Een paar dagen terug vertelde ik hier al kort over mijn Ardennen fietstripje en debut wat betreft racefietsen buiten NL. Nu iets meer tijd dus een wat langere post. Hopelijk ter inspiratie van anderen.
Donderdag hemelvaart kwamen we aan in België en hebben we 's middag lekker kunnen rotsklimmen, daarna uit eten en een lekker biertje erbij. Al met al ondanks mooi weer en lang licht niet het moment om ook nog te gaan fietsen, maar dat had ik ook niet verwacht
Vrijdag hele dag geklommen in Hotton (30min rijden) en daarna bij de herberg gekookt en gegeten. Omdat buiten klimmen op mijn niveau uiteindelijk niet bepaald een cardio-sport is en je ook veel aan het wachten, zoeken (naar routes), zekeren en relaxen bent had ik nog veel energie over. Toen om 19:30 de afwas gedaan had bedacht ik mij dat ik eigenlijk prima nog een mooi avondrondje kon maken, immers nog zo'n 2 uur daglicht en in een wonderschone omgeving.
In NL had ik al wat routes uitgezocht en uiteindelijk gekozen voor een ronde vanuit Sy naar het Oosten, ongeveer 40km en 700 hoogtemeters. Toen ik de klaar was om te gaan was het inmiddels 20:15 uur, en met de hoogtemeters erbij leek het logischer om niet het hele rondje te doen, maar meer +/- 1/3 en en om te keren. Het zou dus meer een kort verkennend ritje worden. Echter wel de Lenzyne schijnwerper vol opgeladen en op de fiets gezet en een goede achterlamp, dus een beetje uitloop de schemering zou geen probleem moeten geven.
Toen ik echter goed op weg was op den duur bedacht dat ik toch wel erg veel zin had om de hele ronde af te maken. Het was heerlijk rustig op de autoluwe bergweggetjes en het asfalt op veel plekken prima. Met de hoogtemeters zat de vaart er logischerwijs niet in, en bij het invallen van de schemering durfde ik logischerwijs ook minder hard naar beneden. Ik reed bovendien alleen en had geen locatie gedeeld, dus wilde ook niet veel risico nemen. Al met al werd het rond 21:45 toch wel echt goed donker en niet veel later reed ik bij slechts het licht van de Lenzyne én op de achtergrond een roze nachtachtige gloed die langer bleef hangen dan ik verwachtte. Mogelijk was dat een restje aurora borealis die in Europa goed zichtbaar was, maar dat kan ook mijn illusie zijn. Het was in ieder geval een hele bijzondere ervaring om in een compleet uitgestorven gebied (wel huizen / boerderijen, maar heel weinig mensen en auto's) in de pikdonkere wegen omhoog en (rustig) omlaag te gaan. In het laatste stuk langs de ourthe nog een halve aanvaring (een lichte 'thud' tegen mijn schouder) met iets in de lucht wat vrijwel zeker een vleesmuis moet zijn geweest, want volgende dag zag ik daar een bordje 'vleermuisgrot' langs de Ourthe staan. En niet veel later terug in de Herberg, waar mijn vrienden nogal verbaasd waren over mijn later terugkomst om 22:15 uur

.. Voor iedereen, eens in het pikdonker fietsen over een uitgestorven weg: aanrader, heerlijk. Wel met de voorwaarde dat je goede verlichting hebt natuurlijk. [ dit was het
rondje ]
Zaterdag een half dagje geklommen in de rotsen en 's middag nog een korte ronde (49Kkm) met een paar flinkje heuvels erin. Qua percentage niet extreem (slechts een paar stukjes boven de 5%) maar wel veel langer achter elkaar klimmen dan gewend. En dus ook afdalen. Een mooie testcase om te zien wat ik daar aandurf. Omdat het asfalt niet altijd even goed in te schatten is toch veel bijgeremd in de dalingen, maar wel regelmatig de 50km/u of soms net iets harder aangetikt. [dit was het
rondje ]
Op zondagochtend nog één kans voor een korte ronde, want in de middag afgesproken om richting Luik te rijden voor een middag-rotsklimmetje op terugweg naar NL. Geinspireerd door diverse tweakers hier om eens bij "le coffee ride" te kijken even de fiets op de auto gezet en 20min naar het Oosten gereden. Daar bij Habiémont / Neufmoulin geparkeerd en een deel van "The Short loop" gepakt naar Le Coffee Ride, een van de routes die op hun site stond. Wat een wegen. Meteen steil klimmen een snaarstrakke N-weg op. Na 3km op de top en een hele lange afdaling. Vervolgens nog wat flinke pukkels, en daarna een eind-afdaling naar Le Coffee Ride. Daar een snel kopje koffie en appeltaart en toen dezelfde route terug (de hele "The Short Loop" zou te lang worden. Nu bekend met het asfalt (vanuit heenweg) en na 3 dagen fietsen een beetje comfortabeler met het hard afdalen durfde ik ook iets meer de snelheid op te voeren. Maar zelfs die momenten dat ik bijna de 60 aantikte werd ik nog hard ingehaald door de cracks

.. Mooiste was de heel fraaie n-weg naar beneden naar de auto, dat was 3km lang afdalen met vooral in het begin een steil stuk waardoor de snelheid er meteen goed in kwam. Ik blijft het een beetje eng idee vinden dat je zonder fietspad dan letterlijk op de rijbaan fietst, en dus moet hopen dat mensen in auto's niet teveel op mobiel zitten te prutsen, maar gelukkig ging alles goed. En kreeg ik overwegend meer ruimte als fietser dan wanneer ik in NL wordt ingehaald

.. Dit was het
heen-en-weertje.