Oh ja, maar ik zou wensen dat mensen eens slim genoeg waren - of zelfs maar bereid - om te kijken naar waar de toevoegingen van kosten hun oorsprong hebben.
Ja, zorgkosten stijgen, maar niet opvallend. Toch nemen de kosten van de sector toe. En elk jaar wijzen de analyses en signalen vanuit de Instellingen er op dat we talloze verdienmodellen aan de sector toegevoegd hebben, veel daarvan zonder enige controle of zelfs maar toezicht, waardoor de kosten uit de klauwen lopen.
Maar jaar op jaar happen mensen op de spreekwoordelijke rechterhand. Net zoals bij de show van Air France-KLM. Kijk hier! Bonus! Theater. Ondertussen zorgt de andere hand voor een garantstelling door nationale overheden voor leningen die het vijtienvoudige zijn van de reële waarde van het bedrijf.
Mensen hebben het zelf in de hand. Is de rekening die men krijgt reëel voor toename van kosten van het zorgstelsel? Of is het de rekening voor het jaar op jaar op jaar niet de vinger aan de pols houden?
Saillant, de fiscale reserves van zorgverzekeraars nemen jaar op jaar toe. Bij stijgende kosten? Misschien toch iets om even over na te denken?
Voor de meeste mensen heeft het heel weinig te maken met 'rentenieren' maar met 'overleven'. Mag zelf niet klagen, maar als straks de pensioenen verdampt zijn en we steeds meer voor onze zorg moeten betalen ben ik met een ongewijzigd uitgavenpatroon uiteindelijk ook de pineut. Dan hou je 'een stuk leven over aan het eind van je geld'...
In toenemende mate, absoluut. Dit is echter een amalgaam van trends geworden die het resultaat is van die mentaliteit van rentenieren. Onze structuren van vermogensopbouw op basis van schuldverklaring zijn zo inherent instabiel dat het simpelste struikelen gezinnen onderuit haalt. Ongeacht "opbouw", ongeacht ontplooiing.
Toch blijft dit dezelfde valstrik van happen in de ene hand terwijl de andere elders iets anders doet. Extra saillant, al die tegenpolitiek en populisme is volledig conform het historische patroon, het is er niet voor mensen, het is er voor de scheve verdeling. Tja.
Al die opgebouwde conservatieve gedragsreflexen? Al die selectieve blikvelden? Et voila, de rekening.
De vraag is dan wat doe je er aan. Het antwoord is zo moeilijk niet. Maar men wil het niet. En dus kruipt het stuk "kan het niet" steeds verder op. Hoe normaal is het dat in een land als Nederland 1.7 miljoen gezinnen van bijstandsniveau tot modaal X2 met structurele risico's van schulden en armoede zitten - steeds meer normaal.
Dat kan anders. Maar dan moet men toch echt verder en breder gaan kijken.
offtopic:
Toeval bestaat niet. In politiek absoluut niet. Alles is timing voor duaal effect.
[
Voor 3% gewijzigd door
Virtuozzo op 23-04-2020 18:12
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.