JanW schreef op dinsdag 7 april 2020 @ 10:31:
[...]
Je kiest toch zelf voor kinderen? Ouders willen maar alles kunnen blijven doen zoals het altijd gaat. Allebei full time werken, want we moeten toch twee keer per jaar op vakantie en minimaal een vrijstaand huis hebben (even heel gechargeerd gezegd). En we willen ook graag kinderen. Maar als de situatie dan ineens afwijkt van het normale zijn we totaal niet in staat om daar mee om te gaan en moet de school z.s.m. open want de dagelijkse kinderopvang is nu ineens dicht. Ik mis bij veel ouders een stukje verantwoordelijkheidsgevoel voor hun kroost. We zijn te ver aan het doorslaan en te gewend geraakt aan alle luxes van de afgelopen jaren, toen het wel nog gewoon kon. Nu moet we reageren en anticiperen en dat is heel moeilijk. In de eerste plaats ben je als ouder verantwoordelijk voor je kinderen, niet de school.
Best bizar dit. Politici wereldwijd noemen dit 'de grootste crisis sinds WO2' en jij vergelijkt het met 'eigen schuld dikke bult'. Dus die ondernemers die geen jaren buffers hebben om 100% omzetverlies op te vangen, hebben het er ook zelf naar gemaakt?
Ik mis bij 'veel mensen' empathie voor het feit dat de situatie extreem en plotseling is, iedereen z'n best doet, maar dan volgens sommigen niet 'het recht' hebben om het daar zwaar mee te hebben. Als je dan toch zo nodig wilt fulmineren over eigen verantwoordelijkheid dan heb je het onbestaan van het middeninkomen topic nog om tot zinnen te komen: de situatie die je schetst waarin ouders gewoon samen max 40 uur per week werken bestaat voor het overgrote deel van de bevolking niet. En dat is niet de groep met een vrijstaande woning.
Mijn vriendin werkt in het onderwijs, heeft een combinatieklas groep 7 en 8 en is dagelijks met alle kinderen bezig om ze zo goed mogelijk onderwijs te geven. Wat ik zo meekrijg van een afstandje is dat ze iedereen goed kan bereiken. Van meerdere ouders krijgt ze complimenten hoe het gaat. Tuurlijk is het behelpen, dat zeggen ouders ook, maar er is vooral begrip voor de situatie en hoe de school het oppakt.
Bij ons ook, ook onderwijzers zoals je vriendin kiest hier niet voor, dus we nemen met alle liefde haar dagelijks werk van haar over. En vinden het fijn dat zij vervolgens haar best doet ons daarbij zo goed mogelijk te helpen. Mijn vrouw en ik zijn beide opgeleid en maken er tijd voor. Ik weet van de juffen van onze school dat een deel van de klasgenootjes van mijn zoon en dochter vrijwel niets doet in de praktijk. Ouders doen hun best, maar zijn zelf laaggeletterd, of kunnen schoolwerk niet nakijken, krijgen de motivatie niet rond. Iedereen doet z'n best, maar garantie op resultaat is er natuurlijk niet.
Die onderste laag waar jij het over hebt is maar een paar procent van de samenleving. Die worden inderdaad hard geraakt, en daar moet iets op te vinden zijn. De school van mijn vriendin geeft Chromebooks in bruikleen mee aan kinderen die geen computer/laptop hebben.
1 op de 6 volwassen mensen in Nederland kan niet goed lezen, schrijven of rekenen.
En
28% van de Nederlanders is laagopgeleid.
Bijna
10% van de kinderen leeft in armoede, in Nederland.
Iedereen doet z'n best, maar niet iedereen is gelijk. En daarom is gratis, toegankelijk en kwalitatief onderwijs zo belangrijk. Ik trek hem graag even totaal uit jouw verband omdat ik hoop dat je ziet dat je er mijn inziens nogal naast zit. Je kunt die kinderen dus wel een chromebook geven of een keer extra bellen, maar niemand daar in huis kan ze écht goed onderwijs geven. En wellicht ook niet raar: je vriendin heeft er immers voor geleerd en er haar beroep van gemaakt. Als dat zo makkelijk was, kon iedereen het. Ik werk in de IT en houd me bezig met data science in de zorg, oa in welzijnsland en dat stemt me enorm ongerust. De omvang en nood is enorm.
Daarnaast is het onderwijs nu heel flexibel. Kinderen kunnen in de ochtend of middag aan de slag gaan met de opdrachten die ze hebben gekregen voor die dag en kunnen bellen voor hulp met de leraar. Digitaal lesgeven aan 28 kinderen tegelijk via Microsoft Teams is helaas niet te doen, dat is een suggestie die sommige ouders nog hadden gedaan, maar met de flexibiliteit die je de ouders geeft is dat niet haalbaar.
De methoden zijn niet zoals onderwijs in de klas, maar ze slaan wel aan. Kinderen kunnen aan de slag met rekenen, taal en andere opdrachten. Het is echt niet dramatisch, zoals je hier probeert te schetsen.
Dramatisch is net welke waarde je aan dat woord hangt. Ik denk dat je vanuit jouw positie vindt dat het niet dramatisch is, terwijl je in een handvol reacties hierboven ziet dat na 3,5 week mensen dat toch duidelijk anders zien. Ik zie onze positie niet als dramatisch overigens, maar wel als enorm zwaar. Toen ik voor kinderen koos, was er namelijk wel een onderwijs systeem. Nu zie je hoeveel je dat waardeert als het er niet is. Als ik dit de hele dag had willen doen, was ik nu wel collega van je vriendin geweest
Overigens is het vooral de combi die killing is natuurlijk: kinderen moeten thuis blijven, werk moet doorgaan, schoolwerk moet doorgaan, er is geen sport, er is geen andere afleiding. Vriendjes mogen niet met elkaar spelen, etc. Er is immers een crisis gaande van proporties die onze generatie niet kent...
Edit: mosterd na de maaltijd. Zie nu de modbreak pas