Samenwonen met groot inkomensverschil?

[OverSoft]

sorted.bits schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 19:25:
[...]

Hier dus.

Zo goed had ik het topic dus nog niet gelezen.

Ardana schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 19:23:
[...]

Maargoed, het is duidelijk dat er verschillende mening zijn. (Die veel mensen zullen classificeren als rechts en links, of social en kapitalistisch)
Ik bekijk het vanuit het oogpunt van de man die (buiten eventuele kosten om, Nibud of niet, iedereens budget is anders...) ineens het onderhoud van een gezin in zijn schoenen krijgt geschoven. Best een verantwoordelijkheid. Ik zou daar persoonlijk niet op zitten wachten, dus ik kan zijn standpunt wel begrijpen en vindt dat hij al heel redelijk is.

Ik kom er toch niet uit met mensen die overal fictieve cijfertjes vandaan moeten halen om hun standpunt te versterken. De TS heeft gezegd dat ze er beiden op achteruit gaan, iets wat me niet heel vreemd lijkt, aangezien alle toeslagen wegvallen. Ik heb ook geen zin om daar discussie over te voeren, in mijn ogen heb ik toch gelijk, en jij hebt dat in jouw ogen.

Let wel, ik kom vanuit een hele andere situatie (hoger inkomen van beide partners), dus ik kijk er misschien wat zakelijker tegen aan.

[Ardana]

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 19:35:
[...]
Maar is dat nodig? De topicstarter geeft zelf aan dat ze er beide financieel op achteruit gaan. Of ze moet daarin bepaalde toeslagen over het hoofd hebben gezien waar één van hen wel recht op heeft.

Dat vermoeden heb ik wel. Over het algemeen dalen de kosten per persoon namelijk drastisch als je gaat samenwonen. Zeker als je, zoals in geval van de vriend van TS, geen huurtoeslag kwijt raakt als er iemand bij je in komt wonen.
Dus als de vriend van TS er meer dan 'n paar tientjes op achteruit gaat in vrij te besteden inkomen als TS bij hem in komt wonen, vrees ik toch dat er iets over het hoofd gezien wordt.

Och, een vader die nog geen 25 euro voor z'n kind over heeft en z'n partner (of zelfs een volledige buitenstaander, zoals de vriend van de partner) de reiskosten laat betalen zodat ze elkaar kunnen zien durf ik ook wel een grote lapzwans te noemen... ik zou niet weten wat daar verder aan te onderbouwen is?

Maar een vader die in een schuldsanering zit, hard werkt om z'n schulden af te betalen, en daarnaast geen geld heeft om de reiskosten voor z'n kinderen te betalen, én niet weet dat de regels een aantal jaar geleden veranderd zijn (is pas een jaar of 3-4 geleden veranderd), kun je die nog een lapzwans noemen? Op basis van gebrekkige informatie iemand veroordelen vind ik altijd zo makkelijk en naar....

Maar dat is niet het geval, ze gaan er beide op achteruit. Zie haar post van 16:48.

Dat heb ik gelezen, maar gezien mijn kennis en ervaring met velerlei budgetten, vóór en na samenwoning, én de informatie die hier in 't topic staat, vind ik het nog steeds aannemelijker dat het om hooguit tientjes gaat die de vriend van TS achteruit zal gaan - waarvoor TS véél immaterieel op moet geven (100% huishouden naast haar part-time werk en ziek-zijn, woonrechten). Ik kan me nl. bijv. óók voorstellen dat gezien de inkomens van TS en haar vriend, zij ná het samenwonen bijv. ineens wél recht hebben op huurtoeslag, waardoor dat verschil ineens wegvalt.

OverSoft schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 19:38:
[...]
Ik bekijk het vanuit het oogpunt van de man die (buiten eventuele kosten om, Nibud of niet, iedereens budget is anders...) ineens het onderhoud van een gezin in zijn schoenen krijgt geschoven. Best een verantwoordelijkheid. Ik zou daar persoonlijk niet op zitten wachten, dus ik kan zijn standpunt wel begrijpen en vindt dat hij al heel redelijk is.

Ow, ik snap ook prima dat je niet de verantwoordelijkheid voor een gezin wil. Heel eerlijk, na mijn scheiding was het voor mij ook duidelijk dat ik soweiso geen partner met kinderen wil, want ik wil die verantwoordelijkheid ook echt niet.

Maar als je je, zoals de vriend van TS, op het standpunt stelt dat je "geen echte relatie hebt zolang je niet samenwoont" en tegelijkertijd een vrouw met kind als partner wilt hebben, dan zul je óók moeten accepteren dat daar aan de verantwoordelijkheid voor 'n gezin vast zit. You can't have your cake and eat it.

Ik kom er toch niet uit met mensen die overal fictieve cijfertjes vandaan moeten halen om hun standpunt te versterken.

Wat is er gebeurd met de wens dat standpunten op Tweakers onderbouwd worden? Lijkt me niks mis mee...

De TS heeft gezegd dat ze er beiden op achteruit gaan, iets wat me niet heel vreemd lijkt, aangezien alle toeslagen wegvallen. Ik heb ook geen zin om daar discussie over te voeren, in mijn ogen heb ik toch gelijk, en jij hebt dat in jouw ogen.

Zie hierboven. Best kans dat ze straks wél aanspraak kunnen maken op toeslagen waar hij nu géén aanspraak op kan maken.

Let wel, ik kom vanuit een hele andere situatie (hoger inkomen van beide partners), dus ik kijk er misschien wat zakelijker tegen aan.

Ik heb in beide situaties gezeten: een gezamenlijk inkomen van > 70k, en een inkomen op bijstandsniveau. Tevens in mijn vakgebied zo'n beetje alles gezien. Geen idee of me dat linkser of rechtser maakt

[barrymossel]

OverSoft schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 19:38:

[...]
Ik bekijk het vanuit het oogpunt van de man die (buiten eventuele kosten om, Nibud of niet, iedereens budget is anders...) ineens het onderhoud van een gezin in zijn schoenen krijgt geschoven. Best een verantwoordelijkheid. Ik zou daar persoonlijk niet op zitten wachten, dus ik kan zijn standpunt wel begrijpen en vindt dat hij al heel redelijk is.

Ik zou er ook niet aan moeten denken. Daarom begin ik geen relatie met iemand met (financiële) problemen en een kind. Doe ik dat wel, dan neem ik ook mijn verantwoordelijkheid. Ik zou mijn vriendin en haar kind in ieder geval nooit laten "creperen", terwijl ik wekelijks de kroeg in ga.

Ik kom er toch niet uit met mensen die overal fictieve cijfertjes vandaan moeten halen om hun standpunt te versterken. De TS heeft gezegd dat ze er beiden op achteruit gaan, iets wat me niet heel vreemd lijkt, aangezien alle toeslagen wegvallen. Ik heb ook geen zin om daar discussie over te voeren, in mijn ogen heb ik toch gelijk, en jij hebt dat in jouw ogen.

Let wel, ik kom vanuit een hele andere situatie (hoger inkomen van beide partners), dus ik kijk er misschien wat zakelijker tegen aan.

Tsja, moet een relatie zakelijk zijn? Mijn inziens totaal niet. Maar als jij daar gelukkig mee bent, ga je gang. Als ik tijdens een relatie bang ben dat mijn vrouw/vriendin er met de helft van "mijn" geld er vandoor zou gaan, dan zou ik er niet eens mee verder gaan. Dat is ook zo wanneer ik niet het gevoel heb alles te willen delen met die ander (al dan niet met (eigen) kind).

[Anoniem: 938443]

Ik ben weer bijgelezen, even wat antwoorden:

-Ik heb voor het gemak 200 euro voor zijn auto gerekend, even los van reparaties, keuringen e.d.
-Roken is ook een vrij grote uitgave van 200 euro wat wel bij de vaste lasten is opgeteld.
-Daar tegenover staat dat ik een studieschuld heb die ik nu niet aflos, omdat ik te weinig inkomen heb, maar dan wel zal moeten aflossen. 82 tot 138 euro per maand (weet even niet zeker welke van de twee.)

Ik ga er op achteruit omdat mijn toeslagen wegvallen, hij gaat er op achteruit omdat hij meer vaste lasten krijgt. Gezien de verdeling die er nu gemaakt is ga ik er het meeste op achteruit. Ik ga van 150 naar 25 euro vrij te besteden budget.
Hij heeft op dit moment geen vaste woonplek (is al een tijd zoekende), dus is het lastig te zeggen hoeveel hij er op achteruit gaat. Voor nu heeft hij geen huur, eneco e.d. en is het geld wat hij van het niet-huren overhoudt allemaal vrij te besteden budget. Eigenlijk klopt het niet om te zeggen dat hij van 1000 naar 300 gaat bijv (even fictief gezegd zo), maar zo voelt het voor hem dus wel.
Persoonlijk denk ik dat wanneer hij al een huurhuis zou hebben, hij er niet bijzonder veel op achteruit zou gaan, aangezien ik zelf wel 600 euro inleg, en hij dus niet opdraait voor mijn verzekeringen e.d.. Het zou dan eerder gaan om een wat hogere huurprijs bijv, en de extra energiekosten en boodschappen bijvoorbeeld.
Dat zou een ander verhaal zijn als ik niets in te brengen had.

Persoonlijk hoef ik niet persé samen te wonen op dit moment, maar het is wel iets wat ik op termijn graag zou willen. Hij wil bijvoorbeeld graag een kind samen, en ik wil dat op zich ook wel, maar ik heb eerder meegemaakt helemaal alleen voor de zorg van een kind op te draaien (en met liefde hoor), en mocht er nu nog een kind komen, zou ik ook dat liever wat meer verdeeld zien. In deze situatie is dat vrijwel onmogelijk, en wil ik ook niet zo naief zijn om te denken dat het kan. Sowieso wil ik dat mijn gezondheid eerst wat beter is, maar ook de gelijkheid in een relatie is voor mij belangrijk, en daar loop ik nu wel een beetje tegenaan.

Over de situatie met mijn ex wil ik niet te veel kwijt. Ik weet wat de normen en wetten qua alimentatie zijn hier, maar deze situatie is anders, geloof me. Het is balen, maar het is wat het is, en ik probeer er het beste van te maken.

In mijn studententijd heb ik ooit eens samengewoond en toen was het vrij simpel. We hadden allebei studiefinanciering, dus we maakten een afspraak wie wat betaalde (kwam uiteindelijk op hetzelfde bedrag per maand neer wat we betaalden aan vaste lasten), en daarnaast hadden we gewoon beide onze eigen rekening en bemoeiden we ons niet met elkaars geld. Ideaal gezien zou ik dat weer willen, en als ik mijn toeslagen mee mocht nemen was het een makkelijke deal geweest dus
Maar feit is dat dat niet gaat, en dat mijn gezondheid het niet toelaat meer te verdienen, dus wordt het helaas een nee.

[Tom]

Ardana schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 19:51:
[...]

Maar een vader die in een schuldsanering zit, hard werkt om z'n schulden af te betalen, en daarnaast geen geld heeft om de reiskosten voor z'n kinderen te betalen, én niet weet dat de regels een aantal jaar geleden veranderd zijn (is pas een jaar of 3-4 geleden veranderd), kun je die nog een lapzwans noemen? Op basis van gebrekkige informatie iemand veroordelen vind ik altijd zo makkelijk en naar....

Ik geloof wel dat jij situaties hebt meegemaakt waarin het echt niet kan, maar de meeste afstanden zijn in Nederland zelfs op de fiets te doen. Zeker als het om je eigen kind gaat dat je anders niet kan zien, dan fiets je desnoods de hele dag door weer en wind. Tenzij hij in de schuldsanering zit, nul euro heeft, in Groningen of Limburg woont of kreupel is en daardoor niet kan fietsen, zijn er weinig excuses

[Unknown Alien]

Krijg je geen aanvulling meer van het UWV, als je gaat samenwonen? WIA oid?
Zou je afvragen of je dan moet opgeven dat je samenwoont..

Anywayz

Vanaf het moment dat ik ging samenwonen met mijn toenmalige vriendin (nu vrouw) verdiende ik ook meer. We hebben afgesproken dat ik 60%van de vaste lasten betaal.
Zo hadden we beide evenveel geld over na het betalen van alle vaste lasten.

Ik zou niet willen dat ik van alles kan kopen en mijn partner amper geld heeft voor kleding. Dat zou voor mij onacceptabel zijn.

En ik ben sinds mijn eerste vriendinnetje al van mening, wat van mij is is ook van haar.

[iMars]

Rukapul schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:39:
Blijf lekker op jezelf en wacht op de dag dat je een partner tegen het lijf loopt die wel begrijpt wat samenwonenn en een gezamenlijke huishouding voeren betekent.

Overigens is het vrij simpel: met 'inkomen' van topicstarter woont topicstarter boven haar stand in de nieuwe situatie. Met dat inkomen past ongeveer een kartonnen doos en de partner mag daarbij intrekken onder betaling van de maandelijkse kosten. Het alternatief is een inkomensoverdracht.

Dit is een relatiesamenwonen diewat topicstarter zich niet kan veroorloven.

Dat dus!
@Anoniem: 938443 Ik heb een soortgelijke situatie. Ik heb net een huis gekocht, op mijn naam, in mijn eentje. Mijn vriendin is momenteel werkeloos, nu nog in de ww, maar als ze geen andere baan vindt, in de UWV. Zodra ik de sleutel van mijnonze huis krijg, gaan we officieel samenwonen (nu woont ze bij mij, maar heeft ze haar eigen huisje nog (huur)).

Dat betekend dat als ze dadelijk geen baan heeft, ik alles mag betalen. Dat doe ik nu grotendeels al, want ik betaal gas, licht, water, boodschappen e.d. Maar ik doe daar niet moeilijk over. Als je partner daar wel moeilijk over doet, is hij nog niet toe aan "echt" samenwonen in mijn ogen. Als je moeilijk gaat doen en vind dat je recht hebt op een grotere deel, ben je in mijn ogen egoistisch. Je hebt misschien meer zeggenschap op keuzes qua aankoop omdat je meer verdient, maar gierig gaan doen, nee

[712641]

Gewoon naar rato de kosten delen vind ik eerlijk gezegd de enige logische en juiste optie als je gezamenlijk een huishouden hebt.

Als je partner geen of zeer weinig inkomsten heeft en je vindt dat 'profiteren' dan zit je denk ik niet in de juiste relatie.

