Financiële onafhankelijkheid - Deel 4

[TucanoItaly]

RichieB schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 10:37:
Als de overheersende gedachte is "gelukkig heb ik de financiën gescheiden gehouden" of "potverdikkie, nu gaat mijn partner er met de helft van mijn vermogen van door" dan is er heel iets anders mis dan alleen de financiële huishouding.

Wat is er op tegen om a) samen een onderliggend probleem op te lossen en b) een negatieve emotie te elimineren in het onfortuinlijke geval je uit elkaar gaat?

Je lijkt te zeggen: probleem X oplossen heeft geen zin, want probleem Y is veel groter. Of begrijp ik je verkeerd? Wat is je advies precies?

[ Voor 11% gewijzigd door TucanoItaly op 27-08-2020 11:56 ]

[MicroWhale]

HuHu schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 11:51:
[...]

Sinds 1 januari 2018 is een huwelijk standaard onder beperkte gemeenschap van goederen; dus een groot deel van de problemen zijn daarmee al verholpen.

Niet helemaal:

Al uw persoonlijke bezittingen en schulden die u vóór het trouwen heeft, blijven van u alleen. Bezittingen en schulden die u na het trouwen krijgt, zijn van u samen.

Dat impliceert dat je alles gescheiden moet houden. Ook tijdens je huwelijk. Als je alles voor of na het huwelijk 'op één hoop gooit' (bijv. om te sparen/beleggen) zal dat onder gezamenlijk bezit vallen.

[HuHu]

MrWilliams schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 12:01:
[...]


Niet helemaal:


[...]


Dat impliceert dat je alles gescheiden moet houden. Ook tijdens je huwelijk. Als je alles voor of na het huwelijk 'op één hoop gooit' (bijv. om te sparen/beleggen) zal dat onder gezamenlijk bezit vallen.

Nee, het impliceert dat je bij scheiding moet aantonen wat jouw persoonlijke bezit was voor het huwelijk; en dat is dan sowieso van jou. De rest (alles vergaard tijdens het huwelijk) moet je verdelen.

Als je geld overmaakt van je persoonlijke rekening naar je gezamenlijke rekening, dan blijft dat gewoon jouw geld. Het maakt niet uit waar het staat (bijv. in een gezamenlijke spaarpot), hooguit wordt het wat lastiger om achteraf aan te tonen wat jouw deel is.

[Rubbergrover1]

de Peer schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 11:03:
[...]

De situatie kan prima ontstaan.
De beurs stort in. Als persoon met FO blijf je dit jaar liever even in Zandvoort.
De nog werkende partner heeft een financiële tegenvaller of zit in de WW: Dit jaar liever Zandvoort.

Die situatie staat volgens mij los van de vraag hoe je een en ander financieel inricht en kan zich zowel bij gescheiden vermogens voordoen als bij 'alles op een hoop'.

MrWilliams schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 11:45:
[...]


Als gescheiden man zeg ik: Gescheiden houden. En als je het samen redt om 30 jaar (ik doe maar een gok) samen te overbruggen, samen opmaken. Ga je tussentijds uit elkaar heb je mooi je eigen boontjes.

En met gescheiden houden bedoel ik ook gescheiden als je gaat trouwen of iets anders voor de wet, doe dat dan onder (huwelijkse) voorwaarden, anders is alsnog alles van jullie samen. Ook bij een koophuis zul je een verhouding af moeten spreken, etc... etc...

Dat laatste, afspraken maken over hoe je de financiën 'inricht', lijkt mij sowieso verstandig. Of je nou alles op een hoop gooit of alles gescheiden houdt, of alle tussenvormen. Als je daar heldere afspraken over hebt, dan is het eerste minder een 'probleem', omdat je in principe weet waar je aan toe bent.

Wat daarin het 'beste' of 'eerlijkste' is, zal van persoon tot persoon verschillen.

[Tommie12]

MrWilliams schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 11:45:
[...]


Als gescheiden man zeg ik: Gescheiden houden. En als je het samen redt om 30 jaar (ik doe maar een gok) samen te overbruggen, samen opmaken. Ga je tussentijds uit elkaar heb je mooi je eigen boontjes.

En met gescheiden houden bedoel ik ook gescheiden als je gaat trouwen of iets anders voor de wet, doe dat dan onder (huwelijkse) voorwaarden, anders is alsnog alles van jullie samen. Ook bij een koophuis zul je een verhouding af moeten spreken, etc... etc...

Ik weet niet wat het psychologisch zal doen met je relatie, maar daar zul je wel rekening mee moeten houden. Ook is mijn mening natuurlijk een achteraf en eenzijdig beeld (n=1).

Ja, ik vind dat een eenzijdig beeld.
Er zijn tal van situaties waar alles compleet apart houden pas gaat leiden tot scheefgetrokken situaties.
Er is meer dan geld alleen.

Als er kinderen zijn, en je besluit samen dat één van de partners voltijds blijft werken (onwillen van bv een hoog loon), en de ander deeltijds, dan zou het toch maar bizar zijn dat de ene na een scheiding met 75-80% van alles gaat lopen, of water moet drinken terwijl de andere wijn drinkt.
Of dat de inboedel allemaal is van degene die minder ging werken...

Ik denk dat het "huiswerk" ook wat waard is, of we komen weer in vooroorlogse situaties terecht waar mensen blijven zitten in een totaal giftige relatie omdat ze anders onder de brug kunnen gaan slapen.

[ Voor 5% gewijzigd door Tommie12 op 27-08-2020 13:05 ]

[MicroWhale]

HuHu schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 12:04:
[...]

Nee, het impliceert dat je bij scheiding moet aantonen wat jouw persoonlijke bezit was voor het huwelijk; en dat is dan sowieso van jou. De rest (alles vergaard tijdens het huwelijk) moet je verdelen.

Als je geld overmaakt van je persoonlijke rekening naar je gezamenlijke rekening, dan blijft dat gewoon jouw geld. Het maakt niet uit waar het staat (bijv. in een gezamenlijke spaarpot), hooguit wordt het wat lastiger om achteraf aan te tonen wat jouw deel is.

Rubbergrover1 schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 12:48:
[...]

Dat laatste, afspraken maken over hoe je de financiën 'inricht', lijkt mij sowieso verstandig. Of je nou alles op een hoop gooit of alles gescheiden houdt, of alle tussenvormen. Als je daar heldere afspraken over hebt, dan is het eerste minder een 'probleem', omdat je in principe weet waar je aan toe bent.

Wat daarin het 'beste' of 'eerlijkste' is, zal van persoon tot persoon verschillen.

Het gaat mij er idd om dat je duidelijke en vooral direct aantoonbare afspraken maakt.

Alles op een hoop gooien klinkt leuk, maar is niet duidelijk en zeker niet direct aantoonbaar. Het zorgt er (met twee advocaten en twee accountants, want ieder wil voor zich alles doorrekenen) voor dat het potje waarover je onduidelijkheid hebt snel leegloopt, waardoor het geen zin meer heeft omdat het op raakt. (Je bent elk al snel 20-40k kwijt om dit soort dingen tot op de millimeter uit te laten zoeken als het botst). Dat wil je niet.
Een paar conflicten:
- Het bedrag dat je doorstortte naar gezamenlijk was X en dat naar de beleggingsrekening was Y, dus het is niet hetzelfde bedrag. Dus dan hoort het bij gezamenlijk! (Welles, nietes)
- Het DeGIRO/Bunq/... account stond al op naam van A (al van voor het huwelijk), maar we hebben daar ook aantoonbaar met gezamenlijk geld op belegd. Is daar (legaal gezien) dan wel iets gezamenlijk van? Zo ja, welke transacties waren dan gezamenlijk? Is dat in bepaalde fondsen gestoken? Kun je dat aantonen? Hoe wordt e.e.a. verdeeld? (Verdeling van winst op belegging) Zo nee, hoe gaan jullie daar mee om?
- Bij taxatie bij uitkoopwaarde voor een huis wordt een ander soort taxatie gemaakt, die valt (veel) lager uit dan een potentiële verkoopprijs. Hoeveel taxaties ga je ieder laten doen om tot een redelijk bedrag te komen?

Het lijken extreme situaties, maar er vindt al snel genoeg een dusdanige verstrengeling plaats van vermogensstromen dat je moeilijk kunt aantonen wat nu van wie is. In dat geval zal de rechter altijd gaan voor gezamenlijk.

[MicroWhale]

Tommie12 schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 13:04:
[...]
Als er kinderen zijn, en je besluit samen dat één van de partners voltijds blijft werken (onwillen van bv een hoog loon), en de ander deeltijds, dan zou het toch maar bizar zijn dat de ene na een scheiding met 75-80% van alles gaat lopen, of water moet drinken terwijl de andere wijn drinkt.
Of dat de inboedel allemaal is van degene die minder ging werken...

Ik denk dat het "huiswerk" ook wat waard is, of we komen weer in vooroorlogse situaties terecht waar mensen blijven zitten in een totaal giftige relatie omdat ze anders onder de brug kunnen gaan slapen.

75-80% is vrij moeilijk. Maar 50% is zeker mogelijk. Zeker bij gemeenschap van goederen (voor 2018 dus) hebben beiden het recht om 'de helft' van het vermogen op te eisen. En de minstverdienende dus ook het 'verschil' in inkomen voor het aantal jaar dat je getrouwd bent. De persoon die het minste werkt zal hierbij altijd aan het langste eind trekken.
Als je partner niet werkt (zorgt voor kinderen) en jij 40 krijgt je partner dus de helft jouw loon als partneralimentatie + en als ze er zijn ook kinderalimentatie totdat die 18 zijn. Als je ex-partner daarna dan weer 40 uur gaat werken, dan heeft hij/zij dus de eigen 40-uur loon + die 20 van jou. Ik ken mensen die serieus veel kleiner zijn moeten gaan wonen om er na betaling van alimentatie nog enigszins van rond te komen.

(Even ter beeldvorming: Bij mij is e.e.a. super goed verlopen, omdat we heel goed uit elkaar zijn gegaan en onze zaakjes simpel hielden en goed op orde hadden. En zelfs dan kwamen we nog dingen tegen waarop o.a. de notaris zei: Goed dat jullie het zo oplossen, met een advocaat waren jullie hier moeilijk uit gekomen.)

[de Peer]

@MrWilliams Dat is precies de reden dat ik nooit zal trouwen, zo lang partneralimentatie verplicht blijft. Ik vind dat niet meer van deze tijd. Ik houd alles liever zelf in de hand via een samenlevingscontract.

[RichieB]

de Peer schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 13:38:
@MrWilliams Dat is precies de reden dat ik nooit zal trouwen, zo lang partneralimentatie verplicht blijft. Ik vind dat niet meer van deze tijd. Ik houd alles liever zelf in de hand via een samenlevingscontract.

Ik ben 2 keer gescheiden en 2 keer heeft mijn ex-partner afgezien van partneralimentatie. Kwestie van met de juiste vrouwen trouwen (en scheiden).

[RichieB]

TucanoItaly schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 11:56:
[...]
Wat is er op tegen om a) samen een onderliggend probleem op te lossen en b) een negatieve emotie te elimineren in het onfortuinlijke geval je uit elkaar gaat?

Voor mij zou het scheiden van de financiën eerder een negatieve emotie introduceren in de relatie maar iedereen zit daar natuurlijk anders in.

Je lijkt te zeggen: probleem X oplossen heeft geen zin, want probleem Y is veel groter. Of begrijp ik je verkeerd? Wat is je advies precies?

Ik bedoel: focus niet alleen op de financiën bij een scheiding. Dat is namelijk zelden het meest belangrijke aspect. Ook al ga je uit elkaar, dan nog kan je een beetje voor elkaar zorgen. Verdeel de zaken eerlijk, zorg dat je beiden tevreden bent met de afwikkeling. Zeker als er kinderen zijn is het enorm belangrijk dat je elkaar ook na de scheiding nog gewoon recht kan aankijken. Kost ook minder mbt advocaten en accountants.

[Sovieto]

@MrWilliams

Als je alles op een hoop gooit dan hoef je toch de geldstromen niet meer terug te rekenen? Het is dan bij scheiden gewoon allebei de helft.

Het is wat mij betreft de meest duidelijke afspraak die je kan maken.

[Tommie12]

HuHu schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 10:55:
[...]

Je mist m'n punt: je belandt niet opeens in zo'n situatie. Die bestaat dan al heel lang binnen je relatie en daar is al lang-en-breed een oplossing voor gevonden.

Nee, dat kan ineens ontstaan.
Jij werkt en verdient iets boven mediaan, en je partner erft een mooie som.

En als je dan met volle scheiding van goederen zit, ontstaat er wel een heel grote onbalans.

