Dat kan ik volledig begrijpen. Maar dit is Nederland.
Politiek gedrag is een afspiegeling van civiel gedrag. Dat is reflexief consumptief in alles. Hoe vreemd is het dan dat politiek ook geen prikkels krijgt om in beeld te staan met focus op lange termijn? Laat staan er ook focus op te ontwikkelen.
Let wel, overheid is iets anders. Daar is dat wel aanwezig, maar ook daar is het de afgelopen veertig jaar stapje voor stapje minder geworden.
@
Virtuozzo ik zal toegeven dat de bron wellicht niet geheel objectief is maar als je puur naar de inhoud kijkt en even vergeet waar het vandaan komt zitten er genoeg goede punten in. Vind ik dan.
Tja, een bron die niet objectief is, maar een belang doet vertegenwoordigen zal altijd er zorg voor dragen dat elke communicatie een gerichte toepassing van beïnvloeding is. Dat is een primaire vereiste.
Dat maakt inhoud meenemen iets wat niet nuttig is.
Als een selectief belang op nuttige wijze deel uit wenst te maken van publiek debat, dan zijn daar ook methoden voor die niet smaakmakend zijn. En is de focus op het signaleren van informatie of perspectief naar politiek debat, daar zijn al heel goede mechanismen voor aanwezig. Er is dan nul noodzaak om zelf te gaan liggen spelen met beeldvorming.
De keuze omdat toch te doen laat in de kaarten kijken.
Dit is zo'n vervelende complicatie bij publiek debat. We zijn gewoon vatbaar voor dit soort methodologie. Verklaarbaar, mensen leven niet in een realiteit, maar in perceptie ervan. Mensen krijgen continu allerlei prikkels, en we zijn gewend geraakt hier & nu en direct elke oplossing van het schap te kunnen krijgen.
Nou ja, deze crisis laat ons helaas zien dat er ook een echte wereld is. En dat we kwetsbaar zijn. Aan de andere kant, het laat ons ook zien waar we kwetsbaar voor zijn. Dat is wel iets waar we iets mee kunnen doen.
En misschien, als wij wat verder gaan kijken dan de snelle hap of prikkel, als we wat meer na gaan denken over consequenties en hoe zaken op elkaar inwerken - zo kan het mogelijk worden om ook focus op lange termijn te ontwikkelen. Kwestie van eigen belang.
In Nederland ligt daar wel een extra complicatie trouwens. In termen van politieke filosofie en politieke economie, visie is een vies woord. Dit voert terug op de lobby en politiek-economische conflicten tijdens halverwege de jaren '70 vorige eeuw. Sinds die tijd is technocratisch en politiek-economisch denken gemeengoed geworden. Alles wat anders is, dat is taboe.
Kijk eens naar de discussies tegenwoordig. Ja maar de economie. Goed onderwerp, maar het is niet zo dat de economie een zelfstandig gegeven is wat alles mogelijk maakt. De economie staat en valt bij aanwezigheid én onderhoud van een aantal hoekstenen. Politiek ontkomt er niet aan in deze crisis om zich dat te realiseren, maar het is zo wel niet politiek opportuun. Immers, als we daar over gaan nadenken dan worden er vragen gesteld over menig heilig huisje
Oprecht, mensen hebben veel meer in de hand dan ze vaak weten. Menselijke groepsdynamiek in een open bestel is complex, maar is van de grond af omhoog. Heel anders dan er vaak gedacht wordt. In een crisis als deze, die in essentie een crisis van gedrag is, wordt dat makkelijker zichtbaar.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de discussie onder belangenbehartiging van economie. Alle middelen en processen zijn intact. Wat blijkt de belangrijkste factor? De mens. Die valt uit. Niet de computer, de weg, het proces, de knop, het gebouw, de kennis, de motor - niets van dat alles. Wat blijkt ondanks al ons aangeleerde denken van systemen en optimalisatie het belangrijkste?
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.