[ Voor 33% gewijzigd door 712641 op 27-06-2017 20:33 ]

[Ardana]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 20:09:
Hij heeft op dit moment geen vaste woonplek (is al een tijd zoekende), dus is het lastig te zeggen hoeveel hij er op achteruit gaat. Voor nu heeft hij geen huur, eneco e.d. en is het geld wat hij van het niet-huren overhoudt allemaal vrij te besteden budget. Eigenlijk klopt het niet om te zeggen dat hij van 1000 naar 300 gaat bijv (even fictief gezegd zo), maar zo voelt het voor hem dus wel.

Dit. Dit is voor mij de kern van het hele verhaal. Een 44-jarige man, met een bruto-inkomen van € 2.000, zonder eigen woonruimte? Die ondanks het ontbreken van woonlasten niet een groot deel van z'n inkomen kan sparen? Die graag wil dat z'n vriendin bij hem in komt wonen (in welk huis?) en zijn huishouding gaat doen? Tsja...

Ik denk dat je er heeeeel erg goed aan doet om hem eerst z'n eigen zaken op orde te laten krijgen, en daarna pas aan samenwonen en event. samen kinderen krijgen te gaan denken...

Ik snap overigens prima dat je als 44-jarige, thuisloze (dakloos is hij vermoedelijk niet, niet conform de strakke definite daarvan) man niet voor een gezin wil gaan zorgen... Dat zou ik ook niet willen...

[ Voor 9% gewijzigd door Ardana op 27-06-2017 21:48 ]

[Mandrake466]

*knip flame*

[ Voor 109% gewijzigd door Rukapul op 28-06-2017 09:47 ]

[Richh]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 20:09:
Over de situatie met mijn ex wil ik niet te veel kwijt. Ik weet wat de normen en wetten qua alimentatie zijn hier, maar deze situatie is anders, geloof me. Het is balen, maar het is wat het is, en ik probeer er het beste van te maken.

Los van wat je online er over kwijt wil; heeft je vriend er begrip voor? Als het allemaal al lastig aan elkaar te knopen is, kan ik me voorstellen dat zoiets 'de druppel' kan zijn. Ik zou het in zijn positie wel lastig vinden.

Als hij de situatie maar begrijpt.

[Fiber]

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 20:09:
[...]

Hij heeft op dit moment geen vaste woonplek...

Waar woont hij nu dan...? Bij jou...? Bij z'n moeder? Kookt die ook nog voor hem en wast die z'n kleren...?

[...]

Hij wil bijvoorbeeld graag een kind samen...

Hij is geschift in mijn ogen en alleen al de gedachte daaraan moet je verre van je houden tot hij en jij je leven weer helemaal op orde hebben en hij zelf volwassen is geworden. Kan nog wel even duren vrees ik. Een kind is geen speeltje wat je even koopt maar een serieuze verantwoordelijkheid.

Anyway, Samen lol hebben is prima, maar blijf voorlopig lekker in je eigen huisje en maak zelf wat van je leven.

[macnerd]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:54:
Dank je wel voor de antwoorden. Kort wat extra info: Mijn zoon is geboren uit een eerdere relatie. Hij gaat supergoed met hem om, maar zegt niet financieel verantwoordelijk voor hem te willen zijn.

Wie is Hij in het stukje hierboven? Is dat de ex-partner of je nieuwe vriend?

Als hij de biologische vader is (en zeker als hij het kind erkend heeft) dan dient hij kinderalimentatie te betalen, dat is wettelijk geregeld. Als je zoon geboren is uit een huwelijk dan is je zoon automatisch erkend. De vader moet meebetalen tot (of tot en met, ben geen advocaat) het 18e levensjaar van je zoon. Aangezien in gevallen waar vader en moeder samen zijn de ouders tot (ik meen) het 27e levensjaar deels financieel verantwoord. Die dingen zijn wettelijk geregeld. Ga in zo'n geval naar een lokaal Juridisch Loket.

Partneralimentatie kun je zelf recht op hebben, mits je getrouwd was. Je ex moet je dan een tijd ondersteunen met een stukje inkomen, zodat jij tijd hebt om je eigen inkomen op peil te krijgen. De duur is 5 jaar indien geen kind(eren), maar 12 jaar indien wel kind(eren). Zonder huwelijk of geregistreerd partnerschap overigens geen partneralimentatie. Zodra de ex-partner die partneralimentatie ontvangt gaat samenwonen vervalt de betalingsplicht voor de betalende partner (kinderalimentatie blijft wel!). Ook hier: ga naar het Juridisch Loket indien nodig.

[zetje01]

Mandrake466 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 23:22:
*knip flame*

Jeetje, relax een beetje alsjeblieft.
Topicstarter is keurig, en bepaalt zelf wel wat ze met de reacties en het topic doet. Nog afgezien dat zij de 'lulverhalen' niet in dit topic plaatst, hè.


Verder eens met @Ardana :
Ook ik vroeg me de hele tijd al af hoe topicstarter en haar vriend en nou bij komen dat ze met samenwonen er beiden op achteruit gaan, terwijl iedereen weet dat singels altijd meer kwijt zijn aan vaste lasten dan samenwonende koppels. Dat is nu zo, en dat was eeuwen geleden ook zo. Dat is in Nederland zo, en ook in in Belize. Iedereen weet dat.

Maar nu komt nu opeens de aap uit de mouw: de vriend betaalt nu geen vaste woninglasten, maar als hij gaat samenwonen natuurlijk wel. Ja, dat raak je de koekoek dat de vriend er op achteruit gaat, maar wie kan zo'n situatie nou verzinnen?

Anyways, gedurende de hele tijd van het topic wou ik al wat schrijven, en bij deze doe ik het:
TS: denk over een jaar of twee maar weer eens aan samenwonen met hem. Hij wil zijn luxe leventje (nu) niet opofferen voor jullie. En jij hebt naar omstandigheden je zaken voor elkaar (en iets zegt me dat het wel eens anders is geweest) en dat moet je niet opgeven voor iemand die zelf niets wil inleveren om te genieten van een volwaardig gezinsleven met jou en je kind.

[ Voor 6% gewijzigd door Rukapul op 28-06-2017 09:48 ]

[Anoniem: 938443]

Het klopt idd dat ik genoeg antwoorden heb gehad. Ik blijf lekker op mezelf. Heel erg bedankt iedereen!

[Wailing_Banshee]

Tom schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 20:14:
[...]

Ik geloof wel dat jij situaties hebt meegemaakt waarin het echt niet kan, maar de meeste afstanden zijn in Nederland zelfs op de fiets te doen.

De meeste afstanden zijn overal wel op de fiets te doen. Het hangt helemaal af hoe ver ze van elkaar wonen. Is dat in dezelfde straat of in compleet verschillende provincies?

@Anoniem: 938443 ik denk dat je daar heel verstandig aan doet. Zeker omdat je niet alleen aan jezelf moet denken, maar ook aan je zoontje.

[Highland]

Weetjewat heeft inmiddels al aangegeven wat ze met alle adviezen doet:

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 14:32:
...
Nogmaals bedankt voor de reacties. Doet me wel goed! De conclusie voor nu is dat we idd te ver uit elkaar liggen qua mening, en voor mij is het op dit moment een gevoelsding. Het voelt niet goed, het voelt benauwend, en daar kan ik niet tegen. Hoe ik op dit moment woon is op zich prima, en alles loopt, dus dat houd ik dan liever zo. Latten is ook fijn.

@Anoniem: 938443 Op basis van wat je hebt geschreven over je vriend, zou je je moeten afvragen wat voor een toekomst er in deze relatie zit. Ik zie overal alarmlichten branden (44 jaar en z'n zaakjes niet voor elkaar, gat in z'n hand, €200/mnd roken,...).

Edit: ah, dat schreef je net al zelf 😁

[ Voor 3% gewijzigd door Highland op 28-06-2017 07:43 ]

[Anoniem: 938443]

@Highland
Ik heb gisteravond aan hem aangegeven dat samenwonen er niet in zit. Hoogstwaarschijnlijk nooit niet. Helaas.

Fijne dag mensen!

[ Voor 47% gewijzigd door Anoniem: 938443 op 28-06-2017 07:44 ]

[Ardana]

@Anoniem: 938443, ik vind dat je heeeel sterk bent, en goed met de situatie om gaat. Ondanks de soms botte en ongezouten meningen hier, blijf je vriendelijk en actief meewerkend. Daar is kracht voor nodig, vergis je niet. Kracht en een goede inborst. Hou die kracht vast, en die goede inborst, voor jezelf en je zoontje. Ik wens je heel veel succes!

[Lethalis]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:54:
Dank je wel voor de antwoorden. Kort wat extra info: Mijn zoon is geboren uit een eerdere relatie. Hij gaat supergoed met hem om, maar zegt niet financieel verantwoordelijk voor hem te willen zijn.

Ik werk zelf part-time, meer kan ik vanuit mijn ziekte niet doen. En nog steeds is dat voor mijn gezondheid een hele belasting, zeker met een kind erbij (ook al is hij het geluk in mijn leven.)
Ik heb nu in mijn eentje de volledige zorg voor hem, en heb nu zelf een eigen huishouding. Maar samenwonen betekent wel extra werk, waarvan ik niet zeker weet of ik dat kan dragen met mijn gezondheid. En mijn vriend is nogal kritisch...

Maar ook dat voelt voor mij oneerlijk, dat ik de hele dag in principe bezig ben, en hij om half 5 kan neerploffen op de bank, terwijl ik dan nog moet koken, afwassen, de hele routine met mijn zoontje, en pas om half 8 kan relaxen... Omdat ik minder verdien..

Maar dat zou dus dan ook betekenen dat ik nooit zou kunnen samenwonen, omdat ik ziek ben... Niet echt een fijn vooruitzicht...

Ik heb de rest van het topic niet gelezen, maar even heel simpel: samenwonen betekent ook samen het huishouden doen.

Dus even los gezien van de financiële verdeling, hij zal ook moeten afwassen, koken, stofzuigen, enzovoorts.

Als hij daar te beroerd voor is, dan kun je er beter niet aan beginnen.

Daarnaast staat jouw zoontje op nummer 1 en als hij er in de nieuwe situatie op achteruit zou gaan dan lijkt me dat geen gewenste situatie.

Jouw vriend zal moeten begrijpen dat als hij gaat samenwonen met jou, dat hij dan ook samenwoont met jouw zoontje en dat hij dit niet zomaar kan negeren als het hem uitkomt. Het gaat hem ook geld kosten, hoe dan ook, want er blijft anders gewoon te weinig over.

Als hij daar niet toe bereid is, dan wordt het hem niet.

Het gaat ook om de lange termijn intenties. Als je echt serieus samen gaat wonen met het idee een toekomst samen te hebben, dan hoort jouw zoontje daar ook bij.

[ Voor 8% gewijzigd door Lethalis op 28-06-2017 10:00 ]

[CurlyMo]

Lethalis schreef op woensdag 28 juni 2017 @ 09:40:
[...]

Ik heb de rest van het topic niet gelezen, maar even heel simpel: samenwonen betekent ook samen het huishouden doen.

Als je de laatste paar reacties had gelezen, dan had je gelezen dat TS dat ook niet meer gaat doen.

[Unknown Alien]

TS, heeft haar actie doorgegeven. Hier kan wel een slotje op, voordat het topic een ander leven gaat lijden

[Wallie]

Ik zit in een vergelijkbare situatie: Mijn vriendin is gescheiden en heeft drie kinderen uit haar huwelijk (nu 8, 11 en 13 jaar). Haar ex-partner betaalt een minimum aan kinderalimentatie (48euro per maand) en daarnaast heb ik een hoger inkomen dan zij.
In de praktijk dragen we nu alle kosten samen (na ruim 4 jaar samen), dus onze inkomens op de grote hoop op een gezamenlijke rekening en hebben eind vorig jaar samen een woning gekocht.
Waarom ik/we hier voor gekozen heb(ben)? Ik geloof niet dat je een relatie met iemand kan hebben die kinderen hebt, zonder daar je verantwoordelijkheid in te nemen. Uiteraard hadden we ook alles gescheiden kunnen houden, maar dan geloof ik niet dat we ooit zover hadden kunnen komen, en op termijn is het zo vervlochten dat je er toch niet meer uit komt. Kinderen hebben recht op een goede opvoeding, en daar hoort ook een financieel stukje bij.

[Azrou]

Y_H schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:57:
[...]


Dus om het even op een rijtje te zetten:
- 450
- 120
- 360
- 180
=====
TOTAAL:
- 1110

Top! Maar mag ik vragen wat jullie per maand aan boodschappen kwijt zijn?

[YouriHL]

Azrou schreef op woensdag 28 juni 2017 @ 17:12:
[...]


Top! Maar ik mag vragen wat jullie per maand aan boodschappen kwijt zijn?

Ligt een beetje aan het weer. Als het boven de 25ºC is, dan zijn we tussen de 35 en 50 euro per week kwijt.
Is het koeler, dan om en nabij de 60-70 euro per week. Gemiddeld zijn we zo'n 50 euro per week kwijt.

In vakantieperiodes zijn we meer kwijt, want een 18 jarige is nu eenmaal een wandelende vreetschuur.

[BulMi]

Ik vind het soms wel erg tegenstrijdig, jouw en je kind met 50 euro willen afschepen, maar ook al wel denken aan zelf kinderen nemen. Denkt hij dat hij met nog eens 50 euro per maand ook alles gedekt heeft voor het tweede(eigen) kind?

Je berekening laat wel zien dat als je samen gaat wonen jullie beiden elk dubbeltje moeten gaan omdraaien ook al zou je alles op 1 hoop gooien en dan 50-50 verdelen, dat vraagt wel veel van een relatie. Kan me voorstellen dat als jullie er nu al zo inzitten het straks veel gezeur en verwijten wordt als bijv. een koelkast kapot gaat, auto gaat stuk of je zoontje toch een keer iets nodig heeft of bijv. op voetballen wil of iets dergelijks.

Het is misschien erg bot om te zeggen en heb totaal geen kennis van wat er allemaal is gebeurt, maar TS weet de parteltjes wel te vinden.... Een ex die niks kan bijdragen voor het kind en nu iemand die in de 40 is en geen eigen onderdak heeft. Als je niet oppast heb je over 2 jaar 2 kinderen en 2 ex-en die niks kunnen bijdragen en moet jij het maar zien rond te komen.

