De (talrijke) uitingen van Klaas Knot de afgelopen dagen stemmen me niet bepaald optimistisch.
De kop klinkt nog geruststellend (
ECB gaat de rente nog een aantal keer verhogen), maar de inhoud van de tekst is dat zeker niet.
De rente moet verhoogd worden om de inflatie te bestrijden, dus dan lijkt de kop geruststellend. Knot zegt echter tevens
"Het risico dat we te weinig doen is nog altijd groter dan dat we te veel doen.".
Hij laat duidelijk blijken dat als hij het voor het zeggen had hij de inflatie veel sterker zou bestrijden. Maar aangezien bij de ECB landen met hoge schulden de overhand hebben is de politiek tegenwoordig belangrijker dan sec financieel beleid.
Ook zijn oproep eind vorige week om
de lonen te verhogen vond ik al vrij bijzonder. Je kunt van deze uitspraken vinden wat je wil, maar zijn onderliggende redenatie slaat kant noch wal.
Hij wil hogere lonen zodat mensen hun (energie-) rekening kunnen betalen. Nu gebeurt dat deels door de staat, maar volgens Knot jaagt al die steun de inflatie aan.
"Elke extra impuls zal leiden tot extra inflatie."
Nu klopt dat laatste als een bus, maar dat geldt natuurlijk ook voor hogere lonen. Sterker, die zullen de inflatie alleen maar veel harder aanwakkeren dan overheidshulp. Bij overheidshulp wordt enkel de vraagkant beïnvloed. Meer vraag = hogere inflatie.
Maar bij hogere lonen zal er ook een direct prijsopdrijvend effect aan de aanbodzijde zijn. Want waar de overheid nog bij kan lenen (of bezuinigen) om die steun te financieren, zullen bedrijven de hogere lonen direct grotendeels door moeten berekenen, waardoor zowel je aan zowel de aanbod- als de vraagzijde een prijsopdrijvend effect krijgt.