdien met hier en daar een klusje (en als dat grotere bedragen zijn maak ik dat ook naar mijn vrouw over). En mocht ik "tekort" komen, dan pak ik de pinpas van mijn vrouw (ik weet de pincode van mijn pas van haar rekening niet meer).

Ja, ik verdien meer, maar dat betekent niet dat ik dan maar meer mag/kan uitgeven. We hebben 1) een gezamenlijk huishouden en 2) een gezamenlijk leven. Die ene keer dat ik kleren wil kopen, dan doe ik dat en zij idem dito. Veel dingen in onze vrije tijd doen we samen, maar als de ene een keer een weekend weggaat met vrienden (ik) of de kroeg ingaat, dan is dat prima. We gaan ook echt niet bijhouden wie er meer voor zichzelf uitgeeft (ik waarschijnlijk).

Ik begrijp die eigen rekeningen van stelletjes ook nooit zo goed (eigen spaargeld enzo). Heb er ook al vaker de discussie over gehad, maar het zal wellicht te maken hebben met het feit dat we getrouwd zijn (gemeenschap van goederen) en we samen een kind hebben. Alles wat van mij is, is ook van mijn vrouw (behalve mijn hobby-zooi!!!).

Omdat ik meer werk dan zij, doet zij ook meer in het huishouden (nu ze in de ww zit helemaal) en zeker wat betreft opvoeding/verzorging van de kinderen. Maar dat betekent niet dat ik helemaal niks doe. Mijn taak (ja ik heb een taak) is het vuilnis. Verder kook ik vaak in het weekend. Ik breng ook de kinderen naar bed. Ik laat me ook midden in de nacht onderpissen door mijn dochter (vannacht nog) en maak de boel schoon. En ga zo maar door. Zo gaat dat in een gezamenlijk huishouden.

Maar goed, dit is mijn (onze) mening. Ik begrijp dat jij dit ook zo ongeveer voelt, maar je vriend niet. Direct een streep door de relatie is wellicht wat rigoureus, maar besef je wel dat je je voorneemt de rest van je leven samen te wonen (lijkt me). Dat is lang hoor als je vooraf al zo ver uit elkaar staat, met in mijn ogen een gebrek aan respect voor de ander (vanuit je vriend).

Succes met het uitpraten, alsdan een beslissing maken.

[CurlyMo]

Schroom ook niet om eens een keer met een psycholoog te praten (als je dat al niet doet). Jezelf weerbaarder maken om zo niet telkens in dezelfde valkuilen te trappen kan je echt leren met de juiste hulp.

[ Voor 12% gewijzigd door CurlyMo op 27-06-2017 13:21 ]

[Dr0ppFTW]

Ik denk dat je jezelf sowieso teveel verkijkt op het geld. Het lijkt mij vooral belangrijk dat hij zich verantwoordelijk voelt voor jou en je kind zijn geluk.

[Bartosy]

Hoi weetjewat,

Wou even zeggen dat ik denk dat je de goede beslissing neemt. Als je echt van iemand houd verdeel ie geld niet op die manier als je gaat samenwonen. 50 euro voor kleren voor 2 mensen en om iets leuk te doen gaat gewoon niet lukken en hij 300.... waar haal je het vandaan...

Je red het nu goed en je zit nergens aan vast. Iemand die geld op zo'n manier verdeeld wil je echt niet financieel afhankelijk van zijn. Dit is slechts mijn mening maar als je echt van iemand houd is geld slechts een bijzaak

Beter tevreden alleen dan ellendig samen. Je komt vast nog wel eens een leuke man tegen die wat meer begrip voor de situatie heeft en die ook dan wellicht een andere kijk op dingen heeft.

[Divak]

Er zijn meerdere topics geweest over het 'op één hoop' gooien van de financiën. Daar zijn de meningen op Tweakers behoorlijk over verdeeld (aparte spaarpotjes erop na houden of niet, enz.).

In ieder geval is de basis die je nu hebt niet gezond.

Maar bij elkaar verdienen jullie € 2600,-. Ik neem aan dat dit netto is, naar mijn mening moet dat meer dan genoeg zijn om goed van te kunnen leven? Ik zou dit niet bepaald 'krap' noemen.

Mijn vriendin heeft ook geen baan, ik ben de kostwinnaar. Wij hebben elke maand € 1850,- aan vaste lasten. Hierbij is een hypotheeklast van € 850 ook in opgenomen (kun je ook een huis voor huren).

[Anoniem: 149800]

Ik heb een soort gelijke situatie.

Ik breng 4x meer binnen dan m'n vriendin.
Na m'n scheiding heb ik besloten om zaken anders te regelen. De scheiding heeft mij zo'n 40k gekost doordat we in gemeenschap van goederen getrouwd waren terwijl ik zelf meer dan 80% gespaard had. Maar ja daar hadden we voor gekozen dus prima.

Maar nu heb ik zelf het huis gekocht. Betaal alles zelf en we hebben geen en of rekening.

Nu wil ik echter niet dat een situatie als die bij jou voor komt. Ik wil niet dat m'n vriendin te kort komt maar ook niet dat ik weer in dezelfde situatie kom als eerst.

Ik steun haar wel. Ze heeft mijn oude auto gekregen 5jaar oud. Ik leg bij bij de wegenbelasting want deze is duurder dan haar oude auto. Ze tankt op mijn zaak.
En zijn er onverwachte rekeningen van haar dan pak ik die meestal ook wel op.

Daar staat dan wel weer tegenover dat het huis en alles van de zaak altijd voor mij is en blijft mochten we uit elkaar gaan.

De verdeling van jullie is niet helemaal eerlijk in mijn ogen. Ik denk als jij 150 overhoud en hij 200 het beter is.

[YouriHL]

Anoniem: 149800 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 13:26:
Ik heb een soort gelijke situatie.

Ik breng 4x meer binnen dan m'n vriendin.
Na m'n scheiding heb ik besloten om zaken anders te regelen. De scheiding heeft mij zo'n 40k gekost doordat we in gemeenschap van goederen getrouwd waren terwijl ik zelf meer dan 80% gespaard had. Maar ja daar hadden we voor gekozen dus prima.

Maar nu heb ik zelf het huis gekocht. Betaal alles zelf en we hebben geen en of rekening.

Nu wil ik echter niet dat een situatie als die bij jou voor komt. Ik wil niet dat m'n vriendin te kort komt maar ook niet dat ik weer in dezelfde situatie kom als eerst.

Ik steun haar wel. Ze heeft mijn oude auto gekregen 5jaar oud. Ik leg bij bij de wegenbelasting want deze is duurder dan haar oude auto. Ze tankt op mijn zaak.
En zijn er onverwachte rekeningen van haar dan pak ik die meestal ook wel op.

Daar staat dan wel weer tegenover dat het huis en alles van de zaak altijd voor mij is en blijft mochten we uit elkaar gaan.

De verdeling van jullie is niet helemaal eerlijk in mijn ogen. Ik denk als jij 150 overhoud en hij 200 het beter is.

toon volledige bericht

Jouw situatie is op geen enkele manier overeenkomstig met de situatie van TS.
Jij hebt het over een eigen zaak, een eigen bedrijf. Dan zijn dingen sowieso anders geregeld, dit moet ook ten behoeve van de groei dan wel stabiliteit van je bedrijf. Mocht er frictie komen in de relatie, dan kan dit (zeer) nadelig zijn voor je bedrijf. Ik weet er alles van (een vriend van mij is door het naïeve gedrag zijn zaak kwijt geraakt en eigenlijk z'n hele leven, gelukkig heeft ie ons als vrienden nog).

[sorted.bits]

Divak schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 13:23:
Maar bij elkaar verdienen jullie € 2600,-. Ik neem aan dat dit netto is, naar mijn mening moet dat meer dan genoeg zijn om goed van te kunnen leven? Ik zou dit niet bepaald 'krap' noemen.

Er is volgens mij al eerder aangegeven dat 'hier de belasting nog af moet', dus het gaat om bruto bedragen. Anders waren de genoemde bedragen ook allemaal wel veel hoger geweest.

Ik ken toch ook nog verrassend veel gezinnen waarbij de man na het werk thuis komt en neerploft, de vrouw alleen voor het huishouden zorgt etc. De man komt dan alleen op zondag in actie, om bijvoorbeeld wat eten te koken. Laat ik het zo zeggen, ik zou volgens mij na een dag of 3 neerploffen al geen eten meer krijgen hier .

