Het is niet dat ik het oneens ben met je vragen. Volgens mij zeg ik steeds dat ik diverse vragen erg valide vind, maar ik heb het gevoel dat ik steeds de tegenhangers van mijn vragen terugkrijg in plaats van een antwoord op die vragen

.
Mijn persoonlijke mening is wel aardig te construeren uit mijn posts denk ik. Ik weet ook niet of dat heel interessant is om hier op "tafel" te leggen. Maar dat ik het me moeilijk kan voorstellen uiteindelijk is te geloven zonder bewijs is wel een belangrijk punt in mijn zijn. Een jong mens neemt allerlei zaken als onbetwistbare kennis aan. Ik was een fundamentalistische Sinterklaasist. Het enkele feit dat mijn ouders leugenaars werden genoemd door een klasgenootje was reden genoeg mijn ouders te "verdedigen". In woord en daad.
Mijn beeld werd radicaal gewijzigd wanneer tijdens de lessen de geschiedenis van het feest uit de doeken werd gedaan. Er was geloofwaardig bewijs dat mijn autoriteit het niet bij het juiste eind had.
Dat is eigenlijk mijn crux. Ik zou (als ik in die tijd geleefd zou hebben) de "idioten" van de bigbang theorie als Steady Stater flink de les lezen....totdat blijkt dat de kennis van de werkelijkheid die positie heeft veranderd. Die flexibiliteit is er op veel vlakken, maar bij religie is alles wat meer weerbarstig.
Ik kan heel goed snappen hoe een kind aan een religie komt. Dat komt van de ouders (vaak). Zeker als het jong wordt geleerd, kan het flink blijven hangen (of juist niet). Wanneer je ouder bent dan 10 jaar en je kan kennis opnemen uit wetenschappelijke bronnen op school, via het internet, uit boeken, hoe kan je dan anders dan tot de conclusies komen dat:
- je religie niet uniek is op de wereld, er zijn er wel 1000 (geweest)
- ze kunnen niet allemaal gelijk hebben, want ze spreken elkaar tegen
- concepten van diverse religies zijn weerlegt door de ontwikkelingen in onze kennis (onder andere uit de wetenschap)
- de natuurlijke verklaringen voor religiositeit (zoals onder andere door Richard Dawkins behandeld in The God delusion) zijn behoorlijk plausibel en te "linken" aan concepten in de wetenschap
Minimaal "zegt" mijn reden dat het geloven in een specifieke god op zijn minst arbitrair is (plaats/familie gebonden), en eigenlijk irreëel omdat ik met mijn ratio de stap niet kan maken naar geloven in iets waar geen bewijs voor is.
Daarom vind ik "bekerende" discussies niet interessant. Posities veranderen niet zo snel. Wat ik dan wel interessant vind, is wat is dan hetgene waardoor iemand onder de genoemde omstandigheden dan toch ervoor "kiest" om te geloven.
Nog meer bijzonder vind ik het dat men blijkbaar anders dan fundamenteel iets kan geloven. Wanneer je stelt dat een boek het woord is van god en je hangt de kwalificaties aan god zoals bijvoorbeeld de christenen doen, hoe kan je dan anders dan letterlijk alles geloven? In mijn binaire hoofd (ongetwijfeld een tekortkoming/afwijking

) rijmt het niet. Of de mens is uniek geschapen naar het evenbeeld van god, LOS van de dieren, of dat is niet gebeurd. Juist dit feit is voor christenen (maakt niet uit welke smaak) een belangrijk theologisch gegeven. Namelijk:
Als de mens niet door god apart is geschapen maar geëvolueerd uit een gemeenschappelijk voorouder met de rest van de apen, dan hebben we niet zonder zonde geleefd en als straf de zonde over ons uitgestort gekregen....dan had Jezus niet op aarde hoeven te komen als de vleesgeworden god/zoon van god om aan het kruis te sterven voor onze zonde en weer op te herrijzen, ter hemel te varen om in het donkerste uur terug te komen om de happy few "op te halen". (vergeef me de bewoordingen, dat kunnen theologen vast beter).
Ik zie dat dan als een rij domino-stenen. De gevolgen van een gesteld feit kunnen dan toch moeilijk bestaan wanneer het gestelde feit onwaar blijkt te zijn?
Wanneer er een soort van "kritisch pad" (uit de projectplanning terminologie) bestaat in een religie en een item van dat kritieke pad wordt verwijderd, dan stopt het pad op dat punt en alles wat daaraan "vasthangt" komt dan toch te vervallen?
Over de heer Machs. Ik kan alleen maar oordelen op basis van de vertaling en ik denk niet dat ik daar ver vanaf zit. Met de opmerking dat onze zintuigen "beperkt" zijn waardoor we tegenwoordig niet meer alleen uit kunnen gaan van onze zintuigen. We hebben niet alleen apparaten ontwikkeld om onze zintuigen krachtiger te maken, maar ook "breder" (denk aan EM spectrum, straling, etc). Ook blijkt dat onze fantasie (geen zintuig) zelfs niet voldoende is om bepaalde zaken te doorgronden. Daar worden dan wiskundige modellen bij gebruikt. Zeker voor kosmologie. In de hoop uiteindelijk experimenteel aan te tonen dat het model klopt.
De "wereld" is heel veel groter geworden. Zelfs al zou ooit worden bewezen dat we "slechts" een universum zijn in een oneindige zee van universa en zelfs als mocht blijken dat deze eigenlijk een schuimkraag zijn van een biertje van een ondefinieerbare entiteit, dan nog is dat niet "meta-fysisch", maar een onderdeel van een groter geworden werkelijkheid.
Tenzij je werkelijkheid "beperkt" in zijn definitie tot "ons universum" of enkele dimensies daar in en wetenschap slechts de studie daarvan is. Dan geldt dat op het moment dat bewezen wordt dat de multiverse bestaat, dat onwerkelijkheid is bewezen en dus ook bovennatuurlijk en meta-fysica.
Oh en over de "peilers". Natuurlijk zien anderen dan anders. Dat is een feit. Wat ik dan wil weten is waarom iemand anders dat niet ziet, of ervoor "kiest" dat het niet relevant is.