Eens overigens dat dit enigzins off-topic gaat, maar het sluit wel aan bij verwachtingen die wat breder liggen dan de huizenmarkt. Verder interessante post, vandaar dat ik er even op in ga.Enerzijds vind ik het een mooie visie. Je denkwijze heeft iets calvinistisch, en doet ook een beetje denken aan de marshmallow test. Het net iets moeilijker maken van gedrag dat leid tot minder goede uitkomsten en makkelijker maken van gedrag dat leid tot (gemiddeld) goede uitkomsten is denk ik zeker slim. Is er, denk je, een manier om dat toe te passen op de woningmarkt?
Anderzijds denk ik zelf dat het aan elke mens zelf is om zijn behoeftes te bepalen. Ik merk ook in je schrijven dat er veel oordeel over anderen in zit (en ik denk impliciet ook over jezelf, zo werkt dat vaak), en dat het je frustreert dat andere jou zienswijze niet hebben. Dat stuk zou ik lekker laten gaan

Concreter voorbeeld: Je kan de hele dag in je pyjama Netflix kijken, pizza laten bezorgen, je pakketje met whatever erin ontvangen en klaar. Geen enkele drempel hoeven nemen. Maar het leert je ook niet om drempels te nemen, en er gaan genoeg drempels in je leven komen.
Ik denk dat je hier twee dingen door elkaar haalt. Als iemand Netflix kijkt en pizza en pakketjes laat bezorgen, is diegene dan iemand die geen drempels neemt? Misschien neemt diegene wel heel andere drempels dan die voor jou relevant zijn? Je betoog is (volgens mij) dat mensen die dat doen geen ruggegraat hebben, maar dat lijkt me nogal kortzichtig.
Gemiddeld gewogen denk ik dat het goed is om naar bepaalde dingen te streven, maar daarbij te accepteren dat er af en toe gemak (bijv. een bezorgmaaltijd) oid tussen zit, en je daar niet meteen slecht over te voelen.
Ik ben ervan overtuigd dat de weg van de minste weerstand (Online (eten) bestellen), een hidden cost met zich meedraagt die ik niet bereid ben om te betalen.
Dit begrijp ik niet zo goed. Maar niemand dwingt je, dus prima dat je de keuze maakt om het niet te doen

Door voor onszelf bepaalde drempels op te leggen hebben we ons gedrag kunnen conditioneren naar een functionerend stel. Door het onszelf minder makkelijk te maken, hebben onszelf kunnen dwingen om te groeien op verschillende vlakken. Niemand zal ons dat afpakken.
Dit roept bij mij allemaal vragen op (die je wat mij betreft niet hier hoeft te beantwoorden, maar misschien eens voor jezelf zou kunnen doen):
Was je daarvoor een 'niet functionerend' stel? In hoeverre hebben die drempels bijgedragen aan het functioneren? Waarom moet je gedwongen worden te groeien, zou dat niet een vrije keuze moeten zijn? Waarom zou iemand dit van je willen afpakken? (blijkt daaruit niet een heel angstig wereldbeeld?).
Ik ben oprecht gelukkiger de laatste tijd. Omdat ik mezelf "dwing" naar buiten te gaan, en in beweging te komen voor de dingen die ik wil bereiken (Ik heb het ook over mentale beweging)
Lijkt me een goede uitkomst! Dat het voor jou werkt is heel mooi. Echter, niet voor iedereen leiden dezelfde keuzes tot dezelfde uitkomst die jij ervaart. Het is denk ik goed om dat te nuanceren, dat maakt je misschien ook overtuigender naar anderen toe.
Wat is de luxe van een flitsbezorger?
Enerzijds ben ik het er mee eens dat het een beetje een raar fenomeen is (zelf ook geen fan van), dat ook nogal gesponsord wordt door investeringsgeld (als in: artificiele opdrijving van de vraag). Anderzijds: als het echt een success is dan bewijst zichzelf dat door een blijvende vraag, en is met die marktwerking denk ik niet veel mis. Dat staat los van of alles er ingeprijsd is, daar valt wel het eea op aan te merken.
Het verschil hier met de huizenmarkt is dat het niet om een essentieel iets gaat, als in: mensen kunnen prima leven zonder flitsbezorging, maar niet zonder dak boven hun hoofd. Daarom vind ik zelf die marktwerking daarbij ook een stuk lastiger te duiden.
Ik weet bijna zeker dat vandaag de dag, de weg van de minste weerstand, een weg is die er op korte termijn interessant uitziet, maar op lange termijn slecht voor je is, op een of andere manier.
Is dat altijd zo? Als je van plek A naar plek B gaat, reis je dan ook om? (want immers: de weg van minste weerstand is op lange termijn slecht voor je). Het lijkt een beetje alsof je de overtuiging hebt dat 'everything is rigged against you', en dat meer weerstand beter is. Maar je hebt denk ik ook gewoon een gmail account (oid) en niet je eigen mailserver opgezet, je bakt ook niet elke dag je eigen brood. Uiteindelijk is dat argument denk ik eindig, en kies je ergens ook voor 'gemak', hoezeer je daar ook een antipathie tegen hebt. Soms levert de weg van minder weerstand tijdswinst op, en je tijd is eindig, dus dat is feitelijk de trade-off.
We zijn lui, we zijn verwend, we leven uit gemakszucht. En we zijn ook nog eens ongelukkig.
Hoe bepaal je dit alles voor anderen zonder 24u per dag met ze mee te lopen en constant te monitoren hoe gelukkig ze zijn? Ik heb het idee dat je vooral jezelf beschrijft (in het verleden) en hier enige zelfhaat onderligt.
Respect overigens voor alle keuzes die je maakt. Ik denk dat je uitkomsten en leefwijze goed is, maar de manier waarop je er toekomt getuigd van weinig compassie voor jezelf (en anderen).