Wij hebben hier thuis ook een groot inkomensverschil, maar het gaat nog steeds op 1 hoop. Nu heeft mijn vrouw geen kind van een vorige relatie, maar dit is al vanaf het begin zo geweest. Ik kan mijn vrouw niet verkopen dat ik in de maand 1000 euro overhoud en zij in totaal maar 1100 heeft.

Je hebt nu de boel voor elkaar. Je kan rondkomen en goed voor je kind zorgen. Dit is al meer dan wat veel alleenstaande ouders hebben. Je gaat dit opgeven, ook dat snap ik, maar voor mij zou de drempel wel echt hoog zijn voor ik dat zou doen.

[Ardana]

@Anoniem: 938443, heb je mijn post gezien? Ardana in "Samenwonen met groot inkomensverschil?"

Ik meen het serieus. Voor deze benadering is evenveel te zeggen als voor zijn benadering.

Tevens: ik weet niet waar je woont, of wat je situatie exact is, maar het klinkt alsof je niet van alle financiële mogelijkheden gebruik maakt die je hebt. Het is mijn vakgebied, als je wil kan ik, anoniem en via DM, samen met je kijken waar je nog meer voor in aanmerking zou kunnen komen. Afgelopen half jaar heb ik op die manier al meerdere mensen aan € 300-800 pp extra geholpen.

Bijv.

Minimum bedrag voor kinderalimentatie
Conform de geldende rekenmethode zal voor ieder kind tenminste € 25,- per maand aan kinderalimentatie moeten worden betaald als het besteedbaar maandinkomen van de alimentatieplichtige lager is dan € 1.250,-.

Hij heeft het kind verwerkt, en zelfs erkend, en dient dus bij te dragen. Tot een aantal jaar geleden was het idd zo dat de bijdrage op € 0 gezet kon worden, tegenwoordig is dat niet meer zo. Tevens is kinderalimentatie geen inkomen voor de belastingen, en wordt jouw belastbaar inkomen hierdoor dus eerder lager dan dat het gelijk blijft, terwijl je netto inkomen wel gelijk blijft. Een gevolg daarvan kan zijn dat je recht op meer toeslagen hebt.

[ Voor 38% gewijzigd door Ardana op 27-06-2017 13:38 ]

[Anoniem: 149800]

Y_H schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 13:30:
[...]


Jouw situatie is op geen enkele manier overeenkomstig met de situatie van TS.
Jij hebt het over een eigen zaak, een eigen bedrijf. Dan zijn dingen sowieso anders geregeld, dit moet ook ten behoeve van de groei dan wel stabiliteit van je bedrijf. Mocht er frictie komen in de relatie, dan kan dit (zeer) nadelig zijn voor je bedrijf. Ik weet er alles van (een vriend van mij is door het naïeve gedrag zijn zaak kwijt geraakt en eigenlijk z'n hele leven, gelukkig heeft ie ons als vrienden nog).

Ben zzp dus er is geen verschil tussen privé en zaak dus bij scheiding in gemeenschap van goederen is alles 50/50 tot op de auto van de zaak aan toe. Vandaar dat ik m'n lesje wel geleerd heb en nu alles zelf betaal. Zakelijk en niet romantisch weet ik maar dat is wat het is en m'n vriendin vindt dat ook niet anders dan normaal.

Echter moet er wel voor beide genoeg levens genot zijn en dat mis ik in hun situatie.

[ReRichard]

Bazziek schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:38:
[...]

Wellicht iemand die bepaalde arbitraire eisen stelt aan het zijn van "een vrouw" zoals jij eisen stelt aan het zijn van "een vent"?

Zoals de meeste Tweakers dat blijkbaar doen. Ik heb het topic met open mond doorgenomen.

Het is gewoon geen gelijkwaardige relatie. Jouw vent is op zijn centen, waarschijnlijk omdat hij een vrij laag salaris heeft voor iemand van zijn leeftijd en jij komt met bagage. Op ieder potje past een dekseltje, maar niet elke deksel past op elke pot. Natuurlijk snap ik dat je de relatie niet zomaar op wil geven. Maar dat kind verdwijnt niet en de kans op herstel is ook vrij laag begrijp ik. Ik zou mijn conclusies trekken en opzoek gaan naar iets anders (dat geld voor beide partijen, want ik geloof oprecht dat geen van beidde partijen hier kwaad bloed heeft).

Natuurlijk is aan blijven modderen een optie. Maar jullie worden er niet jonger op dus je kansen op de relatiemarkt zijn dalend.

Stef012 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 13:46:
Mooie woorden en goede raad allemaal!

Je zit in een situatie die met geen andere situatie vergelijkbaar is.

Het komt er op neer; kies met je hoofd en niet met je hart. Dat doet jouw partner namelijk ook

Negeer de compleet misplaatste smiley. Dan is dit namelijk het beste advies dat je hebt gekregen in het topic. Dit zijn geen zaken waar emotie moet regeren maar gezond verstand.

Edit: samen met Ardana haar aanbod, hier zou ik zeker gebruik van maken. Baat het niet dan schaadt het niet.

[ Voor 28% gewijzigd door ReRichard op 27-06-2017 14:05 ]

[Stef012]

Mooie woorden en goede raad allemaal!

Je zit in een situatie die met geen andere situatie vergelijkbaar is.

Het komt er op neer; kies met je hoofd en niet met je hart. Dat doet jouw partner namelijk ook ...


misplaatste ico verwijderd

[ Voor 9% gewijzigd door Stef012 op 27-06-2017 13:51 ]

[Wailing_Banshee]

barrymossel schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 13:06:
[...]
Ik begrijp die eigen rekeningen van stelletjes ook nooit zo goed (eigen spaargeld enzo). Heb er ook al vaker de discussie over gehad, maar het zal wellicht te maken hebben met het feit dat we getrouwd zijn (gemeenschap van goederen) en we samen een kind hebben. Alles wat van mij is, is ook van mijn vrouw (behalve mijn hobby-zooi!!!).

Alles wat van mij is is van mij en alles wat van hem is is ook van mij

Maar even serieus, wij hebben vanaf het moment dat we gingen samenwonen een gezamelijke rekening geopend. In het begin maakten we daar beide een bepaald bedrag naar over, genoeg voor dingen als huur, gas, water, licht, boodschappen en andere dingen die je moet uitgeven als je een beetje gezamelijk ging wonen. Nu kregen we beide evenveel (studiefinanciering) dus dat was makkelijk.

Toen we gingen werken en ons eerste huis kochten (dat huis was een half jaar nadat we gingen werken), gingen beide salarissen naar die gezamelijke rekening en vanuit die rekening ging geld naar onze eigen rekeningen. Wij noemen dat "zakgeld". Van dit geld ging de maandelijkse betaling van de studiefinanciering af. En wat we verder met dat geld doen moeten we zelf weten.

De belangrijkste reden is dat we daardoor beiden weten wat er op de rekening gebeurt die altijd geld moet bevatten (vanwege de maandelijkse lasten, zoals hypotheek). Niet dat de éne iets duurs koopt en de andere, niet wetende dat de ene dat gedaan heeft, dat ook doet en uiteindelijk de hypotheek ineens niet betaald kan worden. Wij hebben het nu zeker niet verkeerd, maar dat is wel eens anders geweest. En dan is het handig dat je altijd ervan uit kan gaan dat er genoeg geld is voor de maandelijkse lasten.

Het heeft trouwens nog een voordeel! Cadeautjes kopen. Ik betaal cadeautjes voor hem van m'n eigen rekening, dan kan hij niet zien hoeveel het gekost heeft (en vice versa) en wat het is. Beetje lastig om een cadeautje geheim te houden als je op je mobiele app ineens "300 euro naar Coolblue" ziet staan en je weet dat er geen nieuw apparaat besteld is

[barrymossel]

Wailing_Banshee schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 14:02:
[...]

Alles wat van mij is is van mij en alles wat van hem is is ook van mij

Maar even serieus, wij hebben vanaf het moment dat we gingen samenwonen een gezamelijke rekening geopend. In het begin maakten we daar beide een bepaald bedrag naar over, genoeg voor dingen als huur, gas, water, licht, boodschappen en andere dingen die je moet uitgeven als je een beetje gezamelijk ging wonen. Nu kregen we beide evenveel (studiefinanciering) dus dat was makkelijk.

