NiGeLaToR schreef op zondag 10 april 2022 @ 10:04:
[...]
Dat hangt in mijn ogen samen met de zelf-opgelegde escallatie-lader: we geven geen offensieve wapens (wat dat dan ook mag betekenen) maar defensieve wapens, want anders kan Rusland wel eens..
[...]
Het zal een functie hebben - ik snap hem alleen niet.
Even vooropgesteld, eens met je reactie i.h.a. Hieronder nog enkele opmerkingen:
Die escalatie-ladder is goed om aan te halen. Zelf zie ik dit als een verkramping, alsof een goed uitgebalanceerd
strategisch antwoord zuiver defensief is in te vullen. Mijns inziens werkt dit zo niet. Een defensieve strategie wordt op macro niveau bepaald met het plan van aanpak dat je kiest en het beperkte doel dat je definieert. Niet met de wapens die je hierbij inzet. Offensieve wapens zijn prima defensief in te zetten. Mijns inziens zouden die wapens gewoon geleverd moeten worden zonder er te veel ruchtbaarheid aan te geven. Zolang de strategie in zijn totaliteit defensief blijft heeft de tegenstander geen klagen, want ze is altijd vrij om terug te trekken naar een veilige haven.
Even als gedachte experiment: zou de VS deze oorlog zelf met Rusland voeren, volledig onder eigen leiding, dan waren die wapens vanaf het begin ingezet geweest. Defensief? Tuurlijk wel! Waar het vermoed ik op neerkomt is dat de VS het Oekraïense bewind er (nog) niet voldoende op vertrouwt dat het mission creep zou toelaten zodra Oekraïne de wind in de rug zou krijgen. Ter toelichting: Waar stopt de definitie van het consolideren van de zeggenschap over het eigen grondgebied? Bij de landsgrenzen met Rusland, of bij een gepassiveerde zone van 50 of 100 km diep in Russisch grondgebied? Oekraïne hoeft dit helemaal niet van plan te zijn, maar mogelijk wil de VS dit uitsluiten met die wapenkeuze. Hierbij wordt die escalatieladder als schaamlap gehanteerd.
Het is ook de vraag hoe je zo effectief mogelijk communiceert met een narcistische dictator. We zouden het contact tussen Macron en Putin (wat nog een van de weinige directe kanalen is) moeten benutten om daarover duidelijk te zijn: als we dan zo nodig spelregels opleggen aan onszelf, leg ze dan maar op tafel. Als jij x dan wij y. We willen y niet, maar je laat ons geen keus, want we kunnen niet toestaan dat jij x.
Om deze reden haalde ik ook die Xerxes aan, de Perzische vorst die het Griekenland moeilijk maakte. Ook een narcist volgens mij, door de vorm waarop hij veldslagen
moest overwinnen. De Grieken hebben met al hun beperkingen (een ballenbak van stadstaten) van hun tekortkomingen een skill gemaakt door met de tactiek een geremde en strategische aftocht het leger van Xerxes in een voor haar nadelige situatie te manoeuvreren. Meest recente historische analyses geven aan dat het onduidelijk is waarom Xerxes de strijd heeft moeten afbreken, en Griekenland de dans ontsprong. Gegeven is wel dat het leger en de zeemacht van Xerxes een serieuze drain hadden ondergaan. Vermoeden is dat het draagvlak van de operatie was verdwenen. Xerxes was blijkbaar niet almachtig. Wat uit die historie is te leren is dat tegenover een machtige vijand vrijheid van handelen nodig is zodat het initiatief kan worden behouden. Op strategisch niveau heeft Rusland het initiatief. Oekraïne kan niet anders doen dan reageren. Op tactisch niveau kan ze wel het onverwachte proberen te doen. Directieve communicatie kan hiervan deel uitmaken.
We maken er nu een full-blown proxy-oorlog van, laten Ukraine het vechten doen en geven ze uiteindelijk precies genoeg om niet ten onder te gaan. Als je het met opzet zou verzinnen zou het best briljant zijn om de Russische dreiging voor de komende decennia te minimaliseren, over de rug van Ukrainse burgers.
