coldasice schreef op zaterdag 20 februari 2021 @ 22:54:
[...]
Een wat vreemde combinatie van redeneringen. Je zegt dat het kapitaal in handen is van enkele mensen in de westerse landen, en vervolgens noem je Korea als een land waarin een mensen iets anders proberen, en dat Amerika dit wel voorkomen. Ik denk dat vooral Korea geen voorbeeld is van een betere verdeling van de middelen.
Verder raad ik je aan om het boek van Piketty te lezen waarin de ontwikkeling van vermogensverdeling beschreven staat gedurende de laatste 200 jaar. Waarin je ziet dat er wel een behoorlijke middenklasse is ontstaan. Hij omschrijft ook dat die langzaam aan het verdwijnen is in westerse landen (Amerika voorop). Om nu het hele democratische systeem weg te gooien lijkt me wat ver gaan, maar hervormingen zijn wel nodig, daar ben ik het wel mee eens.....
Valt wel mee, ik breng het allemaal wellicht wat bruusk. Ja dat zeg ik. Nu ben ik geen historicus, en de Sovjet Unie VS USA koude oorlog speelde een grote rol, het is complex. Maar de bedoelingen van de socialisten of eerder communisten daar was gelijkheid en een eerlijkere verdeling van de rijkdom. Alleen een revolutie gaat gepaard met een machtsvacuüm, dat was in de Sovjet Unie zo en in Korea weer, en daar springen mensen in die niet per se zoveel op hebben met gelijkheid en eerlijkheid, maar met macht. Kim Il Sung, de eerste van die dynasty die nu nog het land op autocratische verschrikkelijke wijze regeert. Dus de bedoelingen waren goed, maar de uitkomst niet en dat heeft misschien te maken met de manier waarop het volk het doel probeerde te bereiken.
Daarom zijn anarchisten bijvoorbeeld, denk ik, tegenwoordig bijna niet meer te vinden (in de politiek, etc) want die willen niet alleen een gelijke en eerlijk systeem, maar ook een afschaffing/onbestaan van de staat. En dat blijkt dus niet te werken. Althans niet via een revolutie. En steeds een beetje minder overheid/staat, tja, ik weet ook niet hoe dat verder kan of waarom dat zou moeten.
Dus (met bovenstaande argumenten) ik ben het zeker met je eens dat we het democratische systeem niet weg moeten gooien. Maar ook niet hervormen. Ik denk niet dat daar het probleem zit, de oplossing dus ook niet. Het is een economisch probleem, niet politiek. Proberen het op te lossen (via een revolutie) kan dus wel politieke problemen opleveren, namelijk een dictatuur. Goed, dan nu:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Richard Wolff, die ik jouw op mijn beurt kan aanraden:
YouTube: Democracy at Work: Curing Capitalism | Richard Wolff | Talks at Google
Eigenlijk moet je nog een paar filmpjes van hem kijken daarna, wellicht heb je zoals ik de smaak te pakken

, want het onderwerp is te groot en complex om snel te begrijpen, en hij weet het echt goed uit te leggen, maar dat kost tijd.
Ik doe toch een poging:
Hij legt uit waar het probleem wel zit. Namelijk dat bedrijven inherent ondemocratisch zijn.
Bijvoorbeeld, een deel van het probleem: De directie maakt soms beslissingen die niet in het belang van de werknemers zijn, omdat zij als enige doel winst maken hebben, want dat is wat de aandeelhouders willen, die kiezen de directie. Zoals het verplaatsen van productie naar het buitenland waardoor banen van werknemers verloren gaan, zolang het bedrijf lagere loonkosten heeft en dus meer winst maakt, heeft de directie het goed gedaan/behouden hun baan. Even lomp gezegd. Ook al zijn de kosten voor de samenleving/overheid/het land van mensen die werkloos raken vele malen groter dan de winst die het bedrijf boekt door die mensen te ontslaan. En dat zorgt voor enorme kosten, en problemen in samenlevingen.
Ongelijkheid waar ik het eerder over had is een ander deel van het probleem dat ontstaat door de hiërarchische ondemocratische structuur van een bedrijf. De directie bepaalt natuurlijk ook wat er met de winst gebeurt, de winst die iedereen in het bedrijf heeft helpen bewerkstelligen, maar waar de werknemers dus geen enkel zeggenschap over hebben wat er mee gebeurt. In plaats van de werknemers beter (formule: winst gedeeld door aantal werknemers) te betalen, want zij hebben tenslotte geholpen om de winst te realiseren, keert de directie het uit als dividend aan de aandeelhouders. Nu zijn er bedrijven waar de werknemers aandeelhouders zijn, maar dit zijn er echt heel weinig in verhouding. De meeste aandelen zijn in handen van de grootaandeelhouders, of de directieleden zelf natuurlijk. Dus in feite is het diefstal van de toegevoegde waarde gecreëerd door de werknemers, om het aan zichzelf/een kleine groep mensen te geven. Zo kom je uiteindelijk tot de ongelijkheid waar ik over sprak, 62 rijkste mensen die meer hebben dan ze ooit op zouden kunnen maken, en de helft van de bevolking van deze planeet die met bijv. de helft van dat geld, wel een menswaardig bestaan zouden kunnen leven.
Maar kijk alsjeblieft de filmpjes van Richard Wolff, Noam Chomsky trouwens ook. Allebei befaamde professoren, en ik kan (en moet, we gaan echt, afgezien van de laatste alinea's, offtopic) het hier nooit zo goed uitleggen zoals zij dat wel kunnen.