@
Mirved Ik heb het fortuinlijke/onfortuinlijke genoegen gehad om dit te testen, door ziekte is mijn werk een tijd niet mogelijk geweest en nu in beperkte mate. Het doel was altijd om na FO 'niets' meer te doen op werkgebied. En dan wat reizen en hobby's. Echter heb ik dat beeld na mijn revalidatie sterk moeten bijstellen.
Het is een beetje achteraf gepraat natuurlijk, maar nu weet ik dat ik nooit zou stoppen met werken.
Ik heb altijd in beginsel leuk werk gehad. De politieke en omzet gedreven zaken daargelaten was het qua inhoud altijd leuk. Dat geluk heb ik wel gehad. De nare kanten kregen de overhand, maar inmiddels had ik een uitgave patroon waarbij ik dus genoegen moest nemen met die nare kanten.
Toen is bij het zoeken naar oplossingen FO naar voren gekomen. Of in ieder geval een stuk minder geld moeten verdienen en dus sneller kunnen stoppen als het werk niet leuk meer was. Wat er toen als vanzelf ontstond was rust, de innerlijke druk werd weggenomen omdat er minder financieel moeten bij kwam. (Dit is een proces van een aantal jaren geweest, in het begin lijkt alles een druppel op een gloeiende plaat)
Na een aantal jaren werd ik onverwacht ziek, en een flinke revalidatieperiode volgde. Alsmede blijvende schade. Tijdens de revalidatie kom je er al snel achter dat alles doordraait, iedereen in jouw omgeving in min om meer dezelfde leeftijdscategorie heeft werk, doelen, en andere zaken. Maar werk is een groot deel van je tijd en ook identiteit. Je haalt er voldoening uit en het kader waarin je je bezig kunt houden wordt gemaakt door de plek waar je werkt.
Het moeilijkste van de periode na de eerste revalidatie is het jezelf zinvolle uitdagingen geven. Ik ben van nature niet een ondernemerstype dus ik verzin niet out of the blue een start up. Nog even los van de nieuwe werkelijkheid en de beperkingen. Ook je sociale leven neemt een draai. Je kan niet even overdag langs bij iemand op de koffie, iedereen werkt. Dat heb je niet als je sociale cirkel met pensioen is.
Werk heeft dus naast identiteit ook een sociale functie, slap geouwehoer bij de koffiemachine, ik ging het missen. Zo zijn er veel meer zaken waar je tegenaan loopt als je jong stopt met werken. Vrijwilligerswerk is niet hetgeen wat bij mij paste, zonder neerbuigend te doen was dat niet iets waar ik de juiste uitdaging in vond. Plus nog een minimale inspanningsverplichting ook. Niet helemaal wat ik had willen meemaken bij FO-schap. Dus ook dat bleek minder simpel dan in de plannen stond.
Het blijkt dan heel hard werken om jezelf de juiste uitdaging te geven en tegelijkertijd de omgeving te scheppen om dat te doen. Ook is samenwerken gewoon erg leuk, je leert van elkaar en het gaat makkelijker en sneller.
Ik zou dus nu mijn FO schap opdelen in korte periodes van reizen, kleine hobbyprojecten en dat soort zaken afgewisseld met werkperiodes. Ik weet nu dat ik niet zonder kan.
(Ik hoop dat dit stuk tekst een beetje hout snijdt en begrijpelijk overkomt , ik heb het wat snel geschreven zonder het te redigeren).