[netfast]

de Peer schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 13:38:
@MrWilliams Dat is precies de reden dat ik nooit zal trouwen, zo lang partneralimentatie verplicht blijft. Ik vind dat niet meer van deze tijd. Ik houd alles liever zelf in de hand via een samenlevingscontract.

Volgens mij kan je daar vooraf vanaf zien in de (huwelijkse/partnerschaps)voorwaarden?

[de Peer]

netfast schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 13:49:
[...]


Volgens mij kan je daar vooraf vanaf zien in de (huwelijkse/partnerschaps)voorwaarden?

helaas niet. Alleen achteraf, na het huwelijk dus.

[ Voor 7% gewijzigd door de Peer op 27-08-2020 13:52 ]

[Mirved]

Vanuit mijn werk een aantal echtscheidingen meegemaakt en dat ging altijd in eerste instantie gemoedelijk totdat het over geld ging. Meest extreme vond ik een tandarts met praktijk aan huis. Hij werkte en zij zorgde voor de kinderen, deed nog een opleiding en voor de rest wat hobby's (waaronder heel veel geld uitgeven aan winkelen). Toen opeens was het geld er doorheen gejaagd en was mevrouw opeens klaar met hem. Ze wilde dan ook scheiden en niet meer met hem samen wonen in zijn huis. Toen heeft ze het dus via de rechter voor elkaar gekregen dat ze naast de riante alimentatie nog 9 maanden alleen mocht blijven wonen in het huis met de kinderen zodat zij de tijd had om iets nieuws te regelen. Saillant detail was dat dit huis 100% van hem was want het was zijn ouderlijk huis dat testamentair volledig aan hem was toegewezen. Toen hij uiteindelijk terug mocht in zijn huis trof hij een grote zooi aan en op sommige plekken was zelfs het behang van de muren getrokken. Dus zelfs de zaken waar je eigenlijk 100% recht op hebt kunnen je afgenomen worden in zo'n echtscheidingszaak.

[MicroWhale]

de Peer schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 13:38:
@MrWilliams Dat is precies de reden dat ik nooit zal trouwen, zo lang partneralimentatie verplicht blijft. Ik vind dat niet meer van deze tijd. Ik houd alles liever zelf in de hand via een samenlevingscontract.

Mijn partner heeft ook afgezien van partneralimentatie. Dit moet overeengekomen worden en ondertekend bij de notaris. Daarnaast gaat e.e.a. langs de rechter om het wettelijk te bekrachtigen.
Als je partner wel partneralimentatie wilt, dan kan je die afspraak doorgegeven aan de rechter en die zal beoordelen of het een 'redelijke en billijke' afspraak is. Ook dit is een afspraak die je samen maakt (of jullie advocaten). Soms is dat het maximale van wat wettelijk mogelijk is, soms minder. Alles afhankelijkheid van hoe goed de verstandhouding na de beslissing tot scheiding is.

Sovieto schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 13:48:
@MrWilliams

Als je alles op een hoop gooit dan hoef je toch de geldstromen niet meer terug te rekenen? Het is dan bij scheiden gewoon allebei de helft.

Het is wat mij betreft de meest duidelijke afspraak die je kan maken.

Het is wel een duidelijke afspraak ja. En dan breng je alles in, stopt je partner met werken en vraagt na 10 jaar scheiding aan en vraagt de helft van alles. Het is dan nog steeds duidelijk, maar is het dan nog eerlijk?

[mobstaa]

Bij de notaris kun je laten vastleggen dat partners geen recht hebben op alimentatie. Echter is dit niet rechtsgeldig. Dit is dus inderdaad iets waarvan de partner moet afzien.

[de Peer]

mobstaa schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 14:05:
Bij de notaris kun je laten vastleggen dat partners geen recht hebben op alimentatie. Echter is dit niet rechtsgeldig. Dit is dus inderdaad iets waarvan de partner moet afzien.

Achteraf (na het huwelijk) bedoelt hij.

[dcl!]

Terug naar de vraag van het probleem "wat als jij al FO bent en je partner nog niet".

Ik vind dat zelf ook geen probleem, want tenzij je precies even oud bent, heb je die situatie op pensioendatum ook: de een kan "al" stoppen en de ander "moet" nog werken.

Ik zie het inderdaad zo, dat de werkende partner er, als het goed is, een relaxter partner thuis heeft die in geval van nood makkelijker kan inspringen (komt er een monteur voor het een of ander? O ik hoef toch niet naar vergadering x of belangrijk dit of dat, ik ben thuis, ik vang het op). Lijkt mij win-win.

[Rubbergrover1]

Tommie12 schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 13:48:
[...]


Nee, dat kan ineens ontstaan.
Jij werkt en verdient iets boven mediaan, en je partner erft een mooie som.

En als je dan met volle scheiding van goederen zit, ontstaat er wel een heel grote onbalans.

Ik denk dat het punt eerder is dat de 'houding' die er toe leidt dat "A wil naar Zandvoort, B wil naar Thailand" er al eerder is. En niet van de ene op de andere dag ontstaat. In een goede relatie kun je ook al wel inschatten wat de ander zou willen voordat de mogelijkheden er zouden zijn.

MrWilliams schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 14:02:

Het is wel een duidelijke afspraak ja. En dan breng je alles in, stopt je partner met werken en vraagt na 10 jaar scheiding aan en vraagt de helft van alles. Het is dan nog steeds duidelijk, maar is het dan nog eerlijk?

Dat is maar net hoe je er zelf in staat. Als je van tevoren hebt afgesproken alles op één hoop te gooien, dan vind ik het wel eerlijk om je aan je afspraken te houden. Dan vind ik het niet eerlijk om als puntje bij paaltje komt te zeggen dat je afspraken net zo veel waard zijn als het papier waarop ze staan.

[ Voor 7% gewijzigd door Rubbergrover1 op 27-08-2020 15:03 ]

[Rubbergrover1]

dcl! schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 14:32:
Terug naar de vraag van het probleem "wat als jij al FO bent en je partner nog niet".

Ik vind dat zelf ook geen probleem, want tenzij je precies even oud bent, heb je die situatie op pensioendatum ook: de een kan "al" stoppen en de ander "moet" nog werken.

Volgens mij is het bij een hoop mensen zo dat als ze al beiden tot het pensioen blijven werken, ze de pensioendatum op elkaar afstemmen. Dat is het mooie met pensioenen, je kunt de pensioendatum vervroegen en uitstellen. Dat betekent vaak dat één van beiden stopt met werken voor de AOW-datum. Alleen moet je dan wel eventueel rekening houden met het gemis van AOW.

[CornermanNL]

Ik heb alles gescheiden gehouden, en niet omdat de een meer of minder heeft of had dan de ander. Het maakt alles een stuk eenvoudiger mocht het fout gaan. Qua doelen stellen we beide onze eigen doelen en hebben we gezamenlijke doelen. Zo ook aan de verantwoordelijkheden kant.

We bespreken overigens wel alles, als ik of mijn partner heeft een idee wat van invloed is op ons allebei dan praten we er over en dan komen we tot een conclusie. Ik laat mijn partner overigens geheel vrij in beslissingen rondom aankopen, dat is immers geld wat verdiend is en wat daarmee gebeurd is voor mij niet van belang.

Dat is ook nooit een issue geweest om alles gewoon eerlijk te verdelen en bezit te houden wat al van ieder apart is. Overigens hoe minder financiele 'druk' , hoe minder geld een onderwerp van gesprek laat staan discussie is. Het helpt overigens wel als je beide een bepaalde gelijkwaardigheid hebt als het gaat om toekomst ideeën , redenering enzovoorts. Dat je niet vanaf dag 1 een compleet ander idee over het leven hebt.

Dat kan op termijn wel problemen geven, naast niet communiceren. In de zin van ik wil graag op wereldreis en de partner liever een gigantisch huis (overdreven gesteld), waardoor er minder ruimte is voor wat allebei willen bereiken in het leven. Dat geeft stress. Maar verder, ik zie het afspreken dat niet alles op de grote hoop gaat niet als een vermindering van het belang van de relatie, of de genegenheid voor elkaar. Maar dat schijnt voor veel mensen een teer punt te zijn. Alsof je niet bereid bent 'alles' te delen , wat 'alles' dan ook moge zijn.

Het helpt om gewoon te blijven communiceren. En ook niet teveel blijven doorzagen over geld. Spreek het af en laat het verder. Als je partner een in jouw ogen belachelijk dure aankoop doet die jij totaal niet zou doen omdat je FO nastreeft , en het heeft geen impact op de gezamenlijke finacieeen zeur er niet over. Als je partner daar blij van wordt , prima toch?

[Rubbergrover1]

CornermanNL schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 15:15:
Het helpt overigens wel als je beide een bepaalde gelijkwaardigheid hebt als het gaat om toekomst ideeën , redenering enzovoorts. Dat je niet vanaf dag 1 een compleet ander idee over het leven hebt.

Dat kan op termijn wel problemen geven, naast niet communiceren. In de zin van ik wil graag op wereldreis en de partner liever een gigantisch huis (overdreven gesteld), waardoor er minder ruimte is voor wat allebei willen bereiken in het leven. Dat geeft stress. Maar verder, ik zie het afspreken dat niet alles op de grote hoop gaat niet als een vermindering van het belang van de relatie, of de genegenheid voor elkaar. Maar dat schijnt voor veel mensen een teer punt te zijn. Alsof je niet bereid bent 'alles' te delen , wat 'alles' dan ook moge zijn.

Dat verschil in wensen en doelen lijkt mij inderdaad behoorlijk lastig om mee om te gaan. Dat was ook de aanleiding voor mijn vraag, hoe ga je ermee om als je financieel erg verschillend in het leven staat. Het lijkt mij erg lastig als één van beiden liefst alles over de balk gooit, terwijl de ander 'alles' in een FO-pot stopt. Zowel in de opbouwfase als in de FO-fase lijkt mij dat erg lastig.

(Of het beter is als je alles apart houdt of als je alles op een hoop gooit is in dat kader niet echt de vraag. Maar daar lijkt de discussie nu wel op uit de draaien. )

[Mirved]

Door alles te scheiden heb ik in ieder geval nooit de discussie "ben je nou alweer gaan shoppen" of dat ik zelf moet verantwoorden waarom ik zoveel heb uitgegeven aan iets voor een hobby. Dat alleen al is een enorme vrijheid.

[buiter]

Ik ben dan wel heel benieuwd als je door omstandigheden volledig afhankelijk wordt van je partner.
Ben je dan bereid om al je verworven kapitaal aan te spreken om de ontstane disbalans te compenseren?
En gun jij jezelf dan in dat geval nooit/geen budget meer voor je hobby? (aangezien je dan geen inkomsten hebt)

[CurlyMo]

Mirved schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 15:52:
Door alles te scheiden heb ik in ieder geval nooit de discussie "ben je nou alweer gaan shoppen" of dat ik zelf moet verantwoorden waarom ik zoveel heb uitgegeven aan iets voor een hobby. Dat alleen al is een enorme vrijheid.

Hier hoef ik mezelf ook nooit te verantwoorden met een 'alles-op-een-hoop'. Enige verantwoording die we beide hebben is zorgen dat de vrij te besteden ruimte niet overschreden wordt. Ieder van ons vult zelf in de boekhouding in waar we die maand geld aan uit willen geven. De ene keer valt dat in het voordeel van mij de andere keer naar die van partner. Maar dat voelt nooit als verantwoorden. Gewoon een kritische blik bij de verschillende uitgaven die we doen. Dat hoort echter bij FO willen worden

Nu is ons inkomen en vrij te besteden ruimte ook groot zat zodat er regelmatig geld overblijft. Dat bedrag gaat vervolgens naar de spaarrekening.

[CornermanNL]

Rubbergrover1 schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 15:49:
[...]

Dat verschil in wensen en doelen lijkt mij inderdaad behoorlijk lastig om mee om te gaan. Dat was ook de aanleiding voor mijn vraag, hoe ga je ermee om als je financieel erg verschillend in het leven staat. Het lijkt mij erg lastig als één van beiden liefst alles over de balk gooit, terwijl de ander 'alles' in een FO-pot stopt. Zowel in de opbouwfase als in de FO-fase lijkt mij dat erg lastig.

(Of het beter is als je alles apart houdt of als je alles op een hoop gooit is in dat kader niet echt de vraag. Maar daar lijkt de discussie nu wel op uit de draaien. )

Juist daarom is alles gescheiden, als mijn partner alles over de balk gooit prima. Ik heb daar geen zeggenschap over. FO samen willen bereiken is mooi , maar niet noodzakelijk. Alleen al het samen de lasten verdelen geeft al meer ruimte voor FO, en verder blijven de verdelingen hetzelfde. Als de partner ook nog meehelpt des te beter. Het is meer dat de doelen waarbij je inbreng van beide nodig hebt in lijn zijn.