En misschien een heel ander fout idee. Maar als je toch nog een optie voor samenwonen wilt bekijken, zou het financieel niet veel beter uitpakken als jij of je vriend stopt met werken of minder gaat werken? Dan zakt het totaal inkomen en gaan er misschien wel weer allemaal toeslag en subsidie potjes open? Is er meteen meer tijd voor het huishouden. En kan de auto die zo zwaar op het budget drukt ook wel weg... Misschien praat ik grote onzin, maar als je met z'n drieen aanklopt voor een sociale huurwoning krijg je die misschien ook makkelijker? Een gemeente zal hopelijk toch wel begrijpen dat je voor Nederlandse begrippen niet met 3 personen in een 50m2 appartementje kunt wonen.

En nog iets heel anders, maar zou het rook budget niet minder worden als jullie samen wonen, de vrienden en collega's die roken die doen dat namelijk niet thuis in de woonkamer waar kinderen aanwezig zijn. Die gaan daarvoor buiten staan, dat is dan wel weer een extra drempel waardoor er wat minder gerookt wordt :-)

[BulMi]

Y_H schreef op woensdag 28 juni 2017 @ 17:22:
[...]


Ligt een beetje aan het weer. Als het boven de 25ºC is, dan zijn we tussen de 35 en 50 euro per week kwijt.
Is het koeler, dan om en nabij de 60-70 euro per week. Gemiddeld zijn we zo'n 50 euro per week kwijt.

In vakantieperiodes zijn we meer kwijt, want een 18 jarige is nu eenmaal een wandelende vreetschuur.

Ik begrijp helemaal dat het prive is en veel te veel werk is, maar ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe je voor 3 personen (waarvan er sprake is van een 18 jarige puber met twee volwassenen?) het red om voor 50 euro boodschappen te doen? Eet je dan 7 dagen per week hetzelfde? Kook je ontzettend veel hetzelfde en stop je dat dan in de vriezer voor een hele maand? Er vanuit gaande dat het een jongen is, de pubers van 18 die ik ken die eten eerder voor twee personen dan voor 1. Hoe haal je het om dan met 50 euro in de week klaar te zijn en helemaal je hebt het over sommige weken van 35 euro? Is dat tijdens een vasten periode als bijv. ramadan ofzoiets :-) ?
Als ik een beetje gezond en gevarieerd wil eten lukt mij dat bij lange na niet.....

[Jeroentjuh82]

Anoniem: 938443 schreef op woensdag 28 juni 2017 @ 07:44:
@Highland
Ik heb gisteravond aan hem aangegeven dat samenwonen er niet in zit. Hoogstwaarschijnlijk nooit niet. Helaas.

Fijne dag mensen!

Goed gedaan! Ik heb een Wajong en ben alleen, maar als ik zou gaan samenwonen en zij net zo denkt als hij dan begin ik er ook niet aan.

[YouriHL]

BulMi schreef op woensdag 28 juni 2017 @ 18:10:
[...]


Ik begrijp helemaal dat het prive is en veel te veel werk is, maar ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe je voor 3 personen (waarvan er sprake is van een 18 jarige puber met twee volwassenen?) het red om voor 50 euro boodschappen te doen? Eet je dan 7 dagen per week hetzelfde? Kook je ontzettend veel hetzelfde en stop je dat dan in de vriezer voor een hele maand? Er vanuit gaande dat het een jongen is, de pubers van 18 die ik ken die eten eerder voor twee personen dan voor 1. Hoe haal je het om dan met 50 euro in de week klaar te zijn en helemaal je hebt het over sommige weken van 35 euro? Is dat tijdens een vasten periode als bijv. ramadan ofzoiets :-) ?
Als ik een beetje gezond en gevarieerd wil eten lukt mij dat bij lange na niet.....

Het is een kwestie van bewust inkopen en wat eet je wel en wat eet je niet. Wij eten koolhydraten beperkt. Dus geen aardappelen. Scheelt zo 4-5e per week. Daarnaast kopen we voornamelijk basic spul. Waarom 1,50 voor een pak boter betalen als je dat ook voor 80ct kan?
Waarom 500gr verse spruitjes halen voor een euro terwijl vers ingevroren spruitjes die hetzelfde smaken 40ct kosten?

Wij spreken wel eens mensen die vol ongeloof naar onze volle boodschappen kar kijken van 45e terwijl zij met dezelfde artikelen minimaal 80e kwijt zijn.
Mijn vrouw heeft er een sport van gemaakt en geeft veel mensen inzicht in wat mensen veelal verspillen.

En we doen ongeveer 90% van de tijd boodschappen bij de AH.

Shampoo halen we bij de Kruid vat (eigen merk) van een euro. Toiletspullen halen we óf bij de op=op winkel óf bij de Action.

[EvaluationCopy]

BulMi schreef op woensdag 28 juni 2017 @ 18:00:

En misschien een heel ander fout idee. Maar als je toch nog een optie voor samenwonen wilt bekijken, zou het financieel niet veel beter uitpakken als jij of je vriend stopt met werken of minder gaat werken? Dan zakt het totaal inkomen en gaan er misschien wel weer allemaal toeslag en subsidie potjes open? Is er meteen meer tijd voor het huishouden. En kan de auto die zo zwaar op het budget drukt ook wel weg... Misschien praat ik grote onzin, maar als je met z'n drieen aanklopt voor een sociale huurwoning krijg je die misschien ook makkelijker? Een gemeente zal hopelijk toch wel begrijpen dat je voor Nederlandse begrippen niet met 3 personen in een 50m2 appartementje kunt wonen.

Ben je nou helemaal van de pot gerukt? Ga je haar vriend ook nog een beetje een uitkering in zitten praten, het is al erg genoeg in Nederland dat het verschil tussen uitkering en een eenvoudige baan financieel zo klein is.

[Ardana]

EvaluationCopy schreef op donderdag 29 juni 2017 @ 07:53:
[...]


Ben je nou helemaal van de pot gerukt? Ga je haar vriend ook nog een beetje een uitkering in zitten praten, het is al erg genoeg in Nederland dat het verschil tussen uitkering en een eenvoudige baan financieel zo klein is.

Deels eens. Maar wat ik belangrijker vind, in veruit de meeste gevallen is een uitkering wel lager dan een inkomen uit werk, en indien niet, is dat meestal niet heel veel. Tevens wordt bij die benadering de immateriele en indirecte voordelen van werken altijd buiten beschouwing gelaten: pensioen-opbouw, opbouw carriere met uitzicht op verhoogde inkomsten, uitbreiding netwerk, betere gezondheid (thuiszitten is niet echt goed voor je geestelijke en lichamelijke gezondheid), minder kosten etc.

[Anoniem: 93050]

Y_H schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:57:
[...]


Voor huur en servicekosten (flatwoning met twee verdiepingen) zijn wij 450 euro kwijt. Gas, water en elektra kost bijna 120 per maand. Dan driemaal 120 euro (360 dus) aan de Menzis en internet, telefoonabonnementen en een aantal andere dingen (wij kijken allemaal geen TV, we zijn allen gamers en levensgenieters) kosten om en nabij de 180 euro per maand.

Dus om het even op een rijtje te zetten:
- 450
- 120
- 360
- 180
=====
TOTAAL:
- 1110

Dan hebben we nog genoeg over voor andere leuke dingen.
We hebben ook nog twee katten met beiden een eigen kattenbak, we kopen geregeld games 'n stuff voor onze gameverslaving en we gaan geregeld een hapje eten buiten de deur.

toon volledige bericht

Sorry, maar ik vond dit een vreemde boekhouding, wellicht bekijk ik de wereld een beetje anders, ik ben heel wat ouder, en ik heb (netto) meer dan 4000 euro per maand als alleenverdiener, maar ..geen auto, geen verzekeringen, geen eten, als je geen auto hebt: geen OV, geen OZB, geen gemeente belasting, geen waterschapsbelasting, wat WEL eigenlijk ? Kortom ,, geen reële begroting. Zo kan ik ook met ene paar hond euro per maand uitkomen... op papier

[Anoniem: 93050]

Weetjewat .... ik zou het niet doen. Lang, HEEL lang geleden was het erg lastig om EN kinderen EN een baan te hebben. Mijn vrouw is gestopt met werken, en zorgde voor de kinderen, ik verdiende het inkomen, Nu verdien ik prima, maar dankzij de politiek wordt je als alleenverdiener vreselijk gen**id qua belastingen, maar we hebben het altijd prima gerooid. Een groter verschil qua inkomen kun alleen dus niet hebben. Wij hebben vanaf dag 1 'zakgeld' ingevoerd, beide eerst precies het zelfde bedrag, de laatste jaren (vrouwen kleding kost meer als je er goed uit wilt zien) zelfs meer voor mijn vrouw, de rest zit in de 'pot'. Aangezien dit voor ons al 40 jaar prima werkt, zou ik zeggen dat dit in elk geval een goed werkende oplossing is. Je moet alleen dan wel wederzijds respect hebben, ook voor de niet buitenshuis werkende partner. Ennuh .. NEE, als ik thuiskom plof ik NIET op de bank, en wacht tot de prak op tafel staat, dan zijn er altijd 100.000 klussen, sporten enz. enz. enz. Koken doen we meestal samen.

[YouriHL]

Anoniem: 93050 schreef op donderdag 29 juni 2017 @ 08:36:
[...]


Sorry, maar ik vond dit een vreemde boekhouding, wellicht bekijk ik de wereld een beetje anders, ik ben heel wat ouder, en ik heb (netto) meer dan 4000 euro per maand als alleenverdiener, maar ..geen auto, geen verzekeringen, geen eten, als je geen auto hebt: geen OV, geen OZB, geen gemeente belasting, geen waterschapsbelasting, wat WEL eigenlijk ? Kortom ,, geen reële begroting. Zo kan ik ook met ene paar hond euro per maand uitkomen... op papier

Waarom is dit vreemd? Wij zitten aan de onderkant van de 'foodchain'. Op deze manier doen we het al een hele tijd. Zonder auto. Gemeentelijke belastingen worden, op diftar clicks na, kwijtgescholden. Waterschapsbelasting niet.
Geloof wat je wil, maar het is werkelijk zo.
En ik begrijp je standpunt. In mijn horeca tijd verdiende ik 3200 euro schoon. Ik had een leidende positie en hield het hele bargedeelte (in een megahotel) draaiende. Toen hield ik niet veel over aan de onderkant van de streep. Maar vergeet niet, wie geld heeft, laat het rollen. Menig uitgave wordt dan niet in de gaten gehouden waardoor het lijkt alsof het leven erg duur is. Ik had daarnaast maandelijks een fooienpot van minimaal 1400 euro.

Dat is echter dik 10 jaar geleden.

[Flavius]

Hoe krijg jij je gemeentelijke belastingen kwijtgescholden? Ik krijg die als student niet eens kwijtgescholden...

[B-lex]

Flavius schreef op donderdag 29 juni 2017 @ 11:48:
Hoe krijg jij je gemeentelijke belastingen kwijtgescholden? Ik krijg die als student niet eens kwijtgescholden...

https://www.rijksoverheid...gemeentelijke-belastingen

[Yucon]

Ik moet bekennen dat ik vooral de eerste 4 pagina's heb gelezen, maar hoe ziet hij/jullie het voor zich als je kind over een tijdje meer dan 100 euro in de maand gaat kosten? Studeren ofzo? Of al wat eerder een laptop of boeken voor school?

[Jiffy]

Yucon schreef op donderdag 29 juni 2017 @ 12:13:
Ik moet bekennen dat ik vooral de eerste 4 pagina's heb gelezen, maar hoe ziet hij/jullie het voor zich als je kind over een tijdje meer dan 100 euro in de maand gaat kosten? Studeren ofzo? Of al wat eerder een laptop of boeken voor school?

Doe toch de rest ook maar even, want daarmee is de rest van je bericht niet langer relevant...

[Anoniem: 945117]

Ik heb ook een vraag omdat na mijn gevoel mijn financiën met mijn man behoorlijk scheef zijn gegroeid in de afgelopen jaren.

Toen ik mijn man (niet getrouwd) leerde kennen hadden we allebei een mooi salaris. Hij de IT ik bij grafisch bureau. Weliswaar verdiende hij meer, maar het werkte.

Later kochten we een huis, kregen twee kinderen, ik ging part time werken en mijn man ging voor zijn carrière. Dit hield in dat ik meer thuis deed en voor de kinderen zorgde.
Mijn man is succesvol, bouwt in zijn BV een behoorlijke buffer op, zijn eigen uitgekeerde salaris is ruim. Hij draait voor de kosten op van het huis, verzekeringen, opvang. En houdt genoeg over om leuke dingen te doen en mooi dingen te kopen. Mijn man is gem. 50/60 uur van huis en heeft ook nog eens een ambitieuze hobby.
Hij vindt dat hij meer recht heeft op het geld omdat hij harder werkt, vind wel dat mijn tijd in het huis een soort van onbetaald werk is en wil 10% afstaan van zijn winst.??????

Van mijn salaris (1500-1800 netto) doen we de boodschappen en alle dingen die daar bijhoren, kleed ik de kinderen aan en zit mijn deel van zakgeld daarin waarvan ik mijn eigen kosten betaal. Ik houd van mijn salaris niet genoeg over om leuke dingen te doen of mooie dingen te kopen in enige gelijke verhouding. Laat staan dat ik kan sparen.

Ik kom uit een gezin van samen buffelen in het bedrijf 'gezin' is samen alles op de hoop en samen alles delen.

Iemand enig advies over deze situatie?

[ Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 945117 op 12-07-2017 21:40 ]

[Elynn]

Martina, jouw man is ook de vader van jullie kinderen.

Kosten voor boodschappen, kleding voor de kinderen, studie van de kinderen, en gezinsuitjes is meer dan redelijk, en ook wel verwacht, dat jullie dat samen betalen.

Jij bent degene die minder verdient om voor de kinderen te zorgen dus dan is het ook wel logisch dat de partner in de relatie die daardoor fulltime kan werken en meer geld verdient wat meer van de kosten dekt die worden gemaakt om voor de kinderen te zorgen. De partner betaald in wat meer geld, en jij in meer tijd thuis.

Indien jouw man geen wijziging wilt maken nadat je deze oneerlijke verhouding hebt voorgelegd. Tja, zelf zou ik eerst naar een relatietherapeut stappen zodat er een derde neutrale partij is om te onderhandelen.

