Nou, we zijn weer terug van een weekje Oostenrijk. Afgelopen week was het dan eindelijk
Handbike Battle ( ook wel HBB). Voor mij de tweede keer. Dat heeft als voordeel dat je het parcours natuurlijk al kent maar ook als gevaar dat je het verkeerd in schat. De HBB is in het leven geroepen om mensen die net klaar zijn met revalidatie een uitdaging te geven waar ze verder mee kunnen zodat ze op sportief gebied in ieder geval een houvast hebben om verder door te kunnen met het nieuwe bestaan. Wat dat betreft val ik een beetje buiten de boot want ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst een revalidatiecentrum van binnen heb gezien.
Zondag eerst naar het Kaunertal gereden met de auto, en dat was eigenlijk goed te doen. ~825 km is in een dag wel te doen eigenlijk. Dat had ik eigenlijk niet echt verwacht. Daar aan gekomen niet meteen in de fiets gesprongen want moe en dat soort dingen.
Maandag hadden we een clinic onder leiding van
Mitch Valize. Hij is een professioneel handbiker en is mede door de HandbikeBattle in de topsport terecht gekomen. ( Bij zijn eerste deelname aan de HBB kwam hij boven op het moment dat nog alles moest worden opgebouwd. De bondscoach belde hem die week erna meteen op..)
De clinic was vooral voor de nieuwelingen om de haarspeldbochten te trainen zoals ze in de bergen zijn. Het parcours kent 4 setjes aan haarspeldbochten en we hebben getraind bij de middelste twee setjes. Dit is voor de meeste aardig pittig en geeft je meteen een beeld hoe het gaat verlopen. In tegenstelling tot vorig jaar ben ik vanaf het hotel meteen naar de clinic gefietst (
stukje van 18 kilometer ~593 hoogtemeters). Dit ging lekker en was meer als voorbereiding want de clinic die ging toch wel lukken. Wel mooi om te zien hoe dat de mensen die nieuw waren deze clinic volbrachten en dat je eigenlijk jezelf ziet fietsen ( Als je begrijpt wat ik bedoel ).
Het clinic gedeelte ging ook wel lekker maar wel langzamer dan vorig jaar. Ik houd het er maar op dat dat komt omdat ik daarvoor eerst nog aardig wat hoogtemeters gepakt heb. Verder viel het goed mee.
Dinsdag hadden we dan even wat rust ingepland en hebben we gewoon een deel van het parcours verkent en en een
klimmetje in de buurt geprobeerd maar daar moest ik toch echt mijn meerdere in erkennen. Als ik ooit nog terug kom dan staat deze zeer zeker weer op de agenda.
Woensdag Heb ik helemaal geen inspannende dingen gedaan immers Donderdag is de battle zelf
Donderdag De battle dag. Vroeg opgestaan, wat ontbeten en rond 8:00 naar de start. We starten in waves. Elke klasse ( er zijn er 6 ) heeft een eigen start met twee minuten tussen de klassen in. Uiteindelijk haal je toch wel de nodige mensen in dus dat is geen probleem. In het startvak waar ik stond, stond ik tussen een aantal 'groten der aarde' om het zomaar te noemen. Allemaal stuk voor stuk
carbon bikes erg mooi om te zien. Dus een beetje zenuwachtig was ik dan weer wel.
De start ging erg goed. Het
parcours zoals wij hem rijden is in grofweg de volgende stukken te verdelen.
Vanaf de start tot een wildrooster. Ondanks dat dit wat glooit is het toch wel het lastigste van het hele parcours. Het is gewoon niet iets wat je in Nederland hebt. Je kunt er als je het verkeerd aanpakt gewoon stuk gaan. Dit deel ging met gemiddeld 11,6 en dat was 2 km/u harder dan vorig jaar.
Vanaf het wildrooster tot boven op een stuwdam. Het vervelende daar is dat na de haarspeldbochten er nog een kleine kilometer is die ~5% omhoog gaat. Daar had ik dit jaar iets minder moeite mee (6km/u vs 5.6 km/u). Het stuk voor de haarspeldbochten daar had ik de winst mee gepakt. Dat ging in 26 minuten in tegenstelling tot 33 vorig jaar.
vanaf het stuwmeer tot vlak voor de laatste set haarspeldbochten. Dit deel kun je aardig wat snelheid maken maar heeft ook nog twee haarspeldbochten als verrassing. Vorig jaar had ik mij daar verteld. Oftewel ik dacht dat er nog een extra bocht kwam. Dat is een mooie meevaller zeg maar. Dit jaar had ik daar geen last van maar wist ik dat ik het wel aan kon. De snelheid ging hing rond de 6 / 6.5 km/u en dat is t.o.v 4 ~ 5 vorig jaar een hele verbetering. Ondanks dat je er ook veel snelheid kan maken omdat de percentages mee vallen is het wegdek erg slecht. Heb mij dit jaar, t.o.v. vorig jaar, ingehouden heb ik gezien in Garmin. Achteraf had ik hier meer winst uit kunnen halen.
Het laatste deel is een deel om helemaal op stuk te mogen gaan. De HBB gaat van bocht 23 tot aan bocht 10 omhoog. 13 haarspeldbochten. Dit jaar hebben we goed gelet op de techniek. Oftewel van links naar rechts en niet de binnenbocht nemen want dan zit je jezelf in de weg. En ook hier weer een aanzienlijke verbetering in snelheid. Ook weer van 4 km/u naar ongeveer 6 km/u gemiddeld. Dat is in vergelijking met een wielrenfiets natuurlijk niets
Mitch fietste ook mee om de mensen aan te moedigen. Want ondanks dat het een wedstrijd is, is het vooral een strijd met je zelf. Hij heeft aardig lang naast mij gefietst, zei niet veel (dingen als zo gaat ie goed, draai lekker door..) maar dat was wel een mooie reden om toch wat extra te geven. Later, vlak voor de haarspeldbochten zat ik achter een andere biker aan die support van Mitch kreeg. Ik durfde beide niet in te halen omdat ik bang was mijzelf kapot te rijden op dat gedeelte zo vlak voor de eerste haarspeldbocht. Mitch keek echter achter hem en zag mij fietsen, zakte af en fluisterde iets als ' die kun je hebben '. Nou, zo gezegd zo gedaan
Uiteindelijk gefinisht in 02:07:35.16. (officiële tijd) Vorig jaar was dit 02:21:22.83 ik mag dus zeker niet ontevreden zijn. Ik kan terug kijken op een mooie editie en kan zeker wel zeggen dat ik op het juiste moment fit was. Of we volgend jaar nog gaan , dat is even de vraag. Een nieuwe uitdaging is in ieder geval al gevonden. Ik ga de 7 voor leven volgend jaar volbrengen zoals het hoort. 7 rondjes.
en nu slapen
p.s.
strava or it didnt happen