TLDR van onderstaande:
- Vindt ethische maximes en werk die uit met realistische UA scenario's
- Maak een praktisch plan voor casus langdurige oorlog
- Militair ingrijpen:
1. VS wil handen vrij hebben
2. Europa vindt zich zonder VS militair te zwak
3. Vrees voor kernoorlog is niet de werkelijk reden afzijdigheid
Dat is een goede vraag, en zoals anderen ook hebben aangegeven: tijdens de oorlog loopt het debat door. We hebben eerder in het topic het
tramprobleem besproken. We hebben allerlei bekende theoretische ethische vraagstukken en oplossingen, maar zoals ik in die tramprobleem-casus ook demonstreerde, onderdeel van de discussie wordt onvermijdelijk in hoeverre een theoretische exercitie overeenkomt met de concrete realiteit.
Ik zelf vertrek grotendeels vanuit het perspectief dat als jij mijn hand dwingt, de klap die ik uitdeel op jouw conto komt. Een voorbeeld: jij houdt mijn kind/partner onder schot en om hen te redden moet ik 15 familieleden/vrienden van jou ombrengen. Ik kies ervoor om die 15 mensen uit jouw cirkel om te leggen, en dat was geen vrije keuze. Wat ik qua psychologie verwacht is dat ik zal rationaliseren dat die 15 mensen eigenlijk ook op een bepaalde manier schuldig zijn en het dus verdiend hebben.
Rationeel maak ik een goede keuze, mij treft geen blaam. Maar psychologisch is het moeilijk een verlies-verliessituatie te verteren, dus zal mijn brein ongetwijfeld dit als een win proberen te spinnen.
En daar zit ook de link met MAD in. Als wij niet bereid zijn het mutually-deel te respecteren ben je een sitting duck. Overigens, overal zie je kernmachten deze macht als reactiemacht interpreteren. Zelfs Rusland heeft in de nucleaire doctrine vastgelegd dat inzet een respons is op een bedreigende situatie voor voortbestaan staat.
Nogmaals, hypothetisch gezien, tot hoe ver is het westen bereid te gaan?
Dit was als reactie op de stelling dat we vandaag nog militair moeten ingrijpen in Ukraine.
Ik geef aan dat ik daar prima mee kan leven, alleen moeten we onszelf van te voren al afvragen: hoe ver zijn wij bereid te gaan?
Ik las bij @
teacup en @
NiGeLaToR gisteren instemming dat we een duidelijk plan moeten hebben. Ik heb al vaak genoeg geklaagd over de modus operandi van het Westen. In het kort: liever geen politieke risico's [1]. Dat wil zeggen: reageren in plaats van acteren.
Dat dit een onhoudbare instelling is moge duidelijk zijn.
Gisteren kwamen de foto's naar buiten van de genocide in Bucha. Politiek twittert afschuw. Meer sancties nodig.
Mag ik vragen: waarom?
Zo'n anderhalve maand terug heb ik in het oude topic de vraag gesteld wat de wijsheid is achter incrementele sancties. Ik vond dat niet slim en nog steeds niet. Het probleem is dat je escalatieruimte biedt aan Putin, waardoor je pas achteraf gaat reageren. Het is een failliete strategie waarbij de indruk wordt gewekt dat Putin onder de indruk is van statements, en dat hij daarmee zijn koers zal verleggen. Het enige wat begrepen wordt in machtspolitiek is het inzetten van macht.
Eens met @
teacup dus: formuleer je doelen, maak een plan hoe je die doelen gaat bereiken. Het is het tegenovergestelde van afwachten wat er van UA over blijft na 6 maanden. Het is nu elke keer reageren, er komen nu wapens die in een eerder stadium de zaak van UA al geweldig geholpen zouden hebben.
Ik herhaal dat er een kans bestaat van een langslepende oorlog. Bereid je voor op dat scenario. Hoe? Door een grote lichting jonge Oekraïners op te leiden met modern wapentuig, met name ook voor een Oekraïens offensief. Zorg voor infrastructuur voor het juiste type brandstof als je die nodig hebt, etc.
Want geloof me, Poetin gaat tot het einde door. Als hij al verloren heeft, stuurt hij zijn laatste raketten strijdend te onder.