[Ardana]

Anoniem: 945117 schreef op woensdag 12 juli 2017 @ 21:38:
Ik heb ook een vraag omdat na mijn gevoel mijn financiën met mijn man behoorlijk scheef zijn gegroeid in de afgelopen jaren.

Toen ik mijn man (niet getrouwd) leerde kennen hadden we allebei een mooi salaris. Hij de IT ik bij grafisch bureau. Weliswaar verdiende hij meer, maar het werkte.

Later kochten we een huis, kregen twee kinderen, ik ging part time werken en mijn man ging voor zijn carrière. Dit hield in dat ik meer thuis deed en voor de kinderen zorgde.
Mijn man is succesvol, bouwt in zijn BV een behoorlijke buffer op, zijn eigen uitgekeerde salaris is ruim. Hij draait voor de kosten op van het huis, verzekeringen, opvang. En houdt genoeg over om leuke dingen te doen en mooi dingen te kopen. Mijn man is gem. 50/60 uur van huis en heeft ook nog eens een ambitieuze hobby.
Hij vindt dat hij meer recht heeft op het geld omdat hij harder werkt, vind wel dat mijn tijd in het huis een soort van onbetaald werk is en wil 10% afstaan van zijn winst.??????

Van mijn salaris (1500-1800 netto) doen we de boodschappen en alle dingen die daar bijhoren, kleed ik de kinderen aan en zit mijn deel van zakgeld daarin waarvan ik mijn eigen kosten betaal. Ik houd van mijn salaris niet genoeg over om leuke dingen te doen of mooie dingen te kopen in enige gelijke verhouding. Laat staan dat ik kan sparen.

Ik kom uit een gezin van samen buffelen in het bedrijf 'gezin' is samen alles op de hoop en samen alles delen.

Iemand enig advies over deze situatie?

toon volledige bericht

Tsja, bij zulke dingen ga ik altijd rekenen wat het hem zou kosten als hij je wél tegen regulier tarief in zou moeten huren... Ik kan daar erg slecht tegen: jullie zetten je ieder 100% in, waarom moet hij dan meer krijgen dan jij?

€ 17,50 per uur voor kinder-verzorging en schoonmaak, minimaal...

[Fiber]

Anoniem: 945117 schreef op woensdag 12 juli 2017 @ 21:38:
[...]

Iemand enig advies over deze situatie?

Je wordt misbruikt als goedkope huishoudster. Advies? Geen idee, ik wil niet stoken in een goed huwelijk...

[DeveloperNL]

Anoniem: 945117 schreef op woensdag 12 juli 2017 @ 21:38:
Ik heb ook een vraag omdat na mijn gevoel mijn financiën met mijn man behoorlijk scheef zijn gegroeid in de afgelopen jaren.

Toen ik mijn man (niet getrouwd) leerde kennen hadden we allebei een mooi salaris. Hij de IT ik bij grafisch bureau. Weliswaar verdiende hij meer, maar het werkte.

Later kochten we een huis, kregen twee kinderen, ik ging part time werken en mijn man ging voor zijn carrière. Dit hield in dat ik meer thuis deed en voor de kinderen zorgde.
Mijn man is succesvol, bouwt in zijn BV een behoorlijke buffer op, zijn eigen uitgekeerde salaris is ruim. Hij draait voor de kosten op van het huis, verzekeringen, opvang. En houdt genoeg over om leuke dingen te doen en mooi dingen te kopen. Mijn man is gem. 50/60 uur van huis en heeft ook nog eens een ambitieuze hobby.
Hij vindt dat hij meer recht heeft op het geld omdat hij harder werkt, vind wel dat mijn tijd in het huis een soort van onbetaald werk is en wil 10% afstaan van zijn winst.??????

Van mijn salaris (1500-1800 netto) doen we de boodschappen en alle dingen die daar bijhoren, kleed ik de kinderen aan en zit mijn deel van zakgeld daarin waarvan ik mijn eigen kosten betaal. Ik houd van mijn salaris niet genoeg over om leuke dingen te doen of mooie dingen te kopen in enige gelijke verhouding. Laat staan dat ik kan sparen.

Ik kom uit een gezin van samen buffelen in het bedrijf 'gezin' is samen alles op de hoop en samen alles delen.

Iemand enig advies over deze situatie?

toon volledige bericht

Bij ons is salaris ook (sterk) uit elkaar gegroeid. We kijken eens in de zoveel tijd of het nog klopt. Mijn vrouw werkt parttime en doet meer in het huishouden (nog geen kinderen) en is een bedrijfje aan het opbouwen. In het begin betaalde zij 1/3 van onze gezamenlijke uitgaven en nu 1/5 en samen sparen we rond 600 euro per maand op een spaarrekening (voor vakanties en uitgaven aan huis). De rest wat ze overhoudt kan ze naar eigen inzicht uitgeven.

Op dit moment hou ik een stuk meer over (flexibele baan/inkomen) en bouw ik een buffer op. Nu heb ik een buffer die groot genoeg is en betaal ik bijvoorbeeld weekendjes weg of heb bijvoorbeeld een leuk kado voor haar gekocht.

Mijn inziens als je het heel goed voor elkaar hebt, zijn geld issues wel het laatste waar je om moet zeuren als partners (wat denk ik bij bij jou en bij ons het geval is). Ik denk dat je man een iets betere verdeelsleutel moet doen. Successen en dieptepunten doe je samen (stel je man gaat failliet en jij gaat lekker met de kinderen 3x per jaar op vakantie).

Kort door de bocht, je man is zo succesvol omdat hij een sterke vrouw achter zich heeft staan. Zeker met kinderen, mag je man in zijn handen klappen. Ik denk niet dat veel vrouwen accepteren dat man de hele week op pad is en in het weekend ook nog eens weg is.

[Wim-Bart]

Fiber schreef op woensdag 12 juli 2017 @ 22:47:
[...]

Je wordt misbruikt als goedkope huishoudster. Advies? Geen idee, ik wil niet stoken in een goed huwelijk...

Enige advies wat ik kan geven is de balans herstellen en zelf weer 100% gaan werken, De reden is heel erg simpel, jullie relatie gaat op de klippen lopen want per dag is er meer en meer onvrede. En zodra het over geld gaat binnen een relatie gaat het fout is mijn mening en ervaring.

Wat mij sowieso dwars zit in deze discussie en in de antwoorden en bijdragen is dat ik eigenlijk lees:
Zijn geld,
Haar geld,
Mijn ....,
Zijn ....,
Haar ....

En niet ons inkomen is dit ....

Een relatie is toch samen in voor en tegenspoed en het mag toch niet uitmaken wie wat inbrengt, geld of arbeid of wat dan ook. Maar ik heb meer het gevoel dat mensen meer aan ik denken dan aan "ons".

[ Voor 28% gewijzigd door Wim-Bart op 13-07-2017 03:32 ]

[Piet_Piraat7]

Wim-Bart schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 03:23:
Wat mij sowieso dwars zit in deze discussie en in de antwoorden en bijdragen is dat ik eigenlijk lees:
Zijn geld,
Haar geld,
Mijn ....,
Zijn ....,
Haar ....

En niet ons inkomen is dit ....

Een relatie is toch samen in voor en tegenspoed en het mag toch niet uitmaken wie wat inbrengt, geld of arbeid of wat dan ook. Maar ik heb meer het gevoel dat mensen meer aan ik denken dan aan "ons".

Dat is toch sterk afhankelijk van hoe lang je een relatie hebt, of gooi jij in een relatie van een paar maanden alles al op 1 hoop? In prille relaties doe je er goed aan om duidelijk financiele afspraken te maken mocht je ooit op een vervelende manier uit elkaar gaan, genoeg situaties waarbij scheiding de een of de ander geruïneerd hebben. Dat je later in een relatie (bijv als je kinderen hebt, huis hebt gekocht, noem maar op) alles op 1 hoop gooit snap ik goed.

[Wailing_Banshee]

Wim-Bart schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 03:23:
[...]
Maar ik heb meer het gevoel dat mensen meer aan ik denken dan aan "ons".

Ja, dat idee kreeg ik ook, toen ik die twee posts hierboven las: hij bouwt een buffer op, zij niet want zij verdient minder.

Hoe gaat het dan als je gaat scheiden? Vroeger was het gewoon dat de vrouw geen werkgeschiedenis opbouwde: zij zat thuis en zorgde voor het huis en de kinderen, hij werkte en betaalde alles. En als er gescheiden ging worden, moest hij allimentatie betalen aan haar en aan hun kinderen.
Voor iedereen die na 1972 is geboren, geldt dit echter niet (de campagne "Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid" is daar toen ook voor gestart om dit duidelijk te maken). Dus als hij 100% werkt, zij maar 50% of zelfs nog minder, heeft hij geen probleem maar zij wel. Want hij wil eigenlijk niets delen (het is omdat het moet) en heeft een leuk buffertje opgebouwd en een goede baan waar zij niets heeft, geen buffer en geen baan waarme ze zichzelf kan voorzien.

Mijns inziens: al het inkomen gaat in de grote pot, daar worden alle vaste lasten uit betaald: wonen, eten, kleding, etc. En dan krijgt elke partner een vast bedrag per maand waar ze hun eigen leuke dingetjes mee kunnen doen.

Piet_Piraat7 schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 07:51:
[...]


Dat is toch sterk afhankelijk van hoe lang je een relatie hebt, of gooi jij in een relatie van een paar maanden alles al op 1 hoop? In prille relaties doe je er goed aan om duidelijk financiele afspraken te maken mocht je ooit op een vervelende manier uit elkaar gaan, genoeg situaties waarbij scheiding de een of de ander geruïneerd hebben. Dat je later in een sterke relatie (bijv als je kinderen hebt, huis hebt gekocht, noem maar op) alles op 1 hoop gooit snap ik goed.

Beide gevallen hierboven hebben het al over kinderen...

[President]

Piet_Piraat7 schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 07:51:
[...]


Dat is toch sterk afhankelijk van hoe lang je een relatie hebt, of gooi jij in een relatie van een paar maanden alles al op 1 hoop? In prille relaties doe je er goed aan om duidelijk financiele afspraken te maken mocht je ooit op een vervelende manier uit elkaar gaan, genoeg situaties waarbij scheiding de een of de ander geruïneerd hebben. Dat je later in een relatie (bijv als je kinderen hebt, huis hebt gekocht, noem maar op) alles op 1 hoop gooit snap ik goed.

Ik ben het met je eens, het is afhankelijk van hoe lang en welk gevoel.

In de situatie van TS waarin de man bij de vrouw met een eigen kind komt samenwonen vind ik niet dat je het op een hoop hoort te gooien. Het is immers nog pril.

Ben je net beiden 18 geworden en ga je samenwonen dan snap ik ook dat je 2 jaar later nog gescheiden financieen hebt.

Zodra je het echter trouwt, kinderen krijgt of 'weet' dat je voor de rest van je leven bij elkaar zal blijven (dan woon je al wel een paar jaar samen) dan is het een kwestie van op 1 grote hoop.

Wat @Anoniem: 945117 hier schetst vind ik te sneu voor woorden

[Hokkie]

Ik schrik toch wel van een aantal reacties die ik hier lees, maar gelukkig ook hele mooie reacties. Hoezo houden mensen, die samenwonen uit liefde en kinderen krijgen uit liefde, rekening met individuele inkomsten?

Ik woon nu 10 jaar samen met mijn vriendin (18 jaar relatie) en hebben 2 pracht van kinderen. Ik verdien ongeveer het dubbele dan mijn vriendin, maar heb werkelijk nog nooit hierover nagedacht. Sterker nog, toen ik in mijn carrière wat sprongen had gemaakt en bijbehorend salaris ontving hebben we dit SAMEN gevierd! Mijn vriendin was net zo trots op mij als ik op haar (meer bezig met opvoeding en huishouden).

Voor diegene die in een relatie een bepaalde financiële balans zoeken, denk ik dat de vraag eerder moet gaan over de relatie.

[mike6383]

Anoniem: 945117 schreef op woensdag 12 juli 2017 @ 21:38:
...
Mijn man is gem. 50/60 uur van huis en heeft ook nog eens een ambitieuze hobby.
Hij vindt dat hij meer recht heeft op het geld omdat hij harder werkt, vind wel dat mijn tijd in het huis een soort van onbetaald werk is en wil 10% afstaan van zijn winst.??????
...

Hij wil 10% afstaan? Wat een gulle gever

Het lijkt me voor je man onmogelijk om 50/60 uur per week van huis te zijn voor werk, en daarnaast een 'ambitieuze hobby' (wat is dat?) erop na te houden, als hij een gelijke bijdrage in het huis en zorg voor de kinderen zou dragen. Als hij dit niet begrijpt, dan zou ik hem rustig uitleggen hoe zijn leven eruit zou zien als jij ervoor zou kiezen om fulltime aan de slag te gaan.

Volhardt hij in z'n mening, dan lijkt het me een vrij egoistisch persoon, wie z'n eigen tijd/werk kennelijk 10 keer zoveel waard vindt als z'n gezin.

[finsdefis]

Hokkie schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 08:12:
Ik schrik toch wel van een aantal reacties die ik hier lees, maar gelukkig ook hele mooie reacties. Hoezo houden mensen, die samenwonen uit liefde en kinderen krijgen uit liefde, rekening met individuele inkomsten?

Ik woon nu 10 jaar samen met mijn vriendin (18 jaar relatie) en hebben 2 pracht van kinderen. Ik verdien ongeveer het dubbele dan mijn vriendin, maar heb werkelijk nog nooit hierover nagedacht. Sterker nog, toen ik in mijn carrière wat sprongen had gemaakt en bijbehorend salaris ontving hebben we dit SAMEN gevierd! Mijn vriendin was net zo trots op mij als ik op haar (meer bezig met opvoeding en huishouden).

Soortgelijke situatie, maar (nog) geen kinderen. Wij staan er exact hetzelfde in. Maar je kan je denk ik ook wel indenken dat er ook relaties zijn die op latere leeftijd beginnen met veel schevere verhoudingen en met individuen met een soms grillige relatiehistorie. Dan vind ik het helemaal niet gek.

Voor diegene die in een relatie een bepaalde financiële balans zoeken, denk ik dat de vraag eerder moet gaan over de relatie.

Ja, bijvoorbeeld over in welke fase je zit. De voorbeelden van TS en de poster hierboven zijn duidelijk lastig, getuige de vele discussies. Dan heeft de financiële achtergrond ook invloed op de relatie, en vice versa.

