Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover, het evenement waar ik zo'n beetje het hele seizoen naar toe had gewerkt. Dit weekend was RiderMan(riderman.de) een 3 daagse etappe koers over volledig afgesloten wegen waarbij je je echt als prof kunt voelen tijdens de ritten. Aan dit evenement doen renners mee van verschillende niveau's maar over het algemeen ligt het niveau wel echt hoog. Dat zal in het verslag hier beneden ook wel duidelijk worden ;-)
Voorbereiding
Zoals gezegd was dit evenement het doel waar ik naar toegewerkt heb dit seizoen. Een seizoen wat ik niet fit begon door andere klachten die los staan van het fietsen. Daarnaast een drukke gezinssituatie(3 jonge kinderen(inmiddels 5, 3 en 1,5 jaar oud) die ook niet altijd zoveel willen slapen ;-)) maakt het allemaal niet zo makkelijk. Begin van het jaar waren de ritten niet om naar huis te schrijven en begin april kwam ik met moeite terug met 28 km/h op een rit van 100 km.
Vanaf dat moment wel mezelf er toe gezet om wekelijks 200 km te rijden en dat ook aan te blijven houden, gecombineerd met wat focus op het eten en drinken zorgde zeker de laatste weken voor een hele verbetering in prestaties. Daarnaast nog wat specifieker getraind op wat er komen zou en de vorm was beter dan ooit!
Etappe 1: 16 km 200 hm tijdrijden
De eerste etappe is altijd een tijdrit bij RiderMan, zo ook dit jaar. 's Morgensvroeg om 5:30 vertrokken vanuit Nederland en zonder noemenswaardige vertraging aangekomen in het zwarte woud. Startnummers ophalen en klaarmaken want dik een uur later moest ik verschijnen op het startblok voor mijn 16 km af zien.
Dit is mijn eerste echt tijdrit maar heb in het verleden wel vaker een 20 min FTP test gedaan en kort voor het evenement ook nog eens getest of ik 25 min vol kon houden op mijn geplande vermogen. Dat ging prima, dus nu zou het ook wel goedkomen. Doel was vooral om <30 min erover te doen en niet laatste te worden.
De eerste klim was echter toch wel steil en hoewel de vermogens beter waren dan gedacht was de hartslag ook vele malen hoger. Echter bleven de vermogens na het keerpunt ook prima en kon ik mezelf pijn blijven doen tot de finish waarna ik zo'n 28 min over de 16 km had gedaan en daar meer dan tevreden mee was. Gemiddelde hr was 176 met een max voor mij van 187. Niet te gek, niet ingehouden en op basis van de resultaten van vorig jaar zou ik hoger eindigen dan gedacht vooraf.
Niets bleek minder waar want de deelnemers dit jaar waren een stuk sneller dan vorig jaar, resultaat 519/595. Ter vergelijk, de nummer 1(oud prof, op tijdritfiets) deed de 16 km in <20 min
Strava

Mijn fiets in 'raceopstelling' met nummer.
Bij terugkomst was mijn fietsmakker wat minder tevreden, hij had zijn di2 kabel gebroken bij het monteren van het opzetstuur en zou daardoor de tijdrit(en mogelijk de rest van het weekend) niet kunnen rijden. Uiteindelijk op een geleende tijdritfiets nog wel kunnen starten na de nodige stress, mogelijk kon zijn fiets gemaakt worden de volgende morgen..
Etappe 2: 117 km 1900 hm
De tweede etappe staat in het teken van het betere klimwerk dat er in de regio te vinden is. Niet de meest lange of extreme klimmen maar wel een aantal pittige klimmen (1,5 km a 9% bijv) met flinke uitschieters richting de 20% Het doel vandaag was om direct vanaf de start naar voren te schuiven, goede groepjes te vinden, niet te veel kopwerk te doen en proberen zoveel mogelijk bij te blijven op de verschillende klimmen.
Er stond een waterig zonnetje bij de start maar ook een behoorlijke wind waardoor het een stuk frisser aanvoelde dan normaal met 15 graden. Desondanks kort-kort gestart want het was druk en er zou genoeg temperatuur in de benen komen vandaag. Dat bleek ook direct bij de eerste klim ook wel want het was direct volle bak aanpoten en tussen de andere renners door laveren om in een fijne groep te komen.
Daaruit bleek ook al snel dat er veel andere ook niet van plan waren om veel op kop te gaan waardoor ik vaker dan bedacht op kop zat. Wel voelde de benen goed en had ik er echt plezier in. Vooraf nogal bang voor de start door eerdere ervaringen maar nu zat ik vol zelfvertrouwen in de grote groepen. Daarnaast stond er overal wat publiek langs de kant en de hele sfeer was enorm fijn.
