Het RIVM schiet zichzelf ook nogal in de voet met die cijfers over traceerbare besmettingsbronnen: besmettingen via bekenden (vrienden, familie, collega's) zijn eenvoudig te traceren. Terwijl besmettingen via horeca, cultuur, etc. simpelweg niet te traceren zijn. Vergeet ook niet dat BCO grotendeels aan mensen zelf wordt overgelaten; hoe wil je in dat geval ooit achterhalen dat je besmet bent geraakt in een restaurant of bioscoop? Dat is voor een contact tracer al lastig te bepalen, maar voor mensen zelf simpelweg onmogelijk.
En dus worden de cijfers ontzettend vertekend door de dynamiek van het BCO.
Daarbovenop komt nog eens het effect wat al door anderen is aangekaart: Stel er is een superspreading event in een cafeetje. Eén persoon besmet daar 20 anderen. Die 20 anderen besmetten vervolgens alléén de mensen in hun huishouden (gemiddeld 3 personen dus). Dat betekent dat er nu in totaal 80 besmettingen zijn, waarvan 75% in de thuissfeer, en 25% ofwel herleidbaar tot de horeca (indien succesvolle BCO proces), maar veel waarschijnlijker nog: 25% onherleidbaar. De super spreader wordt nooit opgemerkt, omdat de BCO overbelast is. En dus krijgen we de illusie dat de horeca geen grote oorzaak is van besmettingen. Terwijl besmettingen in het huishouden onvermijdelijk zijn, waaruit we moeten concluderen dat de échte oorzaak van die 80 besmettingen toch echt die ene superspreader was. We moeten daarin duidelijker onderscheid maken tussen de proximale oorzaak, en de ultieme oorzaak. Ter illustratie: niemand gaat dood aan een hartstilstand; het is het zuurstofgebrek waaraan men sterft. Maar het is volkomen absurd om op basis daarvan te roepen dat een hartstilstand niet de oorzaak is van iemands overlijden. Maar dat is precies wat er momenteel gebeurt: Men (bv. de horeca-lobby) concludeert uit de cijfers dat hartaanvallen (horeca) niet gevaarlijk zijn, want de echte oorzaak van overlijden is zuurstofgebrek (thuisbesmetting).
Ipv een tabel van de proximale bronverdeling, moeten we een tabel hebben voor de distale oorzaken. Want dát verwachten mensen. Er is genoeg causaliteitstheorie om hier iets voor te bedenken, maar het kernprincipe is dat onvermijdelijke oorzaak-gevolg relaties worden overgeslagen en de keten terug wordt herleid naar een interventiepunt. Woodward's definitie van causaliteit zou hierin heel handig kunnen zijn:
En dus worden de cijfers ontzettend vertekend door de dynamiek van het BCO.
Daarbovenop komt nog eens het effect wat al door anderen is aangekaart: Stel er is een superspreading event in een cafeetje. Eén persoon besmet daar 20 anderen. Die 20 anderen besmetten vervolgens alléén de mensen in hun huishouden (gemiddeld 3 personen dus). Dat betekent dat er nu in totaal 80 besmettingen zijn, waarvan 75% in de thuissfeer, en 25% ofwel herleidbaar tot de horeca (indien succesvolle BCO proces), maar veel waarschijnlijker nog: 25% onherleidbaar. De super spreader wordt nooit opgemerkt, omdat de BCO overbelast is. En dus krijgen we de illusie dat de horeca geen grote oorzaak is van besmettingen. Terwijl besmettingen in het huishouden onvermijdelijk zijn, waaruit we moeten concluderen dat de échte oorzaak van die 80 besmettingen toch echt die ene superspreader was. We moeten daarin duidelijker onderscheid maken tussen de proximale oorzaak, en de ultieme oorzaak. Ter illustratie: niemand gaat dood aan een hartstilstand; het is het zuurstofgebrek waaraan men sterft. Maar het is volkomen absurd om op basis daarvan te roepen dat een hartstilstand niet de oorzaak is van iemands overlijden. Maar dat is precies wat er momenteel gebeurt: Men (bv. de horeca-lobby) concludeert uit de cijfers dat hartaanvallen (horeca) niet gevaarlijk zijn, want de echte oorzaak van overlijden is zuurstofgebrek (thuisbesmetting).
Ipv een tabel van de proximale bronverdeling, moeten we een tabel hebben voor de distale oorzaken. Want dát verwachten mensen. Er is genoeg causaliteitstheorie om hier iets voor te bedenken, maar het kernprincipe is dat onvermijdelijke oorzaak-gevolg relaties worden overgeslagen en de keten terug wordt herleid naar een interventiepunt. Woodward's definitie van causaliteit zou hierin heel handig kunnen zijn:
Onder deze definitie telt overdracht binnen een huishouden praktisch gezien niet als een oorzaak van de besmettingen, gezien er geen realistische 'possible intervention' is voor deze besmettingen.X is a cause of Y iff there is a possible intervention on X that changes Y
IF IF = THEN THEN THEN = ELSE ELSE ELSE = IF;