Wat mij betreft deel je alles zodra je samen het meeste op hebt gebouwd en je een partner hebt die je daarbij financieel, relationeel of sociaal mee geholpen heeft - maar ook daar zijn de meningen over verdeeld. Alle situaties die daarvan afwijken worden al gecompliceerder.

[Croga]

Ik blijf me, ook bij @Anoniem: 945117 's verhaal, iedere keer verbazen.... Wederom een voorbeeld van een "slecht betaalde huishoudster".
Ja, "man" werkt 50-60 uur per week. Maar "vrouw" werkt 112 uur per week én betaald alles voor het gezin.

Sinds het moment dat mijn vrouw (toen nog vriendin ) samen zijn gaan wonen hebben we één rekening. Op dat moment verdiende ik twee keer wat zij verdiende maar samen hadden we genoeg om alles te doen inclusief een beetje luxe. Er is geen enkel moment geweest dat ik gedacht heb "Ik heb recht op meer luxe dan zij".
In de loop der jaren zijn we zo'n beetje gelijk op gegaan in inkomen. Ik heb een paar maanden terug echter een stap gemaakt waardoor ik nu drie keer zoveel verdien dan zij. Ik durf nu gerust te stellen dat we belachelijk veel geld hebben. En nogsteeds met die ene rekening waar al het geld naartoe gaat en we alle leuke dingen van doen.

Ik snap gewoon echt niet dat er bergen mensen zijn die alleen maar kijken naar "Ik heb meer geld dus meer recht op geld". Dat is toch geen relatie meer? Dan ben je toch alleen maar het zelfde huis aan het bewonen, toch niet meer elkaars leven aan het delen?

[anandus]

Mijn vrouw en ik wonen ook heel wat jaartjes samen, we zijn -nog- niet getrouwd.


We hebben een gezamenlijke rekening waar we bijna alles van betalen (huis, auto, vakantie, boodschappen, kind, etc.).
Hier storten wij naar rato geld op (het inkomensverschil is meer dan tweemaal zo groot).
We hebben allebei ook onze eigen rekening waar we onze eigen dingen van betalen (avondje uit met vrienden, laptop, etc voor mij, uit eten met vriendinnen, dagje sauna, sieraden, etc voor mijn vrouw).

We hebben een samenlevingscontract, waarin ook staat dat winst of verlies van het huis (mocht de relatie eindigen) naar dezelfde rato verdeeld wordt.

Hokkie schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 08:12:
Ik schrik toch wel van een aantal reacties die ik hier lees, maar gelukkig ook hele mooie reacties. Hoezo houden mensen, die samenwonen uit liefde en kinderen krijgen uit liefde, rekening met individuele inkomsten?

Omdat ik niet vind dat mijn vrouw mee hoeft te betalen met mijn zeer dure aankopen, zoals laptop en telefoon.
(Mijn vrouw heeft beide producten ook, maar in totaal andere onvergelijkbare prijsklasse, en betaalt ze ook zelf).

Op zich niets mis met eigen rekeningen, het hangt er maar helemaal vanaf wat er boven de gezamenlijke streep komt te staan.

[ Voor 7% gewijzigd door anandus op 13-07-2017 08:44 ]

[Wailing_Banshee]

finsdefis schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 08:29:
[...]


Soortgelijke situatie, maar (nog) geen kinderen. Wij staan er exact hetzelfde in. Maar je kan je denk ik ook wel indenken dat er ook relaties zijn die op latere leeftijd beginnen met veel schevere verhoudingen en met individuen met een soms grillige relatiehistorie. Dan vind ik het helemaal niet gek.

Natuurlijk, het is makkelijker als je beide met "niets" begint. Maar ook een een situatie waarbij je het over een tweede (of derde?) huwelijk* hebt, lijkt het me niets anders dan dat het geld wat binnenkomt tijdens dat huwelijk gewoon gebruikt wordt voor alles wat je samen nodig hebt. Als de ene toevallig al veel geld had voor het huwelijk hoeft die dat natuurlijk niet te verdelen en de helft aan de ander te geven. Maar alles wat binnenkomt op het moment dat je zegt: wij houden van elkaar en wij willen altijd bij elkaar zijn, ja, dat wordt gewoon gebruikt voor het dagelijkse leven, en pas daarna, wat overblijft ga je verdelen over de beide partners.


Tenminste, zo sta ik erin.


* huwelijk = een langdurige relatie, waarbij je belooft voor elkaar te zullen zorgen, zolang die relatie volhoudt

[SavageBrother]

Hokkie schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 08:12:
Ik schrik toch wel van een aantal reacties die ik hier lees, maar gelukkig ook hele mooie reacties. Hoezo houden mensen, die samenwonen uit liefde en kinderen krijgen uit liefde, rekening met individuele inkomsten?

Voor diegene die in een relatie een bepaalde financiële balans zoeken, denk ik dat de vraag eerder moet gaan over de relatie.

Wat is er mis met gewoon bepalen wat het gezin per maand nodig heeft en daarvoor allebei de helft (of een andere verdeling) ophoesten? Waarom zou mijn vriendin/vrouw whatever bijvoorbeeld €2500,- in moeten leggen als ik een motor van €5000,- zou willen kopen?

[ Voor 68% gewijzigd door SavageBrother op 13-07-2017 09:02 ]

[NeHoX]

Dit hele topic is een goed voorbeeld hoe de maatschappij tegenwoordig nagenoeg enkel en alleen om geld draait. Alles draait om cijfers en macht. Egoïsme overheerst en daardoor kijkt men blijkbaar niet verder dan inkomens en uitgaves.

Voor een dagje pretpark maar een boekhouding aanleggen over wie wat inbrengt?

Sorry hoor maar als mijn vriendin ooit met zulk soort "gezeik" aan komt zetten ben ik er klaar mee. Je investeert beiden in een relatie en alles wat daarbij komt kijken of je investeert niets. En dat investeren is mijns inziens alles behalve een hoeveel geld inleggen. Je bent naar mijn mening pas gelukkig als geld een bijzaak is en geen hoofdzaak.

Edit: Hierboven geschreven als reactie op TS, maar wel in de algemeenheid geschreven. Daar mag zijzelf vervolgens een conclusie aan verbinden want het is m'n mening.

[ Voor 12% gewijzigd door NeHoX op 13-07-2017 09:22 ]

[anandus]

NeHoX schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 09:16:
Dit is een goed voorbeeld [...]

Zonder quote kunnen we niet zien wat je bedoelt met 'dit'

[jbdeiman]

Hokkie schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 08:12:
Ik schrik toch wel van een aantal reacties die ik hier lees, maar gelukkig ook hele mooie reacties. Hoezo houden mensen, die samenwonen uit liefde en kinderen krijgen uit liefde, rekening met individuele inkomsten?

Ik woon nu 10 jaar samen met mijn vriendin (18 jaar relatie) en hebben 2 pracht van kinderen. Ik verdien ongeveer het dubbele dan mijn vriendin, maar heb werkelijk nog nooit hierover nagedacht. Sterker nog, toen ik in mijn carrière wat sprongen had gemaakt en bijbehorend salaris ontving hebben we dit SAMEN gevierd! Mijn vriendin was net zo trots op mij als ik op haar (meer bezig met opvoeding en huishouden).

Voor diegene die in een relatie een bepaalde financiële balans zoeken, denk ik dat de vraag eerder moet gaan over de relatie.

Ik schrik er niet zo heel erg van eerlijk gezegd, al sta ik er wel net zo in als jij hier schetst en heb ik mijn vrouw nu ook zo ver dat ze er zo in staat.
Als ik naar mijn eigen situatie kijk, dan ben ik ook verreweg de meest verdienende. Echter toen we gingen samenwonen was dat redelijk gelijk (mijn vrouw had ook een goede baan, maar door omstandigheden, trauma e.d. en later pas kinderen is ze minder gaan werken, en minder gaan verdienen). Mijn vrouw heeft altijd de goede instelling gehad, dat ze net zo veel wilde bijdragen als ik, uiteraard wel gebaseerd op het gelijke inkomen toen we gingen samenwonen.

Nadat ze minder ging verdienen (dat was eerst, ze werkte net zoveel uur, maar in een andere sector/ omgeving met lagere lonen) voelde zij zich erg vervelend over dat ik "zoveel moest betalen" en ze voor leuke dingen toch regelmatig moest aankloppen. (we hadden nog geen kinderen en 1 gedeelde rekening voor vaste lasten en beiden ook eigen bankrekeningen)
Mijn redenatie was ook dat ze ook minder is gaan verdienen, dus dat het logisch is dat ze minder bijdroeg dan ik, maar ook zij heeft het recht (gekscherend, de plicht) om zelf iets leuks te kunnen doen. Omdat we beiden wel (bijna) fulltime werkten was huishouden ook redelijk gelijk verdeeld.
Het heeft haar best wel moeste gekost om dit los te kunnen laten, omdat het de basis was waarop we ons huis kochten. Zelf ben ik daar een stuk gemakkelijker in, maar wellicht is dat omdat ik dit bekijk vanuit een logische redenatie, en zij meer vanuit haar gevoel.

Punt wat ik wil maken is dat het soms best lastig is om iets waar je op in hebt gezet en wat al gauw "gewoon" wordt gevonden in een onderlinge relatie, los te laten en vaak blijft alles op dezelfde manier doorgaan tot je het er over hebt en tot een ander inzicht komt, en daarom verbaast het mij niet zozeer dat er in 2 maten gedacht wordt. Ik ben het er alleen niet mee eens dat die 2 maten terecht zijn.

[SavageBrother]

NeHoX schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 09:16:
Dit is een goed voorbeeld hoe de maatschappij tegenwoordig nagenoeg enkel en alleen om geld draait. Alles draait om cijfers en macht. Egoïsme overheerst en daardoor kijkt men blijkbaar niet verder dan inkomens en uitgaves.

Voor een dagje pretpark maar een boekhouding aanleggen over wie wat inbrengt?

Sorry hoor maar als mijn vriendin ooit met zulk soort "gezeik" aan komt zetten ben ik er klaar mee. Je investeert beiden in een relatie en alles wat daarbij komt kijken of je investeert niets. En dat investeren is mijns inziens alles behalve een hoeveel geld inleggen. Je bent naar mijn mening pas gelukkig als geld een bijzaak is en geen hoofdzaak.

Toch grappig om te zien hoe jij een ander z'n mening/opvattingen afdoet als gezeik omdat dit toevallig niet strookt met je eigen (nietszeggende) meninkje. Niet iedereen hoeft overal maar hetzelfde over te denken hé, heb je daar al eens bij stilgestaan?

[CH4OS]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 22:22:
@leonbong Klopt, ik vind ook dat hij mijn inkomensoffer vergeet. Hij zegt steeds dat hij 'mijn uitkering' dan betaalt... Vind ik niet tof.

Is er niet iets van een alimentatie die de echte vader dient te betalen?
Ik ga er hierbij wel even vanuit, de vader zijn zoon heeft erkend.

EDIT:
Zo te lezen is er een onderhoudsplicht: https://www.rijksoverheid...antwoord/onderhoudsplicht. Wellicht kun je daar ook wat mee? N.b: hij is dan wellicht niet meer onderhoudsplichtig voor jou als je samenwoont, maar is dat wel voor zijn zoon!

EDIT2:
Ik zie dat dit al eerder is geopperd, maar ook daar is door niemand op gereageerd volgens mij.

EDIT3:

Anoniem: 938443 schreef op dinsdag 27 juni 2017 @ 09:05:
Even wat info dat gevraagd is:

-Mijn ex betaalt geen alimentatie, omdat zijn inkomen te laag is. In mijn situatie hoe hij nu is zou dat niet uitmaken, aangezien de overheid dat zal compenseren met mijn uitkering, en ik er dus zelf niets van zou zien. Gaan we samenwonen, is er dus ook geen sprake van alimentatie vanuit mijn ex.

Als jouw ex jullie zoon wel erkend heeft, is hij - tot jullie zoon 21 is - onderhoudsplichtig. Hoe dat eruit ziet als de vader dat financieel niet kan dragen is mij even niet bekend, maar lijkt mij ook niet dat hij onder zijn plichten uit kan komen.

[ Voor 67% gewijzigd door CH4OS op 13-07-2017 09:43 ]

[NeHoX]

SavageBrother schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 09:22:
[...]


Toch grappig om te zien hoe jij een ander z'n mening/opvattingen afdoet als gezeik omdat dit toevallig niet strookt met je eigen (nietszeggende) meninkje. Niet iedereen hoeft overal maar hetzelfde over te denken hé, heb je daar al eens bij stilgestaan?

Ja zeker bij stilgestaan, maar net zoals de rest ventileer ik hier mijn (nietszeggende) mening ook. En met het gezeik bedoelde ik het eeuwige getouwtrek om geld in het algemeen. Ik begrijp gewoonweg niet hoe mensen dit onderling kunnen regelen. Wordt een kledingkast dat ook "evenredig" verdeeld in de aanschafkosten omdat ik 5 paar schoenen heb en m'n vrouw 20.

Ook begrijp ik dat de ene situatie de andere niet is en op het moment dat er eigen zaak bij komt kijken dat je juridisch vastgelegd wilt hebben dat na bijvoorbeeld een scheiding je wel verzekerd blijft van een inkomen/baan.

[Hokkie]

anandus schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 08:40:
Omdat ik niet vind dat mijn vrouw mee hoeft te betalen met mijn zeer dure aankopen, zoals laptop en telefoon.
(Mijn vrouw heeft beide producten ook, maar in totaal andere onvergelijkbare prijsklasse, en betaalt ze ook zelf).

Wij staan nu op het punt een nieuwe stofzuiger te kopen. Ik wil graag een Dyson, maar mijn vriendin een stofzuiger van Blokker. Prijsverschil is enorm. Die Dyson gaat 'em niet worden, maar zo'n goedkoop prutsding ook niet. We hebben gisteren een compromis gesloten en gaan daar tussenin zitten. Nieuwe eethoek zit eraan te komen en dit wordt op dezelfde wijze besloten. Kortom geven en nemen.

Ben ik nu tevreden met deze beslissing? Nee, maar ik besef mij wel dat de volgende keer ik iets meer 'neem' en zij mij 'geeft'. Betekend dit nu ook dat ik nooit dát krijg wat ik graag? Nee natuurlijk niet (zie mijn onderschrift).

Je geeft aan dat je naar rato geld stort op die rekening en hiermee sta je dus, financieel gezien, niet gelijkwaardig in een relatie. Ieder zijn ding, maar dit zou voor mij niet fijn voelen.