Na een kilometer of 50 begon het echter te stortregenen icm wat hagel en dat alles in de lange afdaling. In het verleden al eens onderuit gegaan op hoge snelheid(80km/h) wat wel wat zorgen gaf maar het waren vooralsnog eenvoudige bochten en ondanks al het water op de weg liep het zo ontzettend lekker. Alles doorweekt maar zo lekker aan het afdalen, puur genieten! Nog wel bij een haarspeldbocht even rechtdoor moeten sturen doordat andere renners schrokken van een eerdere valpartij maar even omgedraaid op het zandpad en weer door. Na een aantal pittige klimmen kwam de zon er weer door en dat gecombineerd met de wind zorgde voor droge kleren + schoenen.
Nadat we op 90 km aan de laatste paar klimmen begonnen merkte ik echter wel dat ik te weinig vocht binnen had gekregen voor de vermogens die ik trapte waardoor de eerste paar krampjes zich lieten horen. De rest van de rit daarom gedoseerd proberen te rijden en steeds in het wiel te rijden bij de 'grote' mannen om zo min mogelijk wind te vangen. Dit lukte prima en hoewel ik er op de klimmen vanaf moest door meerdere keren kramp in beide benen, was er wel steeds weer een grote groep om weer aan te pikken. Daarnaast ook besloten om extra te genieten omdat alles tot dat moment gewoon zonder problemen was verlopen en ik de finish toch wel prima zou halen.
Na deze rit zware benen maar heel erg tevreden over de behaalde positie/tijd/vermogens, dus dat was prima. Dagresultaat 446/542, overall +/- 440e positie. Mijn fietskameraad reed vandaag overigens op de fiets van iemand van de organisatie, zijn di2 batterij zou waarschijnlijk ook zijn overleden die niet zo snel te vervangen was.
Strava

Volle focus
Etappe 3: 101 km 1100 hm
Na de zware rit van gisteren en wederom een flinke wind, vandaag toch echt besloten om minder kopwerk te doen maar wel proberen zoveel mogelijk naar voren te gaan na de start, terugzakken is immers altijd een optie en in het wiel zitten bij snelle mannen is minder zwaar dan alleen op kop rijden.
Door de daginschrijvingen waren er vandaag veel meer deelnemers waardoor het naar voren rijden wat minder makkelijk ging maar alsnog direct na de start naar voren kunnen schuiven en bij verschillende groepen aan kunnen sluiten.
De aanwezige wind en het beperkt op kop willen rijden van sommige zorgde ervoor dat er verschillende grote groepen ontstonden maar wel werd er hard gereden en na zo'n 60 km en de nodige hoogtemeters stond de teller op 35 km/h. In de tussentijd ook nog met een kleiner groepje een groot gat dichtgereden wat de nodige euforie gaf binnen ons groepje. Totaal nutteloos want er kwam weer een klim aan maar wel mooi om met onbekende zoiets voor elkaar te krijgen.
Het resterende gedeelte ging wat op en af waarbij ik op de klimmen vooruit ging en op de vlakke stukken weer bijgehaald werd door de 'grote' mannen die wat beter bestand zijn tegen de flinke wind. Vanaf dat moment ook de rit besloten te zien als een normale 'zondagsrit' met de fietsclub en lekker genoten en zo nu en dan wat viaductsprintjes meegedaan.
Bij het ingaan van de laatste 5 km wilde eigenlijk niemand meer op kop en dat bleef een beetje zo tot we op 2 km voor de streep weer een viaduct pakte. Daar sprongen er een paar weg waar ik nog bij kon aanpikken. Bij het oprijden van de finishstraat(1km) weer een sprongetje kunnen maken en daar bleef ik mooi op 4e plek van ons groepje rijden tot er een aantal gingen sprinten, lang gewacht maar uiteindelijk toch mooi de sprint voor de 575e plek kunnen pakken
Dagresultaat 575/772. overall klassement 425/498. Doel van niet laatste worden ruimschoots bereikt maar vooral heel erg genoten van het 'racen' door de straten met andere rennen, de sfeer met de supporters naast de weg, de omgeving, de route en mijn algehele prestaties dit weekend. Prima vermogens kunnen trappen, ondanks de krampen op zaterdag toch prima gereden op zondag.
Strava
TLDR
RiderMan 2023 was een erg mooi evenement en geeft je toch echt even het gevoel van het rijden als een prof. Hoewel ik denk dat ik een gemiddelde renner ben(3,6 w/kg), moet je toch wel wat meer in je mars hebben om voorin mee te kunnen rijden.