De echt grote zaken dus. De rest is voor mij in ieder geval niet belangrijk. Nu heb ik geluk dat mijn partner alles behalve kwistig is met geld , maar FO is ook zeker geen doel. Maar na verloop van tijd is het nut wel gebleken. En blijkt het makkelijk om haar mee te laten doen. Het is gewoon over tijd zo gegroeid. Zonder daar harde standpunten in in te nemen.

[finsdefis]

Het helpt dan denk ik wel om het over het doel te hebben (FI/RE/FMA/eerder met pensioen) en wie welk doel heeft. Nog even los van hoe je er principieel tegenaan kijkt - daar lijken we tot nu toe vooral verschillende uitgangspunten in te hebben.

Ons doel is eigenlijk nadrukkelijk om samen FO te worden en dan zien we het dan wel weer. En de 'oude gemeenschap van goederen' was voor ons het simpelste, aangezien we allebei vanaf -20k begonnen (studieschuld). Maar goed, onze inkomens verschillen ook maar iets in de range van 10-20% en we zijn redelijk codependent

Als je per persoon een andere blik op je levenspad hebt of dat misschien (nog) niet hebt liggen gescheiden financiën meer in de lijn der verwachting inderdaad.

En sommige doelen zijn prima te scheiden (hobby / geld) terwijl andere doelen (kinderen / woonplaats) dat minder zijn.

[CornermanNL]

buiter schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 16:14:
Ik ben dan wel heel benieuwd als je door omstandigheden volledig afhankelijk wordt van je partner.
Ben je dan bereid om al je verworven kapitaal aan te spreken om de ontstane disbalans te compenseren?
En gun jij jezelf dan in dat geval nooit/geen budget meer voor je hobby? (aangezien je dan geen inkomsten hebt)

Ik heb dat een tijdje gehad, de verhoudingen in de vaste lasten zijn aangepast naar rato inkomen. Wat overblijft is gewoon beschikbaar voor jezelf. Zo hebben wij dat ook afgesproken en vastgelegd voorafgaand aan het samenleven. Zo hebben we overal over nagedacht en afspraken gemaakt.

[Tazzios]

nvm , ik dacht in het FO topic te posten.

[ Voor 91% gewijzigd door Tazzios op 27-08-2020 20:09 . Reden: verkeerde topic ]

[Torgo]

Ik heb een nieuwe metric bedacht om te kunnen berekenen wanneer je ‘hypotheek vrij’ bent terwijl je toch nog hypotheek hebt omdat je liever (een groot deel van) je vermogen in aandelen stopt.

Aandelen rendement per jaar - netto hypotheek last per jaar. 🙂

Het doel is om op 0 uit te komen en of je dat doet door je aandelen rendement te verhogen (meer aandelen kopen) of je hypotheek lasten te verlagen (aflossen, rente herziening, kleiner gaan wonen) is aan jou.

We moeten wel met hetzelfde (fictieve) gemiddelde aandelen rendement rekenen, anders is het niet vergelijkbaar.

Ik reken met 5% aandelen rendement en ik zit nu op 4000 EUR per jaar / 666 EUR per maand 🙂

[MneoreJ]

Torgo schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 20:50:
Ik heb een nieuwe metric bedacht om te kunnen berekenen wanneer je ‘hypotheek vrij’ bent terwijl je toch nog hypotheek hebt omdat je liever (een groot deel van) je vermogen in aandelen stopt.

Aandelen rendement per jaar - netto hypotheek last per jaar. 🙂

Het doel is om op 0 uit te komen en of je dat doet door je aandelen rendement te verhogen (meer aandelen kopen) of je hypotheek lasten te verlagen (aflossen, rente herziening, kleiner gaan wonen) is aan jou.

Dan nog lijkt het doel me niet op nul uit te komen. Als je meer rendement kunt halen dan je hypotheeklast denk ik niet dat iemand daar nee tegen zegt... en betekent dat dan ook dat als ik nu huur (geen hypotheek!) dat ik perfect bezig ben als ik meer rendement haal dan huurlasten? Dat lukt me over een paar jaar wel, schat ik, maar helaas ben ik daarmee nog steeds niet FO, aangezien ik meer nodig heb dan alleen een dak boven m'n hoofd... en ik gok zomaar dat dat ook geldt voor mensen in een afbetaald huis.

Hypotheekvrij ben je als je geen hypotheek hebt, dat lijkt me de simpelste definitie. Of je dit nodig hebt voor FO, daarover zijn er de nodige discussies geweest (die ik niet opnieuw wil oprakelen), maar dat is wat het is. Je kunt verder allerlei getalletjes bedenken waar je je beter bij voelt als ze omhoog of omlaag gaan, maar staar je daar niet blind op ten opzichte van het simpele "ben ik niet meer afhankelijk van inkomsten".

[Torgo]

MneoreJ schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 21:57:
[...]


Dan nog lijkt het doel me niet op nul uit te komen. Als je meer rendement kunt halen dan je hypotheeklast denk ik niet dat iemand daar nee tegen zegt... en betekent dat dan ook dat als ik nu huur (geen hypotheek!) dat ik perfect bezig ben als ik meer rendement haal dan huurlasten? Dat lukt me over een paar jaar wel, schat ik, maar helaas ben ik daarmee nog steeds niet FO, aangezien ik meer nodig heb dan alleen een dak boven m'n hoofd... en ik gok zomaar dat dat ook geldt voor mensen in een afbetaald huis.

Hypotheekvrij ben je als je geen hypotheek hebt, dat lijkt me de simpelste definitie. Of je dit nodig hebt voor FO, daarover zijn er de nodige discussies geweest (die ik niet opnieuw wil oprakelen), maar dat is wat het is. Je kunt verder allerlei getalletjes bedenken waar je je beter bij voelt als ze omhoog of omlaag gaan, maar staar je daar niet blind op ten opzichte van het simpele "ben ik niet meer afhankelijk van inkomsten".

Hypotheek vrij is inderdaad niet gelijk aan FO. Het was meer om te kunnen bekijken, ben ik al hypotheek vrij in de zin dat ik de opbrengst van mijn beleggingen kan gebruiken om de hypotheek van te betalen. Daarna als je naar een negatief getal gaat, ga je richting FO als je er alle rekeningen van kan betalen. Hiermee kan je beter vergelijken tussen mensen met en zonder hypotheek. Eigenlijk net zoals je met zonnepanelen je verbruik tot 0 (of onder 0) terug brengt. Dat doe je eigenlijk ook niet, je genereert inkomsten door stroom te verkopen en koopt ook weer stroom terug.

[MneoreJ]

@Torgo: Ja je kunt een aparte "ben ik FO tot op het punt van woonlasten" ijkpunt vaststellen; ik denk alleen niet dat dat heel nuttig is in de vergelijking omdat mensen op nog wel meer punten verschillen dan alleen hun woonlasten. Het is leuk voor jezelf, maar dat was het dan ook wel. De savings rate is al een simpel, enkel getal waarmee je kunt vergelijken tussen situaties ongeacht hoeveel je verdient of uitgeeft (maar het is natuurlijk wat saai).

Mijn woonlasten zijn 52% van mijn uitgaven bijvoorbeeld. Daarmee vormt het de hoofdmoot van mijn totale lasten zowel absoluut als relatief -- daarna komen levensmiddelen, op een respectabele afstand, met 15%. Die dingen zou ik wel kunnen vergelijken met iemand anders (en daar komt dan vast wat interessants uit), maar dat kan sowieso, of ik nu wel of geen woonlasten heb. Als ik het wil vergelijken met iemand zonder woonlasten rekenen we het gewoon uit zonder de woonlasten.

[assje]

MneoreJ schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 22:32:
Mijn woonlasten zijn 52% van mijn uitgaven bijvoorbeeld.

Maar dan opnieuw, wat zijn woonlasten? Hypotheeklasten? Bruto of netto? Inclusief of exclusief aflossing (aflossing zijn geen kosten) of wellicht inclusief belasting/onderhoud?

Bij ons komen de (bruto) hypotheeklasten pas na boodschappen en vervoer, netto hypotheekrente is nog geen 5% van netto salaris (en eigenlijk dus helemaal niet zo significant)

Persoonlijk zie ik saldo beleggingen+spaargeld>hypotheek wel als mijlpaal (potentieel hypotheekvrij). De benadering op basis van rendement zegt me niet zoveel.

[ Voor 13% gewijzigd door assje op 27-08-2020 23:10 ]

[MneoreJ]

@assje Ja, dat komt er dan inderdaad ook nog allemaal bij kijken. Vandaar ook dat het niet mijn voorkeur zou hebben om met zo'n vergelijking aan te komen zetten, want wat heb je er verder aan, zelfs als je het eens wordt over hoe te vergelijken? De situaties zijn doorgaans heel persoonlijk en de knoppen waaraan je kunt en wilt draaien om er iets aan te veranderen ook.

Moest ik een definitie maken dan zou ik er "alles" onder laten vallen wat je redelijkerwijs toe kunt schrijven aan het doorlopende vermogen om een dak boven je hoofd te hebben. Netto hypotheeklasten dus, exclusief extra aflossing (want niet nodig om je dak te houden) maar inclusief belastingen (min HRA dus) en (sparen voor) noodzakelijk onderhoud.

Zelfs dat werkt natuurlijk alleen voor de moderne hypotheek die je afgelost dient te hebben aan het eind van de rit (of een aflossingsvrije waarbij je die stelregel zelf in acht neemt). En zelfs al doe je dat, hoe nuttig is het gegeven dat je inderdaad extra kunt aflossen en veel mensen dat ook doen. En adequaat vergelijken met huren gaat op die manier nog steeds niet omdat je de hypotheek uiteindelijk een keer afgelost hebt. En "percentage van het salaris" is weer iets heel anders dan "percentage van de uitgaven". Dus... doe mij de savings rate maar.

[Torgo]

assje schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 23:07:
[...]
Persoonlijk zie ik saldo beleggingen+spaargeld>hypotheek wel als mijlpaal (potentieel hypotheekvrij). De benadering op basis van rendement zegt me niet zoveel.

Hmm ja, misschien is dat wel een simpele benadering en het zal waarschijnlijk op hetzelfde uitkomen. Als je genoeg vermogen hebt waardoor je met het rendement je hypotheek kan betalen, kan je hem waarschijnlijk ook aflossen. 🙂

[Rubbergrover1]

Dat hoeft dus niet zo te zijn. Als je met 5% gemiddeld rendement op je aandelen rekent, terwijl je hypotheekrente veel lager is, dan kan het vermogen waarmee je je hypotheeklasten kunt betalen lager zijn dan je hypotheekschuld.

Ik vind het op zich voor jezelf wel een mooie mijlpaal om te definiëren, maar eerder als een tussenstap in de groei tot een FO vermogen. Volgende stap zou dan zijn dat je vermogen even hoog is als je hypotheekschuld (en je dus in feite netto schuldenvrij bent). Dat staat dan ook los van de vraag of je de schuld werkelijk aflost of niet. Zo kun je diverse mijlpalen bedenken waarmee je de lange weg naar FO kunt opbreken in kortere trajecten en doelen. Prima hulpmiddel, dus.

Ik vind het wel leuk om zulke tussenstappen te bedenken, om het doel van die abstracte berg geld wat op te breken in tussenstappen. Ik ben wel benieuwd wat anderen voor deeldoelen hebben bedacht. Zelf vind ik het ook een mooie tussenstap om bijvoorbeeld genoeg vermogen te hebben dat je jezelf AOW zou kunnen geven tot aan je AOW leeftijd. In eerste instantie vermogen plus rendement, later alleen de som van het vermogen. (En wellicht ook op een bepaald moment alleen uit het rendement op je vermogen.) Liefst dan ook na aftrek van het deels dat je voor je hypotheek nodig hebt. Vind ik ook mooie mijlpalen.

[helloitsme]

Torgo schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 20:50:
Ik heb een nieuwe metric bedacht om te kunnen berekenen wanneer je ‘hypotheek vrij’ bent terwijl je toch nog hypotheek hebt omdat je liever (een groot deel van) je vermogen in aandelen stopt.

Aandelen rendement per jaar - netto hypotheek last per jaar. 🙂

Het doel is om op 0 uit te komen en of je dat doet door je aandelen rendement te verhogen (meer aandelen kopen) of je hypotheek lasten te verlagen (aflossen, rente herziening, kleiner gaan wonen) is aan jou.