Toen we gingen werken en ons eerste huis kochten (dat huis was een half jaar nadat we gingen werken), gingen beide salarissen naar die gezamelijke rekening en vanuit die rekening ging geld naar onze eigen rekeningen. Wij noemen dat "zakgeld". Van dit geld ging de maandelijkse betaling van de studiefinanciering af. En wat we verder met dat geld doen moeten we zelf weten.

De belangrijkste reden is dat we daardoor beiden weten wat er op de rekening gebeurt die altijd geld moet bevatten (vanwege de maandelijkse lasten, zoals hypotheek). Niet dat de éne iets duurs koopt en de andere, niet wetende dat de ene dat gedaan heeft, dat ook doet en uiteindelijk de hypotheek ineens niet betaald kan worden. Wij hebben het nu zeker niet verkeerd, maar dat is wel eens anders geweest. En dan is het handig dat je altijd ervan uit kan gaan dat er genoeg geld is voor de maandelijkse lasten.

Het heeft trouwens nog een voordeel! Cadeautjes kopen. Ik betaal cadeautjes voor hem van m'n eigen rekening, dan kan hij niet zien hoeveel het gekost heeft (en vice versa) en wat het is. Beetje lastig om een cadeautje geheim te houden als je op je mobiele app ineens "300 euro naar Coolblue" ziet staan en je weet dat er geen nieuw apparaat besteld is

toon volledige bericht

Een eigen rekening snap ik ook wel en die hebben wij ook, maar dat is met name omdat het praktisch is (en wellicht overzichtelijk). Maar dat zou twee passen van dezelfde rekening ook moeten zijn. Voor cadeautjes is het inderdaad wel leuk dat je geen zakgeld hoeft te vragen.

Mij gaat het meer om dat eigen spaargeld. Als in: ik verdien meer, dus ik mag meer uitgeven of sparen. Dat snap ik niet. Je houdt van elkaar, je hebt ervoor gekozen om (de rest van je leven) samen te leven. Je gunt elkaar alles (of tenminste veel). Bij ons is dat in ieder geval wel het geval. En dan ga je niet kinderachtig lopen doen over geld.

Ardana schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:14:
Een andere benadering: hoeveel kost het hem als jij bij hem intrekt? Zijn gemeentelijke belastingen gaan iets omhoog, zijn gas/licht/water gaan iets omhoog, maar daar blijft het dan wel bij verwacht ik. Je zou kunnen voorstellen dat je hem voor dat verlies "compenseert", maar dat je echt niet meer wil betalen zodat híj rijker wordt dan hij nu is, terwijl jíj armer wordt.

Daarnaast kan je hem de uren die je in het huishouden stopt in rekening brengen à € 12,50 per uur.

Eens kijken hoe hij op dat voorstel reageert. Per slot van rekening gaat hij er dan ook netto op vooruit: hij krijgt een zeer goedkope, inwonende huishoudster voor een schijntje!

Bah. Je vrouw/vriendin zien als een goedkope, inwonende huishoudster vind ik echt heel erg naar.

Waarom wordt het allemaal zo op geld getrokken en niet zozeer op (woon)genot? Je wilt allebei zo fijn mogelijk leven. Daarom ga je toch samenwonen. Dan kan het toch niet zo zijn dat de ene persoon vanalles kan kopen en leuke dingen kan doen en de ander niet?

[ReRichard]

barrymossel schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 14:15:
[...]


Mij gaat het meer om dat eigen spaargeld. Als in: ik verdien meer, dus ik mag meer uitgeven of sparen. Dat snap ik niet. Je houdt van elkaar, je hebt ervoor gekozen om (de rest van je leven) samen te leven. Je gunt elkaar alles (of tenminste veel). Bij ons is dat in ieder geval wel het geval. En dan ga je niet kinderachtig lopen doen over geld.

Dus daarom stranden er zoveel relaties over financiële kwesties. Omdat ze kinderachtig lopen te doen....

[cadsite]

[b][message=51708451,noline]Maar ook dat voelt voor mij oneerlijk, dat ik de hele dag in principe bezig ben, en hij om half 5 kan neerploffen op de bank, terwijl ik dan nog moet koken, afwassen, de hele routine met mijn zoontje, en pas om half 8 kan relaxen... Omdat ik minder verdien..

Ik stel voor dat je je uren huishouden aan hem factureert. Personeel moet je nu eenmaal betalen.

Waarom wil hij eigenlijk samenwonen? Om een gratis huishoudster te hebben?

[StealthyPeanut]

barrymossel schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 14:15:
[...]

Een eigen rekening snap ik ook wel en die hebben wij ook, maar dat is met name omdat het praktisch is (en wellicht overzichtelijk). Maar dat zou twee passen van dezelfde rekening ook moeten zijn. Voor cadeautjes is het inderdaad wel leuk dat je geen zakgeld hoeft te vragen.

Mij gaat het meer om dat eigen spaargeld. Als in: ik verdien meer, dus ik mag meer uitgeven of sparen. Dat snap ik niet. Je houdt van elkaar, je hebt ervoor gekozen om (de rest van je leven) samen te leven. Je gunt elkaar alles (of tenminste veel). Bij ons is dat in ieder geval wel het geval. En dan ga je niet kinderachtig

Ik begrijp van dat soort zaken ook helemaal niks. Dat ik meer inkomen heb omdat ik 40 uur werk, wil niet zeggen dat ik meer verdien t.o.v. mijn levenspartner.

Zij werkt in de praktijk net zoveel uren in de week als ik (12u parttime, zorgen dochter, huishouden, koken, boodschappen). En daar ben ik heel erg gelukkig mee; ik kan thuis genieten van ons gezin en hoef me weinig druk te maken om andere zaken. Ik help ook gewoon mee als het moet.

Geld maakt echt meer kapot dan je lief is.

[Anoniem: 938443]

@cadsite Haha, nou, hij vindt een relatie niet een echte relatie als je niet samenwoont. (Ben ik het niet mee eens overigens..)

@Ardana Bedankt voor je tip en voor je aanbod. Ik denk dat ik er nu wel uit ben dat samenwonen er voor nu niet in zit. Maar misschien (mocht het nodig zijn) dat ik er een op een later tijdstip op terug kom en je dan contact, als je dat ok vindt?

Nogmaals bedankt voor de reacties. Doet me wel goed! De conclusie voor nu is dat we idd te ver uit elkaar liggen qua mening, en voor mij is het op dit moment een gevoelsding. Het voelt niet goed, het voelt benauwend, en daar kan ik niet tegen. Hoe ik op dit moment woon is op zich prima, en alles loopt, dus dat houd ik dan liever zo. Latten is ook fijn.

[Wailing_Banshee]

barrymossel schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 14:15:
[...]
Mij gaat het meer om dat eigen spaargeld. Als in: ik verdien meer, dus ik mag meer uitgeven of sparen. Dat snap ik niet. Je houdt van elkaar, je hebt ervoor gekozen om (de rest van je leven) samen te leven. Je gunt elkaar alles (of tenminste veel). Bij ons is dat in ieder geval wel het geval. En dan ga je niet kinderachtig lopen doen over geld.

Nee, dat snap ik ook niet. Je weet hoeveel je per maand overhoudt, dus weet je hoeveel je per maand extra mag uitgeven als je wilt. En ik vind het niets dan normaal dat je over grotere bedragen samen beslist (samen uit, samen thuis) maar over kleinere bedragen (of noodzakelijke dingen) niet eens moeilijk gaat doen (mits natuurlijk niet elke cent 10 keer omgedraaid moet worden!)

@Anoniem: 938443 latten kan ook z'n voordeel hebben: even geen zin in gezellig doen, ik ga naar huis! Zeker als je niet zo'n belachelijk groot huis hebt dat je alle drie je eigen kamer hebt, is het soms wel lekker als je je even kunt terugtrekken

(hmm, even terugdenkend, we hebben maar even "klein" gewoond en dat was op een studenten flat, maar daar hadden we elk een eigen kamer, daarna hebben we altijd heel ruim gewoond.... het voordeel van in het goedkope deel van Nederland wonen, denk ik )

[HKLM_]

weetjewat schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 14:32:
Haha, nou, hij vindt een relatie niet een echte relatie als je niet samenwoont. (Ben ik het niet mee eens overigens..)

Buiten het geld stukje, is dit natuurlijk al raar niet ? hoezo is een relatie niet echt als je niet samen woont ? Natuurlijk is dat leuker en makkelijker maar ben stiekem wel benieuwd wat zijn standpunten dan zijn om zo iets te zeggen.

