Een volk dat nog de mentaliteit heeft ergens voor te willen knokken kunnen we op zich in Europa wel gebruiken. Vorige week vroeg ik mijzelf af of er bevolkingsgroepen binnen Europa zijn die ook een dergelijke mentaliteit vertoonden. We lijken als Europeanen wat te zijn vergeten dat het soms nodig is jezelf te verweren om niet overheerst te raken. Doe maar eens het gedachte experiment dat heel Europa gevuld zou zijn met aanmatigende Nederlanders die ieder risico weg bagatelliseren.
Bij die vraag over die bevolkingsgroepen kom ik toch het eerst bij de Grieken uit. In eerste instantie bij de Spartanen uit de Griekse oudheid, die helemaal leefden voor de krijgscultuur. De wat groteske film
300 kennen velen van jullie wel verwacht ik. Die film heeft wat dichtelijke vrijheid gebruikt, maar het werkelijke verhaal, dat van de
slag om Thermopylae, spreekt misschien nog meer tot de verbeelding omdat ze echt gebeurt is. Enkele duizenden Grieken (waaronder de driehonderd spartaanse hoplieten) hebben in een kloof bij Thermopylae een groot Perzisch leger tegengehouden. De schattingen over de grootte van dit Perzische leger lopen uiteen tussen tienduizenden en honderdduizenden manschappen. 60.000 manschappen lijkt een meer recente schatting, voor die pre-industriële tijd nog steeds een gigantisch leger. Bij die 60.000 hoorden ook 10.000 "onsterfelijken", een soort elite eenheden. Hoe dan ook, de volhardendheid waarmee met name de 300 Spartanen dit Perzische leger 7 dagen hebben tegengehouden vertelt het verhaal hoe belangrijk de mentaliteit en motivatie van de manschappen zijn. De slag vertelt ook het verhaal hoe overmoed kan leiden tot blindheid voor de eigen zwaktes.
Ik blijf nog even bij de Grieken. In wat meer recente tijd, WO-II, gaf een andere groep Grieken blijk van diezelfde onverzettelijkheid. De bezetting van Kreta is voor de lokale Duitse overheersers een ware nachtmerrie geworden. De Kretenzers hebben het begrip
Guerrilla oorlog opnieuw gedefinieerd. Met name van de Kretenzers kan Oekraïne het nodige leren hoe een bezetter van binnenuit is te ondergraven.
En ja, er zullen er dan zijn die zeggen, ja mooi hoor dat vechten, we weten nog wel een volk dat kon vechten, en dat viel uiteindelijk uiteen in de Serven, de Kroaten en de Bosniërs. Van het uiteenvallen van Joegoslavië hebben we nog steeds een trauma. Hoe strijdvaardigheid en onverzettelijkheid ook kan detoneren. Desondanks zijn die strijdvaardigheid en onverzettelijkheid de elementen die Oekraïne nu maakt tot wat het is.
En Poetin, Poetin wordt veel met Hitler vergeleken. Poetin is evenzo te vergelijken met de Perzische vorst Xerxes (.... Xerxes de grote....). Bij deze Xerxes kwam het eenvoudigweg niet op dat hij een strijd zou kunnen verliezen. Interessant is hierbij dat hij de nederlaag bij Thermopylae als een zodanige vernedering ervoer dat de in de strijd omgekomen Spartaanse koning Leonidas postuum werd onthoofd. Door zijn ego nam Xerxes strategisch niet de meest slimme beslissingen, hij moest en zou op een bepaalde manier overwinnen, als een statement. Bij Poetin meen ik nu eenzelfde verstandsvernauwing te herkennen. Hij moet en zal overwinnen. Nog steeds is Rusland met Poetin een formidabele tegenstander, zeker voor een volk als de Oekraïners. De doelstelling van de veldslag, het oplappen van het Poetin ego, geeft een kwetsbaarheid en voorspelbaarheid aan de operatie die de Oekraïners met hun vindingrijkheid, hun mentaliteit en handig gebruik van terrein en omgevingsfactoren kunnen gebruiken. Dat ze hiernaast hun eigen land verdedigen geeft de Oekraïners echt een kans om uit dit alles als overwinnaar te verschijnen.