We moeten wel met hetzelfde (fictieve) gemiddelde aandelen rendement rekenen, anders is het niet vergelijkbaar.

Ik reken met 5% aandelen rendement en ik zit nu op 4000 EUR per jaar / 666 EUR per maand 🙂

Ik vind dit een wat makkelijke berekening. Vooral omdat je hypotheek lasten redelijk stabiel zijn en de waarde van je beleggingen niet. Dat 5% rendement is fictief / sterk wisselend, de kosten van je hypotheek reëel.

Ik snap de redenering dat het rendement op aandelen gemiddeld hoger is dan de (huidige) hypotheekrente. Ik denk wel dat de situatie kan veranderen en ook dat het uitmaakt of je 30 of 50+ jaar oud bent hoe je je verdeling tussen hypotheek schuld en aandelen vermogen wil hebben.

[ Voor 3% gewijzigd door helloitsme op 28-08-2020 08:25 ]

[Blik1984]

CurlyMo schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 16:16:
[...]

Hier hoef ik mezelf ook nooit te verantwoorden met een 'alles-op-een-hoop'. Enige verantwoording die we beide hebben is zorgen dat de vrij te besteden ruimte niet overschreden wordt. Ieder van ons vult zelf in de boekhouding in waar we die maand geld aan uit willen geven. De ene keer valt dat in het voordeel van mij de andere keer naar die van partner. Maar dat voelt nooit als verantwoorden. Gewoon een kritische blik bij de verschillende uitgaven die we doen. Dat hoort echter bij FO willen worden

Nu is ons inkomen en vrij te besteden ruimte ook groot zat zodat er regelmatig geld overblijft. Dat bedrag gaat vervolgens naar de spaarrekening.

Wij doen ook alles op één hoop en dat gaat uitstekend, ik ben al jaren de "grootverdiener" in huis, alleen is mijn vrouw er weer meer voor de kinderen. Dat is ook wat waard, ook al is dat niet direct in geld uit te drukken. We hebben niet eens aparte rekeningen.

[CurlyMo]

Blik1984 schreef op vrijdag 28 augustus 2020 @ 09:34:
[...]
We hebben niet eens aparte rekeningen.

Wij ook niet.

[Tommie12]

Torgo schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 20:50:
Ik heb een nieuwe metric bedacht om te kunnen berekenen wanneer je ‘hypotheek vrij’ bent terwijl je toch nog hypotheek hebt omdat je liever (een groot deel van) je vermogen in aandelen stopt.

Aandelen rendement per jaar - netto hypotheek last per jaar. 🙂

Het doel is om op 0 uit te komen en of je dat doet door je aandelen rendement te verhogen (meer aandelen kopen) of je hypotheek lasten te verlagen (aflossen, rente herziening, kleiner gaan wonen) is aan jou.

We moeten wel met hetzelfde (fictieve) gemiddelde aandelen rendement rekenen, anders is het niet vergelijkbaar.

Ik reken met 5% aandelen rendement en ik zit nu op 4000 EUR per jaar / 666 EUR per maand 🙂

Knap!
Over lange termijn is 5% op aandelen zeker haalbaar, maar dat gaat niet elk jaar het geval zijn.
Mijn rendement op 5 jaar zit boven de 8%, maar er zijn dus ook verliesjaren die gecompenseerd worden door jaren met bijna 30%.
En met alleen dividenden ga je nooit 5% halen, en die zijn ook niet gegarandeerd.

Maar je hebt een strategie, dat is op zich al goed als je ze een langere periode kan aanhouden.

[Torgo]

Tommie12 schreef op vrijdag 28 augustus 2020 @ 10:51:
[...]

Maar je hebt een strategie, dat is op zich al goed als je ze een langere periode kan aanhouden.

Dit is meer een extra metric, voor tussendoor. De lange termijn strategie heb ik al, maar dat is wat saai.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 33% gewijzigd door Torgo op 28-08-2020 11:02 ]

[Maaarkske86]

Torgo schreef op vrijdag 28 augustus 2020 @ 11:02:
[...]


Dit is meer een extra metric, voor tussendoor. De lange termijn strategie heb ik al, maar dat is wat saai.


***members only***

Heb er ook zo'n eentje, zie ik nu dat jij 50/50 pensioen & aandelen lijkt te gaan stoppen in 2035?
En hoe reken je je pensioen uit of heb je dat in eigen beheer?

[TmZ]

TucanoItaly schreef op donderdag 27 augustus 2020 @ 09:12:
[...]


Ik snap even niet waarom je liefde en geld wil mengen. Er zit uiteraard een emotie achter, maar welke is dat? En hoe is die direct aan te spreken?

Daar heb ik ook niet zo'n behoefte aan. De achterliggende reden is dat mijn partner er heel anders in staat (alles op een hoop) en ik iets werkbaars probeer te vinden voor beiden. De afgelopen jaren heb ik wat meer verdiend maar dat kan de komende jaren ook anders zijn.

Ik denk dat er bij mijn vriendin wel wat "angst" is dat ik het voor mijzelf helemaal regel en tzt FO ben in mijn eentje. Ik ben handig/bedreven met geld en mijn vriendin niet.

Ik zou het dus ook het liefste gescheiden houden en haar gewoon helpen, maar ik weet niet of ik haar dan meekrijg. Ik wil natuurlijk ook graag samen FO zijn tzt dus ik vind het ook belangrijk dat ze in beweging komt.

Vandaar mijn zoektoch naar een middenweg......

[Torgo]

Maaarkske86 schreef op vrijdag 28 augustus 2020 @ 13:52:
[...]


Heb er ook zo'n eentje, zie ik nu dat jij 50/50 pensioen & aandelen lijkt te gaan stoppen in 2035?
En hoe reken je je pensioen uit of heb je dat in eigen beheer?

Ik heb de mazzel dat al mijn bedrijfspensioen nu in een PPI zit (BeFrank) dus dat heeft gewoon een waarde gelijk aan inleg + rendement. Daarnaast leg ik zelf in bij BND en dat werkt hetzelfde, dus dat is makkelijk rekenen. Dat zit in Box 1 (dus daar moet nog inkomstenbelasting vanaf) en mijn vermogen natuurlijk in box 3.

[CornermanNL]

TmZ schreef op vrijdag 28 augustus 2020 @ 16:13:
[...]


Daar heb ik ook niet zo'n behoefte aan. De achterliggende reden is dat mijn partner er heel anders in staat (alles op een hoop) en ik iets werkbaars probeer te vinden voor beiden. De afgelopen jaren heb ik wat meer verdiend maar dat kan de komende jaren ook anders zijn.

Ik denk dat er bij mijn vriendin wel wat "angst" is dat ik het voor mijzelf helemaal regel en tzt FO ben in mijn eentje. Ik ben handig/bedreven met geld en mijn vriendin niet.

Ik zou het dus ook het liefste gescheiden houden en haar gewoon helpen, maar ik weet niet of ik haar dan meekrijg. Ik wil natuurlijk ook graag samen FO zijn tzt dus ik vind het ook belangrijk dat ze in beweging komt.

Vandaar mijn zoektoch naar een middenweg......

Als je alles naar rato doet is er toch altijd een correcte verdeling ? Als je alles op 1 hoop gooit omdat er is bij een van de partners 'angst' om een eventueel toekomstig betere positie van de ander dan is er een ander gesprek te voeren denk ik.

Ik proef een beetje dat je vriendin FO ook wel zou willen maar daar niet genoeg discipline voor heeft. En door alles op een hoop te gooien jouw kennis en discipline in wil zetten voor het opbouwen van vermogen.

Wat dan weer zou kunnen (ik zeg bewust kunnen) leiden tot discussies omtrent aankopen versus trouw iedere maand investeren.

Je kan haar natuurlijk helpen met het opzetten van een vermogensopbouw. Een vast bedrag afspreken zodanig dat er ruimte blijft voor alles wat zij wil doen. En dat kan prima als je alles gescheiden houdt. En wil ze dan toch minder inleggen of iets ervan uitgeven dan mag dat en hoef je geen discussie aan te gaan.

Het voordeel van alles gescheiden houden is dat de verleiding er ook niet is om van de grote hoop teveel uit te geven. Het Ik betaal het volgende maand wel terug fenomeen. En dat kan voor beide gelden.

Ik denk wel dat je er over moet praten in plaats van oplossingen te vinden voor iets dat wellicht een heel ander probleem is dan een discussie alles op 1 hoop versus alles gescheiden houden.

[TucanoItaly]

TmZ schreef op vrijdag 28 augustus 2020 @ 16:13:
Ik denk dat er bij mijn vriendin wel wat "angst" is dat ik het voor mijzelf helemaal regel en tzt FO ben in mijn eentje. Ik ben handig/bedreven met geld en mijn vriendin niet.

Ik zou het dus ook het liefste gescheiden houden en haar gewoon helpen, maar ik weet niet of ik haar dan meekrijg. Ik wil natuurlijk ook graag samen FO zijn tzt dus ik vind het ook belangrijk dat ze in beweging komt.

Jouw behoefte is even valide als die van haar, als je dat beide helder hebt, dan kun je samen naar een middenweg zoeken. (Als dat niet helder is, dan hebben we het over gelijk krijgen, da's een ander onderwerp.)

Als er bij haar angst is, dat jij het goed regelt maar zij niet. Dan zou je natuurlijk een samenleving contract kunnen regelen. Dat kan goed voelen. Ook zou je met voorwaarden een GP kunnen doen, of trouwen, dan weet zij dat er iets geregeld is qua partner alimentatie.

Wat ik in een relatie gedaan heb, is dat we alles naar rato deden. Daarnaast was het huis van mij, dus zij deelde wel in de kosten maar slechts 250 euro. Dus ze kon makkelijk sparen, en dat deed ze ook.

[Neutron]

TucanoItaly schreef op zaterdag 29 augustus 2020 @ 14:49:
[...]
Wat ik in een relatie gedaan heb, is dat we alles naar rato deden. Daarnaast was het huis van mij, dus zij deelde wel in de kosten maar slechts 250 euro. Dus ze kon makkelijk sparen, en dat deed ze ook.

Mijn partner wilde juist perse mede eigenaar worden van onze woning destijds, ondanks dat ze inderdaad meer kosten zou hebben (rente én aflossing). Dit omdat ze dan kon profiteren van de overwaarde en bij mijn (vroegtijdig) overlijden zij niet in de situatie kan komen dat zij in het huis leeft wat naar mijn ouders zou gaan.

Zoveel mensen zoveel wensen zullen we maar zeggen.

[Rubbergrover1]

Neutron schreef op zaterdag 29 augustus 2020 @ 22:27:
[...]


Mijn partner wilde juist perse mede eigenaar worden van onze woning destijds, ondanks dat ze inderdaad meer kosten zou hebben (rente én aflossing). Dit omdat ze dan kon profiteren van de overwaarde en bij mijn (vroegtijdig) overlijden zij niet in de situatie kan komen dat zij in het huis leeft wat naar mijn ouders zou gaan.

Zoveel mensen zoveel wensen zullen we maar zeggen.

Om te voorkomen dat de woning naar de ouders gaat is een testament een stuk effectiever. Zonder testament zal alsnog het eigendom van jouw helft/jouw deel naar jouw ouders gaan. Om dat te voorkomen moet je in een testament jouw deel van de woning nalaten aan je partner. Wat dus ook zou kunnen als jij volledig eigenaar van de woning zou zijn.
(Alleen zou dat wat betreft erfbelasting minder handig zijn geweest.)

[Pluisie]

TmZ schreef op vrijdag 28 augustus 2020 @ 16:13:
[...]


Daar heb ik ook niet zo'n behoefte aan. De achterliggende reden is dat mijn partner er heel anders in staat (alles op een hoop) en ik iets werkbaars probeer te vinden voor beiden. De afgelopen jaren heb ik wat meer verdiend maar dat kan de komende jaren ook anders zijn.

Ik denk dat er bij mijn vriendin wel wat "angst" is dat ik het voor mijzelf helemaal regel en tzt FO ben in mijn eentje. Ik ben handig/bedreven met geld en mijn vriendin niet.

Ik zou het dus ook het liefste gescheiden houden en haar gewoon helpen, maar ik weet niet of ik haar dan meekrijg. Ik wil natuurlijk ook graag samen FO zijn tzt dus ik vind het ook belangrijk dat ze in beweging komt.

Vandaar mijn zoektoch naar een middenweg......

Een echte "middenweg" vinden lijkt mij hierin heel lastig, ik denk dat je steeds weer concessies moet doen en beide nooit tevreden zal zijn. Wij denken beide bijvoorbeeld erg hetzelfde over geld maar mijn vriendin is wat meer risico avers.