[Piet_Piraat7]

NeHoX schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 09:28:
[...]
Ja zeker bij stilgestaan, maar net zoals de rest ventileer ik hier mijn (nietszeggende) mening ook. En met het gezeik bedoelde ik het eeuwige getouwtrek om geld in het algemeen. Ik begrijp gewoonweg niet hoe mensen dit onderling kunnen regelen. Wordt een kledingkast dat ook "evenredig" verdeeld in de aanschafkosten omdat ik 5 paar schoenen heb en m'n vrouw 20.

Ook begrijp ik dat de ene situatie de andere niet is en op het moment dat er eigen zaak bij komt kijken dat je juridisch vastgelegd wilt hebben dat na bijvoorbeeld een scheiding je wel verzekerd blijft van een inkomen/baan.

Enige nuance kun je toch wel aanbrengen in je mening, het hoeft niet zo zwart wit. Ik geloof dat bijna niemand hier van mening is dat je tot je 80e gescheiden potjes moet hebben en nagenoeg gescheiden financieel leeft. Maar stel jij komt uit een stukgelopen relatie met schuld en start opnieuw met een vriendin die toevallig een ton erft van haar ouders, moeten dan ook alle financieën direct op één hoop? Of is het wellicht slimmer dit verschil vast te leggen voor in het begin van de relatie, omdat het zomaar weer stuk kan lopen? Naarmate je langer bij elkaar bent is het logisch dat alles steeds meer één hoop wordt.

[Arrim]

Anoniem: 945117 schreef op woensdag 12 juli 2017 @ 21:38:
...

Hoe het op mij overkomt is alsof jij het gezin draaiende houdt, en hij leid z'n eigen leventje zonder verantwoordelijkheid te dragen voor zijn gezin, zelfs z'n eigen kinderen. Ik vind het vooral merkwaardig dat jij zoiets accepteert. Kosten verdelen, tuurlijk, dat gebeurt in elke relatie en iedereen heeft daar zijn eigen manier voor gevonden. Maar de kosten voor je kinderen niet delen vind ik wel heel bijzonder.

Los van enig moreel oordeel daarover, zo'n situatie kan alleen stand houden zolang jij zijn houding accepteert en aangezien je hier reageert lijkt het erop dat jij daar klaar mee bent. De vraag is vooral hoe hard je het zelf wilt spelen: jij zou bijvoorbeeld óók fulltime kunnen gaan werken, en zo je rechten opeisen. Of je declareert je uren thuis bij hem. Daar heb je (binnen zijn eigen redenatie) alle recht toe, maar het komt je relatie waarschijnlijk niet ten goede. Dat nog los van het merkwaardige idee van betaalde arbeid voor je echtgenoot. Wellicht eens om de tafel gaan zitten met een derde, onafhankelijk persoon? Dan kun je misschien beter overleggen over de verdeling van middelen binnen je relatie.

[anandus]

Hokkie schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 09:29:
[...]


Wij staan nu op het punt een nieuwe stofzuiger te kopen. Ik wil graag een Dyson, maar mijn vriendin een stofzuiger van Blokker. Prijsverschil is enorm. Die Dyson gaat 'em niet worden, maar zo'n goedkoop prutsding ook niet. We hebben gisteren een compromis gesloten en gaan daar tussenin zitten. Nieuwe eethoek zit eraan te komen en dit wordt op dezelfde wijze besloten. Kortom geven en nemen.

Ben ik nu tevreden met deze beslissing? Nee, maar ik besef mij wel dat de volgende keer ik iets meer 'neem' en zij mij 'geeft'. Betekend dit nu ook dat ik nooit dát krijg wat ik graag? Nee natuurlijk niet (zie mijn onderschrift).

Je geeft aan dat je naar rato geld stort op die rekening en hiermee sta je dus, financieel gezien, niet gelijkwaardig in een relatie. Ieder zijn ding, maar dit zou voor mij niet fijn voelen.

Spreek je jezelf hier niet tegen? Naar rato inleggen is namelijk ook geven en nemen.

En over fijn voelen, ik zou het juist niet fijn voelen als alles op een grote hoop ligt en ik daarvan mijn dure laptop (of zoals iemand anders zei een motor) zou kopen. Daar hoeft mijn vrouw niet aan mee te betalen.
Wij vinden het juist op deze manier eerlijker voelen dan alles op een grote hoop.
In het geval van een grote hoop voor alles, inclusief eigen aankopen, krijg je (imho) juist meer een ongelijkwaardigheid in de relatie.

[President]

Piet_Piraat7 schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 09:31:
[...]


Enige nuance kun je toch wel aanbrengen in je mening, het hoeft niet zo zwart wit. Ik geloof dat bijna niemand hier van mening is dat je tot je 80e gescheiden potjes moet hebben en nagenoeg gescheiden financieel leeft. Maar stel jij komt uit een stukgelopen relatie met schuld en start opnieuw met een vriendin die toevallig een ton erft van haar ouders, moeten dan ook alle financieën direct op één hoop? Of is het wellicht slimmer dit verschil vast te leggen voor in het begin van de relatie, omdat het zomaar weer stuk kan lopen? Naarmate je langer bij elkaar bent is het logisch dat alles steeds meer één hoop wordt.

Vandaar dat ik blij ben dat trouwen onder huwelijkse voorwaarden straks 'standaard' wordt

Als een van de partners vermogen/schulden opgebouwd voor het huwelijk/samenblijven/kinderen gescheiden wil houden dan heeft hij/zij dat recht.

[NeHoX]

Piet_Piraat7 schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 09:31:
[...]


Enige nuance kun je toch wel aanbrengen in je mening, het hoeft niet zo zwart wit. Ik geloof dat bijna niemand hier van mening is dat je tot je 80e gescheiden potjes moet hebben en nagenoeg gescheiden financieel leeft. Maar stel jij komt uit een stukgelopen relatie met schuld en start opnieuw met een vriendin die toevallig een ton erft van haar ouders, moeten dan ook alle financieën direct op één hoop? Of is het wellicht slimmer dit verschil vast te leggen voor in het begin van de relatie, omdat het zomaar weer stuk kan lopen? Naarmate je langer bij elkaar bent is het logisch dat alles steeds meer één hoop wordt.

Misschien heb je gelijk. Je schetst echter vervolgens wel zelf een zwart/witte situatie. Waarom zou de vriendin met een ton op de bank dit niet kunnen gebruiken voor de nieuwe relatie? Koop er een huis van en leg vast dat zij de eerste ton heeft ingebracht. Profiteren vervolgens beiden in de nieuwe relatie van lagere lasten. Win-Win? Bij een eventuele break-up heeft zij haar geërfde geld terug. Om nog maar iets van nuance aan te brengen, mijn vriendin en ik hebben beiden een eigen bankrekening en een en/of rekening. Toch gaat alles op basis van geven en nemen. Ene maand gaat zij een keer uitgebreid naar de kapper en spaar ik wat er over is en andere maand koop ik een nieuwe console en spaart zij. Soms kopen we beiden wat, sparen we wat minder, soms kopen we niks en sparen we alles.

Uiteindelijk hoop ik ook ooit vader te worden. Mijn vriendin gaat dan wat minder werken, heeft dus minder inkomen. Ga ik dan dingen naar rato verdelen? Ik denk het persoonlijk niet. Het is de moeder van mijn kind(eren) daar betaal ik graag voor. Ook het mobieltje van 700 euro, of het nieuwe boodschappen auto'tje van 13.000,- moet ik daarvoor meer geld inbrengen? Ik verwacht het wel Vind ik het erg? Nou nee! Ik denk nog eerder dat ik een bepaalde trots zou voelen om het mijn gezin zo goed mogelijk te maken. Het sparen en de middelen/doelen worden alleen iets anders.

anandus schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 09:32:
[...]
Spreek je jezelf hier niet tegen? Naar rato inleggen is namelijk ook geven en nemen.

En over fijn voelen, ik zou het juist niet fijn voelen als alles op een grote hoop ligt en ik daarvan mijn dure laptop (of zoals iemand anders zei een motor) zou kopen. Daar hoeft mijn vrouw niet aan mee te betalen.

Maar hoe gaat de vrouw waarbij haar auto na een paar jaar vervangen moeten worden dit in hemelsnaam bij elkaar gespaard krijgen? Of spaar jij dan naar rato mee? Sommige dingen kunnen toch gewoon simpelweg niet naar rato?

[ Voor 13% gewijzigd door NeHoX op 13-07-2017 09:51 ]

[nexhil]

Anoniem: 938443 schreef op maandag 26 juni 2017 @ 21:26:
Hoi, héél lang meegelezen hier, maar nu zelf even wat open gooien

Wat is jullie mening over het volgende?

Mijn nieuwe vriend en ik willen graag samenwonen, maar we hebben een enorm inkomensverschil.
Hij verdient 2000 euro per maand, en ik zit in de ziektewet. Ik werk wel, maar vanwege mijn ziekte kan ik niet fulltime werken, en verdien ik zelf 600 euro per maand, wat tot het minimumloon wordt aangevuld door het UWV.

Duidelijk is dat we het niet ruim zullen hebben als we samen gaan wonen. Nu lukt het me als alleenstaande moeder prima. Ik ben geen grootverbruiker, maar wanneer we samen gaan wonen valt de aanvulling vanuit het UWV uiteraard weg. Eigenlijk vind ik dat heel fijn, want ik haat het gevoel afhankelijk te zijn, alleen ben ik bang dat ik me dadelijk afhankelijk ga voelen van mijn vriend.
Hij zal uiteraard meer moeten betalen aan vaste lasten. We hebben het eens uitgerekend en houden dan samen 400 euro over voor onszelf. Hij vond de verdeling 300 euro voor hem, en 100 euro voor mij en mijn zoontje dus heel goed. (En ik moet daar mijn zoontje zijn extra lessen ook van betalen, dus houd dan 50 euro per maand over voor iets leuks doen, én kleding kopen voor mij en mijn zoontje, terwijl hij 300 euro in zijn eentje kan gebruiken voor wat hij maar wil.)

Zelf vind ik dit niet helemaal eerlijk. Hij vind dat hij meer over mag houden omdat hij meer inlegt. Maar ik zit dan zelf in een situatie waarin ik niet eens een treinkaartje naar een vriendin die 20km verderop woont kan betalen. (Om een voorbeeld te noemen). 50 euro per maand voor kleding voor 2 personen en 'leuke' dingen. Ik denk dat er uberhaupt niets overblijft om iets van te doen, een aangezien kinderen hard groeien (en dus meer kleding nodig hebben) zal ik waarschijnlijk nooit iets voor mezelf kunnen kopen zolang ik samenwoon, terwijl ik dat nu wel kan, ook al zit ik in de ziektewet.

Daarnaast vindt hij het normaal dat ik naast mijn part-time werk voor mijn kind zorg én het volledige huishouden doe. Ik wil zelf eigenlijk samenwonen uit liefde, maar dit voelt beklemmend en alsof ik wordt gestraft dat ik ziek ben en niet meer kan verdienen, ook al weet ik dat hij dit niet zo bedoelt. Terwijl ik hem ook snap, omdat hij meer verdient.

Wat is jullie mening hier over?

toon volledige bericht

Misschien heb je wat aan mijn verhaal, misschien ook niet. Ik zit aan de andere kant. Ik ben een man die met een vrouw + kind is samen gaan wonen. En dit verhaal duurt nu zo'n 4 jaar.

Korte versie:

Ik leer mijn huidige partner kennen, die had al een kind.
Na een jaar zijn we in mijn huidige huis gaan samenwonen. Zij is daarvoor +/- 50 KM met kind verhuist.

Ik verdien over het algemeen iets meer dan haar, zij werkt 4 dagen, ik 5.
Eigenlijk gooien wij elke maand al het geld op 1 hoop. Daarvan betalen we alles (Hypotheek, Gas, water elektra, belastingen, bekeuringen etc etc.) we sparen samen een vast bedrag per maand en krijgen samen hetzelfde bedrag aan "zakgeld".

Ik sta misschien anders in het leven dan sommige mensen hier die naar inkomen een vrij te besteden gedeelte willen hebben, ik ga meer van het 'samen moeten we het redden en allebei leuk/slecht hebben' uit.

Als je samen gaat wonen dan doe je dat niet alleen voor jezelf maar ook voor elkaar en voor die ander.
Je kiest niet alleen voor de lusten maar ook de lasten, daar hoort de verzorging van kinderen (die bij het pakket zitten ) mijn inziens ook bij. Nu gaat het misschien nog om extra les ter waarde van een eurootje of 50, maar straks als hij een beugel nodig heeft TWV van 1000/15000 euro? Komen die kosten dan ook bij jou te liggen?
Misschien kijk ik al te ver naar voren, maar goed.

Wat mij (in mijn beleving/wereld that is) eerlijk/verstandig zou lijken is:
Allebei 125 of 150 euro zakgeld pp, 50 euro voor het kind en 50 euro extra sparen.
Beter is nog allebei 100 euro zakgeld, 50 euro kind en 150 sparen.

Verder ben ik door schade en schande wijs/volwassener geworden, er is geen perfecte manier en iedereen is anders etc bla bla
Ik probeer er altijd vanuit uit te gaan met dit soort privé/relatie dingen, hoe zou ik zelf behandeld willen worden.

[MeZZiN]

We zijn bij elkaar gekomen tijdens onze studie dus geen grote verschillen behalve dat ik een spaarpot had en die heb ik stuk geslagen om een aantal dingen te kopen voor het huishouden (vaatwasser oven droger wasmachine) verder hebben wij altijd het geld op een grote hoop gegooid en elke maand een bedrag (nu 50 euro) apart voor eigen fun dingen zonder uitleg te hoeven geven. De rest gewoon in overleg en alles op een hoop. Geen gedoe met jouw deel mijn deel etc. Vind dat zelf niet echt een goede basis voor lang samen te leven. Als het misgaat ooit tja dat zal ook als je goede afspraken heb niet ideaal gaan. Liever nu geen extra stres met het beheren van de potjes met geld. Het is nu al een tijd zo dat ik alleen het geld verdien maar doordat we geen potjes maakt dat helemaal niets uit.

Het zal iets anders misschien zijn bij een tweede huwelijk of iets maar dan nog zou ik zelf kiezen voor alles op een hoop want geld is maar geld en gedoe er mee is just waste. ik ga er liever vol in dan half en rekening houden met dat het uiteindelijk niet stand gaat houden.

