Goedemorgen,
Mijn vriendin en ik (of wellicht vooral ik) zitten een beetje in een lastig parket.
We wonen 6 jaar samen en zij wil graag trouwen.
Opzich wil ik ook wel trouwen maar voornamelijk omdat ik begrijp dat het belangrijk voor haar is (en omdat ik haar graag blij maak en natuurlijk al het geluk in de wereld toewens, als zij gelukkig is maakt mij dat blij zegmaar). En het is natuurlijk ook een logische stappen voor kinderen (huisje boompje beestje etc).
Van nature wil ik ook graag de zaken in orde hebben als het ooit aankomt op scheiden (daar ga je natuurlijk niet vanuit maar ik probeer dit nu te regelen zodat het op papier staat mocht je in die nare situatie komen).
*Dit is even qua schets, niet de exacte situatie maar om aan te geven wat de (on)balans van de situatie is.
in onze financiële situatie heb ik een relatief groot inkomen (zeg even voor het gemak 4k terwijl zij 2k heeft).
echter qua bezittingen is het andersom (ik heb een 0,5 woning met een schuld/hypotheek van 100k en zij heeft 2,5 woningen, 1 vakantiewoning, veel spaargeld).
Als ik het goed begrijp blijven bezittingen normaal gesproken gescheiden als die in je bezit kwamen voor je gaat trouwen/ze uit erfenis voortkomen. Maar voor inkomsten geldt dat niet (logisch immers want dat is ook toekomstmuziek).
Naar mijn idee zou dat dus betekenen dat bij scheiding (eventueel met kinderen) ik haar geld schuldig ben (ik verdien immers meer) en qua bezittingen de situatie gelijk blijft.
Naar mijn idee is dit niet helemaal terecht omdat zij er op moment financieel beter voor staat dan ik.
Ik weet ook niet helemaal of ik het gezond vind dat er binnen de relatie 1 persoon is die al het bezit heeft en de ander praktisch niks (het geeft mij een beetje het gevoel dat ik bij een scheiding bankroet zou gaan terwijl de ander zonder veel financiële problemen kan overstappen van partner).
Samen proberen we hier iets voor te bedenken maar maar ik vind het moeilijk een eerlijke oplossing hiervoor te bedenken (je kan ook niet echt zeggen laten we alles eerlijk delen want ik heb praktisch alleen schulden om te delen). Maar ik wil ook niet een mogelijke situatie voor mijzelf creëren dat als het over 20 jaar stukloopt ik 50 jaar ben en dakloos terwijl ik in de tussentijd wel mijn partner geholpen heb met het managen en onderhouden van al die woningen en dat ik ook nog alimentatie kan betalen (ik de de handige van de twee, ik doe nu al het onderhoud van onze gedeelde woning maar de verwachting is dat ik dat ook voor de andere woningen ga doen).
Wat is naar jullie idee eerlijk? is het mogelijk om naar Xjaar gedeelde eigenaren van vastgoed te worden?
(aub geen: als je hieraan denkt moet je niet trouwen. Ik houd van mijn vriendin met heel mijn hart en het enige wat ik probeer uit te zoeken is of er een ''eerlijke'' manier is om dit soort lastige problemen op te lossen, ik wil proberen te werken naar een oplossing waarbij geen van beide in de goot achterblijft maar de een ook niet teveel van de ander profiteert).
Of is het onredelijk van mij te verwachten dat zij concessies doet op haar situatie?
Eerlijke en gemeende feedback zou gewaardeerd worden.
Mijn vriendin en ik (of wellicht vooral ik) zitten een beetje in een lastig parket.
We wonen 6 jaar samen en zij wil graag trouwen.
Opzich wil ik ook wel trouwen maar voornamelijk omdat ik begrijp dat het belangrijk voor haar is (en omdat ik haar graag blij maak en natuurlijk al het geluk in de wereld toewens, als zij gelukkig is maakt mij dat blij zegmaar). En het is natuurlijk ook een logische stappen voor kinderen (huisje boompje beestje etc).
Van nature wil ik ook graag de zaken in orde hebben als het ooit aankomt op scheiden (daar ga je natuurlijk niet vanuit maar ik probeer dit nu te regelen zodat het op papier staat mocht je in die nare situatie komen).
*Dit is even qua schets, niet de exacte situatie maar om aan te geven wat de (on)balans van de situatie is.
in onze financiële situatie heb ik een relatief groot inkomen (zeg even voor het gemak 4k terwijl zij 2k heeft).
echter qua bezittingen is het andersom (ik heb een 0,5 woning met een schuld/hypotheek van 100k en zij heeft 2,5 woningen, 1 vakantiewoning, veel spaargeld).
Als ik het goed begrijp blijven bezittingen normaal gesproken gescheiden als die in je bezit kwamen voor je gaat trouwen/ze uit erfenis voortkomen. Maar voor inkomsten geldt dat niet (logisch immers want dat is ook toekomstmuziek).
Naar mijn idee zou dat dus betekenen dat bij scheiding (eventueel met kinderen) ik haar geld schuldig ben (ik verdien immers meer) en qua bezittingen de situatie gelijk blijft.
Naar mijn idee is dit niet helemaal terecht omdat zij er op moment financieel beter voor staat dan ik.
Ik weet ook niet helemaal of ik het gezond vind dat er binnen de relatie 1 persoon is die al het bezit heeft en de ander praktisch niks (het geeft mij een beetje het gevoel dat ik bij een scheiding bankroet zou gaan terwijl de ander zonder veel financiële problemen kan overstappen van partner).
Samen proberen we hier iets voor te bedenken maar maar ik vind het moeilijk een eerlijke oplossing hiervoor te bedenken (je kan ook niet echt zeggen laten we alles eerlijk delen want ik heb praktisch alleen schulden om te delen). Maar ik wil ook niet een mogelijke situatie voor mijzelf creëren dat als het over 20 jaar stukloopt ik 50 jaar ben en dakloos terwijl ik in de tussentijd wel mijn partner geholpen heb met het managen en onderhouden van al die woningen en dat ik ook nog alimentatie kan betalen (ik de de handige van de twee, ik doe nu al het onderhoud van onze gedeelde woning maar de verwachting is dat ik dat ook voor de andere woningen ga doen).
Wat is naar jullie idee eerlijk? is het mogelijk om naar Xjaar gedeelde eigenaren van vastgoed te worden?
(aub geen: als je hieraan denkt moet je niet trouwen. Ik houd van mijn vriendin met heel mijn hart en het enige wat ik probeer uit te zoeken is of er een ''eerlijke'' manier is om dit soort lastige problemen op te lossen, ik wil proberen te werken naar een oplossing waarbij geen van beide in de goot achterblijft maar de een ook niet teveel van de ander profiteert).
Of is het onredelijk van mij te verwachten dat zij concessies doet op haar situatie?
Eerlijke en gemeende feedback zou gewaardeerd worden.