De huizenmarkt is veel complexer dan 'ik geef je zoveel voor de woning'.
Allereerst worden heel veel woningen al verkocht voordat ze op Funda komen, of je krijgt niet eens een bezichtiging. Daarna moet je een goed beeld hebben van de huizenprijzen en het juiste bod doen.
Dus wie kom je dan op je pad tegen:
- Je baas, want die betaalt je loon en bepaalt grotendeels je hypotheek, maar een werkgeversverklaring moet je ook 'gegund' worden en je moet weten dat je hem nodig hebt (maar laten we deze maar even parkeren).
- Je hypotheekadviseur, die doet de aanvraag, als er een cultureel verschil is, kan dat nadelig zijn. Bijvoorbeeld sommige culturen werken veel met goud. Vraagt de adviseur niet door, dan weet hij/zij niet dat er €25k aan goud is. Wat voor een NL-er heel logisch is, dat hoeft niet zo te zijn voor een buitenlander.... en een homostel zonder kinderwens zit aan dezelfde Nibud norm vast. 'Want een van de twee kan ineens zwanger zijn... alles kan'

- Je aankoopmakelaar, die moet 'snappen' wat jij wilt en kunt betalen en wat je zoekt. Maar er is ook een gunfactor. Jouw makelaar kan ook contact zoeken met de verkopende makelaar om alvast te zorgen voor een bezichtiging.
- De verkoopmakelaar zal ook de verkopers adviseren met welke partij het beste in zee kan worden gegaan, het hoogste bod is ook maar een onderdeel. Denk aan ontbindende voorwaarden of discussies over dingen overnemen of de exacte datum van overdracht en de keuze voor een notaris.
Overigens vind ik discriminatie altijd een beetje een beladen woord. Er is een groot gat tussen echt bewust iemand afwijzen op z'n afkomst/situatie en toch nadeel ondervinden van die afkomst/situatie.
In elk van die stappen kan een partij zitten die je niet zo goed helpt of een voorkeur heeft.
Dus laten we het simpel zeggen:
Iedereen ziet die papa, mama, zoon en dochter al wonen in die fijne eengezinswoning in die kindvriendelijke buurt. 'Wat jammer als dat nou niet zou lukken'.
Dus wordt er nog een keer extra met de bank gebeld, met de makelaar, met de verkopers en het zou echt niet de eerste keer zijn dat een (marginaal) lager bod toch wordt gekozen of de makelaar geeft een 'stille hint' hoe groot het gat is en kan het bod verhoogd worden.
En hoe groot het cultuur verschil kan zijn:
Bijna elke notaris/makelaar kent wel het verhaal van een man die een huis komt kopen, opent de koffer met daarin de vraagprijs in biljetten. "Ik kom het huis kopen, hier is het geld".
In andere landen is het dan ok, in Nederland gaan we dan uitleggen dat dat niet de bedoeling is.