Wij hebben er daarom voor gekozen om een eenvoudige verdeling te maken door een bepaald bedrag op de gezamenlijke rekening te storten (zeg ieder ong. 1k). Voor ons is dit bedrag groot genoeg om alle zaken voor "het samenzijn" (om het zo maar te noemen) te betalen (hypotheek, boodschappen, vakantie, enz.) en ook maandelijks nog te sparen voor grotere uitgaven. Daarnaast overleggen wij bij een extra investering zoals zonnepanelen, extra aflossing hypotheek o.i.d. of wij dit beide willen en dan storten we ieder 50% bij (indien nodig).

Het is natuurlijk afhankelijk van het salaris van beide maar in ons geval houden wij >50% over op onze eigen rekening. Dit heeft voor ons veel voordelen omdat ik een investering kan doen waar mijn vriendin wakker van zou liggen en mijn vriendin nooit aan mij hoeft te verantwoorden waarom ze 10 paar schoenen nodig heeft .
Daarnaast vind ik persoonlijk het voordeel hiervan ook dat we elkaar echt kunnen verrassen omdat de ander geen afschrijvingen van de persoonlijke rekening ziet (al maken we hier ook echt geen geheim van).

Je moet hierbij alleen niet lastig gaan doen over tientjes, dat zou mij echt veel teveel stress opleveren. De belastingteruggave wordt bijvoorbeeld op mijn rekening gestort en direct overgemaakt naar de gezamenlijke, dat de ene wat meer vermogensbelasting had moeten betalen is echt een detail (vinden wij). Wanneer er kinderen en deeltijd werken bij komen is dit iets lastiger maar mijn inziens nog steeds makkelijk te regelen, wij maken dan gewoon van de 50%/50% inleg een andere regeling. Het "overleg" blijft hierin altijd de sleutel, als je beide tevreden bent met de afspraak krijg je over de rest nooit gezeur.

[rufio64]

TmZ schreef op vrijdag 28 augustus 2020 @ 16:13:
[...]
De achterliggende reden is dat mijn partner er heel anders in staat (alles op een hoop) en ik iets werkbaars probeer te vinden voor beiden. De afgelopen jaren heb ik wat meer verdiend maar dat kan de komende jaren ook anders zijn. ... Vandaar mijn zoektoch naar een middenweg......

Ik zit in een vergelijkbare situatie. In de discussies met mijn partner valt me op dat het "op een grote hoop" een gevoelsmatige achtergrond heeft. Voor haar is dat "als we alles op een grote hoop doen" dan geeft dat meer het gevoel dat we het samen doen en samen aan iets bouwen. Voor mij is dat juist andersom: als we samen bewust kiezen voor een soort begroting en een X bedrag dat we samenleggen dan voelt het alsof we samen bewust aan iets bouwen.

Punt is dat geen van beide 'gelijk' heeft, maar dat het echt een soort onderbuikgevoel betreft. Het zijn beide valide, maar verschillende, perspectieven. Het enige wat je kunt doen denk ik is om er over te praten met elkaar en elkaars perspectief proberen te begrijpen. Door dat wederzijds begrip is die middenweg vaak makkelijker te vinden. Maar daarin zul je ook goed je grenzen moeten aangeven. Bijvoorbeeld: "ik wil dat mijn eigen inkomen op een eigen rekening komt, en vandaar naar een gezamelijke gaat" (want dat hoor ik hier een beetje in).

Mijn inzicht is dat afhankelijk van het soort uitgave je uitkomt op drie smaakjes: fifty-fifty, naar rato van netto (besteedbaar) inkomen, of de een betaald alles. Voor gezamelijk opbouwen van kapitaal (dwz sparen/beleggen) of bezit (huis) vind ik 50/50 het beste uitgangspunt, maar als het inkomensverschil groot is dan is naar rato een redelijk alternatief (waar naar rato in, ook naar rato uit betekent, dus inleg = aanspraak). Een die alles betaald (of een groter deel dan de andere opties) vind ik alleen redelijk in een situatie waarin je samen kiest dat de een bijvoorbeeld meer tijd gaat besteden aan de kinderen.

Maar wederom: dat is mijn visie. Qua mix van smaakjes voor verschillende dingen zijn er zowat zoveel mogelijkheden als stellen wat dat betreft. Uiteindelijk gaat het er om dat je met zijn tweeen uitkomt en er beide een goed gevoel aan over houd. Mij lukt dat helaas maar deels, maar misschien slaag jij er beter in

[assje]

rufio64 schreef op zondag 30 augustus 2020 @ 16:25:
Een die alles betaald (of een groter deel dan de andere opties) vind ik alleen redelijk in een situatie waarin je samen kiest dat de een bijvoorbeeld meer tijd gaat besteden aan de kinderen.

Maar stel je voor dat partner 1 keihard werkt in de zorg met een bruto salaris van €2.200. Partner 2 is advocaat en verdient €5.500 per maand. Met andere woorden, onze arbeidsmarkt vindt de uren van partner 2 ruim 2x zoveel waard dan dan partner 1.

Met al jouw systemen zeg je impliciet dat in de relatie de uren van partner 2 ook meer waard zijn (zelfs bij een naar rato afspraak).

Mijn uitgangspunt is gelijkwaardigheid; wie wat verdient is dus niet relevant, het enige dat in balans moet zijn is de inspanning die geleverd wordt. Als ik hard werk en meer uren maak verwacht ik dus van mijn partner dat die bijvoorbeeld vaker eten kookt.

Persoonlijk zit ik dus ook niet in over "de helft kwijt zijn als er een scheiding zou komen". Eigenlijk is daarvan helemaal geen sprake, alles is van ons samen dus ik heb nooit aanspraak gehad op het geheel. Dat mijn (bruto) salaris 4x hoger is dan dat van mijn vrouw doet hier helemaal niet ter zake, we bouwen ons leven samen. Zonder haar steun had ik misschien mijn baan niet eens volgehouden of in mijn leven heel andere beslissingen gemaakt.

[Get!em]

Dat dus, incl pensioen aanspraken, cq uitgesteld loon.

[rufio64]

assje schreef op zondag 30 augustus 2020 @ 20:50:
Met al jouw systemen zeg je impliciet dat in de relatie de uren van partner 2 ook meer waard zijn (zelfs bij een naar rato afspraak). Mijn uitgangspunt is gelijkwaardigheid

Ik deel mijn perspectief, maar ik vermeld daar expliciet bij dat dat zeker niet het enige perspectief is. Jij hebt een ander perspectief hierop, eentje waar de inspanning geen koppeling heeft aan de economische waardering (binnen de relatie), en dat is denk ik ook een prima invalshoek. Als dat voor jullie werkt: houden zo!

Dat betekent niet dat jouw perspectief een absolute waarheid is die iedereen zou moeten volgen, net zo min als de mijne dat is.

[assje]

rufio64 schreef op zondag 30 augustus 2020 @ 21:14:
Dat betekent niet dat jouw perspectief een absolute waarheid is die iedereen zou moeten volgen, net zo min als de mijne dat is.

Zo was het ook niet bedoeld, excuus als dat zo over kwam (door het ontbreken van expliciet vermelden ).

Get!em schreef op zondag 30 augustus 2020 @ 21:00:
Dat dus, incl pensioen aanspraken, cq uitgesteld loon.

Da's nou precies het enige dat bij ons niet gedeeld is (we zijn niet getrouwd). Maar pensioen is maar een deel van het geheel (en nog ver weg) en dus niet direct een ramp. Op lange termijn wel reeel hier nog een keer iets aan te doen.

[ Voor 47% gewijzigd door assje op 30-08-2020 21:22 ]

[JURIST]

assje schreef op zondag 30 augustus 2020 @ 21:17:
[...]

Da's nou precies het enige dat bij ons niet gedeeld is (we zijn niet getrouwd). Maar pensioen is maar een deel van het geheel (en nog ver weg) en dus niet direct een ramp. Op lange termijn wel reeel hier nog een keer iets aan te doen.

Bedoel je dat jullie elkaar niet hebben aangemeld voor partnerpensioen? Dit zou ik ook bij een samenlevingscontract altijd doen, omdat het je in principe niets kost en de pensioenregeling die faciliteiten vrijwel altijd wel biedt. In de praktijk wordt dit nog weleens vergeten en je kan als partner bij vroegtijdig overlijden hierdoor veel geld mislopen. Als je overdracht van een deel van je eigen ouderdomspensioen t.b.v. meer partnerpensioen/nabestaandenpensioen bedoelt: dat kan wel een verdelingsvraagstuk zijn.

[FreeShooter]

assje schreef op zondag 30 augustus 2020 @ 20:50:
[...]


Maar stel je voor dat partner 1 keihard werkt in de zorg met een bruto salaris van €2.200. Partner 2 is advocaat en verdient €5.500 per maand. Met andere woorden, onze arbeidsmarkt vindt de uren van partner 2 ruim 2x zoveel waard dan dan partner 1.

Met al jouw systemen zeg je impliciet dat in de relatie de uren van partner 2 ook meer waard zijn (zelfs bij een naar rato afspraak).

Mijn uitgangspunt is gelijkwaardigheid; wie wat verdient is dus niet relevant, het enige dat in balans moet zijn is de inspanning die geleverd wordt. Als ik hard werk en meer uren maak verwacht ik dus van mijn partner dat die bijvoorbeeld vaker eten kookt.

Persoonlijk zit ik dus ook niet in over "de helft kwijt zijn als er een scheiding zou komen". Eigenlijk is daarvan helemaal geen sprake, alles is van ons samen dus ik heb nooit aanspraak gehad op het geheel. Dat mijn (bruto) salaris 4x hoger is dan dat van mijn vrouw doet hier helemaal niet ter zake, we bouwen ons leven samen. Zonder haar steun had ik misschien mijn baan niet eens volgehouden of in mijn leven heel andere beslissingen gemaakt.

Mee eens.

Wij doen het ook zo. Wij houden elk 100€ of 200€ per maand op onze persoonlijke rekening en de rest gaat naar de gezamenlijke rekening.

De enige uitzondering is geld dat we al hadden voor onze relatie.

Het aanhouden van een persoonlijke rekening heeft ons een gevoel van vrijheid dat we kunnen besteden zoals we het willen. Eigenlijk is het niet nodig want mijn vrouw is zeker zo (of zelfs nog) zuinig op haar geld als ik.

[Orangelights23]

assje schreef op zondag 30 augustus 2020 @ 20:50:

Persoonlijk zit ik dus ook niet in over "de helft kwijt zijn als er een scheiding zou komen". Eigenlijk is daarvan helemaal geen sprake, alles is van ons samen dus ik heb nooit aanspraak gehad op het geheel. Dat mijn (bruto) salaris 4x hoger is dan dat van mijn vrouw doet hier helemaal niet ter zake, we bouwen ons leven samen. Zonder haar steun had ik misschien mijn baan niet eens volgehouden of in mijn leven heel andere beslissingen gemaakt.

Totdat jouw vrouw schulden aangaat achter jouw rug om en jij hier ook direct aansprakelijk voor bent.

Erg mooi jouw gedachte, mijn vrouw steunt mij ook in alles en zorgt eevoor dat ik gemotiveerd blijf om mijn best te blijven doen. Maar daarnaast wel enorm geromantiseerd en geen rekening houdend met nare feiten die zorgen voor problemen en/of scheidingen; gebeurtenissen die helaad voor veel mensen realistisch zijnz Gemeenschap van goederen vind ik iets uit halverwege de vorige eeuw; het spreekt bij ons juist van - ik noem het even - romantiek, verstand en onafhankelijkheid om getrouwd te zijn met huwelijkse voorwaarden. Mocht ik een eigen onderneming starten en daarmee schulden opbouwen, is mijn vrouw beschermd van persoonlijk aanspraak. Zij moet niet meebetalen aan mijn ‘falen’.

Gelukkig verdienen we allebei veel en goed, dus mochten we gaan scheiden of wat dan ook, weet ik dat zij het goed zal hebben.

[assje]

JURIST schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 06:16:
Bedoel je dat jullie elkaar niet hebben aangemeld voor partnerpensioen?

Nee dat uiteraard wel, samenlevingscontract/testament en aanmelding voor partnerpensioen aan beide kanten is op orde.

Enige is dat in onze afspraken opgebouwd pensioen niet is opgenomen. Dat ik over een hoger salaris pensioen opbouw is één ding maar zij werkt nu ook minder I.v.m. de minderen dus dan zeker niet reëel.

Op korte termijn niet zo'n ding maar je zou niet willen dat op 60 jarige leeftijd daardoor een ongelijke situatie is gecreëerd. Reden om dit destijds (10 jaar geleden) zo te doen was eenvoud, idee was een afspraak te hebben die flexibiliteit gaf (we waren nog jong en geen kinderen). In geval van een break-up is een spaarrekening zo gedeeld, pensioenaanspraken zijn lastiger.

