CMD-Snake schreef op zondag 23 januari 2022 @ 22:58:
[...]
Het was een kortgeding destijds en er was een beroep aangetekend na de uitspraak, alleen dat kwam te vervallen toen Amsterdam aankondigde het mondkapjesexperiment niet voort te zetten.
De vraag blijft waar nu de grenzen liggen van de enorm ruime bevoegdheden van het kabinet, na twee jaar hebben we die nog niet kunnen vinden in elk geval. Als alle andere grondrechten, die het kabinet ook zou moeten behartigen, niet absoluut zijn dan kan volksgezondheid ook niet absoluut zijn, zeker niet twee jaar na dato.
Is volksgezondheid toch ook niet gebleken ?
Als men dat werkelijk zou vinden dan was er nog een stuk meer te doen, geheel demonstratieverbod, tot en met het vast lassen naja hier dan een beetje timmeren, van je deuren.
Maar de uitvoerende en wetgevende macht hebben daar inderdaad een ruime bevoegdheid en het primaat in. De voornaamste zaak uit de recente geschiedenis waar het bij een zaak dat niet het geval was, lijkt me de Urgenda zaak.
Alle kabinet overleggen worden genotuleerd. Waarom deze niet? Er worden best heftige beslissingen genomen in het Cathuis en feitelijk is iedereen 'out of the loop' behalve een select gezelschap ministers en een paar OMT leden. De controlerende functie van de Tweede Kamer wordt zo wel erg minimaal gemaakt. Na twee jaar doormodderen zou die besluitvormen wel breder getrokken mogen worden.
Rutte, wat mij betreft zouden ze wel genotuleerd moeten worden, maar dat ze niet (snel) inzichtelijk zijn, dat kan in mijn optiek dus niet anders tenzij je de eenheid van het kabinet laat varen. Men kan dan immers geen interne discussies meer houden om vanuit meerdere standpunten tot een consensus te komen die met de buitenwereld wordt gedeeld, want alles is en moet openbaar. Wat wel zou kunnen is dat het na een bepaalde periode, of bijvb bij het aftreden als nog openbaar wordt. Of je moet die wens van die eenheid afschaffen.
De controlerende taak van de tweede kamer is er nog steeds ook als je de notulen van hun overleg niet hebt, maar wel de input en de output. Jouw baas hoeft ook niet jouw meest opwindende hersenspinsels te kennen, om jouw werk te controleren. Probleem is dat zowel de input als de output onder de maat is en we herhaaldelijk bij meerderheid mensen in die kamer kiezen, die het niet waard zijn om die controle functie fatsoenlijk inhoud te geven en daarbij bij herhaaldelijke weigering eens wat sneller een eindconclusie te trekken, namelijk dat leden van de regering (een deel) van hun functie kennelijk niet aankunnen (waarbij een
belangrijk deel in het controleren en aansturen van de ambtenaren zit die het voornaamste werk moeten doen. Maar goed dan zit je al weer heel gauw bij de afdeling topconsult waar je mee te dealen hebt en dat zal niet altijd meevallen wat jouw departement daar op z'n bordje heeft gekregen. Maar goed dan kun je ook aankaarten en proberen te wijzigen ten goede.
Tot op heden keek de rechtbank vooral of procedures e.d. gevolgd zijn. Rechters hebben al een paar keer in dergelijke zaken aangegeven geen medische argumentatie te willen horen, die kunnen ze niet beoordelen. Alhoewel rondom de beroepen voor Avondklok 1.0 ze wel naar Van Dissel wilden luisteren, terwijl ze van de tegenpartij geen medische argumenten wilden hebben.
