Ik herken dat heel goed!thatanas schreef op zaterdag 24 oktober 2020 @ 10:06:
Herkennen meer mensen dat het najagen van FO/FIRE op sommige momenten heel spannend is of zelfs leidt tot slapeloosheid?
Ik heb gesolliciteerd op een functie waar ik goede kans op maak en die mijn salaris met nog eens duizenden euro's per jaar netto kan laten stijgen. Ik slaap gewoon slecht omdat ik de uitdaging zo gigantisch graag aan wil gaan en zo'n zin heb in mijn sollicitatiegesprek.
Als ik met deze theoretische toename van loon ga rekenen over een periode van twintig jaar, wanneer ik de vijftig behaal, zonder toename van uitgaven... Het zou echt een enorm goede zet zijn.
Het is carrièretechnisch waarschijnlijk de laatste stap die ik nog zou willen zetten. Hierna zou ik me enkel nog nadrukkelijker richten op passief/secundair inkomen. Ik had een mooi zij inkomen dat door de coronacrisis geheel vervallen is, maar na corona vanzelf weer volle bak zal gaan draaien en waarbij mijn kosten gelukkig bijna nul zijn.
Het slaat eigenlijk nergens op want we groeien al een mooi bedrag per maand in aflossing, investeringen en spaargeld. Maar het idee dat het nog veel sneller kan gaan... Het lijkt wel des te sneller het gaat, des te groter de druk wordt om het gaspedaal nog meer in te drukken. Een soort... Hebberigheid?
Alleen bij mij gekenmerkt door zuinigheid en geen toename van uitgaven. Ik rijd echt de lelijkste auto denkbaar en aan mijn kleding onttrek je ook niet de conclusie dat we het goed hebben zegmaar...
Wel zijn we deze herfstvakantie wel voor het eerst in twee jaar gaan vliegen om vakantie te vieren! Maar ook dat was met heel het gezin ruim tien dagen "maar" 1200€.
Overigens nu met een shitload aan nieuwe kleding, wat hard nodig was na jaren niets nieuws te kopen (gaten zaten in mijn broeken)
Heb deze week ontslag ingediend en een nieuw contract getekend voor een nieuwe baan waarbij ik er heel ruim op vooruit ga.
Afgelopen weken veel over nagedacht, eerste gesprek, tweede gesprek... "hoe zal het gesprek gaan?" "Hoe veel zal ik er op vooruit gaan?" dan, na een gesprek: "Heb ik het wel goed gedaan? Had ik nou niet beter zus of zo kunnen zeggen?" Dan na een positieve feedback moet je weer wachten op het volgende gesprek of op een aanbod omdat door corona er een ei over gelegd moet worden.
Gedurende dat hele traject ben je er mee bezig en over na aan het denken, hoe wordt de baan in de praktijk, hoe zit het met het salaris, de pensioenopbouw ga zo maar door. Daar lig je dan af en toe wakker van.
Is ook een stukje onzekerheid over dingen die toch wel bepalend zijn wat je dan wel ervan bewust maakt dat je op een kruispunt staat.
Ik denk dat dat erbij hoort.
Members only:
Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers.
Inloggen
Ik wens je veel succes met je sollicitatie!