Ik heb een jaar lang 125km gereden om naar mijn vriendin te gaan en uiteraard weer 125km terug. Zolang je van elkaar houd en alles wat er bij komt kijken is het toch gewoon een relatie? Snap echt niet dat je zo iets kan zeggen tegen je vriendin.

[ Voor 22% gewijzigd door HKLM_ op 27-06-2017 15:03 ]

[Ardana]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 14:32:
@Ardana Bedankt voor je tip en voor je aanbod. Ik denk dat ik er nu wel uit ben dat samenwonen er voor nu niet in zit. Maar misschien (mocht het nodig zijn) dat ik er een op een later tijdstip op terug kom en je dan contact, als je dat ok vindt?

Helemaal prima (en dat geldt voor iedereen hier). Ook meerdere Tweakers heb ik op die manier al aan een aanvulling op hun inkomen geholpen, soms zelfs van € 300+ per maand Naam en persoonsgegevens zijn helemaal niet nodig voor me, en voor mij is het gewoon hobby, al klinkt dat misschien vreemd

Veel plezier en succes iig! En laat je niet gek maken! Je lijkt je zaakjes redelijk voor elkaar te hebben, geniet waar het kan en mag, en daar mag je prima 'n pluim voor krijgen. Voor jezelf (en je kind!) kiezen is alleen maar bewonderenswaardig!

barrymossel schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 14:15:
[...]
Bah. Je vrouw/vriendin zien als een goedkope, inwonende huishoudster vind ik echt heel erg naar.

Helemaal mee eens! Maar over de rug van je vriendin die zelf al niet veel heeft er beter op willen worden, is net zo naar en mijn reactie was een reactie op het voorstel van die vriend, waarbij dat wél precies is wat er zou gebeuren als ze onder zijn voorwaarden bij hem in zou trekken.

Zij verliest dan én heel veel zekerheden en zelfstandigheid, én heel veel vrij besteedbaar inkomen, terwijl hij er heel veel vrij besteedbaar inkomen op vooruit gaat, én een inwonend huishoudster krijgt, én niet met verlies van zekerheden en zelfstandigheid geconfronteerd wordt. Geen eerlijke ruil lijkt mij. Mijn voorstel was een poging om het in het belachelijke te trekken, de andere kant op. Ik was alleen nog vergeten te vermelden dat ze dan ook 'n arbeids- en huurcontract had moeten krijgen, op basis waarvan ze iig nog énige rechten zou hebben gehad.

[ Voor 37% gewijzigd door Ardana op 27-06-2017 15:15 ]

[barrymossel]

Ardana schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 15:11:

[...]

Helemaal mee eens! Maar over de rug van je vriendin die zelf al niet veel heeft er beter op willen worden, is net zo naar en mijn reactie was een reactie op het voorstel van die vriend, waarbij dat wél precies is wat er zou gebeuren als ze onder zijn voorwaarden bij hem in zou trekken.

Zij verliest dan én heel veel zekerheden en zelfstandigheid, én heel veel vrij besteedbaar inkomen, terwijl hij er heel veel vrij besteedbaar inkomen op vooruit gaat, én een inwonend huishoudster krijgt, én niet met verlies van zekerheden en zelfstandigheid geconfronteerd wordt. Geen eerlijke ruil lijkt mij. Mijn voorstel was een poging om het in het belachelijke te trekken, de andere kant op. Ik was alleen nog vergeten te vermelden dat ze dan ook 'n arbeids- en huurcontract had moeten krijgen, op basis waarvan ze iig nog énige rechten zou hebben gehad.

Ik moet echt beter leren lezen. Ik ging er vanuit dat je e.e.a. serieus meende. Vooral vanwege je verwijzing:

Ik meen het serieus. Voor deze benadering is evenveel te zeggen als voor zijn benadering.

Ben in ieder geval blij dat je normaal kunt nadenken

[Qwerty-273]

Ardana schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:14:
Daarnaast kan je hem de uren die je in het huishouden stopt in rekening brengen à € 12,50 per uur.
Eens kijken hoe hij op dat voorstel reageert. Per slot van rekening gaat hij er dan ook netto op vooruit: hij krijgt een zeer goedkope, inwonende huishoudster voor een schijntje!

Je zou er ook nog de intieme momenten kunnen doorrekenen

Zo kende ik een accountant (dat zegt het al) die de kosten had uitgerekent voor een relatie met en zonder een kind, en heeft toen besloten om het toch maar gewoon bij een huishoudster en prostitutie dames te houden. Dat was volgens zijn berekeningen op de langere termijn goedkoper en met minder risico dan een vriendin met wellicht een kind er bij.......
(nu zaten er wel wat meer steekjes los, en bekeek hij alles voornamelijk gevoelloos en puur op de knaken)

[CurlyMo]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 14:32:
@Ardana Bedankt voor je tip en voor je aanbod. Ik denk dat ik er nu wel uit ben dat samenwonen er voor nu niet in zit. Maar misschien (mocht het nodig zijn) dat ik er een op een later tijdstip op terug kom en je dan contact, als je dat ok vindt?

Ik zou het wel weten als iemand mij zou vertellen dat de kans er is dat ik toeslagen misloop Wat heb je te verliezen om @Ardana mee te laten kijken, terwijl je er in jouw situatie een hoop mee kan winnen. Helemaal als aangegeven wordt dat dit ook anoniem kan.

In 2013 leefde van alle Amsterdamse huishoudens 24% op of onder de armoedegrens.

De Gemeente Amsterdam heeft hier zelfs een dashboard voor gemaakt om te laten zien hoe groot dit probleem is. Zo vroeg maar 54% van alle Amsterdammers die er recht op hadden ook daadwerkelijk een stadspas aan. Van de werkende die recht hadden op een scholierenvergoeding vroeg maar liefst 73% dit niet aan.

Het zou mooi zijn als jij de uitzondering zou zijn op de regel die precies weet waar je allemaal recht op hebt en dit ook hebt aangevraagd. Het kan zijn dat je er bewust voor kiest geen gebruik te maken van al die regelingen gezien je gewetensbezwaren om teveel afhankelijk te zijn van de overheid (wat ik kan begrijpen).

[Kapteynn]

Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet hele hele verhaal gevolgd heb, aan de hand van populaire topics wekte dit mijn interesse. Ongeveer 2 maanden geleden ben ik gaan samenwonen met mijn vriendin. Ik werk inmiddels 4 jaar en heb een leuk salaris opgebouwd, mijn vriendin studeert nog en leeft van een studiefinanciering. Ik heb een woning gekocht wetende dat ik de maandlasten e.t.c. zal moeten dragen. Voorheen huurde zei een kamer waar ze een x bedrag p/m aan huur voor betaalde, dit betaald ze mij nu voor de vaste lasten. Daarnaast delen we de gemeenschappelijke uitgaven. Indien haar dit niet lukt is dat niet erg dan betaal ik wel een weekje boodschappen zelf. Ik zou hier nooit een probleem van kunnen maken aangezien ik hier bewust voor gekozen heb. We wouden samenwonen omdat we van elkaar houden en wat maken die paar tientjes per maand die zei niet kan missen dan nog uit.

Enigszins vergelijkbaar met de verdeling van 300/100 zoals jij aangeeft in jouw openingspost. Op het moment dat jouw kind of jij zelf een setje nieuwe schoenen nodig heeft dan zal hij toch best eens een deel van 'zijn' 300 euro kunnen uitgeven voor iets wat jij of jouw kind nodig hebben. Het lijkt mij dat hij ook graag met jou samen wil wonen en daar moet je nou eenmaal concessies voor maken. Daarnaast wellicht zijn de rollen over een paar jaar omgedraaid en zit hij werkeloos thuis en verdien jij de kost, dan zal hij het ook niet fijn vinden als hij 50 euro in maand aan 'zakgeld' krijgt.

Het lijkt mij redelijk dat als jullie voor elkaar kiezen dat de 400 euro gezamenlijk besteed kan worden, zeker als jij aangeeft geen groot verbruiker te zijn. Zo lang er geen misbruik van gemaakt wordt, wat ik niet suggereer lijkt het mij dat dit een prima uitkomst is.

[Bergie]

Divak schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 13:23:
Er zijn meerdere topics geweest over het 'op één hoop' gooien van de financiën. Daar zijn de meningen op Tweakers behoorlijk over verdeeld (aparte spaarpotjes erop na houden of niet, enz.).