[ Voor 16% gewijzigd door assje op 31-08-2020 08:44 ]

[assje]

Orangelights23 schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 07:50:
Maar daarnaast wel enorm geromantiseerd en geen rekening houdend met nare feiten die zorgen voor problemen en/of scheidingen; gebeurtenissen die helaad voor veel mensen realistisch zijnz Gemeenschap van goederen vind ik iets uit halverwege de vorige eeuw;

Dat is het nadeel maar ook juist te charme en het punt. Je staat dan dus samen in het leven en neemt volledige verantwoordelijkheid voor elkaar.

Dat kan je negatief zien maar je kan ook denken aan situaties waar je zelf iets overkomt, denk bijvoorbeeld arbeidsongeschiktheid. Zeker met kinderen in het spel geld/bezit voor mij van ondergeschikt belang in/aan de relatie. Geluk hebben we samen en falen doe je ook samen. Uiteraard logisch dat in geval van eigen zaak e.e.a. juridisch gescheiden wordt (in beiden belang).

Ik vind persoonlijk gescheiden vermogen (opgebouwd tijdens relatie) juist geromantiseerd. Het werkt alleeen goed in specifieke situaties en in alle andere situaties is het eigenlijk niet meer dan mental accounting. Het (langer) gescheiden houden van vermogen afkomstig voor de relatie vind ik iets heel anders. Om die reden trouwen op huwelijkse voorwaarden ook begrijpelijk.

[ Voor 8% gewijzigd door assje op 31-08-2020 08:39 ]

[Mirved]

assje schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 08:32:
[...]


Ik vind persoonlijk gescheiden vermogen (opgebouwd tijdens relatie) juist geromantiseerd. Het werkt alleeen goed in specifieke situaties en in alle andere situaties is het eigenlijk niet meer dan mental accounting.

In welke situatie werkt het dan niet of slecht?

[RichieB]

Mirved schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 08:58:
[...]

In welke situatie werkt het dan niet of slecht?

In de gevallen waar er grote inkomstenverschillen zijn (bijv. door groot verschil in gewerkte uren of soort werk). Dan kan je allerlei dingen bedenken zoals "bijdragen naar rato" of "ik betaal het huis" maar de minst verdienende partner heeft dan altijd veel minder eigen vermogen. Gaat die dan zakgeld vragen aan de andere partner? Vragen om een bijdrage van de partner aan de eigen privé uitgaven? Lijkt mij niet echt een werkbare situatie.

[jordyc]

Orangelights23 schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 07:50:
[...]


Totdat jouw vrouw schulden aangaat achter jouw rug om en jij hier ook direct aansprakelijk voor bent.

Je kunt toch in je samenlevingscontract opnemen dat eventuele schulden tenzij anders aangegeven niet gedeeld worden. Op deze manier kan je vrouw zich zo diep in de schulden steken als ze wilt, maar jij kunt er niet mee opgezadeld worden. Dan kun je gewoon de de grote hoop vermogen opbouwen, maar denk je dat risico wel af.

Dit kan trouwens wel alleen bij een samenlevingscontract, bij alle andere vormen zijn schulden per definitie gedeeld.

[ Voor 9% gewijzigd door jordyc op 31-08-2020 09:21 ]

[de Peer]

RichieB schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 09:12:
[...]
maar de minst verdienende partner heeft dan altijd veel minder eigen vermogen.

Dus? Dat is toch geen probleem?

Gaat die dan zakgeld vragen aan de andere partner?

Waarom zou er zakgeld nodig zijn. Dat is niet erg geëmancipeerd. Mag toch hopen dat iedereen in zijn eigen onderhoud kan voorzien.
Ander verhaal natuurlijk als er kinderen zijn en je besluit samen dat 1 partner daarom minder werkt. Dan dien je die persoon te compenseren daarvoor (ook voor misgelopen pensioen etc).

[RichieB]

de Peer schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 09:20:
[...]
Waarom zou er zakgeld nodig zijn. Dat is niet erg geëmancipeerd. Mag toch hopen dat iedereen in zijn eigen onderhoud kan voorzien.

Als de verhoudingen in inkomen in een relatie echt heel scheef zijn zal "in zijn eigen onderhoud voorzien" veel minder vaak voorkomen. Het is gewoon niet realistisch te verwachten van je partner dat die alles zelf betaalt als je inkomen 10x of 20x keer hoger ligt.

Ander verhaal natuurlijk als er kinderen zijn en je besluit samen dat 1 partner daarom minder werkt. Dan dien je die persoon te compenseren daarvoor (ook voor misgelopen pensioen etc).

Dat is precies het verhaal dat ik bedoel. Dus dan gaat de meest verdienende parter de partner die stopt met werken een uurloon betalen ofzo?

[ Voor 31% gewijzigd door RichieB op 31-08-2020 09:31 ]

[assje]

Mirved schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 08:58:
In welke situatie werkt het dan niet of slecht?

In een relatie met inkomensongelijkheid en kinderen bijvoorbeeld. Stel dat er een situatie als arbeidsongeschiktheid en het noodzakelijk is in teren op "eigen" vermogen bijvoorbeeld. Dan kan het wel gescheiden zijn maar if shit hits the fan sta je er toch samen voor (hoop ik).

Daarom zie ik het als mentaal boekhouden, je kunt jezelf wel als individu willen zien maar in lange duurzame relatie met kinderen ben je hoe dan ook uiteindelijk van elkaar verantwoordelijk.

Tenzij de relatie puur is gebaseerd op gelijke omstandigheden en bij veranderingen dit opnieuw bekeken wordt natuurlijk. Dat kan; ieder zijn ding/voorkeur.

[de Peer]

RichieB schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 09:27:
[...]

Dat is precies het verhaal dat ik bedoel. Dus dan gaat de meest verdienende parter de partner die stopt met werken een uurloon betalen ofzo?

Dat lijkt me vrij redelijk ja. Ik zou er een maandbedrag van maken die het 1 dag minder werken per week compenseert.
Of je gaat beiden 1 dag minder werken per week, hoef je ook niets te verrekenen.

@assje ja ik denk dat je gelijk hebt dat het stand houdt zolang beiden voor zichzelf kunnen zorgen. Als de partner dat niet meer kan, dan wordt er inderdaad verwacht dat de andere partner bijspringt. De hele situatie verandert dan. Je gaat van 2 verdiener naar 1 verdiener.

[ Voor 23% gewijzigd door de Peer op 31-08-2020 09:33 ]

[RichieB]

de Peer schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 09:31:
[...]

Dat lijkt me vrij redelijk ja. Ik zou er een maandbedrag van maken die het 1 dag minder werken per week compenseert.

Iedere relatie is anders, maar als ik zou voorstellen aan mijn vrouw om haar een maandbedrag uit te keren en dat ze het daar dan mee moet doen omdat de rest van mij is... nee, ik wil er niet eens denken aan wat ze dan zou doen.

Of je gaat beiden 1 dag minder werken per week, hoef je ook niets te verrekenen.

Vanuit emancipatie oogpunt natuurlijk het beste scenario, maar financieel gezien niet de beste beslissing. Maar wat als je partner ontslagen wordt, jaren aan het solliciteren is maar geen baan kan vinden? Jammer joh, koop je toch even geen nieuwe kleren?

[de Peer]

RichieB schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 09:36:
[...]

Iedere relatie is anders, maar als ik zou voorstellen aan mijn vrouw om haar een maandbedrag uit te keren en dat ze het daar dan mee moet doen omdat de rest van mij is... nee, ik wil er niet eens denken aan wat ze dan zou doen.

Het is ook geen mededeling van de meestverdienende aan de minstverdienende. Ik zie het als een onderhandeling. Heel fijn als je gewoon zonder emoties het daar over kunt hebben om het uiteindelijk eens te worden over een bedrag. Lijkt me niets verkeerd aan. Maar ik begrijp/merk inderdaad wel dat er voor veel mensen iets anders dan 'alles op 1 hoop' niet bespreekbaar is.

Vanuit emancipatie oogpunt natuurlijk het beste scenario, maar financieel gezien niet de beste beslissing. Maar wat als je partner ontslagen wordt, jaren aan het solliciteren is maar geen baan kan vinden? Jammer joh, koop je toch even geen nieuwe kleren?

Toevallig zat mijn partner afgelopen 10 maanden in de WW. Kon ze prima van leven hoor. Beetje zuinig aan doen is voor niemand slecht.
Als het langer duurt dan kom je inderdaad weer op het punt dat iemand niet meer financieel voor zichzelf kan zorgen, en tsja dan spring je bij.
Als iemand alleenstaand is dan springt de overheid bij (Uitkering en toeslagen) maar als je samen een huishouden voert dan neem je eigenlijk die verantwoordelijkheid over. Dus dan zie ik het als mijn plicht om die zorgtaak over te nemen.

[ Voor 8% gewijzigd door de Peer op 31-08-2020 09:49 ]

[Mirved]

assje schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 09:30:
[...]


Tenzij de relatie puur is gebaseerd op gelijke omstandigheden en bij veranderingen dit opnieuw bekeken wordt natuurlijk. Dat kan; ieder zijn ding/voorkeur.

Ik snap je punten. Ik ging inderdaad uit van de laatste situatie.

[Torched]

assje schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 09:30:
[...]


Tenzij de relatie puur is gebaseerd op gelijke omstandigheden en bij veranderingen dit opnieuw bekeken wordt natuurlijk. Dat kan; ieder zijn ding/voorkeur.

En daar sla je imho de spijker op de kop. Vervolgens gaat het wat minder en dan komt het hele financiele ongelijkheid verhaal er ook nog bovenop.

Als je beiden nuchter genoeg bent om dat te kunnen scheiden kan dit prima werken. Maar mij persoonlijk wordt het ook een grote hoop verhaal.

[manusjevanalles]

Mijn partner en ik worstelen de laatste tijd ook met het scheiden/verdelen van vermogen en inkomsten (mochten wij scheiden in de toekomst). Zij wil graag trouwen, ik niet, juist om ellende in de toekomst te voorkomen bij evt scheiding. Nog geen kinderen.

Een vriend van me gebruikt het model "verdienpotentie". Hij en zijn partner leggen ieder in het huishouden in naar ratio van inkomsten bij fulltime dienstverband. Keuze om dan parttime te gaan werken is individuele keuze, bijdrage aan huishouding blijft altijd naar rato van verdienpotentie. Zo kon één van hen op z'n Xe leeftijd nog een studie beginnen (had zeer goed verdienende baan). Bij evt scheiding wordt ook van deze verdienpotentie uitgegaan. Dus geen van beiden kan zeggen "ik stop met werken, de ander moet mij alimentatie betalen".

Zitten natuurlijk ook nadelen aan. Wat doe je met afspraken als de een minder gaat werken om voor kinderen te zorgen bijvoorbeeld. Maar dit model kan een hoop ruzie voorkomen lijkt me.

[ Voor 3% gewijzigd door manusjevanalles op 31-08-2020 10:46 ]

[de Peer]

manusjevanalles schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 10:45:
Bij evt scheiding wordt ook van deze verdienpotentie uitgegaan. Dus geen van beiden kan zeggen "ik stop met werken, de ander moet mij alimentatie betalen".

Alleen jammer dat dit juridisch niet houdbaar is. Je kunt niet bij voorbaat de partneralimentatie uitsluiten. Pas tijdens de scheiding kun je eventueel afspreken om geen aanspraak te maken op partneralimentatie. Maarja, de kans is er natuurlijk dat je dan op slechte voet bent met elkaar en dan is je mondelinge afspraak wellicht niets meer waard.

[caspervc]

Hier is toch een heel topic over? Hoe om te gaan met geld binnen je relatie?
Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[manusjevanalles]

de Peer schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 10:49:
[...]

Alleen jammer dat dit juridisch niet houdbaar is. Je kunt niet bij voorbaat de partneralimentatie uitsluiten. Pas tijdens de scheiding kun je eventueel afspreken om geen aanspraak te maken op partneralimentatie. Maarja, de kans is er natuurlijk dat je dan op slechte voet bent met elkaar en dan is je mondelinge afspraak wellicht niets meer waard.

Ja daar heb je gelijk in. Maar kan me voorstellen dat als dit contractueel is vastgelegd met ook een clausule bij scheiding dat dit model nog van toepassing is, een rechter hier wel rekening mee houdt.

Enfin, inderdaad een discussie voor een ander topic.

