Soccer98 schreef op zaterdag 26 december 2020 @ 23:55:
[...]
Dat zijn geen luxe-problemen. Als je je baan kwijt raakt, ligt je leven op z’n gat. Als je studievertraging oploopt, heb je ook een lastige tijd en ben je meer geld kwijt. Zak je in niveau op school, heeft dat ook weet invloed op je toekomst.
Prijzenswaardig dat je kansen ziet in een crisis als deze. Dat is een kijk die voor jou goed werkt, als ik je goed begrijp. Alleen vind ik wel dat je makkelijk lullen hebt.
Nou ja, ik ben zojuist m'n baan kwijtgeraakt, maar dat was bewust. Dan kreeg ik nog een zak geld mee.
Maar het komt wel door grotendeels door pandemie. Ik werkte voor een non-IT bedrijf waarbij de werkomstandigheden een van de belangrijkste punten waren. Valt dat weg én raak je het hele jaar overwerkt (grote projecten waar normaal geen tijd voor is tijdens de lockdowns en in de andere tijd dubbel zo druk om de zaak te ondersteunen), dan is de keuze snel gemaakt als je voor 2021 geen verbetering ziet.
Drie jaar werk weggeknikkerd, maar gelukkig heb ik flink kunnen sparen het afgelopen jaar. Denk dat ik maar minstens een half jaar ergens op een zonnige plek ga zitten totdat ik hier een vaccinatie kan pakken, want het alternatief is hier in de druilerige regen een nieuwe kantoorbaan zoeken met alle complexiteiten die daarbij komen. Totaal geen zin om via de webcam gespeeld gezellig te moeten gaan doen met mensen die ik nog nooit heb gezien en waar ik op dit moment absoluut geen drol om geef.
Yaksa schreef op zaterdag 26 december 2020 @ 23:54:
[...]
Maar je gaat er niet aan dood. De 'problemen' die je opnoemt zijn uiteindelijk allemaal luxe-problemen. Je kan deze 'crisis' ook zien als een mogelijkheid om alles 'ns anders en beter te gaan doen dan voorheen. Uiteindelijk telt alleen het feit dat je gelukkig bent (of wordt). En aangezien ongeluk in een klein hoekje zit, zit geluk bijna overal. Zoekt en gij zult vinden.
Dat is wel iets te makkelijk. Begrijp me niet verkeerd, ik ben 100% voor zo min mogelijk mensen laten sterven, maar dat is niet wat we hebben gedaan hier. We hebben er hier gewoon voor gekozen om zo lang mogelijk zoveel mogelijk mensen te laten werken. Doden, besmettingen etc waren allemaal minder belangrijk, zo lang de zorg maar niet geheel om zou vallen.
Voor sommige mensen is dat geen probleem omdat ze al meer stabiliteit hebben qua relaties en carrière. Bij mij zit m'n partner sinds drie maanden weer aan de andere kant van de wereld en hebben we geen idee wanneer we elkaar weer zien, ondertussen heeft een ex tijdens deze periode voor het eerst in tig jaar contact gezocht(waar ik een zwak voor had sinds de middelbare school, we zijn bijna 20 jaar verder). Ik zou liegen als ik zou zeggen dat de zaken er niet complexer op zijn geworden.
Bij andere lui ligt het liefdes/seksleven misschien wel praktisch stil voor een jaar, omdat ze misschien niet geschikt zijn voor Tinder en normaal gesproken mensen ontmoeten op samenkomsten die nu niet kunnen. Het is wat makkelijk om te doen alsof dat allemaal luxe is en je je geluk maar even kan halen uit een wandeling in het park. Of dat het meevalt vergeleken met de tweede wereldoorlog omdat mensen toen gelukkig waren met een gevulde koek.