DiSiLLUSiON schreef op donderdag 25 juni 2020 @ 09:19:
[...]
Er waart nog een virus rond, dat is waar. Maar de overheid geeft aan dat de urgentie zo'n beetje voorbij is. Immers, de persconferenties vonden al minder vaak plaats, en nu was dit voorlopig de laatste. Dat geeft aan dat er geen tot weinig verdere aanpassingen aan het beleid op de planning staan. Er is geen exit-plan gecommuniceerd, zelfs geen stip aan de horizon, voor de maatregelen die nog wel gelden.
Het was eerst duidelijk: de verspreidingsfactor moest onder een bepaald niveau, en dan kunnen de versoepelingen gaan beginnen. Die zijn ingezet, maar blijven we die ook doorzetten? Of houdt het hier op? Er zijn nu een hele rits aan versoepelingen in 1x doorgevoerd, in de laatste persconferentie; het lijkt bijna alsof het bericht is: "hier, en nu niet meer zeuren".
Daarnaast hebben de maatregelen niet voor iedereen vergelijkbare consequenties. Dat is niet zo vreemd, maar dat maakt het voor de ene individue lastiger om de benodigde draagkracht op te blijven brengen, dan voor een ander. Het is eenvoudig als er een volledige lockdown is; we doen het met een goede reden, en we doen het met z'n allen - mouwen opstropen en schouders eronder, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.
Maar nu? De effectieve verschillen zijn enorm.
Als je een groot winkelpand hebt, of hoort bij een van de branches die een grote mond opgezet hebben, dan heb je er minder last van dan anderen. Bioscopen zijn weer open, maar je kunt maar een paar stoelen bezetten door de 1,5m regel, terwijl de pretparken ook open zijn en die geen probleem hebben met een volle achtbaan en dikke rijen. Schiphol is weer open, waarbij de 1,5m afstand wordt weggewuifd onder het mom van "tsja, niet genoeg plek", maar in eet- en drinkgelegenheden moeten de tafels nog steeds ver uit elkaar staan. Recreatieve zwembaden zijn ook open, maar 1,5m afstand houden op de wildwaterbaan is natuurlijk helemaal onmogelijk. Het lijkt allemaal behoorlijk willekeur. Je merkt ook, bijvoorbeeld bij boodschappen doen, dat steeds meer mensen het moeilijk vinden om de 1,5m vast te houden.
Kinderen en jongeren gaan weer deeltijd of voltijd naar school. Zorginstellingen gaan weer open. De tweede kamer zelf is weer met de reguliere werkzaamheden bezig. Collega's dichtbij het werk, of met een auto, zitten al lang en breed weer op de studio / het kantoor. Als je OV-gebonden bent, dan zit je nog steeds thuis, en is het afwachten tot je weer mag komen van de baas. Of er word juist geeist dat je komt opdagen, vooral met de recente versoepelingen in het OV, terwijl je je nog niet veilig voelt in een volle trein. Thuiswerken was makkelijk toen iedereen dat moest doen, nu mis je cruciale informatie en afspraken omdat je niet bij overleggen aanwezig kunt zijn, en video meetings worden overgeslagen omdat de collega's op het werk niet in een kleine ruimte op elkaar's lip kunnen zitten.
Persoonlijk zat ik vooral uit te kijken naar een mogelijke einddatum voor de mondkapjesplicht. Ik oefen me serieus wezenloos, maar ik kan zo'n mondkapje nog niet langer dan 15 minuten op hebben zonder hardkloppingen en duizeligheid. En ik probeer het toch echt bijna elke dag, met verschillende soorten mondkapjes. En ik zal vast niet de enige zijn die moeite heeft met zo'n ding; denk bijvoorbeeld aan mensen met asthma, beginnende longemfyseem of andere ademhalingsproblemen, of mensen die het om mentale redenen lastiger vinden.
Als je in de stad woont, kun je vrienden ontmoeten in het park. Als je een auto hebt, kun je bij familie langs of zelfs samen even er op uit naar het strand. Eerst met z'n 2en in een auto, straks zonder limiet. Allemaal zonder mondkapje. Maar als je OV-gebonden bent, en in een klein dorp woont? Dan moet je verplicht een mondkapje voor langere tijd op kunnen houden, want anders kun je nergens heen. Niet naar vrienden, niet naar familie en niet naar het werk. Heeft het dorp geen kapper? Dan kun je dat ook wel vergeten. Voor die mensen is de lockdown nog 100%.
Je zou een taxi kunnen pakken, ware het niet dat een mondkapje verplicht is. Je zou een rijbewijs kunnen halen, als je financien toereikend zijn, dan kun je zelf overal heen, maar: bij de lessen en examens is een mondkapje verplicht. Verhuizen dan? Tsja, hoe kom je bij de notaris? Dus ook dan ontkom je niet aan het mondkapje. Je zou de bus kunnen pakken en om de 10 minuten eruit stappen om even diep te ademen en de volgende bus te pakken, maar dan duurt een reisje van 45 minuten enkele uren, dus dat is niet realistisch. Je zit echt muur, muur vast, tenzij je voor langere tijd een mondkapje op kunt hebben. Je zit opgesloten.
En als we het met z'n allen doen, is het nog wel vol te houden. Maar met vrienden in de steden die samen een terrasje pakken, familieleden die gezelig bijeen zijn, collega's die weer op het werk zitten. Gesprekken over vakanties die weer geplanned worden, over hoe fijn het is dat de lockdown zo'n beetje over is...
Voor mij is het best lastig zo. Nu ben ik niet van de "oh woe is me", maar ik weet niet hoe lang ik dit nog vol kan houden, als ik eerlijk ben. Iets als "mits deze versoepelingen geen uptick veroorzaken, dan kunnen in september de mondkapjes af" zou voldoende geweest zijn. Daar kun je tenminste naar toewerken cq. uitkijken. Maar voorlopig lijkt er dus geen einde in zicht.