Fonsz schreef op zondag 21 maart 2021 @ 14:58:
[...]
De theorie geeft inderdaad aan dat deflatie de consumenten bestedingen zou remmen. De vraag is echter of dit in de praktijk ook zo werkt. De meeste consumenten consumeren nog wel bij deflatie. Jou voorbeeld van de zak chips gaat niet helemaal op, want als je vandaag trek hebt in een zak chips, wacht je niet tot morgen maar koop je hem vandaag, ongeacht of ie morgen goedkoper is of niet. Je nieuwe tv kun je wel even uitstellen, echter als het nieuwste toestel de mooiste snufjes hebt schaf je hem toch aan. Het kapitalisme is daarnaast over het algemeen deflatoir, omdat er steeds betere (lees goedkopere) producten komen. In mijn jeugd moest je nog relatief dure LP's en later CD's kopen, nu heb je voor een tientje per maand de hele muziekcollectie.
Als jij weet dat morgen de boodschappen goedkoper zijn, dan zul je vandaag alleen kopen wat er nodig is. Zo gaat dit immers ook met bonus-artikelen...
Je andere vergelijking klopt ook niet: een LP is niet hetzelfde als een CD en een CD is nietzelfde als Spotify.
Dat is geen deflatie, maar een nieuw type producten door innovatie met een eigen pricing.
Om het anders te stellen: wat kostte een Netflix abonnement 6 jaar geleden tov vandaag? Het antwoord is niet moeilijk te raden...
Voor mensen met (hoge) schulden kan deflatie trouwens redelijk desastreus uitpakken. Bij deflatie wordt geld in reële termen immers meer waard. Dit betekent dat je reëel gezien meer terugbetaald aan de lening dan dat je hebt opgenomen.
Je lening past zich toch ook aan qua waardering in deze situatie?
In een 'normale" woningmarkt stijgen woningprijzen gewoon mee met het algemene prijspeil en economische groei.
Waarom zouden woningen met het algemene prijspeil meestijgen? Brandstof heeft bijvoorbeeld ook z'n eigen volatiliteit, kosten van bouwvakkers, boodschappen... het heeft allemaal z'n eigen inflatie. Het 2% punt is simpelweg het gemiddelde van alles (waarbij woningen er buiten gelaten worden)
Het streven van de centrale bankiers is rond de 2% inflatie op jaarbasis. Daar is bij de woningmarkt geen sprake van, de prijsinflatie is veel hoger, deze extra prijsinflatie zal uiteindelijk op de een of andere manier worden teruggedraaid.
Er is volgens mij ook door de centrale banken gesteld dat woningen rond de 2% inflatie moeten zitten (could be wrong though). Woningen worden ook niet voor niets buiten de inflatiecijfers gelaten...
Om weer tot een normale trendmatige prijsgroei te komen zijn er 2 opties, een harde correctie waarbij de huizenprijzen bijvoorbeeld 30 tot 50% dalen of meer het 'Japanse' scenario waarbij de pijn over meer jaren wordt uitgesmeerd. Dan duurt de correctie echter veel langer.
Wat is normaal is de vraag denk ik. De woningmarkt is eigenlijk nooit normaal geweest. De woningmarkt daalde harder dan de inflatie in 2009-2014, maar in de periode daarvoor steeg het ook weer harder...
Hoe dan ook, de extra groei van de huizenprijzen zal op een gegeven moment corrigeren totdat je weer op het trendmatige groeipad zit.
Waarom is dit een gegeven dat het gaat gebeuren volgens jou?