In ieder geval is de basis die je nu hebt niet gezond.

Klopt; en iedere keer komt uit die topics dezelfde conclusie: jullie moeten doen waar je je beide prettig bij voelt.

En in dit geval voelt TS zich hier niet prettig bij dus lijkt het me inderdaad geen goede basis voor het samenwonen.

[Gri77ie]

Bij ons gaan de salarissen gewoon op de grote hoop. Ik betaal alle vaste lasten. Zij zorgt voor de boodschappen en eventuele uitgaven voor ons beiden. De rest gaat op onze spaarrekening. Als ik wat nodig heb dan is dat geen probleem. Vice versa ook niet. Wel overleggen we altijd. Overigens bespreken wij eigenlijk alles met z'n tweeën.

[Señor Sjon]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:24:
@Anoniem: 420148 75-25% huishoud-verdeling zou ik geen probleem vinden hoor. Ik vind het niet erg om het meeste te doen. Ik vind het oneerlijk worden wanneer hij zijn handen er vanaf haalt en zegt: 'Dat is jouw taak.' Zelfs wanneer dat betekent dat we tegelijkertijd opstaan, allebei de hele dag bezig zijn, en hij om half 5 neerploft op de bank en niets meer hoeft, en ik nog 3 uur door moet met koken, afwassen, afdrogen, mijn zoontje verzorgen e.d. Dan ben ik dus 3 uur langer op een dag bezig, en voelt het alsof ik moet boeten omdat hij meer geld in het laatje brengt.

En ploft hij dan ook op de bank neer?

De beste man is 44, ongetwijfeld niet zijn eerste relatie en neemt denk ik wat voorzorgsmaatregelen. Je komt ook niet zonder bagage. Waarschijnlijk heeft hij nu 600 te besteden en levert ie de helft in? Huurt hij? Heeft hij zelf toeslagen? Want de inkomens zijn wel vrij laag van jullie allebei.

Jij krijgt ook kindgebonden budget neem ik aan? Zorgtoeslag? Je zit in dit geval in een situatie waar dit topic over gaat: Het (on)bestaan van het middeninkomen Je inkomen wordt aan alle kanten aangevuld richting modaal. Gaan jullie samenwonen, dan vervalt er een hoop en schieten jullie er financieel niet heel veel mee op. Hoeveel werk je nu? Je had het over 50% inzetbaar, maar met 600 euro inkomen verwacht ik 2 dagen werk?


Heb je al eens goed de bedragen op een rij gezet? Gaat hij ook dingen extra betalen? Welke verdeling vind je zelf wel OK? Of is het meer dat ie meer huishoudelijk werk verwacht vanwege de verdeling in werkuren?

[Wilke]

Flavius schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:55:
In zijn algemeenheid ben ik van mening dat je, wanneer je een gezamenlijk huishouden hebt, je als één 'lichaam' dient te gedragen. [..]

Dat komt naar mijn mening op het volgende neer: als je beide inkomen hebt dan dient dit inkomen op één rekening te komen. Vanaf deze rekening betaal je alle gezamenlijke vaste lasten (waarvan ik vind dat een kind hier ook onder valt) en zet je een deel opzij voor gezamenlijk spaargeld. Datgene wat vervolgens overblijft verdeel je dan 50/50 en stuur je naar twee aparte rekeningen: één voor de vrouw en één voor de man (of man-man, vrouw-vrouw, zo je wilt). Van dat geld (naar mijn mening kun je met 150/200 euro per maand méér dan genoeg wanneer alle vaste lasten al betaald zijn) kun je dan individueel doen wat je wilt wat niet voor het geheel is (zoals kleding, eigen hobby, of dergelijke), waarbij op=op is (per maand natuurlijk).

+1 helemaal mee eens.

Deze aanpak werkt naar mijn ervaring goed, mijn vrouw en ik gebruiken een variant hierop die voor ons prima werkt: alles wat binnenkomt gaat op een gezamenlijke rekening, beide krijgen (ik noem maar wat) 100 euro/maand als vrij te besteden geld "no questions asked", op een eigen (niet gezamenlijke) rekening. De rest gaat nadat de vaste kosten betaald zijn naar een gezamenlijke spaarrekening, en aan die laatste kan je op deze manier heel gemakkelijk zien (door het saldo aan het eind van de maand te checken) of je niet te veel uitgeeft, en of je een gesteld spaardoel (gemiddeld gesproken) haalt. Het helpt heel veel om zo'n spaardoel te hebben, of het nou 50 of 5000 euro per maand is maakt niet uit: maak een budget en check dit in ieder geval de eerste paar maanden tegen de werkelijkheid. Als het eenmaal goed loopt kun je waarschijnlijk af met checken of het saldo zich naar verwachting ontwikkelt, en er alleen induiken wanneer dat niet zo is.

Om dit te laten werken moet je goed afspreken wat de hoogte is van het "vrij te besteden" bedrag, en in verband daarmee wat er onder moet vallen en wat je gezamenlijk betaalt. Bv. kleding, schoenen, niet-gezamenlijke prive-reizen, nieuwe telefoon/gadgets, hobbies, daar verschillen de uitgavepatronen nogal eens en valt er te discussieren over wat redelijk is. Daar "moet" je het vooraf over hebben als je onenigheid later wilt vermijden. Boodschappen, uitgaven vanwege je kind, huur, energie etc. moeten naar mijn idee ook zeer zeker onder vaste kosten vallen. Roken is een leuke, in dit geval waarschijnlijk wel het meest redelijk om die ook als vaste post te zien.

Als je onverhoopt ooit uit elkaar mocht gaan is het "gezamenlijk" spaardeel een bron van discussie, dus als je dit gaat doen zou ik wel (minstens) een samenlevingscontract willen waarin je vastlegt wat er dan zou gebeuren. Eigenlijk lijkt me dat sowieso een goed idee als je gaat samenwonen. Als hij daar niet aan toe is, zou ik dus niet gaan samenwonen, dan beter elkaar gewoon vaak zien met elk je eigen huishouding, en als het er na een paar jaar niet naar uitziet dat die stap er ooit gaat komen, weet je ook waar je aan toe bent, hoe vervelend het ook is.

Voor TS klinkt het op dit moment inderdaad als een zeer riskante stap om te gaan samenwonen, zeker als je het over bovenstaande niet eens kunt worden en al helemaal als je het financieel op papier niet sluitend krijgt (nog afgezien van de precieze verdeling) sluit ik me aan bij de menigte die zegt: beter van (nog) niet.

[EHelmond]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:17:


-En de extra kosten zitten vooral in zijn auto (200pm), dat hij rookt (ca 200pm)

Waarom gaat het geld van roken van de vaste kosten af en niet van het vrij te besteden geld?

Roken is geen vaste last, daar kies je zelf voor.

[Laurensius88]

In mijn ogen neem je nu de goede beslissing!

Mijn vrouw (24) en ik (29) woonden tot een half jaar geleden op mijn salaris en een bijdrage van haar ouders. We hebben een koophuis en hielden ongeveer 2 jaar lang een kleine 200 euro over per maand om 'leuke' dingen van te doen'.

Ze is nu afgestudeerd heeft nu werk waardoor ons inkomen is verdubbeld.
Alle vaste lasten gaan nog steeds van mijn rekening en hetzelfde bedrag spaart mijn vrouw op onze spaarrekening.

Wat er overblijft geven we uit aan van alles en nog wat.. Grotere bedrage (200+) wordt wel eerst even overlegd.. Mijn vrouw heeft een eigen paard, wat natuurlijk veel kosten met zich mee brengt

Mijn vrouw geeft structureel meer geld uit dan ik, maar als beide partijen dat prima vinden.. Waarom zou iemand er dan moeilijk over doen. Het is gewoon een kwestie van goede afspraken maken, blijven communiceren.

[Tom]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 12:17:

-Over het stukje 'financiele verantwoordelijkheid' die hij niet wil.. Ik zorg nu alleen voor mijn zoontje, en ontvang verschillende toeslagen omdat ik alleenstaand ben. Juist omdát ik die toeslagen ontvang red ik het alleen, en kan ik nu rondkomen.

En hoeveel houd jij nu (dankzij de toeslagen) over en hoeveel houd hij nu over? Misschien houd hij in de nieuwe situatie ook minder over en denkt hij: als ik straks moet inleveren, dan zal zij ook met minder genoegen moeten nemen. Is dat een oneerlijke gedachte?