[CurlyMo]

caspervc schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 10:51:
Hier is toch een heel topic over? Hoe om te gaan met geld binnen je relatie?
Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

Ik pak mijn overzicht er ook nog even bij:

CurlyMo schreef op donderdag 27 september 2018 @ 14:11:
[...]

En daarover zijn al genoeg topics geopend (willekeurige selectie):
Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?
Hoe financiele verdeling eerste koophuis van ons samen?
Samenwonen met groot inkomensverschil?
samenwonen: hoe om te gaan met bankrekeningen?
Samenwonen en de kosten verdelen
huis kopen, ik leg meer spaargeld in dan vriendin
Samenwonen en de kosten verdelen
Trouwen - huwelijkse voorwaarden
Het "hoe regel jij je financiën thuis?" topic
Samenlevingscontract en ongelijk loon
huis op 1 naam zetten
Uit elkaar: kinderen, financien, huis na einde relatie
Hoe een huis kopen bij financieel ongelijke relatie?

[armageddon_2k1]

Ah, deze discussie weer....

Mijn vrouw is sinds maart werkloos vanwege Covid-19. Haar 2e tijdelijke contract zou verlengd worden, maar op het laatste moment niet. Al 150 sollicitaties de deur uit gedaan en 20 keer uitgenodigd. Maar vooralsnog geen succes.

Hoe kijken de 50/50 hardliners hier tegenaan?

[Marzman]

armageddon_2k1 schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 11:09:
Ah, deze discussie weer....

Mijn vrouw is sinds maart werkloos vanwege Covid-19. Haar 2e tijdelijke contract zou verlengd worden, maar op het laatste moment niet. Al 150 sollicitaties de deur uit gedaan en 20 keer uitgenodigd. Maar vooralsnog geen succes.

Hoe kijken de 50/50 hardliners hier tegenaan?

Zelfs de staat gaat niet uit van 50/50. Als de een veel verdient krijgt de ander ook geen huurtoeslag, of minder kindergeld of geen vrijstelling van bepaalde kosten.

[de Peer]

Marzman schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 11:24:
[...]

Zelfs de staat gaat niet uit van 50/50. Als de een veel verdient krijgt de ander ook geen huurtoeslag, of minder kindergeld of geen vrijstelling van bepaalde kosten.

Inderdaad de staat ziet je vooral als een huishouden. Daar mag de minstverdienende niet de dupe van worden. Dus als de minstverdienende benadeeld wordt door het hoge(re) salaris van de meestverdienende, is het wel zo fair dat de meestverdienende (volledig) bijspringt. Dat is je verantwoordelijkheid van het gezamenlijk een huishouden voeren.

[Rubbergrover1]

de Peer schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 09:20:

[...]

Waarom zou er zakgeld nodig zijn. Dat is niet erg geëmancipeerd. Mag toch hopen dat iedereen in zijn eigen onderhoud kan voorzien.
Ander verhaal natuurlijk als er kinderen zijn en je besluit samen dat 1 partner daarom minder werkt. Dan dien je die persoon te compenseren daarvoor (ook voor misgelopen pensioen etc).

Dat 'compenseren' is dus juist een vorm van zakgeld.

de Peer schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 09:31:
[...]

Dat lijkt me vrij redelijk ja. Ik zou er een maandbedrag van maken die het 1 dag minder werken per week compenseert.
Of je gaat beiden 1 dag minder werken per week, hoef je ook niets te verrekenen.

Hoe ga je die 'compensatie' dan voor je zien als je te maken hebt met minder carrièreperspectief/langzamer 'ontwikkeling' in het functiehuis? Lijkt mij wel ingewikkeld om daar een eerlijke verdeelsleutel voor te hanteren. Je kunt ook te maken hebben met het missen van carrièrekansen doordat je meer aan een bepaalde woonplaats bent gebonden. Dat maakt het nog weer lastiger om te compenseren. Ik zeg niet dat zo'n compensatie niet 'goed' is, maar het lijkt mij heel moeilijk om dat op een eerlijker manier op te zetten.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[de Peer]

@Rubbergrover1 ja dat is zeker heel lastig. Daarom goed om het er goed en lang over te hebben en al deze aspecten mee te nemen, en dan een bedrag overeenkomen dat voor beiden goed voelt. Het is een behoorlijk 'offer' wat de ander maakt door minder te gaan werken.
Aan de andere kant, er zijn ook veel mensen die sowieso al van plan waren om een dag minder te werken en dus niet levenslang fulltime en daarbij een lager salaris accepteren. dan is die flinke zak geld ter compensatie weer een beetje misplaatst :-S

[HuHu]

manusjevanalles schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 10:45:
Mijn partner en ik worstelen de laatste tijd ook met het scheiden/verdelen van vermogen en inkomsten (mochten wij scheiden in de toekomst). Zij wil graag trouwen, ik niet, juist om ellende in de toekomst te voorkomen bij evt scheiding. Nog geen kinderen.

Een vriend van me gebruikt het model "verdienpotentie". Hij en zijn partner leggen ieder in het huishouden in naar ratio van inkomsten bij fulltime dienstverband. Keuze om dan parttime te gaan werken is individuele keuze, bijdrage aan huishouding blijft altijd naar rato van verdienpotentie. Zo kon één van hen op z'n Xe leeftijd nog een studie beginnen (had zeer goed verdienende baan). Bij evt scheiding wordt ook van deze verdienpotentie uitgegaan. Dus geen van beiden kan zeggen "ik stop met werken, de ander moet mij alimentatie betalen".

Zitten natuurlijk ook nadelen aan. Wat doe je met afspraken als de een minder gaat werken om voor kinderen te zorgen bijvoorbeeld. Maar dit model kan een hoop ruzie voorkomen lijkt me.

Zou je de volgende stelling eens willen voorleggen aan die 'verdienpotentie'-makker: ik werk voor de semi-overheid in een baan die ik enorm leuk vind en ook bij me past. Echter als ik zou overstappen naar het bedrijfsleven zou ik veel meer kunnen verdienen. Zou ik dan moeten rekenen met mijn 'verdienpotentie' / mogelijke salaris bij een groot bedrijf, omdat het mijn individuele keuze is een ander soort baan te kiezen?

En wat als zijn partner er voor kiest om als "lead R&D bij AkzoNobel" (40 uur per week, 150k€ per jaar) over te stappen naar "vakkenvuller bij Jumbo" (40 uur per week, 22k€ per jaar) en daarna dát contract terug te schalen naar 24 uur. Dat scheelt namelijk nogal wat keiharde euro's in zijn rekenschema.

[manusjevanalles]

Soortgelijke scenario's heb ik voorgelegd aan hem. Zij gebruiken verdienpotentie als inkomen bij fulltime contract in het huidige werk wat aansluit bij de genoten opleiding. Dus potentieel hoger inkomen bij industrie telt niet, maar als je vakkenvuller wordt terwijl je eerder ander werk had en daarvoor opgeleid bent, dan geldt het norminkomen bij die baan.

Edit: beide partners zijn vrij om te doen wat ze willen, maar men gaat altijd uit van de verdienpotentie. Dus een van beiden kan prima vakkenvuller worden, maar draagt bij naar rato van verdienpotentie

[ Voor 22% gewijzigd door manusjevanalles op 31-08-2020 13:27 ]

[Tommie12]

manusjevanalles schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 13:25:
Soortgelijke scenario's heb ik voorgelegd aan hem. Zij gebruiken verdienpotentie als inkomen bij fulltime contract in het huidige werk wat aansluit bij de genoten opleiding. Dus potentieel hoger inkomen bij industrie telt niet, maar als je vakkenvuller wordt terwijl je eerder ander werk had en daarvoor opgeleid bent, dan geldt het norminkomen bij die baan.

Edit: beide partners zijn vrij om te doen wat ze willen, maar men gaat altijd uit van de verdienpotentie. Dus een van beiden kan prima vakkenvuller worden, maar draagt bij naar rato van verdienpotentie

En wat als de bijdrage naar rato van verdienpotentie 2000€ is, en die persoon verdient maar 1000€...
Dan wordt er elke maand een schuld opgebouwd van 1000€.

Die regeling werkt toch maar tot er kinderen zijn. Dan gaat één van beiden wat minder werken, of "mist" een carrierestap terwijl de andere er vol blijft voor gaan... en wat dan....

Als de meest verdienende dan de zaak op blaast als de kinderen weg zijn blijft de andere met lege handen zitten... Geen spaargeld, amper opgebouwd pensioen en waarschijnlijk geen eigen huis.
Ik denk dat een advokaat daar rustig brandhout van maakt.

[Rubbergrover1]

manusjevanalles schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 13:25:
Soortgelijke scenario's heb ik voorgelegd aan hem. Zij gebruiken verdienpotentie als inkomen bij fulltime contract in het huidige werk wat aansluit bij de genoten opleiding. Dus potentieel hoger inkomen bij industrie telt niet, maar als je vakkenvuller wordt terwijl je eerder ander werk had en daarvoor opgeleid bent, dan geldt het norminkomen bij die baan.

Je krijgt op een gegeven moment natuurlijk wel een schemergebied. Bijvoorbeeld omdat een van beiden minder 'moet' gaan werken omdat de andere een goede baan kan krijgen mits je daar (meer dan) voltijds gaat werken.

Zeker in het geval van kinderen wordt dat belangrijk. Als de een een 'belangrijke' baan heeft waarbij je regelmatig ver moet reizen en zo heel laat thuis bent (of dagen weg), dan kan het zijn dat de ander een stapje terug moet doen omdat iemand de kinderen toch een keer moet ophalen van de kinderopvang/BSO. Dan zou je eigenlijk de 'winst' van die goede baan ook weer op een 'eerlijke' manier moeten gebruiken om de stap terug te compenseren. Kan nog leuke discussies opleveren.

[manusjevanalles]

Ja ik denk dat dit model alleen houdbaar is zonder kinderen

[Neutron]

Rubbergrover1 schreef op zondag 30 augustus 2020 @ 12:49:
[...]
(Alleen zou dat wat betreft erfbelasting minder handig zijn geweest.)

Ik vermoed dat dit de reden is geweest waarom ook onze notaris deze constructie afraadde. Wij hebben overigens wel een testament.

[CornermanNL]

Ok , beetje off topic. Maar vaak is de verdeling man / vrouw al scheef omdat mannen in gelijke functies al meer verdienen dan vrouwen. Dat gat wordt maar moeizaam gedicht. Voor FO doelen en wat voor doelen men persoonlijk heeft is naar rato gewoon een eerlijk verhaal.

En dat kan je naar gelang de situatie veranderd aanpassen, dan betaald de een iets 'meer' dan de ander.
Voor vermogensopbouw kun je eenvoudig afspraken maken. De overwaarde van het huis simpelweg 50/50 doen en de rest afzetten tegen het oorspronkelijke schuld bedrag.

Wil de een wel FO en de ander niet ? Spreek een bedrag af dat je samen spaart/belegd en laat wat men persoonlijk meer wil doen uit de eigen pot.

Verder hoeft ook niet alles tot op de komma uitgerekend te worden. Wat ik wel merk is dat naarmate de FO doelstellingen dichterbij komen het begrip en enthousiasme bij mijn partner toeneemt. En dus ook meedoet.

Het gaat als vanzelf. Door het te zien en te merken (in eerste instantie door steeds lagere maandlasten) is het nut tastbaar. Het is dan ook geen 'moeilijk' verhaal om te verkopen. Gewoon doen en de meeste mensen haken vanzelf aan. Het is vaak te abstract om het aan de hand van excel files en uitleg een duidelijk beeld te schetsen.

[JURIST]

CornermanNL schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 16:50:

Verder hoeft ook niet alles tot op de komma uitgerekend te worden.

Inderdaad. Vrouwen verdienen (ten onrechte) over het algemeen inderdaad nog altijd minder en ze werken daarnaast ook vaak in sectoren waar de salarissen lager liggen.
De verdeling naar inkomen moet redelijk zijn. Bovendien kan de situatie in de toekomst veranderen, dat is ook goed om je te beseffen. Ik verdien nu meer, maar als ik stop met werken of veel minder ga werken (al dan niet door FO) en zij blijft nog doorwerken dan wil ik ook wat minder inbrengen.

Overigens wat betreft gescheiden houden van financiën: wij hebben beide een afgescheiden vermogen en een gezamenlijk vermogen. Het heeft voor de mindset van mijn partner wel geholpen om in elk geval samen het huis te kopen, waarmee door verplichte aflossing je een gezamenlijk vermogen op bouwt. Daarmee is het idee van iets opbouwen meer gaan leven.

[flipjevandejam]

Deze past beter hier, dan in het beleggen topic.

Even over asset allocatie en locatie.

