MTV DNA schreef op donderdag 25 juni 2015 @ 21:48:
[...]
Fair enough, ik kan me er wel in vinden dat het filosofische vragen zijn. Maar bezig zijn met natuurkunde maakt je mijns inziens nog geen natuurkundige, en bezig zijn met filosofie maakt je dus ook geen filosoof. Er zijn genoeg mensen die denken dat ze Newton of Einstein ontkrachten, maar hun verklaring raakt kant noch wal. Bij filosofie is dat onderscheid wellicht wat lastiger te maken (ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet genoeg vanaf weet, is er zoiets als 'foute filosofie'?)
Er is genoeg foute filosofie, en het is inderdaad een stuk lastiger om hard te maken waar de fout zit. Veel filosofen die we nu op een voetstuk plaatsen werden in hun eigen tijd niet serieus genomen. Dat is maar weinig natuurkundigen overkomen.
Als iemand zich er niet bewust van is dat hij een filosofische vraag stelt, kun je dan nog stellen dat dat aan filosofie te danken is? Ik denk zelf van niet.
(bijvoorbeeld een vraag als: heeft de regering de legitimiteit om delen van hun macht over te dragen aan de EU/TTIP zonder volksraadpleging?)
Dat is een moeilijke. Maar uiteindelijk gaat het niet om het afbakenen van een soort prijswaardig kliekje academici, of het bepalen welke faculteit de credits moet krijgen. De vraag is namelijk of de activiteit van op filosofische wijze nadenken/argumenteren een waardevolle onderneming is. En als je op filosofische wijze een filosofische vraag benadert, dan is het ipse facto filosofisch van aard.
Wellicht heb je hier wel een punt. Ik weet niet al teveel van filosofie, maar het beeld wat ik er van heb is inderdaad niet heel positief. Bijvoorbeeld vragen als "als een boom omvalt terwijl er niemand is om hem te horen, maakt hij dan nog geluid?", dat soort i.m.o. zinloze discussies heb ik geen interesse in.
Haha dat blijft de filosofie achtervolgen

Toen die vraag gesteld werd, was het een uiterst relevante vraag. In essentie is de vraag hetzelfde als Schrödinger's kat en gaat het over hoe de wereld in elkaar zit wanneer er niemand is om 'm te observeren. Misschien dat men over 300 jaar net zo lacherig zou doen over Schrödinger's kat.
Maar nee, de meeste filosofen hebben het niet meer over omvallende bomen. Wel over
filosofische zombies, maar ook dat is behoorlijk tongue-in-cheek met een serieuze discussie over de aard van bewustzijn en de zwaktepunten van behavioristische cognitiewetenschappen.
Ik heb 1 vak gevolgd over science and pseudoscience, en daar ook wat artikelen voor gelezen van o.a. Karl Popper en Thomas Kuhn. Hoewel ik dat onderwerp wel interessant vind, vond ik het erg zware kost. Niet zozeer omdat het moeilijk te begrijpen is, maar naar mijn idee ging het vaak 4 pagina's over een bepaald standpunt, wat in 1 alinea ook al duidelijk was.
Ik kan natuurlijk niet voor hen spreken, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen zin heeft in een dergelijke discussie, en dat ze hun tijd liever ergens anders aan besteden.
Het is ook niet voor iedereen. Daarom hebben we ook een studie filosofie, waar we de mensen die wel de motivatie hebben om zulke teksten te lezen en vraagstukken te bestuderen zo'n sterk mogelijke basis proberen te geven.
In mijn geval heb ik voornamelijk gefocust op de ontwikkeling van de natuurkunde, met dus vooral veel wetenschapsfilosofie en wetenschapsgeschiedenis. Andere mensen uit mijn jaar hebben zich gestort op hermeneutiek, neuro-fenomenologie of filosofie van de wiskunde. Het is zodanig breed dat praten over 'filosofen' alsof het één groep is net zo vaag is als praten over 'de wetenschap'; een natuurkundige doet heel iets anders dan een psycholoog.
De andere twee vind ik lastig om over te oordelen. Kun je meer vertellen over hoe hun werk invloed heeft gehad op de politiek?
Door het verbreden van wat we zien als basale levensbehoeftes / mensenrechten tot méér dan eten, drinken en een dak boven je hoofd, is de discussie voor mensenrechten flink veranderd. Tegenwoordig wordt bv. het recht om te trouwen gezien als iets waar ieder mens recht op zou moeten hebben, en in bredere zin geldt dat uiteraard voor het recht om je seksualiteit te uiten ongeacht je geaardheid.
Die interpretatie van mensenrechten als een categorie waaronder óók seksuele expressie valt, is sterk beïnvloed door Nussbaum (en flink wat andere feministen/ethici/andere filosofen).
Taleb is 'in progress', en juist daarom interessant om te volgen. De boodschap dat economische statistische modellen niet onfeilbaar zijn, lijkt behoorlijk door te dringen. En gezien Taleb's populariteit is er genoeg animo voor zijn ideeën.
Iets wat me bv. bijstaat is dat men het werk van Piketty zo waardeerde omdat het geen gebruik maakte van economische modellen om te berekenen wat er zal gebeuren (in de toekomst), maar juist van historische data om aan te tonen wat er is gebeurd (in het verleden).
In een review werd bv. gezegd:
Piketty’s “Capital in the Twenty-First Century” is an intellectual tour de force, a triumph of economic history over the theoretical, mathematical modeling that has come to dominate the economics profession in recent years.
Oftewel: economische modellen en simulaties 'bewijzen' wellicht dat kapitalisme
trickle-down werkt, maar zoveel waarde moeten we niet meer hechten aan economische modellen.
Dat gezegd hebbende, is Piketty uiteraard een harde wetenschapper. Zijn werk heeft uiteraard een filosofische insteek, namelijk dat ongelijkheid onethisch/ongewenst is en voorkomen moet worden, maar juist omdat hij de harde data erbij kan leveren die nodig zijn om zijn argumenten te onderbouwen, is zijn werk zo serieus genomen.
[
Voor 86% gewijzigd door
link0007 op 25-06-2015 22:47
]