Dat is wel vaker bij bestuursrecht, geconcentreerd op de procedures. De vraag is of het bestuur functioneert en daar kan de onderliggende medische argumentatie een onderdeeltje van zijn, wat dan moet bewijzen dat het bestuur niet functioneert op dat punt. En doorgaans is dat goed gegaan of niet zodanig fout dat daarom terug draaien redelijk zou zijn gezien de belangen. En dat een rechter daar onder andere uit gaat van de data en interpretatie van het daarvoor aangewezen rijksinstituut lijkt me niet onredelijk, te meer daar vergelijkbare instituten in het buitenland op dezelfde manier werken, min of meer dezelfde data en situatie oplevert en suggesties voor maatregelen en effecten daar van.
Als de overige grondrechten niet absoluut kunnen zijn, kan het grondrecht van gezondheid dat ook niet zijn. Na twee jaar is het nog altijd hak op de tak beleid waarbij het land in een weekje op slot gegooid kan worden.
Is de tweede keer dat je het opwerpt, maar is dat dan wel absoluut, ik merk daar niets van ?
De avondklok was een farce van begin tot eind, daar had best eerder een einde aan gemaakt mogen worden. De redenatie achter Avondklok 1.0 bleef in hoger beroep overeind, maar Avondklok 2.0 stond al in de startblokken.
Dat hangt er vanaf of mensen hem wensen op te volgen (in letter en geest) of niet.
En in ons geval is hij maar matig opgevolgd in beide en is de reductie in contacten beperkt geweest en in ieder geval een stuk beperkter dan deze had kunnen zijn. Maar daarin is en blijft onze regering (en bijna elke) afhankelijk van medewerking.
De Twm zal niet door een rechter ongrondwettelijk bestempeld worden, ze mogen niet toetsen aan de grondwet.
Het lijkt me ook weinig zin hebben met hoe onze grondwet functioneert, namelijk voornamelijk als kapstok wat te verwachten en afwegen en als uitgangspunt te nemen als er geen nadere gewone wetgeving voor is.
Alleen de Tweede Kamer mag dit, echter hoe goed die deze taak vervuld kan je vraagtekens bij zetten. De macht van de coalitie dankzij partijdiscipline maakt elke wens van het kabinet tot werkelijkheid. In dat opzicht is het beter om die controle hoe nieuwe wetten stroken met de grondwet en andere wetten los te trekken en aan iets als een constitutioneel hof te geven. Een niet-politieke entiteit die vrij van partijdiscipline oordelen kan geven.
Het primaat is gelegd bij de gekozen volksvertegenwoordiging. Je zou kunnen overwegen dat dat eigenlijk hyper-democratisch is als beginsel. Wat minder functioneert is die partijdiscipline binnen partijen en binnen coalities. Dat is namelijk de grenzen van het betamelijke ruim gepasseerd, waarbij het kabinet al jaren niet meer effectief ter verantwoording wordt geroepen en zich daar ook naar is gaan gedragen.
We zijn min of meer langzaam impliciet aan het verworden tot een systeem in de UK, met haar "whips" waar dat aspect explicieter en zichtbaarder is.
(vandaar dat ik ook niets zie in Omtzigt met z'n wens tot kiesdistricten, dat is nog de kers op de taart om Kamerleden helemaal in het gelid te hebben en houden, door ze te chanteren met wel of geen geld voor hun district zoals ze in het UK doen en dat is dan je eigen partij die dat doet, van je collega's en partijgenoten moet je het hebben).
Feit blijft dat het bijzonder moeilijk is in deze tijd om je gelijk te halen tegen de decreten van het kabinet.
Zeker als deze grosso modo niet zo onredelijk zijn, ondanks dat het kabinet ook niet alle wijsheid in pacht heeft. Een rechter zal ook meewegen dat onder deze omstandigheden niet alles zal slagen wat men probeert, het is immers een unieke situatie die zich moeilijk tot niet laat voorspellen, zeker op de middellange en lange termijn.
Maar ik vraag me bijna af of jij liever geregeerd wil worden door een college van (ongekozen) rechters, je wil er immers nogal wat gewicht bij leggen ?