Nuevocasa schreef op donderdag 28 juli 2022 @ 11:35:
[...]
Andersom geldt precies het zelfde. De huidige generatie heeft ook wel een erg beperkt beeld van hoe het destijds was als ik sommige reacties hier zo lees. Alsof het ze allemaal maar is komen aanwaaien. Als ik kijk naar mijn omgeving leefde men veel soberder en zuiniger dan nu. Niet of 1x per jaar op vakantie, uit eten of terrasjes pakken was er al helemaal niet bij etc.
Achteraf heeft het inderdaad prima uitgepakt voor de meesten, maar huis kopen was helemaal geen vanzelfsprekendheid en dan ook nog met 10-12% rente was dat een hele grote stap en een risico. Ben benieuwd over hoe het over 10-20 jaar is. Is de 'huidige' generatie dan nog steeds de 'pech' generatie? De ene generatie heeft zeker meer geluk dan de andere, maar er zit wel wat meer nuance in.
Het punt is wel dat zelfs al zou ik zoals mijn opa en oma gaan leven (geen Netflix, internet, 4g bundel, geen hello fresh/thuisbezorgd, 1x per jaar op autovakantie naar de camping in Duitsland etc etc) dat in het niets zorgt dat de verhouding tussen mijn brutoloon en de doorsnee waarde van een koopwoning uit het lood blijft geslagen. De uitgaven versoberen maakt niet dat ik als starter meer financiële armslag heb of krijg want die uitgaven hou ik al in toom. Ik doe niet aan levenstijlinflatie.
Mijn opa kon op zijn eigen enige salaris een woning kopen. Ja de hypotheekrente was 12% in de jaren 80. Maar niet continu. Nu weet ik niet zijn salaris in guldens en de oorspronkelijke aanschaf. Mijn oma kon er zo mooi over orakelen op de praatstoel. Ja vroeger was het ook niet gemakkelijk. Nee maar als je vroeger in een salaris van zeg 10.000 gulden wel een woning van 40.000 gulden kon financieren dus een factor 4. Nou op een Jan Modaal salaris kan ik met een factor 4 weinig woningen financieren tegenwoordig. Hell vroeger kon je gemakkelijker je richting een aanschaf van een woning zonder hypotheek sparen met een spaarrente van 5-10% had dat nog nut. Dat is er tegenwoordig ook niet meer bij sinds de icesave debakel.
Blijft wel dat de werkloosheid toen ook flink was eind jaren 70 en 80. Mijn ouders hadden daar in de jaren 80 het niet gemakkelijk mee. En ja voor hun is het goed gekomen door de jaren heen want kunnen profiteren van de jaren 90 tot zeg maar 2008. Het duurt wel even voor je bij een ongelukkige timing in de woningmarkt je weer boven Jan bent.
Nu is de werkloosheid (nog als je mij vraagt) laag, arbeidsmarkt is krap, meer vacatures dan werkzoekenden. Maar dat kan in 1x klap in rook opgaan als de groei stagneert, recessie een feit is, bedrijven weer minder orders krijgen en leningen duurder zijn dus minder personeel nodig dus ontslagen dus werkloosheid loopt op. En in 1x ga je van een krapte op de arbeidsmarkt naar een stijging van de werkloosheid.
Ik doe als millennial feitelijk alles volgens het boekje. Gestudeerd, werkervaring opdoen, vast contract op zak (zegt niks want met een dossier of goede reden kan de WG zo van je af weliswaar met transitievergoeding) stapje voor stapje je loon zien stijgen. Maar ik koop er niks voor in mijn eentje. Vooruit ik kan kopen aan de randen van Nederland. In Zeeland, Noord-Limburg, Den Helder, Oost Groningen en Friesland is wat te koop waar ik met mijn salaris en spaargeld kans zou maken. Maar daar is 1) mijn werk niet noch 2) familie / vrienden en sociale plek niet.
Dus ja ik blijf plakken in mijn sociale huurwoning bij gebrek aan wat beters. Door de hausse aan geld vanuit de ECB en lage rente en toename aan jubeltonnen is het speelveld gewoon overhoop gehaald. Tel daarbij op de ontwikkeling van meer alleenstaanden en dus meer individuele huishoudens en je hebt meer vraag dan er aanbod is. Zowel op de sociale huurmarkt met instroom aan vluchtelingen als op de koopmarkt van stelletjes die van hun vrije sector huur liever naar een betaalbare hypotheek op een koopwoning gaan. En dan kun je als fed / ECB de vraagzijde (qua financiering) willen temperen want men heeft geen invloed op de aanbodzijde (qua woningbouw) Krijg je wel het punt dat ik nog even doorhuur, doorspaar en afhaak op de koopmarkt.
Het blijft gek dat ik mijn kans op een koopwoning enkel zie toenemen wanneer ik succes heb op de datingmarkt. Dat of een erfenis van mijn ouders. Maar dat gaat als mosterd na de maaltijd komen op dit moment. Want over zeg 20-30 jaar mag ik hopen het niet langer nodig te hebben.