Na een jaar is het ons gelukt een huis te vinden. Niet in de plaats die we oorspronkelijk voor ogen hadden, maar 15 km daarvandaan in een klein stadje met 17.000 inwoners, een oude binnenstad, veel horeca en genoeg voorzieningen. Het huis ligt aan de rand van het centrum in een jaren 30-wijk. Dat brengt voor- en nadelen met zich mee, maar ik ben er nu een aantal keer geweest en het voelt echt goed.
Het aankoopproces was bijzonder te noemen. Het is via via gegaan, en de man van wie wij het kopen, wilde er graag per 1 augustus uit. Aangezien we nu op een vakantiepark wonen, hebben we alle vrijheid om het te accepteren zodra het beschikbaar komt.
De verkoper wilde geen makelaar inschakelen, wat voor ons als koper natuurlijk alleen maar gunstig was.
Eenmaal bij de bezichtiging vertelde de beste man echter dat er toch een makelaar zou komen, en de prijs was ineens €25.000 hoger dan het bedrag dat ik van plan was te bieden.
Die prijs was €45.000 hoger dan waarvoor het pand vorig jaar te koop stond. Prima, even goede vrienden, maar dat ga ik niet betalen. Ik vond dat het zijn goed recht was om het op Funda te zetten, maar wij zouden dan voor die prijs afhaken.
Ik heb mijn oorspronkelijke bod neergelegd bij de makelaar, en die kwam diezelfde dag nog met een tegenbod: €10.000 hoger dan ons bod, met als voorwaarde overdracht op 1 augustus.
Dit was net voor Pinksteren, en ik wilde het overleggen met onze financieel adviseur, maar die was een lekker weekend weg. Dus hebben we afgesproken om dinsdag na Pinksteren een antwoord te geven.
Het huis stond nog niet op Funda, dus wij waren tot dan toe de enige gegadigden. Ik had dus geen stress, maar de verkoper daarentegen wel. Die pushte zijn makelaar al om 8 uur 's ochtends ons te bellen, terwijl wij om 9 uur een afspraak hadden met onze adviseur. Daar was alles geod en het kon doorgaan, dus om 10 uur hebben we het tegenbod geaccepteerd.
Toen kwam het vreemde: niet de makelaar belde ons, maar zijn zoontje, zijn vader (de makelaar) was ook op vakantie gegaan. Met de opmerking: “Ja, maar hij komt voor €15.000 meer op de markt.” Ja leuk, maar wij accepteren het tegenbod, anders niet. “Kom maar door met de formulieren die we moeten invullen.”
Dat duurde allemaal even. Telkens als we een link kregen, bijvoorbeeld via Move, vulden we die direct in. Alleen de verificatie van het paspoort van mijn vrouw zorgde voor wat vertraging. Die werd pas na 18:00 goedgekeurd in de applicatie die de makelaar had aangeboden.
De volgende dag belde de verkoper zelf op, met de vraag waarom we nog niets hadden ingeleverd bij de makelaar. Ik belde toen boos de makelaar (die op vakantie was) om te vragen wat voor spelletje zijn zoontje aan het spelen was, want alles was al ingevuld.
We hoefden ons geen zorgen te maken; alles zou goed komen. (Maar nog steeds geen koopcontract.) Die avond googelde ik het adres nog eens, en wat zie ik? Een nieuwe link op Funda — het huis werd gewoon te koop aangeboden!
Ik dacht echt: we worden genaaid. Als er morgen iemand overbiedt, hebben we nog steeds niets. Ik heb de verkoper direct opgebeld en gevraagd wat ik hiervan moest denken. “Ja, dit was op advies van de makelaar, maar alles zou goed komen. Ik gun het jullie nog steeds, mits jullie het per 1 augustus overnemen.”
Die nacht heb ik geen oog dichtgedaan. Hoe langer het duurde, hoe liever we het huis wilden hebben.
De volgende ochtend bleek er blijkbaar geen animo te zijn geweest, want om 10 uur kwam de verkoopovereenkomst in de mail.
Die is inmiddels door alle partijen ondertekend.
Wat begon als "we kopen voor de markt uit", heeft toch behoorlijk wat stress opgeleverd. Maar alles lijkt goed te komen. Het huis is inmiddels getaxeerd: €5.000 boven onze prijs en €10.000 onder de vraagprijs. Het is een goed onderbouwd rapport, met alle plus- en minpunten die ik zelf ook was tegengekomen.
Nog ligt alles bij de hypotheekverstrekker en is het wachten op hun antwoord, we leggen aardig wat eigen geld in, en te lenen geld is ver onder de waarde van het taxatie raport dus verwacht snel een goedkeuring.