Ik heb nooit helemaal voor mezelf rationeel bepaald of ik naar m'n portfolio als geheel moet kijken of in 'buckets':
- Of ik pensioen meeneem in een totaal portfolio
- Of ik aanvullend pensioen meeneem in een totaal portfolio
- Of ik waarde v/h huis (en LTV ervan) meeneem in een totaal portfolio
-- De hypotheek lijkt eigenlijk heel erg op een omgekeerde bond/deposito

Tot nu toe bekijk ik ze als afzonderlijke buckets, met afzonderlijke stock/bonds verhoudingen.
Hoe gaan jullie hiermee om?

[MneoreJ]

@flipjevandejam Alles meenemen in een overzicht lijkt me wel zo praktisch, maar het allemaal in het keurslijf stocks/bonds gooien dan weer niet. De ene asset is de andere niet en die verschillen zijn belangrijk.

Voorbeeld, hoe het pensioen van de werkgever precies verdeeld is in fondsen is iets waar je normaal weinig invloed op hebt (als je het al hebt dan vaak op heel globaal niveau) en waar die fondsen in investeren al helemaal niet, dus heeft het weinig zin daar in detail over uit te gaan weiden in je assets in plaats van het gewoon te houden bij het verwachte totale rendement. Speelt ook nog mee dat dat pensioen pas beschikbaar komt nadat je FO bent (als alles goed gaat tenminste), iets dat veel belangrijker is om in je projecties mee te nemen dan de huidige waarde. Je pensioen dus gewoon op de balans gooien is op z'n minst misleidend. En wil je wel of niet met AOW rekenen? Niet onbelangrijk, maar ik denk niet dat je AOW een "asset" wil noemen.

Huis is ook zoiets -- je huis is een bezit en moet je op de balans hebben, maar een investering is het alleen als je van plan bent het te verkopen, en dan moet je het onvermijdelijk ook weer afstrepen tegen wat je dan gaat kopen. (Overwaarde verzilveren kan ook op andere manieren, maar dan krijg je niet "netto" wat je meer waard bent geworden.) Zeker iets om opgeschreven te hebben, maar doen alsof dat iets te maken heeft met aandelen en obligaties lijkt me niet behulpzaam, ook al kun je het erop laten lijken als je je ogen dichtknijpt.

[Rubbergrover1]

Volgens mij hangt het een ook samen met het ander. Bijvoorbeeld, als je AOW en bedrijfspensioen buiten je definitie van je portfolio houdt, dan zul je voor die hele portfolio waarschijnlijk ook meer risico willen lopen dan als je je bedrijfspensioen meeneemt in de hele portfolio.

Zelf zie ik zaken als AOW en bedrijfspensioen als een 'gegeven', of in elk geval als iets waar je zelf weinig invloed op hebt. Ik hou daar wel rekening mee, naar neem die dus niet mee in mijn verdeling. Gevolg daarvan is ook dat ik voor mijn 'eigen' vermogen na de AOW leeftijd een hoog risicoprofiel verkies, omdat de basis van mijn inkomen daar buiten valt. Als je je pensioen in eigen beheer moet regelen, dan zou ik daar dus heel anders naar kijken.

[Mirved]

armageddon_2k1 schreef op maandag 31 augustus 2020 @ 11:09:
Ah, deze discussie weer....

Mijn vrouw is sinds maart werkloos vanwege Covid-19. Haar 2e tijdelijke contract zou verlengd worden, maar op het laatste moment niet. Al 150 sollicitaties de deur uit gedaan en 20 keer uitgenodigd. Maar vooralsnog geen succes.

Iedereen bekijkt het alleen maar van de kant dat de een mogelijk te weinig krijgt. Maar het kan natuurlijk ook andersom. Als een van de partners ervoor kiest om maar 3 dagen in de week te werken en die 2 extra dagen gaat die partner lekker terrasjes pakken en naar de sauna. Dan heb jullie geen probleem er mee dat jij die fulltime werkt daar aan mee betaald en alles op de grote hoop is?

[armageddon_2k1]

Mirved schreef op woensdag 2 september 2020 @ 09:32:
[...]


Iedereen bekijkt het alleen maar van de kant dat de een mogelijk te weinig krijgt. Maar het kan natuurlijk ook andersom. Als een van de partners ervoor kiest om maar 3 dagen in de week te werken en die 2 extra dagen gaat die partner lekker terrasjes pakken en naar de sauna. Dan heb jullie geen probleem er mee dat jij die fulltime werkt daar aan mee betaald en alles 50/50 is?

Wat een bizar voorstel weer. Reductio ad absurdum.

Ik ben helemaal geen voorstander van 50/50, dus ik weet niet waarom je dat impliceert. 50/50 is in mijn ogen kansloos omdat, als het leven vordert, er situaties voordoen waar het niet meer houdbaar is of je je in allemaal kronkels moet wringen. Maar dat is mijn mening.

Ik ben misschien een naive romanticus, maar mijn vrouw en ik hebben eerst alles naar draagkracht gedaan en nu sinds 5 jaar alles op de grote hoop. Waarom? Omdat mijn vrouw en ik allebei redelijk verstandig zijn en elkaar vertrouwen en we niet de hele tijd terrasjes pakken en lekker naar de sauna gaan. We gunnen elkaar wel plezier en ontspanning en dat mag ook best wat kosten, maar we hoeven het niet aan elkaar te verantwoorden want we weten van elkaar dat we het niet bont maken.

Maar nog belangrijker.... er gaan gewoon situaties komen in je leven waar je niet op kan rekenen. En, mijn inziens, is het feit dat we samen zijn ook dat we er voor elkaar zijn als het tegen zit. Ik heb haar gestimuleerd om uit een werkbranche te stappen waar ze diepongelukkig van werd met groot financieel risico voor ons samen. Echter ze is nu gelukkiger, gezonder en fitter en daar plukken we allebei de vruchten van. Daarnaast heeft zij financieel risico gelopen toen ik ZZP'er werd.

En nu is ze werkloos vanwege COVID. Dat betekent dat ik alles moet betalen. Tja, dat hoort erbij. Gelukkig doet zij al het huishouden, doet vrijwilligerswerk, kookt voor me, maakt lunch, is veel aan het sporten. Als ze een luie taart zou zijn die alleen zou Netflixen zou ik minder vinden.

Maar nogmaals, het is persoonlijk en heeft te maken met hoe je relatie in elkaar zit. Als je elkaar net kent zou ik het een stuk zakelijker houden, maar op gegeven moment is je vriendin/vrouw wel wat meer dan je huisgenoot en ik zou niet weten hoe ik dat in rekenregels uit moet drukken.

Ik snap ook wel dat dat niet voor iedereen goed voelt om er zo over te denken, maar dat geld ook andersom. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe je relatie werkt als je alles strikt 50/50 doet.

[ZveenT]

Mirved schreef op woensdag 2 september 2020 @ 09:32:
[...]


Iedereen bekijkt het alleen maar van de kant dat de een mogelijk te weinig krijgt. Maar het kan natuurlijk ook andersom. Als een van de partners ervoor kiest om maar 3 dagen in de week te werken en die 2 extra dagen gaat die partner lekker terrasjes pakken en naar de sauna. Dan heb jullie geen probleem er mee dat jij die fulltime werkt daar aan mee betaald en alles 50/50 is?

Als het werk leuk is, prima. Maar anders zou ik het niet perse leuk vinden.

Mijn vriendin zou wel willen stoppen met werken en voltijd voor onze zoon zorgen.
Ik zeg dan altijd; dat wil ik ook wel. .

[Mirved]

armageddon_2k1 schreef op woensdag 2 september 2020 @ 09:45:
[...]


Ik snap ook wel dat dat niet voor iedereen goed voelt om er zo over te denken, maar dat geld ook andersom. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe je relatie werkt als je alles strikt 50/50 doet.

Ik ben wel voorstander van 50/50 en het werkt prima. Ik stelde helemaal niet voor dat jij daar voorstander van was. Ik gaf zelfs een argument waarbij je kan zien waarbij alles op de grote hoop juist voor wrijving kan zorgen. Aangezien jij enkel de negatieve kant van 50/50 belichte. Dat voorbeeld is helemaal niet absurd. Mijn partner werkt bijvoorbeeld minder dan mij en doet in die tijd leuke dingen voor haar zelf. Dat vind ik prima maar daar ga ik niet aan mee betalen.

Edit: zie hoe dat misverstand ontstaan is. Mijn bericht moest eindigen met alles op de grote hoop is. Heb het aangepast.

[ Voor 7% gewijzigd door Mirved op 02-09-2020 09:57 ]

[Wozmro]

Idem hier,

Ik ben van mening dat evenwicht belangrijk is voor beide partners.
Uitgezonderd uitwendige invloeden zoals ziekte van partner en dergelijke.

Werken is belangrijk maar vol gaan voor een carrière van 80h per week vind ik dan weer overdreven.
Huishouden is ook belangrijk, maar hele dagen thuis bezig zijn vind ik ook maar meh. En op de lange termijn als er een partner zou wegvallen of uitvallen ook niet bijster interessant.

En maakt ook nog een verschil of je een gezin bent met 1 kind of er zes hebt, al dan niet samengesteld.

Dus ja, iedere situatie is anders zeker? Ik denk dat er moet inzet zijn van beide partners om eventuele spanningen voor zover mogelijk weg te werken.

[armageddon_2k1]

Mirved schreef op woensdag 2 september 2020 @ 09:53:
[...]


Ik ben wel voorstander van 50/50 en het werkt prima. Ik stelde helemaal niet voor dat jij daar voorstander van was. Ik gaf zelfs een argument waarbij je kan zien waarbij alles op de grote hoop juist voor wrijving kan zorgen. Aangezien jij enkel de negatieve kant van 50/50 belichte. Dat voorbeeld is helemaal niet absurd. Mijn partner werkt bijvoorbeeld minder dan mij en doet in die tijd leuke dingen voor haar zelf. Dat vind ik prima maar daar ga ik niet aan mee betalen.

Ah, ik las je verkeerd. Ik snap je punt hoor

Maar hoe ga je dan om met een onvoorziene situatie? Wat als er sprake van werkloosheid en/of ziekte is?
Je kan dan gewoon je inkomensfilosofie aanpassen naar de situatie en dan betaal je zelf 100% van het geheel. Of zie je nog een alternatief? Gaat je partner dan eerst haar eigen reserve opeten bijvoorbeeld?

Of, zoals in mijn situatie, dat je partner diep ongelukkig is maar je gewoon weet dat een branche-wijziging inkomensverlies met zich mee gaat brengen?

Allemaal hypothetische situaties natuurlijk, maar wel die bij mij beiden aan bod zijn gekomen en dus persoonlijk niet zo hypothetisch.

Nogmaals, de grote hoop zie ik niet als de gouden oplossing, maar wel de oplossing voor ons. Als ik eerlijk kijk heeft het er juist voor gezorgd dat we er financieel veel beter voorstaan. Omdat je namelijk net iets meer verantwoording af moet leggen (dit klinkt zwaarder dan het is) geven we ook minder uit aan zinloze zooi. En dat gold vooral voor mij. Toen we alles naar draagkracht deden gaf ik veel meer uit aan zinloze apparatuur en gadgets.

[Mirved]

armageddon_2k1 schreef op woensdag 2 september 2020 @ 10:01:
[...]


Ah, ik las je verkeerd. Ik snap je punt hoor

Maar hoe ga je dan om met een onvoorziene situatie? Wat als er sprake van werkloosheid en/of ziekte is?
Je kan dan gewoon je inkomensfilosofie aanpassen naar de situatie en dan betaal je zelf 100% van het geheel. Of zie je nog een alternatief? Gaat je partner dan eerst haar eigen reserve opeten bijvoorbeeld?

Of, zoals in mijn situatie, dat je partner diep ongelukkig is maar je gewoon weet dat een branche-wijziging inkomensverlies met zich mee gaat brengen?

Allemaal hypothetische situaties natuurlijk, maar wel die bij mij beiden aan bod zijn gekomen en dus persoonlijk niet zo hypothetisch.

Nogmaals, de grote hoop zie ik niet als de gouden oplossing, maar wel de oplossing voor ons. Als ik eerlijk kijk heeft het er juist voor gezorgd dat we er financieel veel beter voorstaan. Omdat je namelijk net iets meer verantwoording af moet leggen (dit klinkt zwaarder dan het is) geven we ook minder uit aan zinloze zooi. En dat gold vooral voor mij. Toen we alles naar draagkracht deden gaf ik veel meer uit aan zinloze apparatuur en gadgets.

Eerlijk gezegd denk ik dat tegen de tijd dat er kinderen komen dat we toch meer naar een op de grote hoop situatie gaan. Mijn partner is al een tijdje werkeloos geweest en toen deed ik meer naar rato bijdragen.