Dat wil ik wel doen, maar laten we er geen n=1 verhaal van maken, maar gewoon benoemen waar het wringt.
Alle andere stellen die wij kennen die inmiddels (of al langere tijd) met pensioen zijn hebben grofweg een van 3 verschillende verhalen:
1) Ze zaten al tientalle jaren in hun inmiddels afbetaalde koopwoning, woning waar ze alles meegemaakt hadden (samenwonen, trouwen, kinderen zien opgroeien en vertrekken) en ze willen daar niet weg. Ze zitten er goed, kennen de buurt, lekker rustig.
2) Hypotheek afbetaald, kinderen het huis uit en ze willen wat kleiner gaan wonen. Verkopen hun huis van zeg 4 ton, kopen een kleiner huis of appartement en doen iets leuks met het restant.
3) Zijn rond pensioenleeftijd en willen hun droomhuis om van hun pensioen te genieten. Kopen dit (en verbouwen flink) of laten het bouwen.
Helemaal mooi toch? Er is helemaal niks aan de hand als grofweg 1/3e blijft zitten, 1/3e graag wil verhuizen en kleiner gaat wonen, en 1/3e een nieuw geschikt huis zelf laat bouwen. Of zelfs als die verdeling anders zou zijn. Dan is er een prima doorstroming

en bovenal zijn de oudjes blij.
Het probleem is een beetje dat @
Shadowhawk00 doet alsof 2 en 3 totaal onrealistisch, onhaalbaar en oneerlijk zouden zijn en de ouderen tekort doen. Daar ging mijn reactie dan ook om. Ik denk namelijk dat dat best meevalt. En als dat wel zou kloppen, dan is dat een quick win voor de doorstroming en het welzijn van ouderen. Er is denk ik ook niks mis met economische beleid om #2 en #3 fiscaal aantrekkelijker te maken dan #1.
Het punt tegenwoordig is een beetje dat appartementen voor #2 in verhouding erg duur zijn geworden. We bouwen er weinig, er is heel veel vraag.
En dat #3 om ongeveer dezelfde reden erg duur is. Volgens mij moeten we daar ook wat aan doen.
Het is helemaal niet de bedoeling dat ouderen massaal de huur in moeten. Laat ze vooral juist iets kleiners terug kopen en lekker leven van de winst. Volgens mij is iedereen daar blij mee, als de oudere dit zelf wil natuurlijk.
Ik denk ook dat veel ouderen dit zelf ook willen, maar het oa niet doen omdat het financieel impactvol is.
Zoals mijn eigen (alleenstaande) oma, die voor een prikkie een hoekwoning van >130m2 huurt van een coöperatie en zich nu scheel betaalt aan gas. Maar, een nieuw appartement is duurder in huur. Terwijl als je die woning nu zou verhuren aan een gezin en mijn oma een nieuw appartement laat huren, je als woningcorporatie meer winst zou maken. Maarja, regels

Want ja, "lekker" huren. Is er bij jouw koopwoning wat mis, contacteer je zelf (of laat je je kinderen dat doen) een bekende/bevriende reperateur en het wordt gefixt. Kost een paar centen maar ach.
Zit je gehuurd, ben je afhankelijk van je huurbaas of de woningcoörperatie.
Iets in de keuken kapot of aan vervanging toe? "Ja mevrouw, uw keuken is dan wel 16 jaar oud, wij vervangen pas na 20 jaar de boel"
Wij leven wel in een andere tijd denk ik, ik had überhaupt niet het idee dat deze categorie ouderen (met tonnen vermogen) een sociale huurwoning gaan huren

we hebben 10 jarige wachtlijsten, waarom zouden we die aan ouderen met geld toewijzen?
Die belanden gewoon in de vrije sector, met dito huren, en als je er dan maar genoeg voor betaald (wat je toch kan met zo'n vermogen) gaat die huurder echt wel de keuken vervangen of een videodeurbel op je kozijn schroeven. Of je dat moet willen is een tweede, maargoed gebaseerd op wat er op Funda verschijnt wil überhaupt niet iedere oudere een nieuwe keuken

Maar goed, als het jou zo'n goed idee lijkt om na je pensioen de hut te verkopen en van de grillen van het huren te gaan genieten, niemand zal je tegenhouden. Ik moet er zelf niet aan denken.
Ik ben zelf inderdaad niet van plan om ooit weer te gaan huren, dat vond ik inderdaad een ramp. Optie 2 lijkt mij wel wat voor de oude dag
Uiteindelijk draait het namelijk niet om terug naar huur, maar om het voorkomen dat we grote gezinswoningen bezetten met slecht mobiele alleenstaanden, puur omdat we geen aandacht hebben voor de financiële gevolgen voor zowel de oudere als de jongere.