Persoonlijk heb ik de indruk dat @
spijkerhoofd wel een punt heeft. Ik merk dit bij mij zelf en bij mijn vriendengroep namelijk ook. Er zit namelijk een enorm verschil tussen iemand van 20 en 30. Toen ik nog meer richting 20 was ging ik regelmatig even buiten de deur eten en bestelde ik ook regelmatig wat. 1 of 2 keer per week was dat ongeveer. Vrienden deden hetzelfde. Ergens vond ik het wel eens zonde, dat geld zou ik ook in een woning kunnen stoppen. Maar in de praktijk bereik je er niks meer mee. De snelste weg naar een huis is voor de meeste mensen niet hun spaarrekening maar een zo hoog mogelijk inkomen om zoveel mogelijk te lenen. Ik heb niet de indruk dat ik zoveel meer had kunnen bereiken als ik toen minder buiten de deur ging eten. Goed, de prijzen waren destijds wel iets gunstiger dan nu. Ik kon toen bijna voor de helft van de huidige prijs uiteten.
Inmiddels val ik in de andere categorie. Uiteten doe ik amper nog omdat het te duur is en die app van de oranje bezorgservice is verwijderd. Bestellen doen we niet meer. Wij geven 35.6% van ons netto inkomen uit aan onze hypotheek, meer konden we er niet uit persen. Nouja, we konden nog 231 euro extra lenen. Dat percentage was mogelijk doordat we met extra hypotheekdelen rentemiddeling konden toepassen en zo meer konden lenen. Ik vond het erg vaag, maar zo konden we alles eruit krijgen. Dus ja, dan moet je daar naar leven. Precies wat @
spijkerhoofd zegt (behalve de 4 keer vakantie, dat deed ik niet).
Soms vraag ik me ook wel eens af hoe dat kon, maar eigenlijk is het heel logisch. Want toen huurde uiteraard ook iets en toch konden wij bij elkaar 500-700 per maand opzij leggen. Dan is het makkelijk om daarvan 200 uit te geven aan luxe, dat was letterlijk de naam van ons potje (wij werken met budgetten). Het verschil zit hem bij ons in onze levensstandaard. Wat wij huurden zouden we nooit zelf gekocht hebben. Het was altijd een plek waarvan we wisten dat we er niet te lang zouden willen blijven. Sparen voor die verrote keuken deden we niet, want niet onze keuken en niet ons probleem. Nu hebben we nog steeds geen droomkeuken, maar sparen we er wel voor. En dan wordt het ineens duur. Heel erg duur zelfs en heeft de keuzes die je maakt gevoelsmatig wel impact. Elke maand uiteten of 1 vakantie (of 4, wat je wilt) gaat ten koste van die keuken die we graag zouden willen. Toen we huurde voelde ik dat niet. Ik schreef bewust 'nu maakt het gevoelsmatig impact', want als ik destijds alles netjes opzij had gezegd was die keuken er misschien eerder gekomen. Maar zo werkt het voor mij gewoon niet. Juist nu ik een woning heb die van mij is wil ik er in investeren. Nu is het leuk, nu is het tastbaar. Dat had ik vroeger niet en dan is het veel makkelijker om het geld uit te geven.
Onze huurprijzen waren ook veel lager dan onze hypotheek nu. Mijn broertje geeft bijvoorbeeld meer uit aan huur dan binnenkort aan hypotheek in zijn nieuwe woning. Dat hebben wij nooit gehad omdat we op <40m2 woonden in een appartement die je beter kunt slopen. Dat was nou niet echt onze droom.. maar daardoor zijn wij precies die mensen die @
spijkerhoofd volgens mij bedoelt. Namelijk mensen die geld over hebben om lekker te uiteten, maar niet het inkomen hebben om een gewone middenwoning te kopen.
Door meer te gaan werken is dat overigens een jaren 70 hoekwoning geworden waar ik trots op ben. Dus 35.6% uitgeven aan dit huis vind ik geen ramp.