Ik heb het er helemaal mee gehad: het egoïsme, de kortzichtigheid, luiheid, gemakzucht, vastgeroeste gewoontes, onverschilligheid, oppervlakkigheid,
statusangst, misplaatst superioriteitsgevoel, het wijzen naar anderen, gesakker en slachtoffer spelen bij maatregelen, oogkleppen, leugens verspreiden, voor het werk/geld alles uit de kast halen maar voor een leefbare toekomst is de kleinste moeite te veel gevraagd,...
Nu kan je wel zeggen dat dit allemaal eigenschappen zijn die eigen zijn aan de mens (en ook van toepassing op andere domeinen buiten klimaat en milieu), maar oorzaak-gevolg wordt nu zo duidelijk, niemand kan de ernst van de problemen nog ontkennen,... dat het steeds persoonlijker wordt, vooral ook met mensen uit mijn directe omgeving. Ik loop zeker niet voortdurend te sensibiliseren of met het vingertje te wijzen, gewoon luisteren is al voldoende om tot die conclusie te komen. Soms vraag ik me af of ik wel in deze wereld pas, maar als je de
cijfers bekijkt lijkt het eerder de hele mensheid te zijn die niet met de wereld kan omgaan.
Door
Asperger (zoals Thunberg) heb ik amper sociale contacten, maar ik heb het gevoel dat het er nog steeds te veel zijn, ze doen me meer slecht dan goed en zorgen voor slapeloze nachten. Sociale media gebruik of bekijk ik niet, wat in deze context positief is (ik zit niet in een bubbel en blijft gespaard van de 'ergste' reacties). Ik kan dan wel duurzaam proberen leven, maar heb helemaal niet het gevoel dat dit anderen ook tot duurzame keuzes aanzet. Door zelf de druk op grondstoffen, energie,... te verminderen wordt het voor anderen zelfs gemakkelijker/goedkoper om hun impact nog te vergroten.
De frustraties kunnen door kleine dingen getriggerd worden. Zo zat er gisteren een collega te sakkeren over een regenbui. Hoezo? Ze werkt een hele dag binnen en komt met de auto werken, ze wordt er dus niet nat van, en anders bestaat er nog regenkledij. Ze vindt het ook te koud, tja, meer buiten komen en bewegen (met de fiets komen werken) is de beste remedie om minder kouwelijk te worden. Maar nee, haar remedie is om zo vaak mogelijk ergens naar het zuiden te vliegen, hoe warmer en droger hoe liever. Een andere collega vermeldde Egypte als heet en droog land, maar dat vindt ze dan weer een 'apenland' (daar komt dat superioriteitsgevoel dan weer), terwijl dat land aan de frontlinie van de klimaatverstoring ligt, grotendeels veroorzaakt door een levensstijl zoals de hare.
Ik heb wel enkele dingen gezegd zoals 'zonder regen geen eten' (dat dringt ook niet echt door), maar ben niet over het klimaat of omega-blokkades begonnen. Oh ja, nog een andere collega vroeg tijdens die regenbui wie er met de fiets is (wetende dat ik de enige ben), maar ik klaag helemaal niet over de regen, zo lang ze geen overstromingen veroorzaakt. Dit was gewoon tijdens een interventie voor haar laptop, gelukkig zit ik verder alleen in een bureau, wat me ook een hoop 'smalltalk' bespaart.
Het is frustrerend dat één van de grootste ergernissen van de gemiddelde mens een regenbuitje of fris windje is, terwijl we getuige zijn van de grootste klimaatverstoring in de menselijke geschiedenis, die extreme hitte, droogte, orkanen en mislukte oogsten veroorzaakt, maar daar hoor je hen dan weer helemaal niét over praten. Nee, ze maken dat probleem al dan niet bewust nog groter. Dit is slechts 1 voorbeeldje, ik ga er niet meer geven.