NiGeLaToR schreef op vrijdag 15 april 2022 @ 10:25:
[...]
Los van wie de gasten zijn is het goed om in gedachten te houden dat deze mensen leven in een zero-sum game. Waar een concessie, een politieke optie, allemaal niet bestaat. Ze leven in dezelfde wereld waarin Trump leeft - eentje waarin je wint OF verliest.
Of ze die een uitrusting kunnen geven en een zinvolle missie in Ukraine denk ik niet per se - volgens mij heeft Rusland de beste mensen en middelen al ingezet en zijn ze er al veel van kwijt. Maar, terug naar WO2, hebben ze het ver geschopt met vooral.. mensen.. mensen.. mensen.
Ik ben echt benieuwd of we nog signalen uit de Russische bevolking gaan ontvangen als "Ja maar, dit wil ik helemaal niet, en wanneer houdt deze onzin op?". Ik kan mij nog steeds geen voorstelling maken van 150 miljoen mensen die als een zombie mechanisch op hun ondergang afstampen. En dat er dus geen personen zijn die zeggen "Jongens ik trek mij even low profile achter de Oeral terug". Maar juist van deze mensen hoor je niets, want dat is de essentie van low profile.
Voor iedereen die momenteel achter de overheid aanhobbelt wordt dit overheidsbeleid op deze manier een ondergang. En eigenlijk zou dat dramatisch zijn. Onnodig veel doden blijft in en in triest, los van welke partij het betreft.
Waarom ik een ondergang verwacht? Kijk naar hoe lang de mariniers in Marioepol de Russen nu al bezig houden, met als enige voortgang dat de recourses van de mariniers opraken. Russen zijn incapabel, dit wisten we al. Dit effect wordt bovendien met wat voor nieuwe troepen dan ook groter.
De Russen hebben ten opzichte van WO-II nog wel wat nadelen. Ze jagen geen tot op het bot verkleumd leger na, gekleed in rafels en zonder fatsoenlijke verdere uitrusting. Ze hebben niet het voordeel van de gigantische afstanden die het leger van de vijand hebben verzwakt en van zijn voorraden heeft ontdaan.
Nu hebben de Russen zelf grote afstanden te overbruggen om uit alle uithoeken genoeg soldaten aan te trekken. Zij het dat dit relatief gerieflijk gebeurd. Wel zijn veel soldaten uit hun regio weggerukt voor een oorlog met een land waar ze mogelijk zelf nooit zijn geweest. Misschien dat de denazificatie in de eerste drie dagen in februari nog wat enthousiastme kon ontketenen. Nu realiseert de gemiddelde Rus zich dat ze naar een heel potente vijand worden vervoerd, en dat ze door die vijand als een bezetter, en niet als een bevrijder, wordt beschouwd. De moraal van de Russische soldaat komt dus op een nog groter dieptepunt terecht. De ijzervretende generaal zal deze moraal zeker niet helpen.
Absolute aantallen mensen zeggen hierbij daarom niet zoveel. De Russen hebben nu al niet meer de logistiek om al die mensen tegelijk in te kunnen zetten. Die eenheden druppelen daarom Oekraïne in. Aan Oekraïne dan de taak deze eenheden met dezelfde snelheid onschadelijk te maken als waarmee ze het strijdperk betreden.
Ook over de spullen hebben we onze twijfels. De privé vrachtwagens en materieel met een bedenkelijke ouderdom hebben we al vrij snel zien passeren. Bovendien moeten de Russen zeker in de eerste fase van de strijd zelf gebied veroveren. Van Marioepol weten we hoe slecht hen dat afgaat. Als Oekraïners zich heel restrictief opstellen kunnen ze dit met goede bevoorrading lang volhouden. Pas als de Russen verzwakken zou Oekraïne moeten kijken of ze gebied kan terugwinnen.
Zou de Russische aanval tenslotte nog lang uitblijven, dan zijn ze met preemptive aanvallen voortdurend te verzwakken. Oekraïne mag zich verzekerd zien van een constante wapenaanvoer. Een voordeel dat ze maximaal moet inzetten.