Louislouislouis schreef op maandag 6 april 2020 @ 12:22:
Gisteren best een aardig stuk solo gefietst, en hoewel het druk was toch maar weinig groepjes wielertoeristen (>2) gezien.
Mijn route liep vooral door het 'binnenland' maar kwam er niet onderuit om een stuk van de Lekdijk mee te pakken, hier wel echt heel veel grote groepen motorfietsers. Waarom die gasten een rondje binnen Nederland in een groep doen begrijp ik echt niet, je gaat nu toch niet samen pauzeren of bijpraten en zolang je geen hele oude motorfiets hebt hoef je ook niet uit de wind te zitten lijkt me.
Welke fietsers ik wel in groepen heb gezien zijn de 65 plussers op e-bikes. Die kwam je echt overal tegen: ze keuvelen terwijl ze twee weghelften gebruiken, staan foto's te maken in een blinde bocht en zitten gezellig voorverpakte bammetjes te eten aan picknick-tafels.
Deze groep wordt voor mijn gevoel ook elk jaar groter, je ziet amper nog mensen zonder trapondersteuning als je een rondje maakt. Het lijkt vaak alsof deze mensen gewoon lekker op de turbo-stand peddelen maar helemaal niet door hebben dat ze 25 k/m per uur fietsen en daardoor afstanden compleet verkeerd inschatten.
Wat gerichte SIRE/RIVM voorlichting zou wel op zijn plaats zijn denk ik. Een reclame op omroep MAX, een standje op de caravanbeurs of billboards bij de Keukenhof bijvoorbeeld.
Persoonlijk heb ik helemaal niet zovele problemen met deze groep trouwens. Anticiperen op bejaarden doe ik altijd maar vaak en op tijd je bel laten horen en ruim passeren levert soms alsnog schrikreacties of zelfs verbaal geweld op.
Met wat meer voorlichting of een e-bike cursus zouden veel van deze mensen denk ik veel beter leren omgaan met hun fiets en het verkeer om zich heen.
Zonder trapondersteuning was dat niet anders, behalve dan dat het aantal slecht-horenden/mensen op leeftijd veel minder was.
Voor een deel mag je ook blij zijn dat ze trapondersteuning hebben en een lekker tempo rijden i.p.v. 8km/u... scheelt een hoop afremmen als, zo vaak, ze je bel niet horen in eerste instantie.
Jpjedi schreef op maandag 6 april 2020 @ 13:09:
[...]
[...]
Dat anticiperen blijft een uitdaging. Met bel schrikken ze of krijg je schrikreacties en hou je je hart vast dat oma niet in de berm dondert. (Op tijd bellen maar toch...). Vervolgens opmerkingen..
Als je roept dan is het schrikeffect wat minder maar dan is het weer de opmerking dat je een bel moet kopen. 🙈
...
Begin je dan niet te laat met bellen? Die ervaring heb ik ook wel soms maar dan meestal omdat ik zelf dan veel te laat begon met bellen en de eerste 'ting' dus veel te dichtbij was -> schrikken. Of omdat ik dacht dat men mij al doorhad (door een stuurbeweging/omkijk beweging), maar dat niet bleek te zijn.
Ik begin op tijd met bellen (50m geen uitzondering denk ik ook al horen ze het toch nog niet) en dan eens per... (moeilijk inschatten) 1 á 1,5 seconde en tegelijk tempo laten zakken (of stevig inhouden als het tempo hoog ligt). Totdat ik zie dat er een reactie is, dan uiteraard niet nog een keer bellen.
Roepen, mja, hoe kan je dat nu niet 'aso' doen, tenzij je volledig al de vaart gelijk hebt getrokken met wie je gaat inhalen (wat nu exact een beetje het doel is om niet te hoeven, al zegt niet iedereen dat hardop

). Je moet dan al wel weer een geluidsvolume halen dat het moeilijk is om niet aso over te komen (vind ik!). Een net, maar licht luider 'Pardon' vind ik zelfs lastig als een zeer slecht horende de bel op 3 meter afstand nog niet hoort en je geen andere optie meer hebt.
Kortom: ik bel altijd, tenzij zelfs de zoveelste bel van dichtbij men niet hoort.
Maar inderdaad, zoiets blijft lastig anticiperen. Soms zijn de schrikreacties inderdaad zo heftig dat je niet begrijpt hoe dat kon of te voorkomen was en dan hoop je idd niet op een hartaanval, of een ik-schrik-berm-val situatie.
Het moet wel voor iedereen leuk blijven. Zelf kan ik me wezenloos schrikken van zo'n opgevoerde kl*te scooter/brommer die mij dan inhaalt op een veel te smal fietspad zonder te toeteren/bellen. En ik plaats mezelf telkens weer in die situatie maar dan andersom als ik ga inhalen. Schrikken is echt niet leuk, voor jong en oud niet.
Gewoon netjes blijven, jaren geleden ging ik veel te vaak over het randje, veel te dichtbij of te hoog snelheidsverschil

(omdat ik dat gemiddelde per se hoog wilde houden) maar met de jaren kom je er toch achter dat dat het gewoon nooit waard is en nooit waard is geweest. Een senior die zich wezenloos schrikt is
nooit leuk.