-Ik had het eerder al wel genoemd, maar het werd nog een paar keer gevraagd: De biologische vader verdient zelf te weinig om alimentatie te kunnen betalen, dus dat is (en blijft waarschijnlijk) 0,-

Daarom verbaas ik mij over de felle reacties hier die het bijna vanzelfsprekend vinden dat hij nu financieel verantwoordelijk is voor je kind. Ik weet niet hoelang jullie een relatie hebben, maar zoiets kun je niet van de een op de andere dag verwachten (uiteindelijk, dus samen oud worden, wel dan boeit geld niet en kun je alles op één hoop gooien). Zeker niet als z'n echte vader het helemaal laat afweten. Volgens mij is dat de echte klootzak in dit hele verhaal, diegene neemt z'n verantwoordelijkheid niet, anders was dit hele probleem volgens mij van de baan.

Daarnaast trekt iedereen hier de conclusie dat hij die 300 euro gaat uitgeven aan LED tv's en andere luxe en jullie daar geen cent van terugzien zodat ie in het 'klootzak'-hoekje komt. Hij kan zich ook soort-van willen indekken zodat hij zeggenschap over dat deel houd, maar dat een deel (als het hem uit komt) alsnog aan jou of je kind uit word gegeven. Ik weet het niet hé, maar we horen nu één kant van het verhaal. Ik weet nooit zo goed wat ik egoïstischer vind, mensen die niet alles willen delen of mensen die voor anderen bepalen hoe ze iets moeten delen.

[Señor Sjon]

Ik denk dat situaties waar men van jongs af aan samenwoont tijdens studie e.d. niet echt vergelijkbaar zijn.

@Tom eens, dat vroeg ik me ook al af. Ik geloof niet dat hij die 300 euro vrij gaat besteden aan games e.d., maar dat hij wel wat zeggenschap wil houden.

[Anoniem: 938443]

@Tom @Señor Sjon

Senor: Ik hoop over een paar jaar 50% inzetbaar te zijn. Voor nu ben ik voor 80% afgekeurd.

Tom: We hebben het er niet over gehad wat hij met zijn vrije deel van het geld gaat doen. Wel duidelijk was dat dit deel bestemd was voor persoonlijke doeleinden. Eigen kleding, echt dingen voor jezelf.
En ja, ook hij gaat er op achteruit. Maar ook weet ik dat hij best wel een gat in zijn hand heeft, en ik heel goed met geld om kan gaan. Dus in die zin heb ik er niet veel vertrouwen in dat hij iets gaat sparen, of dat hij niet na de eerste week al door zijn € 300 heen is. Dit wou ik in eerste instantie eigenlijk niet vertellen, maar dit is ook voor mij best wel een heikel punt. Hij moet natuurlijk zelf weten wat hij met zijn deel van het geld doet, maar zelf schat ik het risico erg klein dat hij dat ook aan ons gaat besteden. (of nog kan besteden op het moment dat wij echt iets nodig hebben)

[OverSoft]

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 16:24:
[...]

En hoeveel houd jij nu (dankzij de toeslagen) over en hoeveel houd hij nu over? Misschien houd hij in de nieuwe situatie ook minder over en denkt hij: als ik straks moet inleveren, dan zal zij ook met minder genoegen moeten nemen. Is dat een oneerlijke gedachte?

[...]

Daarom verbaas ik mij over de felle reacties hier die het bijna vanzelfsprekend vinden dat hij nu financieel verantwoordelijk is voor je kind. Ik weet niet hoelang jullie een relatie hebben, maar zoiets kun je niet van de een op de andere dag verwachten (uiteindelijk, dus samen oud worden, wel dan boeit geld niet en kun je alles op één hoop gooien). Zeker niet als z'n echte vader het helemaal laat afweten. Volgens mij is dat de echte klootzak in dit hele verhaal, diegene neemt z'n verantwoordelijkheid niet, anders was dit hele probleem volgens mij van de baan.

Daarnaast trekt iedereen hier de conclusie dat hij die 300 euro gaat uitgeven aan LED tv's en andere luxe en jullie daar geen cent van terugzien zodat ie in het 'klootzak'-hoekje komt. Hij kan zich ook soort-van willen indekken zodat hij zeggenschap over dat deel houd, maar dat een deel (als het hem uit komt) alsnog aan jou of je kind uit word gegeven. Ik weet het niet hé, maar we horen nu één kant van het verhaal. Ik weet nooit zo goed wat ik egoïstischer vind, mensen die niet alles willen delen of mensen die voor anderen bepalen hoe ze iets moeten delen.

toon volledige bericht

Helemaal mee eens. Kijk, een relatie is altijd geven en nemen, maar hij komt uit een situatie dat hij aanzienlijk meer overhoudt dan jij. Of dat een keuze is of niet, dat laat ik even in het midden.

Het wordt bijna normaal geacht dat hij zomaar even jouw gat opvult (no pun intended) die wegvalt doordat jullie gaan samen wonen. Hij geeft ineens een hoop zeggenschap over zijn eigen inkomen weg. Het gaat niet eens om die 400 euro die overblijft, het gaat om de honderden euro's die hij extra inlegt om jouw probleem weg te poetsen.

Dat is heel simpel de situatie, natuurlijk is dat heel emotieloos en objectief bekeken, maar zo zit de vork nou eenmaal in de steel. Ieder roept nu "aaaah, lekker blijven zitten zo", maar ik denk zelf dat dat voor hem OOK het beste is. Het is voor de ander namelijk ook echt niet prettig om in zo'n situatie te zitten.

(Disclaimer: ik ben getrouwd, ben zelf ondernemer en mijn vrouw is financial & business controller, we zijn dus allebei zeer zakelijk en hebben dus ook een ijzersterk huwelijkscontract)

/Edit:
Met andere woorden, ik begrijp hem wel, ik zou ook even moeten slikken in zo'n situatie.

[Tom]

Het komt ook omdat je vrij nonchalant over komt als het gaat om de 0-euro bijdrage van je ex. Wellicht omdat jij al langere tijd geaccepteerd hebt dat er geen cent vanuit je ex komt, voor hem is dat misschien anders of komt die situatie vreemd over (op mij namelijk wel). Je zegt zelf "het zou ook betekenen dat ik mijn zoontje niet meer naar zijn biologische vader kan brengen die niet in de buurt woont, omdat ik het niet kan betalen.". Dus resumerend:
- Je nieuwe vriend zal er zelf qua inkomen op achteruit gaan (wat natuurlijk geen ramp is bij samenwonen, maar in veel andere situaties zou je geld overhouden als twee personen die voorheen apart leefden bij elkaar intrekken)
- Hij laat een moeder met kind uit eerder huwelijk intrekken (wat je uiteraard uit liefde doet, dus wederom helemaal niet erg! Maar besef dat kinderen uit een eerder huwelijk 'lastig' kan zijn)
- Hij moet vervolgens ook (mee)betalen zodat andermans kind z'n vader kan zien omdat de beide ouders in de nieuwe situatie het eigenlijk financieel niet kunnen bolwerken. WTF!
En daar zijn we boos op? Ik schrijf het nu op een wat absurde manier, maar wil alleen een iets ander licht op de zaak schijnen.

[Richh]

My 2 cents dan:

Ik ben het eens met het gros van de reacties hier dat je samenwonen ook samen moet doen, en dat daar financiële consequenties aan zitten. Dat dat negatief voor hem uitpakt, tja... Jij ontvangt op dit moment redelijk wat toeslagen als ik het goed begrijp, zullen deze vervallen na samenwonen. Dit zorgt dus voor een last die hij zal moeten dragen als je gaat samenwonen. Ik snap wel dat hij daar niet direct heel positief over is.

Daarnaast begrijp ik dat hij niet financieel verantwoordelijk wil zijn voor een kind wat niet van hem is. Ondanks dat ze het wellicht goed met elkaar kunnen vinden; dat kan daar best los van staan. Hij moet alleen ook begrijpen dat de een bij het andere hoort en dat er niet echt een alternatief is

Ik zou toch nog eens goed uitzoeken of de biologische vader toch niet echt wat moet afdragen. Zelfs bij een zeer laag inkomen is er een verplichte alimentatie. Volgens heeft een Tweaker aangeboden je hier mee te helpen: grijp die kans, hoe dan ook. Alleen de last dragen is sowieso niet fair, of je nou met hem verder gaat of niet.

