Ik heb hem al een keer eerder gepost:
Martin Wolf: why rigged capitalism is damaging liberal democracySo why is the economy not delivering? The answer lies, in large part, with the rise of rentier capitalism. In this case “rent” means rewards over and above those required to induce the desired supply of goods, services, land or labour. “Rentier capitalism” means an economy in which market and political power allows privileged individuals and businesses to extract a great deal of such rent from everybody else.
A 2015 study by Stephen Cecchetti and Enisse Kharroubi for the Bank for International Settlements said “the level of financial development is good only up to a point, after which it becomes a drag on growth, and that a fast-growing financial sector is detrimental to aggregate productivity growth”. When the financial sector grows quickly, they argue, it hires talented people. These then lend against property, because it generates collateral. This is a diversion of talented human resources in unproductive, useless directions.
We need a dynamic capitalist economy that gives everybody a justified belief that they can share in the benefits. What we increasingly seem to have instead is an unstable rentier capitalism, weakened competition, feeble productivity growth, high inequality and, not coincidentally, an increasingly degraded democracy. Fixing this is a challenge for us all, but especially for those who run the world’s most important businesses. The way our economic and political systems work must change, or they will perish.
Het is een bekend patroon inmiddels in veel westerse landen, de sociaal economische inrichting van een land door de politiek creëert gunstige condities voor rentier capitalism en belast aan de andere kant de producerende kant van de economie (arbeid/ondernemersklimaat).
Als je een "winnaar" bent in rentier capitalism dan lijkt het systeem bijna een droom, het systeem zorgt ervoor dat je positie niet alleen behouden wordt, maar zonder inspanning wordt je ook nog eens elk jaar rijker. Alleen zoals elke capitalism zou moeten beseffen: niets is gratis. Wat geaccumuleerd wordt moet eerst geproduceerd worden of herverdeeld worden.
Het systeem zorgt uiteindelijk voor steeds minder winnaars zijn, want hoe meer mensen en bedrijven kapitaal willen onttrekken uit de economie, des te lager de groei en hoe minder je terugkrijgt voor dat kapitaal. De staat krijgt ook minder terug van rentier capitalism en kan dus minder dienstverlening geven, waardoor lasten verschuiven naar private partijen.
D.w.z. je kan de economie voor je laten werken met huizenprijzen en kapitaal, maar tenzij je echt rijk bent krijg je uiteindelijk te maken met private financiering van opvang, onderwijs, zorg en veiligheid. Mensen beseffen vaak niet hoe duur enigszins kwalitatief private dienstverlening is. Het lijkt fantastisch dat je huis nu een half miljoen waard is, maar als je eigen kinderen door de private middelbare sturen een ton kost per kind dan tikt dat toch wel aan. Als ook opa en oma een enigszins verzorgde oude dag willen hebben, dan kost private zorg nog eens een veelvoud.
D.w.z. het kapitaal wat je voor je hebt laten "werken" is voor de middenklasse nooit genoeg om die levensstijl te blijven onderhouden. Het is waarom je in landen waarin dit systeem verder gevorderd is je ook niet meer de traditionele middenklasse levensstijl hebt. Het systeem werkt alleen nog voor de hogere klassen.
En dat is de ironie van het hele systeem, de middenklasse stemt voor het eigen belang, maar als je de grootste groep bent dan heb volgens speltheorie meer aan samenwerking dan niet. De middenklasse kan qua welvaart alleen groeien als ook de economie gezond is en iedereen profiteert. Als iedereen voor zichzelf gaat als grootste groep, verliest iedereen.
Ze zeggen wel eens dat de middenklasse altijd angst heeft om terug te vallen tot een lagere klasse en hierdoor makkelijk te motiveren is om te stemmen voor dit systeem. Wat ironisch is, omdat het systeem uiteindelijk de middenklasse juist omlaag duwt.
In het algemeen is het probleem dit:
Het belangrijkste component voor een maatschappelijk debat is vertegenwoordiging.
Voor een debat moet je niet over iemand praten, je moet met iemand praten.
Maar dat mechanisme is sinds een lange tijd gebroken, er is geen mechanisme meer tot reconciliatie tussen groepen. Iedereen gooit z'n mening in het publieke sociale media domein en de gevestigde orde beschouwd de uitkomst daarvan als zijnde de uitkomst van het "publieke debat". Het is echter een leeg debat, zonder mensen waarover het uiteindelijk gaat.
De gevaarlijkste eigenschap hiervan is dat er een illusie gecreëerd wordt over de politieke status quo die niet meer overeenkomt met de werkelijkheid. Mensen krijgen dan niet meer het gevoel vertegenwoordigd te worden in het debat en gaan dan op partijen stemmen die hier een issue van maken.
Het is op deze manier dat er een vruchtbare voedingsbodem ontstaat voor z.g.n. "culture wars".
Het z.g.n. label "woke" is hiervan een goed voorbeeld, het is geen organisch fenomeen dat bottom up is ontstaan uit de samenleving. Het is juist top down gepushed. Vervolgens zie je dat het label zich verspreid en mensen er mee geassocieerd worden, terwijl ze er misschien nog nooit van gehoord hebben.
Het resultaat is agitatie en op de steeds vruchtbaardere voedingsbodem voor culture wars kan er uiteindelijk geoogst worden door populisten en extremisten.
Er is uiteraard geen enkel excuus voor populisten en extremisten en hun standpunten, maar als we niet beseffen dat we als samenleving zelf die voedingsbodem gecreëerd hebben zijn ze ook veel moeilijker te bestrijden.
[
Voor 17% gewijzigd door
defiant op 09-07-2022 13:49
]
"When I am weaker than you I ask you for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you I take away your freedom because that is according to my principles"- Frank Herbert