[SavageBrother]

Ik snap niet hoe men er bij komt dat 'potjes maken' een hoop gedoe betekent? Je weet toch wat er per maand gemiddeld uit gaat? Maak daarvan allebei een percentage over naar een gezamenlijke rekening en je bent overal van af. Poeh, poeh, wat een gedoe.

[stier]

Waarom moet een man een kind onderhouden dat niet zijn kind is? Ik begrijp niet waarom jullie daar overheen vallen.

[Anoniem: 677216]

stier schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:24:
Waarom moet een man een kind onderhouden dat niet zijn kind is? Ik begrijp niet waarom jullie daar overheen vallen.

Zou jij je er lekker bij voelen als je dure hobby's, merkkleding en dure vakanties hebt, terwijl je vriendin haar kind niet kan meenemen naar de Efteling omdat zijn fiets een reparatie nodig had?

[MeZZiN]

Omdat het een keuze is om met deze persoon je rest van je leven te willen delen waarbij zijn of haar kind onderdeel is. Dus tja voor mij zoals ik in het leven sta part of the package.
Als je niet voor het kind wil zorgen prima maar dan lijkt me de relatie geen goed idee.

[Metro2002]

Even hoe wij het verdeeld hebben. Ik verdien ook een stuk meer dan mijn vrouw maar zij werkt part-time en ik fulltime. We hebben het zo verdeeld dat we onderaan de streep ongeveer hetzelfde overhouden alleen zou zij dan helemaal niets betalen (zo groot is het inkomensverschil) en ze staat er op dat ze ook wil meebetalen (op zich logisch) dus zij betaalt bij ons de boodschappen en ik de rest.

Jaarlijks terugkerende kosten zoals de gemeentelijke belastingen doen we 50/50 maar dar staat tegenover dat we de hypotheekrente aftrek (krijgen we ook 1 keer per jaar terug) ook 50/50 verdelen. Dat valt ongeveer tegen elkaar weg.

Huishouden doen we allebei evenveel.

[stier]

Anoniem: 677216 schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:33:
[...]

Zou jij je er lekker bij voelen als je dure hobby's, merkkleding en dure vakanties hebt, terwijl je vriendin haar kind niet kan meenemen naar de Efteling omdat zijn fiets een reparatie nodig had?

Hij werkt er toch hard voor?

Het is btw niet zijn kind, dan moet de biologische vader zijn verantwoordelijkheid maar nemen. Waarom moet je andermans kind onderhouden?

[Qwerty-273]

stier schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:37:
Waarom moet je andermans kind onderhouden?

Omdat hij de moeder leuk vind? En daar zijn leven mee wilt delen?
Dan hoort het kind gewoon bij de "bagage" van deze vrouw.
(neemt niet weg dat de biologische vader natuurlijk ook gewoon verantwoordelijkheden heeft en zou moeten nemen, maar dat is een ander verhaal).

[Anoniem: 677216]

stier schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:37:
[...]
Hij werkt er toch hard voor?

Het is btw niet zijn kind, dan moet de biologische vader zijn verantwoordelijkheid maar nemen. Waarom moet je andermans kind onderhouden?

Je herhaalt nu gewoon wat je net ook al schreef, maar je gaat niet in op mijn vraag.
Kind hoort erbij, is deel van het gezin. Wil je een kind onder jouw dak in armoede laten opgroeien terwijl je het zelf riant hebt?

[stier]

Anoniem: 677216 schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:41:
[...]

Je herhaalt nu gewoon wat je net ook al schreef, maar je gaat niet in op mijn vraag.
Kind hoort erbij, is deel van het gezin. Wil je een kind onder jouw dak in armoede laten opgroeien terwijl je het zelf riant hebt?

Ja maar dat is toch niet zijn probleem? Zij kan toch van haar inkomen het kind onderhouden?

[GrimScythe]

stier schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:37:
[...]
Hij werkt er toch hard voor?

Het is btw niet zijn kind, dan moet de biologische vader zijn verantwoordelijkheid maar nemen. Waarom moet je andermans kind onderhouden?

Ja en nee,

Ik zit zelf in een situatie waarbij er 2 kids zijn (beide niet van mij) die bij ons in huis wonen.
Ik vind het niet erg om leuke dingen met ze te doen en vind het ook niet erg als ik er geld aan spendeer.
Wel ben ik van mening dat de biologische vader moet meedragen aan het onderhoud, aangezien ik van mening ben dat het niet de bedoeling is dat ik zijn kind financieel onderhoud en hij lang leve de lol heeft.
Hij heeft kinderen genomen en zal daar ook verantwoording voor moeten nemen.
Dat ik uiteindelijk aan het einde meer heb uitgegeven dan hem is niet anders maar daar kies je dan ook voor anders had ik iemand moeten nemen zonder kinderen.

Wel ben ik van mening dat er ongeveer gelijk moet worden bijgedragen aan het huishouden, dat ik meer over heb aan het einde van de maand dan haar dat is dan helaas zo.
(met gelijke bijdrage bedoel ik percentueel gezien zodat elk wat over heeft voor leuke dingen)

Maar als ik meer verdien en dus meer over heb in de maand is gewoon het verschil in werk en inkomen, daar kan ik niets aan doen en vind ik ook niet dat ik daardoor maar alles moet betalen.

[Tom]

Volgens mij lopen er nu twee discussies door elkaar. Die van de topicstarter (relatie met kind van andere vader) en die van Martina (relatie met biologische vader).

Croga schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 08:39:

Wederom een voorbeeld van een "slecht betaalde huishoudster".

Dat soort termen zou ik bij het uitpraten niet gebruiken, ook al voel je jezelf zo. Het lijkt mij dat er bij Martina wat scheef zit qua financiën, maar wellicht geeft ie wel een hoop liefde en is het een persoon die op alle andere vlakken wel klaar staat. Door met termen als 'slecht betaalde huishoudster' te smijten creëer je gelijk een negatief stigma over de volledige relatie waarbij je zelf ook laat doorschemeren dat geld daarin belangrijker is dan de rest. Ik zou zoiets achterwege laten.

De situatie bij Martina klinkt mij ook erg scheef in de oren. Waarom moet zij de boodschappen betalen, dat is toch een gezamenlijke kostenpost? Idem voor kleren van de kinderen, het is onzin dat zoiets van haar salaris moet. Het kan best zijn dat als die zaken eerlijk verdeeld worden zij al genoeg geld overhoud voor haar gewenste privé-uitgaven. Reken het e.e.a. uit en kaart dat bij hem aan. Blijft hij bij z'n standpunt, geef dan aan dat je zelf graag weer meer wilt gaan werken. Daarmee geef je aan dat je niet op zijn centen wilt teren. Er zal dan uiteraard wel opvang van de kinderen betaald moeten worden. Grote kans dat ie dan zelf ook in ziet dat dat niet uit kan en zijn bijdrage te klein is.

[ Voor 7% gewijzigd door Tom op 13-07-2017 10:52 ]

[MeZZiN]

stier schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:37:
[...]
Hij werkt er toch hard voor?

Het is btw niet zijn kind, dan moet de biologische vader zijn verantwoordelijkheid maar nemen. Waarom moet je andermans kind onderhouden?

Ja die moet zijn verantwoordelijk nemen. Maar jij ook toch het is part-time ook jouw kind hoe je het ook wilt plooien. Ik zou zelf geen onderscheid maken en zoals eerder door @Anoniem: 677216 gezegd part of the package dus jouw probleem en de kosten ook. Easy as that.

Ik ben misschien wat makkelijker met alles willen delen. Vindt dat meer samen want tja als mij iets in te toekomst overkomt en opeens is de rol omgedraaid wat dan. Ik verdien dan misschien opeens minder gaan we het dan om draaien..??!?? Nee alles netjes op een hoop misschien een eigen budget en te rest lekker samen. Prima als er een kind er bij is prima als je van iemand houdt en verder wilt is het niet eens iets waar je hard over na moet denken.

[Nogne]

Anoniem: 677216 schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:41:
[...]

Je herhaalt nu gewoon wat je net ook al schreef, maar je gaat niet in op mijn vraag.
Kind hoort erbij, is deel van het gezin. Wil je een kind onder jouw dak in armoede laten opgroeien terwijl je het zelf riant hebt?

Dat is voor iedereen anders, sommige nemen de kinderen in huis en behandelen het echt als hun eigen kind. Sommige kiezen er voor om juist geen vader rol aan te nemen.

Zelf vind ik het wel netjes dat je je vriendin en haar zoon financieel helpt als die bij je komen wonen. Maar ik zou ook niet zomaar al mijn zuur verdiende geld zonder pardon in het kind investeren. Ik weet niet hoe de relatie onderling is en hoe erg de TS zich betrokken voelt bij de opvoeding van haar kind.

[Jeroenzer]

Kom op jongens, gaan we nou echt een discussie voeren over het kind ? als je een relatie neemt met iemand die een kind meeneemt uit vorige relatie dan ben je daar 100% bewust van... het kind kan er niks aan doen dan is het in de relatie gewoon een soort van maatschappelijke verantwoordelijkheid naar het kind toe en je partner om ook voor het kind te zorgen... dat lijkt mij instinct.. Kind laat je niet stikken..

doe je dat wel ben je gewoon een klootzak of trut ( sorry taal gebruik )

[Hokkie]

stier schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:44:
Ja maar dat is toch niet zijn probleem? Zij kan toch van haar inkomen het kind onderhouden?

Serieus? Dan vraag ik mij toch af hoe jij tegen alle andere zaken binnen een relatie aankijkt...

[mike6383]

SavageBrother schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 10:21:
Ik snap niet hoe men er bij komt dat 'potjes maken' een hoop gedoe betekent? Je weet toch wat er per maand gemiddeld uit gaat? Maak daarvan allebei een percentage over naar een gezamenlijke rekening en je bent overal van af. Poeh, poeh, wat een gedoe.

Als dat voor jullie werkt, dan is dat natuurlijk prima.

Voor sommige mensen in dit topic betekent naar rato inleggen armoede voor een van beide partners, terwijl de andere partner nauwelijks naar geld hoeft om te kijken.

[Jeroen V]

Anoniem: 945117 schreef op woensdag 12 juli 2017 @ 21:38:
Iemand enig advies over deze situatie?

Ik sta werkelijk verbaasd over dit verhaal en het verhaal van @Anoniem: 938443 ...

Mijn vriendin zitten in een soortgelijke situatie; zowel zij als ik hebben een kind uit een voorgaande relatie en is er een behoorlijk verschil in inkomen tussen ons twee. Momenteel zit ze in de ziektewet (chronische ziekte) en is het helaas niet duidelijk of daar op korte termijn verandering in zal komen. Dat betekent dat ze minder kan doen dan iemand die helemaal gezond is en daar zal het gehele gezin rekening mee moeten houden...

Mijn netto inkomen ligt ongeveer een factor 4 hoger, dus ik betaal standaard al onze vaste lasten, dus ook haar auto en zorgverzekering of wat er dan ook nodig is. Standaard betaalt zij de dagelijkse booschappen (hoewel het vrij vaak voorkomt dat ik na mijn werk even snel de booschappen haal, dus dat is ook geen regel)

Bij ons is er geen verschil tussen 'haar' en 'mijn' geld, persoonlijk vind ik dat een belachelijk concept. Officieel hebben we geen gezamelijke rekening, maar zij heeft van mijn rekening gewoon een eigen pasje en kan dat gebruiken mocht het voorkomen dat 'haar' geld op is. Geen gedoe met vragen, als zij het nodig vindt om met die pas iets aan te schaffen dan moet ze dat lekker doen.

En de opmerking dat hij niet wil betalen voor een kind van een ander snap ik al helemaal niet. Je vormt toch samen een gezin? En het huishuiden doen we zo veel mogelijk samen waarbij zij overigens wel meer doet dan ik, maar dat is meer een gevolg omdat ik er overdag uiteraard niet ben. Overigens ben ik degene die meestal kookt, maar dat komt meer omdat we anders de kinderen zouden uithongeren (ze is een schat en ik ben gek op haar, maar ze kan absoluut niet koken)

Maar goed, ik geloof dat @Anoniem: 938443 als een besluit heeft genomen en voorlopig niet gaat samenwonen en dat lijkt me voor zover ik kan beoordelen een verstandig besluit. En mocht je over een tijdje toch willen proberen met hem (of wie dan ook) te samenwonen doe dan precies wat wij hebben gedaan en zeg niet direct je eigen woonruimte op. Wij hebben zelf nog een ruimte tijd haar flat aangehouden omdat je niet heel simpel aan andere woonruimte komt.

[CurlyMo]

Jeroen V schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 11:49:
[...]
Bij ons is er geen verschil tussen 'haar' en 'mijn' geld, persoonlijk vind ik dat een belachelijk concept. Officieel hebben we geen gezamelijke rekening, maar zij heeft van mijn rekening gewoon een eigen pasje en kan dat gebruiken mocht het voorkomen dat 'haar' geld op is. Geen gedoe met vragen, als zij het nodig vindt om met die pas iets aan te schaffen dan moet ze dat lekker doen.

Dat verschil is er wel. Als er écht geen verschil zou zijn dan zou alles binnenkomen op een gezamenlijke en daar alle vaste / periodieke lasten uit worden betaald zonder onderscheid naar type uitgaven. Aanvullend zou je elke maand hetzelfde bedrag over kunnen maken naar een eigen rekening waar cadeautjes, etentjes, uitjes e.d. uit worden betaald.

Maar zoals eerder gezegd, de discussie hoe je je financiële huishouding regelt wanneer je samenwoont / getrouwd bent / etc. is al uitgebreid gevoerd in andere topics met alle voor en nadelen.

[JunkieLimbo]

CurlyMo schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 12:01:
[...]

Dat verschil is er wel. Als er écht geen verschil zou zijn dan zou alles binnenkomen op een gezamenlijke en daar alle vaste / periodieke lasten uit worden betaald zonder onderscheid naar type uitgaven. Aanvullend zou je elke maand hetzelfde bedrag over kunnen maken naar een eigen rekening waar cadeautjes, etentjes, uitjes e.d. uit worden betaald.

Maar zoals eerder gezegd, de discussie hoe je je financiële huishouding regelt wanneer je samenwoont / getrouwd bent / etc. is al uitgebreid gevoerd in andere topics met alle voor en nadelen.

