Dat is een heel erg versimpelde en inmiddels redelijk achterhaalde voorstelling van de werkelijkheid.
Ten eerste wordt de vraag mede bepaald door investeerders die de markt verstoren omdat ze het aanbod voor andere doelen willen gebruiken dan waar het voor is. Hetzelfde effect als wanneer ik misgreep naar zonnebloemolie als het in de aanbieding was (omdat het dan per liter goedkoper was dan diesel). Ik kon dus geen zonnebloemolie kopen om te koken, maar dat kwam niet omdat zoveel mensen opeens zonnebloemolie misten in hun keuken.
Daarnaast is het aanbod inderdaad gelimiteerd, maar niet door klassieke economische factoren zoals productiecapaciteit of natuurlijke schaarste. Nee, bouwgrond wordt "geproduceerd" via een enorm inefficient, omslachtig, bureaucratisch ritueel, waarin de producerende partij (de overheid) perverse prikkels heeft om de productie vooral niet te optimaliseren. Ongeveer de spagaat van de OPEC: als ze niet genoeg olie produceren pompen andere landen duurdere olie op en verdienen ze minder, maar als ze te veel produceren gaat de prijs weer te ver naar beneden.
Dit heeft niets met "moedwillig de prijs opdrijven door de overheid" te maken.
En waarom zou de overheid dat
niet doen? Er zijn legio redenen om het wel te doen, zoals bijvoorbeeld de lege gemeentekassen en oplopende kosten voor verantwoordelijkheden die Den Haag afschuift naar de gemeentes. Als jouw inkomen te laag laag is en je kunt je tekorten aanvullen door grond te verkopen, waarom zou je die grond dan in hemelsnaam voor minder verkopen dan het maximum dat je eruit kunt slepen? Doe je dat wel, dan verdien je geen herverkiezing.
Simpel gezegd: hard werken, geld verdienen, meer kans op een grotere/betere woning. Zo werkt het nu eenmaal in een kapitalistische samenleving, we leven niet in een communistische staat.
Zo hoeft het helemaal niet te werken in een kapitalistische samenleving. Je impliceert hiermee overigens dat iemand die geen huis kan kopen het gewoon verdomt om hard te werken - of zoals een politicus me ooit vertelde "tsja, kerel, armoede is gewoon een keuze". Hoewel ik niet zal ontkennen dat "we" - al dan niet expliciet - de laatste jaren duidelijk in meerderheid achter die uitspraak staan (getuige de verkiezingsuitslagen) denk ik toch dat het de moeite loont om verder te kijken dan "als je het met dit idee niet eens bent, wil je zeker in een communistische staat leven". Dat hebben ze ergens aan de overkant van het water ook decennia lang geroepen, en of je nou echt de VS achterna wilt lijkt me een gezonde vraag.