Tom schreef op dinsdag 15 januari 2019 @ 17:41:
[...]
Ongetwijfeld gaat het banen opleveren in die sector, maar als het besteedbaar inkomen van je gehele bevolking omlaag gaat om die energietransitie te financieren (veel geld zal naar het buitenland vloeien) dan krimpt de hele economie.
De crux zit hem natuurlijk in dat
als het besteedbaar inkomen lager wordt. Dat is helemaal niet per definitie het geval. Dat er in een duurzamere situatie ook geld naar het buitenland vloeit is waar. Productie van zonnepanelen zie ik bijvoorbeeld 1-2-3 in Nederland plaatsvinden, maar bijvoorbeeld off-shore wind is een bedrijfstak waar wel degelijk kansen liggen voor de binnenlandse economie. Daarbij: in het alternatieve scenario vloeit natuurlijk ook geld naar het buitenland. We importeren voor tientallen miljarden fossiele energie. De crux in het verhaal is wat mij betreft dat het niet een geval "duurzaamheid is duur", maar dat we te maken hebben met een overgang waarin strategisch keuzes gemaakt kunnen worden. Het maakt nogal uit
hoe je
de onze energietransitie vormgeeft.
En dat we er, met als resultaat een beter klimaat, een aantal jaar op achteruitgaan is niet erg. Maar dan moet het wel volledig en goed doorberekend zijn, gebaseerd op feiten. Daar wringt bij mij de schoen...
als al die investeringen leiden tot slechts 0,00007 graden Celsius minder
Dat ons aandeel klein is moet geen reden zijn om het niet te doen. Jouw aandeel aan de rijksbegroting is ook verwaarloosbaar, om maar iets te noemen.
Als we echt zo'n kenniseconomie zijn mag het wel iets beter doordacht zijn dan dit. Nog los van de hypocrisie, stop dan ook met het uitbreiden van Schiphol.
Politiek is geen rationeel proces gericht op het vinden van de beste oplossingen. Het is (ook) een arena waar strijdige
belangen worden gewogen. Als je van mening bent dat het belang van Schiphol (Shell, Unilever, Akzo ... ) teveel gewicht krijgt in vergelijking met het belang van burgers dan is het raadzaam te onderzoeken welke partijen dit faciliteren.
Dan moeten je eigen voorzieningen (op termijn) goedkoper energie kunnen leveren dan dat je het uit het buitenland kunt halen (een afhankelijkheid inderdaad liever niet wilt). Aangezien kernenergie zo'n beetje een taboe is en de mensen uit Groningen willen dat we stoppen met gas uit de grond halen, blijft er weinig over behalve windmolens en zonnepanelen plaatsen. Nu ben ik geen expert op dat vlak, maar is dat überhaupt haalbaar? Ik hoor geluiden van niet. Want buiten de elektriciteit die we nu verbruiken, zal er ook elektriciteit nodig zijn om ons te voorzien van warmte voor onze huizen in de winter én als brandstof voor alles wat kan rijden.
Zonne-energie zit ook de 5ct per kWh. De prijs voor windenergie op zee licht rond de 4ct per kWh. Qua kostprijs kan het daarmee concurreren met een gascentrale. Maar dan zit je nog wel met de nadelen qua beschikbaarheid, ook op de Noordzee waait het niet constant. Kernenergie - wat mij betreft zit er geen taboe op - is minstens dubbel zo duur (zie bijvoorbeeld dit bericht waarin gemeld wordt dat
Hitachi afhaakt bij/wegens eens garantieprijs van 7.5ct kWh).
Er zijn met al deze opwekkingsmogelijkheden allerhande technisch uitdagingen. Om het net stabiel te houden en om op tijd voldoende capaciteit te krijgen. En daarnaast is er zoals je zelf al aangeeft de kwestie mobiliteit. Ook daar denk ik trouwens niet dat kosten per se het probleem zijn (natuurlijk is er de hogere aanschafprijs, maar op onderhoudskosten en levensduur verdien je dat weer terug).
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken: Volgens mij is duurzaamheid niet per se duur. Ik denk dat de wereld hoe dan ook een transitie naar renewables gaat maken en ik denk dat het verstandig is om te streven naar een leidende positie in dat proces. Omdat je dan richting kunt geven, maar ook omdat andere landen dan straks de oplossingen bij jouw industrie komen aanschaffen (in plaats van andersom).