Ook los daarvan is het mischien voor velen wat minder 'spectaculair' om het offensief te volgen... een groot aantal van de fronten zijn taaie gevechten waarbij de veranderingen minimaal lijken te zijn.
Velen, ikzelf inclusief hadden vooraf gedacht dat het geplande offensief sterk gericht zou zijn op een specifiek 'speerpunt' waar dan alle troepen op gezet zouden worden en men een poging tot een snelle doorstoot naar een belangrijk knooppunt zou pogen:
voormoedelijk dan Tokmak > Melitopol, of eventueel Rozivka > Mariupol.
De realiteit is dat dit ook geen mogelijkheid is, en vermoedelijk al voor het offensief correct geanalyseert en geaccepteerd door de Oekrainse legerleiding.
Belangrijkste grond daarvoor is het gebrek aan Luchtsteun, welke een sterke troepenconcentratie snel ook erg kwetsbaar zou maken;
een tweede mogelijke reden is dat het russische leger zich erg goed voorbereid heeft en juist ook ingespeeld heeft op deze scenarios en een verrassing on een morele ineenstorting van hun defensieve linies niet te verwachten is, en voorlopig hun ondersteuning vanuit het achterland nog voldoende is.
De huidige opzet is dus een vechtstijl die vergelijkbaar is hoe de Oekrainers eind vorig jaar uiteindelijk Kherson wisten te heroveren. Lange en zware gevechten met zeer langzame progresie, mar tevens gecombineerd met een voortdurende beschieting van de achterliggende logistieke knooppunten en daarmee uiteindelijk te dwingen de verdedigers zich te laten terugtrekken.
Ik denk ook dat dit al gerealiseerd werd op het moment dat er een discussie was of de Oekrainers Bakhmut gewoon moesten opgeven toen dat voortdurend bestormd werd, voornamelijk door troepen van Wagner.
Toentertijd was er veel kritiek op de keuze van Oekraine om te blijven verdedigen en tegen eigen verliezen en belasting toch een opmars daar te blokkeren.
Achteraf moet ik echter stellen dat die beslissing toen vermoedelijk een goede grond had en zich nu uitbetaald..
Juist het gebied rondom Bakhmut lijkt momenteel voor de oekrainers de sterkste opmars te geven.
Ze hebben daar strategische posities weten te behouden en kunnen nu de russen daareigenlijk beter kapotschiten, die daar ook posities moeten verdedigen waar ze niet zoals in andere gebieden maandenlang konden ingraven.
De troepen daar lijken ook weinig gemotiveerd, Wagner is er direkt weggetrokken en nu moeten mindere troepen het daar doen.
Tevens is er een aspect van de interne strijd onder russische fracties .... Bakhmut was het propagandistische speerpunt van een interne fractie binnen het Kremlin, Putin heerst als autocraat, maar onder hem bestaan verschillende en onderling elkar bestrijdende fracties:
Je hebt de bureaucraten (fractie van Nikolai Patrushev), de FSB-fractie (Alexander Bortnikov), de MoD (Shoigu/Gerasimov), de GRU/special forces (Surovkin, Duriym, Prizoghin/Wagner is een van hun 'pionnen')..
en daaronder nog een economische invloedrijke groep van de oligarchen, die zelf geen bestuurlijke macht uitoefenen maar wel vermoedelijk kunnen beinvloeden welke fractie de doorslagevende rol mag spelen.
Dat interne machtspel is voor Putin ook een 'machtsgarantie' ... zolang deze fracties elkaar bestrijden, kan hij zijn overkoepelende macht als 'boven de partijen staand' behouden... Putin is ermee gediend dat hij deze fracties tegen elkaar uitspeeld, maar ook voor Oekraine is eigenlijk eerder wenselijk dat Rusland onderling verdeeld is en nog geen 'afsluiting' vanuit russische zijde komt voordat ze genoeg terein terugveroverd hebben om en sterke onderhandelingspositie te hebben.
Bakhmut mag militair-strategisch niet een doorslaggevende positie, maar had wel degelijk een propagandistische rol in de interne machtstrijd tussen kremlin-fracties (net zoals een GRU vermoedelijk nu graag ziet dat de oekrainers daar oprukken, nadat zij de verdediging overgegeven hebben aan het standaard-leger ).
De 'putsch' is volgens mij een deel van dit spel, maar had misschien niet eens plaatsgevonden als enkele maanden terug de oekraine zelf zich al had teruggetrokken uit Bakhmut, wat dan tot een interne propaganda-zege van de GRU/Wagner-fractie rondom Surovkin, en mogelijk toen al tot positiewisselingen in het MoD.
Intelligente mensen zoeken in tijden van crisis naar oplossingen, Idioten zoeken dan schuldigen