Touche

Dat lijkt een typisch geval van een carrière bouwen als "denker", het helemaal verkeerd hebben en wanhopig je eigen lijn vasthouden in de hoop dat je uiteindelijk gelijk krijgt. Want anders is je carrière aardig voorbij.
True. Dat levert blijkbaar een enorm pijnlijke tunnelzicht op. Heb bijv bij dit voorbeeld in het begin al gevraagd hoe die dat zelf zag op basis van info van de grond, inmiddels krijgt hij zoveel commentaar dat het me beter lijkt dat ie even niets meer post. Jammer, je mag je namelijk ook best vergissen. Ik snap dat populisten daar van smullen, maar als je een beetje lerend vermogen hebt of wilt - vergis je je vaker.
Ik volgde ze al niet omdat ik me jaren geleden al besefte dat het echt academische instituten zijn met zo hun eigen bias. Verder besefte ik me ook dat het militaire vaak helemaal niet overeenkomt met het academische. Immers bestaat er in de academische, historische wereld een zekere neerbuigendheid voor militaire geschiedenis. Dit omdat het oorspronkelijk een gebied van hoofdofficieren buiten dienst was. En als er een groep is die werkelijk helemaal vol van zichzelf kan zijn en kan neerkijken op mensen die zich op "hun" terrein begeven, dan zijn het wel academici. In dit geval zijn het dus historici die er vaak op neerkijken. En nu lijk je ook nog te krijgen dat veel academici het beter pretenderen te weten dan actief dienende hoofdofficieren. Want deze mensen hebben ook een studie op academisch niveau voltooid en zijn vervolgens bevorderd boven de rang van kapitein (compagniecommandant), wat al snel impliceert dat ze enige of zelfs veel capaciteiten voor het uiterst complexe probleem van militaire planning bezitten. En in het bijzonder heb je dan nog stafofficieren en al helemaal generaals die letterlijk de magische 1% van de militaire wereld vormen. Nou, dat gaat geweldig joh.

Ik heb wel een academische achtergrond, alleen niet op dit vlak. En wel een bovengemiddelde interesse in oorlog, veldslagen, geschiedenis en alles wat erbij komt kijken in het leven van jan soldaat. Ik train/sport met (ex)militairen, lees over (ex)militairen en herken wat je zegt op academische arrogantie (werd bijna een faal voor m'n verdediging dat ik die woorden gebruikte daar) en denk dat het zonde is. Het is een complex systeem waarin uiteindelijk wat de mens terplekke weet te bewerkstelligen in de meest uiteenlopende situaties het verschil maakt. Wellicht zouden deze academici er vaker op uit moeten om te ervaren hoe het is - daar, buiten. Ik vind het mateloos interessant om te horen hoe het is om een
TIC mee te maken, hoe het is om met 'de locals' te werken en hoe het is als je materieel shit is (maar je maten top). Voor mij dus goed in te beelden hoe het voor een Russische militair moet zijn, net zo goed hoe het is als Ukrainse militair om je thuisland te verdedigen.
Naief om te denken dat het academische denken ook een realistische, praktische kant zou kennen in deze wereld. En dus de lege huls niet doorzagen, op basis van de observaties op de grond.
Dit had ik gelezen ja en talloze keren hergebruikt in dit topic en daarbuiten - glasheldere analyse die continu bevestigd is in de praktijk. Er zijn dus zeker wel mensen die zien dat er een probleem is in de Russische krijgsmacht en ik kreeg de indruk dat jij niet de enige bent die deze info tot zich genomen heeft - het lijkt de kern van de Ukrainse strategie te zijn. Logistieke linies langgerekt maken en die aanpakken, geen directe confrontatie over de volledige linie, etc.
Want inmiddels kijk ik naar veel analyses en denk ik echt, "waarom zeg je iets stellig als je het niet hard kan maken"? Dat is nota bene het basisprincipe van elke serieuze academische discipline. Want ik type deze reacties echt niet zomaar met de nodige terughoudendheid, veel slagen om de arm en weinig specifieke details. Ik heb uiteraard ook een aantal zeer stellige ideeën, maar die ga ik gewoon niet zeggen. Kan het natuurlijk doen en als ik gelijk krijg, dan ben ik opeens het "orakel". Maar als het niet klopt, en die kans schat in aanzienlijk groter in, tja dan ben ik de volgende betweter met een internetverbinding. En daar heeft niemand wat aan.

Probleem is dan ook de reputatie van deze groep mensen - wellicht eenzelfde probleem als Russiche machthebbers - verblind door hun eigen gelijk. Mijn ervaring is dus ook nog dat je toch geen antwoord krijgt op vragen.
Ik heb wellicht minder moeite met het delen van theorien, maar het is dan ook niet meer dan dat. Klinkt een beetje als wat ik eerder al zei: meer vermenging van praktijk en theorie, maar ook een gezond discussiemodel waarin afwijkende ideeen of theorien ook getoetst kunnen worden - mits gefundeerd. Jammer dat je die stellige ideeen niet ook toetst, deelt of bespreekt - lijkt me interessant.
Vind/vond de koppeling met politiek en machtsdynamiek ook prettig - ik heb stille hoop dat een (temp)ban van een zeker iemand eerdaags kan worden opgegeheven.