Het samenwonen creëert voor beide geen eerlijke situatie. Nu zijn er twee losse inkomens, als dat samengevoegd wordt naar 1 inkomen vervallen de toeslagen en blijft er voor beide flink minder te besteden. Tja, zo is het nou eenmaal. De invulling die hij nu noemt is volgens mij praktisch niet haalbaar.

Probeer begrip voor elkaar te tonen en accepteer beide dat het soms even niet anders is dan het is. Als je samen verder wil, zullen jullie beide daar vrede mee moeten hebben.
Als dat lukt, dan verwacht ik dat de praktische invulling vanzelf wel komt. En als dat niet lukt, kan je met talloze verdelingen en afwegingen komen om het te proberen, maar dan gaat het gewoon echt niet werken.

[Ardana]

barrymossel schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 15:23:
[...]
Ik moet echt beter leren lezen. Ik ging er vanuit dat je e.e.a. serieus meende. Vooral vanwege je verwijzing:

[...]
Ben in ieder geval blij dat je normaal kunt nadenken

Het is ook serieus: in de zin van "als hij zo'n belachelijk voorstel doet, kun je zo'n belachelijk tegenvoorstel doen, misschien ziet hij dan in hoe belachelijk zijn eigen voorstel is". Niet dat "mijn" voorstel zo ontzettend goed is, al kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die eerder neigen naar (het eerste deel) van mijn voorstel (dus enkel de extra kosten van het inwonen vergoeden).

OverSoft schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 16:53:
[...]
Het wordt bijna normaal geacht dat hij zomaar even jouw gat opvult (no pun intended) die wegvalt doordat jullie gaan samen wonen. Hij geeft ineens een hoop zeggenschap over zijn eigen inkomen weg. Het gaat niet eens om die 400 euro die overblijft, het gaat om de honderden euro's die hij extra inlegt om jouw probleem weg te poetsen.

Op basis waarvan concludeer je dat hij honderden euro's moet inleggen om haar probleem weg te poetsen?

Want zoals ik het lees, dalen zijn kosten alleen maar omdat zij € 550 bij gaat dragen aan het huishouden. Ja, daar wordt ook het eten, gas en electra van betaald, maar dat kost écht geen € 550 (een groot deel van dat bedrag is hij toch al kwijt).

Het NIBUD rekende een paar jaar geleden € 1,60 (oid) per dag per extra inwoner aan gas, electra en water. De kosten van eten gaan ook niet maal 2 als je met 2 volwassenen ipv 1 volwassenen gaat wonen (tenzij je écht perfect weet te koken en in te kopen). Dus in mijn ogen gaat hij er eerder op vóóruit, dan op achteruit als zij bij hem komt wonen met de voorgestelde regeling.

[EvaluationCopy]

Ik heb niet alles gelezen en er staat wel iets over in je startpost, maar ik mis een duidelijk antwoord op de vraag: waarom willen jullie eigenlijk gaan samenwonen? Is die reden opeens weg nu, na het lezen van dit topic?

En nog even iets anders: ik lees hier veel kritiek over de gescheiden rekeningen. Ik leef ook al jaren zo. Een deel op de gezamenlijke rekening en alletwee een eigen plus spaargeld. Het betekent feitelijk niks want we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, maar toch vinden we het heel fijn. Er zijn periodes geweest dat zij veel meer verdiende dan ik, dat ik veel meer verdiende dan haar en nu zij weer meer dan ik. Die eigen betaalrekening voelt toch als een stukje vrijheid: rationeel gezien is het niet nodig om 600 euro aan een videokaart uit te geven maar ook niet 600,- aan 3 paar laarzen

De enige ruzietjes die we hebben gehad gingen toch vaak over geld, in periodes dat er teveel verschil in inkomen in zat.

[EvH]

Ik heb even vrij snel door de meeste reacties gelezen, nu ben ik hier geen actieve gebruiker, maar vond het de moeite waard om mijn wachtwoord opnieuw op te vragen om even te kunnen reageren )

Er is een tijdje geleden een soortgelijke topic hier op T. geweest, sindsdien heeft het mij ook aan het denken gezet, Het onderwerp was vrijwel hetzelfde;
A verdient 4000 en B verdient 1500 ( fictieve bedragen ).

A en B wilde beide gaan samenwonen en de financiën evenredig verdelen, waarin het grote verschil ook duidelijk werd zoals TS aangeeft; partner A wilt niet delen wegens inbreng van B.

Hetgeen wat mij aan het denken heeft gezet ( van de betreffende topic ) ging om de verkoop van het huis.
A heeft altijd een hoog inkomen gehad en B een relatief laag inkomen en op basis daarvan is ook een hypotheek destijds gegeven (voor het gemak: beide geen geld ingelegd ).
Echter heeft B in de tussentijd een erfenis gehad laten we zeggen; 50K en deze vervolgens in het huis gestopt.

Uiteindelijk kwam de vraagstelling naar boven; wat is nu eerlijker als het huis verkocht moet worden, moet je die 50K als een lening zien o.i.d., ik vond het een interessante kwestie.

Het heeft mij destijds zodanig aan het nadenken gezet dat ik ook serieuzer ben gaan kijken naar "mijn" relatie en hoe ik er over dacht.

In de regel verdien ik ook "veel" meer ten opzichte van mijn partner,
Ik kan mij ergens wel vinden in de denkwijze van de partner van TS, dit lijkt "eerlijker" want tjah, hard voor gewerkt, echter is de realiteit dat situaties ook anders kunnen worden, de partner van TS kan bijvoorbeeld arbeidsongeschikt raken, TS kan erfenis krijgen, jackpot winnen...mega loonsverhoging... etc.

Ik persoonlijk, ben anders gaan denken door bovenstaande situatie, achteraf hoort geld geen "issue" te zijn, je moet voor elkaar gaan. Je moet het alleen wel samen verstandig aanpakken.

Voor de TS:
Destijds heb ik gekozen voor mijn partner, ze had 3 kinderen, ik heb serieus overwogen of ik dit wel wilde, eenmaal de keus gemaakt, gekozen voor hun... ik beschouw ze nu als mijn eigen, ik zorg ervoor, ik geef ze liefde, zoals het hoort, het is mijn familie. Het zijn geen "dingen" wanneer het je uitkomt. Je probeert iets samen op te bouwen of niet. Probeer in grote lijnen ook "verder weg" te denken en niet alleen op korte termijn, maar bewaak wel je eigen "ik" en je "gezin".

Zoals je al aangaf; 20 jaar geleden heb je het al eens meegemaakt.. niet dezelfde fout maken

[OverSoft]

[...]

Op basis waarvan concludeer je dat hij honderden euro's moet inleggen om haar probleem weg te poetsen?

Want zoals ik het lees, dalen zijn kosten alleen maar omdat zij € 550 bij gaat dragen aan het huishouden. Ja, daar wordt ook het eten, gas en electra van betaald, maar dat kost écht geen € 550 (een groot deel van dat bedrag is hij toch al kwijt).

Het NIBUD rekende een paar jaar geleden € 1,60 (oid) per dag per extra inwoner aan gas, electra en water. De kosten van eten gaan ook niet maal 2 als je met 2 volwassenen ipv 1 volwassenen gaat wonen (tenzij je écht perfect weet te koken en in te kopen). Dus in mijn ogen gaat hij er eerder op vóóruit, dan op achteruit als zij bij hem komt wonen met de voorgestelde regeling.

Die vlieger gaat al niet op, want ze hebben zelf uitgerekend dat ze 400 euro over houden voor z'n 3en. Dat zou betekenen dat hij nu €133 of minder per maand zou moeten overhouden om er op vooruit te gaan in de nieuwe situatie, iets wat me heel vreemd lijkt. Daarnaast is 1.60 per dag (€50 per maand) natuurlijk een onzinnige berekening. Alleen aan eten gaat dat al op (doe maar x2) per persoon, dan heb je nog het extra stroom / watergebruik (zeker aangezien TS vaker thuis is), kleding, etc...

Wat ik ook niet helemaal op kan maken uit de TS is of ze samen gaan wonen in zijn huis of dat er een nieuwe koop / huurwoning komt.

En daarnaast is het inderdaad de vraag of hij wil opdraaien voor alle kosten van het kind, terwijl de vader een ontzettende lapzwans is.

