Prijs is natuurlijk niet hetzelfde als betaalbaarheid, maar daar gaat het niet alleen om.Richh schreef op maandag 8 september 2025 @ 00:05:
Gegeven er een tekort is, gaan de prijzen omhoog. Het doet er niet heel veel toe of er 'net' of 'veel' te weinig woningen zijn. In alle gevallen zal de prijs stijgen naar wat de potentiële kopers maximaal kunnen besteden.
Hoeveel dit de woningprijzen beïnvloedt, ligt dan voornamelijk aan hoeveel euro's die de potentiële koper te besteden heeft.
Gegeven dat er gegarandeerd een tekort zal zijn (redenen daarvoor heb ik ook al vaker genoemd de laatste pagina's) kan je de prijzen alleen onder controle krijgen door iets te doen met het besteedbare budget. Gezien het besteedbaar budget deels afhankelijk zal zijn van overwaarde (laten we zeggen dat 95% van de doorstroomtransacties hiermee te maken heeft (en dit forse invloed heeft op de gemiddelde prijzen, waar ook weer maximale hypotheken van afhankelijk zijn)) zit daar een factor die invloed heeft op de prijs van vastgoed.
Hoe is dat nog een vraag/aanbod probleem? Al ruim 50 jaar is er in feite een woningtekort, toch zijn er jaren dat de prijzen lager zijn en jaren dat de prijzen hoger zijn...
Er is een woningvraag van 400k (niet gelijk verdeeld over het land), slechts een klein deel (schatting een kwart) kan de markt daadwerkelijk betreden.
Nu zijn degenen met de diepste zakken (vermogen/inkomen) de "gelukkigen" en tegelijkertijd de boeman, maar hoe wilde je de beschikbare huizen anders verdelen?
De prijs is nu simpelweg wat de rijkste 25% van vragenden kan betalen (en daarvan gebruikt 1/3 vermogen van een eerdere generatie), dat ben ik met je eens, maar dat verandert sterk als opeens voldoende huizen beschikbaar zijn voor 90% (nog steeds een tekort, maar de huizenprijzen zullen toch echt dalen naar wat de 90% kan betalen).
Het gemiddelde huis groeit dan ook mee met de welvaart/ontwikkeling/tijd. Gemiddeld is voor jan modaal, niet voor de starter. Maar ook de starterswoning van 2025 is beter dan die van 1995.Dat vind ik niet. Kwaliteit van leven neemt generatie op generatie toe door technologische ontwikkelingen, waarom moet de woning daar een uitzondering op zijn?
Zolang je (veel) te weinig bouwt, kun je (als bouwer) het beste bouwen naar de vraag van die 25% met de diepste zakken.Als het al te goed zou zijn, waarom bouwen we dan niet een hoop 'minder goede' huizen voor een betaalbare prijs? We bouwen alleen maar grote nieuwbouw of kleine appartementen op A-locaties waardoor ze alsnog 5 ton kosten.
Als je maar 100 auto's per jaar kunt bouwen, dan beter exemplaren van 400k euro dan van 40k euro.
Er moet niet zoveel geld in gepompt te worden, maar dat is een gevolg (van meerdere factoren: regelgeving, tekort, etc).En waarom moet er zoveel geld in de bodemloze put gestopt worden... De economie en daarmee de samenleving zijn er echt niet bij gebaat als mensen een groot deel van hun inkomen niet kunnen uitgeven.
Relatief meer eenpersoonshuishoudens is niet de enige factor, er zijn er velen, maar het helpt niet mee. Die trend is er inderdaad al 50 jaar, maar het percentage blijft nog stijgen. En juist die groei wordt eigenlijk tegengehouden door de markt, veel 20ers blijven thuis wonen omdat ze geen keus hebben, anders zou het aandeel eenpersoons nog groter zijn.Opzich een goed punt, sterker nog, daar ontbreekt zelfs de steeds meer scheidende 50-60er ook nog in. Dat het aantal eenpersoonshuishoudens toeneemt is inderdaad wel breed te vinden. Er zal dus wellicht meer vraag zijn.
Dit correleert overigens niet met de externe prijsontwikkelingen de afgelopen 5-7 jaar, de trend tot meer huishoudens is al langer gaande.
Ik denk dat het geen fout is, zie hierboven, maar daarover kunnen we van mening verschillen.Maar je doet vooral de aanname dat 'meer vraag' lineair zal schalen naar hogere prijzen. Ik denk dat dat een hardnekkige fout is: of er nou 'veel' of 'heel veel' tekort is: de prijs hangt pas echt af van het budget van de koper. En daarin is overwaarde een grote speler.
2000: piek mensen 30-55 jaar, relatief veel gezinnen.[...]
Daaruit haal ik niet per se dat er minder eenpersoonshuishoudens zouden zijn tzt. Waarom zou onze steeds individualistischere samenleving er over 25 jaar, er opeens meer gezamenlijk uit zien? Dus is dit wel een tijdelijk fenomeen?
2025: piek mensen 20-35 jaar, hier zitten relatief veel singles bij (al kunnen ze niet allemaal een woning bemachtigen) en een piek mensen 55-75 jaar, waar ook steeds meer singles tussen zitten.
2050-2060: piek 35-50 jaar, wederom meer gezinnen, minder jongeren die een huis zoeken.
In 2050 nog wel een piekje ouderen, maar die zijn er in 2060 niet meer.
Ik trek hieruit de conclusie dat vooral nu veel vraag is (naar eenpersoonswoningen), maar dat dit minder is geweest en minder zal worden over 30 jaar.
Daar verschillen we van mening.We kunnen best meer huizen bouwen. En dat moet ook, en dat is ook beter voor de samenleving. Het is politiek (om andere redenen dan dit verhaal, al vaak toegelicht in dit topic) helaas niet realistisch dat men ooit serieus gaat bouwen.
Punt is: zelfs al zouden ze bouwen. De prijzen gaan er niet van zakken als je nu opeens wel de 100k/jaar haalt. Dat maakt de prijs dus per definitie geen vraag/aanbod issue.
Mensen onder de 25 gaan relatief weinig naar de stembus en dit percentage loopt op naarmate de leeftijd omhoog gaat, die groep/piek die nu 20-35 is zal steeds vaker gaan stemmen. Ik heb me wel een beetje verkeken op de ouderen, die groep blijft nog wat langer erg groot en zal dus inderdaad hun stempel kunnen blijven drukken komende jaren (die AOW zal wel onaangetast blijvenWe kijken naar een andere bevolkingspiramide denk ik, vergeleken met 55-65 of 65-75 is er de komende 5 jaar niet echt een verschil aanstaande.
Ik denk dat extremen zoals Prins Bernhard wel wat minder mogen, en dat we brandweerlieden en fabrieksmedewerkers moeten helpen met de kans om ook in te stappen door meer huizen te bouwen.[...]
Dat snap ik vanuit individueel perspectief heel goed, en kan ook prima als de boel een beetje gelijkwaardig is verdeeld. De vraag is hoe de samenleving hiernaar kijkt als je aan de ene kant Prins Bernhard-families krijgt en aan de andere kant de brandweerlieden en fabrieksmedewerkers. Hoe gaat het gevolg over 5 generaties zijn?
Daartussen zitten ook gewone mensen met een (paar) ton vermogen, waarvan ik vind dat die overdraagbaar moet zijn.