Poetin is een man van macht en kracht uitstralen. Opgeven, of overgeven hoort daar niet bij.
Poetin gaat tot
het zijn einde door. Eens dat hij niet meer kan opgeven, zijn lot is verbonden met deze oorlog. Daarom moet Macron ook stoppen met bellen. Het lijkt alsof we die machtsdynamiek onvoldoende begrijpen. Als je niet wil ingrijpen, maar je wil toch het gevoel hebben/geven dat je iets nuttig doet, krijg je dit soort gefaal. Accepteer de ondergang van UA, en een mogelijke herhaling van zetten x jaar later, of begrijp de morele plicht die op je rust.
@
Cyberpope, jij reageerde op concensus dat militair ingrijpen als niet verstandig wordt beoordeeld.
Ik wil graag een analyse delen met jullie delen waar ik steeds meer de indruk van krijg dat die dicht bij de waarheid ligt.
In de
PBS documentaire en het
verdiepende interview [2] daarbij komt naar voren dat de CIA en experts aan Obama hebben geadviseerd om Putin te beantwoorden in zijn eigen taal: geweld. Deze analyse bevestigt wat ik ook heb geschreven rondom de Migs: de VS hebben geen zin om weer jarenlang met troepen vast te zitten in een land. Zie Afghanistan, men is dat beu.
Dus: het is niet de angst voor nucleaire toestanden, maar de onwil van de VS om in de Oekrainse modder vast te komen zitten.
Zeker na Trump is de focus nu 100% op China. Daarom ook de aanmoediging van de VS dat Polen de Migs leveren, met de waarschuwing dat de VS geen boots in die modder willen hebben.
@
Cyberpope, dan jouw tweede punt: Europese generaals tegen. In de VS hebben zo'n 20 hoge militairen zich uitgesproken voor.
Dit is een klus voor Europa. En ik meen dat wij Turkije daarbij nodig hebben.
Als ik Rob de Wijk lees, zegt hij dat wij (NAVO) niet goed zijn in oorlogen, en dat we het dus niet moeten doen. En daarbij dat we 1 miljoen soldaten nodig hebben bij zo'n missie. Dat lijkt me een krankzinnige schatting, we hoeven Rusland niet in te nemen.. @
DaniëlWW2, kan jij daar op reageren?
@
Cyberpope, als derde punt nog even terugkomen op nucleaire dreiging. Ik meen dat dit voor de VS niet de werkelijke reden is zoals ik al schreef. Het valt me ook op dat alles wat ik van Russische zijde hoor dat we de nucleaire dreiging niet zo letterlijk moeten nemen. Uit de FSB-brieven [3] valt dat op te maken. Ook Russische dissidenten zoals Kasparov geloven niet dat wij afzijdig moeten blijven.
@
NiGeLaToR @
teacup Een vierde punt, in het verlengde van punt 2: ik vermoed dat de Europese houding steunt op de overtuiging dat wij te zwak zijn om militair gezien Rusland een weerwoord te bieden, en wat we niet tegen kunnen houden met diplomatie de daarna te beoordelen status quo moeten accepteren [4]. De strategie die Europa voert is die van
PR, welke
reactie moeten wij geven uit hoofde van PR? Die kan gevoed zijn uit zowel politiek cynisme alswel daadwerkelijk gevoelde ontoereikendheid van eigen militaire middelen.
Ik merk tenslotte op dat Rob de Wijk als argument tegen ingrijpen onze militaire kracht/kunde noemt, maar niet risico kernoorlog.
Ok, dit was mijn spreekbeurt. Zijn er nog vragen?
1. Voorbeelden te over, maar ter illustratie een interview met hoge ambtenaren in de Volkskrant over de nieuwe bestuurscultuur. Gehekeld wordt het gebrek aan durf en visie.
2. Links zijn naar transcipts, video op website ook te vinden
3. Ja dat kan psy-ops zijn, maar de aanwijzingen zijn sterk dat dit authentieke brieven zijn. Bellingcat en Gulagu onderschrijven ze. Ze worden naar het zich laat aanzien ook serieus genomen door de Amerikanen.
4. Zie Duitsland in bulle bas in "[ZT] Russisch-Westerse verhoudingen deel 3"