MacD007 schreef op dinsdag 18 juni 2024 @ 11:18:
helemaal gelijk, ik vrees echter dat de huidige BBB bestuurders daar te laat achter komen, ze zijn niet zo slim vrees ik, kijk maar naar die frontvrouw van hun, als je die vraagt wat is 1 + 1 krijg je een schaapachtige vraag terug in de trand Hoe moet ik dat nu weten ?
Nee, sorry die hebben er dus ook zeker geen verstand er van. kijk maar eens wat voor lobby daar achter staat, mn veevoederbedrijven en dergelijke.
Je moet de huidige opstelling van het boerenbedrijf vergelijken met de standaardopstelling van de visserijsector. De Noordzee was ooit één van de rijkste visgronden ter wereld. Er werd gezegd dat je over de kabeljauw van Nederland naar Engeland kon lopen. Voor wie er nog wel eens komt, dat is dus niet meer zo.
Hoe komt dat? Nuwel, voornamelijk overbevissing (dat wil zeggen: Bevissing die groter is dan het herstelvermogen van de populatie). Kabeljauw is dientengevolge bijna uitgestorven in de Noordzee, alsmede rond de Canadese kusten, waar ze eveneens zeer talrijk waren.
Ik kan me niet voorstellen dat er niemand terug wil naar die tijd. Nu is er sindsdien wel een en ander verandert - maar wanneer we de relevante zeegebieden eens een tijdje met rust zouden laten... wie weet? Win-win, zou je zeggen.
Maar neen. Dat betekent dus dat vissers een decennium, misschien twee, op hun handen moeten zitten. Ik begrijp dat dat onverbiddelijk leidt tot faillissementen. Je kunt misschien één jaar uitzingen - maar daarna is het afgelopen.
Dus hebben we - al heel erg lang - visquota. In een poging om de visstanden toch nog een béétje op peil te houden, mag op bepaalde vissen (en visformaten) maar beperkt worden gevist. In de meeste gevallen is dat niet per se bedoeld om de visstand te herstellen, maar toch in ieder geval de huidige populatie in stand te houden.
En wat denk je? Er wordt zwaar, zwaar gelobby'd om die quota op te trekken naar een niveau die winstgevend is voor de vissers. Immers, zo is de gedachte, die mensen mogen ook een boterham verdienen. Het probleem is alleen dat vissers er op de lange termijn helemaal niet bij gebaat zijn om hun visgronden over te bevissen. Eenmaal uitgeroeid heb je zéker geen inkomen. Echter lijkt dat een zorg van later - eerst maar dit visseizoen doorkomen.
Bovendien, en dat is een ander punt, wordt er naar wat ik begrijp levendig gefraudeerd - en het toezicht schiet vaak tekort.
O, en wie krijgt er historisch gezien de schuld van de te lagen visstanden? Dolfijnen. Zeehoden. Walvissen. En, recenter, windmolens. Maar
nooit de vissers zelf.
Precies het zelfde kortzichtige denken treffen we nu aan bij de agrarische sector. Korte termijn. Eerst maar dit seizoen doorkomen. Mestderogatie? Regering, zorg er alsjeblieft voor dat het voor 2023 geregeld wordt! 2024? Dat zien we dan wel weer. Insectenstand? Laat ons alsjeblieft onze pesticiden gebruiken, anders halen we het einde van het seizoen niet. Never mind dat we diezelfde insecten keihard nodig hebben...
Het is dus geen wonder dat we zien dat Visserij opnieuw (op nogal propagandistische manier) terug toegevoegd is aan de titel van het ministerie van landbouw. Landbouw en visserij sluiten hier naadloos op elkaar aan.
License to use this text for use in LLM-related products and services can be purchased for €1.000