jbdeiman schreef op maandag 17 januari 2022 @ 12:00:
[...]
Nogmaals en dan houd ik er maar over op, want er wordt wel erg slecht gelezen merk ik, wordt in het regeerakkoord hierover gesproken en daarover filosofeer ik hoe men dit voor zich denkt te zien:
- De voorbereiding op een toekomstige pandemie moet beter. Daarvoor is snel opschroeven van het aantal ic-plekken noodzakelijk. Dat vraagt met name om personeel dat flexibel inzetbaar is. Hoe dat vorm moet krijgen, is niet duidelijk.
Flexibel inzetbaar personeel, dat is niet gelijk aan een flexwerker/ of ZZP'er die je zo even van de straat plukt, maar personeel dat je wanneer nodig zonder grote problemen kan inzetten op de IC. Voor de ene afdeling is 'onderbezetting' een minder groot probleem dan voor een andere afdeling. (voor spoedgevallen is dat gelijk een enorm risico op nog grotere problemen, voor niet spoedgevallen / niet noodzakelijke zorg vind ik overigens een betere term, want ik bedoel niet de gevallen waardoor je bij het uitstellen met een aantal weken alsnog in de spoedgevallen terecht komt)
Het is niet iets dat ik wil, maar waarvan ik vermoed dat de overheid zo'n soort constructie voor zich ziet. Op alle voors die er zijn zijn er net zoveel tegens te bedenken, maar ik hoor nu alleen maar 'kan niet', 'wil ik niet', 'gaan ze niet doen' geluiden om het maar even zwart wit te benoemen.
Moeten we dan maar samengevat stellen:
- Meer geld is niet de oplossing, want personeelstekort en de druk blijft hoog (verlicht de pijn slechts tijdelijk voor bestaand personeel)
- Meer personeel kan niet, want wordt te duur
- Personeel flexibel inzetten gaan ze niet willen
M.a.w. hebben we het dan over een on-oplosbaar probleem? Dat weiger ik te geloven en daarom wil ik hierover filosoferen. Daarbij zou het fijn zijn als mensen mee-denken in plaats van tegen-denken, in die zin dat als iets niet kan, wat kan dan wel en hoe gaan we wel uit die problemen geraken?
Hoe wordt de zorg aantrekkelijker? Hoe komen we aan voldoende (goed opgeleid) zorg-personeel en hoe zorgen we ervoor dat we zonder veel problemen in de toekomst kunnen opschalen in geval van een pandemie of ramp?
Wat ik vooral jammer vind is dat dus de reacties vooral zijn 'Dit kan niet, dat kan niet, zus gaan ze niet doen', maar wat dan wel? In plaats van alles 'af te schieten', is een meedenkmodus ook wel fijn lijkt mij.