Wat mij betreft de enige juiste oplossing op lange termijn. Al het geld naar een gezamenlijke rekening en inderdaad hetzelfde bedrag voor beide partners iedere maand om zelf leuke dingen voor te kopen.

[Divak]

In die zin is het verschil er wel, maar het is nou eenmaal een enorme poespas om je rekeningen samen te voegen. Mijn vriendin en ik hebben onze 'oude' rekeningen gelaten zoals ze zijn, en hebben er nog een 3e rekening bijgenomen voor onze spaardoelen en het boodschappenbudget

[ Voor 17% gewijzigd door Divak op 13-07-2017 12:09 ]

[RM-rf]

Anoniem: 945117 schreef op woensdag 12 juli 2017 @ 21:38:
(..)
Mijn man is succesvol, bouwt in zijn BV een behoorlijke buffer op, zijn eigen uitgekeerde salaris is ruim. Hij draait voor de kosten op van het huis, verzekeringen, opvang.
(..)
Van mijn salaris (1500-1800 netto) doen we de boodschappen en alle dingen die daar bijhoren (...)
(..)
Iemand enig advies over deze situatie?

Financieel is dit best lastig te bekijken met zulke beperkte gegevens...
Of het helemaal onterecht is weet ik niet, dat ligt heel sterk eraan hoe het precies afgewogen is, wat de verhouding van dat eigen inkomen en dat van je man is en hoe het zich verhoud wat hij aan avste lasten betaald en jij aan 'levenskosten'

An sich vind ik 1500-1800 netto besteedbaar aan enkel levenskosten niet eens zo ontzettend onmogelijk, als dit betekent dat alle andere kosten gedekt zijn, geen woonlasten, geen verzekeringen, energie, abonnementen, autokosten/afschrijvingen.

Wél denk ik dat het enorm an gaan knellen als er enerzijds een zeer voorspelbare en vaste kostenpost is , alle vaste lasten die dus je man betaald, en waarvan hij elke maand verder dit prima in kan plannen en alles kan overzien...
Dat schept daarbuiten dan veel vrije besteedbare ruimte voor hem.

Anderszijds, als die levenkosten (boodschappen) een soort van 'restpost' is, waarvan _alle_ onvoorziene kosten betaald worden, kan ik inderdaad goed begrijpen dat zoiets kan gaan knellen en inderdaad een probleem kan geven dat je continue achter de zaken aanloopt, op een relatief klein deel van jullie totale gezinsinkomen.

Wel denk ik dat een deel van de oplossing kan zijn, om een strak huishoud-boekje bij te houden.

Enerzijs om ook meer overzicht te krijgen waaraan het geld besteed wordt en eventueel ook om mogelijke 'gaten' te stoppen;
maar ook kan zoiets een begronding zijn waarom je van je man graag een grotere bijdrage in die kosten zou willen zien

Ik kom uit een gezin van samen buffelen in het bedrijf 'gezin' is samen alles op de hoop en samen alles delen.

deze zin haal ike r eventjes aart uit omdat het op mij overkomt alsof het financiele aspect hier misschien enkel één stootpunt is, maar de problemen misschien wel dieper liggen...


Ik krijg de indruk dat het in de relatie en het 'samen-zijn' al een beetje misgaat...
Als je werkelijk je situatie wilt verbeteren, zou ik het niet enkel concetreren enkel op het 'financiele' , maar misschien ook breder kijken, bv eens overwegen relatie-therapie te doen, specifiek gericht op het 'samen' nemen van beslissingen en misschien ook aan te spreken hoe het gezinsleven an sich ervoor staat.

Ik heb zo'n gevoel bij je wijze van schrijven dat het ook niet zo goed werkt dat je man heel veel van huis is, een bedrijf heeft en daarnaast zo z'n eigen hobby's ?

[ Voor 3% gewijzigd door RM-rf op 13-07-2017 13:10 ]

[Wailing_Banshee]

Divak schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 12:08:
In die zin is het verschil er wel, maar het is nou eenmaal een enorme poespas om je rekeningen samen te voegen. Mijn vriendin en ik hebben onze 'oude' rekeningen gelaten zoals ze zijn, en hebben er nog een 3e rekening bijgenomen voor onze spaardoelen en het boodschappenbudget

Nee hoor, was zo geregeld. Naar de bank, een en/of rekening aanvragen en dit rekeningnummer naar de inkomens uitdelers toesturen.

Wij hebben ook onze eigen rekening gehouden en een derde geopend. Eerst stortte we zelf het geld daar heen (toen we "alleen" nog maar samenwoonden), maar toen we ons eerste huis kochten hebben we het salaris overgezet naar die rekening. Het voordeel is dat we precies weten wat er per maand over blijft. En dat gaat eventueel naar de spaarpot of wordt even snel opgemaakt (alles boven een bepaald bedrag op een bepaalde dag in de maand gaat automatisch naar de spaarpot)

[CH4OS]

RM-rf schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 12:14:
An sich vind ik 1500-1800 netto besteedbaar aan enkel levenskosten niet eens zo ontzettend onmogelijk, als dit betekent dat alle andere kosten gedekt zijn, geen woonlasten, geen verzekeringen, energie, abonnementen, autokosten/afschrijvingen.

Moet zeggen dat het voor mij (alleenstaand, koopappartement, auto...) het voor mij net aan kan met een ~1800 netto per maand.

En nee, zo groot woon ik niet (72 vierkante meter is mijn woning) en een dikke auto heb ik ook niet (VW Polo uit 2012, op benzine, want zoveel kilometers rijd ik niet).

[ Voor 15% gewijzigd door CH4OS op 13-07-2017 12:26 ]

[RM-rf]

CH40S schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 12:26:
[...]
Moet zeggen dat het voor mij (alleenstaand, koopappartement, auto...) het voor mij net aan kan met een ~1800 netto per maand.

En nee, zo groot woon ik niet (72 vierkante meter is mijn woning) en een dikke auto heb ik ook niet (VW Polo uit 2012, op benzine, want zoveel kilometers rijd ik niet).

De betreffende persoon (ik reageerde op de post van Martina12) hoeft, als het idd zo is als ze beschreven heeft, _enkel_ boodschappen en dus kleding ervan te betalen, haar man betaalt alle vaste lasten, dus woonlasten, verzekeringen, kinderopvang, energie en alle abbonementen (ik neem aan dat die beiden ook onder de vaste lasten vallen)...

Nogmaals, ik kan niet vaststellen of dat werkelijk zo krap of juist best ruim genoeg is omdat het zeer algemeen beschreven is ("en alles wat daar bijbehort" ook een zeer ruime definitie, die idd kan betekentn dat dat _alles_ vervolgens alle 'niet-vaste' lasten kan inhouden), en andere bedragen ontbreken (en ook bv het verschil tussen dat genoemde netto-besteedbaar inkomen van 'tussen' de 1500 en 1800 vind ik best een grote onzekerheid, 20% verschil, betekent dat dat dat inkomen ook erg flexibel is?)

Maar an sich ik de neiging te denken dat 1500 voor boodschappen en kleding best te doen moet zijn, ook voor een gezin met twee kinderen ...
Ook als dat niet zo is, moet die vrouw het uiteindelijk goed met haar man bespreken en hem uitleggen dat ze ook van hem een grotere financiele bijdrage nodig heeft en dat kunnen onderbouwen.
Een huishoud-boekje en een heel strak duidelijk overzicht waaraan die maandelijkse bestedingen uitgegeven worden, kan dan erg helpen, zowel in dat gesprek als ook als er toch gekeken moet worden naar waar er gespaard kan worden.

(al heb ik de indruk dat de problemen in die relatie verdergaan dan enkel 'financieel')

[ Voor 7% gewijzigd door RM-rf op 13-07-2017 13:20 ]

[ReRichard]

Toch frappant hoe ontzettend hard de hardliners erop duiken wanneer het om financiën gaat. Alles 50/50 is de enige correcte waarheid volgens een flink aantal Tweakers. Waarom is dat zo? En nog veel belangrijker waarom pakt iedereen het zo persoonlijk op? Het lijkt wel erg op religieuze dogmatiek.

[Lensent]

CH40S schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 12:26:
[...]
Moet zeggen dat het voor mij (alleenstaand, koopappartement, auto...) het voor mij net aan kan met een ~1800 netto per maand.

En nee, zo groot woon ik niet (72 vierkante meter is mijn woning) en een dikke auto heb ik ook niet (VW Polo uit 2012, op benzine, want zoveel kilometers rijd ik niet).

Apart, ik zit er 150e boven en onderhoud hier mijn vrouw en zoon van
Kooptussenwoning, 80m2.

En houd 600e per maand nog over ook.

[ Voor 3% gewijzigd door Lensent op 13-07-2017 12:54 ]

[CH4OS]

Lensent schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 12:53:
[...]


Apart, ik zit er 150e boven en onderhoud hier mijn vrouw en zoon van
Kooptussenwoning, 80m2.

En houd 600e per maand nog over ook.

Mijn hypotheek is al 1/3 van mijn netto inkomen. Komen de verzekeringen er nog bij en andere vaste lasten, zoals boodschappen...

[ Voor 5% gewijzigd door CH4OS op 13-07-2017 13:07 ]

[Wailing_Banshee]

ReRichard schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 12:48:
Toch frappant hoe ontzettend hard de hardliners erop duiken wanneer het om financiën gaat. Alles 50/50 is de enige correcte waarheid volgens een flink aantal Tweakers. Waarom is dat zo? En nog veel belangrijker waarom pakt iedereen het zo persoonlijk op? Het lijkt wel erg op religieuze dogmatiek.

50/50 hoeft niet de enige correcte waarheid te zijn. 50/50 naar inzet wel. Maar het moet niet uitmaken of die inzet geld oplevert of niet. Waarom zou iemand die toevallig het geld verdient meer moeten krijgen dan de partner die thuis zit, die ervoor zorgt dat er eten in huis en dat het huis schoon is? Beide partners werken dan aan het het gezellig samenzijn, als stel. De ene door euros in te brengen, de andere door arbeid.

[Ryan1981]

Hoe vervelend het voor jou misschien ook klinkt, gebaseerd op wat ik hier lees heb ik niet het gevoel dat hij net zoveel om jou en je zoon geeft als jij om hem. --> tijd voor een andere vriend waar jij wel het belangrijkste in zijn leven bent.

[Lensent]

CH40S schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 13:06:
[...]
Mijn hypotheek is al 1/3 van mijn netto inkomen. Komen de verzekeringen er nog bij en andere vaste lasten, zoals boodschappen...

Dan zit ik schijnbaar laag in mn vaste lasten?

[Ardana]

SavageBrother schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 09:01:
[...]
Wat is er mis met gewoon bepalen wat het gezin per maand nodig heeft en daarvoor allebei de helft (of een andere verdeling) ophoesten? Waarom zou mijn vriendin/vrouw whatever bijvoorbeeld €2500,- in moeten leggen als ik een motor van €5000,- zou willen kopen?

Omdat ze dat, linksom of rechtsom, toch wel doet. En omdat, als jullie uit elkaar gaan (even uitgaan van gehuwd in gemeenschap van goederen) ook recht heeft op 50% van die motor.

Zij zet zich net zo hard in als jij, en of ze nou geld stopt in het huis, de vaste lasten, de vakantie, het eten, de kleren, de kinderen of je motor, maakt daarbij geen ene f*ck uit. Iedere euro die nl. gestopt word in vaste lasten, kan niet in de motor gestopt worden en vice versa.

De énige manier waarop een "niet-grote-hoop" verdeling werkt, is als de een idd (veel) meer geld aan zichzelf/haarzelf mag uitgeven dan de ander, cq aan het eind van de relatie met (veel) meer geld weg loopt. Dus ja, dan krijg je een kaartje vanaf Hawaii als je zelf 'n week op de camping in Schoorl zit.

JunkieLimbo schreef op donderdag 13 juli 2017 @ 12:05:
[...]
Wat mij betreft de enige juiste oplossing op lange termijn. Al het geld naar een gezamenlijke rekening en inderdaad hetzelfde bedrag voor beide partners iedere maand om zelf leuke dingen voor te kopen.

Dat is nog steeds geen waterdichte oplossing, want wat valt er onder "leuke dingen voor jezelf"? Bijv. kleren? Make-up? Scheerspullen? Bibliotheek-abonnement? Telefoon-abonnement? Gezamenlijk etentje? Auto? Fiets?

Wat ik probeer aan te geven, is dat potjes en naar rato-verdelen alsnog genoeg discussie kan geven. Voor de een zal een auto of telefoon-abonnement een extra'tje zijn, voor de ander is het noodzakelijk.
De een heeft een veel hogere base-line van noodzakelijkheden dan de ander (bijv. vrouwen geven gemiddeld meer geld uit aan kleding en de kapper, mannen beschouwen een luxe auto dan weer eerder als noodzakelijk, een 20-jaar oude Fiat Cinquecento van € 500 is vaak niet acceptabel).

En dan kun je ook nog vastlopen in het restant. Als beiden € 100 pm hebben voor leuke dingen (en ze goed hebben afgesproken wat onder "leuke dingen" valt), kan het alsnog zo zijn dat 1 van beiden na 2 jaar € 2.000 over heeft, en de ander alles heeft uitgegeven. Moet die een dan maar die 2k over de balk smijten? Het bewaren tot het einde van de relatie zodat hij/zij het dan mee kan nemen?

Ik snap dat nooit zo...

[gerreh]

Zoals vele reacties hier aangeven is het inderdaad vrij duidelijk dat de focus van de partner volledig anders dan je van iemand zou verwachten in een relatie. Het is jammer dat geld hierin een veel te belangrijke rol speelt voor de desbetreffende persoon. Als je met iemand samen bent zou het om veel belangrijkere en leukere dingen moeten gaan dan om hoe je het geld verdeelt. Er is hierbij ook een kind in het spel, wat altijd voorrang zou moeten hebben, i.p.v. de persoonlijke voorkeuren.

Persoonlijk vind ik dat geld nooit een rol zou moeten spelen binnen een relatie, want een relatie zou veel meer moeten zijn dan dat. Helaas maakt naast liefde, ook geld mensen blind, wat inhoudt dat ze de domste dingen doen, om er zelf maar beter van te worden. Van tevoren enkele dingen afspreken is altijd goed, maar zodra beide personen in de relatie dit beseffen (hoe sneller hoe beter) des te meer tijd je overhoudt voor plezier.