De VS zal best blij zijn met deze drain van de Russische conventionele capaciteit. Afgezien van de kernwapens beweegt Rusland steeds meer toe naar de regionale macht zoals de VS het land wil kenschetsen. De Oekraïners halen hiervoor de kastanjes uit het vuur. Een aandachtspunt voor de VS hierbij is de Oekraïners voor deze strijd gemotiveerd te houden. Zij hebben zich op indrukwekkende wijze verweerd. Van de kosten zijn we nog ongewis, maar voor Oekraïne is er een grens aan de duur van dit conflict. De Amerikaanse briefing (zie
bulle bas in "De oorlog in Oekraïne - deel 2") van gisteren werd ook al aangegeven dat de Amerikanen een lange en taaie strijd verwachten, zowel de Oekraïners en de Russen zijn goed bekend met de omstandigheden en terrein. Het conflict over de Donbass is ook al 8 jaar bezig, zonder dat een van beide partijen overwicht bereikt. We moeten echter ook zien dat Oekraïne niet in staat is geweest Rusland terug te drijven. Aandachtspunt voor de VS (en EU!) is dat zodanige voorwaarden geschapen worden dat Oekraïne ook echt een fighting change heeft, en haar gebied kan terugwinnen. We hebben allemaal onze vermoedens, maar we weten niet op welke uitgangspunten de huidige wapenleveringen zijn gebaseerd.
Rusland zet hun tanks ook bizar slecht in. Ze rijden overal maar klakkeloos rond in gebied wat niet van hun is, hebben nauwelijks linies tussen de wegen gesloten en zijn zo enorm kwetsbaar in de achterhoede en de flank. Infanterie, luchtsteun en artillerie zou in een 'combined weapons' scenario van een tank een nuttig hulpmiddel maken, maar de Russische doctrine lijkt nog steeds te draaien om pantser-blitzkrieg met het idee dat een tank onoverwinnelijk is - of tenminste met pantser en slagkracht door de linies van de tegenstander kan rijden.
Fascinerend inderdaad. Om deze reden is het nog lastig om door de ruis de trend te zien, en is meer analyse nodig. Over die tanks: Alleen in de nadagen van WO-I had een tank als wapensysteem misschien geen antwoord, de infanterie liep erachter voor eigen bescherming. De Amerikaanse/Navo doctrine countert de kwetsbaarheden van de tank met infanterie. Volgens mij raakte dit al in WO-II in zwang. Die kwetsbaarheden worden nu groter en groter. Het is nog te vroeg voor een analyse, maar heel wat doctrines gaan op de schop, verwacht ik, zelfs de Russische. Voordeel voor Oekraïne, Russen kunnen goed improviseren, maar het ombuigen van een doctrine doe je niet in een achternamiddag.
Gister bedacht ik me in ene dat ze youtube, twitter en andere internetbronnen eigenlijk nooit meer kunnen toestaan in Rusland. Dit is een eenzijdig en permanent besluit.
Dus verstoken van informatie, niemand meer kunnen vertrouwen, je mening moeten verbergen - lijkt me de beste kweekvijver voor niet alleen een financiele failiete staat maar ook een culturele en intellectuele failliete staat. Onwerkelijk bijna.
Tja, Noord Korea bestaat al lang, maar dat is een vazalstaat van China. Ik sluit het ook niet uit dat als doorzet wat je vreest Rusland ook eindigt als een vazalstaat van China. China wacht af... en wacht af... totdat Rusland deplorabel genoeg is geworden. Om die reden ben ik geen voorstander van het te lang laten doorgaan van de boycot. Wel denk ik dat de boycot met de Griekenland logica een factor is waarmee we initiatief aan onze kant hebben gekregen. Vanuit die optiek een meesterzet. Ik zie alleen liever kort en disruptief (afsluiten dat gas dus) dan lang en etterend. Ook dit gaat weer over doelstellingen en beoogde effecten.