Verwijderd schreef op zaterdag 28 mei 2022 @ 18:46:
[...]
aanval, verdediging, zoveel tot zoveel verhouding... maar is dat echt zo?
De Russen zijn in de aanval, op vreemd grondgebied. Dan heb je wel een overwicht nodig ja.
Maar als je als verdediger wil aanvallen, heb je dan dezelfde verhouding echt nodig? Je bent op eigen terrein (territorial defense forces kennen het gebied) maar bent de verdediger, niet de aanvaller met een ellenlange logistieke aanvoerlijn (en we weten dat de Russen niet goed zijn met logistiek en eigenlijk nauwelijks 100 km van een depot kunnen opereren).
Waarom zou je ook aanvallen? De Russen op de grond zijn al allergisch voor de saboteurs die 's nachts overal doorheen sneaken en de logistiek aanvallen.
Vrij naar Sun Tzu: Oekraine hoeft de Russen niet te verslaan op het slagveld in een klassieke krachtmeting. Ze kunnen de strijd ook winnen door ervoor te blijven zorgen dat de Russen geen middelen meer hebben om de oorlog voort te zetten.
Als de vijand honger heeft, en geen brandstof en olie meer, dan rukt ie niet zo snel meer op.
Alles wat nog wel oprukt, schiet je kapot.
De argumenten die je noemt kunnen een dergelijke verhouding beïnvloeden. Of en hoeveel, ik zou het niet durven zeggen.
Een uitgekookte strategie zou zelfs de hele vergelijking op de helling kunnen zetten. Oekraïne heeft op
tactisch niveau laten zien dat haar eenheden vindingrijk met hun middelen kunnen omspringen. Een slimme
strategische zet zou zelfs met minimaal wapengekletter een vijand kunnen neutraliseren.
De grootste strategische kunststukjes ontstaan uit gebrek aan resources en hoge nood. De schermutselingen rond
El Alamein tussen de Britten en de Duitsers in Noord Afrika is daarvan een voorbeeld, de slag in het
Teutoburgerwoud, waarin drie Romeinse legioenen in een hinderlaag zijn gelokt en door Germanen in de pan werden gehakt ook. Ook de
Battle of Britain zou ik willen noemen. Vooral een luchtslag natuurlijk.
Van de drie voorbeelden waren de Battle of Britain en het Teutoburgerwoud verdedigend. Voor Oekraïne was de slag om Kyiv een soort Teutoburg revisited. Een weerloze lange colonne die kapot is geskirmished. Waar Oekraïne nu voor staat zal eerder gekeken moeten worden naar wat de Britten in El Alamein hebben uitgehaald.
Op zich is het niet ondenkbaar dat er zich een kans voordoet die een weergaloze strategische zet van Oekraïense zijde mogelijk maakt. Zoek een single point of failure bij de Russen en snij het af (artillerie munitie bevoorrading

). Je zou dan met weinig inspanning de Russen een stuk kwetsbaarder maken.
Deze scenarios worden vast bedacht en verkend/gemonitored, we hebben informatie heerschappij. De vraag vind ik wel of een dergelijke kans moet worden benut als de situatie nog niet desperaat is. Wat er nu gebeurt is natuurlijk grinding. Stuk voor stuk moet Oekraïne gebied en plaatsen opgeven. Het achterland voor Oekraïne is alleen nog niet desperaat. Ze kan beschikken over veel potentiële strijders, uiteindelijk zal het met wapens (kwaliteit en kwantiteit) de overhand krijgen. Een onzekere factor is misschien de politieke situatie in VS en EU.
Zou ze in een vroeg stadium een kans uitproberen, een kans die kan uitmonden in een strategisch huzarenstukje, maar ook in een jammerlijke nederlaag, dan moet je nog altijd in staat zijn die nederlaag op te vangen met andere eenheden (to fight another day). Heb je die troepen niet, dan loop je het risico dat door de nederlaag de rest van je leger implodeert. Het is niet voor niets dat de meest succesvolle generaals pas de strijd aangingen als de situatie voor hun leger zo gunstig was dat winst eigenlijk een zekerheid was.
Dit wil trouwens niet zeggen dat het doorsnijden van bevoorradingslijnen niet deel kan uitmaken van een uitgekiende strategie die zodanige voorwaarden scheppen dat winst een zekerheid worden voor Oekraïne. Maar laat het dat dan zijn, en niet een reden om een strategische bocht af te snijden. De noodzaak om een bocht af te snijden is er nog niet. Die noodzaak was er voor de Britten boven Groot Brittannië en in Noord Afrika wel. Hoe schurend dat geknabbel van Rusland in de Donbas ook is, maakt dit de situatie van Oekraïne nog niet desperaat. Laat Oekraine dus maar aanvallen als ze zeker is van winst. Dat uitgekiende strategische elementen die definitie kunnen doen schuiven ben ik met je eens.