[Ardana]

OverSoft schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 18:17:
[...]
Die vlieger gaat al niet op, want ze hebben zelf uitgerekend dat ze 400 euro over houden voor z'n 3en. Dat zou betekenen dat hij nu €133 of minder per maand zou moeten overhouden om er op vooruit te gaan in de nieuwe situatie, iets wat me heel vreemd lijkt.

Gezien het feit dat hij € 2.000 bruto verdient, rookt en duur auto-rijdt, vind ik het helemaal niet vreemd om te veronderstellen dat hij "maar" € 133 pm zou overhouden in de huidige situatie.

€ 2.000 bruto, is € 1.700 netto. Je komt dan niet in aanmerking voor huurtoeslag, maar krijgt nog net aan € 23 zorgtoeslag (even uitgaande van 8% vakantietoeslag en geen 13e maand ed). Je kan niet in aanmerking komen voor particuliere huur, en bij passend huren mag de huur maximaal € 710 zijn. Een auto kan rustig € 500 pm kosten (diesel en zeker als je de vervangingskosten mee neemt, dus dan zit je al aan meer dan € 1.200 alleen voor de auto en huur. Dan hou je € 600 over voor gas, licht, water, zorgverzekering, overige verzekeringen, internet, om nog maar te zwijgen over eten/drinken en roken. Zeg € 100 voor zorgverzekering, € 150 voor gas/electra/water, € 250 voor eten en € 75 voor roken. Dan heeft hij nog een vrij te besteden budget van € 25 over...

Ja, bij zo'n inkomen is zo'n auto gekkenwerk, tenzij het je hobby is. En hobby's mogen geld kosten, nietwaar.

Blijft gewoon dat we niet weten hoe het plaatje van de nieuwe vriend van TS er uit ziet. Het kan net zo goed zijn dat hij erop vooruit gaat als zij bij hem in komt wonen, als dat hij erop achteruit gaat.

Daarnaast is 1.60 per dag (€50 per maand) natuurlijk een onzinnige berekening. Alleen aan eten gaat dat al op (doe maar x2) per persoon, dan heb je nog het extra stroom / watergebruik (zeker aangezien TS vaker thuis is), kleding, etc...

Je leest niet goed: het gaat idd om € 1,60 voor stroom/gas en water. Niet voor overige kosten.

En daarnaast is het inderdaad de vraag of hij wil opdraaien voor alle kosten van het kind, terwijl de vader een ontzettende lapzwans is.

Je mag iemand op basis van een verschil van € 25 pm een ontzettende lapzwans noemen, maar da's net zo'n aanname als denken dat deze nieuwe vriend er ontzettend op achteruit gaat als TS bij hem in gaat wonen. Want de vader van het kind is verplicht om minimaal € 25 pm bij te dragen, niet meer. En je weet nog steeds niet in wat voor omstandigheden die vader verkeert, dus om die op basis van nóg minder informatie dan we over de nieuwe vriend van TS lapzwans te noemen, vind ik wel heul erg kort door de bocht.

[ Voor 25% gewijzigd door Ardana op 27-06-2017 18:38 ]

[OverSoft]

Ardana schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 18:31:
[...]

Je kan mij beschuldigen van aannames, maar je zit zelf ook vol aannames. Waar lees jij dat die 2000 bruto is? Of dat zijn auto kosten €500+ zijn?

Daarnaast lees ik nergens dat meneer papa €25,- bijdraagt, ik zie alleen dat hij niets bijdraagt. Ook neemt dat niet weg dat de nieuwe relatie meneer alsnog voor de kosten van het kind opdraait. Ik denk dat je daar best wat eisen aan mag stellen, zeker als hij ook kosten draagt voor huis, vaste lasten, etc.

Laten we het op twee ernstig uit elkaar liggende mening houden. Ik geef meneer iig groot gelijk om vinger aan de pols te houden en uitzicht op zijn eigen financiën te houden.

[Ardana]

OverSoft schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 19:15:
[...]
Je kan mij beschuldigen van aannames, maar je zit zelf ook vol aannames. Waar lees jij dat die 2000 bruto is? Of dat zijn auto kosten €500+ zijn?

Ik geef zelfs aan dat er meerdere aanname zijn, ik geef nl. aan wat de mogelijkheden zijn. Dat die 2.000 bruto is, heeft TS zelf in het topic aangegeven. En over hoe hoog de auto-kosten zijn, is alleen bekend dat het hoge kosten zijn (info van TS). Aangezien het Nibud en de Raad voor Rechtsbijstand al uitgaat van € 268,65 aan minimale kosten van een auto (waarin nog niet eens de kosten van vervanging en aanschaf zijn meegenomen!), vind ik het dubbele daarvan niet eens heel raar. Ik ben ze nog wel veel hoger tegen gekomen in mijn tijd als budgetbeheerder en schuldhulpverlener.

Verschil tussen jouw aannames en de mijne, is dat ik ze kan onderbouwen, middels bijv. Nibud-normen, Raad voor Rechtsbijstandsnormen, Rechtswinkelsnormen etc. Jij stelt alleen dat hij honderden euro's gaat bijdragen aan TS, zonder enige onderbouwing. Ik geef een mogelijk budgetplaatje waaruit blijkt dat hij er op vóóruit kan gaan als hij onder de voorgestelde voorwaarden gaat samenwonen. Niet dat dat ook daadwerkelijk het geval hoeft te zijn.

Daarnaast lees ik nergens dat meneer papa €25,- bijdraagt, ik zie alleen dat hij niets bijdraagt. Ook neemt dat niet weg dat de nieuwe relatie meneer alsnog voor de kosten van het kind opdraait. Ik denk dat je daar best wat eisen aan mag stellen, zeker als hij ook kosten draagt voor huis, vaste lasten, etc.

Nee, ik stel, op basis van de eisen die de overheid stelt en waarvan ik al eerder een bron gegeven heb, dat de vader minimaal € 25 per maand zou moeten bijdragen. En dat het verschil tussen € 25 en € 0 m.i. niet voldoende is om de vader zonder verdere informatie een lapzwans te noemen, zoals jij wel doet, zonder verdere onderbouwing.

Laten we het op twee ernstig uit elkaar liggende mening houden. Ik geef meneer iig groot gelijk om vinger aan de pols te houden en uitzicht op zijn eigen financiën te houden.

Overigens ben ik zeker niet tegen vinger aan de pols, en uitzicht (en controle!) over je eigen financiën houden. Maar ik ben wel tegen een systeem waarbij de een in vrijwel alles materieel en immaterieel achteruit gaat terwijl de ander er in vrijwel alles materieel en immaterieel er op vooruit gaat of in ieder geval niks kwijt raakt.

[ Voor 16% gewijzigd door Ardana op 27-06-2017 19:27 ]

[sorted.bits]

OverSoft schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 19:15:
[...]
Je kan mij beschuldigen van aannames, maar je zit zelf ook vol aannames. Waar lees jij dat die 2000 bruto is?

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:01:
Inkomen moet idd nog belasting vanaf..

Hier dus.

[ Voor 21% gewijzigd door sorted.bits op 27-06-2017 19:26 ]

[Tom]

Ardana schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 19:23:
[...]

Verschil tussen jouw aannames en de mijne, is dat ik ze kan onderbouwen

Maar is dat nodig? De topicstarter geeft zelf aan dat ze er beide financieel op achteruit gaan. Of ze moet daarin bepaalde toeslagen over het hoofd hebben gezien waar één van hen wel recht op heeft.

En dat het verschil tussen € 25 en € 0 m.i. niet voldoende is om de vader zonder verdere informatie een lapzwans te noemen, zoals jij wel doet, zonder verdere onderbouwing.

Och, een vader die nog geen 25 euro voor z'n kind over heeft en z'n partner (of zelfs een volledige buitenstaander, zoals de vriend van de partner) de reiskosten laat betalen zodat ze elkaar kunnen zien durf ik ook wel een grote lapzwans te noemen... ik zou niet weten wat daar verder aan te onderbouwen is?

Maar ik ben wel tegen een systeem waarbij de een in vrijwel alles materieel en immaterieel achteruit gaat terwijl de ander er in vrijwel alles materieel en immaterieel er op vooruit gaat of in ieder geval niks kwijt raakt.

Maar dat is niet het geval, ze gaan er beide op achteruit. Zie haar post van 16:48.

[ Voor 3% gewijzigd door Tom op 27-06-2017 19:36 ]