Shadowhawk00 schreef op maandag 12 december 2022 @ 10:42:
[...]
Eens, iedereen zou een minimaal bruikbare woning moeten kunnen huren of kopen. Dus gewoon klein appartementje met basis keuken, douche, wc. En dat moet gewoon tegen een betaalbare prijs te huren zijn en/of te kopen.
[...]
Je moet hier wel mee gaan uitkijken dat je niet een situatie creeert waar mensen gesubsidieerd een huurwoning kunnen huren terwijl ze ruim voldoende inkomen hebben om deze ook aan de marktprijs te huren of te kopen. Voor huurwoningen kan er best een deel vrije markt zijn, luxe woningen worden ook verhuurd.
Het systeem wat nederland heeft is eigenlijk best goed hiervoor, alleen hebben ze verzaakt om te investeren in de sociale huurmarkt en tegelijk de koopmarkt het lastig gemaakt om te bouwen. En bewust de grenzen open gezet voor heel veel mensen zodat de vraag ook nog eens enorm is toegenomen.
Dit is natuurlijk niet enkel en alleen iets van Nederland. Maar een Europees breed probleem.
In belangrijke mate wordt dit overigens niet eens zozeer veroorzaakt door toegenomen vraag per se, maar hoofdzakelijk gewoonweg een slecht nationaal sturende hand in wat waar mag qua werkgelegenheid.
De woningmarkt zou je moeten laten volgen op basis van vraag en aanbod op lokaal niveau. Dat is prima. Maar vergunningen voor bedrijven zou veel meer vanuit de nationale overheid gereguleerd moeten worden. Dan kun je er namelijk veel meer op aansturen dat bedrijven zich niet enkel in clusters binnen of in nabijheid van de randstad vestigen. Op die manier kun je beter aansturen op werkgelegenheid buiten de randstad, en daarmee de bevolking veel beter over het land verdelen.
Op dit moment maken we tenslotte van maar een bijzonder klein deel van het land echt goed gebruik.
Nu is er natuurlijk ook wat voor te zeggen om dit te accepteren, en de rest zoveel mogelijk aan de natuur te laten behouden. Maar in dat geval, en ik heb dit al eerder gezegd, moeten we stoppen met de bouw van huizen in het westen. Huizen zijn weinig efficiënt. Het aantal personen dat je per vierkante meter kwijt kunt is bedroevend laag. Op de plaats van circa 6 huizen, waar je in de vorm van 4 gezinnen 24 mensen kwijt kunt, had je ook een woontoren met circa 250 appartementen voor zo'n 1000 mensen kwijt gekund.
Het is in tijden van woning schaarste dan simpelweg niet langer te verdedigen om gehele wijken van huizen te blijven bouwen, waarvoor niet alleen meer natuur lokaal moet verdwijnen, maar nota bene ook op termijn enkel en alleen resulteert in het verder uitdijen van een stad tot de uiteindelijke proporties zoals we deze ook binnen bijvoorbeeld de VS kennen waar je eindeloze vlaktes aan suburbs hebt, zoals bijvoorbeeld Long Island New York; waar je eigenlijk vanaf East Hampton tegenwoordig al een aaneengesloten traject van buitenwijken kent over een afstand van 170 km tot Manhattan.
Dit is natuurlijk niet helemaal waar. Want indien de starters het niet kunnen betalen, dan kunnen de mensen die hun huis willen verkopen er natuurlijk ook minder makkelijk vanaf en moet men uiteindelijk wel gaan zakken. De markt is tenslotte in zekere zin afhankelijk van de starters. Want ook indien je zelf wilt verhuizen naar een ruimere woning, moet je toch nog altijd je eigen woning waar je gestart bent, kwijt aan een volgende generatie.
Dus door te limiteren wat men kan lenen, en hierop geen grote toelages meer te laten bestaan, druk je over de gehele linie van starters het besteedbare vermogen voor deze bestemming. En dwing je eigenlijk af dat de woningmarkt over de gehele linie in prijs gaat zakken.
Sineplex schreef op maandag 12 december 2022 @ 11:20:
De discussie wordt ook regelmatig gevoerd in Duitsland, kijk naar Berlijn waar 85% van de bevolking in huurwoningen zit. Voornaamste redenen dat het daar onmogelijk is om een woning te kopen? Geen rentreaftrek van de belastinggrondslag, een hoge real estate transfer tax & een minimum eigen vermogen dat dikwijls ingebracht moet worden.
Een stad als Berlijn is juist het voorbeeld waarvoor regulering noodzakelijk is. In Berlijn is het eigenlijk al te ver heen. De prijzen zijn dusdanig exorbitant hoog dat je al snel afhankelijk bent van anderen als starter. Alleen een woning betrekken, is nagenoeg onbetaalbaar. Ook huur. Je concurrentie is namelijk niet een tweeverdiener. Nee, je concurrentie is een Wohngemeinschaft. Ook dit is gewoonweg een wisselwerking geworden tussen een oplopend bedrag dat men maar is gaan betalen voor leefruimte omdat er gaan max in bestond. En daarmee wonen dus simpelweg, als individu, eigenlijk onbetaalbaar is geworden.
Als land zou je dan ook eigenlijk gewoon tot strikte regulering moeten komen over wat een acceptabel maandelijkse huur is en wat voor leef standaard daar voor tegenover moet staan. En indien dit commercieel niet interessant is, hier dus als staat zelf in moeten voorzien.
Persoonlijk zou ik zeggen te denken aan 25 m2 per persoon, energielabel C op dit moment, tegenover een maximale woonquote van 33% van een modaal besteedbaar inkomen. Daarmee moeten we af van particuliere huren van ruim meer dan 1000 euro. Het niet kunnen kopen is dan tenslotte ook al direct iets minder relevant, want de voornaamste reden van kopen is nu tenslotte toch al snel dat je vaak een aanzienlijk deel van je inkomen ziet verdampen aan huur. Terwijl een dak boven je hoofd hebben in zekere zin toch een basisrecht zou moeten zijn. Niet enkel en alleen voor de minima waar nu reeds sociale huur voor bestaat, maar ook daarbuiten, waar de woonlasten afgelopen jaren explosief voor zijn gestegen.
Sure, beleggen in woonruimten wordt daarmee minder interessant. Maar vind ik persoonlijk ook van weinig betekenis. Woonrecht van anderen zou überhaupt geen verdienmodel moeten zijn. En er is dan natuurlijk altijd nog de koopmarkt voor mensen die per se echt iets unieks hebben en voor wie het eigen bezit van dusdanig meerwaarde is dat zij deze stap willen maken.